üp Tasmanië verrees een Gronings dorp.
©ie sjjichfeJtfa ou-eMoint
350
Ai Uw
raeanüe dit pakje...
ielaas soms dat...
maar bij
alléén
Hollanders bouwden „Little Groningen" nabij Kingston»
Wèg die pijn
"AKKERTJES
Krijgt Engeland bases voor leger
en luchtvloot in Nederland?
Duits kolentekort gevolg van
slecht geordende verdeling*
HIER
TOPI DAT IS HET
ORANJEBOOM BIER!
millioen minder voor econo
mische hulp aan Europa*
fi -bed is ook voor U ideaal!
ONS FEUILLETON.
c
Maandag 20 Augustus 1951
ZEEUWSCH DAGBI AD
Pagina 2
(Ingez. mededeling, adv.)
.".het blauwe pakje dat 9 van de 10 rollers eisen'.
DOOR AD GOEDE.
Omstreeks Pinksteren van het jaar 1950 vertrokken twee onder
nemende Groningers, de heren Pinkster en v. d. Laan, als wegbereiders
van een groep Groningse oud-illegalen naar Tasmanië. Het waren beiden
mensen met een langjarige kantoorervaring en het scheen een riskante
onderneming om met een aantal mensen, van wie de meester\ geen enkele
ervaring in de bouwvakken hadden, een bouwonderneming op touw te
zetten. Na ruim een jaar mag men echter zeggen, dat de opzet geslaagd
is. Nabij Kingston, een plaatsje op 10 mijl van Hobart op Tasmanië
gelegen, sindsdien een Gronings dorp verrezen, in de wandeling „little
Groningen' geheten en de gemeente Kingsborough heeft thans een
Hollandse kolonie van ruim 100 zielen.
De eerste kleine nederzetting vestig
den de heren Pinkster en v. d. Laan
aan de Hutchinstreet te Kingston, waar
de eerste noodwoningen werden ge
bouwd om zo spoedig mogelijk de gezin
nen, die later zouden komen, te kunnen
opvangen. Er zijn heel wat zweetdrup
pels op de rotsachtige Tasmaanse bo
dem gevloeid voor het terrein zover
„gecleard" was, dat met de opbouw kon
worden begonnen. Thans wonen daar
nog drie gezinnen van de groep, t.w. de
Groningse families De Haan en v. d.
Laan en de Drent Slot met zijn gezin.
Een tweede nederzetting, en dat werd
het latere „Little Groningen", verrees
aan de Old Summerleas Road in de om
geving van de Browns River. Daar
Staan thans een tiental woningen, waar
van er enkele als prefabs mee uit Hol
land zijn gekomen, terwijl de andere
met Australisch materiaal zijn ge
bouwd. Dit terrein was aanmerkelijk
groter dan het eerste aan de Hulchin-
straet, want hier moest niet alleen
ruimte zijn voor een flink aamal wo
ningen, doch hier moesten ook de werk
plaatsen verrijzen. Een bulldozer was
nodig om de zuivering van het terrein
te voltooien, want er komt heel wat kij
ken voor men een Australisch euca !yp-
tusbog tot capitulatie kan dwingen.
Successievelijk kwamen meerdere le
den van de groep met hun gezinnen
over en ook een aantal vakmensei. met
hun gezinnen, die in Nederland zich be
reid verklaard hadden voor de bouwon
derneming te gaan werken, versche
nen ten tonele. Enkele tientallen meters
beneden het plateau waarop het dorp
werd gesticht, loopt een beek, die net
gehele jaar door water heeft. Daai
werd een pomphuis gebouwd om „Little
Groningen" van waterleiding te voor
zien. Een eerste kleine werkplaats,
welke thans door een moderne loods
vervangen is, maakte de arbeid wat ge
makkelijker. Het eerste halve jaar werd
vrijwel uitsluitend besteed aan de bouw
van de woningen, die de gezinnen on
derdak moesten verschaffen. Het was
een moeilijke tijd. Ieder nieuw-aangeko-
men gezin moest voorlopig onderdak ge
bracht worden bij degenen, die reeds
huisvesting hadden, of ze moesteen de
eerste maanden van alles en nog wat
lenen, omdat de kisten met huisraad en
huishoudelijke goederen nog niet waren
aangekomen. In het najaar van 1950
arriveerden een aantal houtbewerkings
machines, die goede diensten bewezen
de verdere opbouw.
I»E A.B.C.
Dit voorjaar ls de giuep met het bou
wen voor anderen kunnen beginnen. De
firma had zich inmiddels de naam A.B.
C. (Australian Building Corporation)
aangemeten en de grote vraag was nu
Of er voldoende orders zouden binnen
komen. Men onderschatte het voorbe
reidend werk, dat hiervoor nodig was,
niet. Wat men aan kapitaal uit Holland
had kunnen meenemen was grotendeels
nodig geweest voor de opbouw van de
eigen woningen. Maar er moest bedrijfs
kapitaal zijn, er moesten voorraden van
bouwmaterialen gevormd worden, er
moest transportgelegenheid zijn en al
deze gezinnen moesten eten, zolang er
geen verdiensten binnenkwamen.
wins., ccks April startte men met een
eerste oouwwerk, een stenen huis voor
de Hollandse familie Boot in Tarodia.
Ln thans heeft men een viertal werken
onderhanden, n.l. eerstgenoemd huis, 'n
uitbreiding van de Kingston-school, een
houten landhuis te Blackmans Bay en
een huis in Pittwaier. En het aantal
aanvragen om prijsopgave is zo groot,
da. men mag aannemen, dat de firma
niet om werk verlegen zal zitten.
Maar ook hier zijn de moeilijkheden
niet gering. De aannemingssom moet
dusdanig zijn, dat men er niet alleen
zonder kleerscheuren afkomt, doch ook
een behoorlijke winst maakt. En de be
rekening daarvan is niet eenvoudig in
een vreemd land.
Dat men de opdracht Kreeg om de
Kingston-school uit te breiden is wel
zeer .de moeite waard om te vermelden.
De school zat al met een tekort aan
ruimte, doch zag toen plotseling een
groot aantal Hollandse kinderen ver
schijnen, waarvoor geen ruimte aanwe
zig was. Dikwijls moesten ze op matjes
op de grond zitten. Uitbreiding van de
school werd een dringende noodzaak.
En zo bracht deze invasie van Holland
se kinderen de eerste grote opdracht
voor de A.B.C. mede.
Meesier Oenane, het schoolhoofd in
Kingston, wilde ook wei eens een Hol
lands liedje horen van z'n nieuwe leer
lingen en wilde ze daarvoor graag de
gelegenheid geven. Wie het initiatief
nam weet ik niet, maar prompt zongen
de oiykerds het schone lied, dat ze in
Holland wel bniten, maar nooit in de
school zongen: „De school dat Ls een
apenhok". De meester kon het immers
toch niet verstaan.
Gelukkig zijn er later ook andere en
betere Hollandse versjes gezongen.
Meermalen is er een klein concert en
dan krijgen verschillende Hollandse kin
deren de kans om hun eigen vaderland
se liederen ten gehore te brengen. En
dat vinden ze maar wat leuk.
BEWONDERING DER BEVOLKING.
De Hollanders hier zijn in het alge
meen gastvrij door de Tasmanen ont
vangen. Men voelt hier niet veel voor
kolonievorming door emigranten en op
de duur zal men zich misschien gaan
verzetten, wanneer een Hollandse ge
meenschap zich hier zou handhaven,
maar men heeft bewondering voor de
energie, die hier aan de dag werd ge
legd en voor het werktempo, dat men
ontwikkelt. Ook begrijpt men zeer goed,
dat het voor immigranten nuttig en
nodig kan zijn, dat men de eerste tijd
steun .aan eigen landgenoten heeft
Maar men zal elke poging tot zelfstan
dige vestiging midden tussen de Austra
liërs toejuichen. Vrijwel over heel Tas
manië heeft men gehoord van het
„Dutch Settlement" in Kingston en dik
wijls komt deze of gene in z'n auto de
hobbelige weg naar „Little Groningen"
oprijden om de prachtige werkplaats en
de bungalows te bekijken. Dikwijls is
het moeilijk om bouwmateriaal te krij
gen, maar waar men maar even kan
helpt men de Hollanders. Meermalen
heb ik gehoord hoe Australiërs vol ver
wondering naar de bouwmaterialen van
de A.B.C. stonden te kijken en zich af
vroegen hoe het mogelijk was die te
kopen. Maar men moet het dan ook
meestal zelf en dikwijls heel ver bij de
houtzagerijen halen.
In „Little Groningen" zelf wonen
thans de volgende gezinnen: Pinkster,
Folkers, Doedens, Sikkema, Laning,
Wolfert (uit Terneuzen), Jan de Vries,
Steen en Schut, terwijl er een aantal
vrijgezellen bij de verschillende gezin
nen inwonen.
KERKELIJK LEVEN.
De gezinnen behoorden in Nederland
tot verschillende kerkelijke richtingen,
de meesten waren Gereformerd, enke
len art. 31, en verder Ned. Herv. en
Luthers. In Hobart had men contact
gehad met de Presbyteriaanse kerk en
ds Rydd verklaarde zich bereid, wan
neer de Hollanders daar kerkdiensten
zouden organiseren, hen voor te gaan.
Zo werden al spoedig in een lokaaltje
van de padvinderij elke Zondagmorgen
kerkdiensten gehouden, waarin ds Rydd
of één van zijn assistenten voorgingen.
Er werd in het Engels gepreekt, doch
voor een deel in het Nederlands gezon
gen, terwijl tekst en Schriftlezing in
het Hollands vertaald werden. Voor en
kele weken heeft men besloten in King
ston een eigen Presbyteriaanse gemeen
te te stichten. Een commissie van be
heer is gekozen, uit wier midden straks
enkele kerkeraadsleden zullen worden
aangewezen. Niet alle Hollanders heb
ben zich aangesloten bij de Presbyte
riaanse kerk. Wel komen vrijwel allen
zonder uitzondering Zondags naar de
diensten hier, doch sommigen ging het
te ver nu reeds een beslissing op kerke
lijk gebied te nemen.
Inmiddels zijn in de Hollandse kolonie
in Kingston reeds drie kinderen geboren
en twee ervan zijn onlangs door ds
Rydd gedoopt.
Kingston is ook min of meer een
doorgangshuis voor nieuw-aangeko
men Nederlanders geworden. Doordat
men kennissen onder de Hollanders
heeft besluit men dikwijls eerst maar
naar Kingston te gaan, want in de
wintermaanden is in deze vacantie-
plaats nog wel eens wat te huren,
hater vertrekt men dan weer naar z'n
definitieve bestemming.
De Hollandse nederzetting in
Kingston heeft de naam van ons land
zeker veel goed gedaan. En dat is
veel waard in een tijd, dat tal van
landgenoten de weg naar Tasmanië
gevonden hebben. Men hoeft zich
hier niet te schamen voor z'n Neder
landerschap. Men mag er hier trots
op zijn.
(Ingez. mededeling, advert.I
die Uw nachtrust. Uw humeur
en Uw lust tot werken ver
stoort. Neem bij hoofdpijn,
kiespijn, zenuwpijn een paar
...die helpen direct! J
Den Haag weigert commentaar te geven.
De ln de loop van deze week gelanaeerde berichten als zou het in de be
doeling liggen dat Engeland troepenbases en vliegvelden ter beschikking krijgt
in Nederland, zijn thans van officiële zjjde gecommentarieerd. In Den Haag
wil men deze berichten niet onderschrijven. Zeker is echter, dat de Britse
plaatsvervangende hoofdintendant voor het leger, generaal-majoor M. S. Chil
ton, in de afgelopen week in Den Haag besprekingen heeft gevoerd over dit
onderwerp. Over het resultaat van deze besprekingen weigerde het ministerie
van Defensie echter commentaar te geven.
bevoorradingsbases dienen voor de
Britse troepen in West-Duitsland.
Wij herinneren hier ook aan de uit
spraak van minister Staf tijdens het
debat over de defensiebegroting in de
Eerste Kamer: „De vliegvelden, waar
om ook onze bondgenoten gevraagd
hebben, zullen hier worden aangelegd".
Het ligt in de bedoeling van de Britse
regering in de loop van dit jaar haar
troepenmacht in West-Duitsland uit te
breiden tot vier en een derde di
visie en naar men zegt overweegt men
in Londen ook meer troepen naar Euro
pese landen te zenden, die dicht bij
Duitsland liggen.
Voor zijn bezoek aan Nederland heeft
Chilton een bezoek gebracht aan België
waar hij soortgelijke besprekingen heeft
gevoerd en waarbij een overeenkomst
werd bereikt voor de bouw van 26 kam
pen in het raam van het Noord-Atlan
tisch Verdrag. Deze kampen zullen als
GEDROSTE NEDERLANDERS?
Daar olie voor communisten
bestemd was.
Agenten te Londen van de tanker
„Aster", die onder de vlag vaart van
Costa Rica, hebben geweigerd com
mentaar te leveren op een bericht, dat
Nederlandse leden van de bemanning
te Port Said zouden zijn gedrost. Het
schip, dat 7.053 ton meet, is geleden
met olie. Toen de bemanning ver
moedde, dat deze bestemd was voor
Noord-Korea via de Sowjet-Unie zou
den leden van de bemanning gedeser
teerd zijn.
De „Aster" is van Bremenhaven via
Gibraltar naar Constanza gevaren,
waar olie werd geladen. Vervolgens
voer het schip naar Port Said.
HOE WAS HET MOGELIJK, DAT DE
ENE GEVANGENE DE ANDER
VERMOORDDE.
Het Tweede Kamerlid jonkvrouwe mr
Wttewaal van Stoetwegen (C.H.) heeft
de minister van Justitie gevraagd, hoe
het mogelijk was, dat in de psychiatri
sche observatiekliniek van de gevange
nis te Utrecht de ene gedetineerde de
ander om het leven bracht.
Ir S. A. Posthumus vroeg aan de mi
nister waarom het in enkele provincies
de termijn t en de ontvangst van het
rijvaardigheiusüewijs en de toezending
van het rijbewijs zo lang is.
Geallieerde mening.
Strijd in Ruhrgebied ging over een kwantum, dat in
drie dagen gedolven kan worden.
De Duitse voorspellingen als zou voor de Duitse industrie een catastrofe
dreigen als gevolg van de weigering van het Ruhrorgaan om de kolenoxport
te verminderen worden in geallieerde kringen te Bonn schromelijk overdreven
geacht. De houding, die de Duitsers jegens het besluit van het Ruhrorgaan
hebben aangenomen, wordt gezien als een gebrek aan begrip voor de econo
mische verbondenheid van West-Europa. Het orgaan van de Amerikaanse be
zetting heeft de Duitsers voorgehouden, dat z(j het probleem van de kolen-
schaarste tezeer uit Duitse gezichtshoek bezien instede van ook de moeilijk
heden der traditionele importeurs van Duitse kolen in acht te nemen.
Van Amerikaanse zowel als van Brit
se zijde wordt te verstaan gegeven, dat
Duitsland door een beter geordende
verdeling van zijn kolen meer zou kun
nen besparen dan bij het geschil met
het Ruhrorgaan in het geding ls. Van
Britse zijde is de wens geuit van een
afdoende controle van de kolenverde-
ling in Duitsland en van een strenge
rantsoenering van de huisbrandkolen.
Van Amerikaanse zijde is opgemerkt,
dat in Duitsland nog nauwelijks iets ge
daan is om kolen te sparen en om ver
ouderde en kolen verslindende installa
ties op te ruimen. Bij een geordende
verdeling der kolen zou, naar schatting
van het Amerikaanse blad „Die Neue
Zeitung" de Duitse industrie in het lo
pende kwartaal evenveel kolen ter be
schikking kunnen hebben als vorig jaar.
Deze geallieerde argumentatie wordt
gestaafd met de simpele opmerking, dat
de door de Duitsers gevraagde vermin
dering van de export een milioen ton
per kwartaal bedraagt, hetgeen nog niet
de productie van drie arbeidsdagen be
tekent en slechts vier procent van de
per kwartaal geproduceerde kolen. Bij
de besprekingen in het gezagsorgaan
voor de Ruhr zijn de Duitse en gealli
eerde voorstellen zelfs zozeer lot elkaar
genaderd, dat nog slechts een verschil
van 300.000 ton te overbruggen was.
Het vastgestelde exportcijfer van 6.2
millioen ton ligt slechts een half mil-
lioen ton hoger dan het aanbod, dat de
Duitse delegatie tijdens de hesp ekir.gen
gedaan heeft.
De Duitse klachten noen naar gealli
eerde opvatting wat vreemd aan, wan
neer men ziet dat de besteding van min
der dan een dagproductie kolen een ae-
coord tussen beide standpunten heeft
verhinderd. Maar ook wanneer men de
Volle Duitse eis van een vermindering
van een millioen ton in aanmerking
neemt betekent deze op de totale pro
ductie nog zo weinig, dat men aan ge
allieerde zijde moeilijk kan inzien, dat
een betere verdeling de gevolgen van de
export niet zou kunnen opheffen.
Voorts wordt opgemerkt, dat de Duit
se economie in het eerste halfjaar van
1951 dank zij hoge productiecijfers en
import van Amerikaanse kolen zes mil
lioen ton kolen méér ter beschikking
heeft gehad dan was aangenomen toen
de Ruhr-autoriteit de export voor de
eerste kwartalen fixeerde.
„Door de Eeuwen Trouw" stuurde
dr Drees een telegram.
De stichting „Door de Eeuwen Trouw"
heeft, naar aanleiding van de komst van
Prof. Supomo in Nederland een tele
gram gezonden aan de minister-presi
dent, dr W. Drees, waarin er op wordt
aangedrongen bij besprekingen over de
opheffing van het uniestatuut rekening
te houden „met de werkelijkheid, dat de
Ambonezen een afzonderlijke band met
Nederland wensen en deze hand nog
wensen te versterken overeenkomstig
de nieuwe rechtsorde".
Egyptische kanaalzwemmers
weigeren prijzen.
De drie Egyptenaren, Mareeh Has
san Hamad, Hassan abd el Rehim en
Saied el Araby, die Donderdag met
succes het Kanaal overzwommen,
hebben geweigerd de door de „Daily
Mail" uitgeloofde prijzen, in totaal
1500 pd. sterling, aan te nemen. Hier
mede willen zij protesteren tegen de
„lasterlijke aanvallen" op koning
Faroek.
Het Duitse argument van de devie-
zenverliezen, die geleden worden door
de dure Importen van Amerikaanse ko
len, moet naar geallieerde opvatting
eveneens niet te zwaar worden gewo
gen. Deze kolen komen namelijk in
hoofdzaak ter besclükking van export-
industrieën, die de hogere prijzen weer
in de gestegen wereldmarktprijs van
hun eigen producten terug krijgen.
Zo lang Oatis gevangen zit.
Amerik. senaat wil Tsjecho-
Slowakije boycotten.
De Amerikaanse senaatscommissie
voor buitenlandse betrekkingen heeft
eenstemmig het afbreken der handels
betrekkingen met Tsjecho-Slowakije
aangeraden zolang William Oatis, de in
Tsjecho-Slowakije veroordeelde en ge
vangen gezette journalist niet is vrijge
laten.
De resolutie zal aan de Senaat wor
den aangeboden. Het Huis van Afge
vaardigden heeft haar reeds goedge
keurd.
Reuter tekent hierbij aan, dat de re
solutie niet bindend kan zjjn voor de
regering.
en over de grenzen
Vermoedelijk door hooibroei is brand
uitgebroken in het staatslandbouwbe-
drijf R 75 van de directie van de Wie-
ringermeer in de N.O.P. Dit bedrijf is
gelegen aan de Uiterdijkenweg dicht bij
Blokzijl. Het woonhuis en de stallen
konden behouden blijven. De schuur
ging geheel verloren.
Ter gelegenheid van een feest werd
te Avellino in Italië, vuurwerk afgesto
ken. Een bepaald stuk ontplofte met
ongewone hevigheid, waardoor twee
omstanders om het leven kwamen
Een haai heeft nabij het strand van
Korfoe een zestienjarig meisje gedood
en een jongen gewond. Een patrouille
vaartuig der Griekse marine, dat zich
in de buurt bevond, durfde het ondier
niet onder vuur te nemen, uit vrees
andere baders te zullen treffen.
In het ongeveer 3500 inwoners tel
lende dorpje Orgosolo, dat in de bergen
van het eiland Sardinië is gelegen, ia
de tiende moord in het afgelopen jaa*
gepleegd. Alle moorden waren een ge
volg van de in het plaatsje nog opgeld
doende bloedwraak.
Een everzwijn en twee wilde varkens
vielen Vrijdag de buitenwijken van
Wiesbaden, in de Duitse staat Hessen,
binnen. Het everzwijn viel een tuinman
en een inwoner van een tehuis voor
ouden van dagen aan, die beiden wer
den gewond. Een toesnellende politie
agent beschoot de ever. Deze viel
prompt aan, ramde de politieman, die
ernstig gewond bleef liggen en trok
zich vervolgens in een tuin terug voor
het genieten van een „welverdiende"
rust. De politie wist het slapende ondier
te vellen. De beide wilde varkens ont
kwamen en keerden naar haar bossen
terug.
Maria Geroelis, een aanvallig Grieks
meisje, emigreerde naar de Ver. Staten.
Onder haar bagage bevond zich een
urn, gevuld met grond van de pas van
Thermopylae, in het vroegere Sparta,
waar in 480 voor Christus de Grieken
de binnenvallende Perzen terug wisten
te slaan. Doch voor het Amerikaanse
ministerie van Landbouw was het niets
anders dan aarde, welke niet mocht
worden ingevoerd, tenzij tevoren bacte-
rieënvrij gemaakt. Maria stemde toe,
doch haar commentaar luidde: „De
grond van Thermopylae is gezuiverd
door het aldaar in de loop der eeuwen
door Griekse helden voor hun vader
land geofferde bloed en een dergelijke
zuivering is eeuwig".
(Ingez. mededeling, advert.)
Amerikaanse Huis beslist.
Men meent, dat de Europese landen zelf
meer kunnen doen.
Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden heeft de door de regering aan
gevraagde gelden voor economische hulpverlening aan Europa met een bedrag
van 850 millioen dollar beknot. Het Huis moest beslissen op het door de re
gering ingediende verzoek om toewijzing van 7.848.750.000 dollar voor de hulp
verlening van economische en militaire hulp aan andere landen*
De republikeinse afgevaardigde Reece diende een motie in, strekkende tot
terugzending van het ontwerp naar de commissie voor buitenlandse aangele
genheden van het Huis, met de opdracht het zodanig te wyzigen dat het eind
bedrag 850 millioen dollar lager zou komen te liggen. De motie werd by hoof
delijke stemming met 186 tegen 177 stemmen aangenomen; de voorstemmers
bestonden hoofdzakelyk uit republikeinen en democraten uit de Zuidelijke
staten.
Al eerder had de commissie voor bui
tenlandse aangelegenheden het bedrag
voor economische hulpverlening aan
Europa met 340 millioen dollar vermin
derd. In totaal is er dus 690 millioen
dollar afgegaan!
De voornaamste argumenten der af
gevaardigden, die zich uitspraken voor
verlaging der aangevraagde gelden be
neden de door de commissie voor bui
tenlandse aangelegenheden gestelde
grens, zijn: de toewijzingen berusten in
hoofdzaak op gissingen, de Amerikaan
se economie zou geen grotere uitgaven
voor hulpverlening aan het buitenland
gedogen dan de thans toegestane be
dragen en de mening dat de Europese
landen een groter deel van de kosten
zelf kunnen betalen.
(Ingez. mededeling, adv.)
Lekker warm en volkomen geruisloze vering 1
Het is zomer, volop zomer. De he
mel is strak en blauw. De zon is een
geelkoperen discus. De warmte stijgt
uit de aarde op. De hooioogst is in
volle gang. Nog een paar dagen dan
zit het er op. Als het nog wat droog
blijft, is het een goed hooljaar. De
boeren zjjn er bljj mee.
Boer de Gooyer staat op een hooi
wagen, die net opgeladen is. De
hooiers staan er bij; vegen zich het
zweet van het voorhoofd. Dat is zwoe
gen, zo'n lange dag in de gloeiende
zon. 's Morgens vroeg beginnen, een
korte schaft en dan weer door. Nu
kunnen de laatste voeren weggereden
worden. Dan zal het avond worden.
Als de nacht valt over de kale velden,
komt de rust.
„Een goed jaar, baas", zegt één van
de arbeiders. De Gooyer knikt stroef.
Hij is geen vriendelijk mens. Het jaar
is wel goed, ja, maar wat heeft hij er
aan. Hij zit op zware lasten. Hij heeft
ziekte gehad onder het vee. Zijn beste
dieren zijn gestorven. En zijn vrouw
is lang ziek geweest. Dan gaat een
boerderij achteruit, als de vrouw er
geen oog op kan houden. Hij heeft
schulden; zijn boerderij is belast. Hoe
wordt hij weer vrij man?
Somber kijkt hij rond over het
stralende land. Dan vallen zyn ogen
op Teunis Kamp, die op de grond zit.
Die luilak! Altijd maakt hij van de
gelegenheid gebruik om op te hou
den met werken. Hij is hier maar los
arbeider, maar in de oogst iemand
ontslaan valt ook niet mee. Dan zijn
alle losse arbeiders uit deze buurt
bezet en veel mensen van buiten ne
men, kan niet lijden.
moeten nemen, hoewel de grote bek
van de jongen en de broeierige ogen
hem niet aanstonden.
En hij zegt nors: „Vooruit aan je
werk. In je nest kun je rusten van
nacht. Je krijgt je centen om nu te
werken."
Teunis staat treiterend langzaam
op, neemt zijn hooivork en begint
door WIJMIE FIJN VAN DRAAT.
J)
„..erel, schiet op!" barst Gooyer
los.
„Ik mag best even rusten", ant
woordt Teunis en kijkt de boer vrij
moedig aan. Hij wees zijn onmisbaar
heid in deze tijd van het jaar. En hij
weet ook, hoe de boer er voor zit. Hij
gunt het hem in zijn hart. Nooit is de
Gooyer voor iemand vriendelijk ge
weest. Altijd heeft hij getracht uit
zijn arbeiders te halen, wat er uit te
halen vieL Hij heeft geen vrienden,
de Gooyer. Niet onder zijn knechten,
niet onder de boeren, en bewoners
in het dorp.
Maar zijn ergste vijand is wel Teu
nis Kamp, die hij de laatste jaren
toch altijd weer als los arbeider-heeft
weer. De boer springt op de bok van
de wagen en rijdt weg. Zijn gezicht
is nog stroever geworden. Zijn lip
pen sluiten op elkaar, een dunne
streep in zijn bruine, verbrande ge
zicht. Hij neemt de zweep en geeft
een van de paarden een slag. „Vort,
bijtrekken", snauwt hij. Het dier
trekt traag aan. De dag is hem ook
lang genoeg geweest.
De Gooyer kijkt strak voor zich op
de weg. Hij rekent voor de zoveelste
maal alles na. De schuur moet vóór de
winter gerepareerd worden en het
dak van de stal is niet meer ln orde.
Het bakhuis moet opnieuw gewit en
gepleisterd worden. Allemaal kosten.
Hy kan wel veel zelf doen, maar
lang niet alles.
Om de kosten te dekken, kan hij
nog een paar koeien verkopen, maar
dan krijgt hij zelf niet genoeg in zijn
melkzakje. Dat is dus het paard ach
ter de wagen spannen.
Het hooi ls goed van 'tjaar, dat is
waar. „Dat is een zegen", zeggen de
vrome boeren. Maar De Gooyer is
niet vroom. „Je moet op je knuisten
vertrouwen", is zijn wijsheid. En als je
knuisten je in de steek laten, asje
blieft niet gaan liggen temen. Dat
geeft ook geen zier.
Hij is een harde kerel, De Gooyer.
Hard en droog en dor als de grond
waarop hij geboren is. Daar groeit
stekelbrem en het zand ligt er wit uit
gestrekt in de hete zon.
Diep in gedachten rijdt hij naar
huis. De paarden gaan een trage
gang. Hij is vlak bij zijn woning als
hij Geert Slot tegen komt. Geert heeft
na schooltijd voor zijn vader een
kruiwagen, die baas Slot gerepareerd
had, weg moeten brengen. Nu slen
tert hij naar huis terug en fluit wat.
Als hij De Gooyer ziet, houdt hij op.
„Daar heb je die misselijke De
Gooyer", denkt hij boos. Laatst had
hij bij vader in de werkplaats het
hoogste woord. De reparaties, die va
der aan zijn huis gedaan had, deug
den niet. Alsof er aan die rotkast
van hem nog veel op te knappen viel.
Hiertegen is door woordvoerders van
de regering en ook door enige republi
keinse afgevaardigden aangevoerd dat
de aangevraagde bedragen moeten wor
den beschouwd als een „verzekering te
gen nieuwe communistische aanvallen".
Tevens werd aangevoerd dat aanwen
ding ervan bevriende staten beter ln
staat zou stellen hun eigen verdedi
gingsmiddelen op te bouwen.
De voor de militaire hulpverlening
aangevraagde gelden zijn door het Huis
in zijn geheel toegewezen.
CALVINISTISCH STUDENTEN
CONGRES.
Van 27 Aug.1 Sept, te Lunteren.
Van 27 Augustus tot 1 September
wordt ln het conferentieoord van de
Nederlandse Zendingsstudieraad te Lun
teren het 29ste congres van de Calvi
nistische studentenbeweging gehouden.
Prof. dr H. H. Ridderbos te Kampen
zal refereren over „Toekomstverwach
ting en samenwerking". Dr ir H. van
Riessen te Amsterdam zal een referaat
houden over „Bouwstenen voor de
maatschappij der toekomst", het refe
raat van. dr S. van der Linde te Loenen
aan de Vecht is getiteld „Toekomstver
wachting en zending" en de toespraak
van dr O. Th. Vollenhoven te Amster
dam heeft tot onderwerp „Wetenschap
en missionaire roeping". Tenslotte
houdt dr A. Bikker te Amsterdam nog
een lezing (toegelicht met lichtbeelden)
over het onderwerp „Geloof en bijge
loof in de practijk der zending".
De algemene vergadering van de Cal
vinistische studentenbeweging wordt op
28 Augustus gehouden.
GEVANGENEN UIT RUS
LAND IN NEDERLAND.
Vrijdagmiddag om vijf uur zijn 54 ex-
gevangenen in het Boskamp te Amers
foort gearriveerd. Zij zijn afkomstig
uit een kamp uit Kiew. Naar uit in
lichtingen van de teruggekeerden kon
worden opgemaakt, is dit waarschijn
lijk het laatste grote contingent Ne
derlanders, dat uit Rusiand is terug
gekeerd.
Bij de groep bevinden zich enkele
mannen, wier gezondheidstoestand te
wensen overlaat. Vier ernstige zieken
zijn achtergebleven in een hospitaal te
Friedland. Een aantal anderen is uit
vrije wil in Duitsland achtergebleven.
Van Zaterdagmiddag 2 uur tot Maan
dagmiddag 2 uur is aan één familie
lid van elk der ex-gevangenen in het
boskamp te Amersfoort een kort on-
Wordt vervolgd.) derhoud toegestaan.
