Vreedzaam man beschrijft ruig volk» WAT KAN MEN DOEN MET VRIJHEID? Buitenlandse kroniek 2)ie yLchtyeJtfa w-eAurird In ,,'t Roversnest". Van buiten onderwijzer, van binnen schipper* V- J PROTESTANTSE UNIE WIL GEEN SEPARATIE MAAR PENETRATIE. Landbouwproductie moet opgevoerd. ONS FEUILLETON. Zaterdag IR Augustus 1951 ZEEUWSCH DAGBLAD (Van onze Utrechtse correspondent) Erg aantrekkelijk ieek het me niet om in een roversnest te gaan praten met de rover zelf! En toen ik het nest naderde, werd me dui delijk, dat ik mij in een gevaarlijke onderneming had gestoken. Vlak voor de ingang van het hoofdkwartier der rovers ontdekte ik een overvalwagen, die het waarschuwend opschrift „Ruig volk" droeg. Ik verwachtte nu niet anders of een woesteling zou naar voren ko men en zich bekend maken als de roverhoofdman, om vervolgens op barse toon te informeren wat ik op zijn terrein zocht. Maar het ging heel anders. In de overvalwagen die een kampeerwagen bleek te zijn zat geen ruig volk maar een lief meisje, dat my naar haar Pa de rover bracht. Weldra zat ik in het heiligdom van de gevreesde man» Doch hoe vreedzaam is de heer P. A. de Rover! Het eerste ogenblik waant men zich bij hem in het vertrek van een emeritus-havenmeester; schilder stukjes en modellen van schepen wijzen in die richting. By nadere beschouwing blijkt uit de aanwezigheid van talrijke boeken, dat de bewoner een andere le vensstaat moet bezitten. Daar is trou wens zijn leeftijd en zijn gezicht ook naar: van achter de brilleglazen blikt een paar vriendelijke ogen naar de be zoeker en weldra begint een kalme stem te vertellen. Vertellen, dat kan hij! Daar is de heer de Rover dan ook onderwijzer voor en een blik in zijn boekenkast bewijst, dat hij zijn vertellingen bovendien nog op schrift vermag te stellen. Er staat in de bibliotheek van ,,'t Roversnest" al een hele reeks bandjes me. de auteursnamen P. A. de Rover of Piet de Rover op de rug. Wanneer Piet de schrijver is, betreft het kinderboeken. In scholen en op jeugdverenigingen hebben de bijbelse- en kerkhistorische verhalen van de Rover, die de laatste jaren uitgekomen zijn, al enige faam verworven. Vroeger boeide hij duizen den kinderen met zijn kinderuurtjes voor de radio. Zijn stem had toen zulk een bekendheid gekregen, dat men hem op zwerftochten door Nederland op de klank van zij" stem af bij de naam noemde UIT IUST „omFfhikaubtilACHI, Onderwijzer, verteller, schrijver maar wat moeten dan die herinneringen aan de binnenvaart in de werkkamer van de heer de Rover? Men behoeft niet lang in ,,'t Roversnest" te zitten om te weten, dat deze verblijfplaats van de familie de Rover evengoed ,,'t Vooronder" kon beten. De vader van P. A. en diens voorge slacht kwamen uit de schipperij. Te Hardinxveld aan de Merwede, tussen Dordrecht en Gorinchem, werd Piet ge boren en bracht hij zijn jeugd door. Stellig zou ook zijn leven op het water gelegen hebben wanneer niet de vader zijn zoon naar de kweekschool had ge stuurd. Niet omdat het schippersvak te min was, maar omdat de „amphibie- sc.iipperij" waarin de De Rovers van ouds werkzaam waren, de beste dagen achter zich had. Amphibie-schippers zijn mensen, die een huisje op de wal bewonen en die een schip hebben waar mee ze een hele week onderweg zijn met vracht. Terwijl vader vaart, blyft het gezin achter. Deze vorm van bin- nenschipperij is tengevolge van het toe genomen gemotoriseerde vrachtvervoer verdwenen. Zo werd Piet ue rtover dus onderwij zer en als zodanig heeft hij al ettelijke jaren zijn taak vervuld, eerst in Sche- veningen, toen in Emmen, nu reeds ge ruime tijd in Wageningen. In zijn hart is de Rover echter de schipperij blijven liefhebben. Wanneer hij de kant van Hardinxveld uitgaat en er met de binnenvaart in aanraking komt, voelt hij zich in zijn element. In zonderheid de schippers uit die streek boeien hem. Vooral ook in godsdienstig opzicht. Hij kent dat volk zoals het zijn dagelijkse strijd om het bestaan op het water voert. Maar hij weet ook van de geloofsstrijd, die vele schippers in hun leven uitvechten. Van buiten lijken die schippers ruig volk doch de ruwe bolster heeft een blanke pit. Menige ruige gast beschikt over een fijn onderscheidingsvermogen waai het de dingen van Gods Konink rijk betreft.Dit is de heer de Rover niet ontgaan: men heeft het kunnen consta teren in zijn vroeger verschenen ro- r =ns over de binnenvaart. HISTORISCHE ROMAN up de aag uat ik ,,'t Roversnest" be zocht, had de heer de Rover juist het l-atste hoofdstuk geschreven van zijn nieuwe boek: „Ruig volk". Een geluk kig moment voor een schipper wanneer hij na maandenlang peinzen en pennen zijn werk voltooid weet, en een best ogenblik om er ens wat over na te praten. Ik zal geen uittreksel geven van de Rovers nieuwste roman. Wel zij hier gememoreerd, dat „Ruig volk" het eerste deel is van een trilogie gewijd aan het godsdienstige en sociale leven van het Nederlandse volk in de 19e eeuw. Uit dat volk heeft de auteur spe ciaal de eenvoudige orthodoxe kerk mensen als object gekozen en van deze groep belichtte hij in het bijzonder het schippersvolk. Wij maken in „Ruig volk" kennis met een schippersgeslacht, welks nazaten wij in de volgende delen zien verschij nen. In de geschiedenis van deze tami- lie weerspiegelen zich de bekende tafe relen uit de 19e eeuw. Op kerkelijk ge- P, A. DE ROVER. kenner van kleine mensen bied beleven we de afscheiding; op po litiek terrein maken we de schoolstrijd mee en het ontstaan der christelijke partijen; in de sociale sector volgen we de opkomst van de confessionele vak beweging. Het geheel geeft ons 'n beeld van „de weg der kleine mensen", gelijk de ondertitel van de trilogie luidt. Over deze dingen is in geschiedenis boeken al heel wat geschreven. Noch- fr Binnenkort zal het eerste deel verschijnen van de trilogie „De weg der kleine mensen", geschre ven door de heer P. A. de Rover. Een onzer verslaggevers had een onderhoud met de auteur in diens woning ,,'t Roversnest" te Wageningen. In nevenstaand ar tikel lezen u)ij iets ouer de schrtj- ver zelf en over het werk dat hij onderhanden heeft. tans blijkt steeds weer hoe weinig het tegenwoordig geslacht afweet van de grote dingen, die in de vorige eeuw ge beurd zijn. Men leest immers geen ge schiedenisboeken. Maar men leest wel romans en de romanvorm is dus zeer geschikt om die belangrijke historie onder de aandacht van ons volk te brengen. EIGENAARDIGE MOEILIJKHEDEN. Overigens stelt het schrijven van een historische roman de auteur voor eigen aardige moeilijkheden. De heer de Ro ver wijst mij op een tafel vol boeken, tijdschriften en paperassen. Al die lec tuur heeft hij moeten opzoeken en aan vragen, teneinde zijn beweringen met documenten te kunnen staven. Natuur lijk kan een roman nooit het preciese beeld van de geschiedenis geven. Maar de romanschrijver dient er wel voor te zorgen, dat hij op de belangrijkste fei ten het juiste licht laat vallen; in de bijzaken is hem vrijheid toegestaan. Wij zullen moeten afwachten of de heer De Rover als schrijver van een historische roman geslaagd is. De kans op een positief resultaat lijkt groot: de bekendheid van de schrijver met het „Ruige volk" en het nauwkeurig onderzoek van documenten uit de vo rige eeuw openen de mogelijkheid van een geslaagd boek. Men mag dus terecht met belangstelling de verschij ning van deze roman tegemoet zien. Landdag te Uud- Valkeveen. (Van onze Utrechtse correspondent) De Protestantse Unie, een politieke groepering die veel overeen komst vertoont met de vroegere Hervormd-Gereformeerde Staats partij, heeft te Oud-Valkeveen haar jaarlijkse landdag gehouden. Een flink aantal belangstellenden, voor meer dan de helft afkomstig uit Scheveningen, was naar het Gooise badplaatsje getogen om de drie sprekers de heer J. A. Mulder te Oegstgeest en de Hervormde pre dikanten H. E. Gravemeyer te Amsterdam en L. Boer te Schevenin gen te beluisteren. „Even afrekenen, heren!" Zuid-Korea presenteert de rekening. De Zuid-Koreaanse ambassadeur bij het Witte Huis heeft verslaggevers me degedeeld dat de Zuid-Koreaanse rege ring de Amerikaanse autoriteiten een rekening van honderd millioen dollar heeft aangeboden „voor goederen en diensten, de Amerikaanse strijdkrach ten in Korea bewezenDe ambassa deur zeide dat de Ver. Staten niet offi cieel hadden toegezegd te zullen beta len voor alles hetgeen de Amerikaanse strijdkrachten in Korea nodig zouden hebben. „Mijn regering vraagt het geld nu, omdat zij het nodig heeft in haar strijd tegen inflatie", zeide hij. De ambassadeur zeide tenslotte nog dat Zuid-Korea overeenkomstige reke ningen zal aanbieden aan andere sta- ten-leden der Ver. Naties, die strijd krachten in Korea hebben,aan wie Zuid-Korea goederen heeft geleverd en diensten bewezen. In zijn openingsrede maakte ds Grave meyer duidelijk, wat de bedoeling van de Protestantse Unie is. Hij deed dit aan de hand van Handelingen 3, waar de genezing van een kreupele man be schreven staat. aEFARATTE. In het eerste vers van dit hoofdstuk, waarin vermeld dat Petrus en Johannes naar de tempel gingen, meende ds Gra vemeyer een bijbelse veroordeling van het separatisme te vinden. Want in weerwil van het feit, dat de officiële godsdienst van Israël de Christus had verworpen, lieten Petrus en Johannes niet na de tempel te bezoeken. Ons volk, aldus ds Gravemeyer, schijnt erg besmet te zijn met de bacil van het separatisme. Elke nieuwe groep afgescheidenen acht zichzelf beter dan de anderen. De Bijbel wil echter niet van separatisme weten. De Protestantse Unie loopt ook ge vaar om zichzelf te verheffen boven de anderen. Het moet ons, zei de spreker, niet te doen zijn om separatie maar om penetratie. De betiteling Urne wijst reeds op een samengaan. Naar bredere eenheid dient te worden gestreefd. Wat heelt het afscheidingsbeginsel veel rampen gebracht over ons volk, riep ds Gravemeyer uit. De separatie brak de kracht van het protestantisme en stond de reformatie der hervormde kerk tegen! Velen hebben do hei vorm de kerk verlaten om zich als een „zui vere" groep zelfstandig te organiseren. Zy vergaten, dat afscheiding en gehoor zaamheid is zolang het licht des Evan gelies niet gans en al in de kerk is ge- dooft. Op politiek gebied zette het beginsel der separatie zich voort. De A.R.-party en de Staatk, Geref. Party, die zeggen te waken voor het protestantse karak ter van ons volk, staan uit zichzelf reeds het protestantisme tegen. Separatie, zo ging ds Gravemeyer voort, leidt altijd tot zwakheid en ver brokkeling, breekt de eenheid en is te gen het gebod en het gebed van Jezus „dat zij alleen één zijn". Separatie be tekent hoogmoed, farizeïsme; separatie bracht Jezus aan het kruis, want de Heiland werd niet gekruisigd door het heidendom maar door de orthodoxe kerk uit die dagen. De grootste vijand van het Koninkrijk Gods is niet het heidendom of het bijgeloof maar het fa rizeïsme. MATERIALISME. Na deze felle woorden, kennelijk ge richt tegen de Prot.-Chr. partyen en de afgescheiden kerken, keerde ds Grave meyer zich tegen de Party van de Ar beid en de kerk van Rome. Op grond van de sociale vragen, naai voren springend uit de geschiedenis van Handelingen 3, merkte de spreker op dat het er bij de P.v.d.A. ten diepste te doen is om de materie. De Prot. Unie wil hiertegen haar stem verheffen; er moet sociale zekerheid zijn maar men mag niet alleen ijveren voor materiële dingen. N.a.v. Petrus' woord „Zilver en goud heb ik niet", verklaarde ds Gravemeyer dat de Paus, zich noemende Petrus' op volger, deze woorden niet kan nazeg gen. Geld speelt bij Rome een grote rol. Ook in Nederland, waar het rooms- katholicisme vooruit geholpen wordt ten koste van het protestantisme. Handelsbalans blijft zorgelijk. Volgens voorlopige gegeven van het Centraal Bureau voor de Statistiek be droeg de waarde van de invoer in Juli 907 millioen gulden (v.m. 950 miliioen gulden), terwijl voor een waarde van 593 millioen gulden (v.m. 618 millioen gulden) werd uitgevoerd. Het dekkings- precentage bedroeg 65 procent (v.m. 65 procent). Egypte gaat niet naar San Francisco In een door de Egyptische minister van Buitenlandse Zaken aan de minis terraad aangeboden verslag wordt voorgesteld, dat Egypte besluiten zal een einde te maken aan de staat van oorlog met Japan, doch zal weigeren de vredesconferentie te San Francisco bij te wonen. Er dreigt een tekort aan vlees, melk en eieren. De O.E.E.S. heeft Donderdag op de Europese landen, een beroep gedaan po gingen in het werk te stellen om hun agrarisch eproducten, in het bijzonder de productie van veevoeder te verho gen. Volgens Robert Marjolin, de secreta ris-generaal der O.E.E.S., zal Europa, dat zyn agrarische productie sedert 1939 reeds met 14 procent heeft opge voerd, voor een tekort aan vlees, melk en eieren komen te staan, tenzij de pro ductie van veevoeder wordt verhoogd. Marjolin merkte op, dat de Europese invoer voor 25 procent uit voedsel be staat. In een overzicht, samengesteld door deskundigen van de O.E.E.S. wordt ge zegd, dat er geen gevaar van overpro ductie bestaat. De deskundigen geloven, dat het mogelyk is in de komende 12 maanden de landbouwproductie met 10 procent te verhogen. Rotterdam leent 9 millioen ten behoeve van woningbouw. B. en W. van Rotterdam hebben een aanbieding ontvangen voor het ver strekken van een onderhandse 50-jarige annuiteitenlening, groot f 9.000.000, a 4 procent, aldus deelden zij de raad in een voorstel mede. Dit bedrag zal be stemd zijn voor de financiering van een gedeelte der stichtingskosten van een complex woningwetwoningen. L IT DE SCHRIFT 2elfauUvzo-zU. Zo wij den nuam onzes Gods hadden vergetenzou God zulks niet onderzoeken? Wij mensen zijn bevangen door de jacht van het leven. Allerlei belan gen vragen onze aandacht. Wij zwoegen van de vroege morgen tot de late avond en wij leven langs onszelven heen. Wij vergeten ons eigen hart-. Wat hebben wij het tiodig om ons zelf te onderzoeken en dan maar niet met een vluchtig onderzoek, want een vluchtige zeljbeproeving leidt tot zelfmisleiding. Als wij im mers in het voorbijgaan ever. in de spiegel zien, zijn wij in de regel voldaan met ónze uiterlijke ver schijning. Eerst bij een rustige, nadere beschouioing ontdekken wij de vlekken en smetten, die aan onze aandacht ontsnapt waren. La ten wij ons daarom maar niet zo spoedig inbeelden, dat wij recht voor God staan. Een ieder beproeve zijn eigen werk. Wat zijn nu onze werken? Is het niet dat wy doen alsof er geen God is, Die alles regeert? Wij doen alsof wij geen rekenschap van het gebruik onzer talenten behoeven af te leggen. De sterken lopen de zwakken onder de voet. Op ons woord kan men niet aan. En een ieder is zichzelf het naast en leeft Psalm 41 vers 21 a en 22a. naar het goeddunken van zijn hart. De barmhartigheid wordt zo weinig betracht en het egoïsme viert hoogtij. Er zijn veel wrakke levens op de levenszee. En wat is nu de diepste oorzaal: ven ons droef verval? Dit, dat wij God vergeten hebben, en daarmede de kracht verloren heb ben om aan de zonde en de verlei ding het hoefd te bieden. Wij heb ben onze geestelijke behoejten ver waarloosd. Onze ziel is afgestompt en de geestelijke achtergrond is uit ons leven weggenomen. Een diepgaand onderzoek van onze uitwendige handel en wandel doet ons beschaamd en verlegen staan. En wat zal h.i zijn als wij onderzoeken wat in ons diepste in nerlijk woelt en gist? Zeljbeproe ving brengt tot kennis van onze innerlijke verdorvenheid, maakt beschaamd en brengt tot zelfver- oordeling. Maar de ware zelfbe proeving brengt ons verder. Zij brengt ons tot Jezus Christus. Zij brengt ons tot de ware kennis en wijsheid ten aanzien van het God delijke en hemelse. Tholen. B. G. A. v. d. WIEL. De MAAND AUGUSTUS telt in het Verre Oosten vele vierdagen. Men kan beginnen met de Augustusmaand van het jaar 1945, het jaar van de victorie voor de geallieerden, het jaar van de nederlaag voor Duitsland en Japan. Japan kan in Augustus zijn on voorwaardelijke capitulatie herden ken, trieste herinneringen aan de atoombommen op Hiroshima en Na gasaki, die het einde betekenden van de groot-Aziatische machtsdroom van Nippon. Maar uan die dag af is ook zijn heropstanding begonnen, zijn op klimmen uit een dieptepunt naar een betere toekomst, geleid door de Ver. Staten van Amerika. De 15e Augustus van het jaar 1947 was de geboortedag van twee andere grote rijken in het Verre Oosten: In dia, toen nog onder leiding van Gandhi, nu met Pandit Nehru als de grote man, en Pakistan, toen gere geerd door Nehru's tegenspeler Djin- nah, thans onder Liaquat Ali Khan. En de 17e Augustus is de dag van de vrijheid in Indonesië, de dag waar op men herdenkt hoe een Japans ge neraal Indonesië tot een onafhanke lijke staat verklaarde met Sukarno als president, daarmee een tijdbom leggend, die een haast even ernstige uitwerking heeft gehad als de atoom bom. In deze laatste drie landen heeft men de vrijheid gegrepen met natio nalistische hartstocht. Hun leiders hebben er alles voor over gehad: heeft Nehru niet negen maal in de gevan genis gezeten en weet ook Sukarno niet wat verbanning betekent? Maar zij zagen die vrijheid, die onafhanke lijkheid, dat afschudden van „het ko loniale juk" als een poort naar een gouden tijdperk, het begin van een gouden eeuw in hun geschiedenis. Zo als onze vrijheidsstrijd tegen Spanje een gouden eeuw tot gevolg heeft ge had. NU, in Augustus 1951, is er alle re den om te overdenken, wat er van die toekomstdroom, die greep naar de vrijheid geworden is. Beginnen we bij wat ons het naast aan het hart ligt: Indonesië. Dan kunnen we niet anders dan met droefheid constateren dat het daar slecht gaat, heel slecht. Op het ogenblik dat wij dit schrijven razen wellicht door de straten van steden en dorpen de overvalwagens van militai ren en politie, op zoek naar communis tische elementen (waaronder zelfs voor aanstaande parlementsleden), die trach ten de regering omver te werpen en die aansluiting vinden bij en vrijwel zeker steun ondervinden van Peking en Mos kou. Maar alsof dit nog niet genoeg wa re: op dit ogenblik klinken misschien ook op ver afgelegen ondernemingen schoten, vechten administrateurs en In donesische bewakers 'n wanhopige strijd tegen goed bewapende en uitstekend georganiseerde roversbenden. En mis schien ook staat op dit ogenblik een vakbondsleider een groep arbeiders tot staking en buitensporige looneisen op te hitsen, aldus de economie van het land volkomen lam leggend. Op dit ogenblik rent Indonesië naar de chaos en haar regering is niet bij machte die loop te stuiten. Omdat er geen eenheid is, geen wil om de verworven vrijheid ook te gebruiken ten nutte van het al gemeen. Omdat er geen gezag is. Vrij heid betekent hier niet: „Ik mag doen wat ik moet doen!" maar „Ik mag doen wat ik wil doen!" En uit die chaos zal vrijwel zeker een sterke man opstaan. zoals na de chaos van de Russische re volutie een sterke man is opgestaan, Lenin. Die man zal een communist zijn en dan zal blijken dat die zo hartstoch telijk gegrepen vrijheid haar einde vindt in het juk van Moskou. En dat is zwaarder te dragen dan het „juk van de Nederlandse kolonialisten' Hebben india en Pakistan een beter gebruik gemaakt van hun vrijheid? Het antwoord kan geluk kig bevestigend zijn. Noch in India noch in Pakistan heersen de chaotische toestanden, die Indonesië naar de af grond voeren. Niet dat men deze landen ook maar in de verte met onze Wester se democratieën kan vergelijken we herinneren ons een klein berichtje in de kranten, waarin gemeld werd, dat bij een natuurramp in India (aardbe vingen en overstromingen) ongeveer een millioen mensen het leven hadden verloren! Zo iets kan nog in deze lan den. In grote gebieden heersen nog toe standen, die niets gemeen hebben met wat wij onder „democratische rechten en plichten" verstaan. Een mensenleven telt er nog niet zwaar, het recht is er nog aan de sterkste en wie niet sterk is kan ondergaan; daarom bekommert men zich niet! Maar dit kan men niet aan de huidige bewindvoerders verwij- ten; er zullen nog tientallen van jaren moeten verstryüen en er zullen nog millioenen besteed moeten worden al vorens landen als India en Pakistan zich op één lijn kunnen stellen met Amerika en Europa. Het aanvanKeljjk door Nehru gekoesterde ideaal van „een groot Azië als derde macht naast de andere wereldmachten" zal zeker niet tijdens zijn leven in vervulling gaan. Maar ondanks deze trage ontwikke lingsgang is de kans, dat india of Pa kistan aan het communisme ten prooi zullen vallen, niet erg groot. Weliswaar heeft Mao tse Toeng een uitermate vriendelijk telegram gestuurd aan Lia quat Ali Khan ter gelegenheid van Pa kistan-day op 15 Augustus en welis waar tracht Nehru een politiek van verzoening te voeren tussen de rode en de Westerse grootmachten waardoor hy langzamerhand beide partijen tegen zich krijgt! de verdienste van beide leiders is toch, dat zij het communisme buiten hun grenzen hebben kunnen houden. DU' ALLES zou er op kunnen wijzen, dat deze beide landen de vrijheid goed besteden, ware het niet, dat op net ogenblik hun legers tegenovei el kaar staan ergens in Kasjmir en dat er waarschijnlijk niet veel nodig zaJ zijn of de haat tussen Moslems en Hindoes zal uitbarsten tot een bloedige veldslag. En als er eenmaal bloed gevloeid is, dan zal het niet gemakkelijk zijn de vechtenden te scheiden de geschie denis van de jaren 1947 en 1948 heeft dat wel geleerd. Hoe is eigenlijk dit Kasjmir-geschil in de wereld gekomen? Toen in 1947 de beide staten onafhankelijk werden, meenden beide aanspraak te kunnen maken op de vroegere Britse vazalstaat Kasjmir. En beide aanspraken waren begrijpelijk: Kasjmir heeft n.l. een over wegend Mohammedaanse bevolking, die zich uiteraard tot Pakistan voelde aan- getroken. De maharadja echter en de Geert kijkt naar zijn moeders handen. Hij heeft een hoge kleur. Nu gaat het nieuwe beginnen. Moeder is weg en hij zit hier gevangen tus sen vier muren. Buiten schijnt de zon; de vogels fluiten. De hele na tuur is in beweging en in het straatje bij zijn huis speelt nu Dikkie de Vries alleen. Dikkie is een jaar jonger dan Geert. Was hij ook maar vijf, dan zat hij nu niet hier gevangen terwijl er buiten zoveel belangrijke dingen te doen zijn. Hij kijkt naar de deur. Dicht! Uit de andere klassen klinkt eentonig gedreun. In de gang klinkt een voet stap: een deur slaat dicht. Wat doet hij hier? Waarom zit hij hier? De mooie morgen gaat voorbij. Moeder is alleen, Dikkie is alleen. Wat hadden ze mooi kunnen spelen met Dikkie's nieuwe paardje met echte manen. Wat doet hij hier? De weg naar huis is kort. Eerst de deur door en de gang. Dan heeft hij de vrijheid terug. Harmens verhalen van de lineaal en het donkere hok worden weer realiteit. En als de juf frouw even de rug naar de klas keert om een tekeningetje op het bord te maken, dat Geert niet in het minst interesseert, glipt hij de bank uit. Eer het verschrikte „oooh" van de kinde ren klinkt, is hij al in de gang. Even staat hij beduusd in het felle, witte licht dat door de grote gangramen binnenvalt. Welke kant moet hij op? Hij kiest een richting en holt door. Hij hoort vlugge voetstappen ach ter zich. Een hand grijpt hem vast. De juffrouw! „Waar wil jij naar toe?" Hij ant- <T= „Hij wil weer naar zijn moeder." „Dan hoef je nog niet zo te brul len!" zegt meester. Geert zijn drift is plotseling be daard. Tegen twee grote mensen kan hij niet op. Hij is nog maar een ver drietig ventje, dat tegen een deur staat te huilen. „Kom, ga maar met me mee", over- door WIJMIE FIJN VAN DRAAT. woordt niet. Zo dicht was hij bij de vrijheid. Maar die hand, de hand van de macht, die over hem gesteld wordt en waarmee hy vandaag eigenlijk voor het eerst van zijn leven te ma ken krijgt, sluit de weg terug af. Dit is een vernedering. En een ver nedering neemt Geert Slot niet. „Laat me los, mens", zegt hij boos. „Toe jongen, ga maar met me mee. Straks mag je weer naar je moeder", pro beert de juffrouw. „Nee, nee!" brult Geert opeens zijn opgekropt gemoed uit. „Ik wil weg!" Een deur gaat open en meester Tuinder komt erbij. „Wat is er met dat jongetje?" reedt de juffrouw. En hij gaat. Hij capituleert voor een overmacht. Later zal het anders worden. Als Geert groot geworden is en de gevan genis van vier muren om hem heen nog even erg haat als nu, zal hy niet zo gemakkelyk capituleren. Hij zal nog veel nederlagen moeten lijden in zijn strijd met het leven, met de mensen, met zichzelf met God. Het leven zal niet eenvoudig zijn voor een driftkop als Geert Slot. En niet altijd is er voor zulke mensen een zachte hand te vinden, die hen weer mee neemt in het verband van een vaak vijandige maatschappij. DERDE HOOFDSTUK. De jaren glijden zo gemakkelijk en zonder veel schokken voorbij. Je komt als „kuken" in de eerste klas van de lagere school terecht. Je hebt wat moeilijkheden om te wennen aan het eentonige schoolgareel, maar je on derwerpt je, zij het niet van harte. En zo gaan de jaren voorbij en plot seling merk je, dat je al tot de oude ren begint te horen. De tijd is zo snel gegaan en je zou eigenlijk over de tussenliggende jaren niets weten te vertellen. Leren op school; standjes krijgen en straf als je ondeugend was. Met de vriendjes kwajongens streken uithalen. En thuis, ja thuis. Daar was het leven anders dan in de buitenwereld. Daar waren vader en moeder. Daar was 's winters de snor rende kachel en het lamplicht, dat altijd hoeken vol schaduwen overliet in de kleine kamer. Dat zijn de wei nig afwisselende beelden die het leven van Geert Slot beheerst hebben in de tussenliggende jaren. Een saai be staan? Hij zal dat zelf resoluut ont kennen. Het leven is vol afwisseling voor iedere kwajongen op ieder dorp. Geert zit n in de zesde Idas. Hij is altijd nog gedrongen en stevig. Hij is een baas onder zijn kameraden. Een durfal, die tegen weinig dingen opziet. Een driftkop ook en niet zuinig. neersende klasse zijn Hindoes en deze sloten zich aan by India. Hierop vielen Pakistaanse stammen het vorstendom binnen, India zond troepen en er ont- orandde een gruwelyke stryd, die tot Januari 1949 duurde. Toen zag een commissie der Ver. Naties kans een wa penstilstand teweeg te brengen en werd er een bemiddelaar aangesteld, die een volksstemming in dit gebied moest voorbereiden. Deze bemiddelaar, Sir Owen Dixon, zag echter geen kans bei de partyen by elkaar te brengen. Pa- Kistan wilde wel meewerken aan een dergelijk plebisciet (logisch, wam zij waren zeker van de meerderheid!), maar India weigerde alle aanbiedingen. „Ons standpunt en onze politiek is juist en het standpunt van PaKistan is tout!" dat is net thema waarop Nehru steeds heeft voortgeborduurd en waar van hy ook nu niet wil afwyken. De jongste strubbelingen (troepen concentraties van beide partyen) zyn net gevolg van het voornemen van In dia in een bepaald gebied van Kasjmir verkiezingen te houden zonder toezicht van de ver. Naties. Het is ieder duide- iyk dat dit geen vrye verkiezingen zul ten zyn en daarom heeft Pakistan een dreigende houding aangenomen. Ea daarom ook heelt president Truman ge waarschuwd, dat ny geen domme din gen wenst! "TOT SLOT JAPAN, liet waie lo- -*■ gisch geweest, wanneer dit land tot een chaos was geworden na een ca pitulatie die iedere Japanner als een catastrofe voelde. Dit land scheen zyn vryheid verspeeld te hebben het vreemde is juist, dat dit land het enige lijkt te zyn, waar de vryheid, de demo cratie wortel heelt geschoten. Het lykt er op, dat deze verslagen vyand de eni ge zal zyn in het Verre Oosten met wie de geallieerden oprecht kunnen samen- werken. Wy gebruiken biervoor graag deze voorzichtige terminologie. „Trouw moet blyken" zegt men in ons land en het is ook op Japan van toepassing. Maar vooral de Amerikanen heuben nei volste vertrouwen, dat hun tactiek van democratisering goede resultaten zal afwerpen en het gevolg is dan ook, dat Japan een vredesverdrag zal krij gen, dai zeer gunstig genoemd kan wor den. Het kan zijn toekomst met heel wat meer optimisme tegemoet zien dan zyn verslagen bondgenoot Duitsland! Wel is dit vredesverdrag nog niet ge tekend en het is niet onmogelyk, dat de onverwachte stap van Rusiand om ook een delegatie naar San Francisco te sturen, waar op 4 September het ver drag besproken zal worden, enige ver traging zal betekenen. Dit onverwachte ingrypen van Moskou wel het voor naamste nieuws van de afgelopen week is voor de ontwerper van dit vredes verdrag, Jonn Foster Dulles, weliswaar niet zo aangenaam, maar zowel Ame rika als Engeland hebben al aangekon digd, dat ze vast besloten zijn zien niet uoor Rusland van de wijs te laten bren gen. Zoals ze ook de wensen van Pandit Nehru zullen negeren, ondanks diens dreigement, dat hy dan een afzonder lijke vrede met Japan zal sluiten. Neh ru's vriendschap wordt in Amerika niet meer op zo'n hoge prijs gesteld als in de tyd van de Indonesië-crisis (betreu renswaardig dat juist ons land zo de dupe geworden is van verkeerde in zichten in de Ver. Staten ten aanzien van het Verre Oosten!). DE GESCHIEDENIS teert hen, die dit zien willen, altijd een les. ueze geschiedenis is nog jong te jong nog om een werkelijk gedegen conclusie te kunnen trekken. Maar deze les menen wij toch wel er uit te kunnen leren: dat het grijpen van de vrijheid soms moeilijk is, maar het hanteren van die vrijheid moeilijkerl Indonesië, India, Pakistan (en men kan nog meer landen uit het verre oosten noemen, die wij nu onbespro ken hebben gelaten) zij hebben hen die ervaring hadden in het han teren van die vrijheid het land uitge jaagd. Japan daarentegen heeft graag gebruik gemaakt van anderer erva ring. Wij menen dat Japan het goede deel gekozen heeft. V BEDANKENDE COMMUNISTEN. By de jongste verkiezingen vooi de Eerste Kamer is de heer A. D. Schoo- nenberg (C.P.N.) te Amsterdam be noemd verklaard. Deze heeft echtei be dankt, zodat in zyn plaats benoemd verklaard is de heer J. P. Schaiker te Rotterdam. Een woordvoerder van de C.P.N.- fractie in de Prov. Staten van Fries land, de heer J. H. C. van Renssen uit Heerenveen heeft zyn functie als sta tenlid neergelegd. Zijn opvolger is de (Wordt vervolgd.) heer H, W. de Vries te Oosterzee.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1951 | | pagina 3