UetAs&uUUtd
De galeislaaf
VERKOUDEN?
SLUITING MILITAIRE TEHUIZEN
Bewondering voor Neder
landse vrijwilligers in Korea
ADA^SON
De taal der feiten.
Een zaak met vele complicaties.
EN ZIJN
BREMER VERBLIJF
SIROOP BOHNEMf g
Spoedige hulp noodzakelijk, of
Kerken benadelen haar eigen werk»
Voorbeeldige geestkracht bij felle koude
en zware gevechten.
Varkens geven het goede
voorbeeld»
Prof, Chr. Beroepsgoederenvervocrdcrs vormen
ievenskrachtige bond.
Öfrdu (U Uufte.
f)e verraderlijke spijker
Onveiligheid in Oost-Java neemt toe,
Dinsdag 23 Januari 1951
PROTESTAN TS CHRISTELIJK DAGBLAD
Pagina 2
De Rembertistrasze in Bremen
is een straat zoals vele andere
straten in vele andere Duitse ste
den: Verwoeste huizen, nog be
woonbare oude huizen en produc
ten van een langzame en moei
zame wederopbouw.
De Rembertischule in deze
straat is een school, zoals vele
andere scholen in Duitsland: Naar
Nederlandse begrippen wat erg
somber, maïr het onderwijs is er
niet slechter dan elders.
Ingo Ullner tenslotte, is een
leerling der 2e klasse, die weinig
anders is dan vele andere leerlin
gen. Hij komt weliswaar beslist
niet boven de middelmaat uit, is
een tikje langzaam van begrip,
maar och, dat is nu toch ook weer
geen uitzonderlijke omstandig
heid. De kleine Ingo is ook niet
gehoorzamer of ondeugender dan
andere jongens van zijn leeftijd.
Het bijzondere zit hem hierin
dat Ingo Ullner niet Ingo Ullner
is, en dat de dames in de etage
woning Ausser der Schleifmühle
3, die hij „Mutti" en Groszmutti"
noemt, zijn moeder en grootmoe
der niet zijn.
Ingo Ullner heet namelijk in
werkelijkheid Nanno Sjoert Mein-
ders en zijn ouders wonen niet in
Bremen, maar in Assen, Tuin
straat 64.
En zijn ouders willen dat Nan
no bij hen komt, en bij zijn twee
broertjes en zusjes. Zijn Duitse
pleegmoeder daarentegen zet al
les op alles om ,,haar" Ingo bij
zich te houden.
Een heel eenvoudig geval dus,
zo is men geneigd te zeggen. Mis
schien is het ook wel zo, niette
min kan worden vastgesteld, dat
dit geval in zijn huidige ontwik
keling allesbehalve eenvoudig,
doch veeleer zeer gecompliceerd is
We zullen hier niet proberen uit
te maken waaraan het nu precies
te wijten is, dat deze zaak zo ge
compliceerd. is geworden; veel
liever houden we ons bezig,
aangezien dit ons ook nuttiger
schijnt te zijn met de feiten,
zoals die thans liggen. Doch twee
zaken moeten vooropgesteld wor
den, twee principiële zaken.
Allereerst dat de heer Mein-
ders heus niet alleen de laatste
twee jaren pogingen doet zijn
oudste in het familieverband te
doen terugkeren, doch dat hij
veeleer van 1944 af en geheel uit
eigen beweging, daartoe door nie
mand aangespoord, doet wat hij
als vader meent te moeten doen.
In de tweede plaats willen wij
hier met nadruk verklaren, dat
het zeer zeker ook niet ligt aan
het vice-consulaat in Bremen, dat
deze zaak zo gecompliceerd is ge
worden.
Integendeel, zodra de Neder
landse autoriteiten de heer Mein-
ders desgevraagd bijstand zijn
gaan verlenen, is door de heer
Lucas, onze vice-consul, alles ge
daan wat mogelijk was. Zelfs in
dien we ons beperkt zouden heb
ben tot een vluchtig onderzoek in
deze zaak en niet zoveel mogelijk
gegevens hadden doorworsteld,
dan nog zou zonneklaar zijn ge
bleken met welk een voorbeeldige
Ijver en trouw deze zaak in Bre
men is behandeld. Het is zeker
niet uit ijdele vleierij, dat we
zulks zo nadrukkelijk vaststellen,
doch enkel en alleen omdat wij
Van oordeel zijn, dat de goede
zaak hiermede wordt gediend, en
alle onbillijke critlek, op grond
van onze serieuze onderzoekingen
bij voorbaat ontzenuwd wordt.
HET BEGIN.
Begonnen is het eigenlijk op 28
Juli 1943, toen de kleine Nanno
Sjoert in Bremen werd geboren.
Zijn ouders waren toen nog niet
getrouwd en het was zijn moeder,
een Belgische, niet mogelijk om
haar kind die verzorging te ge
ven, waarop het recht had. Dit
bleek al vrij gauw en zo werd
naar andere middelen om gezien.
Via een advertentie kwam mén in
aanraking met het gezin van de
kleermaker Ullner, dat zelf geen
kinderen bezat. Men kwam vrij
spoedig tot overeenstemming, o.a.
in dier voege dat de heer Mein-
ders een geldelijke vergoeding
voor de verzorging van het kind
zou betalen.
Hierbij moge worden opge
merkt, dat menselijk gesproken,
mevr. Ullner de kleine Nanno het
leven heeft gered. Zijn gezond
heidstoestand was meer dan zorg
wekkend, en de ziekenhuis-auto
riteiten verklaarden ons rond uit:
„Als mevrouw Ullner er niet was
geweest, dan had Nanno niet
meer geleefd." En we hebben alle
redenen om deze bewering als ge
grond te accepteren.
Ongeveer een jaar later, in
Augustus 1944, waren de omstan
digheden voor de moeder van
Nanno gemakkelijker geworden
en toen dan ook in die maand het
tweede kind werd geboren, dacht
zij er niet aan om dit kind tijde
lijk af te staan. Veeleer probeer
den zij en de heer Meinders om
ook hun oudste weer bij zich te
krijgen. Zulks is evenwel niet ge
lukt, waarschijnlijk mede tenge
volge van politieke verwikkelin
gen.
Ook na beëindiging van de vij
andelijkheden heeft de heer
Meinders nog moeite gedaan zijn
oudste op te sporen, dat dit niet
is gelukt, mag, gezien de grote
chaos van die dagen, wel geen
wonder heten.
De heer Meinders is toen naar
Nederland gerepatrieerd en zijn
verloofde ging aanvankelijk naar
België terug. Op 1 Mei 1946 zijn
zij vervolgens te Assen getrouwd
en bij die gelegenheid heeft de
Otier kinderen moet niet
teveel worden geschreven, zo
heeft eens een wijs man ge
zegd.
Wanneer wij ons in deze
kolommen gaan bezighouden
met het „geval" Nanno Sjoert
Meinders, dan is dat dan ook
stellig niet om iets sensatio-
ieeis te schrijven.
Onze motieven liggen in
een geheel ander vlak. In de
Nederlandse, zowel als in de
Duitse pers is veel en veler
lei over deze zaak geschre
ven. Het wil ons echter voor
zomen, dat in beide gevallen
meer gelet is op sentiments
overwegingen dan op nuch
tere jeiten.
Het is om die feiten te la
ten spreken, dat een onzer
verslaggever thans een bezoek
aan Bremen gebracht heeft om
een grondige studie van dit
geval te maken.
Het is met name de Neder
landse vice-consul in Bre
men, de heer G. L. H. Lu-
tas, geweest, die tijd noch
moeite gespaard heeft om
hem hierbij behulpzaam te
zijn.
Het resultaat van deze on
derzoekingen ook by Ame
rikaanse en Duitse instanties
is neergelegd in een tweetal
artikelen, waarvan wij van
daag het eerste publiceren.
heer Meinders ook de voor het
huwelijk geboren Nanno Sjoert
gewettigd, zoals uit de huwelijks-
acte blijkt. Op dat moment dus
was de nog in Bremen wonende
Nanno Sjoert geen Belgisch on
derdaan meer, doch was hij Ne
derlander geworden. Deze om
standigheid heeft de officiële na
sporingen aanvankelijk bemoei
lijkt, omdat de Amerikaanse
autoriteiten uiteraard niet ken
den het Nederlandse kind Mein
ders, doch uitsluitend het Belgi
sche kind Rosschaert.
(Wordt vervolgd.)
KORTE BERICHTEN
In een hoogst geheime bijeen
komst tussen een aantal Ameri
kaanse Senatoren en ministers is
gesproken over het „spreiden'
van Amerikaanse regeringsgebou
wen, i.v.m. een atoombomaanval
in oorlogstijd.
De Indische premier Nehroe is
Zondag uit Cairo op het vliegveld
van Bombay aangekomen.
Generaal de Latrre de Tassigny,
de Franse opperbevelhebber in
Indo-China, heeft gezegd te ho
pen, dat hij zowel van Engeland
als van de Ver. Staten een vlieg
dekschip zal kunnen krijgen tegen
nieuwe aanvallen van de Viet-
minh op de Tonkin-delta.
De Perzische regering heeft
vergaande beperkingen ingevoerd
betreffende het reizen van buiten
landers in Perzië.
Een groep Bulgaarsche bom
menwerpers, die op weg was naar
Albanië, heeft het Joegoslavische
luchtruim geschonden.
Voor het eerst in de geschiede
nis worden in Zuid-Afrika op
commerciële basis orchideën ge
kweekt en wel door de Neder
landse immigranten A. M. de Wit
en zijn echtgenote te Johannes
burg.
De Nederlandse regering heeft
in de Ver. Staten 6 PHY-vlieg-
boten (Catalina's) ten behoeve
van de marineluchtvaartdienst
aangekocht.
Op grond van malversatie op
financieel gebied is de gemeente
ontvanger Pieters in een geheime
zitting door de Groningse raad
geschorst. Het onderzoek is nog
gaande. Het hgtreft geen ge
meentegelden.
De Haagse politie heeft twee
monteurs van de Mosquito moto-
renfabriek te Den Haag aange
houden, die zich hadden schuldig
gemaakt aan diefstal van elf Mos
quito motoren.
De heer H. D. Louwes is voor
1951 herbenoemd tot voorzitter
van de Stichting voor de Land
bouw.
(Tngez. mededeling, advert.)
(Ingez. mededeling, advert.)
Acht van de tien mannen en
vrouwen boven de veertig
zijn vatbaar voor Rheumatische
pijnen. Dat komt omdat, als die
eerste jeugd achter de rug is, de
bloedzuiverende organen allengs
trager gaan werken. En zo is het
dan de hoogste tijd om regelma
tig Kruschen te nemen. De zes
minerale zouten van Kruschen
hebben een natuurlijke aanspo
rende werking op die bloedzui
verende organen. Naarmate die
nu weer op gang komen, krijgen
de onzuiverheden in het bloed
geen kans meer zich vast te zet
ten en hun slopende werk te doen.
Rheumatische pijnen maken cha
grijnig, want ze verstoren Uw
goede humeur; op de duur zit ge
Uzelf en anderen in de weg.
Wordt liever weer de oude. Neem
Kruschen als een vaste dage
lijkse gewoonte.
(Van onze Utrechtse correspondent).
Meldden wy enkele maanden geleden, dat de financiële positie
van de Ned. Militaire Bond Pro Kege slecht was, zodat sluiting van
enkele militaire tehuizen werd overwogen, thans heeft men een
eerste stap op die weg gedaan en is het clubhuis in een der Zuid-
Nederlandse steden verkocht. Komt er niet spoedig hulp opdagen,
dan zal de Militaire Bond genoodzaakt zijn opnieuw tehuizen te
verkopen en te sluiten.
Uiteraard komen het eerst
voor opheffing in aanmerking de
clubhuizen, die met geweldige te
korten werken. Dat zijn echter
tehuizen in gebieden waar men ze
het minst missen kan, namelijk
in het rooms-katholieke zuiden.
In Brabant en Limburg is het
militaire clubhuis dikwijls het
enige adres waar de protestantse
militair terecht kan. De kleine
kerken der reformatie, welke men
in dit land aantreft, zijn niet in
staat de leden van de krijgsmacht
op te vangen. Het gevolg is, dat
in veel gevallen de protestantse
militair volledig onderduikt in de
roomse omgeving. Wat dit zeggen
wil, behoeven wij niet toe te lich
ten. In de practijk vertoont het
roomse zuiden dezelfde kenmer
ken als het verwereldlijkte leven
in de grote steden elders. De mili
tair van protestants-christelyke
huize, die de bewarende invloed
van het gezin moet missen, vindt
in zijn clubhuis nog iets terug van
hetgeen men hem thuis bieden
kon. Maar wanneer hem deze
steun ontnomen wordt, kan zijn
geestelijk leven schade lijden.
De nieuwe voorzitter van de Mi
litaire Bond, kolonel G. Wielinga
te Amersfoort, heeft ons deelge
noot gemaakt van zijn bezorgd
heid over deze gang van zaken.
Zelf oud-voorzitter van de tehui
zen te Amersfoort, Bandoeng en
Tjimahi weet deze officier beter
dan wie ook in welk een behoefte
de clubhuizen voorzien. Vooral in
deze tijd, nu de diensttijd veel
langer is dan vroeger. Daardoor
wordt er meer gestudeerd door de
militair. Gelegenheid voor studie
vindt hij in het tehuis. Ook in dit
opzicht berokkent het verdwijnen
van een clubhuis nadeel voor de
militair.
WAT TE DOEN?
Al menigmaal hebben wij de
oorzaken opgesomd van de finan
ciële tekorten bij de Militaire
Bond. Wij zullen ze niet allemaal
herhalen. Alleen zij hier nogmaals
melding gemaakt van het povere
figuur, dat de protestantse kerken
maken.
In 1949 brachten de kerken voor
de drie militaire organisaties
(P.I.T., Mil. Bond voor Oost en
West en Mil. Bond Pro Rege)
f 61.000.op. In 1950 maar
f 20.000.—.
We kerken, aldus de heer W.
Nieuweboer, secretaris van de Mi
litaire Bond, benadelen haar eigen
werk hierdoor. Want de jongens,
die /.ij plaatselijk voorbereiden op
het leven, laten ze in militaire
dienst los.
Als zij zich metterdaad zouden
bekommeren om het welzijn van
die jongens, sloofden de kerken
zich uit om de stichting en in
standhouding van tehuizen finan
cieel mogelijk te maken.
Ook de publieke collecten brach
ten in 1950 minder op. Zij lever
den een bijdrage van omstreeks
f 100.000.terwijl het jaar er
voor f 150.000.binnenkwam. In
komsten van de zijde der leden
vermeerderden vrijwel niet. De
Militaire Bond heeft 30.000 leden
(het moesten er volgens de heer
Nieuweboer minstens 100.000
zijn). In de maanden October en
November werden er 1000 bij ge
wonnen. Maar er gingen er 996 af
wegens bedanken!
Het kapitaal van de Bond ls tot
de top belast. De bankschuld is
groot. Wat staat de Bond nu te
doen? Met een tekort (over het
afgelopen jaar 50 fi 60.000 gulden)
kan men onmogelijk verder wer
ken. Er zullen dus drastische be
zuinigingsmaatregelen nodig zijn
Dit kan alleen voorkomen wor
den wanneer het ledental van de
Bond stijgt, de subsidies van Oor
log en Marine tot f 100.000.
worden verhoogd (thans bedragen
zij f 80.000.en de kerken haar
plicht doen. Reeds is bij de kerken
gevraagd om een collecte in de
maanden Mei en Juni.
DANKBAAR VOOR HULP.
Intussen zouden wij ondankbaar
zijn, aldus de heer Nieuwboer, als
we niet met dankbaarheid ge
waagden van de hulp, die ons de
laatste maanden van allerlei kan
ten is gegeven.
De actie van het Zeeuwseh Dag
blad wordt zeer gewaardeerd.
Daarnaast is men blij met de hulp
van het Chr. Jonge Mannen Ver
bond, dat een aantal bibliotheken
van 110 nieuwe boeken voorzag en
dat onder het motto „Dat mag je
niet laten, 't is voor onze solda
ten" doorgaat met steunverlening.
De Ned. Bond van Jongelingsver
enigingen op G.G. heeft besloten
mede te werken aan de vernieu
wing van het meubilair in het
clubhuis te 's-Hertogenbosch.
Al deze steun betreft echter de
inrichting en het herstel van be
staande tehuizen. Aan het stich
ten van nieuwe gebouwen kan niet
worden gedacht. De Militaire
Bond zal zich ook gaarne wenden
tot de gemeentebesturen met ver
zoek om bijstand. Maar het meest,
zo besluit de heer Nieuweboer zijn
uiteenzetting rekenen wij toch op
de kerken. Het geldt immers
mede haar zaak!
Treinongelukken in Oostenryk
Op het traject GrazSalzburg
tussen Gaishorn en Trieben, on
geveer 80 km. ten Noord-Westen
van Graz, is een personentrein
met een goederentrein in botsing
gekomen. Twee rijtuigen van de
eerste treinen werden vernield.
Volgens de eerste berichten zijn
er zes gewonden.
Een dieseltrein op hetzelfde
baanvak ontspoorde door de
sneeuw. Niemand werd gewond.
r'EUILLETON.
Vrij naar het Engels van
JOSEPH STEPHENS.
O-, 0
Dan zou ik de naam willen
kiezen, die Lucas mij gaf: Theo-
philis.
Een glans vai. blijdschap ver
helderde Paulus' gelaat:
Dat is een goede keus mijn
zoon. Tot Io zich richtende:
Ik wenste wel, dat ik je
kon dopen, Io, gelijk ik je man
gedoopt heb. Denk aan Jezus'
■Woord: „Waarlijk Ik zeg u, ten-
«ij een mens uit water en Geest
geboren is, hij kan het Ko
ninkrijk Gods niet zien."
Is mijn man gedoopt?
Ja, Theophilus is nu een
Jtrijder in het leger van onze
leer Jezus Christus.
In de lichtglans van haar lan
taarn beleed Io haar geloof in
Christus als Gods Zoon, haar
Heiland en Heer en werd zij
gedoopt met het water, dat Pau
lus in een kleine nap had opge
spaard.
Nauwelijks was dit geschied,
of een ruk aan het touw gaf
naar te kennen, dat men boven
aanzette tot spoed. Paulus zei:
Gaat nu, m'n kinderen, de
tijd is kort en Caesar's mannen
blijven onbetrouwbaar.
Toen moest Io zich vermannen,
om een der doden te slepen naar
de plaats waar Virginius gele
gen had. Zodra die gruwzame
taak volbracht was en een ont
roerend afscheid van Paulus had
plaats gehad, trachtte Virginius
met Io's hulp te kruipen naar
het midden van het kerkerhol
tot vlak onder de trapdeur. Dan
greep Io het touw en bond hem
er stevig aan vast. Terstond
werd het gestrekt en langzaam
werd de zware last maar een
lichte last voor wie het gevaar
lijke werk verrichtten opge
trokken naar de bovenverdie
ping. Zonder stoornis gelukte
het, Virginius boven te krijgen
en kort daarna stond Io, trillend
van inspanning en emotie, naast
hem.
Snel werd Virginius nu in een
doodskleed gewikkeld, een wijd,
linnen laken, en door Sanna en
Hermas naar buiten gedragen,
waar een lijkbaar gereed stond
om door acht gespierde mannen
vervoerd te worden naar de Ti
ber. Begeleid door Montanus en
Reginus met fakkels, terwijl al
len plebejers-kleding droegen,
zette de sombere stoet zich in
beweging. De schaarse voorbij
gangers schonken er geen aan
dacht aan; het was nacht, Rome
had trouwens weinig belang
stelling voor doden
Bij het naderen van de werf,
waar de boot voor de vlucht
gereed lag, dreigde nog het ge
vaar voor de nieuwsgierige
dokwerkers, maar ook dit liep
zonder ongelukken af en veilig
bereikte men de door Poly voor
dit doel bestemde achtriems-
sloep, een licht en snel vaartuig,
van zeil voorzien. Om de vaart
te bespoedigen, had hij de romp
met een laag was overdekt. In
korte tijd kon men de 14 mijlen
verderop liggende galei van Io
bereiken, die te Ostia gemeerd
lag.
Met bewonderenswaardige be
heersing had Virginius zijn
sombere dodenrol gespeeld, het
gelaat overdekt door een dunne,
linnen doek. Toen hij naar Io's
galei overgebracht en in de hut
op een divan neergelegd was,
werd hij verwelkomd door zijn
nicht Claudia. Dat hij nu wer
kelijk vrij was kon hij zich niet
realiseren. De verschrikkingen
en ontberingen van het kerker
hol, dat geen andere uitweg
meer had gekend dan naar de
marteldood, hadden zijn denken
afgesloten voor welke toekomst
ook. En toch, Claudia wilde hem
deelgenoot maken van de woor
den, die Lues had gesproken
kort voor het begin van de ont
vluchting. „Onze zaak is niet
verloren, kén niet verloren zijn.
Het Woord houdt stand, zolang
er één stem is, die het verkondi
gen kan. Zolang Christus' Woord
gepredikt wordt, is Caesar's arm
machteloos'. Neen, Paulus had
zich niet vergist: van deze Theo
philus zou God Zich nog bedie
nen om Caesar's rijk te onder
mijnen door het Godsrijk te
bouwen.
Met stralende ogen was Io,
nadat zij van kleren gewisseld
en zich verfrist had, bij haar
man gaan zitten. Ja, nü was hij
haar eigendom maar hoe ge
heel anders dan de met geld
gekochte, nu door onbetaalbare
banden des geestes met haar
verbonden man, maar zijn
glimlach was genoeg. Haar ziel
was vervuld met innige dank
baarheid en blijdschap.
En terwijl zij haar hand in de
zijne legde, werd beider hart
vervuld van een liefde, die de
menselijke liefde ver te boven
gaat en die hen tot de hoogste
gebondenheid opriep: getuigen
van Christus en boodschappers
van de verlossing uit de sla
vernij der zonde te zijn in het
land, dat Catar Virginius als
Theophilius zou terugzien.
EINDE.
Blijkens buitenlandse persberichten heeft het Nederlandse Korea-
detachement zich, in samenwerking met Amerikanen en Fransen,
by de strijd in en om Wondjoe moedig gedragen. Onder moeilijke
omstandigheden, geteisterd door een felle koude, heeft men stand
gehouden bij herhaalde stormaanvallen der Noord-Koreanendie
in getalsterkte verre de meerderen waren. De Nederlandse en
Franse vrijwilligers worden thans door hun moedig optreden de
„helden van Wondjoe" genoemd.
Volgens in Den Haag ontvan
gen telegrammen hebben onze vrij
willigers echter reeds voor Wond
joe aan belangrijke gevechtshan
delingen deelgenomen. Zo hebben
zij omstreeks 7 Januari bij Hoeng-
san de terugtocht van een Ame
rikaans regiment op Wondjoe ge
dekt. In Wondjoe aangekomen
werden zy belast met de bewa
king van het vliegveld en de ver
dediging van de stad. Toen de
Amerikanen Wondjoe verlieten,
dekte het Nederlandse detache
ment met nog enige onderdelen
de terugtocht van de Amerikaanse
divisie, waarbij het was ingedeeld.
Volgens de aangehaalde tele
grammen was de troep na deze
zware gevechten zeer vermoeid,
de stemming werd echter uitste
kend genoemd.
Ënquête over financiering van
quartaire wegen.
Op voordracht van de hoofd
afdeling Sociale Zaken van de
Stichting voor de Landbouw is
tot de contactcommissie Stichiing
voor de Landbouwume van Wa
terschapsbonden toegetreden de
heer A. de Vries te Leeuwarden
(Ned. Chr. Landarbeidersbond).
In haar laatste vergadering
heeft de commissie uitvoerig de
stand van zaken onder ogen ge
zien t.a.v. de financiering van de
quartaire waterschapswegen.
De commissie-Oud houdt zich
in een sub-commissie o.m. bezig
met de bestudering van 't vraag
stuk van een criterium voor een
Rijksbijdrage voor de quartaire
gemeentewegen. De contact-com
missie acht het van belang, dat
van Overheidswege ook een com
missie ingesteld wordt, welke
naar een oplossing zoekt voor de
financiering van de quartaire wa
terschapswegen. Daarmee heeft
de commissie-Oud geen bemoeie
nis.
Inmiddels zal de uitslag van de
enquête, welke enige maanden
geleden bij een honderdtal wa
terschappen ls ingesteld, worden
afgewacht, teneinde voor het ver
krijgen van een oplossing meer
gegevens ter beschikking te heb
ben, in het bijzonder omtrent de
geaardheid van het verkeer, welke
van de niet gesubsidieerde quar
taire waterschapswegen gebruik
maakt.
Eervolle opdracht.
Militaire deskundigen in Den
Haag hebben ons desgevraagd
meegedeeld, dat het dekken van
e en aftocht moet worden be
schouwd als een eervolle op
dracht, die meestal wordt gege
ven aan het beste onderdeel. Uit
het feit, dat de Nederlanders
deze opdracht hebben gekregen,
leidden onze zegslieden af, dat de
Nederlandse vrijwilligers zich uit
stekend hebben gehouden. Zij
schrijven dit toe aan de gedegen
opleiding van onze soldaten, die
in Indonesië hebben geleerd alle
mogelijke terreinmoeilijkheden te
overwinnen. De laatste berichten
vermeldden, dat het detachement
sedert 11 Januari met de hulp
van andere U.N.-troepen zijn po
sitie zuid van Wondjoe handhaaf
den, waarbij de tegenstanders
grote verliezen werden toege
bracht. De Nederlanders lagen in
de voorste gevechtslinie ingegra
ven in „foxholes".
Bewondering.
Het wekt de bewondering van
de Amerikanen hoe snel het de
tachement bij grote vermoeidheid
door enige uren rust weer volko
men fit en gevechtsklaar is. Niet
tegenstaande de strenge koude
wordt de geestkracht van de Ne
derlandse soldaat voorbeeldig ge
noemd. De commandant heeft
Den Haag vier voordrachten voor
dapperheidsonderscheidingen toe
gezonden. De zware gevechten,
waaraan de Nederlanders hebben
deelgenomen hebben ook hun tol
geëist. Officiéél is bericht ont
vangen, dat één soldaat is ge
sneuveld.
Bouw van Russische schepen
in Nederland.
Van officiële zijde wordt mede
gedeeld, dat van het op 2 Juli '48
tussen Nederland en de Sowjet-
Unie gesloten handelsaceoord tot
nu toe zijn gecontracteerd en op
Nederlandse werven in aanbouw
zijn drie vrachtschepen, met een
laadvermogen van 6500 ton.
Berichten, waarin van andere
voor Russische rekening in aan
bouw zijnde aantallen schepen
wordt gesproken, zijn onjuist.
Een landbouwer te Hardinxveld
had twee zeugen, die op één dag
het leven schonken aan totaal
veertien biggen. De hokken lagen
naast elkaar en waren niet door
muurtjes, doch slechts door een
aantal planken gescheiden, die
bovendien hier en daar gaten en
kieren vertoonden. Merkwaardig
genoeg scheen het kroost van één
der dieren zich meer aangetrok
ken te gevoelen tot die der bu
ren, want op een goede dag zaten
alle biggetjes in één hok, terwijl
de andere zeug letterlijk moeder
ziel alleen achtergebleven was.
Dit verdroot het dier blijkbaar zo
zeer, dat het krachtige pogingen
deed ook in het aangrenzende hok
te komen en met succes.
In een dergelijk geval loopt
zulk bezoek meestal op ruzie tus
sen de oudere dieren uit, doch
ditmaal verdroeg het varken, dat
het dubbele kroost te verzorgen
had ook deze nieuwe inwoning
zonder verzet. De verzoenende
houding der oudere dieren deelde
zich tenslotte ook aan de biggen
mee, die zich thans rustig dom
heide moeders laten verzorgen.
Binnen een jaar over de 500 leden.
Het gaat goed met de Neder
landse Bond van Protestants-
Christelijke Beroepsgoederenver-
voerders. Zaterdag werd in
Utrecht de algemene ledenverga
dering gehouden en tijdens deze
vergadering steeg het ledental tot
516. Wanneer men weet dat deze
organisatie nog geen jaar bestaat
op 16 Februari van het vorig jaar
werd zij opgericht, dan kan men
alleszins van een gezonde ont
wikkeling spreken.
De algemeen voorzitter, mr dr
E. P. Verkerk zeide Zaterdag in
zijn openingswoord dat in onze tijd
allereerst behoefte heeft aan dui
delijkheid. In het vervoer zijn ver
schillende onduidelijkheden en
vraagtekens. Enkele ervan noem
de spr. De bond wil allereerst, al
dus mr dr Verkerk, een andere
strijdwijze, zeggenschap voor de
vervoerder. Men zal niet mogen
rusten voordat deze In de wet is
vastgelegd. Verder verlaging van
kosten en lasten, zowel van die
van Overheidswege op de vervoer
der worden gelegd als die van
wege de organisaties op de ver
voerder drukken. Momenteel is
er een toestand van alarm in het
vervoer, aldus mr dr Verkerk.
Sinds 1945 zijn er van de 12.500
vervoerders 2500 gesneuveld, ter
wijl 787 bedrijven stilliggen. Nog
steeds dreigt de sanering. De mi
nister wenst n.l. zijn greep op het
vervoer te behouden. Toch waren
er op 1 October 1949 nog 3500 on
georganiseerde vervoerders. „De
ze vervoerders, die niet willen
organiseren", aldus waarschuwde
mr Verkerk, zijn toehoorders,
„zijn uv moordenaars". Alleen op
de grondslag van het recht zal de
positie van de vervoerder zijn te
redden en daarvoor strijdt de
bond.
Het jaarverslag van de alge
meen secretaris, de heer D. A. J.
Sloof, gaf een beeld van de acti
viteit die de bond In het eerste
jaar van zijn ontstaan ontplooide.
Een massa onderwerpen werden
genoemd, die de aandacht van het
hoofdbestuur hadden. Het verslag
van de penningmeester, de heer
de Vrij uit Benthuizen, toonde
aan dat ook de bond er financieel
goed voor staat.
De bond 1» aangesloten bij
de Christelijke Middenstands
bond. De verhouding daarmee is
heel hartelijk, aldus vertelde de
voorzitter van het dagelijks be
stuur, de heer D. Pronk uit Den
Haag. Dat werd later nog eens
onderstreept door mr J. P. I. van
de Wilde, de secretaris van de
Chr. Middenstandsbond.
Ook kwam ter sprake de uit
breiding van de federatie. Momen
teel vormt de bond met de R.K.
Bond van Beroepsgoederenver-
voerders „St Franciscus" een fe
deratie.
Uit de toelichting van de voor
zitter bleek echter dat ook de toe
treding van de B.B.N. practisch
zeker is. Op verschillende punten
is met de R.K. bond reeds con
structief samengewerkt.
Op deze vergadering kwam ver
der nog het punt ter sprake hoe
de jongeren meer te activeren
voor het werk van de bond. In
TACTIEK.
Het Kamerdebat inzake Nieuw-
kxuinea wordt vandaag voort
gezet. Minister van Maarss^een
zal dan de gelegenheid l&jgen
de Regering te verdedigen te
gen de zeer zware beschuldi-
g>ng, dat zij door haar beleid
haar woord heeft gebroken te
genover de volksvertegenwoor
diging. Zij heeft namelijk de
Kamer niet geraadpleegd toen
zij tijdens de onderhandelingen
met de Indonesische delegatie
het standpunt van onverkorte
handhaving van de Nederlandse
souvereiniteit over het eiland
vaarwel zegde. Woordbreuk was
dit, omdat zij zulk een raadple
ging uitdrukkelijk had beloofd.
Aldus de beschuldiging Don
derdag geuit door Dr Schouten,
die zeide haar te kunnen sta
ven met uitspraken gedaan tij
dens het geheime Nieuiö-
Guinea-debat van enkele maan
den geleden.
Verder kon de A.R.-fractielei-
der niet gaan, omdat de notulen
van deze vergadering nog altijd
geheim zijn. Voorstellen om deze
openbaar te maken had voor
hem geen zin, omdat hij wel
wist, dat de Rooms-rode coalitie
dit toch tegen zou houden.
Prof. Romme wilde het echter
graag laten voorkomen, alsof hij
de openbaarheid niet vreesde.
En zodoende kwam het op zijn
voorstel tot een nieuwe geheime
Kamervergadering, waarin be
raadslaagd werd over het open
baar maken van de notulen van
de vorige.
Daartoe kwam het ook. Ten
minste: enkele passages uit dia
notulen werden gepubliceerd,
die overigens nog maar een
zwak bewijs vormen voor de
stelling, dat de Regering geen
overleg met de Kamer beloofd
had. Het verder tijdens die t>e'-
gadering besprokene blijft echter
nog altijd geheim. Het bleef Dr
Schouten dus onmogelijk :ich
daarop te beroepen.
Wij achten dit een minne
tactiek. Het bewijs van de on
schuld der Regering achten wij
er dan ook bepaald niet door
geleverd. Dan zal minister van
Maarsseveen vandaag met betere
.bewijzen" moeten komen.
dit verband werd het idee geop
perd om een uitwisseling te or
ganiseren.
De heer D. Pronk, sprak ten
slotte over het onderwerp: ,Z,ijn
wij ontevredenen?"
In zeker opzicht zijn wj|
dat wel, aldus spr. Waren wij ge
heel tevredenen dan betekende
dat de dood van de organisatie,
want al wat met het vervoer te
maken heeft vraagt activiteit. De
strijd van de bond gaat tegen de
aantasting van de plaats die God
de mens gaf. De heer Pronk riep
de leden op om actief te zijn voor
de bond en porpaganda te maken,
opdat men zo spoedig mogelijk
1000 leden heeft, wat nodig is in
het belang van de vervoerder.
Alle vrouwen van planters
geëvacueerd.
Vrijwel alle vrouwen van de
planters van de bergcultures in
de Oosthoek van Java zijn naar
Djember en Soerabaja geëva
cueerd. De planters, die bijna
nergens de tuinen ingaan, in ver
band met het gevaar van de rond
trekkende benden, zorgen er
thans voor, dat zij 's nachts met
minstens 4 of 5 op de onderne
mingen zijn. Hiertoe worden de
employees van de ondernemingen
in een bepaalde streek verdeeld
over 3 ondernemingen, terwijl
voor de ondernemingen, die hier
door onbezet zijn, er extra politie
bewaking is.
De speciale correspondent van
Aneta meldt, dat er de laatste
weken ook vele Indonesiërs door
de benden zijn vermoord. In twee
onderdistricten in het oostelijk
deel van het Djemberal zijn in de
eerste week van Januari bijvoor
beeld 70 Indonesiërs vermoord.
De algemene indruk in Soera
baja is, dat bepaalde groepen, die
een tijdlang rustig waren, thans
weer tot actie zijn overgegaan. De
in het algemeen goed bewapende,
mobiele benden hebben het ge
munt tegen de Indonesiërs, die
destijds zouden hebben samenge
werkt met de Nederlanders meer
malen is reeds gebleken, dat som
mige benden niet op roof uit zijn,
doch op het liquideren van per
sonen, die zich de haat van de
benden op de fials hebben gehaald.
De Nederlanders, die de laatste
weken in Oost-Java door de ben
den werden vermoord, stonden bij
het personeel van de ondernemin
gen en bij de plaatselijke bevol
king goed aangeschreven, aldus
de correspondent.
Indonesiër zou 208 jaar oud
zijn.
Volgens het Indonesische blad
„Waspada" leeft in Atjeh een
man, Teungu Abdurrachman ge
heten, die 208 jaar oud is. Deze
hier werd in het 1742 geboren.
Volgens het blad ziet hij er nog
gezond en sterk uit en hoewel zijn
gezichtsvermogen niet meer zo
goed is, kan hij nog uitstekend
horen.
Volgens „Waspada" beweert de
man zelf reeds eenmaal te zijn
overleden geweest, maar na zijn
begrafenis was hij weer tot leven
gekomen. Met begrijpelijke moeite
was hij uit zijn graf verrezen, tot
uiterste ontzetting van de om
standers, die ijlings het hazen
pad kozen.