Met de „Sibajak" naar de andere
van de wereld*
kant
riva
Pastorale brief uit Tasmanië.
„Slaapzalen" waren stikkend benauwd.
Roodland" is agressief en valt
„Blauwland" aan*
Militaire missie in Indonesië wordt
gewaardeerd*
Woningbouw slokt veel cultuur
grond op*
{je jcupe
SPECIAAL ALKALIVRIJ VOOR ZIJDE
KONINGIN JULIANA BEZOCHT STICHTING HOENDERLOO
ONS FEUILLETON.
Dinidag 21 Augustus 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
Penguin, 8 Augustus.
We gingen 9 Mei scheep op de „Sibajak" van de Kon. Ned. Rotterdamse
Lloyd. Een oude, maar soliede boot. Kapitein Goedewaagen, met wie ik
nogal eens een gezellig gesprek had, noemde haar vaak liefkozend zijn
„grand old Lady" (goede oude dame). Helaas heeft het schip betere dagen
gekend dan die van tegenwoordig. In de oorlogstijd werden de meeste hut
ten gesloopt om plaats te maken voor „slaapzalen", een en ander met het
oog op troepenvervoer.
Niet plezierig.
Intussen blijft zo'n reis op een emi
grantenschip vol bezwaren. Door het
grote aantal passagiers waren de dek
ken overvol. Honderden kinderen in alle
leeftijden maakten telkens weer een ka
baal, dat horen en zien je verging. Bij
slecht weer zaten lees- en recratiezaal
zo vol, dat men geen plekje kon vinden
om te zitten, behalve dan op de grond.
En als dan bij stormweer in die zalen
ook alle stoelen nog op een hoop bij el
kaar gebonden werden en men, op de
grond gezeten, van de ene kant van de
zaal naar de andere gleed, nu dan kon
men z'n plezier wel op.
Storm.
Er waren op deze reis heel wat storm
dagen, Het begon buitengewoon goed.
Schone schijn
Die naam „slaapzalen" klinkt prach
tig als je het leest of door een employé
van de Rotterdamse Lloyd door de te
lefoon hoort zeggen. Maar de werke
lijkheid is minder fraai. Het zijn vrij
lage, geweldige ruimen, waar honder
den bedden 2-hoog staan, met nauwe
paden er door. Ventilatie is er bij warm
weer, gecombineerd met een wat hoge
zee, heel weinig. Want dan gaan de
patrijspoorten dicht en moet al de frisse
lucht komen door kleine ventilatie
openingen. Zijn er dan ook nog wat
mensen zeeziek met al de onwelrieken
de aankleve van dien, dan is het vertoef
in zo'n „slaapzaal" allesbehalve een ge
noegen, naar men zal begrijpen. Onze
kinderen, die er op één na allen moes
ten slapen, hebben tenminste menig
maal geklaagd, dat het niet uit te hou
den was. Ze bleven soms expres tot heel
laat op het dek om maar zo kort mo
gelijk in die vreselijk benauwde atmos
feer te moeten doorbrengen. En nu wa
ren zij nog niet eens zeeziek. Er waren
mensen, die er dagen en dagen achter
een in moesten doorbrengen wegens de
ziekte. Dag en nacht in een .schaars
verlicht, stikkend benauwd ruim, waar
je zeeziek worden zou alleen al van die
lucht.
Het wordt beter.
Volgens de kapitein zou dan ook de
„Sibajak" na onze reis in het dok gaan
om geheel gerestaureerd te worden. De
hut-accomodatie zou geweldig uitge
breid worden, zodat het reizen voor de
emigranten heel wat gerieflijker zou
worden in de toekomst. De verzorging
aan boord was uitstekend. Natuurlijk
kan men bij een boot zó vol als de onze
niet te hoge eisen stellen. Maar de
maaltijden b.v. waren prima. Het per
soneel was zeldzaam voorkomend en ge
duldig. De bediening aan tafel en in de
hutten, in beide gevallen door Indone
sisch personeel, was tip-top. Piano's,
schaak-, dam- en andere spelen waren
er in overvloedige mate. Een goed voor
ziene bibliotheek ontbrak evenmin. Een
aparte spel-leider hield op bepaalde
uren van de dag jongeren en ouderen
bezig. Kortom, dat was best!
Eerlijke, ontsnapte gevangenen.
De directeur van het huis van be
waring aan de Amstelveenseweg te
Amsterdam werd verrast met een
postpakket sivaarvan aanvankelijk niet
vaststond wie het had verzonden. Toen
hij het echter geopend had werd het
hem volkomen duidelijk. Het pakje
bevatte namelijk de gevangeniskle
ding van de twee Utrechters, die een
dag of veertien geleden een flinke
sprong over de muur, die hen van de
vrijheid scheidde, namen. Inmiddels
is de politie, die tracht de beide ont
vluchte gevangenen opnieuw te pak
ken, door deze brutale geste niet veel
wijzer geworden.
Polen doet ook mee te San
Francisco.
Polen heeft de Amerikaanse uitnodi
ging tot bjjwoning van de Japanse
vredesconferentie te San Francisco
aanvaard.
Tsjecho-Slowakije is thans het enige
tot de conferentie uitgenodigde commu
nistische land, dat nog geen antwoord
heeft gegeven. Functionarissen te
Washington voorspellen, dat het besluit
van Polen deelneming van Tsjecho-
Slowakije zal verzekeren.
De Golf van Biskaye, berucht om z'n
stormweer, was zo glad als een spiegel.
Het Suezkanaal en de Rode Zee, be
rucht om hun hitte, brachten ons dit
maal een behoorlijk dragelijke tempe
ratuur. Tot Colombo toe was de reis,
hoewel het voorbij de evenaar behoor
lijk heet was, zeer voorspoedig. Maar
tussen Colombo en Fremantle tot Mel
bourne was het bijna voortdurend erg
ruw. We gingen nu (aan de andere kant
van de evenaar!) de winter tegemoet.
Bijna twee dagen lag de boot vrijwel
stil met de kop op de golven. De ka
pitein durfde het niet wagen om met
zoveel vrouwen en kinderen aan boord
de reis voort te zetten met zijwind, wat
een geweldig schommelen van het schip
tengevolge zou hebben.
Maar gelukkig, we z(jn er gekomen.
Op 7 Juli kwamen we aan in de eerste
Australische liaven, Fremantle, en een
week later bereikten we Melbourne,
voor ons en voor velen het eerste eind
punt van de reis.
Ds J. A. Schep.
Internationale legeroefeningen in Duitsland
Nederlandse troepen vechten aan de vredelievende zijde.
Van 14 tot 28 September zullen in Noord-Duitsland geallieerde manoeuvres
gehouden worden onder leiding van leger en luchtmacht van Engeland. Dit
zullen de grootste en belangrijkste geallieerde oefeningen worden sinds de
oorlog. Sterke strijdkrachten van de V.S., Frankrijk, België, Nederland,
Denemarken en Noorwegen voeren met drie uitgekozen Britse divisies in
Duitsland mobiele operaties uit op een breed front.
De naam van deze operaties luidt „Counterthrust" („tegenstoot"). Men wil
hiermee onder meer de grootst mogelijke samenwerking bereiken tussen de
landstrijdkrachten en de Britse bezettlngsluehtstrydkrachten.
De deelnemende strijdkrachten zullon
over twee kampen worden verdeeld
„Roodland" en „Blauwland". De gren
zen tussen Roodland een machtig
land, dat de laatste jaren een politiek
van agressieve expansie heeft gevoerd
en Blauwland lopen ongeveer tussen
de Noord-Duitse havens Hamburg en
Bremen. De strijdkrachten van Rood
land worden gevormd door de Britse
tweede infanteriedivisie en Amerikaan
se, Franse en Deense contingenten, bij
gestaan door een tactische groep van
de R.A.F. De strijdkrachten van Blauw
land, die een mogelijke inval van d.e
zijde van Roodland verwachten, zullen
worden samengesteld uit Engelse pant
serdivisies en troepen van Neder-
LAFHARTIGE MOORD NA
JAREN OPGEHELDERD.
Twee kooplieden uit Bussum wer
den door boswachter van der Schacht
op heterdaad betrapt, toen zij uit een
tenttenkamp op de Loosdrechtse heide
onder Hilversum enige goederen sta
len. De boswachter wilde de dieven
opbrengen naar het politiebureau te
Hilversum. Deze verzetten zich hier
tegen en er ontstond een vechtpartij.
Van der Schacht werd lelijk toegeta
keld. en tijdens de worsteling ging,
volgens de verklaring van de daders,
de revolver van de boswachter af,
waardoor deze dodelijk werd getrof
fen. Dit drama speelde zich af in Juni
1947.
Enkele dagen geleden viel de ver
denking van de politie op de opkoper
M. Chr. P. en de koopman H. P. uit
gedeeltelijke bekentenis af voor de
Bussum. Zij legden Zaterdag reeds een
Commissaris van Politie te Hilversum.
Voor de Officier van Justitie te Am
sterdam hebben zij verder bekend.
Militaire academie is in voorbereiding,
i)e waardering voor het werk van de Nederlandse militaire missie in Indonesië
is bepaald groot te noemen, aldus verklaarde generaal-majoor A. JA. Pereira,
hoofd van de missie. De thans ruim duizend man sterke militaire missie is geen
probleem in Indonesië. Na het stroef op gang komen van de missie veroorzaakt
door de tijdrovende zorgen, welke het terugtrekken der Nederlandse troepen
de liquidatie van het K.N.I.L. en de Overdi (.cht van militaire installaties met
zich mee brachten, heeft men na de tweede unieconferentie aan Nederlandse
en Indonesische zijde meer gelegenheid gevonden om zich met de militair
technische hulp bezig te houden, die de Nederlandse militaire missie volgens
de R.T.C.-overeenkomst aan de Indonesische strijdkrachten zou verlenen.
Daarnaast werken op verschillende de
len van Java, Sumatra en Borneo kleine
groepjes van tien a vijftien man samen
met de plaatselijke territoriale com
mandanten. De kosten van de missie
De op 1 Januari van dit jaar ingaande
nieuwe overeenkomst is voor drie jaar
aangegaan met mogelijkheid tol ver
lenging. Generaal-majoor Pereira acht
te het niet waarschijnlijk, dat de missie
binnen deze drie jaar met haar taak
gereed zal komen. Dat wil echter niet
zeggen, dat de missie steeds op gelijke
sterkte zal blijven want er wordt naar
gestreefd om haar zo spoedig mogelijk
misbaar te maken. De eerste stap in die
richting zal gezet zijn, wanneer de Ne
derlandse instructeurs voldoende Indo
nesische instructeurs opgeleid zal heb
ben. De missie houdt zich o.m. bezig
met de vorming van een militaire aca
demie. Deze heeft geen enkele beraoei-
ienis op militair-politiek terrein.
„WU hebben het vertrouwen van de
Indonesische militairen te winnen", zo
zei hij. „Men heeft my nog nooit ge
zegd, dat men de missie uit Indonesië
wii zien verdwenen".
De leden van de Nederlandse militaire
missie, bestaande uit een hoofdkantoor
(200 man), een afdeling zeemacht (250
man), landmacht (500 man) en lucht
macht, zijn voornamelijk werkzaam te
Djakarta, Bandoeng en Soerabaja.
De Rijkspolitie heeft in Oosternesse-
len bij Gramsbergen de clandestiene
zender „De Zwaluw" in beslag genomen.
De universiteit van Edinburgh heeft
gisteren de doctorstitel in de muziek
wetenschap „Honoris Causa" aan prof.
Bruno Walter verleend.
De centrale recherche van de Amster
damse politie heeft een 23-jarige bank
werker gepakt, die er van verdacht
wordt in Amsterdam, Schiedam en Den
Haag rijwielen te hebben verduisterd.
draagt de Indonesische regering.
land, België en Noorwegen, onder
steund door verschillende andere leger
onderdelen, vliegtuigen van de R.A.F.
en straalvliegtuigen.
VIER ONGELUKKEN IN
BERGEN OP ZOOM.
Valpartijen en een verbrand gezicht
Het is Zaterdag een drukke dag ge
weest voor het Algemeen Burger Gast
huis te Bergen op Zoom: slachtoffers
van een viertal vry ernstige ongelukken
werden er binnen gebracht. Twee liggen
er thans nog, beiden in een zorgelijke
toestand.
Het ergste ongeluk gebeurde in een
boomgaard van een tuinderij achter de
N.V. Zoomland. Een vijftienjarige jon
gen, die met vacantie in de tuinderij
hielp, viel van een tractor af. Hij kwam
wel heel ongelukkig terecht: met een
schedelbasisfractuur moest hf| naar het
ziekenhuis worden vervoerd.
Het tweede ongeluk had plaats in de
keuken van een hotel. De kok, de heer
de Kort, pookte het vuur van zijn for
nuis op en lichtte vervolgens een pan
van het vuur. Door het kookgat schoot
een enorme steekvlam naar boven, die
hem zo ernstig aan het gezicht ver
wondde, dat hij in het ziekenhuis moest
worden opgenomen.
Het derde en het vierde ongeluk be
trof twee fietsende dames. In de For
tuinstraat viel mevrouw Zaalman van
haar fiets. Ze liep een ernstige hoofd
wonde op en een hersenschudding. Daar
ze over inwendige pijnen klaagde werd
zij in het ziekenhuis onderzocht. Later
kon ze met een ziekenauto naar de wo
ning van haar ouders worden vervoerd.
In de Bredase straat kwam een meis
je van de stichting „Vrederust" te val
len. Ook zij had een hersenschudding en
moest naar het ziekenhuis worden ge
bracht. Per auto is ze daarna naar de
stichting teruggebracht en daar in de
ziekenzaal opgenomen.
Gevaarlijk kruispunt bij Breda gaat
verdwijnen.
Het drukke kruispunt van de rond
weg om Breda met de belangrijke weg
BredaZundert (Belgische grens) Is
berucht door de vele ongevallen, welke
reeds hebben plaats gehad.
In 1948 en 1949 hadden op dit punt
zestien ongevallen plaats, waarbij ih 10
gevallen het in de richting Breda af
slaande verkeer betrokken was.
Reeds jarenlang is de Rijkswater
staat voornemens op dit punt een cir
culatieplein aan te leggen, doch de uit
voering van deze plannen moest steeds
weer worden uitgesteld.
De A.N.W.B., die herhaaldelijk op
verbetering van de gevaarlijke situatie
heeft aangedrongen, verneemt echter,
dat de benodigde gelden beschikbaar
zijn gekomen. Binnenkort zal met de
werkzaamheden een begin worden ge
maakt.
Bodem en volkshuisvesting.
In etagebouw zitten goede elementen.
Goede gezondheidszorg en betrekkelijk grote welvaart zyn wel de belang-
rykste oorzaken geweest van de enorme toename der Nederlandse bevolking,
een toename, die zó groot was, dat van overbevolking gesproken kan worden!
Dit biykt uit de voor zichzelf sprekende cijfers: in 1844 woonden in Nederland
3 millioen mensen, in 19O0 vjjf millioen en thans 1014 miilioen. Dat het op
de duur niet mogelijk zal zijn met de bebouwing ongelimiteerd voort te gaan,
wordt meer en meer ingezien.
Het besef van deze harde werkelijk
heid heeft in de Z.L.M. geleid tot in
stelling van plaatselijke commissies, die
gegevens zullen verzamelen voor een
centraal rapport over het grondgebied
in Zeeland en over de vraag, of met de
belangen van de landbouw voldoende
rekening wordt gehouden. En eveneens,
of bjj de vaststelling van uitbreidings
plannen de cultuurgrond zoveel moge
lijk wordt gespaard.
Het is te begrijpen, dat dit ondeizoek
van de agrarische groep uitgaat, want
hoewel dit vraagstuk van groot belang
is voor ons gehele volk en zijn toe
komst, is de agrarische sector de eerste
belanghebbende. Immers, boeren en
tuinders ondervinden In de eerste plaats
de gevolgen van de bevolkingsaanwas
met de daardoor noodzakelijke uitbrei
ding van steden en dorpen. Welke ge
volgen deze gigantische uitbreiding kan
hebben, ziet men ten Zuiden van Den
Haag. De wederopbouw en de bevol
kingsaanwas aldaar bevorderen een ge
weldige nieuwbouw, waardoor het be
staan van een groot aantal tuinders in
het Westland ernstig in gevaar komt.
De toekomst van een deel dezer mensen
is een probleem op zichzelf, want het
overbrengen van deze gedupeerden naar
andere delen van ons land is verre van
eenvoudig. Zij werden door een samen
werking van verscheiden factoren (bo
dem, klimaat en natuurlijke aanleg) tot
deskundigen van wereldvermaardheid.
Zij zijn niet alleen van geweldig belang
voor onze voedselvoorziening, maar ook
van niet te onderschatten betekenis
voor de export, om van de werkgele
genheid nog maar te zwijgen.
INDUSTRIE EN RECREATIE.
Doch het zijn niet alleen de overal
aan de stadsranden verrijzende nieuwe
woonwijken, welke onze cultuurgronden
doen verminderen, ook industrie en re
creatie eisen hun deel.
Het is typerend, dat het Nederlands
Olympisch Comité zich destijds tot de
overheid heeft gewend met de klacht,
dat het aantal sportvelden in ons land
bij lange na niet is voor de sterk toe
genomen behoefte aan sportbeoefening.
Wij zwijgen nog maar van het na
tuurschoon, dat reeds veel te lijden
heeft gehad in de loop der jaren.
Dit alles doet de vraag rijzen, wat
gedaan kan worden binnen het raam
onzer nationale huishouding. Daarop
dient voorop gesteld, dat uit een oog
punt van nationaal belang de agrarische
productie niet verder door grondafname
mag worden verminderd dan strikt
noodzakelijk is.
De nieuwbouw is thans overal op een
behoorlijk verkeer berekend en er ver
rijzen huizen, waar licht, lucht en zon
kunnen doordringen. Inderdaad een lof
waardige vooruitgang. Doch hoe ge
bruiken wij onze bodem voor bebou
wing? Een brandgang, een achtertuin
met schuurtje, een voortuin, een trot
toir, een straat en op verschillende
plaatsen een plantsoen. Dit alles voor
namelijk voor ééngezinswoningen, zoals
ze bij tienduizenden verrijzen, vooral in
kleine steden en dorpen. Hier komt de
gedachte op: is deze luxe verantwoord
tegenover het nageslacht, dat t.o.v. dit
probleem wellicht machtelozer zal staan
dan wij?
WAAROM GEEN ETAGE-BOUW?
De gedachte ligt immers voor de
hand, dat wanneer van overheidswege,
na vooraf gestelde richtlijnen, etage-
bouw zou worden bevolen, hieraan ook
de hand zou worden gehouden en be
langrijke bodembesparing in de hand
zou worden gewerkt. In de lucht is
ruimte genoeg en aan de bodem wordt
zodoende zijn natuurlijke bestemming
niet meer onthouden.
Hieruit leze men geen pleidooi voor
gigantische bouwwerken in kubus-vorm,
zoals wij die in Amerikaanse grote ste
den aantreffen. Het zou dwaasheid zijn
dergelijke bouwsystemen hier in te
voeren. Doch hiertussen ligt een zeer
brede middenweg, n.I. het bouwen van
woningen met 3 of 4 étages.
HET NATIONAAL BELANG.
Hiertegen is wel aangevoerd, dat bij
de plattelandsbevolking voor dit idee
weinig sympathie te vinden is. Doch het
gaat hier om een nationaal belang van
de eerste orde. Niet wat wij graag
willen, maar wat voor onze toekomst
van primaire betekenis is, dient te
praevaleren. En aangezien de overbe
volking een nationaal verschijnsel is,
dienen ook de gevolgen ter beperking
van dit euvel door een zo groot mogelijk
deel der natie te worden gedragen, dus
ook door de bevolking van kleinere ste
den en dorpen.
Natuurlijk heeft ook dit denkbeeld
zijn begrenzingen. Zeer zeker zou het
ONDERRICHT GIJ MIJ."
Zwervend door bossen en heide,
luisterend naar het lied van de vogels,
is het leven goed en mooi. Genietend
van ongedachte vergezichten en het
niet eindigende spel van de wolken,
is er het verlangen te blijven daar,
waar de natuur de mens zo klein
maakt.
Dan zijn wij als dat jongetje, dat
op stap ging naar de horizon. De weg
naar de eeuwigheid, die niemand hier
kan aflopen.
De natuur en de mens, zij zijn vaak
eikaars vijanden. Als het water de
landen overstroomt, is er niet een ge
nieten van de schepping, maar een
vloek over de rampspoed. Dat is ook
een overrompeld worden door de na
tuur, maar hoe geheel anders dan op
een zomeravond, als al de ongerech
tigheid der wereld wordt toegedekt,
alsof de Schepper die niet meer wil
zien. Er is dan in ons hart het besef
van de onvolkomenheid en een ver
langen naar het volmaakte, het schone
en het goede.
Wat is een mens rijk, dat hij dit kan
verlangen. Dat hij op de eeuwigheid
is afgestemd en dat hij, vroeg of laat,
voor de niet te ontwijken vraag komt
te staan, wat de zin van dit alles en
van zijn leven onder de hemel is.
De natuur en de mens. Die eerste
kan de mens wel niet doen verstaan,
wie en wat hij is voor God, de Maker
van beide, maar zij plaatst de mens
voor zijn eigen nietigheid en onmacht.
Zoals Job, die, toen God hem eraan
had herinnerd, dat niet Job, maar Hij
de Almachtige is, alleen maar ant
woordde: „Ik ben te gering, wat zou
ik U antwoorden? Ik leg mijn hand
op mijn mond." Maar ook: „Ik zal U
vragen, onderricht Gij mij." T.
onpractisch zijn om op gehuchten en
kleine dorpen van b.v. 500 k 1000 zielen
de bewoners drie of vier hoog „op te
stapelen". Maar wanneer wij zien, wel
ke huizenblokken reeds in plaatsen van
af b.v. 5000 inwoners in de kom ver
rijzen en welk een woningbehoefte daar
is, dan is zeker voor de etagebouw veel
te zeggen.
De toekomst zal leren, in hoeverre
het denkbeeld van verdiepingbouw
practische zin heeft en welke conces
sies in ons bouwsysteem en bodemge-
bruik vereist zullen worden.
Dat bij de huidige wijze van 1 en 2
verdiepingsbouw de steden en dorpen
bij grote bevolkingsaanwas op onprac-
tische wijze uitgroeien voor de bewo
ners zelf, zal velen duidelijk zijn.
Op verzoek van de burgemeester van
Sint Annaland hebben leden van de
sportvereniging „W.H.S." gecollecteerd
voor India. De opbrengst bedroeg f42.
(Ingez. mededeling, advert.)
Behandel Uw kostbare zijde en Uw rayon met de speciale zorg die deze stoffen verdienen.
Het sop van de ragfijne Vivtjlon-vlokjes is een waarborg voor ruisende tijde en prachtige kleuren.
Geert doet of hij De Gooyer niet
ziet, maar om de boer te plagen
steekt hij zijn hand in het hooi om
een plukje er af te halen. Daar heb
ben sommige boeren erg 't land aan.
Zij voelen zich in hun kostelijke hooi
bestolen.
Geert neemt een grote hand vol.
maar net als hij zijn arm terug wil
trekken, kijkt De Gooyer om zijn
voer hooi heen en ziet de jongen, die
zijn bezit wegkaapt. Dat is de zoveel
ste vandaag, die hem dat levert. Hij
zal die ellendigen leren!
Hij neemt zijn zweep, slaat door de
lucht. Een seconde, waarin Geert
niet kan uitwijken. Dan heeft hij
een striem over zijn gezicht en arm
te pakken. Even staat hij versuft. De
felle pijn neemt elke gedachte weg.
De Gooyer lacht; een korte, wrede
lach. Hij zwenkt de oprijweg van zijn
boerderij in. „Die heb je voor het ste
len", roept hij achterom naar Geert,
springt van de bok af en gaat z'n
huis in. De wagen blijft voor de deur
staan.
Een hete woede laait in Geert om
hoog. Een drift zoals hü nog nooit
gevoeld heeft. Het wordt rood voor
zijn ogen. Er regenen sterren achter
in zijn hoofd.
Hy moet zich aan het hek vast
houden om op de been te blijven.
Dan strijkt hij gedachteloos met zijn
hand over zijn gezicht. Hij voelt iets
warms. Hij kijkt naar zijn hand.
Bloed! De drift breekt ln hem los.
Hij rukt aan het hek in machteloze
woede. Hij schopt er tegenaan. Hij
schopt zijn voeten zeer.
„"ntvent! Rotvent! Rotvent" sist
gegaan. Geert denkt er ook niet over
waar hij zijn kan. Hij weet alleen
zijn plan. Hij blijft bij de hooiwagen
staan. Een klein, stevig mannetje.
Hij tast in zijn zak en vindt wat
hij zoekt. Hij haalt het omzichtig te
voorschijn, hoewel niemand op hem
let. Hij kijkt nog eens om zich heen
en duikt wat weg onder de wagen,
hij naif stikkend van woede achter
elkaar.
Een donker, heet begeren naar
wraak komt in hem op. Hij moet die
rotvent iets doen die ellendeling,
die altijd een grote bek heeft en voor
wie iedereen bang is.
Plotseling weet hij het! Nu beda
ren zijn zenuwen. Nu wordt hij doel
bewust. Zijn bevende handen worden
vaster. Het waas voor zijn ogen is
weggetrokken. De drift zit nu heel
diep in zijn hart. Hij denkt niet over
goed en kwaad. Hij handelt om zich
te wreken.
Hij sluipt dicht langs het boeren
huis. De boer is zeker naar de kamer
zodat hij van de weg af niet te zien
is. Dan strijkt hij een lucifer aan.
Een windvlaag blaast hem uit. Nog
een lucifer, achter de holte van zijn
hand aangestoken. Hij brand. Het
kleine vlammetje kruipt langs het
houtje omhoog. Er ligt een stukje
papier op de grond. Geert neemt het
op en steekt het in brand. Dat geeft
een grotere vlam. Nu houdt hij die
bij het hooi. Het lukt! Het droge
gras vat vlam, een kleine vlam, die
meteen groot wordt. De wind blaast
het aan. Het is gelukt!
Geert loopt weg. Nu moet hij zich
verschuilen, maar zo, dat hij de hooi
wagen kan zien branden en van zyn
g'
HU vindt wat laag eiken-hakhout,
een klein eindje van de boerderij af.
Daar gaat hij achter liggen. Verscho
len voor de mensen, die over de
landweg voorbij kunnen komen.
En al heel gauw ziet hij de rook
wolk, die boven de hooiwagen uit
komt. Dat heeft die ellendeling voor
zijn slaan met de zweep. Daar gaat
zijn hooi het zal hem berouwen,
dat hij Geert Slot geslagen heeft.
De Gooyer is naar binnen gegaan.
De meid riep hem. Hij is meegegaan.
Die hooiwagen kan wel even wachten.
Een scherpe gil doet hem schrik
ken. „Brand, baas, brand!" Het
knechtje komt om het huis heen hol
len. „Waar?" vraagt De Gooyer en
holt mee met de jongen.
„De hooiwagen staat in brand...."
De jongen hijgt van het harde lopen.
Hij heeft vanuit de verte de rookwolk
gezien en is aan komen rennen.
„Roep de arbeiders" beveelt De
Gooyer kort. Onder zijn bruine huid
is hij wit geworden. Zijn kostelijke
voer hooi brandend! De jongen
holt naar het land terug. De vrouw
van De Gooyer komt naar buiten op
het rumoer. De meid staat verschrikt
te kijken. Ze vreest de brand, maar
nog meer het woedend-verbeten ge
zicht van de boer.
(Wordt vervolgd.)
Koningin Juliana heeft Vrij
dagmiddag een bezoek gebracht
aan de Stichting Hoenderloo,
waar voogdijpupillen, regerings
pupillen en kinderrechterpupil
len worden verzorgd. Aan de
Koningin werden door de voor
zitter van het bestuur der Stich
ting, Mr M. B. van der Werk,
enige door de jongens zelf ver
vaardigde geschenken aange
boden.
Koningin Juliana temidden
der stichtingsbevolking.
Rechts mr van der Werk.
-J
Twee Nederlanders in Duitsland
veroordeeld.
Zaterdag zijn door de grote straf
kamer van het landsgerecht te Os-
nabrück de Nederlandse kooplieden
F. en van P. veroordeeld tot gevange
nisstraffen van respectievelijk een
jaar en negen maanden en een jaar
en drie maanden.
Zij waren er van beschuldigd, dat
zij zich in verscheidene West-Duitse
steden en in West-Berlijn bij twijfel
achtige in- en uitvoerzaken grote be
dragen hadden laten betalen, die zij
voor eigen levensonderhoud gebruikt
zouden hebben.
