Mobiel fronthospitaal is openbaring van oorlogsellende Hooc Held De amendementenslag is gestreden» „Helpt Ambon" en „Door de eeuwen trouw" gaan vrij uit* "AKKERTJES" lussen de ruïnes van een Koreaanse stad Chirurgen opereren in een tent. Koel geschonken, Graag gedronken RANJA-SODA FABRIEKEN HILVERSUM-ROTTERDAM Kameroverzicht Nare dagen Maandag 16 Juli 1951 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 2 (Van onze oorlogscorrespondent Alfred van Sprang) IN EEN VELDHOSPITAAL AAN CENTRALE FRONT. Juli 1951. Het is warm in de hospitaal tent. De zijkanten zijn wel opgerold, maar het fijne muskietengaas laat toch maar weinig fris3e lucht door. De hele dag de zon op het dak staan branden. Nu de schemer gevallen Is koelt het langzaam af. De gewonden op de veldbedden hebben dan ook practisch geen kleren aan. En ze hebben het nog warm. „Zuster De kleine, donkere zuster in het groene velduniform en een pelopperpet op haar krullen loopt naar het bed, waarop een jongen met een grote pleister op zijn slaap ligt. „Drinken zusterZe schudt van nee. „Eerst operatie. Daarna mag je eten en drinken De jongen zucht. De zuster gaat weer naar een ander bed. Een dokter in een wit sportshirt loopt bin nen en bestudeert de kaart aan zijn voeteneinde. Twee dragers met een nieuwe patiënt op een brancard komen langs. Buiten klinken de kreten van baseballspelende verplegers. in de operatietent staan chirurgen en verplegers klaar om de slachtoffers van de napalm te behandelen. En buiten lacht men om een cowboyfilm Het is een compleet hospitaal. In een serie tenten heeft men plaats voor tweehonderd gewonden. Maar als het moet kan men er zeshonderd onder brengen. Men beschikt over een rönt- geninstallatie, een operatietent, waarin men aan vijf tafels tegelijk practisch elke operatie kan uitvoeren, er is een apotheek, waar men onder andere een grote hoeveelheid bloedpiasma op tem peratuur kan bewaren en men heeft ge neratoren om eigen electrische stroom op te wekken. En in vier uur kan men alles afbreken en op vljf-en-dertig vrachtwagens laden om elders aan het front het hospitaal weer op te zetten. Geen verschil. De nachtzuster neemt de wacht over. Met de dagzuster loopt ze de bedden langs om de bijzonderheden van de ver schillende patiënten op te nemen. Pre cies als in een hospitaal in Europa. De kleur is alleen anders hier. Het heldere wit ontbreekt. Alles is groen en grauw. De tent is bruin. Zo zijn ook de dekens en de bedden. Personeel en patiënten hebben over het algemeen groene uni formen aan. De vloer is van aarde. Het Ls nu eenmaal een veldhospitaal. Maar de medische verzorging heeft er niets onder te lijden. De twee verpleegsters bespreken nauwkeurig de verwondin gen. „Die is pas binnengekomenwijst de een naar een man, die stil naar het tentdak ligt te staren. Hij heeft een buikschot en een wond aan het hoofd. Naast hem zit een jongen met een ge zwollen gezicht. Een kogel is dwars door zijn mond gegaan en heeft zijn ver hemelte gespleten. Met het slangetje van een electrisch apparaat tracht hij zelf het geronnen bloed weg te zuigen. Praten kan hij bijna niet. „Bloedstamelt hij op zijn borst wijzend. „Dat is nietsstelt de zuster hem gerust. In het volgende bed ligt een kolonel van het Koreaanse leger. Zijn rechterbeen is boven de knie geampu teerd. Verder heeft hij verscheidene hoofdwonden en een gebroken voet. Half bewusteloos kreunt hij van de pijn. Daar naast ligt weer een Amerikaan met een borstschot. Er loopt een slan getje uit de wond naar een fles onder het bed. De fles is voor een kwart met bloedkleurige vloeistof gevuld. Boven dien zitten zijn beide handen in een dik verband. Zijn linkerduim en zijn rech terwijsvinger zijn weggeschoten. Maar desondanks is hij in een goede stem ming. „Speelt er iemand schaak, zuster...?" vraagt hij. „Wou je spelenT" „Ja „Ik zal eens vragen, hoor Met een van pijn vertrokken gezicht voor zich uitstarend zit een Koreaanse soldaat in het bed ernaast. Een schot is ln de borst erin gegaan en in de rug eruit gekomen. Er moet nog ergens een stuk scherf zitten, maar dat heeft men niet kunnen vinden. Aan de andere kant van de kisten met medicijnen en instru menten ligt een Amerikaan met mor- tierscherven in de buik. De man naast hem heeft hoge koorts en de doktoren weten niet waar het door ontstaan is. Plat op bed naast hem ligt een blonde jongen met een gapende hoofdwond en zijn borst en linkerarm in het gips. In zijn slaap gaat zijn ademhaling rustig op en neer. Maar de volgende patiënt daarentegen ligt te schreeuwen van de pijn. Aan het voeteneinde van zijn bed hangt een kaart met in grote letters er op KRIJGSGEVANGENE. Het is een Chinees, die door zijn eigen mensen ge wond op een heuvel achtergelaten is en er vijf dagen zonder eten en drinken gelegen heeft voor wij hem aangetrof fen hebben. In een stellage naast het bed hangt een fles bloedpiasma, dat langzaam door een slangetje in zijn lichaam loopt. Ondertussen stoot hij on begrijpelijke klanken uit. „Dat is de tweede fles plasma licht de dagzuster toe. „Hij neemt 't goed op „Voor een Chinees ziet hij er best uitvindt de ander. Met een prop watten veegt ze wat bloed van zijn arm. Dan gaan ze weer verder tot ze alle patiënten bekeken hebben. Brandwonden. „Zuster Een soldaat van de administratie komt de nachtzuster waarschuwen, z. mededeling, advert.) Vruchten- limonade. dat er nog nieuwe gewonden binnen zullen komen. Ze zijn onderweg van het front met helicopters en over de weg. „Wat zijn 'tvraagt de zuster. „Napalm „Eigen vliegtuigen De jongen knikt. „Achzucht de zuster. Napalm is een geleiachtige, uiterst brandbare vloeistof, die veel gebruikt wordt om vijandelijke troepen in loopgraven te bombarderen. De uitwerking ervan is verschrikkelijk, dat blijkt ook wel als de eerste slachtoffers binnengedragen worden. Hun lichamen zijn overdekt met brandwonden. Het hoofd van een van hen is helemaal in het verband ge wikkeld. Hij kan niets zien. „Macroept hij. Een verpleger knielt naast hem neer. „Geef me een sigaret De man steekt er een voor hem aan en duwt het mondstuk door een gaatje in het verband. Geduldig neemt hij hem er steeds weer uit en laat de jongen de rook uitblazen. „Wanneer is 't gebeurd „Een uur of zes „En eigen vliegtuigen, hè „Jawe zagen ze wel, maar we dachten natuurlijk, dat ze naar het Noorden gingen. Ineens scheerden ze laag over en begonnen ons te mitrail leren. En daarna kwamen ze terug en gooiden de napalm op ons „Veel gewonden?" „Geloof 't wel Er komen meer patiënten. Mannen van één peloton zien elkaar hier voor het eerst weer terug. Er wordt over en weer naar het lot van de anderen ge vraagd. Een dokter controleert onder tussen vluchtig hun algemene toestand. Daarna gaan ze meteen naar de opera tietent. Aan vijf tafels tegelijk werken de doktoren en verplegers onder de sterke, electrische lampen. Nu en dan schreeuwt iemand van de pijn. Over het algemeen geven de mannen echter geen kik als de vuile noodverbanden van de open wonden getrokken worden en de wonden schoongewassen en opnieuw verbonden worden. Onder de behande ling praten ze met elkaar en met de doktoren. „Heb je Walsh nog gezien „Jadie moet hier ook ergens zjjn „Hoe is 't ie „Alleen zijn handen „O, goed Er wordt weinig gescholden op de vliegers, die hen gebombardeerd heb ben. Het is tenslotte een ongeluk en dergelijke ongelukken komen nu een maal in een oorlog voor. Ze begrijpen alleen niet, dat de vliegers niet hebben kunnen zien met eigen troepen te ma ken te hebben. De waarschuwingspa nelen lagen notabene uit. „Dragersroept een van de dok toren. Twee Koreanen evenals de dok toren en verplegers met een wit masker voor neus en mond en een witte muts op nemen de brancard van de operatie tafel en verdwijnen ermee tussen de FEUILLETON door G. P. BAKKER. En de prinses? Ik zei het al: ze zal alles doen om u voor mogelijke ge beurlijkheden te beveiligen. U heeft haar het leven gered, beschermd voor iets ergers. Het is bijna een ridder roman. Men heeft mij het een en an der ingefluisterd. Zij zou uw leven met het hare kopen. Twee geliefden, die voor elkaar zouden willen ster ven." Een glimlach verscheen om zijn lippen. „Maar, Excellentie „Ik weet. Ik weet. Maar Messer Nicolle Machiavelli heeft reeds een eeuw geleden geschreven: „De deugd is: het altijd gereed zijn voor gebeur lijkheden en de gelegenheid benut ten". Altijd gereed zijn in te grijpen met het volle gewicht van eigen macht. De deugd is het tegengestelde van goedheid. Het is de activiteit, die staat boven goed en kwaad. Vergeet niet, dat mijn houding de doorslag kan geven in deze oorlog. Niets zal me terug houden. Ik zal ingrijpen met liet gewicht van eigen macht. Ik wil zelfs geen cijfers noemen. Ofschoon een voorwaarde als deze: De prin ses gaat weer over tot het oude enig ware geloof mij wel door het hoofd speelt." „Maar dat zou ze nooit doen", riep Saxon uit. „Denkelijk niet dadelijk, maar onze pleitbezorgers zijn zeer welsprekend. De prinses is zonder twijfel enige moeite waard. Men heeft mij gezegd, dat ze niet alleen een der rijkste, maar ook een der mooiste en interes santste vrouwen van Duitsland is. Ik zeg u ronduit, overste. Ik zal de toe stand zoveel uitbuiten als in mijn vermogen ligt." Saxon bleef zwijgen. Hij wist dat Von Pappenheim de macht en zelfs het recht aan zijn zijde had. Boven dien, wie niet verliezen kan, moet niet vechten. Maar hij werd nog ble ker dan hij reeds was. Voor zijn ogen verschenen afschuwelijke tonelen. MarionTe wreed om aan te den ken. Hij zag MarionNeen, niet zien. Nu niet. Sterk zijn. Aan zich zelf dacht hij geen ogenblik. „Excellentie", zei hij en deed zijn uiterste best om zijn stem te beheer sen. „Dat is een plan, dat de duivel had kunnen uitdenken." „Het ligt nog al voor de hand. U weet even goed als ik wat er op het spel staat. Het gehele Duitse rijk. De overwinning der keizerlijken of der ketters. Het is geen wraak, omdat u en de prinses mfj in Mei ontkomen zijn. Het is geen haat. Ik voel voor haar zelfs sympathie. Ik ben nieuws gierig die mooie wilde avontuurlijke prinses te leren kennen. Maar voor persoonlijke overwegingen is hier geen plaats. Het gaat om het aller hoogste. In onze vaandels staat ge schreven: Voor kerk en rijk. U moet toegeven, dat het niet onredelijk is. Ik vertrek weer naar Halle. Vanavond of vannacht zal ik u laten overbren gen. Ik heb mijn troeven open op tafel geworpen. En nu de uwe?" „Misère ouverte", luidde het ant woord en het gelukte hem dit te zeg gen met vaste stem en een glimlach. „Het ls niet de kogel, die ons doodt, maar het noodlot", vervolgde Saxon. „De plaats, waar we staan", klonk het koele antwoord van de veldmaar schalk. De veldmaarschalk belde. „Hopman, de wacht! Geleid de overste naar zijn tent. Behandel hem volgens zijn rang, maar bewaak hem goed. Je staat met je hoofd voor hem in," „Tot later, overste." Saxon stond te midden der helle baardiers. Hij salueerde in de hou ding, maar sprak geen woord. HOOFDSTUK XXVHI. Saxon zat aan tafel in de ruime tent. Zijn hoofd steunde op zijn han den. Hij had gedacht en gedacht om een uitweg te vinden tot zijn gewond hoofd van vermoeidheid voorover zonk en de toekomst nog hopelozer scheen. Von Pappenheim had duidelijk ge noeg gesproken. Hij wist, dat er geen redding mogelijk was. Marion moest overgaan naar het oude geloof. De ruitergeneraal, die alles kreeg wat hij wilde door zijn onstuimige moed, zijn gebruik maken van elk middel, zijn grote sluwheid en zijn onbuigbare wil, was nieuwsgierig de mooie, wilde avontuurlijke prinses te leren ken nen. Zij zou niet de eerste vrouw zijn, die de begeerte van Von Pappenheim opwekte en zich voor zijn wil moest buigen. Hij zou de middelen weten te vinden haar tot onderwerping te brengen. Hij wilde haar geld en haar zelf hebben en hij zou geen enkel middel onbeproefd laten, voor geen wandaad terugschrikken. Hij zou niet met geld alleen tevreden zijn. Boven dien had zij grote bezittingen in Hon garije en die kon Pappenheim slechts bemachtigen door haar bezit, door haar te maken tot zijn toegeeflijke, gedweeë slavin. (Wordt vervolgd.) Om het leven van een kind Spontane samenwerking tussen Oost- en West-Berlijnse instanties heeft het leven gered van een veer tienjarig meisje in Bad Schandau bij Dresden, dat door een slang was gebeten. Terwijl West-Berlijnse radiostations een middernachtelijke oproep deden voor het beschikbaar stellen van de benodigde dosis tegengif, dat binnen een half uur geleverd werd, maakten Oost-Ber- lijnse ambtenaren met spoed papie ren gereed voor de auto, die het serum over de 130 km. lange weg door Oost-Duitsland naar Bad Schandau zou brengen. De zen ding kwam te drie uur in de mor gen aan, enkele minuten voor het verlopen van de termijn, die door de dokter als uiterste was gesteld. BIJSLAG OP VACANTIEBONNEN VOOB BOUWVAKARBEIDERS. De minister van sociale zaken heeft aan de gemeentebesturen medege deeld, dat hij er alsnog zijn goedkeu ring aan heeft gehecht, dat aan bouw vakarbeiders over de a.s. verplichte vacantieweek een bijslag wordt ver strekt, gelijk aan het verschil tussen het bedrag, dat zij bij opneming in de overbrugging zouden hebben ont vangen en de waarde der vacantie- bonnen, waarover zij voor de vacan tieweek geacht kunnen worden de beschikking te hebben. Bij de betrok ken gemeentelijke diensten moet door belanghebbende bouwvakarbeiders daartoe een schriftelijk verzoek wor den gedaan onder opgave van het aantal en de waarde der ingeleverde vacantiebonnen. Er is druk met de portefeuille gerammeld en zo heeft Minister Lieftinck zijn 250 millioen per jaar gekregen. Minister Lieftinck zai wel een zucht van verlichting geslaakt hebben toen Vrijdagmiddag tegen zes uur de voorzitter van de Tweede Kamer, mr Korten- horst, met een klop van de hamer de vergadering sloot en daarmee een einde maakte aan de belastingdebatten, die de minister en de Kamerleden drie weken lang hebben bezig gehouden. Een zucht van verlichting vele raaien heeft prof. Lieftinck zjjn „onaanvaardbaar" moeten laten horen, als hjj meende, dat zijn uiteindelijk doel: gelden te verkrijgen voor de financiering van de defensie inspanning, in gevaar kwam. En even zo vele malen vond hy dan de K.V.P., de party die steeds op de wip zat en het Kabinet kon houden of kon laten vallen, aan zijn zijde. Het was duidelijk, dat de katholieken, toen zij althans voor een belangrijk deel gekregen hadden wat ze wilden, geen Kabinetscrisis wensten. En dus werden amendementen, die zeker aangenomen leken te worden, toch nog onverwacht verworpen als de minister met de portefeuille had ge rammeld. Het ls niet goed doenlijk ln dit korte bestek de omstreeks 70 amendementen die waren ingediend plus de diverse no ta's van wijzigingen, die minister Lief tinck had verstrekt, hier de revue te doen passeren. We mogen ons beperken tot de voornaamste punten. Maandag verscheen allereerst een verslag van de besprekingen die tussen de diverse fracties en de minister ln het vorige weekend waren gevoerd. Het voornaamste punt hiervan was, dat de minister wel bereid was diverse con cessies te doen, maar dat hij dan wilde wachten met het indienen van een nota van wijziging voor de vennootschapsbe lasting tot hy de schade zou kunnen overzien. De vennootschappen zouden dan het gelag moeten betalen, oftewel Ministers Mulderije en Teulings antwoordden Goedhard. De regering laakt illegale acties in Indonesië. De ministers mr H. Mulderije en mr F. G. C. J. M. Teulings hebben schrifte lijk antwoord gegeven op de vragen van het Tweede Kamerlid, de heer Goedhart (P.v.d.A.) betreffende de acti viteiten van het Bureau van de z.g. Re publiek der Zuid-Molukken. De minis ters zeiden, dat de regering niet zal na laten alle haar ten dienste staande mid delen te gebruiken om de activiteiten, als de onderhavige tegen te gaan en, voor zover zjj een crimineel karakter dragen, justitieel in te grijpen. De re gering laakt ten zeerste iedere voorbe reiding tot illegale actie in Indonesië. Voorts schrijven de ministers dat eind October 1950 de regering door de B.V.D. (Binnenlandse Veiligheids Dienst) werd ingelicht, dat uit particuliere buiten landse bron vertrouwelijk was verno men, dat in Frankrijk door personen, die zich vertegenwoordigers van de zgn. Republiek Zuid-Molukken noemden, connecties werden aangeknoopt, ten einde te trachten aldaar, buiten de be trokken regering om, steun voor een gewapende actie in de Zuid-Molukken te verkrijgen. In December 1950 en Maart 1951 be reikten de regering opnieuw berichten. In Februari 1951 werd geconstateerd, dat de administratieve hulpkracht Pot, werkzaam op het Consulaat-Generaal te Antwerpen, fraude had gepleegd met paspoorten ten behoeve van Westerling. Een auto-ongeluk, dat in de nacht van 18 op 19 April jl. in België gebeur de en waarbij de identiteit van inzitten de Nederlanders moest worden vastge steld, bracht aan het licht het verband, dat bestond tussen Pot, Westerling, Sweerts en eerdergenoemde activiteiten. Geen concrete aanwijzingen waren verkregen, dat organisaties als „Door de eeuwen trouw" en „Helpt Ambon' met deze activiteit in het buitenland ln verband moesten worden gebracht. De doelstellingen van deze organisa' ties en de in Nederland daarvan beken de activiteit maakten deze nog niet tot objecten, welke voor een nauwlettende waarneming door de B.V.D, in verband met haar opgedragen taak, in aanmer king kwamen. Aangetekend moet worden, dat de B.V.D. in het buitenland geen taak heeft. De vraag of de regering het gewenst acht, dat hier te lande geldinzamelingen onder het publiek worden gehouden, waarbij de geldgevers te goeder trouw in de waan leven, dat zjj medehelpen aan een humanitair doel, terwjjl hun geld in werkeljjkheid gebruikt wordt om conspiratorische zaken te financieren, wordt door de ministers ontkennend be antwoord. dubbele voorhang van muskietengaas in de aangrenzende tent. Een andere patiënt wordt onder het felle licht ge plaatst. Een negerin brengt een trom mel met steriele verbanden binnen. Ze laat een hoop bebloede en in stukken geknipte uniformen naar buiten dragen. Met het zweet op hun hoofd werken de doktoren en verplegers rustig verder. Contrasten. Ik slenter naar buiten. In een van de andere tenten staat een radio aan. Het is de dagelijkse propa- ganda-uitzending van Radio Peking met boodschappen van Amerikaanse krijgs gevangenen. Een groep militairen zit te luisteren naar een bewogen stem. Hallo liefsteik ben dolblij wat tegen je te kunnen zeggen. Ik was eerst erg bang toen ik gevangen ge nomen werd, maar de goede behande ling heeft me gerustgesteld, ln ons nieuwe kamp is het goed. We hebben kleine huizen om in te leven. We heb ben nieuwe kleren gekregen en hoe ven niet te werken. Niemand hoeft bang te zijn als hij gevangen genomen wordt. Je moet gewoon je wapen neerleggen en dan word je naar achteren vervoerd en je krijgt medi sche verzorging. Liefste, steun de vredesbeweging in Amerika.... des te eerder ben ik weer bij jou en de kinderen. Dag mijn schat. „Smerige propagan dascheldt een van de luisteraars. „Sstsissen de anderen om stilte. Om zijn minachting te uiten spuwt hij op de grond. Uit de tent er naast klinkt het gekerm van de Chi nese krijgsgevangene. Een Amerikaanse dokter en verpleeg ster doen alles om hem in het leven te houden. Bloed van een Amerikaan stroomt in zijn lichaam. En ginds aan de horizon span nen andere Amerika nen zich in om zoveel mogelijk Chinese le vens te vernietigen. Het is een krankzin nige wereld. Twintig meter verder scha tert men om een cowboyfilm, die op een op de zijkant van een drietonner ge spannen beddelaken in de openlucht ver toond wordt. „Goeie film vraagt een dokter, die met het masker nog voor de operatie tent uitkomt om even een luchtje te Scheppen en een siga ret te roken. „Om te gillen....!" prijst een van de ver- (Ingez. mededeling, advert.) zijn voor de moderne vrouw geen „verloren" dagen meer. Zij verdrijft de periodieke pijnen direct met een paar ...die helpen direct! J plegers. Tegelijk laait het gelach weer op. Mijn blikken dwalen van het film scherm naar de operatietent, die vlak er achter met al z;in licht scherp tegen de donkere omgeving afsteekt. De tent wand is tot boven aan opgerold. Door het muskietengaas kan ik duidelijk zien hoe witte figuren onder de vier reflec toren ingespannen bezig zijn met het amputeren van een arm. De laatste maanden ben ik voor veel onverschillig geworden. Maar toch nog niet voor deze bijna lugubere sfeer van dit fronthospi taal, waar lachen en leed zo meedogen loos cru hand in hand gaan. Met een schot door zijn mond is deze Amerikaanse soldaat binnengebracht De dokter onderzoekt de wond. Achter hem een affiche met opschrift: „Waarom vechten wij1 Voor thuisl" hetgene dat de minister in de loop der debatten te kort zou komen. En hy kwam nogal iets te kort! De eerste klap al kostte hem millioen gulden. Het ging over de ver mogensbelasting, waarby door de heer Lucas (k.v.p.) een amendement was In gediend dat de bedoeling had het be drag, dat door de door de minister voor gestelde verhoging meer betaald moet worden, het volgend jaar te laten af trekken van het zuiver Inkomen. Op die manier immers wordt gewaarborgd, dat de belasting betaald wordt uit het Inkomen en niet uit het vermogen. Mi nister Lieftinck wrong zich ln vela bochten, maar het hielp hem niet: het amendementLucas werd aangenomen en de eerste strop van 7J^ millioen was er! Daarna kwam de kinderaftrek aan da orde en ook hier weerden de katholieken zich geducht als kampioenen voor da grote gezinnen. Minister Lieftinck haa zich bereid verklaard ook voor de zeven tienjarigen nog kinderaftrek te verlenen en bovendien voor één kind ouder dan 17 jaar, mits er drie of meer jongere kinderen zijn in hetzelfde gezin. Dr. Lucas nu wilde niet voor één maar voor twee kinderen aftrek verleend zien, maar dit ging niet door, want de kamer verwierp zgn amendement. Maar de door de minister zelf voor gestelde wijziging had toch ook al een paar centen van de 250 millioen afge knabbeld. Maar het was niet te duur betaald, want de k.v.p., hoewel enigs zins teleurgesteld over het verwerpen van het laatste amendement, was voor de rest niet zo heel erg Veeleisend meer. En dat gaf de minister de handen vrjj om andere, toch ook redeiyke eisen naast zich neer te leggen met het toverwoord „onaanvaardbaar Zo ging het b.v. met een amendement van de heer van den Heuvel (a.r.) om niet alleen de bedrgfswinsten, maar alle Inkomens boven de f 8000,extra te belasten met een bepaald bedrag. En zo ging het ook met een amendement van de heer Verkerk (a.r.) die zalm, oesters en paling wilde vrijstellen van het nieuwe weeldebelastlngtarlef van 30 pCt. Niet omdat deze artikelen geen weelde zijn, aldus de heer Verkerk, maar omdat de zalmvissers en oesterkwekers geen weelde kennen en door deze be lastingverhoging ernstig zullen worden gedupeerd. Maar de minister bestreed die opvatting omdat hij meende dat de ze luxe artikelen toch wel gegeten zul len worden en dat, als er een beperking komt, dit ten goede zal komen aan de export. En zo strandde ook dit amende ment. Iets gelukkiger was de heer van de Wetering (c.h.), die gedaan kreeg, dat luxe verpakkingen, die gebruikt worden voor onderscheiding van andere soortgelijke artikelen, niet onder het 30 pCt.-tarief zullen vallen. De volgende dag, Donderdag, klonk opnieuw het „Onaanvaardbaar", nu op een amendement van de heer Verkerk, dat tot doel had het beroepsgoederen- en het beroepspersonenvervoer niet de dupe te laten worden van de verhoging van de motorrijtuigenbelasting. Het leek alsof dit amendement er met gians zou komen, want vele sprekers verklaarden zich er voor, ook al omdat het slechts een verlaging van pkn. 4 millioen zou betekenen. Maar hoewel voorzitter Kor- tenhorst trachtte het er door te slepen door geen repliek toe te laten, kon hy toch niet verhinderen dat minister Lief tinck het fatale woord liet horen, wat voor de k.v.p. aanleiding was om alsnog tegen te stemmen. En dus zal ook het beroepsvervoer weer moeten betalen! De rekening Toen presenteerde Vrydagmiddag minister Lieftinck de rekening voor zijn (niet zo erg grote) toeschietelykheid van de laatste dagen. Er kwam een nota van wijziging op het oorspronkelijke ontwerp en deze nota moest de minister 16 millioen meer in het laadje brengen dan oorspronkelyk was voorgesteld. Het „trapje" aan de voet van liet tarief (voor winsten beneden de f50.000, kwam te vervallen en voor de hogere winstbedragen werden tariefklassen van 51 en 52 procent toegevoegd. Toen kwa men de oppositieleiders zelf aan het woord. De heer Schouten (a.r.) achtte deze verhoging onnodig, daar de bud- getalre positie van Nederland gunstiger is gebleken dan aanvankelijk was ver wacht en men zich dus niet blind be hoeft te staren op deze f 16 millioen. Hy diende dan ook een amendement in, waarin werd voorgesteld terug te keren naar het oorspronkelijke ontwerp, du3 zonder de extra verhoging. En hij vond een medestander in Mr. Oud (v.v.d.). Er ontspon zich een scherp politiek debat over de vraag of deze fractie leiders, die bjj de kabinetsformatie zich voor het vork rijgen van deze gelden voor de defensieuitgaven hadden ver klaard, nu het recht hadden de minister in de steek te laten. Ilet was vooral een kolfje naar de hand van Mr. Oud, ken ner van de politieke zeden by uitstek. Maar de beide heren dolven het onder spit, want voor de zoveelste maal werd de kabinetskwestie gesteld en ook nn weer bleef de k.v.p. Dr. Drees c-s. go- trouw. Waarop de eindstemming kwam over alle ontwerpen. Ze werden aiie goedge keurd. Maar eerder al had dr Lucas van de minister de toezegging afge dwongen, dat hg in geen geval meer dan de vastgestelde f250 millioen per jaar mag ontvangen. Als hij meer ont vangt zal hy het eerlijk aan de kamer moeten zeggen en dan zal öf de duur van het plan (vier jaar) verkort moeten worden öf de belastingdruk zai moeten worden verlicht. Het was niet erg naar de zin van minister Lieftinck, maar hy moest er toch aan!

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1951 | | pagina 2