Vreedzaam man beschrijft ruig volk»
WAT KAN MEN DOEN MET VRIJHEID?
Buitenlandse kroniek
2)ie yLchtyeJtfa w-eAurird
In ,,'t Roversnest".
Van buiten onderwijzer, van binnen schipper*
V- J
PROTESTANTSE UNIE WIL GEEN
SEPARATIE MAAR PENETRATIE.
Landbouwproductie moet
opgevoerd.
ONS FEUILLETON.
Zaterdag IR Augustus 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
(Van onze Utrechtse correspondent)
Erg aantrekkelijk ieek het me niet om in een roversnest te gaan
praten met de rover zelf! En toen ik het nest naderde, werd me dui
delijk, dat ik mij in een gevaarlijke onderneming had gestoken. Vlak
voor de ingang van het hoofdkwartier der rovers ontdekte ik een
overvalwagen, die het waarschuwend opschrift „Ruig volk" droeg.
Ik verwachtte nu niet anders of een woesteling zou naar voren ko
men en zich bekend maken als de roverhoofdman, om vervolgens op
barse toon te informeren wat ik op zijn terrein zocht.
Maar het ging heel anders. In de
overvalwagen die een kampeerwagen
bleek te zijn zat geen ruig volk maar
een lief meisje, dat my naar haar Pa
de rover bracht. Weldra zat ik in het
heiligdom van de gevreesde man»
Doch hoe vreedzaam is de heer P.
A. de Rover! Het eerste ogenblik waant
men zich bij hem in het vertrek van
een emeritus-havenmeester; schilder
stukjes en modellen van schepen wijzen
in die richting. By nadere beschouwing
blijkt uit de aanwezigheid van talrijke
boeken, dat de bewoner een andere le
vensstaat moet bezitten. Daar is trou
wens zijn leeftijd en zijn gezicht ook
naar: van achter de brilleglazen blikt
een paar vriendelijke ogen naar de be
zoeker en weldra begint een kalme
stem te vertellen.
Vertellen, dat kan hij! Daar is de
heer de Rover dan ook onderwijzer voor
en een blik in zijn boekenkast bewijst,
dat hij zijn vertellingen bovendien nog
op schrift vermag te stellen. Er staat
in de bibliotheek van ,,'t Roversnest"
al een hele reeks bandjes me. de
auteursnamen P. A. de Rover of Piet
de Rover op de rug. Wanneer Piet de
schrijver is, betreft het kinderboeken.
In scholen en op jeugdverenigingen
hebben de bijbelse- en kerkhistorische
verhalen van de Rover, die de laatste
jaren uitgekomen zijn, al enige faam
verworven. Vroeger boeide hij duizen
den kinderen met zijn kinderuurtjes
voor de radio. Zijn stem had toen zulk
een bekendheid gekregen, dat men hem
op zwerftochten door Nederland
op de klank van zij" stem af bij de
naam noemde
UIT IUST „omFfhikaubtilACHI,
Onderwijzer, verteller, schrijver
maar wat moeten dan die herinneringen
aan de binnenvaart in de werkkamer
van de heer de Rover? Men behoeft
niet lang in ,,'t Roversnest" te zitten
om te weten, dat deze verblijfplaats
van de familie de Rover evengoed ,,'t
Vooronder" kon beten.
De vader van P. A. en diens voorge
slacht kwamen uit de schipperij. Te
Hardinxveld aan de Merwede, tussen
Dordrecht en Gorinchem, werd Piet ge
boren en bracht hij zijn jeugd door.
Stellig zou ook zijn leven op het water
gelegen hebben wanneer niet de vader
zijn zoon naar de kweekschool had ge
stuurd. Niet omdat het schippersvak
te min was, maar omdat de „amphibie-
sc.iipperij" waarin de De Rovers van
ouds werkzaam waren, de beste dagen
achter zich had. Amphibie-schippers
zijn mensen, die een huisje op de wal
bewonen en die een schip hebben waar
mee ze een hele week onderweg zijn
met vracht. Terwijl vader vaart, blyft
het gezin achter. Deze vorm van bin-
nenschipperij is tengevolge van het toe
genomen gemotoriseerde vrachtvervoer
verdwenen.
Zo werd Piet ue rtover dus onderwij
zer en als zodanig heeft hij al ettelijke
jaren zijn taak vervuld, eerst in Sche-
veningen, toen in Emmen, nu reeds ge
ruime tijd in Wageningen.
In zijn hart is de Rover echter de
schipperij blijven liefhebben. Wanneer
hij de kant van Hardinxveld uitgaat en
er met de binnenvaart in aanraking
komt, voelt hij zich in zijn element. In
zonderheid de schippers uit die streek
boeien hem. Vooral ook in godsdienstig
opzicht. Hij kent dat volk zoals het zijn
dagelijkse strijd om het bestaan op het
water voert. Maar hij weet ook van de
geloofsstrijd, die vele schippers in hun
leven uitvechten.
Van buiten lijken die schippers ruig
volk doch de ruwe bolster heeft een
blanke pit. Menige ruige gast beschikt
over een fijn onderscheidingsvermogen
waai het de dingen van Gods Konink
rijk betreft.Dit is de heer de Rover niet
ontgaan: men heeft het kunnen consta
teren in zijn vroeger verschenen ro-
r =ns over de binnenvaart.
HISTORISCHE ROMAN
up de aag uat ik ,,'t Roversnest" be
zocht, had de heer de Rover juist het
l-atste hoofdstuk geschreven van zijn
nieuwe boek: „Ruig volk". Een geluk
kig moment voor een schipper wanneer
hij na maandenlang peinzen en pennen
zijn werk voltooid weet, en een best
ogenblik om er ens wat over na te
praten.
Ik zal geen uittreksel geven van de
Rovers nieuwste roman. Wel zij hier
gememoreerd, dat „Ruig volk" het
eerste deel is van een trilogie gewijd
aan het godsdienstige en sociale leven
van het Nederlandse volk in de 19e
eeuw. Uit dat volk heeft de auteur spe
ciaal de eenvoudige orthodoxe kerk
mensen als object gekozen en van deze
groep belichtte hij in het bijzonder het
schippersvolk.
Wij maken in „Ruig volk" kennis met
een schippersgeslacht, welks nazaten
wij in de volgende delen zien verschij
nen. In de geschiedenis van deze tami-
lie weerspiegelen zich de bekende tafe
relen uit de 19e eeuw. Op kerkelijk ge-
P, A. DE ROVER.
kenner van kleine mensen
bied beleven we de afscheiding; op po
litiek terrein maken we de schoolstrijd
mee en het ontstaan der christelijke
partijen; in de sociale sector volgen we
de opkomst van de confessionele vak
beweging. Het geheel geeft ons 'n beeld
van „de weg der kleine mensen", gelijk
de ondertitel van de trilogie luidt.
Over deze dingen is in geschiedenis
boeken al heel wat geschreven. Noch-
fr
Binnenkort zal het eerste deel
verschijnen van de trilogie „De
weg der kleine mensen", geschre
ven door de heer P. A. de Rover.
Een onzer verslaggevers had
een onderhoud met de auteur in
diens woning ,,'t Roversnest" te
Wageningen. In nevenstaand ar
tikel lezen u)ij iets ouer de schrtj-
ver zelf en over het werk dat hij
onderhanden heeft.
tans blijkt steeds weer hoe weinig het
tegenwoordig geslacht afweet van de
grote dingen, die in de vorige eeuw ge
beurd zijn. Men leest immers geen ge
schiedenisboeken. Maar men leest wel
romans en de romanvorm is dus zeer
geschikt om die belangrijke historie
onder de aandacht van ons volk te
brengen.
EIGENAARDIGE MOEILIJKHEDEN.
Overigens stelt het schrijven van een
historische roman de auteur voor eigen
aardige moeilijkheden. De heer de Ro
ver wijst mij op een tafel vol boeken,
tijdschriften en paperassen. Al die lec
tuur heeft hij moeten opzoeken en aan
vragen, teneinde zijn beweringen met
documenten te kunnen staven. Natuur
lijk kan een roman nooit het preciese
beeld van de geschiedenis geven. Maar
de romanschrijver dient er wel voor te
zorgen, dat hij op de belangrijkste fei
ten het juiste licht laat vallen; in de
bijzaken is hem vrijheid toegestaan.
Wij zullen moeten afwachten of de
heer De Rover als schrijver van een
historische roman geslaagd is. De kans
op een positief resultaat lijkt groot:
de bekendheid van de schrijver met
het „Ruige volk" en het nauwkeurig
onderzoek van documenten uit de vo
rige eeuw openen de mogelijkheid
van een geslaagd boek. Men mag dus
terecht met belangstelling de verschij
ning van deze roman tegemoet zien.
Landdag te Uud- Valkeveen.
(Van onze Utrechtse correspondent)
De Protestantse Unie, een politieke groepering die veel overeen
komst vertoont met de vroegere Hervormd-Gereformeerde Staats
partij, heeft te Oud-Valkeveen haar jaarlijkse landdag gehouden. Een
flink aantal belangstellenden, voor meer dan de helft afkomstig uit
Scheveningen, was naar het Gooise badplaatsje getogen om de drie
sprekers de heer J. A. Mulder te Oegstgeest en de Hervormde pre
dikanten H. E. Gravemeyer te Amsterdam en L. Boer te Schevenin
gen te beluisteren.
„Even afrekenen, heren!"
Zuid-Korea presenteert de rekening.
De Zuid-Koreaanse ambassadeur bij
het Witte Huis heeft verslaggevers me
degedeeld dat de Zuid-Koreaanse rege
ring de Amerikaanse autoriteiten een
rekening van honderd millioen dollar
heeft aangeboden „voor goederen en
diensten, de Amerikaanse strijdkrach
ten in Korea bewezenDe ambassa
deur zeide dat de Ver. Staten niet offi
cieel hadden toegezegd te zullen beta
len voor alles hetgeen de Amerikaanse
strijdkrachten in Korea nodig zouden
hebben. „Mijn regering vraagt het geld
nu, omdat zij het nodig heeft in haar
strijd tegen inflatie", zeide hij.
De ambassadeur zeide tenslotte nog
dat Zuid-Korea overeenkomstige reke
ningen zal aanbieden aan andere sta-
ten-leden der Ver. Naties, die strijd
krachten in Korea hebben,aan wie
Zuid-Korea goederen heeft geleverd en
diensten bewezen.
In zijn openingsrede maakte ds Grave
meyer duidelijk, wat de bedoeling van
de Protestantse Unie is. Hij deed dit
aan de hand van Handelingen 3, waar
de genezing van een kreupele man be
schreven staat.
aEFARATTE.
In het eerste vers van dit hoofdstuk,
waarin vermeld dat Petrus en Johannes
naar de tempel gingen, meende ds Gra
vemeyer een bijbelse veroordeling van
het separatisme te vinden. Want in
weerwil van het feit, dat de officiële
godsdienst van Israël de Christus had
verworpen, lieten Petrus en Johannes
niet na de tempel te bezoeken.
Ons volk, aldus ds Gravemeyer,
schijnt erg besmet te zijn met de bacil
van het separatisme. Elke nieuwe groep
afgescheidenen acht zichzelf beter dan
de anderen. De Bijbel wil echter niet
van separatisme weten.
De Protestantse Unie loopt ook ge
vaar om zichzelf te verheffen boven de
anderen. Het moet ons, zei de spreker,
niet te doen zijn om separatie maar om
penetratie. De betiteling Urne wijst
reeds op een samengaan. Naar bredere
eenheid dient te worden gestreefd.
Wat heelt het afscheidingsbeginsel
veel rampen gebracht over ons volk,
riep ds Gravemeyer uit. De separatie
brak de kracht van het protestantisme
en stond de reformatie der hervormde
kerk tegen! Velen hebben do hei vorm
de kerk verlaten om zich als een „zui
vere" groep zelfstandig te organiseren.
Zy vergaten, dat afscheiding en gehoor
zaamheid is zolang het licht des Evan
gelies niet gans en al in de kerk is ge-
dooft.
Op politiek gebied zette het beginsel
der separatie zich voort. De A.R.-party
en de Staatk, Geref. Party, die zeggen
te waken voor het protestantse karak
ter van ons volk, staan uit zichzelf
reeds het protestantisme tegen.
Separatie, zo ging ds Gravemeyer
voort, leidt altijd tot zwakheid en ver
brokkeling, breekt de eenheid en is te
gen het gebod en het gebed van Jezus
„dat zij alleen één zijn". Separatie be
tekent hoogmoed, farizeïsme; separatie
bracht Jezus aan het kruis, want de
Heiland werd niet gekruisigd door het
heidendom maar door de orthodoxe
kerk uit die dagen. De grootste vijand
van het Koninkrijk Gods is niet het
heidendom of het bijgeloof maar het fa
rizeïsme.
MATERIALISME.
Na deze felle woorden, kennelijk ge
richt tegen de Prot.-Chr. partyen en de
afgescheiden kerken, keerde ds Grave
meyer zich tegen de Party van de Ar
beid en de kerk van Rome.
Op grond van de sociale vragen, naai
voren springend uit de geschiedenis van
Handelingen 3, merkte de spreker op
dat het er bij de P.v.d.A. ten diepste
te doen is om de materie. De Prot. Unie
wil hiertegen haar stem verheffen; er
moet sociale zekerheid zijn maar men
mag niet alleen ijveren voor materiële
dingen.
N.a.v. Petrus' woord „Zilver en goud
heb ik niet", verklaarde ds Gravemeyer
dat de Paus, zich noemende Petrus' op
volger, deze woorden niet kan nazeg
gen. Geld speelt bij Rome een grote rol.
Ook in Nederland, waar het rooms-
katholicisme vooruit geholpen wordt
ten koste van het protestantisme.
Handelsbalans blijft zorgelijk.
Volgens voorlopige gegeven van het
Centraal Bureau voor de Statistiek be
droeg de waarde van de invoer in Juli
907 millioen gulden (v.m. 950 miliioen
gulden), terwijl voor een waarde van
593 millioen gulden (v.m. 618 millioen
gulden) werd uitgevoerd. Het dekkings-
precentage bedroeg 65 procent (v.m. 65
procent).
Egypte gaat niet naar San Francisco
In een door de Egyptische minister
van Buitenlandse Zaken aan de minis
terraad aangeboden verslag wordt
voorgesteld, dat Egypte besluiten zal
een einde te maken aan de staat van
oorlog met Japan, doch zal weigeren de
vredesconferentie te San Francisco bij
te wonen.
Er dreigt een tekort aan vlees, melk
en eieren.
De O.E.E.S. heeft Donderdag op de
Europese landen, een beroep gedaan po
gingen in het werk te stellen om hun
agrarisch eproducten, in het bijzonder
de productie van veevoeder te verho
gen.
Volgens Robert Marjolin, de secreta
ris-generaal der O.E.E.S., zal Europa,
dat zyn agrarische productie sedert
1939 reeds met 14 procent heeft opge
voerd, voor een tekort aan vlees, melk
en eieren komen te staan, tenzij de pro
ductie van veevoeder wordt verhoogd.
Marjolin merkte op, dat de Europese
invoer voor 25 procent uit voedsel be
staat.
In een overzicht, samengesteld door
deskundigen van de O.E.E.S. wordt ge
zegd, dat er geen gevaar van overpro
ductie bestaat. De deskundigen geloven,
dat het mogelyk is in de komende 12
maanden de landbouwproductie met 10
procent te verhogen.
Rotterdam leent 9 millioen ten
behoeve van woningbouw.
B. en W. van Rotterdam hebben een
aanbieding ontvangen voor het ver
strekken van een onderhandse 50-jarige
annuiteitenlening, groot f 9.000.000, a
4 procent, aldus deelden zij de raad in
een voorstel mede. Dit bedrag zal be
stemd zijn voor de financiering van een
gedeelte der stichtingskosten van een
complex woningwetwoningen.
L IT DE SCHRIFT
2elfauUvzo-zU.
Zo wij den nuam onzes Gods hadden vergetenzou God
zulks niet onderzoeken?
Wij mensen zijn bevangen door de
jacht van het leven. Allerlei belan
gen vragen onze aandacht. Wij
zwoegen van de vroege morgen
tot de late avond en wij leven
langs onszelven heen. Wij vergeten
ons eigen hart-.
Wat hebben wij het tiodig om ons
zelf te onderzoeken en dan maar
niet met een vluchtig onderzoek,
want een vluchtige zeljbeproeving
leidt tot zelfmisleiding. Als wij im
mers in het voorbijgaan ever. in de
spiegel zien, zijn wij in de regel
voldaan met ónze uiterlijke ver
schijning. Eerst bij een rustige,
nadere beschouioing ontdekken wij
de vlekken en smetten, die aan
onze aandacht ontsnapt waren. La
ten wij ons daarom maar niet zo
spoedig inbeelden, dat wij recht
voor God staan.
Een ieder beproeve zijn eigen
werk. Wat zijn nu onze werken? Is
het niet dat wy doen alsof er geen
God is, Die alles regeert? Wij doen
alsof wij geen rekenschap van het
gebruik onzer talenten behoeven
af te leggen. De sterken lopen de
zwakken onder de voet. Op ons
woord kan men niet aan. En een
ieder is zichzelf het naast en leeft
Psalm 41 vers 21 a en 22a.
naar het goeddunken van zijn hart.
De barmhartigheid wordt zo weinig
betracht en het egoïsme viert
hoogtij.
Er zijn veel wrakke levens op de
levenszee. En wat is nu de diepste
oorzaal: ven ons droef verval? Dit,
dat wij God vergeten hebben, en
daarmede de kracht verloren heb
ben om aan de zonde en de verlei
ding het hoefd te bieden. Wij heb
ben onze geestelijke behoejten ver
waarloosd. Onze ziel is afgestompt
en de geestelijke achtergrond is uit
ons leven weggenomen.
Een diepgaand onderzoek van
onze uitwendige handel en wandel
doet ons beschaamd en verlegen
staan. En wat zal h.i zijn als wij
onderzoeken wat in ons diepste in
nerlijk woelt en gist? Zeljbeproe
ving brengt tot kennis van onze
innerlijke verdorvenheid, maakt
beschaamd en brengt tot zelfver-
oordeling. Maar de ware zelfbe
proeving brengt ons verder. Zij
brengt ons tot Jezus Christus. Zij
brengt ons tot de ware kennis en
wijsheid ten aanzien van het God
delijke en hemelse.
Tholen. B. G. A. v. d. WIEL.
De MAAND AUGUSTUS telt in het
Verre Oosten vele vierdagen. Men
kan beginnen met de Augustusmaand
van het jaar 1945, het jaar van de
victorie voor de geallieerden, het jaar
van de nederlaag voor Duitsland en
Japan. Japan kan in Augustus zijn on
voorwaardelijke capitulatie herden
ken, trieste herinneringen aan de
atoombommen op Hiroshima en Na
gasaki, die het einde betekenden van
de groot-Aziatische machtsdroom van
Nippon. Maar uan die dag af is ook
zijn heropstanding begonnen, zijn op
klimmen uit een dieptepunt naar een
betere toekomst, geleid door de Ver.
Staten van Amerika.
De 15e Augustus van het jaar 1947
was de geboortedag van twee andere
grote rijken in het Verre Oosten: In
dia, toen nog onder leiding van
Gandhi, nu met Pandit Nehru als de
grote man, en Pakistan, toen gere
geerd door Nehru's tegenspeler Djin-
nah, thans onder Liaquat Ali Khan.
En de 17e Augustus is de dag van
de vrijheid in Indonesië, de dag waar
op men herdenkt hoe een Japans ge
neraal Indonesië tot een onafhanke
lijke staat verklaarde met Sukarno
als president, daarmee een tijdbom
leggend, die een haast even ernstige
uitwerking heeft gehad als de atoom
bom.
In deze laatste drie landen heeft
men de vrijheid gegrepen met natio
nalistische hartstocht. Hun leiders
hebben er alles voor over gehad: heeft
Nehru niet negen maal in de gevan
genis gezeten en weet ook Sukarno
niet wat verbanning betekent? Maar
zij zagen die vrijheid, die onafhanke
lijkheid, dat afschudden van „het ko
loniale juk" als een poort naar een
gouden tijdperk, het begin van een
gouden eeuw in hun geschiedenis. Zo
als onze vrijheidsstrijd tegen Spanje
een gouden eeuw tot gevolg heeft ge
had.
NU, in Augustus 1951, is er alle re
den om te overdenken, wat er van
die toekomstdroom, die greep naar de
vrijheid geworden is. Beginnen we bij
wat ons het naast aan het hart ligt:
Indonesië. Dan kunnen we niet anders
dan met droefheid constateren dat het
daar slecht gaat, heel slecht. Op het
ogenblik dat wij dit schrijven razen
wellicht door de straten van steden en
dorpen de overvalwagens van militai
ren en politie, op zoek naar communis
tische elementen (waaronder zelfs voor
aanstaande parlementsleden), die trach
ten de regering omver te werpen en die
aansluiting vinden bij en vrijwel zeker
steun ondervinden van Peking en Mos
kou. Maar alsof dit nog niet genoeg wa
re: op dit ogenblik klinken misschien
ook op ver afgelegen ondernemingen
schoten, vechten administrateurs en In
donesische bewakers 'n wanhopige strijd
tegen goed bewapende en uitstekend
georganiseerde roversbenden. En mis
schien ook staat op dit ogenblik een
vakbondsleider een groep arbeiders tot
staking en buitensporige looneisen op
te hitsen, aldus de economie van het
land volkomen lam leggend. Op dit
ogenblik rent Indonesië naar de chaos
en haar regering is niet bij machte die
loop te stuiten. Omdat er geen eenheid
is, geen wil om de verworven vrijheid
ook te gebruiken ten nutte van het al
gemeen. Omdat er geen gezag is. Vrij
heid betekent hier niet: „Ik mag doen
wat ik moet doen!" maar „Ik mag doen
wat ik wil doen!" En uit die chaos zal
vrijwel zeker een sterke man opstaan.
zoals na de chaos van de Russische re
volutie een sterke man is opgestaan,
Lenin. Die man zal een communist zijn
en dan zal blijken dat die zo hartstoch
telijk gegrepen vrijheid haar einde vindt
in het juk van Moskou. En dat is
zwaarder te dragen dan het „juk van
de Nederlandse kolonialisten'
Hebben india en Pakistan
een beter gebruik gemaakt van
hun vrijheid? Het antwoord kan geluk
kig bevestigend zijn. Noch in India
noch in Pakistan heersen de chaotische
toestanden, die Indonesië naar de af
grond voeren. Niet dat men deze landen
ook maar in de verte met onze Wester
se democratieën kan vergelijken we
herinneren ons een klein berichtje in
de kranten, waarin gemeld werd, dat
bij een natuurramp in India (aardbe
vingen en overstromingen) ongeveer
een millioen mensen het leven hadden
verloren! Zo iets kan nog in deze lan
den. In grote gebieden heersen nog toe
standen, die niets gemeen hebben met
wat wij onder „democratische rechten
en plichten" verstaan. Een mensenleven
telt er nog niet zwaar, het recht is er
nog aan de sterkste en wie niet sterk
is kan ondergaan; daarom bekommert
men zich niet! Maar dit kan men niet
aan de huidige bewindvoerders verwij-
ten; er zullen nog tientallen van jaren
moeten verstryüen en er zullen nog
millioenen besteed moeten worden al
vorens landen als India en Pakistan
zich op één lijn kunnen stellen met
Amerika en Europa. Het aanvanKeljjk
door Nehru gekoesterde ideaal van „een
groot Azië als derde macht naast de
andere wereldmachten" zal zeker niet
tijdens zijn leven in vervulling gaan.
Maar ondanks deze trage ontwikke
lingsgang is de kans, dat india of Pa
kistan aan het communisme ten prooi
zullen vallen, niet erg groot. Weliswaar
heeft Mao tse Toeng een uitermate
vriendelijk telegram gestuurd aan Lia
quat Ali Khan ter gelegenheid van Pa
kistan-day op 15 Augustus en welis
waar tracht Nehru een politiek van
verzoening te voeren tussen de rode en
de Westerse grootmachten waardoor
hy langzamerhand beide partijen tegen
zich krijgt! de verdienste van beide
leiders is toch, dat zij het communisme
buiten hun grenzen hebben kunnen
houden.
DU' ALLES zou er op kunnen wijzen,
dat deze beide landen de vrijheid
goed besteden, ware het niet, dat op
net ogenblik hun legers tegenovei el
kaar staan ergens in Kasjmir en dat er
waarschijnlijk niet veel nodig zaJ zijn
of de haat tussen Moslems en Hindoes
zal uitbarsten tot een bloedige veldslag.
En als er eenmaal bloed gevloeid is,
dan zal het niet gemakkelijk zijn de
vechtenden te scheiden de geschie
denis van de jaren 1947 en 1948 heeft
dat wel geleerd.
Hoe is eigenlijk dit Kasjmir-geschil
in de wereld gekomen? Toen in 1947
de beide staten onafhankelijk werden,
meenden beide aanspraak te kunnen
maken op de vroegere Britse vazalstaat
Kasjmir. En beide aanspraken waren
begrijpelijk: Kasjmir heeft n.l. een over
wegend Mohammedaanse bevolking, die
zich uiteraard tot Pakistan voelde aan-
getroken. De maharadja echter en de
Geert kijkt naar zijn moeders
handen. Hij heeft een hoge kleur. Nu
gaat het nieuwe beginnen. Moeder
is weg en hij zit hier gevangen tus
sen vier muren. Buiten schijnt de
zon; de vogels fluiten. De hele na
tuur is in beweging en in het
straatje bij zijn huis speelt nu Dikkie
de Vries alleen.
Dikkie is een jaar jonger dan Geert.
Was hij ook maar vijf, dan zat hij nu
niet hier gevangen terwijl er buiten
zoveel belangrijke dingen te doen
zijn. Hij kijkt naar de deur. Dicht!
Uit de andere klassen klinkt eentonig
gedreun. In de gang klinkt een voet
stap: een deur slaat dicht.
Wat doet hij hier? Waarom zit hij
hier? De mooie morgen gaat voorbij.
Moeder is alleen, Dikkie is alleen.
Wat hadden ze mooi kunnen spelen
met Dikkie's nieuwe paardje met
echte manen. Wat doet hij hier?
De weg naar huis is kort. Eerst de
deur door en de gang. Dan heeft hij
de vrijheid terug. Harmens verhalen
van de lineaal en het donkere hok
worden weer realiteit. En als de juf
frouw even de rug naar de klas keert
om een tekeningetje op het bord te
maken, dat Geert niet in het minst
interesseert, glipt hij de bank uit. Eer
het verschrikte „oooh" van de kinde
ren klinkt, is hij al in de gang. Even
staat hij beduusd in het felle, witte
licht dat door de grote gangramen
binnenvalt. Welke kant moet hij op?
Hij kiest een richting en holt door.
Hij hoort vlugge voetstappen ach
ter zich. Een hand grijpt hem vast.
De juffrouw!
„Waar wil jij naar toe?" Hij ant-
<T=
„Hij wil weer naar zijn moeder."
„Dan hoef je nog niet zo te brul
len!" zegt meester.
Geert zijn drift is plotseling be
daard. Tegen twee grote mensen kan
hij niet op. Hij is nog maar een ver
drietig ventje, dat tegen een deur
staat te huilen.
„Kom, ga maar met me mee", over-
door WIJMIE FIJN VAN DRAAT.
woordt niet. Zo dicht was hij bij de
vrijheid. Maar die hand, de hand van
de macht, die over hem gesteld wordt
en waarmee hy vandaag eigenlijk
voor het eerst van zijn leven te ma
ken krijgt, sluit de weg terug af.
Dit is een vernedering. En een ver
nedering neemt Geert Slot niet. „Laat
me los, mens", zegt hij boos. „Toe
jongen, ga maar met me mee. Straks
mag je weer naar je moeder", pro
beert de juffrouw. „Nee, nee!" brult
Geert opeens zijn opgekropt gemoed
uit. „Ik wil weg!"
Een deur gaat open en meester
Tuinder komt erbij. „Wat is er met
dat jongetje?"
reedt de juffrouw. En hij gaat. Hij
capituleert voor een overmacht.
Later zal het anders worden. Als
Geert groot geworden is en de gevan
genis van vier muren om hem heen
nog even erg haat als nu, zal hy niet
zo gemakkelyk capituleren. Hij zal
nog veel nederlagen moeten lijden in
zijn strijd met het leven, met de
mensen, met zichzelf met God. Het
leven zal niet eenvoudig zijn voor een
driftkop als Geert Slot. En niet altijd
is er voor zulke mensen een zachte
hand te vinden, die hen weer mee
neemt in het verband van een vaak
vijandige maatschappij.
DERDE HOOFDSTUK.
De jaren glijden zo gemakkelijk en
zonder veel schokken voorbij. Je komt
als „kuken" in de eerste klas van de
lagere school terecht. Je hebt wat
moeilijkheden om te wennen aan het
eentonige schoolgareel, maar je on
derwerpt je, zij het niet van harte.
En zo gaan de jaren voorbij en plot
seling merk je, dat je al tot de oude
ren begint te horen. De tijd is zo snel
gegaan en je zou eigenlijk over de
tussenliggende jaren niets weten te
vertellen. Leren op school; standjes
krijgen en straf als je ondeugend
was. Met de vriendjes kwajongens
streken uithalen. En thuis, ja thuis.
Daar was het leven anders dan in de
buitenwereld. Daar waren vader en
moeder. Daar was 's winters de snor
rende kachel en het lamplicht, dat
altijd hoeken vol schaduwen overliet
in de kleine kamer. Dat zijn de wei
nig afwisselende beelden die het leven
van Geert Slot beheerst hebben in de
tussenliggende jaren. Een saai be
staan? Hij zal dat zelf resoluut ont
kennen. Het leven is vol afwisseling
voor iedere kwajongen op ieder dorp.
Geert zit n in de zesde Idas. Hij
is altijd nog gedrongen en stevig. Hij
is een baas onder zijn kameraden.
Een durfal, die tegen weinig dingen
opziet. Een driftkop ook en niet
zuinig.
neersende klasse zijn Hindoes en deze
sloten zich aan by India. Hierop vielen
Pakistaanse stammen het vorstendom
binnen, India zond troepen en er ont-
orandde een gruwelyke stryd, die tot
Januari 1949 duurde. Toen zag een
commissie der Ver. Naties kans een wa
penstilstand teweeg te brengen en werd
er een bemiddelaar aangesteld, die een
volksstemming in dit gebied moest
voorbereiden. Deze bemiddelaar, Sir
Owen Dixon, zag echter geen kans bei
de partyen by elkaar te brengen. Pa-
Kistan wilde wel meewerken aan een
dergelijk plebisciet (logisch, wam zij
waren zeker van de meerderheid!),
maar India weigerde alle aanbiedingen.
„Ons standpunt en onze politiek is juist
en het standpunt van PaKistan is tout!"
dat is net thema waarop Nehru
steeds heeft voortgeborduurd en waar
van hy ook nu niet wil afwyken.
De jongste strubbelingen (troepen
concentraties van beide partyen) zyn
net gevolg van het voornemen van In
dia in een bepaald gebied van Kasjmir
verkiezingen te houden zonder toezicht
van de ver. Naties. Het is ieder duide-
iyk dat dit geen vrye verkiezingen zul
ten zyn en daarom heeft Pakistan een
dreigende houding aangenomen. Ea
daarom ook heelt president Truman ge
waarschuwd, dat ny geen domme din
gen wenst!
"TOT SLOT JAPAN, liet waie lo-
-*■ gisch geweest, wanneer dit land
tot een chaos was geworden na een ca
pitulatie die iedere Japanner als een
catastrofe voelde. Dit land scheen zyn
vryheid verspeeld te hebben het
vreemde is juist, dat dit land het enige
lijkt te zyn, waar de vryheid, de demo
cratie wortel heelt geschoten. Het lykt
er op, dat deze verslagen vyand de eni
ge zal zyn in het Verre Oosten met wie
de geallieerden oprecht kunnen samen-
werken. Wy gebruiken biervoor graag
deze voorzichtige terminologie. „Trouw
moet blyken" zegt men in ons land en
het is ook op Japan van toepassing.
Maar vooral de Amerikanen heuben
nei volste vertrouwen, dat hun tactiek
van democratisering goede resultaten
zal afwerpen en het gevolg is dan ook,
dat Japan een vredesverdrag zal krij
gen, dai zeer gunstig genoemd kan wor
den. Het kan zijn toekomst met heel
wat meer optimisme tegemoet zien dan
zyn verslagen bondgenoot Duitsland!
Wel is dit vredesverdrag nog niet ge
tekend en het is niet onmogelyk, dat de
onverwachte stap van Rusiand om ook
een delegatie naar San Francisco te
sturen, waar op 4 September het ver
drag besproken zal worden, enige ver
traging zal betekenen. Dit onverwachte
ingrypen van Moskou wel het voor
naamste nieuws van de afgelopen week
is voor de ontwerper van dit vredes
verdrag, Jonn Foster Dulles, weliswaar
niet zo aangenaam, maar zowel Ame
rika als Engeland hebben al aangekon
digd, dat ze vast besloten zijn zien niet
uoor Rusland van de wijs te laten bren
gen. Zoals ze ook de wensen van Pandit
Nehru zullen negeren, ondanks diens
dreigement, dat hy dan een afzonder
lijke vrede met Japan zal sluiten. Neh
ru's vriendschap wordt in Amerika niet
meer op zo'n hoge prijs gesteld als in
de tyd van de Indonesië-crisis (betreu
renswaardig dat juist ons land zo de
dupe geworden is van verkeerde in
zichten in de Ver. Staten ten aanzien
van het Verre Oosten!).
DE GESCHIEDENIS teert hen, die
dit zien willen, altijd een les.
ueze geschiedenis is nog jong te
jong nog om een werkelijk gedegen
conclusie te kunnen trekken. Maar
deze les menen wij toch wel er uit te
kunnen leren: dat het grijpen van de
vrijheid soms moeilijk is, maar het
hanteren van die vrijheid moeilijkerl
Indonesië, India, Pakistan (en men
kan nog meer landen uit het verre
oosten noemen, die wij nu onbespro
ken hebben gelaten) zij hebben
hen die ervaring hadden in het han
teren van die vrijheid het land uitge
jaagd. Japan daarentegen heeft graag
gebruik gemaakt van anderer erva
ring. Wij menen dat Japan het goede
deel gekozen heeft. V
BEDANKENDE
COMMUNISTEN.
By de jongste verkiezingen vooi de
Eerste Kamer is de heer A. D. Schoo-
nenberg (C.P.N.) te Amsterdam be
noemd verklaard. Deze heeft echtei be
dankt, zodat in zyn plaats benoemd
verklaard is de heer J. P. Schaiker te
Rotterdam.
Een woordvoerder van de C.P.N.-
fractie in de Prov. Staten van Fries
land, de heer J. H. C. van Renssen uit
Heerenveen heeft zyn functie als sta
tenlid neergelegd. Zijn opvolger is de
(Wordt vervolgd.) heer H, W. de Vries te Oosterzee.