«slus
Granaten huilden over de fox-holes.
EEN ZEEPBEL SPATTE UITEEN
De
^^.@cea*ftgc«
van
Zij namen de proef
op de... shag
en concludeerden:
Bij de vrijwilligers in Korea
De „nieuwelingen" zijn er al aan gewend.
Rijk wil hef „Vrije van Sluis"
subsidiëren
DE GOUD-G
Van Juliana tot Juliana
PUROL GENEEST
Driemaal om de aarde
zonder tussenlanding?
Griep?'n Mijnliardlje Q
Zaterdag 10 November 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Faglna 3
(Door oorlogscorrespondent It. B. Koster.)
„ZE HEBBEN WEER EEN KRUIWAGEN VOL GRANA
TEN", zegt soldaat Bootsman uit Den Helder, en hij wijst met een
vinger naar de heuvel tegenover >ns, waar communistische Chinezen
de vuurmonden laden en op onze „tjot" richten. Drie keer zoemen
of huilen wat granaten over ons heen en een „blindganger" valt dood
in het zand van de heuvel, waarop we vertoeven. De mannen steken
de hoofden nauwelijks in de fox-hole, die hun slaapkamer is.
Soldaat Jan van Anrooy uit 's-Gra-
venzande, die als ordonnans dienst
doet durft het gerust te bekennen,
dat hij deze eerste nacht in een fox
hole, slecht geslapen heeft; benen bui
ten boord en de rug in de gegraven
kuil. Doch hij vindt het hier best.
Niemand van deze mannen immers
is gekomen, omdat hij dacht lid te zijn
van een „gewapende speeltuinver
eniging".
Korporaal Brouwers uit Eindhoven,
die sectiecommandant en een van de
kerels van de „oude hap" is, blijkt
uitermate tevreden over deze, nog niet
zo lang geleden aangekomen nieuwe
lingen, die het maar weer best doen.
Ieder van deze jonge mannen weet
intuïtief, dat hij iets te betekenen
heeft.
De avonturier van de mannen op
deze „tjot" is korporaal Bothmer uit
Brunssum. Hij heeft met het 9e Ame
rikaanse leger reeds gevochten tegen
de Duitsers.
Eerste luitenant Prins uit Amster
dam, weet ook van wanten, want hij
heeft al meer acties in Korea meege
maakt. Hij laat de 75 mm maar weer
eens losbarsten en de trommelvliezen
van de hier vertoevenden beproeven.
De tweede luitenant Bosman uit Hil
versum tuurt met een kijker naar de
inslagen van de granaten, die worden
afgevuurd. „Het gaat best, ze liggen
goed", concludeert hij.
IN DE BUNKEK.
Een gedeelte van een lichaam van
een gedode Chinees licht achter onze
bunker. Artillerievuur spettert wat
granaten over de vallei. In de bunker
liggen officieren en minderen door el
kaar te slapen. Dominee Ph. P. Meer
burg uit Maastricht, zit met opgetrok
ken knieën op een margarinekist. Als
er wat daglicht op zijn gelaat komt,
knippert hij met de ogen de dodelijke
vermoeidheid van de nacht waar
in de opmars werd begonnen weg.
„Ha, die oorlogscorrespondent!"
Uitvoering van grote werken wordt
stop gezet.
Donderdagmiddag kwamen de hoofd
ingelanden van helt waterschap „Het
Vrije van Sluis" in café de Vuijst te
Oostburg in algemene vergadering bij
een. In zfln openingswoord deelde de
voorzitter, de heer C. M. van den
Broecke, inzake de financiële positie
mede, dat het Rijk bereid is op bepaal
de voorwaarden 55 procent subsidie te
verlenen in de rente en aflossing van
12 mlllloen gulden, n.l. 2 mlllloen voor
zeeweringen en 10 mlllloen voor water
leidingen. De besprekingen met het
Provinciaal Bestuur hieromtrent zjjn
nog gaande.
Het dagelijks bestuur heeft besloten
met het oog op de moeilijkheden om
geld te lenen op lange termijn de voor
genomen uitvoering van grote werken
stop te zetten. Vanuit de vergadering
wees men erop, dat in elk geval de
bouw van de wachtsluis dient te wor
den doorgezet. Het dreigende gevaar
van vloeiing moet worden opgeheven.
Voor de periodieke aftreding van de
gezworene P. L. de Meijer werd de vol
gende aanbeveling opgemaakt: 1. P, L.
de Meijer; 2. J. W. Verplanke-Haak; 3.
G. H. Fr. M. Termote.
ZOMERHUISJES.
Uitvoerige discussie ontlokte een
voorstel over te gaan tot verkoop van
grond te Groede voor de bouw van zo
merhuisjes. Hoewel de voorzitter aan
voerde, dat men waarschijnlijk zonder
eigen belangen te schaden kan mede
helpen om meer recreatiegelegenheid
te scheppen voor de badplaats Groede,
werd het voorstel aangehouden.
De volgende agendapunten betreffen
de verkoop en ruiling van gronden en
wijziging van de staat van waterleidin
gen gingen vlot onder de hamer door,
evenals het voorstel tot toekenning van
de gebruikelijke toelagen op de sala
rissen.
Een voorstel tot technische herzie
ning van de salarissen behandelde men
in besloten zitting. Na een uur werd
de vergadering heropend. Een poging
om het voorstel te wijzigen, verijdelde
het dagelijks bestuur. Na stemming was
de uitslag 2424, zodat het voorstel
werd geacht te zijn verworpen. Het
bleek, dat men niet tegen salaris-ver-
hoging als zodanig was, maar dat men
de salaris-verhoudingen te ver uiteen
lopend achtte.
De plaatsvervangend bataljonscom
mandant, de kapitein J. H. Luykenaar
uit Arnhem, ligt met de ogen open
wat te turen. „Weet je of er nog
eten komt voor de mannen?"
Als we wat over de operatie spre
ken, die nu aan de gang is, begint
de inlichtingenofficier, kapitein G. C.
van Gorcum uit Den Haag, te glim
men van genoegen.
„Een uur geleden is de vijandelijke
aanval op de heuvel voor ons afge
slagen", zegt hij. „Het gaat goed. De
stemming is best."
„Vast en zeker", vult de com-
eerste luitenant Groeneveld uit Am
sterdam aan.
Intussen zit Korporaal K. L. Bauer
uit Haarlem aan een handgenerator te
draaien. Met deze „koffiemolen'' tracht
hij stroom op te wekken voor de radio,
doch er ontstaat geen enkel contact.
De gehele nacht en ook de dag daarop
volgend zit de commandopost van het
bataljon zonder verbinding en dat is
eigenlijk even erg als zonder munitie.
In de vallei, welke wij moeten pas
seren om bij de commandopost te
kunnen komen, liggen we met een
paar man in een greppel. Snipervuur
pieuuuwt over onze hoofden. We
voelen we horen zelfs het hart
tegen de grond kloppen.
In de verte komen de etendragers
aan en onze mannen met hun muil
ezels, die munitie vervoeren. Nog
verder weg ligt de zon op een hui-
vel te glimlachen. Zij zakt langzaam
weg. De nevel sluiert zich om de on
telbare bergen. Het water in de „kali"
kabbelt langs millioenen stenen. De
artillerie slaat elk ogenblik de stilte
in stukken. De luchtdruk zoeft langs
de bergwanden, alsof een gerucht van
Minister Mansholt waarschuwt
tegen protectionisme.
In de vergadering van de Algemene
Boerenbond te Veendam heeft minis
ter Mansholt het protectionisme ge
laakt, dat in enkele West-Europese
landen weer de kop opsteekt. „Vele
pogingen van de Nederlandse rege
ring om de handel te verruimen en
vrij te maken, hebben een droevig
resultaat gehad", zo zei hij. Hij wees
er op, dat met name Frankrijk en
Engeland zich thans aan dit protec
tionisme schuldig maken, waardoor
het West-Europese handelsverkeer
ineenschrompelt, wat voor West-
Europa catastrophale gevolgen kan
hebben. „Men moet komen tot een
supra-nationale organisatie", aldus de
minister, „tot een doorbraak, want
uiteindelijk is er toch een tekort aan
landbouwproducten in West-Europa".
mandant van de stafcompagnie, de heuvel tot heuvel wordt gefluisterd
De Belgische Kamer van Afgevaar
digden heeft een door de C.V.P. inge
diende motie van vertrouwen in de ho
mogeen-katholieke regeringPholien
met 101 tegen 91 stemmen bij vier ont
houdingen aangenomen.
Bij de verkiezingen in Barnsley
(Yorkshire), het laatste district, waar
van de zetel in het Lagerhuis nog niet
was toegewezen, heeft de Labourpartij
haar zetel behouden. De regering heeft
in het Lagerhuis thans een meerderheid
van 16 zetels.
(Ingez. mededeling, advert.)
Ged. Staten stellen wijziging voor
van Zeeuws Stierenreglement.
De Provinciale Commissie ter bevorde
ring van Rijkswege van de Veefokkerij
heeft het college van Ged. Staten een
ingrijpende wijziging van het Zeeuws
Stierenreglement 1938 voorgesteld. Ged.
Staten hebben nadat de Stichting voor
de Landbouw in Zeeland zich met de
voorgestelde wijzigingen accoord had
verklaard, thans de Prov. Staten voor
gesteld het reglement zodanig te her
zien, dat aan de bezwaren der Commis
sie wordt tegemoet gekomen.
De voornaamste Wijzigingen komen
hierop neer: een verbod dient te worden
uitgevaardigd stieren zonder officieel
bekende afstamming boven een leeftijd
van acht maanden aan te houden. Stie
ren, die acht maanden zijn, moeten bij
de politie worden aangegeven, welke
dat weer doorgeeft aan het secretariaat
der commissie, waarna een voorlopige
aanhoudingsvergunning wordt verstrekt.
Binnen zestig dagen na de aangifte
moet de keuring geschieden.
De voorjaarskeuringen blijven gehand
haafd, evenals de keuringen op de boer
derijen, de z.n. stalkeuringen. De na
jaarskeuringen vervallen.
Wanneer een stier wordt afgekeurd,
moet hij binnen drie weken van het be
drijf worden verwijderd dan wel worden
castreerd.
(Ingez. mededeling, advert.)
Unieke expositie trekt door Nederland
(Van onze speciale verslaggever).
Vrijdagmiddag heeft Koningin Juliana ten paleize Soestdijk een tentoon
stelling geopend, die in komende maanden heel het land zal doortrekken, n.l.
de expositie van voorwerpen uit het Koninklijk Huisarchief, ondergebracht in
een tweetal autobussen.
Deze tentoonstelling welke als titel draagt „Van Juliana tot Juliana"
zal voor ledereen te bezichtigen zjjn. Volwassenen betalen een kwartje entree,
kinderen een dubbeltje. Wat hier aan aardige bijzonderheden over het Oranje
huis (van Juliana van Stolberg af tot Koningin Juliana toe) te zien is, inte
resseert alle mannen, alle vrouwen en alle kinderen.
En men brengt tevens een bijdrage voor het Koningin Julianafonds en het
Prins Bernhardfonds, die deze unieke expositie hebben opgezet.
Het naar de Vorstin genoemde Fonds Oranje heeft toebehoord. Daarna zien
dat speciaal de sociale zorg en de volks
gezondheid als terrein van actie heeft,
ontleent niet ten onrechte haar naam
aan de Landsvrouwe. Koningin Juliana
gaf in 1931 de stoot tot oprichting van
het Nationaal Crisis Comité en heeft
zich sedert zonder ophouden gegeven
aan de leniging van sociale noden.
Ook het Prins Bernhardfonds heeft
een passende naam. In de oorlogsjaren
stortten vrije Nederlanders in dit Fonds
bij elkaar een kapitaal van 21 millioen
gulden voor de aankoop van oorlogsma
teriaal. Na de oorlog kreeg het Fonds
een vrediger bestemming en begon het
zich verdienstelijk te maken voor we
tenschap, kunst en cultuur.
WAT ER TE ZIEN IS.
De twee Fondsen hebben voor deze
tentoonstelling fle medewerking gekre
gen van de Nederlandse industrie, die
voor alles zorgde. Zelfs werd een geld
kist ter beschikking gesteld.
Wat krijgen de bezoekers nu te zien
Voorwerpen, brieven en portretten van
Oranjevorsten. Het begint met een
bierkan, die aan Prins Willem van
we een jachthoorn van Prins Maurits,
een snuifdoos van Stadhouder Koning
Willem III. Dat zijn echt mannelijke
voorwerpen. Maar wat zegt u van de
spelden, die gebruikt zijn voor de luiers
van Prins Willem IV, of van het eerste
paar schoentjes, gedragen door Koning
Willem I, van een rammelaar waarmee
prins Maurits (2e zoon van Koning
Willem III) in zijn wieg lag te zwaaien,
of van het rood flanellen jasje met
zwarte kraag en gouden knopen, waar
mee Koning Willem III als kind „de
koning te rijk" was?
Natuurlijk is ook de damesafdeling
royaal vertegenwoordigd. Wij zien een
balboekje, eertijds het eigendom van
Prinses Wilhelmina van Pruisen, hand
schoenen van Koningin Anna Paulowna,
melkkannen gebruikt door Prinses
Sophie in haar jeugd op Soestdijk, een
waaier van Koningin Sophie (eerste ge
malin van Koning Willem III), een hor
loge van Koningin Emma, schaatsen
van Prinses Wilhelmina tot haar vijf
tiende jaar gebruikt, de kleinste bijbel
ter wereld, de Vorstin aangeboden tij
dens
1937, de doopjurk, waarin Prinses Wil
helmina, Koningin Juliana en de Prin
sessen Beatrix en Marijke gedoopt zijn,
opstellen van Beatrix en Irene, een
schoolschrift van Prinses Margriet en
een speelgoedhondje van Prinses Ma
rijke.
Van Prins Bernhard kunnen wij o.a.
de doctorsbul bewonderen, hem aange
boden door de universiteit van Utrecht
in 1946 en ordetekenen van de lucht
macht in onderscheidene landen, de
laatste jaren verworven.
Dit alles is maar een greep uit de
massa voorwerpen. Daarnaast vinden
we er vijftig portretten en een aantal
reproducties van archiefstukken.
DE GEDACHTEN van de aandach
tige beschouwer van het wereld
toneel moeten in deze afgelopen weken
wel geweest zijn als een zeepbel. Een
kind blaast in een stenen pijpje en zie,
plotseling is zij er, als uit het niet te
voorschijn gekomen. Zie hoe de zon
haar doet flonkeren in de prachtigste
kleuren, zoals alleen de natuur die het
oog kan voortoveren. Zie hoe een zacht
windje dat pure stukje schoonheid
meevoert, opwaarts als naar een hoog
te van nooit vermoed geluk. Dromerig
staart de toeschouwer het natot
het alles plotseling verdwenen is, even
snel en even onverwacht als het ver
scheen. De zeepbel spatte uiteen en
niets is meer over van haar glans.
\\TAS HET zo ook niet in de afgelo-
pen week? In deze week begon de
zesde algemene vergadering van de
Organisatie der Ver. Naties, het insti
tuut dat met zoveel enthousiasme werd
opgezet nog voor de oorlog feitelijk ten
einde was. Vele schampere opmerkin
gen zijn in de loop dezer na-oorlogse
jaren reeds over dit college gemaakt
maar het is toch nog altijd zo, dat bij
iedere nieuwe samenkomst even de
hoop opleeft: stel eens, dat het onmo
gelijke, een toenadering tussen Oost
en West, op deze vergadering toch
bereikt zou worden! En daarom was de
toeschouwer al in de stemming die
vereist is om de schoonheid van de
zeepbel te kunnen bewonderen.
Maandag al werd deze zeepbel los
geschud van het pijpje: toen werd be
kend, dat president Truman een rede
zou houden die mogelijk aan de loop
van het wereldgebeuren een gunstiger
wending zou geven. Robert Schuman,
de Franse minister van buitenlandse
zaken en in propaganda een zeer be
dreven man, had er zijn hoorders en
dus de gehele wereld al op voorbereid,
door te spreken van „stappen ten bate
van de vrede, die de wereld in op
schudding zullen brengen!" De ge
ruchten kwamen los: het was alsof
men plots een concrete mogelijkheid
zag tot ontspanning tussen Oost en
West. Men vergeleek de krachten van
beide grootmachten met elkaar en in
eens concludeerde men, dat het nu ze
ker de tijd was het evenwicht der
krachten c'- ;n accoord om te zet
ten.
Daarop kwam de officiële opening
van de vergadering der Ver. Naties te
Parijs en voerde de president van de
Franse Republiek het woord. Neen,
geen holle, conventionele frasen waren
het eerlijke woorden die getuigden
van een eerlijk verlangen naar een bij
eenkomst van „de illustere mannen,
naar wie zoveel angstige blikken uit
gaan!" Opnieuw zoemden de geruchten
door de lucht. De Franse president had
weliswaar geen formeel voorstel ge
daan, slechts de hoop op een dergelijke
conferentie uitgesproken en daarbij
de bereidheid der regering om gast
vrouwe te zijn, toegezegd, maar naar
alle kanten werd gepolst. Dat Chur
chill voorstander was van een derge
lijke bijeenkomst, was bekend; dat
Truman er weinig voor voelde en ze
ker zou vasthouden aan zijn vroegere
eis, dat een dergelijke bespreking op
Amerikaans grondgebied moet plaats
vinden, was ook al snel duidelijk. En
(Ingez. mededeling, adv.)
ruwe huid, ruwe handen, ruwe lippen
Het republikeinse lid van het Ame
rikaanse Huis van afgevaardigden,
Hinshaw, heeft verklaard, dat de V.S.
op het punt stonden om een vliegtuig
motor voor aandrijving met atoom
kracht te vervaardigen, die een vlieg
tuig in staat zou stellen om zonder
tussenlanding driemaal om de aarde
te vliegen.
Tevens verklaarde hij, dat Amerika
een apparaat zal bouwen, dat door
een vijand afgeschoten projectielen
kan opvangen en tot ontploffing
brengen, voor zij hun doel bereiken.
Maandag 19 November hopen Jan J.
Giezen en Marie Th. E. GiezenHeijer
te Leeuwarden de dag te herdenken,
waarop zij 70 jaar geleden in het hu
welijk traden. Het echtpaar is nog goed
gezond en woont nog samen in hun
huisje, zonder dat er enige huishoude-
een bezoek aan Amsterdam in Ifjke hulp nodig is.
De Russische oorlogsgraven in
Noorwegen.
Noren staken overbrenging van
stoffelijke overschotten
De Noorse regering heeft geant
woord op de Russische eis om het
overbrengen van stoffelijke overschot
ten van in Nrd.-Noorwegen gesneuvel
de Sowjet-soldaten naar een centrale
begraafplaats te staken. Betreurd
wordt, dat de Sowjet-Unie het nodig
achtte te protesteren tegen dit over
brengen, dat zelfs als „ontheiliging"
werd betiteld. „Alhoewel de over
brenging vrijwel voltooid is", aldus de
Noorse nota, „zal zij thans geheel
worden gestaakt, in afwachting van
het instellen van een Russisch-Noorse
commissie, die tot taak zou moeten
hebben erop toe te zien, dat de nieuwe
begraafplaats te Tjoetta op de best
mogelijke wijze wordt ingericht".
(Ingez. mededeling, advert.)
HUN LAATSTE
KANS.
Redding scheen hun
onmogelijk toe. Ze
konden het gevaar niet
meer ontwijken. „O va
der, lieve moeder!"
snikte prinses Agatha,
„nooit kan ik meer goed
maken wat ik jullie heb
aangedaan. O Maartje,
kreeg ik nog maar één
kans om hun mijn dankbaarheid te tonen", en haar schouders schokten
van het huilen. Maartje trachtte haar te troosten, maar och het lukte
haar niet. Nog een paar seconden, dacht ze, dan is het gebeurd, en ze
kneep haar ogen stijf dicht. Ze kon het niet langer aanzien. Intussen
vocht Gertjan tegen het onverbiddelijke water. Er was nog één kans om
hen te redden. Hjj zou het proberen! Het moest lukken! Met op elkaar
geklemde tanden stuurde hij het bootje naar de rotswand. Aan die zijde
stak midden tussen het neerkletterende water een rotssteen omhoog, waar
door een smalle opening was ontstaan. Daar moesten ze heen. Hij hoorde
of zag niets anders meer dan hun laatste kans. Ja, hij voelde de stroom
trekken. Het water duwde en trok met grote kracht en beukte het nietige
vaartuigje tussen de twee rotsblokken in. De boeg stak al over de rand
van de diepe afgrond. Dan een gekraak en met een schok zat het bootje
muurvast in de opening geklemd, terwijl het water met een oorverdovend
lawaai onder hen naar beneden stortte.
Wyshinski, de Russische minister van
buitenlandse zaken, liet weten, dat
Stalin een formele uitnodiging af
wachtte: geen botte weigering dus. Zou
Truman niet, als zijn aangekondigde
rede met enige bereidwilligheid zou
worden ontvangen, over zijn bezwaren
willen heenstappen? Het was of de zon
was doorgekomen en de zeepbel deed
flonkeren in de prachtigste kleuren.
p\ ONDERDAGOCHTEND brachten
L-' alle kranten in grote opmaak de
rede van Truman en in hun commen
taren constateerden zij dat dit een rea
listische rede was. Geen ij del gepraat
over een toch niet te bereiken samen
werking, maar een ernstige poging
ontspanning te brengen door de bewa
peningswedloop af te remmen. Denkt
U zich even in wat dat zou betekenen:
Nederland geeft thans f 1500 millioen
per jaar uit voor zijn defensie. Stel
eens dat dit bedrag zou kunnen wor
den teruggebracht tot f 500 millioen
dat zou een winst van 1000 millioen
gulden betekenen! Voldoende om heel
veel idealen, die nu niet te verwerke
lijken zijn tenzij met een uitzonderlijke
inspanning (neem de huizenbouw
maar als voorbeeld!) ineens binnen ons
bereik te brengen. Nog afgezien van
de mogelijkheid om eindelijk eens de
belastingschroef iets te laten vieren.
En bedenk dan eens welke enorme
sommen er in Amerika zouden vrijko
men en hoeveel voorspoed voor de ge-
ele wereld bereikt zou kunnen wor
den met dat fantastische bedrag en
met de enorme industriële capaciteit
die daar zou vrijkomen. Is het niet als
of de zeepbeJ opwaarts gaat, als naar
een hoogte van nooit vermoed geluk!
VRIJDAGOCHTEND kwam 't com
mentaar van Wyshinski, officieel
commentaar op de door Acheson offi
cieel ingediende voorstellen. „Ik heb
zo zei hij geen moeite gehad ora
wakker te blijven zo hartelijk heb ik
steeds om deze afgevaardigde moeten
lachen!" Zich de ogen uitwrijvend
kijkt de toeschouwer omhoog: zo juist
hing daar nog de zeepbel, stralend van
kleur. Nu is zij plotseling weg, van de
aarde verdwenen. Niets is er van over
gebleven.
Plots staat men weer met beide be
nen op de grond. Nog zelden is uit een
Russische redevoering zo duidelijk de
cynische afkeer naar voren gekomen
tegen alles wat niet-communistisch is
en denkt. De gedachte, dat vertegen
woordigers van de Ver. Naties achter
het ijzeren gordijn zouden treden, de
Russische wapenfabrieken zouden bin
nengaan, de voorraad atoombommen
zouden controleren die de Sowjets
(mogelijk) hebben aangelegd die
gedachten deden hem lachen! Want
Wyshinski ziet in de U.N.O. niet veel
meer dan een verlengstuk van de
Amerikaanse macht. Voor hem li
iedere niet-communist ook een Ameri
kaanse imperialist en dus een vijand
van de Sowjet-Unie; een vijand en als
men hem de kans maar zou geven ook
een aanvaller. En daarom lacht*
Wyshinski en diende hij zijn tegen
voorstellen in, waarvan altijd weer het
voornaamste punt is: eerst communis
tisch China ten volle erkend, eerst het
toelaten van een communistische me
destander van formaat en dan pas is er
een mogelijkheid om te praten.
Wyshinski ziet in de wereldsituatie nog
geen evenwicht van krachten. Naar het
gevoelen van het Kremlin heeft de
Sowjet-Unie altijd nog een achterstand
en daarom lacht men als het over een
handhaven van de status quo gaat.
ZO KOMT MEN plotseling te staan
voor deze vraag: „Is de U.N.O. ook
niet meer dan een zeepbel, die over
kortere of langere tijd uiteen zal spat
ten?" Om dit antwoord te vinden moet
men eerst de vraag van Wyshinski be
antwoorden: „Is de U.N.O. eigenlijk
iets meer dan een verlengstuk van de
Amerikaanse politiek?" Een uitermate
moeilijke vraag. Inderdaad is het waar,
dat vrijwel alle landen één lijn trekken
in hunpolitiek tegen Rusland, uitge
zonderd misschien op ondergeschikt*
punten. Het is inderdaad waar, dat de
Grote Drie (Amerika, Engeland en
Frankrijk) als een aaneengesloten blok
staan als het er om gaat de plannen
der Sowjets te verijdelen. Maar is dat
een fout? Stel eens, dat er onder de
Westelijke landen niet die eensgezind
heid heerste: zou dat niet het einde be
tekenen van onze democratische vrij
heden, omdat Rusland .onmiddellijk
met alle kracht zou toeslaan om zijn
ideologie te doen zegevieren in heel de
wereld? Zo is men dan in de vicieuze
cirkel geraakt: Russisch wantrouwen
tegen de Ver. Naties omdat de Weste
lijken daarin één lijn trekken en
de Westelijken moeten wel één lijn
trekken, gezien dat Russische wan
trouwen.
Wat dus te denken van de U.N.O.?
Nu laten we het vele goede, dat door
deze samenwerking op allerlei gebied
tot stand is gebracht, ditmaal buiten
beschouwing. Maar is er op politiek
gebied nog iets goeds te bereiken? Zul
len de Ver. Naties ooit de kloof tussen
Oost en West overbruggen? Wij ge
loven het niet. Het beste wat bereikt
kan worden is, dat geen van beide par
tijen probeert die kloof met vijandige
bedoelingen over te trekken. Dat een
soort wapenstilstand wordt gesloten,
een zich neerleggen bij de toestand zo
als die nu is. Daarvoor is het weer no
dig, dat Nederland zijn f 1500 millioen
neertelt voor zijn defensie en dat Ame
rika doorgaat met het produceren van
zijn wapentuig. Tot het ogenblik waar
op Rusland zal zeggen: „Stop, we leg
gen ons neer bij de toestand van dit
ogenblik". Als de Ver. Naties daarnaar
streven, dan is er nog veel goed werk
voor hen te doen.
DE ZEEPBEL, die in de afgelopen
week de lucht is ingegaan, is uit
eengespat door het gelach van Wy
shinski. Er rest ons slechts één ding:
de riem vaster aangorden en voortgaan
op de ingeslagen weg. Zonder drome
rijen en zonder onze hoop te vestigen
op zeepbellen. Als we opzien, laten we
dan opzien tot God en Hem bidden, dat
Hij spoedig het keerpunt geve!
0
