Weinig samenwerking onder Turkse politici
KERENDE KANSEN?
TRIOMF DER BROMFIETSEN.
Haar avontuur
Portretfotografie ook met de box.
Nederlaag heeft republikeinen
wakker geschud»
Elke maand 10.000 er bij.
Drie paar ogenéén gelaat.
Zaterdag 10 Februari 1951
PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD
Pagina 3
(Van onze speciale verslaggever Alfred van Sprang.)
ANKARA, Januari 1951. Het was aan de vooravond van
verkiezingen in het oude Athene. De orator Demosthenes
was een van de candidaten. Vele malen was hij reeds gekozen.
Ook na leek zijn plaats weer zeker. Maar een gesprek met
een oude herder bracht hem aan het twijfelen.
„Je weet, dat er weer verkiezingen komen.zei hij op een
wandeling door de stad tot de man.
„Jagaf deze toe.
„En stem je weer op mij.
(Zeker niet...." was het vastbesloten antwoord. Demos
thenes keek de man verwonderd aan.
„Waarom niet
De herder haalde onverschillig zijn schouders op.
„Wel.omdat ik er ziek van word steeds weer diezelfde naam
te horen!"
Democraten nemen nu
wraak.
In zyn sfeervolle biblio
theek met boeken in vele
talen tot aan het plafond
en de gesigneerde portret
ten van koning Gustaaf,
generaal MacArthur en
Pandit Nehru op zijn
schrijftafel, vertelt Kasim
Gülek, de secretaris-gene
raal van de Republikeinse
Volkspartij, me deze
anecdote om de verrassen
de nederlaag van zijn par
tij in de laatste verkiezin
gen te illustreren.
„Het was net als met
Demosthenes...." verdui
delijkt hij, „de mensen
wilden eens iets anders.
We waren zeven-en-twin
tig jaar onafgebroken en
onbedreigd aan de macht
geweest. Het was nu tijd
om e s nieuwe gezichten
te zien
Trots verleden.
Kasim Gülek ijsbeert
door de ruime studeer
kamer. Vele souveniers
herinneren aan zijn reizen
en werkzaamheden in het
buitenland. Waaiers met Chinese
karakters. Een wimpel van de
Columbia Universiteit. En prach
tig paarlmoer inlegwerk uit
Korea.
„Was de verkiezingsuitslag 'n
verrassing
Kasim Gülek gaat tegenover
me zitten.
„Tot op zekere hoogte. We
hebben eigenlijk nooit concur
rentie gekend. We geven toe.,
tot 1945 hebben we als dictators
geregeerdwe hebben de
mensen eenvoudig gedwongen
de sluier en de fez af te leg
genop te houden met het
hebben van meer dan één
vrouwhet latijnse schrift te
gebruiken. Andere partijen dan
de onze waren verboden. De
staat was almachtig. Het was
echter allemaal voor het welzijn
van het volk. En ondanks alles
kunnen we trots zijn op de re
sultaten van het regiem. Maar
we hebben altijd het plan ge
had om Turkije een werkelijk
democratisch bestuur te geven
zodra men er rijp voor was. We
hebben tenslotte zelf de oprich
ting van de Democratische Par
tij mogelijk gemaakt en aan
gemoedigdwe hebben alles
gedaan om vrije en eerlijke ver
kiezingen te garanderen. Wel
nu..,.. we hebben verloren al
is de nederlaag in werkelijkheid
De secretaris-generaal van de
Republikeinse Volkspartij, Kasim
Gülek: een van de kundigste
leiders van de jonge generatie
en de enige Turk, die Koreaans
spreekt.
heel wat minder overtuigend
dan uit de verdeling der kamer
zetels lijkt."
Dat is zo.
In stemmenaantal hebben de
democraten 4.510.000 stemmen
weten te veroveren en de repu
blikeinen 3.165.000. In het parle
ment beschikken de democraten
echter over 417 zetels en de
republikeinen slechts over 69.
„Dat komt door het kiesstel
sellicht Kasim Gülek toe.
Maar het is de Republikeinse
Volkspartij geweest, die dit stel-
stel ingevoerd heeft. Ze is er
tenslotte zelf het slachtoffer van
geworden.
Ontevredenen.
Er was veel ontevredenheid
in Turkije.
In de eerste plaats de arme
boerenbevolking. Dan de mili
tairen, die drié tot vier jaar
onder de wapenen gehouden
werden. Verder arbeiders en
ambtenaren. En tenslotte de fa
brikanten en zakenmensen, die
door de vele en machtige staats
monopolies belemmerd werden.
En toen de democraten met de
verkiezingsslogan „Ben je te
vreden met je lot, ga dan naar
cl- Republikeinse Volkspartij, zo
niet, stem dan voor de Demo
cratische Partij en zij zal trach
ten je lot te verbeteren" ver
schenen, hebb n velen besloten
maar eens met de nieuwe partij
in zee te gaan.
„Het kon natuurlijk niet uit
blijven, dat je over zo'n lange
machtsperiode veel mensen moet
teleurstellenveel verzoeken
moet weigeren...." vertelt Ka
sim Gülek verder, „die mensen
keren zich natuurlijk tegen je.
Verder was er het algemene en
menselijke verlangen naar ver
andering. En wat ook een rol
gespeeld heeftmen wilde
eens de eigenschappen van de
democratie op de proef stellen..
eens proberen of men werkelijk
invloed op de regering kon uit
oefenen door zijn stem."
„En waren de democraten zelf
verrast
„Zeer zekerze hadden
niet eens een programma. En
hals over kop moest men naar
ministers gaan zoeken. Dat
wasen is eigenlijk nog
steedseen grote moeilijk
heid. Men beschikt nu eenmaal
niet over veel mensen met er
varing."
Dat blijkt dagelijks.
Steeds worden weer ministers
vervangen. Het regeren wordt
daar niet door bevorderd. Tot
nu toe heeft men eigenlijk niet
veel meer gedaan dan door pro
cessen, ontslagen en onteigenin
gen wraak te nemen op de vroe
gere tegenstanders.
Machteloze oppositie.
Kasim Gülek staat op.
„Men kan tenslotte elke wet
doorvoerenklaagt hij, „wij
als oppositie kunnen er niets
tegen doen."
Het is niet zijn enige grief.
Hij verwijt de nieuwe regeer
ders ook gebrek aan parlemen
tair begrip.
„De oppositie is een essentiëel
deel van de democratie, niet
waar. De democraten worden
echter boos als we dat wapen
volgens de regels van de kunst
hanteren. Het is tenslotte onze
plicht om oppositie te voeren."
Evenmin is men te spreken
over het feit, dat de nieuwe
regering weigert de oppositie te
consulteren bij het nemen van
belangrijke beslissingen.
„We willen geraadpleegd wor
den als het gaat om de nationale
defensie en het buitenlandse be-
leii. Daar hebben we recht op.
Men vergeet, dat we tenslotte
45 procent van het Turkse volk
vertegenwoordigen. Het gaat niet
aan, dat we bijvoorbeeld 's mor
gens in de krant moeten lezen,
dat Turkije besloten heeft een
brigade naar Korea te sturen."
De stemming onderling is dan
ook scherp en bitter. Men be
schouwt elkaar bijna als vijan
den. Juist in deze tijd heeft men
echter behoefte aan samen
werking. En zeker met partijen
die hetzelfde beginsel hebben:
de democratische ontwikkeling
van Turkije langs westerse
lijnen.
Nuttige nederlaag.
Maar Kasim Gülek heeft goe
de hoop op de toekomst.
„Het was nuttig, dat we ge
wipt zijn", geeft hij toe, „een
partij, die zeven-en-twintig jaar
achtereen aan de macht is, ver
liest veel van zijn vitaliteit. De
meerderheid van onze parle
mentsleden was over de zestig.
Ze zaten er maar een beetje bij.
Er was tenslotte geen noodzaak
om te vechten. Nu zijn we wak
ker geschud. Jonge mensen zijn
op verantwoordelijke posten ge
plaatst. We spannen ons in om
het verloren terrein terug te
winnen."
„En zal dat lukken
„Ongetwijfeld!" gelooft Kasim
Gülek.
Het Turkse leger is sterk en enthousiast. In Korea be.j.i ue
Turkse brigade dat duidelijk. Elke aanvaller zal een zware taak
hebben de grens te overschrijden.
mededeling, advert.)
Rillerig? Verkouden? Een en
kel tablet doet wonderen!
4 n
TEGEN PIJNEN EN GRIEP, 20 TABLETTEN 4 75 o
Bond van Chr. Politie
ambtenaren in Nederland.
Naar wij vernemen zal de jaar-
tjks-j algemene vergadering van
bovengenoemL organisatie op
5 en 6 Juli a.s. te Rotterdam
in het Beursgebouw gehouden
worden.
Nadat zowel de politieke commissie als
de Algemene Vergadering der Verenigde
Naties rood-China de vorige week als ag
gressor hadden veroordeeld, gebeurde er
deze week niet veel belangrijks meer in
Lake Success. In de politieke commissie
kwam ter tafel de Russische klacht over
Amerikaanse aggressie tegen communistisch
China, die met de gebruikelijke meerderheid
werd afgewezen. De kwestie-Formosa werd
voorlopig van de agenda afgevoerd.
Het vormen van een nieuwe commissie
van goede diensten voor het Koreaanse ge
schil bleek niet eenvoudig. Nu Peking al
dadelijk heeft aangekondigd haar te zullen
negéren en de Indische afgevaardigde Sir
Benegal Rau geweigerd heeft er zitting in
te nemen, bleek ook de Canadese minister
van buitenlandse zaken, Lester Pearson,
niet veel meer voor een lidmaatschap te
voelen. De Perzische voorzitter Entezam
staat dus nog altijd voor de taak naast de
inmiddels in de commissie opgenomen
Zweed Sven Grafstrom een derde lid te
vinden.
In Korea zelf bleven de troepen der Ver
enigde Naties langzaam oprukken, zodat
zelfs de vraag: al of niet over de 38ste
breedtegraad, opnieuw actueel ging worden.
Het begint er dus inderdaad naar uit te
zien, dat het niet onderhandelingsgezind
heid, maar onmacht was, die de Chi
nezen de laatste tijd tot terugwijken dwong.
Een machtige bondgenoot schijnen de ver
bonden troepen gevonden te hebben in de
typhus, die onder de communistische troe
pen vele slachtoffers moet maken. In
vroegere eeuwen placht men in zulke epi
demieën een ingrijpen van God Zelf te zien
in het krijgsverloop. Kan men er vandaag
mee volstaan deze opvatting geheel als te
naïef van de hand te wijzen?
De militaire vooruitzichten van de rode
troepen zijn ook overigens niet gunstig, als
men de Britse „Daily Telegraph" mag ge
loven. Dit blad wist toch te melden, dat de
Sovjet-Unie zou hebben medegedeeld, geen
geregelde toezending van wapenmateriaal
meer te kunnen garanderen daar in de
oorlog in Korea reeds dubbel zo veel was
verbruikt, als gereserveerd was voor acties
in Korea, Indo-China en andere Aziatische
gebieden (Burma, Siam?) tezamen. Men
zal overigens goed doen van berichten als
deze met de nodige terughoudendheid ken
nis te nemen.
Zoals het steeds geweest is sedert de
invasie in Korea begon, ging het verweer
tegen aggressie in het Oosten ook deze week
gepaard met verdedigingstoebereidselen in
het Westen. Generaal E rhower, terug
gekeerd van zijn Europese oriëntatiereis,
sprak hierover voor het Amerikaanse Con
gres. Speciaal trachtte hij daarbij de argu
menten der isolationisten te ontzenuwen, die
de verdediging der Verenigde Staten willen
beperken tot het Amerikaanse vasteland en
zijn naaste omgeving. Hij legde er daartoe,
evenals Truman onlangs al deed, de klem
toon op, dat Amerika geen andere keus had
dan West-Europa te steunen. Wanneer im
mers dit enorme industriegebied, in be
tekenis onmiddellijk volgend op de V.S. zelf,
verloren zou gaan, zou, zo betoogde de
generaal, Amerika's eigen veiligheid on-
mid.'jllijk bedreigd worden. Een opluchting
zal het overigens voor het Congres geweest
zijn te vernemen, dat Eisenhower het zen
den van materiëel dringender achtte dan
dat van troepen. Ook dat laatste zou wel
dienen te geschieden, doch slechts in even
redigheid met de aantallen, die West-Europa
zelf op de been zou weten te bréngen. Op
deze wijze hoopte de generaal tegen einde
1952 40 divisies onder zijn bevel te hebben.
Opmerkelijk waren Eisenhower's denk
beelden over de Duitse herbewapening, die
geheel afweken van de tot dusver gevolgde
Amerikaanse politiek. Uitdrukkelijk ver
klaarde hij geen onwillige troepen in zijn
legers te willen opnemen. Hij meende, dat
men eerst op politiek gebied met Bonn tot
overeenstemming moest komen. Naar het
schijnt was de gratieverlening aan een aan
tal oorlogsmisdadigers door de Amerikaanse
Hoge Commissaris'MacCloy een aanloop tot
zulk een regeling. Zijn Britse collega Kirk-
patrick meende echter blijkbaar, dat men
de Duitsers beter fors aan kan pakken. Hij
liet weten, dat de Duitse herbewapening var
nu af aan weer een probleem van de tweede
orde geworden was, daar de Wes' Ijjke ge
allieerden zich eerst op hun eigen verdedi
ging gingen concentreren. De Duitsers kon
den dan wel eens aan de beurt komen,
wanneer zij toonden behoorlijke partners te
kunnen zijn.
De mening der militaire deskundigen is
dus blijkbaar, dat de West-Duitse herbewa
pening nog best wat wachten kan. Men
vraagt zich af, waarom de Amerikaanse di
plomaten dan blijkbaar niet eerder dit mi
litaire advies hebben ingewonnen. Men had
dan de Sovjet-Unie niet onnodig behoeven
te prikkelen met zijn plannen op dit gebied,
die, zoals bekend, destijds leidden tot het
felle protest op de satellietenbijeenkomst te
Praag, waar tevens het voorstel tot het
houden van een conferentie der Grote Vier
geboren werd. Aan de eindeloze notawisse
ling tussen Moskou en het Westen over dit
voorstel schijnt inmiddels een einde te
komen. Vermoedelijk zullen binnenkort da
plaatsvervangende ministers van buiten
landse zaken bijeenkomen om een agenda
voor deze ongetwijfeld vruchteloze
conferentie op te stellen.
In de twee grote West-Europese staten,
Engeland en Frankrijk, haclden beide bin
nenlandse ontwikkelingen plaats, die van
internationaal belang kunnen blijken. Uit
Frankrijk kwam het gc de nieuws, dat
minister-president Pléven als resultaat van
zijn Amerikaanse reis zijn positie versterkt
zag door een met 401182 stemmen in de
Nat. Vergadering aangenomen vertrouwens-
motie.
Uit Groot-Brittannië kwamen daaren
tegen berijhten over uiterst scherp toe
gespitste binnenlandse tegenstellingen, door
dat Labour met een meerderheid van 10
stemmen van de circa 600 de nationalisatie
van de staalindustrie doordreef. Ook op
zichzelf trouwens geen ongevaarlijk experi
ment in verband met de wapenproductie,
ook voor het buitenland.
Dat Bevin om gezondheidsredenen aftreedt
als minister van buitenlandse zaken zal
eveneens in het buitenland geen verheu
gende indruk maken.
(Van onze correspondent.)
Gisteren heeft mr D. G. W. Spitzen, minister van Verkeer en
Waterstaat, In het R.A.I.-gebouvv te Amsterdam de grote tentoon
stelling van motorrijwielen geopend.
Naar de heer W. M. Leeuwenberg, voorzitter van de R.A.I.
Rywiel- en Automobielindustrie) in zijn rede bekend maakte, is
dit de eerste afzonderlijke expositie van motorrijwielen sedert 1921.
Het bijzondere van deze tentoonstelling ligt in de aanwezigheid
voor het eerst in de geschiedenis van het nieuwe vervoermiddel,
de gemotoriseerde fiets.
R.A.I. Vooral in Italië is dit ver
voermiddel populair; maar ook in
Nederland schijnen er perspectie
ven voor deze tussenvorm tussen
auto en motorrijwiel te zijn.
Het comfort is groter dan op
een normale motorfiets, omdat
men er een betere beschutting
tegen straatvuil en regen heeft.
Het voertuig kan bereden worden
door dames en heren. Voorts be
schikt de scooter over een reser
vewiel.
De tentoonstelling geeft een
aardig beeld van wat op dit ge
bied reeds is gepresteerd. Inzon
derheid Italië kan pronken met
zijn scooter-industrie.
Weldra zal men in ons land de
op de R.A.I. aanwezige scooter
achtige driewielers zien verschij
nen, welke als bestelwagen die
nen en die wehicht het geijkte
Nederlandse type carrier zullen
verdringen, ook al vanwege het
meerdere comfort.
Eigenaardig, dat de motordrie
wielers in ons land geen grote op
gang maken. Op 1 Augustus 1939
In amper twee jaar tijds heb
ben de bromfietsen zich een
plaats weten te veroveren in ons
land.
De bromfiets maakt een snelle
triomftocht. Maandelijks komen
er tienduizend bij. Zelfs het mo
torrijwiel, dat zijn bruikbaarheid
toch heeft bewezen, kan daar niet
tegenop. Terwijl het aantal mo
toren na de oorlog met dertig
duizend klom en thans de hon
derdduizend snel benadert, heb
ben de bromfietsen dit getal reeds
overschreden. En nog blijft de
vraag naar deze vervoermiddelen
zeer groot.
Het behoeft nauwelijks te wor
den gezegd wat dit alles betekent
voor de fietsenfabricage hier te
lande. Immers vervaardigt men
fiets-gedeelte van een rijwiel-met
hulpmotor volledig in Nederland
ook de motor wordt voor een
deel door de eigen industrie ge
leverd.
In het R.A.I.-gebouw kan men
bromfietsen van alle merken be
wonderen. Kenmerkend voor Ne
derland is het behoud van het
„fiets-karakter" dezer vervoer
middelen. In Frankrijk ontwerpt
men ze meer en meer in de trant
van een licht motorrijwiel. In
Nederland blijven het echte fiet
sen.
De twee soorten bromfiets, n.l.
de als zodanig gebouwde fiets en
de fiets met los aangebrachte mo
tor blijken zich ook in de toe
komst te handhaven. Alleen houdt
de rijwielindustrie er rekening
mee, dat voor het bezigen van
een hulpmotor steviger onderde
len nodig zijn. Gebleken is name
lijk, dat het normale fietsframe
de trillingen op den duur niet kan
doorstaan.
De luxe uitvoeringen ontbreken
niet. Wij zagen bromfietsen met
verende voorvorken en achter
wielvering en een opvallend mo
del tandem met hulpmotor.
SCOOTERS.
Naast de bromfiets heeft de
scooter zijn intrede gedaan op de
FEUILLETON
door G. P. BAKKER.
15) _o_
„Achter het vat moet een
houten stuk in de muur zitten",
fluisterde Saxon opgewonden.
„Misschien de weg naar ae
gang."
„Gelooft u aan wonderen?"
vroeg Marion enigszins minach
tend. „De prinses en de edele
ridder belegerd in de kelder. Een
rat knaagt en wijst hun de weg
naar buiten. De ridder fluit en
plotseling verschijnen twee
melkwitte schimmels om de
prinses en de ridder veüig naar
het kamp van de koning te bren
gen. Is zo het sprookje niet?"
„Juist", prees Saxon „buiten
gewoon juist" vervolgde hij op
haar bittere scherts ingaande,
„maar helaas een der schimmels
trapt in een molshoop en verT
stuikt zijn voorbeen. Is het een
onheil of een geluk? Hoe het zij,
de ridder moet de prinses voor
zich in de zadel nemen en ga
loppeert met haar over velden
en door bossen, tot zij eindelijk
vermoeid van de lange rit en de
vele avonturen haar zwartge-
lokt hoofd op zijn schouder laat
rusten en inslaapt. En de liefde
is in zyn hart ontwaakt. Bij het
kamp van de koning gekomen,
wekt hij haar zacht met een
kus
Verontwaardigd wilde Marion
hem in de rede vaUen, maar hij
legde haar met een vinger op de
mond het zwijgen op en wees
in de richting waar de rat nog
steeds knaagde. Onverstoorbaar
vervolgde hij:
„De ridder brengt de prinses
bij de koning, die hem hoffelijk
en dankbaar ontvangt en hem
aldus aanspreekt:
„Ridder, gij hebt deze jonk-
vrouwe het leven gered. Bemint
gij haar?"
Nu kon zij zich niet langer
bedwingen. „Zwijg!" riep ze ver
ontwaardigd.
Saxon lachte heimelijk. Haar
zelfvertrouwen was terugge
keerd.
Onderwijl hadden zijn handen
niet gerust, maar welke moeite
hij ook deed, in het vat was geen
beweging te krijgen. Toch ge
voelde hij als bij ingeving, dat
hier de uitweg was, waarnaar zij
zochten.
,Hier moet een geheime uit
gang zijn", sprak hij ernstig,
doch ik kan hem niet vinden".
Zijn overtuigende toon en doel
bewust optreden deden hun uit
werking gelden.
Kijk daar eens", zei Marion
en liet het kaarslicht vallen op
een uitstekende steen achter het
fust, waar de muur aan de on
derzijde breder was.
„Daaa kan ik niet bij".
„Kümt u op het vat". Opge-
wonaen sleepte zij een stoel aan.
Vlug klom hij naar boven. Zo
ver mogelijk liet hij zich in de
opening zakken en kon juist met
zijn tenen de uitstekende steen
bereiken.
„Het fust beweegt", riep Ma
rion. Hij had dit zelf ook reeds
bemerkt, daar hjj bij de onver
wachte beweging bijna zijn
evenwicht had verloren.
Op het gevaar af achter het
vat te vallen, liet hij zich zak
ken en bracht zijn voile gewicht
op de steen over. Er knarste en
schuurde iets. Langzaam maakte
het vat een halve draai en week
verder van de muur. Er kwam
een opening vrij, groot genoeg
om Saxon gelegenheid te geven
de muur achter het vat grondig
te onderzoeken.
Snel liet hij zich weer naast
Marion op de grond glijden. Alle
vermoeidheid was geweken.
Beiden waren slechts door de
gedachte bezield een uitgang te
vinden.
„Ik begin in uw sprookje te
geloven", riep ze uit. Haar ogen
schitterden. Op haar eerst zo
bleek gezicht vertoonde zich een
zachte blos van opwinding, die
haar in Saxon's ogen nog be
koorlijker maakte. Hij keek haar
getroffen aan, maar zijn stem
klonk weer spottend toen hij
voeg:
„En ook de koning?"
Zonder notitie te nemen van
haar antwoord verdween hij ge
heel achter het vat, zette zijn
onderzoek voort. Hij klopte en
astte, tot eindelijk zijn vingers
een nauwe spleet in de kalklaag
voelden, vol stof en vuil. De
spleet bleek minstens vier voet
lang.
„Hier moet het geheim ver
borgen liggen", zei hij. „Maar ik
zie geen kans in deze steenmassa
beweging te krijgen. Met geweld
is niets te bereiken."
„Maak eerst de spleet schoon",
raadde Marion hem.
Met zijn dolk begon hij de
spleet van zand en vuil te ont
doen, zonder echter iets (te ont
dekken. Wel scheen het hem dat
de spleet in het midden iets
breder was. Hij stiet met zijn
dolk in de nauwe opening. Hij
voelde dat hij op ijzer stiet. Hij
drukte de dolk zo hard moge
lijk naar beneden. Een veer. Een
licht gekraak. Zij konden een
juichkreet niet onderdrukken.
Een gedeelte van de achterwand
week bijna geruisloos en de twee
jonge mensen staarden in een
onpeilbare donkere diepte.
(Wordt vervolgd.)
waren er 5269, terwijl 1 Augustus
1950 een getal van 4755 driewie
lers aanwees.
MOTOREN.
Haast zouden we het motorrij
wiel zelf waarvoor de tentoon
stelling toch opgezet is uit het
oog verliezen.
Wie in het R.A.I.-gebouw rond
dwaalt loopt echter met de beste
wil van de wereld geen kans om
zich aan een beschouwing van
deze vervoermiddelen te onttrek
ken.
Zowel de gracieuze lichte typen
als de imponerende zware model
len vrag om bezichtiging. Eén
fabrikant heeft naast de fonkel
nieuwe motorfietsen twee be
smeurde exemplaren uitgestald.
Maar dat zijn dan ook de moto
ren, waarop de kampioenen van
Nederland hebben gereden!
Van de lichte modellen, 125
150 c.c., blijkt in Duitsland de ba
kermat te zijn. Ook Nederland
maakt ze doch wij leggen ons
meer toe op de klasse van 200
250 c.c. Dé zware motoren zijn
in hoofdzaak afkomstig uit de
Engelse industrie.
Hoew >1 een motorrijwiel zich
daartoe minder goed schijnt te
lenen, merkt men wel op, dat er
meer dan vroeger naar is ge
streefd om de berijder van alle
gemakken te voorzien.
Vroeger waren in Nederland de
motorfietsen, die minder dan 60
kg wogen, vrij van personele be
lasting. Deze bepaling is nu ver
vallen; in de bezettingstijd werd
de personele belasting op motor
rijtuigen geschrapt. Gevolg: de
vraag naar zeer lichte motoren is
geringer dan voorheen. Dit heeft
tot voordeel, dat nu zonder be
zwaar aangebracht kunnen wor
den grotere benzinetanks, com
plete lichtinstallaties met accu en
zwaardere banden. Allemaal ver
beteringen, die het motorrijden
comfortabeler maken en de le
vensduur vergroten (deze is nu
gemiddeld 10 jaar, vóór de oor
log 3% jaar).
Zo brengt de R.A.I.-expositie
allen in verrukking, die belang
stelling hebben -voor het motor
rijwiel. De prachtige aankleding
van de zaal met haar „park-aan
leg" tevens de tachtig stands,
maakt de rondwandeling tot een
genot.
(Ingez. mededeling advert.)
Griep, zware hoofd- en
borstverkoudheid, diep vastzit,
tend slijm, snuift en wrijft U weg
met-,DAMPO
Radioreportage over de
oestercultuur.
Bij de V.E.B.O. is bericht ont
vangen dat de Radio Nederland
Wereldomroep voornemens is eind
Februari een radioreportage over
de oestercultuur en -handel wil
verzorgen. Deze reportage zal dan
door de wereldomroep in het Ne
derlands, Engels, Spaans en an
dere talen worden uitgezonden.
De V.E.B.O. werd gevraagd een
neutraal deskundig persoon (geen
handelaar) aan te wijzen die over
dit onderwerp kan worden ge
raadpleegd. Later zal dë naam
van deze persoon worden bekend
gemaakt.
De voorzetlens.
Zoals wij vorige
week reeds meedeel
den, kan men met
elke camera ooic
dichterbij dan 1 of 3
meter scherpstellen
(dit resp. bij klap-
camera en box), n.l.
door middel van een
z.g. portretlens. De
moeilijkheid is ech
ter dat men bij het
fotografen van per
sonen nooit dichter
bij mag komen dan
80 cm., toont binnen
deze afstand ontstaat
een zeer hinderlijke
perspectivische
vertekening waar
door b.v. de neus, die dichter
bij de camera is dan de oren, in
verhouding veel te groot wordt
weergegeven.
Blijven wij dan op een af
stand van plm. 80 cm. van de
kop vandaan dan krijgen wij
nog een vrij groot gedeelte van
de persoon op de opname; wij
zijn dus wel genoodzaakt meer
dan de kop alleen te fotografe
ren, b.v. zoals de aardige op
name van vorige week, maar
vaak is zo'n opname nog leuker
dan een borstbeeldfoto.
Om nu voorwerpen op kortere
afstand af te beelden, kan men
een voorzetlens met convergeren
de werking voor de lens plaatsen.
Dit zijn enkelvoudige lenzen op
welker vatting twee nummers ge
drukt zijn, b.v. 0,67 x 37 of 1,25
x 37. Het laatste getal geeft
steeds de diameter van de vat-
tingring in m.m. weer De getal
len 0,67 en 1,25 geven de sterkte
der lenzen aan in dioptrieën.
Hieruit volgt dat de brandpunts-
100
afstand van de eerste lens
0,67
100
150 cm. en van de tweede
80 cm. bedraagt. Wanneer nu
de lens op oneindig ver is inge
steld en wij plaatsen hier een
voorzetlens van 1,25 dioptrieën
voor, dan is scherpgesteld op 80
cm. Nu kan men door de lens ver
der naar voren te brengen tot on
geveer 50 cm. scherpstellen. Bij
deze voorzetlenzen is steeds door
de fabrikant een tabel gevoegd
waarop de vereiste instelling op
de afstandsschaal afgelezen kan
worden.
ASYMMETRIE VAN HET
GELAAT.
Wanneer wij een foto van een
gelaat „en face" precies midden
door zouden snijden en de twee
helften op elkaar zouden leggen,
dan zouden z(j elkaar precies
moeten bedekken. In werkelijk
heid is dit nooit het geval. Elk
gezicht is dan ook asymme
trisch, terwijl de ene helft van 't
gelaat vaak gunstiger karakter
trekken vertoont dan de andere.
Maken wij nu een opname „en
face" en snijden wij deze midden
door, waarna wij twee linker- en
twee rechterhelften tegen elkaar
aan plakken, dan zien wij dit zeer
duidelijk. Wij krijgen twee geheel
zoals u kunt zien in bijgaande
foto ter demonstratie. De middel
ste is het resultaat van twee lin
kerhelften en de rechtse van twee
rechterhelften. Wij zien hier dat
in dit geval de foto met de twee
linkerhelften de mooiste is en dat
wij dit gezicht het beste kunnen
fotograferen door bij de opname
het gezicht iets te draaien, zodat
de mooiste kant meer voor en de
minder mooie kant achter komt
te liggen. Meestal zien wij op het
eerste gezicht reeds welke kant
wij het beste kunnen gebruiken.
Wanneer een portret niet aan de
gestelde verwachtingen voldoet,
moeten wij echter niet direct gaan
denken, dat wij de minst gunstige
kant van het gezicht hebben ge
nomen, want meestal heeft dit
een andere oorzaak. B.v. kan het
voorkomen dat de te fotografe
ren persoon een te geforceerde
glimlach of een te strakke uit
drukking op zijn (haar) gezicht
heeft. Deze veelvoorkomende fout
kan echter voorkomen worden
door het object in de waan te
brengen dat de foto genomen is;
direct daarna maken wij de op
name, want nu heeft de persoon
zijn strakke, gespannen houding
prijsgegeven. De beste opnamen
worden dan ook gemaakt op mo
menten dat het object niet weet
verschillend lijkende gezichten.dat hij gefotografeerd wordt.
