KAREL VERMUYTEN VERTELT ME
Z N KOREA-BELEVENISSEN.
Duitse „Gemütlichkeit" in Windhoek
Hopeloze verkeerssituatiein Middelburg
ttaac Held
Ontmoeting met de Belgische vrijwilligers.
„Twaalfhonderd granaten de lucht in
en hadden we er nog meer gehad.
vloeibaar fruit!
Zenuwpijn
AKKERTJES
hier
In Zuid-Afrika is de drang naar het
„Stammland" nog groot.
Peking tegen Amerikaanse
zending in China,
Elly van uija terug naar
pleegouders.
Verg
iste Marshall zich
INSCHRIJFFORMULIER-
Maandag 30 Juli 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
(Van onze oorlogscorrespondent Alfred van Sprang)
AAN HEX WESTELIJK FKONT. Uit een tent in een drassig stuk weiland
komen opgewonden stemmen. Binnen spreken mensen in een vertrouwde taal
met eikaar. Nieuwsgierig steek ik mijn hoofd naar binnen. „Goelenmiddag,
mannenVerwonderde gezichteen kyken in myn richting. „Zyt gü
Belg1" „NeeHollanderDe vriendschap is gauw gesloten. En
spoedig zit lk temidden van een stel Belgische soldaten op een veldbed met een
blikje bier in m(jn hand. Het zjjn vijf man. Karei Vermuyten uit Antwerpen,
Robert Labbé uit Charleroi, Jean Ringlet uit Gemelle, Bernard Lefebure uit
Antwerpen en Jean Devroede uit Brussel. Allemaal leden van het Belgische
bataljon. En natuurlijk hebben ze het over de gevechten, die ze achter te rug
hebben.
Karei Vermuyten doet het woord.
Een jonge parachutist is het. Op zijn
baret draagt hij naast het Belgische em
bleem de vleugel van de Amerikaanse
parachutisten. En zijn dierbaarste bezit
is het grote mes met op het lemmet de
spreuk: „Who dares wins"; een herinne
ring aan zijn diensttijd bij de Belgische
parachutisten.
„We zaten helemaal ln Noord-Korea"
begint hjj zjjn verhaal.
„Aan de overkant van de Imjln
vult iemand anders hem aan.
„Jawe waren de enige troepen
van de Verenigde Naties op het ogen
blik, dat de Chinezen met hun offensief
begonnen. En zodoende hebben we er
ook de eerste-klap gekregen
„En hoeaccentueert Jean De-
vroede het.
CHINESE TACTIEK.
Ze praten allemaal door mekaar.
„Het zag er zwart van de Chinezen
„Het zag er geel van de Chinezen...."
vervolgt Karei zijn verhaal. De vallei
was er eenvoudig vol van. En als ze er
één neergeschoten hadden stond er met
een weer een ander klaar om zijn plaats
over te nemen. Dat is de tactiek van de
Chinezen. Als een zee van mensen stro
men ze naar het zuiden. De eerste golt
heeft meestal niet veel anders dan hand
granaten en messen. Het is hun op
dracht om zoveel mogelijk wapens op de
vijand buit te maken. De tweede golf
heeft wel wapens. En een derde komt
weer met lege handen in de verwach
ting, dat er Intussen voldoende Chine
zen gesneuveld zijn en zij hun wapens
kunnen gebruiken.
„Sommigen waren ln burgerkleding".
„O, ja7"
„In van die witte, Koreaanse gewa
den. Later trokken ze die uit. Eronder
droegen ze dan gewone uniformen".
AMMUNITIE.
De Belgen waren aan alle kanten om
singeld.
Het wa3 voor hen een raadsel waar
alle ammunitie vandaan kwam. Maar
er kwam eenvoudig geen eind aan. Ver
moedelijk waren er voorraden ln de
grond of ln de grotten verborgen.
„En jullie7"
Karei glundert.
„We hebben hen behoorlijk met de
mortieren getroffen
De anderen knikken Instemmend.
„Twaalfhonderd granaten zijn er de
lucht in gegaan. En als we er meer ge
had hadden, waren die vast en zeker
ook afgevuurd".
Het muur een enorme barrage vat.
mortiervuur geweest zijn. In achttien
uur tijd hebben ze die twaalfhonderd
granaten verbruikt. Om snel te kunnen
vuren hebben ze een nieuw systeem ln
toepassing gebracht. Aan weerskanten
van de loop stond een man met een gra
naat. En nauwelijks was de loop leeg ot
van de andere kant kwam er weer een
nieuwe granaat in. Zo kon men een on
ophoudelijke stroom van mortiergrana
ten afvuren. En die hebben grote schade
onder de Chinezen aangericht. Maar on
danks dat waren de posities onhoudbaar
voor hen.
DOOR HET WATER.
Tenslotte zij ze de Imjln overgesto
ken.
Het was een riskante onderneming,
maar er was geen keus. Tot hun middel
moesten ze door het water waden.
„We hebben veel geluk gehad
„Hoe dat
„In de eerste plaats omdat het niet
koud meer was. En verderde Chine
zen beschikten daar niet over een mi
trailleur. Als ze die gehad hadden, wa
ren we niet zonder verliezen de rivier
overgestoken".
De anderen schudden hun hoofd.
Als ze er nu weer aan denken rillen
ze nog. Het was werkelijk op een haar,
dat ze aan volledige vernietiging ont
komen zijn. Eenmaal over de rivier wa
ren ze ln een betere positie. Maar aller
minst veilig. En toen een Brits bataljon
omsingeld bleek te zijn, kregen ze op
dracht weer naar voren te trekken om
te proberen de Britten te bevrijden. Het
was echter niet mogelijk.
„Er was een ogenblik, dat lk dacht
nooit meer levend uit Korea te komen"
bekent Karei Vermuyten. En hij was
zeker niet de enige.
heimwee.
Nu zitten ze even uit te blazen.
Het is verre van Ideaal hier in het
tentenkamp aan de drukke verkeersweg.
Maar het Is er ln ieder geval veilig. En
voor het eerst ln dagen hebben ze weer
kunnen slapen. Maar de meesten hebben
niet anders meer dan de kleren die ze
dragen en hun wapens. De rest hebben
ze op de terugtocht ln de steek moeten
laten. Degenen, die hun plunjezak op
een van de trucks hadden, zijn er alleen
beter afgekomen.
„Hierlaat Jean Devroede me
zien. H(j opent zijn camouflage-jacket.
Eronder is zijn blote lichaam. Schoon
ondergoed heeft hij niet eens meer. En
zo ls het met alles.
„En de verliezen
Er verschijnt een ernstige trek op de
gezichten. Tot nu toe hadden de Bel
gen geen mensen verloren.
„We weten nog niet hoeveel het er
precies zijn
Sommigen zijn gewond en bevinden
zich ergens ln een hospitaal zonder dat
het bataljon weet waar. Anderen zijn
vermist en komen misschien nog te
recht. Een drietal, dat men eigenlijk ai
opgegeven had, is nctabene met een
jeep dwars door de Chinese linies terug
gekomen. Maar hoe dan ook: het Bel
gische bataljon heeft een zware klap
gekregen. Het ls begrijpelijk, dat men
er van onder de Indruk ls en meer dan
anders over thuis spreekt.
„Daar hebben ze de onzekerheid
zucht Karei Vermuyten. En zijn gedach
ten gaan vanzelf naar Antwerpen. En
zo is het met al de anderen. Maar voot-
loplg is er geen kans op naar huls te
gaan. Het jaar is nog lang niet om. En
evenmin de strijd ln Korea.
(Ingez. mededeling, adv.)
Zó werkt men in Streefkerk.
De gemeente Streefkerk heeft op
zeer originele wijze Zaterdagmorgen
H.M. Koningin Juliana tijdens haar
tocht door de vijf heerenlanden ge
toond hoe zij werkt. Langs de linker
zijde van de weg, die de Koningin tij
dens haar tocht door Streefkerk volg
de, waren acht taferelen (tableaux vi-
vants) opgesteld. Ieder tafereel gal
een aardige Indruk van de verschillen
de industrieën in Streefkerk, die aan
de bevolking een bestaan bieden.
Tentoonstelling „Schilders ter zee"
geopend.
Te Utrecht is ln het centraal muse
um door de vlce-admiraal B. D. J. W.
Termijtelen geopend de tentoonstelling
„Schilders ter zee", omvattende wer
ken van schilders, die gedurende 1950
op de schepen der Koninklijke Marine
hebben meegevaren. Deze tentoonstel
ling, die geopend is van 28 Juli tot
19 Augustus, is door de directie van
het centraal museum in samenwerking
met de Koninklijke Marine georganl
seerd.
WEST-DUITSE GRONDWET
WORDT BESCHERMD.
De West-Duitse bondsraad heeft gis
teren een reeds door de Bondsdag goed
gekeurd wetsontwerp aanvaard, dat
voorziet ln het besehermen van de
grondwet der West-Duitse federale re
publiek. Het uitgebreide ontwerp voor
ziet in bestraffingen voor alle soorten
van ondergrondse bedrijvigheid, waarby
maximaal levenslange dwangarbeid kan
worden opgelegd. Alle vormen van ver
raad, waaronder ook het verraden van
staatsgeheimen, zijn strafbaar gesteld.
De indieners van het ontwerp hebben
nog verklaard dat het niet bedoeld is
om de openbare mening aan banden te
leggen of de pers te muilkorven. Wel
zullen krasse maatregelen genomen
worden tegen hen, die de regering met
welke middelen ook willen omverwer
pen of de grondwet met onwettige mid
delen willen veranderen.
Ellende der nauwe straten.
Politie voor een zware taak.
Middelburg kent niet, zoals de grote steden, piekuren, waarop fabrieken
en kantoren leegstromen en het verkeer formidabele afmetingen aanneemt,
maar de Zeeuwse hoofdstad kent wel een piekdag, nl. de Donderdag. Dan is het
zo druk, dat de politie voor een bijna hopeloze taak is gesteld. Daarbij komt nog,
dat het publiek, vooral de wandelaars en fietsers, zelfs tegen de meest een
voudige verkeersregels zondigen.
Meer dan een uur hebben we Donder
dagmiddag op verschillende plaatsen de
situatie opgenomen en wij zijn tot de
conclusie gekomen, dat, wanneer geen
ingrijpende maatregelen worden getrof
fen, de verkeersmoeilijkheden in Mid
delburg zullen uitgroeien tot een ver
keerschaos. Het gemeentebestuur heeft
in overleg met de commissaris van po
litie destijds enkele maatregelen geno
men, die voor de minder drukke dagen
afdoende bleken te zijn. Nu de stroom
van vreemdelingen op Donderdagen on
gekende vormen gaat aannemen, blijken
deze maatregelen totaal onvoldoende.
PARKEERVERBOD.
Op de Markt is er een parkeerver
bod, waaraan stipt de hand wordt ge
houden. Voorts mag men op de Nieuwe
Burg aan één zijde parkeren, terwijl dit
ook voor de Lange Noordstraat langs
het stadhuis geldt. Deze maatregelen
dienen te worden uitgebreid tot een al
geheel parkeerverbod. Op de Nieuwe
Burg liep het verkeer Donderdag ver
schillende keren vast, omdat door de rij
parkerende auto's bussen en auto's
elkaar niet konden passeren. In de L.
Noordstraat is het nog erger. Sommi
gen storen zich niet aan het gedeelte
lijke parkeerverbod en plaatsen de
auto aan de verboden zijde van de
straat. Donderdagmiddag is de politie
daartegen streng opgetreden en de wa
gens, die urenlang verkeerd geparkeerd
(Ingez. mededeling, advert.)
Zon treiterende, zagende pijn.
die maar niet ophoudt, die
Uw leven verstoort en U
belet te werken! Verdrijf
Uw pijn met een paar
...die helpen direct! J
dagen de verkeersregels te vergeten.
Men wandelt rustig op de straat, of er
geen auto's bestaan. Als er ongelukken
gebeuren roept men ach en wee, doch
maatregelen blijven achterwege.
Waarom, zo vragen tal van Middel
burgers en vreemdelingen zich af, ko
men er geen oversteekplaatsen. Het
publiek vraagt er zelf om. De commis
saris van politie verzekerde ons, dat hij
er by b. en W. op beeft aangedrongen.
b. en W. wezen dit voorstel echter af.
In Viissingen kan het ook, waarom op
de Middelburgse Markt niet? Laat de
overheid het publiek opvoeden behoor
lek de straat over te steken. Een groot
deel van de chaotische toestand zou
daarmee zijn opgelost.
Een andere moeilijkheid, waarvoor
niet direct een oplossing te vinden is,
blijft het vragen naar de weg. Politie
agenten in Middelburg moeten bijkans
alle talen spreken en het valt niet mee
om de mensen duidelijk te maken, hoe
men rijden moet. De uiteenzetting duurt
even en prompt ontstaat een verkeers
opstopping buiten de schuld van de
agent. Middelburg heeft, met het ge
meentebestuur, de stroom vreemdelin
gen, die onmisbare deviezen in het
laatje brengen, toegejuicht. Dat was in
alle opzichten gerechtvaardigd, doch
wanneer de veiligheid van het verkeer
niet zo spoedig mogelijk wordt gewaar
borgd, zullen de busondernemers uit
België zich wel tweemaal bedenken,
stonden en het verkeer danig in de war
brachten, werden met een kraanwagen
weggesleept.
Terwijl wij op de hoek van de Markt
stonden toe te zien, vroegen tientallen
chauffeurs naar de parkeerplaatsen. De
parkeerplaats bij de Markt blijft, wan
neer men geen behoorlijke richtingbor
den plaatst, voor de vreemdelingen on
vindbaar. Zo is het ook met de parkeer
plaats voor de bussen. Iedere vreemde
ling zoekt in de drukke binnenstad veel
'te lang naar behoorlijke parkeerruimte.
Waarom geen borden geplaatst?
DE VOETGANGERS.
De voetgangers schijnen op Donder-
voor dat zij weer naar Middelburg ko
men. Men behoeft geen profeet te zijn
om te kunnen voorspellen, dat wanneer
niet op zeer korte termijn maatregelen
worden genomen, Donderdag a.s., als de
kermis op de Markt in volle gang is,
het verkeer in de binnenstad een nog
hopelozer aanblik zal bieden dan Don
derdag j.l. het geval was.
FEUILLETON
door G. P. BAKKER.
78)
„Dat is waar. Mansfeldt is opgetrok
ken om zich met Von Pappenheim te
verenigen. Daarna marcheren ze naar
het noorden".
„Zie je wel. Dus slechte bewaking
en weinig gevaar. Denk eens in, als
we 't geluk hebben iets te vinden..!"
„En mijn regimenten dan?"
„Die laten we op Bingumstein. Het
kasteel is onneembaar met zo'n bezet
ting. Als we ze nodig hebben, kunnen
ze in enkele uren bij ons zijn."
Marion spr k met zoveel geestdrift,
dat haar plan Saxon niet meer zo
dwaas scheen. Zijn lust naar avontu
ren ontwaakte weer; de tocht met Ma
rion had een grote bekoring voor hem.
„Wij zullen ons zo kunnen vermom
men, dat niemand ons zal herkennen",
vervolgde ze, „en jij bent weer mijn
avonturier."
„Je zigeunerbloed spreekt".
„Zeker, ik ben zigeuner van moeders
zijde."
„Dat dacht ik wel."
„Wees er blij om". Ze trok zijn hoofd
naar haar toe, kuste en kuste hem wild.
„Gaan we? Gaan we?" vroeg ze.
,Ja, ïaar ik heb één voorwaarde."
„Bij voorbaat toegestaan."
„Als onze tocht afgelopen is, hoe hij
ook moge uitvallen, gaan we naar het
kamp van koning Gustaaf Adolf en
trouwen we. Ik wil niet dat je langer
alleen in Berlijn woont."
„En als jij dan ten strijde trekt?"
„Dan volg je. Veel meer officiers-
vrouwen doen dat."
„En als de koning geen getrouwde
overste wil hebben."
„Dan neem ik mijn ontslag, laat mij
niet meer overhalen, we worden boer
en boerin".
„Als je zo spreekt, Saxon, geloof ik
dat ik dol verliefd op je word."
„Zullen we dadelijk boer en boerin
worden, lieveling?" vroeg Saxon.
„Neen", zei ze, „eerst de tocht. We
moeten beproeven de schat te vinden.
Als we geen geluk hebben, ben ik be
reid de klompen aan te trekken en je
te volgen waarheen je wilt."
HOOFDSTUK XXXII.
Twee zigeuners, een oude man, fors
van gestalte, met een dikke naar bo
ven krullende snor, een grote bril
voor de bijziende ogen en een jongen
met een olijfkleurige gelaatstint en
het eerste zwarte dons op de boven
lip, liepen langs een smal slingerend
paadje naar de top van een heuvel
aan de westzijde van de Elbe, noorde
lijk van Maagdenburg.
Langzaam daalde de schemering,
zodat van hun kleding slechts weinig
te onderscheiden was. De fel gekleur
de buizen en de bonte sjerpen hadden
ze blijkbaar afgelegd. De grote breed
gerande vilten hoeden waren diep
over het voorhoofd getrokken. De
korte ruime pofbroek verdwenen
in hoge zwartleren laarzen. De gehele
donkere dracht wees er op, dat ze uit
waren op een geheimzinnige onder
neming, diefstal, kinderroof of scha
king van een jonge vermogende erf
gename.
De oudste had om zijn schouders
een lange zwarte almaviva geslagen,
die hem tot aan de knieën reikte.
Toen zij de top van de heuvel langs
het zich door het struikgewas naar
boven slingerend pad hadden bereikt,
wierp de oude zijn mantel in het mos
onder een zware honder-jarige eik.
Ze gingen zitten, de jonge man dicht
tegen de oude aan.
„Is dit de plek waar Verona en jij
hebben gezeten?" vroeg de jongeling.
„Ja, en waar zij plotseling jouw ge
laat aannam en mij aanzag met jouw
donkere ogen, maar dat alles was
slechts een droom."
De jongeling sloeg zijn arm om de
hals van de oude zigeuner.
„Saxon", zei hij fluisterend, „zelfs
in de droom kon je mij niet ontrouw
zijn."
Hjj kuste Marion op de warme lip
pen.
„Natuurlijk was jij het", antwoord
de hij. „Ik zou my daarin nooit kun
nen vergissen."
„Vreemd."
„Wat?"
„Dat die droom zo duidelijk in je
herinnering bewaard gebleven is."
„Dat komt, denk ik, door het Ver
dovingsmiddel."
„Misschien."
„Weet je de weg naar de verborgen
ingang?"
,Ik zou hem in het donker kunnen
vinden. Ik heb de schreden geteld en
ik ben zeker dat het dezelfde weg is,
die wij in Mei bij de ontvluchting uit
Maagdenburg in omgekeerde richting
zijn gegaan."
„Laten we dan vertrekken."
„Steek je geen lantaarn aan?" vroeg
ze.
,Niet nodig en het zou onvoorzich
tig zijn."
(Wordt vervolgd.)
en over de grenzen
In de hongersnoodgebieden Darbhanga
en Saharsa aan de grens van India en
Nepal zijn door overstromingen ruim
100.000 mensen dakloos geworden en
honderd dorpen overstroomd. Boten zijn
het enige middel van vervoer in deze
streek, waar de te velde staande ge
wassen ernstig zijn beschadigd.
Westberlijners hebben voorkomen,
dat drie onbekenden de jeugdleider Ja-
kobi ontvoerden. Jakobi werd in een
auto gedrongen, hij riep om hulp, waar
op voorbijgangers er in slaagden de
auto tot stoppen te brengen.
De leider van de Japanse conserva
tieve partij, de voormalige premier As-
liida, heeft in een toespraak verklaard
dat Japan een nieuw leger van ongeveer
200.00U man, onderverdeeld in een vijf
tiental divisies, moet opbouwen. Asliida
zeide o.m. „gemeend wordt dat een der
de wereldoorlog onvermijdelijk is".
Reeds enige maanden lang wekt een
specht de inwoners van een dorpje in
Westialen iedere morgen om precies vijl
uur door op de metalen platen van de
brandweersirene te hakken. Op liet
ogenblik heeft de specht zelfs twee van
zijn jongen in opleiding.
By Lougli i- oyle (iYoord-lerland) is
een Firefly van de Britse luchtmacht in
zee gestort. Het lijk van de piloot kon
door een onderzeeboot worden gebot
gen. De waarnemer wordt nog vermist.
De Franse politie speurt naar een
blonde Fooi van ongeveer 30 jaar in
verband met de moord op de weduwe
van de voormalige Foolse maarschalk
omigiy Ridz, wier lijk waarvan het
noold ontbrak onlangs in een zaa in de
buurt van Monte Carlo werd gevonden.
Volgens de politie wordt een grote hoe-
veeineid juwelen alsook de stal van de
vroegere maarschalk uit de llat van
mevrouw Smigly Ridz vermist.
In de voor 'isjecho-Slowakije bestem
de radio-uitzending van de „Stem van
Amerika" werd Fresident Gottwaid uit
genodigd de tot 10 jaar gevangenisstraf
veroordeelde Amerikaanse correspon
dent, William Oatis iedere dag voor de
radio te laten spreken om te bewijzen,
dat deze nog in leven is.
Het smaldeel vyi van de Nederlandse
marine, dat o.a. bestaat uit de kruiser
Tromp en de tregatten Dubois en Zee
hond is Vrijdag in Oslo aangekomen
voor een officieel bezoek.
Yrydag heelt in Kopemiageu de echt
genote van Prins Jacques van Bourbon-
Parma, Prinses Birgitte, het leven ge
schonken aan een dochter.
De Haagse organist Feike Asnia is
enige dagen geleden voor het volgen
van het tweede gedeelte van de inter
nationale dirigentencursus te Siena,
naar Italië vertrokken.
Vergadering van S.R.P, verstoord
Politieke tegenstanders hebben deu
ren en ramen van een huis in Herne,
waarin leden van de socialistische rijks-
party vergadei uen, verorijzela en ue
eiectriciteit afgesneden.
De tegenstanders nadden de verga
derden meegedeeld, hun besioten ver
gadering op te breken. Toen hieraan
geen gehoor werd gegeven, bestormden
zij het huis.
Vroeger op de dag had de minister
van 1 'nnenlandse zaken van Noord-
rynlandWestfalen, Flecken, openbare
activiteit van alle met de S.R.P, ver
bonden organisaties verboden.
aan verwondingen over
leden.
De man, die zoals bekend Dinsdag
nacht by een vechtparty met de politie
te Veenendaal, in het onderiyf werd
geschoten, ls in het Julianazlekenhula
aldaar aan de bekomen verwondingen
overleden.
Brie/ uit Zuid-Afrika.
(Van onze correspondent J. J. Th. de Kok).
Het is een verkwikking uit het zo drukke en nerveuze Johannesburg in Wind
hoek te komen. Zoals bekend, is deze plaats de hoofdstad van Zuid-West-
Afrika. Per trein is het een hele reis van enkele dagen, doch do meer en meer
gebruikeiyke luchtroute brengt U er in een luttel aantal uren.
De omgeving doet wel herinneren aan de Unie, want het is er eveneens uit
gestrekt en droog, doch overigens is in Windhoek zelf alles typisch Duitsi h.
Duitse gevels aan de huizen en gebouwen, Duitse opschriften, men hoort vrijwel
overal Duits spreken, kortom men is in weinige uren verplaatst in een volkomen
Duitse atmosfeer.
West is, zoals reeds vermeld, een enorm
gebied, doch bijzonder droog en verla
ten. De Kalahari-woestijn beheerst als
het ware het landschap. Overal in liet
land verspreid liggen nederzettingen,
onder leiding van Duitsers of hun af
stammelingen. De resultaten, welke zij
hebben weten te bereiken, zijn vaak
verbluffend.
De grote bron van inkomsten geven
de „Karakul" huiden. Indien de inter
nationale prijzen goed liggen en deze
zijn momenteel best heerst er onge
kende welvaart. De „Karakul"-boeren
trekken dan naar Windhoek en laten de
duiten vlot rollen.
Er komen momenteel veel Duitsers
in Zuid-Afrika binnen, hetzij per boot
of door de lucht. Maar de meesten van
hen trekken toch maar weer naar Zuid-
West, waar men zo gezellig „unter uns"
is.
Ook al wordt dit gebied t.z.t. een pro
vincie van de Unie, hetgeen het de facto
als is, het zal wel altijd Duits blijven.
De Chinese communistische autori
teiten hebben alle Amerikaanse pro
testantse zendngen in China gelastf
haar werkzaamheden onmiddellijk ta
staken, zo is Zaterdag in Hongkong be
kend geworden. Een desbetreilende
verordening, die Dinsdag in Peking ls
afgekondigd, houdt tevens de volledige
verbreking in van economische betrek
kingen tussen Chinese kerken en Ame
rikaanse protestantse organsaties ln da
V.S.
Reeds eerder zijn dergelijke maatre
gelen genomen tegen Amerikaanse ka
tholieken.
De maatregelen hebben ten doel „een
einde te maken aan de Amerikaanse
Invloed en de Chinese kerken onafhan
kelijk te maken". Zij leggen de basis
voor de toekomstige werkzaamheden
van de Chinese protestantse kerken,
met name wat betreft hun betrekkingen
met buitenlandse zendingen in het al
gemeen, hoewel het niet-Amerikaanse
buitenlandse zendingen niet uitdrukke
lijk verboden ls in China te werken.
De „Gemütlichkeit" viert er hoogtij,
men gaat periodiek naar zijn „Stamm-
tisch" en men amuseert zich naar Duit
se gewoonten en gebruiken, hetgeen be
tekent, dat het er eigenlijk gezelliger is
dan in de Unie.
Het merkwaardige met Duitsers in
den vreemde doet zich voor, dat zij
zelfs nog in de derde of vierde genera
tie Duitsers blijven. Kinderen van Ne
derlandse ouders in de Unie, spreken
over het algemeen Afrikaans of Engels,
afhankelijk van het gebied, waar zij
wonen. Zij worden meestal Afrikaners
of South-Africans. Kinderen van Duit
sers spreken meestal Engels, maar ze
ker ook allemaal Duits, daarvoor zor
gen de ouders wel. Vandaar dat een
land, dat immigranten wenst op te ne
men, die zich assimileren, beter Neder
landers kan nemen dan Duitsers.
In Zuid-West is de drang naar het
„stamland" nog groot. Indien de bewo
ners van Zuid-West zich eens eerlijk
zouden uitspreken, geloof ik, dat zij het
liefste zelfstandig zouden zyn, met een
nauw contact met het oude vaderland,
desnoods als kolonie.
Maar zij zijn practisch en begrijpen,
dat het toch niet te verwezenlijken is
en daarom leggen zij zich er bij neer,
dat zij bij de Unie zuilen behoren, waar
bij zij in hun politieke richting uiteraard
neigen naar de Nationalisten onder dr
Malan, van wie zij het meeste te ver
wachten hebben. Zij maken wat dat be
treft op dezelfde handige wijze van hun
gunstige positie gebruik als dr Ade
nauer in West-Duitsland ten opzichte
van de geallieerden. Hun standpunt is:
rustig de kat uit de boom kijken, niet
te enthousiast doen en maar afwachten
welke concessies zij ons geven.
EEN OASE.
Overigens hebben zy er door hun ac
tiviteit en bekwaamheid welvaart weten
te brengen. Windhoek is een oase. Zuid-
Moeder vei waarloosde haar.
Elly van Gijn, net Nederlandse meis
je, dat in de oorlog door haar ouders in
Duitsland werd achtergelaten, is nadat
het vorig jaar onder protest van de
pleegouders uit Zandvoort aan haar
moeder in Den Haag was toegewezen
thans weer bij de pleegouders. De voog
dijraad heeft hiertoe besloten, omdat de
door de rechtbank en liet gerechtshof
erkende moeder het kind heeft ver
waarloosd.
Dit is gebleKen, zo soireel het „Vrye
Volk", toen de vader van liet kind, die
van de moeder gescheiden is, de voog
dijraad verzocht het kind onder zijn
voogdij te stellen.
Het door de kinderpolitie ingestelde
onderzoen heeft er toe geleid, dat het
kind tijdelijk is ondergebracht in een te
huis en Woensdag weer aan de pleeg
ouders, het echtpaar Van Breemen in
Zandvoort, is toegewezen. De officier
van Justitie van ae Haagse rechtbank
heeft hiervoor voorlopige toestemming
verleend.
In de procedure, die de pleegouders
onmiddellijk nadat het kind aan de
ouders was toegewezen, aanhangig had
den gemaakt, nadden Rechtbank, Hof
en Hoge Raad de moeder in het gelijk
gestela.
In 1942 werd het kind door de ouders
in Hamburg in een ziekenhuis achterge
laten. De pleegouders te Zandvoort ont-
lermden zich over het kind. De moeder
heeft verscheidene pogingen gedaan het
Kind eigener beweging terug te krijgen
en werd tenslotte m I95U in het gelijk
gesteld. Zij bewees de identiteit van het
kind met een naamketlinkje, dat zij het
in Hamburg had omgedaan.
Bij het rangeren onder trein
geraakt.
In de nacht van Vrijdag op Zater
dag kwam de 22-jarige ongehuwds
J. S. uit Nieuwstad bij Sittard op het
noordelijk gedeelte van het station te
Sittard bij het rangeren onder een
trein.
Het slachtoffer werd naar het zie
kenhuis te Sittard overgebracht, waar
een been en een arm werden geam
puteerd.
De toestand van S. is zorgwekkend.
Verrassing in de V.S.
De mededeling van Generaal Marshall
voor de senaatscommissie voor buiten
landse betrekkingen, dat de V.S. ver
wachten in 1952 4(10.000 militairen in
Europa te zullen hebben was voor Ame
rika geheel nieuw. Verslaggevers begon
nen het ministerie van landsverdediging
met vragen te bombarderen. Dit gaf
uiteindelijk toe zelf verrast te zijn door
Marshali's mededeling en deze niet na
der te kunnen toelichten. Zegslieden
van het ministerie verklaarden niet te
kunnen zeggen of de minister hiermede
een nieuwe ontwikkeling had aangege
ven, of dat hy zich mogelijk had ver
gist.
De Kanaaltochten,
De Zweed Warle moest het opgeven.
Ook de Zweed Lars Warle is er niet
in geslaagd het Kanaal over te zwem
men. In de vroege ochtenduren van
Zaterdag moest hy zijn poging op
1300 meter van de Engelse kust ver
wijderd, opgeven, tengevolge van de
ongunstige stromingen, die hem ver
der terug in zee deden geraken.
Communistische opstandelingen te
Birma gereed voor de aanval?
ARRESTATIES IN NEW YORK.
De Birmese semi-officiële „New
Times" meldt dat te Madaja, 25 km.
ten Noorden van Mandalaya, duizend
man communistische opstandelingen
zijn samengetrokken, die gereed staan
voor de aanval. Gemeld wordt dat de
rebellen over een eigen fabriek voor
de vervaardiging van ammunitie be
schikken, die onder buitenlandse (ver
moedelijk Japanse) leiding staat. Het
blad meldt verder dat communistische
opstandelingen de spoorweg nabij Ta-
betswe, ten zuiden van Mandalay,
hebben opgeblazen, het naburige sta
tion hebben vernield en alles, wat zij
dragen konden, meegenomen.
WEST-BRABANT—AMSTERDAM
AUTOMATISCH.
Van heden af zal van West-Brabant
(telefoondistrict Breda) uit doorlo
pend automatisch getelefoneerd kun
nen worden met de Stad Amsterdam.
Tot nu toe was deze onbeperkte auto
matische verbinding slechts van kracht
voor het telefoondistrict Amsterdam,
met uitzondering van de stad zelve.
voor de FIETSTOCHT OF WANDELMARS, georganiseerd
door het „Zeeuwsch Dagblad" op Zaterdag 8 September 1951.
Ondergetekende:
Adres:
Woonplaats:
geeft zich op als deelnemer aan de
FIETSRALLEY OP WALCHEREN
WANDELMARS OP. ZUID-BEVELAND
(schrappen waaraan men niet wil meedoen)
Het verschuldigde inschrijfgeld is voldaan per postwissel of in
contanten op een der bureaux van het „Zeeuwsch Dagblad
ondertekening
Dit formulier zo snel mogelijk toezenden aan een der kantoren
van het „Zeeuwsch Dagblad" te Goes of Middelburg.
