Mobiel fronthospitaal is openbaring
van oorlogsellende
Hooc Held
De amendementenslag is
gestreden»
„Helpt Ambon" en „Door de
eeuwen trouw" gaan vrij uit*
"AKKERTJES"
lussen de ruïnes van een Koreaanse stad
Chirurgen opereren in een tent.
Koel geschonken,
Graag gedronken
RANJA-SODA FABRIEKEN
HILVERSUM-ROTTERDAM
Kameroverzicht
Nare dagen
Maandag 16 Juli 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
(Van onze oorlogscorrespondent Alfred van Sprang)
IN EEN VELDHOSPITAAL AAN CENTRALE
FRONT. Juli 1951. Het is warm in de hospitaal
tent. De zijkanten zijn wel opgerold, maar het fijne
muskietengaas laat toch maar weinig fris3e lucht door.
De hele dag de zon op het dak staan branden.
Nu de schemer gevallen Is koelt het langzaam af. De
gewonden op de veldbedden hebben dan ook practisch
geen kleren aan. En ze hebben het nog warm.
„Zuster
De kleine, donkere zuster in het groene velduniform
en een pelopperpet op haar krullen loopt naar het bed,
waarop een jongen met een grote pleister op zijn slaap
ligt.
„Drinken zusterZe schudt van nee. „Eerst
operatie. Daarna mag je eten en drinken
De jongen zucht. De zuster gaat weer naar een
ander bed. Een dokter in een wit sportshirt loopt bin
nen en bestudeert de kaart aan zijn voeteneinde. Twee
dragers met een nieuwe patiënt op een brancard komen
langs. Buiten klinken de kreten van baseballspelende
verplegers.
in de operatietent staan chirurgen en verplegers klaar
om de slachtoffers van de napalm te behandelen.
En buiten lacht men om
een cowboyfilm
Het is een compleet hospitaal.
In een serie tenten heeft men plaats
voor tweehonderd gewonden. Maar als
het moet kan men er zeshonderd onder
brengen. Men beschikt over een rönt-
geninstallatie, een operatietent, waarin
men aan vijf tafels tegelijk practisch
elke operatie kan uitvoeren, er is een
apotheek, waar men onder andere een
grote hoeveelheid bloedpiasma op tem
peratuur kan bewaren en men heeft ge
neratoren om eigen electrische stroom
op te wekken. En in vier uur kan men
alles afbreken en op vljf-en-dertig
vrachtwagens laden om elders aan het
front het hospitaal weer op te zetten.
Geen verschil.
De nachtzuster neemt de wacht over.
Met de dagzuster loopt ze de bedden
langs om de bijzonderheden van de ver
schillende patiënten op te nemen. Pre
cies als in een hospitaal in Europa. De
kleur is alleen anders hier. Het heldere
wit ontbreekt. Alles is groen en grauw.
De tent is bruin. Zo zijn ook de dekens
en de bedden. Personeel en patiënten
hebben over het algemeen groene uni
formen aan. De vloer is van aarde. Het
Ls nu eenmaal een veldhospitaal. Maar
de medische verzorging heeft er niets
onder te lijden. De twee verpleegsters
bespreken nauwkeurig de verwondin
gen.
„Die is pas binnengekomenwijst
de een naar een man, die stil naar het
tentdak ligt te staren. Hij heeft een
buikschot en een wond aan het hoofd.
Naast hem zit een jongen met een ge
zwollen gezicht. Een kogel is dwars
door zijn mond gegaan en heeft zijn ver
hemelte gespleten. Met het slangetje
van een electrisch apparaat tracht hij
zelf het geronnen bloed weg te zuigen.
Praten kan hij bijna niet.
„Bloedstamelt hij op zijn borst
wijzend.
„Dat is nietsstelt de zuster hem
gerust. In het volgende bed ligt een
kolonel van het Koreaanse leger. Zijn
rechterbeen is boven de knie geampu
teerd. Verder heeft hij verscheidene
hoofdwonden en een gebroken voet.
Half bewusteloos kreunt hij van de pijn.
Daar naast ligt weer een Amerikaan
met een borstschot. Er loopt een slan
getje uit de wond naar een fles onder
het bed. De fles is voor een kwart met
bloedkleurige vloeistof gevuld. Boven
dien zitten zijn beide handen in een dik
verband. Zijn linkerduim en zijn rech
terwijsvinger zijn weggeschoten. Maar
desondanks is hij in een goede stem
ming.
„Speelt er iemand schaak, zuster...?"
vraagt hij.
„Wou je spelenT"
„Ja
„Ik zal eens vragen, hoor
Met een van pijn vertrokken gezicht
voor zich uitstarend zit een Koreaanse
soldaat in het bed ernaast. Een schot
is ln de borst erin gegaan en in de rug
eruit gekomen. Er moet nog ergens een
stuk scherf zitten, maar dat heeft men
niet kunnen vinden. Aan de andere kant
van de kisten met medicijnen en instru
menten ligt een Amerikaan met mor-
tierscherven in de buik. De man naast
hem heeft hoge koorts en de doktoren
weten niet waar het door ontstaan is.
Plat op bed naast hem ligt een blonde
jongen met een gapende hoofdwond en
zijn borst en linkerarm in het gips. In
zijn slaap gaat zijn ademhaling rustig
op en neer. Maar de volgende patiënt
daarentegen ligt te schreeuwen van de
pijn. Aan het voeteneinde van zijn bed
hangt een kaart met in grote letters er
op KRIJGSGEVANGENE. Het is een
Chinees, die door zijn eigen mensen ge
wond op een heuvel achtergelaten is en
er vijf dagen zonder eten en drinken
gelegen heeft voor wij hem aangetrof
fen hebben. In een stellage naast het
bed hangt een fles bloedpiasma, dat
langzaam door een slangetje in zijn
lichaam loopt. Ondertussen stoot hij on
begrijpelijke klanken uit.
„Dat is de tweede fles plasma
licht de dagzuster toe.
„Hij neemt 't goed op
„Voor een Chinees ziet hij er best
uitvindt de ander. Met een prop
watten veegt ze wat bloed van zijn arm.
Dan gaan ze weer verder tot ze alle
patiënten bekeken hebben.
Brandwonden.
„Zuster
Een soldaat van de administratie
komt de nachtzuster waarschuwen,
z. mededeling, advert.)
Vruchten-
limonade.
dat er nog nieuwe gewonden binnen
zullen komen. Ze zijn onderweg van het
front met helicopters en over de weg.
„Wat zijn 'tvraagt de zuster.
„Napalm
„Eigen vliegtuigen
De jongen knikt.
„Achzucht de zuster. Napalm is
een geleiachtige, uiterst brandbare
vloeistof, die veel gebruikt wordt om
vijandelijke troepen in loopgraven te
bombarderen. De uitwerking ervan is
verschrikkelijk, dat blijkt ook wel als
de eerste slachtoffers binnengedragen
worden. Hun lichamen zijn overdekt
met brandwonden. Het hoofd van een
van hen is helemaal in het verband ge
wikkeld. Hij kan niets zien.
„Macroept hij.
Een verpleger knielt naast hem neer.
„Geef me een sigaret
De man steekt er een voor hem aan
en duwt het mondstuk door een gaatje
in het verband. Geduldig neemt hij hem
er steeds weer uit en laat de jongen de
rook uitblazen.
„Wanneer is 't gebeurd
„Een uur of zes
„En eigen vliegtuigen, hè
„Jawe zagen ze wel, maar we
dachten natuurlijk, dat ze naar het
Noorden gingen. Ineens scheerden ze
laag over en begonnen ons te mitrail
leren. En daarna kwamen ze terug en
gooiden de napalm op ons
„Veel gewonden?"
„Geloof 't wel
Er komen meer patiënten. Mannen
van één peloton zien elkaar hier voor
het eerst weer terug. Er wordt over en
weer naar het lot van de anderen ge
vraagd. Een dokter controleert onder
tussen vluchtig hun algemene toestand.
Daarna gaan ze meteen naar de opera
tietent. Aan vijf tafels tegelijk werken
de doktoren en verplegers onder de
sterke, electrische lampen. Nu en dan
schreeuwt iemand van de pijn. Over het
algemeen geven de mannen echter geen
kik als de vuile noodverbanden van de
open wonden getrokken worden en de
wonden schoongewassen en opnieuw
verbonden worden. Onder de behande
ling praten ze met elkaar en met de
doktoren.
„Heb je Walsh nog gezien
„Jadie moet hier ook ergens
zjjn
„Hoe is 't ie
„Alleen zijn handen
„O, goed
Er wordt weinig gescholden op de
vliegers, die hen gebombardeerd heb
ben. Het is tenslotte een ongeluk en
dergelijke ongelukken komen nu een
maal in een oorlog voor. Ze begrijpen
alleen niet, dat de vliegers niet hebben
kunnen zien met eigen troepen te ma
ken te hebben. De waarschuwingspa
nelen lagen notabene uit.
„Dragersroept een van de dok
toren. Twee Koreanen evenals de dok
toren en verplegers met een wit masker
voor neus en mond en een witte muts
op nemen de brancard van de operatie
tafel en verdwijnen ermee tussen de
FEUILLETON
door G. P. BAKKER.
En de prinses? Ik zei het al: ze zal
alles doen om u voor mogelijke ge
beurlijkheden te beveiligen. U heeft
haar het leven gered, beschermd voor
iets ergers. Het is bijna een ridder
roman. Men heeft mij het een en an
der ingefluisterd. Zij zou uw leven
met het hare kopen. Twee geliefden,
die voor elkaar zouden willen ster
ven." Een glimlach verscheen om zijn
lippen.
„Maar, Excellentie
„Ik weet. Ik weet. Maar Messer
Nicolle Machiavelli heeft reeds een
eeuw geleden geschreven: „De deugd
is: het altijd gereed zijn voor gebeur
lijkheden en de gelegenheid benut
ten". Altijd gereed zijn in te grijpen
met het volle gewicht van eigen
macht. De deugd is het tegengestelde
van goedheid. Het is de activiteit, die
staat boven goed en kwaad. Vergeet
niet, dat mijn houding de doorslag
kan geven in deze oorlog. Niets zal
me terug houden. Ik zal ingrijpen met
liet gewicht van eigen macht. Ik wil
zelfs geen cijfers noemen. Ofschoon
een voorwaarde als deze: De prin
ses gaat weer over tot het oude enig
ware geloof mij wel door het
hoofd speelt."
„Maar dat zou ze nooit doen", riep
Saxon uit.
„Denkelijk niet dadelijk, maar onze
pleitbezorgers zijn zeer welsprekend.
De prinses is zonder twijfel enige
moeite waard. Men heeft mij gezegd,
dat ze niet alleen een der rijkste,
maar ook een der mooiste en interes
santste vrouwen van Duitsland is. Ik
zeg u ronduit, overste. Ik zal de toe
stand zoveel uitbuiten als in mijn
vermogen ligt."
Saxon bleef zwijgen. Hij wist dat
Von Pappenheim de macht en zelfs
het recht aan zijn zijde had. Boven
dien, wie niet verliezen kan, moet
niet vechten. Maar hij werd nog ble
ker dan hij reeds was. Voor zijn ogen
verschenen afschuwelijke tonelen.
MarionTe wreed om aan te den
ken. Hij zag MarionNeen, niet
zien. Nu niet. Sterk zijn. Aan zich
zelf dacht hij geen ogenblik.
„Excellentie", zei hij en deed zijn
uiterste best om zijn stem te beheer
sen. „Dat is een plan, dat de duivel
had kunnen uitdenken."
„Het ligt nog al voor de hand. U
weet even goed als ik wat er op het
spel staat. Het gehele Duitse rijk. De
overwinning der keizerlijken of der
ketters. Het is geen wraak, omdat u
en de prinses mfj in Mei ontkomen
zijn. Het is geen haat. Ik voel voor
haar zelfs sympathie. Ik ben nieuws
gierig die mooie wilde avontuurlijke
prinses te leren kennen. Maar voor
persoonlijke overwegingen is hier
geen plaats. Het gaat om het aller
hoogste. In onze vaandels staat ge
schreven: Voor kerk en rijk. U moet
toegeven, dat het niet onredelijk is.
Ik vertrek weer naar Halle. Vanavond
of vannacht zal ik u laten overbren
gen. Ik heb mijn troeven open op
tafel geworpen. En nu de uwe?"
„Misère ouverte", luidde het ant
woord en het gelukte hem dit te zeg
gen met vaste stem en een glimlach.
„Het ls niet de kogel, die ons doodt,
maar het noodlot", vervolgde Saxon.
„De plaats, waar we staan", klonk
het koele antwoord van de veldmaar
schalk.
De veldmaarschalk belde.
„Hopman, de wacht! Geleid de
overste naar zijn tent. Behandel hem
volgens zijn rang, maar bewaak hem
goed. Je staat met je hoofd voor
hem in,"
„Tot later, overste."
Saxon stond te midden der helle
baardiers. Hij salueerde in de hou
ding, maar sprak geen woord.
HOOFDSTUK XXVHI.
Saxon zat aan tafel in de ruime
tent. Zijn hoofd steunde op zijn han
den. Hij had gedacht en gedacht om
een uitweg te vinden tot zijn gewond
hoofd van vermoeidheid voorover
zonk en de toekomst nog hopelozer
scheen.
Von Pappenheim had duidelijk ge
noeg gesproken. Hij wist, dat er geen
redding mogelijk was. Marion moest
overgaan naar het oude geloof. De
ruitergeneraal, die alles kreeg wat hij
wilde door zijn onstuimige moed, zijn
gebruik maken van elk middel, zijn
grote sluwheid en zijn onbuigbare
wil, was nieuwsgierig de mooie, wilde
avontuurlijke prinses te leren ken
nen. Zij zou niet de eerste vrouw zijn,
die de begeerte van Von Pappenheim
opwekte en zich voor zijn wil moest
buigen. Hij zou de middelen weten
te vinden haar tot onderwerping te
brengen. Hij wilde haar geld en haar
zelf hebben en hij zou geen enkel
middel onbeproefd laten, voor geen
wandaad terugschrikken. Hij zou niet
met geld alleen tevreden zijn. Boven
dien had zij grote bezittingen in Hon
garije en die kon Pappenheim slechts
bemachtigen door haar bezit, door
haar te maken tot zijn toegeeflijke,
gedweeë slavin.
(Wordt vervolgd.)
Om het leven van een
kind
Spontane samenwerking tussen
Oost- en West-Berlijnse instanties
heeft het leven gered van een veer
tienjarig meisje in Bad Schandau
bij Dresden, dat door een slang was
gebeten. Terwijl West-Berlijnse
radiostations een middernachtelijke
oproep deden voor het beschikbaar
stellen van de benodigde dosis
tegengif, dat binnen een half uur
geleverd werd, maakten Oost-Ber-
lijnse ambtenaren met spoed papie
ren gereed voor de auto, die het
serum over de 130 km. lange weg
door Oost-Duitsland naar Bad
Schandau zou brengen. De zen
ding kwam te drie uur in de mor
gen aan, enkele minuten voor het
verlopen van de termijn, die door
de dokter als uiterste was gesteld.
BIJSLAG OP VACANTIEBONNEN
VOOB BOUWVAKARBEIDERS.
De minister van sociale zaken heeft
aan de gemeentebesturen medege
deeld, dat hij er alsnog zijn goedkeu
ring aan heeft gehecht, dat aan bouw
vakarbeiders over de a.s. verplichte
vacantieweek een bijslag wordt ver
strekt, gelijk aan het verschil tussen
het bedrag, dat zij bij opneming in
de overbrugging zouden hebben ont
vangen en de waarde der vacantie-
bonnen, waarover zij voor de vacan
tieweek geacht kunnen worden de
beschikking te hebben. Bij de betrok
ken gemeentelijke diensten moet door
belanghebbende bouwvakarbeiders
daartoe een schriftelijk verzoek wor
den gedaan onder opgave van het
aantal en de waarde der ingeleverde
vacantiebonnen.
Er is druk met de portefeuille gerammeld en zo heeft
Minister Lieftinck zijn 250 millioen per jaar gekregen.
Minister Lieftinck zai wel een zucht van verlichting geslaakt hebben toen
Vrijdagmiddag tegen zes uur de voorzitter van de Tweede Kamer, mr Korten-
horst, met een klop van de hamer de vergadering sloot en daarmee een einde
maakte aan de belastingdebatten, die de minister en de Kamerleden drie weken
lang hebben bezig gehouden. Een zucht van verlichting vele raaien heeft prof.
Lieftinck zjjn „onaanvaardbaar" moeten laten horen, als hjj meende, dat zijn
uiteindelijk doel: gelden te verkrijgen voor de financiering van de defensie
inspanning, in gevaar kwam. En even zo vele malen vond hy dan de K.V.P.,
de party die steeds op de wip zat en het Kabinet kon houden of kon laten
vallen, aan zijn zijde. Het was duidelijk, dat de katholieken, toen zij althans
voor een belangrijk deel gekregen hadden wat ze wilden, geen Kabinetscrisis
wensten. En dus werden amendementen, die zeker aangenomen leken te worden,
toch nog onverwacht verworpen als de minister met de portefeuille had ge
rammeld.
Het ls niet goed doenlijk ln dit korte
bestek de omstreeks 70 amendementen
die waren ingediend plus de diverse no
ta's van wijzigingen, die minister Lief
tinck had verstrekt, hier de revue te
doen passeren. We mogen ons beperken
tot de voornaamste punten.
Maandag verscheen allereerst een
verslag van de besprekingen die tussen
de diverse fracties en de minister ln het
vorige weekend waren gevoerd. Het
voornaamste punt hiervan was, dat de
minister wel bereid was diverse con
cessies te doen, maar dat hij dan wilde
wachten met het indienen van een nota
van wijziging voor de vennootschapsbe
lasting tot hy de schade zou kunnen
overzien. De vennootschappen zouden
dan het gelag moeten betalen, oftewel
Ministers Mulderije en Teulings antwoordden Goedhard.
De regering laakt illegale acties in Indonesië.
De ministers mr H. Mulderije en mr
F. G. C. J. M. Teulings hebben schrifte
lijk antwoord gegeven op de vragen
van het Tweede Kamerlid, de heer
Goedhart (P.v.d.A.) betreffende de acti
viteiten van het Bureau van de z.g. Re
publiek der Zuid-Molukken. De minis
ters zeiden, dat de regering niet zal na
laten alle haar ten dienste staande mid
delen te gebruiken om de activiteiten,
als de onderhavige tegen te gaan en,
voor zover zjj een crimineel karakter
dragen, justitieel in te grijpen. De re
gering laakt ten zeerste iedere voorbe
reiding tot illegale actie in Indonesië.
Voorts schrijven de ministers dat eind
October 1950 de regering door de B.V.D.
(Binnenlandse Veiligheids Dienst) werd
ingelicht, dat uit particuliere buiten
landse bron vertrouwelijk was verno
men, dat in Frankrijk door personen,
die zich vertegenwoordigers van de zgn.
Republiek Zuid-Molukken noemden,
connecties werden aangeknoopt, ten
einde te trachten aldaar, buiten de be
trokken regering om, steun voor een
gewapende actie in de Zuid-Molukken
te verkrijgen.
In December 1950 en Maart 1951 be
reikten de regering opnieuw berichten.
In Februari 1951 werd geconstateerd,
dat de administratieve hulpkracht Pot,
werkzaam op het Consulaat-Generaal te
Antwerpen, fraude had gepleegd met
paspoorten ten behoeve van Westerling.
Een auto-ongeluk, dat in de nacht
van 18 op 19 April jl. in België gebeur
de en waarbij de identiteit van inzitten
de Nederlanders moest worden vastge
steld, bracht aan het licht het verband,
dat bestond tussen Pot, Westerling,
Sweerts en eerdergenoemde activiteiten.
Geen concrete aanwijzingen waren
verkregen, dat organisaties als „Door
de eeuwen trouw" en „Helpt Ambon'
met deze activiteit in het buitenland ln
verband moesten worden gebracht.
De doelstellingen van deze organisa'
ties en de in Nederland daarvan beken
de activiteit maakten deze nog niet tot
objecten, welke voor een nauwlettende
waarneming door de B.V.D, in verband
met haar opgedragen taak, in aanmer
king kwamen.
Aangetekend moet worden, dat de
B.V.D. in het buitenland geen taak
heeft.
De vraag of de regering het gewenst
acht, dat hier te lande geldinzamelingen
onder het publiek worden gehouden,
waarbij de geldgevers te goeder trouw
in de waan leven, dat zjj medehelpen
aan een humanitair doel, terwjjl hun
geld in werkeljjkheid gebruikt wordt om
conspiratorische zaken te financieren,
wordt door de ministers ontkennend be
antwoord.
dubbele voorhang van muskietengaas
in de aangrenzende tent. Een andere
patiënt wordt onder het felle licht ge
plaatst. Een negerin brengt een trom
mel met steriele verbanden binnen. Ze
laat een hoop bebloede en in stukken
geknipte uniformen naar buiten dragen.
Met het zweet op hun hoofd werken de
doktoren en verplegers rustig verder.
Contrasten.
Ik slenter naar buiten.
In een van de andere tenten staat een
radio aan. Het is de dagelijkse propa-
ganda-uitzending van Radio Peking met
boodschappen van Amerikaanse krijgs
gevangenen. Een groep militairen zit te
luisteren naar een bewogen stem.
Hallo liefsteik ben dolblij wat
tegen je te kunnen zeggen. Ik was
eerst erg bang toen ik gevangen ge
nomen werd, maar de goede behande
ling heeft me gerustgesteld, ln ons
nieuwe kamp is het goed. We hebben
kleine huizen om in te leven. We heb
ben nieuwe kleren gekregen en hoe
ven niet te werken. Niemand hoeft
bang te zijn als hij gevangen genomen
wordt. Je moet gewoon je wapen
neerleggen en dan word je naar
achteren vervoerd en je krijgt medi
sche verzorging. Liefste, steun de
vredesbeweging in Amerika.... des
te eerder ben ik weer bij jou en de
kinderen. Dag mijn schat.
„Smerige propagan
dascheldt een
van de luisteraars.
„Sstsissen de
anderen om stilte.
Om zijn minachting
te uiten spuwt hij op
de grond. Uit de tent
er naast klinkt het
gekerm van de Chi
nese krijgsgevangene.
Een Amerikaanse
dokter en verpleeg
ster doen alles om
hem in het leven te
houden. Bloed van
een Amerikaan
stroomt in zijn
lichaam. En ginds
aan de horizon span
nen andere Amerika
nen zich in om zoveel
mogelijk Chinese le
vens te vernietigen.
Het is een krankzin
nige wereld. Twintig
meter verder scha
tert men om een
cowboyfilm, die op
een op de zijkant van
een drietonner ge
spannen beddelaken
in de openlucht ver
toond wordt.
„Goeie film
vraagt een dokter,
die met het masker
nog voor de operatie
tent uitkomt om
even een luchtje te
Scheppen en een siga
ret te roken.
„Om te gillen....!"
prijst een van de ver-
(Ingez. mededeling, advert.)
zijn voor de moderne vrouw
geen „verloren" dagen meer.
Zij verdrijft de periodieke
pijnen direct met een paar
...die helpen direct! J
plegers. Tegelijk laait het gelach weer
op.
Mijn blikken dwalen van het film
scherm naar de operatietent, die vlak
er achter met al z;in licht scherp tegen
de donkere omgeving afsteekt. De tent
wand is tot boven aan opgerold. Door
het muskietengaas kan ik duidelijk zien
hoe witte figuren onder de vier reflec
toren ingespannen bezig zijn met het
amputeren van een arm. De laatste
maanden ben ik voor veel onverschillig
geworden. Maar toch nog niet voor deze
bijna lugubere sfeer van dit fronthospi
taal, waar lachen en leed zo meedogen
loos cru hand in hand gaan.
Met een schot door zijn mond is deze Amerikaanse
soldaat binnengebracht De dokter onderzoekt de
wond. Achter hem een affiche met opschrift:
„Waarom vechten wij1 Voor thuisl"
hetgene dat de minister in de loop der
debatten te kort zou komen. En hy
kwam nogal iets te kort!
De eerste klap al kostte hem
millioen gulden. Het ging over de ver
mogensbelasting, waarby door de heer
Lucas (k.v.p.) een amendement was In
gediend dat de bedoeling had het be
drag, dat door de door de minister voor
gestelde verhoging meer betaald moet
worden, het volgend jaar te laten af
trekken van het zuiver Inkomen. Op
die manier immers wordt gewaarborgd,
dat de belasting betaald wordt uit het
Inkomen en niet uit het vermogen. Mi
nister Lieftinck wrong zich ln vela
bochten, maar het hielp hem niet: het
amendementLucas werd aangenomen
en de eerste strop van 7J^ millioen was
er!
Daarna kwam de kinderaftrek aan da
orde en ook hier weerden de katholieken
zich geducht als kampioenen voor da
grote gezinnen. Minister Lieftinck haa
zich bereid verklaard ook voor de zeven
tienjarigen nog kinderaftrek te verlenen
en bovendien voor één kind ouder dan
17 jaar, mits er drie of meer jongere
kinderen zijn in hetzelfde gezin. Dr.
Lucas nu wilde niet voor één maar voor
twee kinderen aftrek verleend zien,
maar dit ging niet door, want de kamer
verwierp zgn amendement.
Maar de door de minister zelf voor
gestelde wijziging had toch ook al een
paar centen van de 250 millioen afge
knabbeld. Maar het was niet te duur
betaald, want de k.v.p., hoewel enigs
zins teleurgesteld over het verwerpen
van het laatste amendement, was voor
de rest niet zo heel erg Veeleisend meer.
En dat gaf de minister de handen vrjj
om andere, toch ook redeiyke eisen naast
zich neer te leggen met het toverwoord
„onaanvaardbaar
Zo ging het b.v. met een amendement
van de heer van den Heuvel (a.r.) om
niet alleen de bedrgfswinsten, maar alle
Inkomens boven de f 8000,extra te
belasten met een bepaald bedrag. En
zo ging het ook met een amendement
van de heer Verkerk (a.r.) die zalm,
oesters en paling wilde vrijstellen van
het nieuwe weeldebelastlngtarlef van 30
pCt. Niet omdat deze artikelen geen
weelde zijn, aldus de heer Verkerk, maar
omdat de zalmvissers en oesterkwekers
geen weelde kennen en door deze be
lastingverhoging ernstig zullen worden
gedupeerd. Maar de minister bestreed
die opvatting omdat hij meende dat de
ze luxe artikelen toch wel gegeten zul
len worden en dat, als er een beperking
komt, dit ten goede zal komen aan de
export. En zo strandde ook dit amende
ment. Iets gelukkiger was de heer van
de Wetering (c.h.), die gedaan kreeg,
dat luxe verpakkingen, die gebruikt
worden voor onderscheiding van andere
soortgelijke artikelen, niet onder het 30
pCt.-tarief zullen vallen.
De volgende dag, Donderdag, klonk
opnieuw het „Onaanvaardbaar", nu op
een amendement van de heer Verkerk,
dat tot doel had het beroepsgoederen-
en het beroepspersonenvervoer niet de
dupe te laten worden van de verhoging
van de motorrijtuigenbelasting. Het leek
alsof dit amendement er met gians zou
komen, want vele sprekers verklaarden
zich er voor, ook al omdat het slechts
een verlaging van pkn. 4 millioen zou
betekenen. Maar hoewel voorzitter Kor-
tenhorst trachtte het er door te slepen
door geen repliek toe te laten, kon hy
toch niet verhinderen dat minister Lief
tinck het fatale woord liet horen, wat
voor de k.v.p. aanleiding was om alsnog
tegen te stemmen. En dus zal ook het
beroepsvervoer weer moeten betalen!
De rekening
Toen presenteerde Vrydagmiddag
minister Lieftinck de rekening voor zijn
(niet zo erg grote) toeschietelykheid
van de laatste dagen. Er kwam een nota
van wijziging op het oorspronkelijke
ontwerp en deze nota moest de minister
16 millioen meer in het laadje brengen
dan oorspronkelyk was voorgesteld. Het
„trapje" aan de voet van liet tarief
(voor winsten beneden de f50.000,
kwam te vervallen en voor de hogere
winstbedragen werden tariefklassen van
51 en 52 procent toegevoegd. Toen kwa
men de oppositieleiders zelf aan het
woord. De heer Schouten (a.r.) achtte
deze verhoging onnodig, daar de bud-
getalre positie van Nederland gunstiger
is gebleken dan aanvankelijk was ver
wacht en men zich dus niet blind be
hoeft te staren op deze f 16 millioen. Hy
diende dan ook een amendement in,
waarin werd voorgesteld terug te keren
naar het oorspronkelijke ontwerp, du3
zonder de extra verhoging. En hij vond
een medestander in Mr. Oud (v.v.d.).
Er ontspon zich een scherp politiek
debat over de vraag of deze fractie
leiders, die bjj de kabinetsformatie zich
voor het vork rijgen van deze gelden
voor de defensieuitgaven hadden ver
klaard, nu het recht hadden de minister
in de steek te laten. Ilet was vooral een
kolfje naar de hand van Mr. Oud, ken
ner van de politieke zeden by uitstek.
Maar de beide heren dolven het onder
spit, want voor de zoveelste maal werd
de kabinetskwestie gesteld en ook nn
weer bleef de k.v.p. Dr. Drees c-s. go-
trouw.
Waarop de eindstemming kwam over
alle ontwerpen. Ze werden aiie goedge
keurd. Maar eerder al had dr Lucas
van de minister de toezegging afge
dwongen, dat hg in geen geval meer
dan de vastgestelde f250 millioen per
jaar mag ontvangen. Als hij meer ont
vangt zal hy het eerlijk aan de kamer
moeten zeggen en dan zal öf de duur
van het plan (vier jaar) verkort moeten
worden öf de belastingdruk zai moeten
worden verlicht. Het was niet erg naar
de zin van minister Lieftinck, maar hy
moest er toch aan!