r
iiipe
Luitenant ter zee W. Liu Yuan-taoeen
Nederlander in de Chinese marine
ABDUSIROOP
Chefarine .4'
ZMMimma
Verkeersfatsoen laat nog veel te
wensen over.
PAS OP UW KEEL
©ie yLchyeift ov-eAunnJt
ff!
ïds dele-
■rijs.
rinvoer
ic ver-
igam.
Twintig jaar geleden nam Willem van Lennep
de Chinese nationaliteit aan
Viervoudigezéér
krachtige werking.
De gevolgen kunnen fataal zijn.
Te weinig steun voor Prof.
militaire tehuizen
Nieuwe veldmuizenplaag op
komst
Paqfria 2
ÏMMING.
•voering, die
dnister van
dag gehou-
der Ver.
■schat ivor
en in deze
\prekers van
.eeft gemist
■genwoordi-
redevoering
Naties ge
in de eerste
\e toon, die
:ssen werd
om zijn he
men, Ache-
h eens wat
op een ho-
\>an de oude
zhhen altijd
iming ver
wat herei-
stige cliënt,
genot van
smakelijke
meer kans
Ins een be-
fantoorsfeer.
latielc suc-
[iner of een
iwn Wenen
eld van. Om
te krijgen
toch aller-
dergelijk
de verte
lden.
te goed, dat
bepaalt, die
machtheb-
|>ze mannen
an de rap-
toordigers in
\trekken
nwoordigers
ti zeker de
lagt men er
rouwen van
is de kant
fnning gro-
voortdu-
Lt. Daarom
Teerste stap
fijke vrede,
iit wil vol-
|n voorstel-
Ykleine din-
psen en al-
rronwen te
(g zal men
en als het
de kloof,
I is van vij-
gen aan de
de 6e Al-
Verenigde
is, toegac
huis en M.
peede voor-
Ikcentraleiu
besprekin-
Lissle ove»
hulp en fi-
'he ontwlk-
ehle gebie-
inet het
pier, René
zal voeren
onale Ver-
I en econo-
zal hij
|ring aan-
te beta-
het zal tij-
pensdag of
[na afloop
luwen van
I worden.
van Han-
pt van de
de Ver.
gnse rege-
lertrouwen
pornemens
toe ta
Belgische
ar water
inzet van
Ir op de
krautigam
afgelegd.
de heer
ntwerpen
prkeer op
de goe-
|eg is om
erend te
iters, al-
pssen de
zou niet
^twerpen,
ssel, het
|n Luik.
al via de
fee export
(eveneens
van de
geen on-
de op
dien.
Itropole"
1 met be-
laien de
len aan-
(lsof Ne-
België
Idat vele
(tden ge-
te los-
kanaal,
kanaal
lent zou
1 hebben,
I-den dat
lien ten
^drijven,
tet nieu-
kunnen
Woensdag 14 November 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Verrassende ontmoeting op Formosa
(Van onze correspondent Alfred van Sprang).
KAOHSIUNG (FORMOSA), October 1951. Bij de begroetings
commissie'van Chinese marine-officieren op het station staat een onge
woon lange en magere man met een oude marinepet diep in de ogen. Op
het visitekaartje, dat hij me volgens Chinese gewoonte bij de kennis
making overhandigt, staat Commander Willem H. Liu Yuan-Tao CN
en in kleine, doorkraste letters er onder: Assistent to the Head of Com
munication Department Navy Headquarters.
„Spreekt u Nederlandsinformeert hij in accentloos Nederlands.
„Natuurlijkzeg ik.
„Ik ook", voegt hij er laconiek aan toe.
Verwonderd kijk ik hem aan. In de drukte van de begroeting heb ik
geen speciale aandacht aan hem besteed. Bij een tweede blik ontdek ik,
dat hij geen Chinees is al draagt hij een uniform van de Chinese marine
en spreekt hij in vlot Chinees met de andere officieren.
„Bent u Nederlandervraag ik.
„Geweestik ben nu Chinees".
En lachend houdt hij het portier van de auto open, waarmee we naar de
vlootbasis Tsoying rijden.
Nederlandse boeken en
kranten in de kast
Veertig jaar geleden is kapitein lui
tenant-ter-zee Willem H. Liu Yuan-tao
eenvoudig als Willem van Lennep er
gens in Nederland geboren. Twintig
jaar lang heeft hij in Nederland ge
leefd als een van de tien millioen Ne
derlanders. Toen is hij naar China ge
trokken om er te studeren. Hij is er
niet alleen gebleven, maar hij heeft
er ook zijn naam en nationaliteit ver
anderd. De Nederlander Willem van
Lennep is de Chinees Willem H. Liu
Yan-tao geworden.
Willem H. Liu leeft met zijn vrouw
en dochter van dertien in een soort
marinedorp onder de rook van de
vlootbasis. Kleine, houten huisjes aan
schaduwrijke laantjes.
„Schoenen uitwaarschuwt hij,
als we voor de deur staan. Het huisje
is als zovele huizen op Formosa naar
Japanse stijl gebouwd. Dat sluit onder
andere in: niet met de schoenen van de
straat in huis lopen. Speciale slippers
staan bij de deur. Men kan echter ook
op de sokken of blote voeten lopen.
„Ga zittenwijst hij naar een
rottan stoel. Even later verschijnt een
kleine, Chinese vrouw in een hoog
gesloten en nauwe nationale dracht.
„Mijn vrouw.stelt hij voor. Een
beetje verlegen stamelt ze howdoyou-
do? Ze is een Cantonese en spreekt
het plaatselijk dialect. Dat is de voer
taal in huis. Buiten spreken beiden
mandarijn.
„Heb je koffievraagt hij.
Ze knikt. En terwijl ze zich naar de
keuken begeeft, heb ik gelegenheid om
uit te vinden, hoe deze Nederlander er
toe gekomen is zijn afkomst en verle
den af te zweren en als Chinees een
nieuw leven te beginnen.
„In mijn moeder's familie zit Chi
nees bloedlicht hij toe. Het is al
lerminst aan hem te zien. In zijn jeugd
is echter een meer dan normale be
langstelling voor China ontstaan. Hij
is Chinees gaan studeren en naar Can
ton getrokken om er de universiteit te
bezoeken. Drie jaar is hij er gebleven
en met de dag is de liefde voor China
gegroeid. Hij heeft dienst genomen in
het Chinese leger, heeft een Chinese
vrouw getrouwd en de Chinese natio
naliteit aangenomen. Als een trouw
Chinees heeft hij zijn nieuwe vader
land de gehele oorlog als officier ge
diend. Na de oorlog heeft hij zijn le
geruniform geruild voor dat van de
marine. Na dienst bij de verbindingen
en aan boord van een torpedobootjager
is hij nu als kapitein luitenant-ter-zee
belast met het beheer van een nieuwe
bioscoop op de vlootbasis.
Helfrich en Viruly.
Het is een bescheiden bestaan.
De levensstandaard van een Chinees
marine-officier is nu eenmaal niet
boog. Dat geldt ook voor Willem H.
Liu. Tenslotte is hij ook een Chinees.
In de kleine huiskamer staan niet
veel meer dan een keukentafel en wat
houten stoelen. Twee rottan stoelen
doen dienst als fauteuils. Een kaal,
electrisch peertje zorgt voor de ver
lichting. De wanden hangen vol foto's
van de marine: een portret van admi
raal Kwei Yun-chin, een stijve groeps
foto van marine-officieren in Nanking
en allerlei opnamen van schepen en
plechtigheden. Een kaart en een lijst
van internationale vlaggeseinen. Ver
der souvenirs als mouw- en schouder
emblemen. Aan spijkers hangen uni
formstukken. En natuurlijk is er het
in bijna elk nationalistisch huis aan-
Kapitein-luitenant-ter-zee Willem H.
Liu Yuan-Tao met z(jn vrouw bi) de
boekenkast van hun bescheiden Ja
panse huisje op de vlootbasis Tsoying
op Formosa.
Kai-shek. In een hoek staat een pri
mitief kastje vol met boeken in ver
schillende talen.
„Heeft u Nederlandse boeken
vraag ik nieuwsgierig.
„Zeker.
Ze staan tussen werken in het En
gels, Chinees en Japans. Evenals de
andere boeken hebben de Nederlandse
ook bijna allemaal betrekking op het
zeewezen. De twee delen van Admiraal
Helfrich's Memoires staan er en De
Nederlandse Vlag op de Wereldzeeën.
De Geschiedenis van het Nederlandse
Korps Mariniers van 16651945 en
Doorman's Ik Val aan Volgt Mij. De
drie delen van Gods Geuzen en Dispe-
reert niet van Hettema. Ook De Slag
van Piet Bakker heeft al zijn weg naar
Formosa gevonden. En een beetje uit
de toon vallend staat er Viruly's Ver
rassende Ontmoetingen tussenin.
„Hoe komt u aan die boeken
„Van mijn moeder.
Mevrouw Van Lennep stuurt hem ook
regelmatig de „Gooi. en Eemlander" en
„Elsevier's Weekblad". Zo blijft h(j op
de hoogte van wat er fn Nederland ge
beurt. Tegelijk onderhoudt hjj er z(jn
kennis van het Nederlands door. Die
belangstelling onthult, dat hij toch niet
helemaal gebroken heeft met de cultuur
van zijn geboorteland. Het is ook moei
lijk voor te stellen, dat de overgang zo
compleet zou kunnen zijn. Maar aan de
andere kant leeft h(j toch geheel als een
Chinees onder de Chinezen. En dat een
Westerling daarin voldoening kan vin
den is op zichzelf al wonderlijk.
Vertrouwen in China,
De koffie komt in grove, stenen
marinemokken, In theedrinkend China
is koffie een luxe met een buitenlands
tintje. Ook in zijn liefde voor koffie
schemert er iets door van de westerse
afkomst van Liu.
„Verlangt u niet naar Nederland..
wil ik weten.
Willem Liu schudt het hoofd.
„Ik zou er wel heen willen om mijn
moeder op te zoeken, maar ik zou er
niet willen wonen".
„Waarom niet
„Europa heeft zijn tijd gehad. Ik ge
loof er niet meer in
„En gelooft u wel in China.
Er is weinig twijfel op dat punt.
„De invasie van het vasteland is een
wereldprobleem, maar iedereen op For
mosa heeft het volste vertrouwen, dat
we er komen zullen. Helaas wordt er
in die tussentijd veel door onze mensen
ginds geleden, maar we kunnen niets
doen. In het Oosten heeft men echter
meer geduld dan in het Westen. China
is over tien of twintig jaar een van de
machtigste naties
Hjj gelooft in China.
Meer dan menige geboren Chinees
staat hij op de bres voor het land. Uit
het feit, dat hij een hoge rang in de
marine bekleedt blijkt ook, dat men
hem als volwaardig landgenoot aan
vaard heeft. De belangen van China
zijn bij hem in goede handen. Wetende
welke bezwaren vele buitenlanders
tegen het regiem van Chiang Kai-
shek en de Kuomintang hebben zegt
hij: „De wereld wijst China altijd na
voor allerlei misstanden en corruptie,
maar er is evengoed corruptie in
Europa en in Amerika. Daar praat
men echter niet over
Herinneringen.
Liu staat op.
Uit een kast haalt hij een foto-album
te voorschijn. Het is een album vol
met gedeeltelijk verbleekte en ver
geelde amateuropnamen. De eerste
bladzijden worden ingenomen door
herinneringen aan de langvervlogen
'jeugdjaren in Nederland. Hijzelf als
een schooljongen. Familieportretten
met de ouders. De vacanties en de
vrienden. Het oude, statige huis in
Graveland.
Dan gaat Nederland ineens over in
China. Tafereeltjes in Canton. Portret
ten van Chinese vrienden. Hijzelf als
cadet op de Militaire Academie met
een kaalgeschoren hoofd boven een
linnen uniform. Een huwelijksfoto en
een serie opnamen van de kleine. Dan
de periode in het leger: als verbin
dingsofficier bij het Amerikaanse le
ger, in de voorste frontlijn, als speler
in een Chinese oorlogsfilm. Stijve fa
milieportretten met vrouw en dochter.
Er tussenin een foto van moeder voor
het huis in Hilversum. In marine-uni
form met andere officieren bij ver
schillende plechtigheden. De dochter
als leerlinge van de Middelbare School.
„Een hele collectiemerk ik op.
„Er zijn er veel verloren gegaan op
het vasteland.zucht hij. Met zorg
bergt hij het album weer op. Het is
een dierbaar bezit en tegelijk een do
cument. De twee levens van één man
zijn er in vereeuwigd. Het leven van
de Nederlandse jongeling Willem van
Lennep en dat van de Chinese man
(Ingez. mededeling, adv.)
Chefarine „4" werk! viervoudig,
want elk tablet bevat 4 verschillende
geneesmiddelen tegen pijnen en
griep. Deze brachten aan miliioe-
nen mensen in de gehele wereld
baat, vaak ook wanneer andere
middelen faalden. De werking is
bijzonder krachtig maar weldadig.
cCoeé itfottcC&iertf
Staking in kolenmijnen in
Noord-Frankrijk.
Een gedeeltelijke staking in de
voornaamste Franse kolenmijnen in
de departementen Nord en Pas de
Calais, die thans een week duurt, is
Maandag uitgebreid. Bijna 12.000 van
de 98.658 mijnwerkers in het gebied
zijn thans in staking.
Zij protesteren tegen het feit, dat
zij vijftien procent van de kosten van
de medische verzorging en medicijnen
moeten betalen, welke tot de vorige
maand gratis werden verleend. De
betaling was opgelegd, omdat de so
ciale verzekeringsorganisatie van do
mijnwerkers schulden had.
De arbeiders zouden te grote hoe
veelheden medicijnen henbben ge
bruikt.
C. dc Monchy overleden.
In de middag van 8 November is te
Rotterdam op 79-jarige leeft^d overle
den do heer Cornells de Monchy.
De heer C. de Monchy trad op 1 Juli 1892 in
dienst bij de firma M. en R. de Monchy van welk
handelshuis hij sinds 1 Januari 1879 mede de lei
ding heeft géhad. Via zijn functie als leider van
deze vennootschap heeft de heer C. de Monchy
zitting gehad in talrijke commissies op uiteenlo
pend gebied. Hij was o.a. meer dan 25 jaar voor
zitter van de Vereniging tot Beslechting van ge
schillen in de graanexpeditie en heeft mede de
stoot gegeven tot het oprichten van voor Rotter
dam belangrijke industriebedrijven o.a. de graan
silomaatschappij. Verschillende commissariaten
zijn door hem vervuld, o.a. was hij ook nog com
missaris van de Nederlandsche Handel Maat
schappij N.V. te Amsterdam.
„Wees een heer in het verkeerJ"
„WEES EEN HEER IN HET VERKEER!" Deze slagzin is niet uitgevon
den, om er gepaste of ongepaste grapjes over te maken, maar om er werke
lijk naar te handelen! Laten wjj het maar direct zeggen: de ervaring leert,
dat op de weg de categorie hyper-individualisten onder de automobilisten ont
stellend groot Is. Dat zij zich volkomen onvoldoende instellen op hun collega-
automobilisten en andere weggebruikers endat de gevolgen van hun
geen-heer-zijn dikwijls onherstelbaar blijken. Majoor W. H. van Ballegoyen
de Jong, commandant van de Rijkspolitie in Zeeland, heeft, daarbij geassis
teerd door opperwachtmeester W. G. de Bruijn, de leider van de Verkeers-
groep, aan de pers zo het één en ander verteld over de slechte gewoonten,
alsmede het gebrek aan verkeersfatsoen van en slordigheid in gebruik en
onderhoud van auto's door automobilisten.
(Ingez. mededeling, advert.)
In do keel beginnen enkele
der gevaarlijkste aandoe
ningen. Neem bij de i
ste klacht, zoals kriebe
heid, pijn of gezwollenheid de
heia, pi|n of gezwollenheid de
slijmoplossende, snelwerkende
AKKER'S
Willem Liu Yuan-tao. Het zijn de le
vens van een westerling, die wil be
wijzen, dat de eeuwenoude bewering
Oost is Oost en West is West en die
twee zullen elkaar nimmer ontmoeten
onjuist is. Een blik diep in zijn hart
zou alleen kunnen onthullen in hoe
verre hij gelijk heeft.
(Nadruk verboden).
Nu de herfst in het land is en straks
de winter begint, neemt het aantal ver
keersongevallen tengevolge van slippen
weer toe. De praktijk leert steeds weer,
dat de automobilist door ervaring wijs
moet worden. Wie één keer flink is ge
slipt, wordt dubbel voorzichtig! Hij zal
de uiterste behoedzaamheid betrachten,
als een motregentje na een droge pe
riode het wegdek verraderlijk glad
maakt én hij zal niet minder uitkijken
voor het laagje „blubber", dat, vooral
in Zeeland, door de „peeënwagens" is
achtergelaten of voor de rottende bla
deren, die op de weg liggen.
Het merkwaardige is (en ieder moet
dat maar eens controleren), dat vele
automobilisten, als zij voelen, dat er
slipgevaar is, permanent remmen,
waardoor dus 't achterlicht blijft bran
den. Dit is gevaarlijk, omdat de wagen
zó kan blokkéren. „Pompen", d.i. gelei
delijk afremmen, is de oplossing, waar
bij men de wagen in zijn macht houdt.
DE VERLICHTING.
Met de verlichting van de auto's is
het over het algemeen droevig gesteld.
Het gebruik, de soorten, de plaatsing
en het onderhoud der verlichting laten
vaak zeer veel te wensen over. Bij mist
is het voorschrift met groot, gedimd
licht te rijden, maar zeer vele automo
bilisten rijden met stadslichten. Zij zijn
dan ernstig in overtreding!
Een ander euvel is, dat vele wagen
bestuurders in stadskommen rustig met
groot licht blijven rijden, hetgeen van
zelfsprekend uit den boze is. Talrijke
voorbeelden bewijzen de Rijkspolitie
telkens weer, dat er tal van automobi
listen zijn, die zelf niet eens weten, wat
voor licht zij voeren. Er was kortge
leden zelfs een man, die met zijn kop
lampen alle tegenliggers verblindde,
toen hij voor een brug over het kanaal
door Zuid-Beveland moest wachten,
maar na een opmerking van de politie
zei: „Mijnheer, mijn lichten branden
niet eens!" „Terugslaan" is erg ver
leidelijk, als een tegenligger zijn licht
niet dimt. Maar het is onverstandig,
want dan worden twee partijen ver
blind. En iemand, die niet het fatsoen
kent te dimmen voor hem tegemoetko
mend verkeer, is alleen maar te gene
zen, ais zijn portemonnaie lichter wordt.
Jammer, maar waar.
HET ACHTERLICHT.
Dimmen, wanneer men achter een
andere auto rijdt, is een goed gebruik,
maar staat niet met zoveel woorden
als voorschrift in het wegenverkeers
reglement. Doet men het niet, dan
brengt men de verkeersveiligheid ern
stig in gevaar. En dan het achterlicht:
(Ingez. mededeling, advert.)
WH»® EN Mnsp
tegelijk.... apart.... en toch
Solide Egyptisch katoenen
WI.NDBREAKER
met warme Teddy-kraag
en Teddy-voering
leeftijd 10 jaar 42,10
Corduroy PLUSFOURS
diverse kleuren
leeftijd 7 jaar 5.7 5
ZEILJEKKERS
leeftijd 12 jaar 18.75
Ratiné JEKKERS in blauw
en bruin leeft 4 j. 34.45
jongen. WINTERJASSEN
uitgebreide sortering
leeftijd 8 jaar 40.50
MEISJESMANTEL
met capuchon, in pracht
kwaliteit, mêlé-velours in
diverse kleuren (capuchon
met wollen ruitvoering)
leeftijd 7 jaar 34.75
KINDERSKIPAKKEN
SNOW-SUITS, geheel met
wol gevoerd vanaf 36.25
MEISJESROKJES zuiver
wollen Yersey vanaf 13.75
MEISJESJACKS met
peau de pêche gevoerd
vanaf 29.-
Al deze prijzen met kleine stijging per maat
IANGE NOORDSTRAAT
MIDDELBURG
ONS FEUILLETON.
Nog geen week later wordt er bij
Slot een telegram bezorgd. Dat ge
beurt daar zelden. Echter, het komt
niet geheel onverwacht. Moeder Slot
neemt het formulier van de bestel
ler aan. Ze begint over al haar leden
te trillen. Als het maar goed nieuws
is!
Zo snel ze kan, loopt ze naar de
werkplaats, om haar man het papier
tje te overhandigen.
„Een telegram!" zegt ze. Wat zou
het zijn?"
„Een flinke jongen, alles goed.
Harmen", lezen ze.
Moeders ogen schieten vol tranen.
Nu is ze dus grootmoeder en haar man
grootvader. Ze weten aanvankelijk
geen woord tegen elkaar te zeggen.
Dan zegt vader Slot schor: „Zo, da's
heel mooiVader Slot is nu een
maal geen welsprekend man.
Telkens en telkens weer lezen ze de
korte inhoud van het telegram over.
„Een flnke jongen...." Ja, het staat
er. 't Is een wonder!
Als Geert thuiskomt, heeft hij het
grote nieuws al gehoord. Want moe
der moest het ijlings in de buurt
rondvertellen; ze kon het nieuws niet
voor zich houden. En van de een
ging het naar de ander, zodat Geert
bij de ingang van het dorp al hoorde
dat Harmen een zoon had.
Geert zegt niet alles wat hij denkt,
maar dat is niet moeilijk te begrijpen:
dat het nu niet zo heel lang meer
wezige portret van president Chiang mag duren, dat ook aan Tootje en
hem zo'n geluk zal zijn beschoren.
Misschien al over een jaar. Maar laat
hij niet op de tijd vooruitlopen
De volgende Zaterdag gaan vader
en moeder Slot met hun jongste zoon
op reis naar de verre stad S., waar
Harmen en Sien wonen. Tootje kon
nog niet meegaan, maar over een week
of wat zal ze wel weer zover zijn, dat
ze kan reizen.
Harmen straalt en Sien, die nog in
bed ligt, niet minder. De jonge vader
presenteert voor de bijzondere gele
genheid een extra fijne sigaar. Hij ver
telt hoe goed alles is gegaan; je kon 't
niet beter wensen.
Na de grote gebeurtenissen van deze
week worden er oude herinneringen
opgehaald. Er zijn heel vaak strubbe
lingen en zelfs grote moeilijkheden In
78.
door WIJMIE FIJN VAN DRAAT.
=J
Geert is nog één keer bij zijn broer
in diens nieuwe woonplaats op bezoek
geweest. Hij heeft weinig gelegenheid
om zulke reizen te maken. Het jonge
echtpaar woont in een nieuwe midden-
standsbuurt. Kleine eengezinshuisjes
vanbaksteen met rood pannendak.
Alles heel keurig en onberispelijk.
Echt een buurt voor Harmen, denkt
Geert, er is werkelijk niets op aan te
merken.
Het kleine kereltje ontroerd zowel
de grootouders als de oom. Zo'n wicht
je in de wieg heeft nog geen weet
van de wereld om hem heenl
„Een pracht-jongen!" zegt vader
Slot.
„Een heerlijk kind!" getuigt zijn
vrouw.
„Ja, 't is liefl" voegt Geert er aan
toe.
hun leven geweest. Maar nu ze zo te
rugzien, lijkt het toch een prachtige
tijd, waarin ze innerlijk zeer verrijkt
zijn.
Moeder moet telkens weer naar het
wiegje lopen. Die kan maar niet ge
noeg zien naar haar kleinkind. Ze
kan niet alles zeggen wat ze voelt.
Maar haar gevoel is daarom niet min
der sterk. Dit kind heeft zo duidelijk
het bewustzijn, dat het leven verder
gaat, dat ieder geslacht maar een scha
kel is in een eindeloze keten. Ze denkt
aan Psalm 90: „Here, Gij zijn ons ge
weest een toevlucht van geslacht tot
geslacht". Van geslacht tot geslacht.
Er is geen onderbreking; de schakels
grijpen in elkaar; de keten neemt
geen einde.
Als Geert weer bij zftn verloofde
komt en haar verslag doet van de reis,
blinken haar ogen. „Och", zegt ze ver
tederd, „zo'n lief schatje!" Ze had er
van haar eigen moeder, die immers
ook grootmoeder van het kind is, al
over gehoord, maar steeds weer loopt
haar hart vol, als iemand er over
begint.
„Nou, maar wij schieten ook op!"
zegt Geert. „De maand September
komt al In zicht!"
September is de maand, waarin ze
zullen trouwen, als alles goed gaat.
Dat dit *in zicht is, is wel wat over
dreven,- want men schrijft nu pas
Mei. Maar de tijd snelt voort. Het
duurt niet lang meer, of Tootje mag
weer buiten.
Het wordt een prachtige zomer, een
zomer vol van verwachting voor de
beide jonge mensen. Ze wandelen veel
en elke dag kan Tootje al een eindje
verder. Als Geert eens een middag of
een ochtend vrij kan maken gaan ze
de hei op en soms rusten ze wat uit
bü „De Viersprong", de plaats, waar
Geert zijn eerste schreden in het gro
te mensenleven heeft gezet. Nu loopt
er een bejaarde kellner rond, een ge-
noegelijk baas met grijzend haar en
een wat gebogen rug. Hij loopt niet
zo hard als het jonge broekje inder
tijd, maar ook in dit kalmere tempo
gaat alles goed. Nog altijd komen hier
de toeristen, oudere en jongere, maar
vooral jongere. Er zullen nog wel
dikwijls Henk Kraays onder zijn.
Geert herinnert zich hem met 'n glim
lach. Het is nu zo lang voorbij, dat
hij geen pijn meer voelt bij de herin
nering. (Wordt vervolgd).
het is schering en inslag, dat dit niet
in orde is. Een kleine moeite: voor het
starten des avonds even rond de wagen
lopen en zich van het branden overtui
gen. Maar welke automobilist doet dat
als gewoonte? De autobestuurder moet
er ook voor waken niet te hard te rij
den, als hij stadslichten voert. Want
anders wordt zijn risico veel te groot.
Dat vooral wagens met paarden be
spannen en zonder achterlicht uiterst
gevaarlijke verkeersobstakels zijn, heb
ben helaas tal van-chauffeurs aan den
lijve ondervonden. Het merkwaardige
daarbij is, dat de wagen met voermal!
en paard meestal niets mankeren, maar
de bestuurder en de auto des te meer.
DE ACHTERKIJKSPIEGEL.
Speciaal bij vrachtwagens wordt vaak
geconstateerd, dat een kapotte ruit
door b.v. een stuk triplex is vervangen.
Het gevolg: geen zicht meer op de ach
teruitkijkspiegel, die overigens naar het
oordeel der politie toch al veel te wei
nig wordt gebruikt, ook door bestuur
ders van luxe auto's. Eigenlijk moet
het oog evenveel op de voorruit als op
deze spiegel zijn gericht, ook 's avonds.
Dat voorkomt niet alleen het gevaar
lijke achterom kijken, waaraan vele be
stuurders zich schuldig maken, maar
maakt het ook mogelijk, dat men kaft
constateren, met welke snelheid een
achterliggend automobilist nadert, het
geen weer van het grootste belang kan
zijn, wanneer men zelf een voorliggende
wagen wil inhalen.
DE „BUITENSTALLERS".
Een speciale waarschuwing voor da
z.g. buitenstallers, de mensen, die zelf
alles aan hun wagen doen, mag nie"
ontbreken. Want hier constateert
politie vaak, dat het onderhoud zei
onvoldoende is, hetzij door slordighefi
of doordat de betrokken bestuurde]
technisch niet op de hoogte is. En heus
met een kleine onvolkomenheid kunnen
mensenlevens gemoeid zijn!
Een ander euvel is, dat de richting
aanwijzers, die soms van onvoldoem
makelij en slecht aangebracht zijn,
vaak worden gebruikt, waardoor andi
ren in onzekerheid worden gebrachï
Zij moeten alleen worden gebruikt, i:
dien men van richting wil veranderen.
Wil men dus inhalen, terwijl er geeft
wagen achter zit, dan is het gebruilt
ervan geheel onnodig.
WEES EEN HEER!
Zo zouden er nog tal van aanwijzin
gen gegeven kunnen worden over hqt
gedrag op de weg, zoals het onvoojy
zichtig openen van portieren, het
vaak toeteren (b.v. om een kennis,
op de weg loopt, te groeten!), het vo
stapelen van de ruimte voor het achte
raam, het voeren van drukke gespre
ken onder het rijden enz. Maar al
dingen zijn terug te brengen tot waa
mede wij begonnen: „Wees een heer
het verkeer!"
(Ingez. mededeling, advert.)
GRIEP 1
Mijnhardt'f Grieppoeder*. Doos 47 ct*
Prot. Mil. Tehuis te Nijmegen
geopend.
Het Protestants Militair Tehuis t^
Nijmegen is uitgebreid en zal vandaag
officieel worden heropend.
Op een garnizoen van ongeveer
2500 man, telt Nijmegen thans tweê
militaire tehuizen.
In het gehele land klaagt men er
over, dat de militaire tehuizen
weinig gesteund worden. Van offici
ële zijde vernamen wij, dat de Ned,
Militaire Bond „Pro Rege" te
Utrecht, welke 42 militaire tehuizen
onder haar beheer heeft, het vorig
jaar slechts een subsidie ontving van
f40.000. Op herhaaldelijk verzoek ii
dit bedrag in 1951 verhoogd tot
f 60.000. In 1947 bedroeg het subsidie
nog f 90.000.
weersomstandigheden
ol
Wanneer de
hierin niet te hulp komen, moet vooi
het komende jaar ernstig rekening
worden gehouden met een nieuwe veld
muizenplaag. In verschillende streken
van ons land, o.a. in de Noord-Oost
Polder, in Noord-Brabant en Zuid-Gel
derland, treedt dit gedierte de laatste
tjjd in grote getale op. Reeds is aan
zienlijke schade toegebracht aan ver
schillende gewassen, w.o. granen, kool-
zaak en lucerne.
De veldmuizenstand in de genoem
de gebieden vertoont opmerkelijk
veel overeenstemming met het op
treden van deze dieren in de herfst
en winter van 1949. Zoals men weet,
had de daaropvolgende zachte winter
tot gevolg, dat onder de veldmuizen
weinig slachtoffers vielen, zodat in
1950 een massale aanwas mogelijk
werd, welke grote schade aan het
grasland en de gewassen in land- en
tuinbouw aanrichtte. In de huidige
stand van zaken kunnen dan ook
aanwijzingen worden gezien voor een
herhaling van hét veldmuizendrama
1950.
Dit onheil kan echter worden voor
komen, wanneer zowel ln de land- als
In de tuinbouw thans reeds de grootst
mogeljjke aandacht aan de bestrijding
van het ongedierte wordt geschonken.
Doorslaggevend voor de spoedige
bestrijding is evenwel het feit, dat
met het verdelgen van de veldmui
zen in deze tijd de mogelijkheid van
veel nakomelingen wordt weggeno
men. Eén veldmuizenpaar kan per
jaar ca 350 nakomelingen krijgen.
h' l i
