FILO FOP
Bij ons Bniis
Zeldzame Plant
aphauómen
en de
Om
ïcunülmad
de, q&eaten.
btanfysiigtmu uootwaacde.
Vrifdbg 12 Januari 1951
T ZEEUWSCH WEEKEND
Pagina 4
Correspondentie uitsluitend te richten aan:
J. Joosse, Eigenhaardstraat 6. Middelburg.
Bij het eerste verschijnen in
dit jaar van deze rubriek wens
ik alle schaakvrienden langs de
ze weg mijn beste gelukwensen
voor 1951.
Plannen zijn in voorbereiding
om de schaakrubriek voor onze
lezers nog aantrekkelijker te
maken; deze zullen wij binnen
kort bekend maken! En dan nu
de eerste party van dit jaar.
In de strijd om het Kampioen
schap Zeeland 1947 werd een
partij gespeeld door de heren J.
J. v. d. Ende (Wit) en A. Dob
belaar (Zwart). Hoewel ruim 3
jaar oud, is het de moeite wel
waard om deze partij eens na
te spelen.
In een Konings-Indiscbe par
tij zien we de spelers naar ver
schillende vleugels rocheren.
Beide spelers gaan aanvallen, en
Zwart komt door een aardige
combinatie in het voordeel en
wint.
Wit: J. J. v. d. Ende.
Zwart: A. Dobbelaar.
Konings-Indisch.
1. d2d4, Pg8—f6; 2. c2—c4,
g7g6; 3. Pblc3, Lf8—g7; 4.
e2e4, d7—d6; 5. Lel—e3, (Wit
maakt nu reeds plannen voor de
lange rochade) 5. 00; 6.
f2f3, (tegenwoordig speelt men
meestal g3 en Lg2 en Pe2) 6.
e7e5; 7. Ddl—d2, Tf8—e8;
8. 0—0—0, e5xd4; 9. Le3xd4,
Pb8c6; (Zwart ontwikkeld zijn
stukken met tempowinst) 10.
Ld4e3, Lc8e6; 11. Kcl—bl,
a7a6; 12. g2g4 (Wit gaat de
stormloop op de Koningsvleugel
beginnen) 12Ta8b8 (en
Zwart gaat zich klaarmaken
voor de aanval op de andere
vleugel. Het is nu de vraag wel
ke het snelst gaat) 13. h2h4,
Pc6e5; (op c4 gericht waar
door de verzwakking b3 wordt
uitgelokt) 14. b2—b3, b7—b5
(Zwart gaat beginnen) 15.
c4xb5, a6xb5; 16. Pc3xb5? (Wit
ziet geen gevaar in het slaan op
b5 en wordt nu verrast door de
zwarte combinatie) 16Pe5x
g4!17. f3xg4, Pf6xe4; 18. Dd2
a5 (de Dame blijft b5 dekken,
anders kan volgen Tb5; Lb5;
Pc3f enz) 18Le6xg4; (Zwart
heeft nu nog maar 2 pionnen
voor zijn stuk) 19. Lfle2 (op
Tel kan Pg3 en op Tdl eveneens
Pg3 volgen) 19Tb8xb5 (het
gaat gebeuren. Let U eens op
hoeveel stukken van Wit onge
dekt staan en hoe de zwarte
oorde. 't Lik bekaont wa 'n kan-
nibalen-ivaesie imme kot! Stom
merik da 'k bin loap 'k wir vlug
nae binnen. Daat'aok nie motte
doeë, waont toen aajut lieve live
gaendeü
Driedubbele erreme Jewan-
nesü!
Waont wa 'k dè in die 'zie-
kamer zaog, waos gaons'n'ille-
gaer glaod nie moo mir. M'n
wuuf aolsmae aen d'r kil krau
wende de nieuwste negerinnen-
daans (de saombae g'leuf 'k
dattum 'it) deu ons klein zie-
kaemertje, terwiel dao 't aeke-
lige mins va vaon Driel stids
mac versrikkeluk braekende de
boel kromme'nen'ondersteboaven
traopte. Wat waos dao 'n'aeke-
lig 'ezicht, om te spugen!!
Aas vint wizende wau 'k
sjuust d'norde'stellen, toen 'k
deu 't ra'em de piter-olie-boer-
z'n-vouwe 't arf opzaog komme,
woest metter 'èrrumme zwaei-
end. Oak da'nog!
Wao 'k toen'edocht, wee'k'nie
mir, maer veul moais waost
glaod nie! Aalin wee'k nog, dao
'k bie m'n eige docht: „Jewan-
nes paok dao noe's goed an. On-
dertusse dao 'tie op d'er achterste
vaalt (aoltied die gliebaene!)
gae jie d'r vandeu. En laet ze
nou sjuust ok uutglieë, allin
waos die wi veul vlugger opge-
kraabelt daon'k edocht 'aod! Zo
kwammut da zie sjuust de keu
ken binnenvloag, toennik dlrruut
goeng.
Kort 'en goed:
Dao wuuf waos zotte vaon
kwaedeit. Ze douwde toen
'ondekt'ik me fout!) al d'aoker-
tjes imme snoete bruld'iets
wao'k'nie vestond.
We wit'k dao'k oppun gegeve
momit m'n eige ommekirde doa
gaon'ge de straet'op vloag.
'k Oarde nog roepe: „Dae
gaet'n smilaop!" toen waos'k
op straet.
Hè hè, waot waos'k blieë, dao
kun'julder zikur ao wè begriepe?
Toe b'in'k mac vanzalvers nae
schil-'Aerie vao'de tubaokswien-
kel'egaen, ommun doasje puup-
tebaok ennun puupje vaonün
kwaoretje; waont m'nechte laog
thuus; dae durrufde'nik ve-
loapig nie-öm, zoalaonge m'n-
eige'nuus betèt waos. Toenk wee
vaon Aerie trugkwaom, vlug
voobie mcnuus'liep, oardi'k ze
daebinne nog stis kraekille.
'k Zegge toen me zoa bië mun
eige: Die wuuve motte noe be
kaont illegaens aoltied'eliek'eb-
ben! O mae!
Aol mie aol zao'k'oppun goeie
daog is naer de burgevaeder toe-
gaen en dao zaok's vraege of
dae gliebaene gedoe nie's bie de
wet verboje ken worre.
Of zou'k dae soms bij Dris voo
motte wize?
■IEWANNES va Leu Va
Vullem vaon'de Ziwse
jojumü
je geen tijd meer om wat meer
te vertellen. Ik weet graag wat
van mijn krantenfamilie. Bos
viooltje te Middelburg. Van jou
heb ik twee lange brieven om te
lezen. Echt gezellig. Die eerste
was voor de beantwoording te
laat gekomen, maar gelezen heb
ik hem wel. Dat zie je. Ik heb
genoten van je beschrijving van
die stokbrood-bakkerij. Fijn, dat
je al die smakelijke dingen leert
klaar maken op de huishoud
school. Als ik dichter in de buurt
woonde, kwam ik vast eens proe
ven. Hoe is het met de repetities
Vallen ze nog al mee. Heel veel
dank voor je prachtige kaart. Si
mon B. te Aagtekerke Ik ben een
paar dagen uit geweest en toen
ik bij terugkomst je brief las, was
het te laat om voor zo'n tochtje
naar Aagtekerke te komen, want
de sneeuw was al weg. Jammer
genoeg hé, want ik houd wel van
zo iets vooral nu je beloofde dat
je me niet zou laten buitelen. En
nu het regent (want dat doet het
op dit ogenblik) komt er van sa
men schaatsenrijden ook al niets.
Maar ik zal het onthouden voor
de volgende keer. Heb jij nog veel
gereden? Liesbeth M. te Arne-
muiden. Wat een lange brief heb
jij geschreven en allemaal over
zulke gezellige dingen. Ik denk
dat jij wel heel goed opstellen
kunt. maken, dat merk ik ten
minste wel aan het briefschrijven.
Jij hebt heel wat prettige uurtjes
gehad in de Sinterklaastijd. Nu
zie ik alweer met verlangen naar
je brief uit over de Kerstvacan-
tie. Vertel je weer van alles?
Wim M. te Arnemuiden. En
later nog veel gereden? Op het
ogenblik, dat ik schrijf, is de ijs-
prct weer voorbij. Maar de win
ter is nog niet aan het eind hoor.
Je komt misschien nog wel weer
op de schaats. Ben je nog meer
uit geweest?
In alle gestalten en standen der
mensheid komt het minder aan
op ontwikkeling van onze geest,
dan wel op opvoeding van het
hart.
Niet erg is 't als de tijd met
sneeuw uw haren tooit, maar er
ger als hij u de sneeuw in 't harte
strooit.
Wanneer wij onze koloniën
kwijt raken is het niet door het
ontwaken van het Oosten, maar
door het inslapen van het Westen.
Koppigheid is het zekerste te
ken van domheid.
zoa; ie-r'ei-je-ze!"
Mae m'n wuuf wou ze glaod
nie anpaoke. Ze kommundeerde
m'ieskoud: ,,Nae de keuken Je-
wannes! E' vlug wa!!"
'k Zegge teuge ze: „Zag vrou
we, zoa zag 'k, zag vrouwe je
bin nie mè-'j-öudje bizig oooör,
of dochie sums va we?"
Mae me wuuf doude m'aol in
de keuken.
'k Zegge teuge d'r: „Mö je
sums je vint nie mè liefde be'
nondele?" E toen gebeurd'et.
M'n vrouwe dee dermond oape,
en toen kwaom d'r in woarden-
stroam vao-jewalste. Ze begon
me'nuut te maeken voo aol wa
moai lillik was, edde waos nog
vee mir 'ekommc, aos 'k'nie
d'aokertjes in der viengers
'edouwd aod! Siene maekte toen
vlug 't zaokje oapen: „Mae
stommerik toch, zee ze, jie ai
poejer migebrocht!"
'k Schrokke er van.
'k Zegge vlug d'r op: „Ao wè
vrouwe, dao za netuurluk aokers
-in-poejervurrum wize!" 'k
Zegge d'r nóbie: „Nim jie
vrouwe vit Driel noe mè 'n
flienke paoplipel oppun bitje
wacter d'r vao-nln.
Afflin, ze dee zoyvas ik'ut voor
'esreven 'aod, ennik goeng vlug
nae voaren.
Mae lae'k noe sjuustement bie
de voodeur komme, 'k aod ne-
tuurlik irst in de gaong me jaos
'an'etrokken. toen 'k vanuit de
■iekaemer oppins un èls lawaei
Stand na de 20e zet van Zwart
Pe4c3f.
Er bestaat geen volkomen op
gaan van twee mensen in elkan
der. Het zal altijd een aantrekken
en afstoten en wedervinden moe
ten blijven. Men moet elkander
veel vergeven. Maar het grote
vertrouwen moet er zijn. Dan
komt ook het geloof en het geluk.
De zwaarste beproevingen wor
den ons opgelegd door Weinighe
den. Zij overvallen ons dagelijks,
telkens, aanhoudend, en vinden
ons meestal ongewapend.
Hoe treurig is het kennis te
hebben als zij tot niets dient.
Mama, Nero zit bepaald ergens over te piekeren. Hij zit heel
de dag al achter z'n oor te krabben.
120. Wat?! Ophouden met hijsen? Filo hield het touw kramp
achtig stil. „Wat zou er toch met Dr Spriet aan de hand zijn?"
dacht hij, „als het nu maar niets ergs is! Tjonge, hoe lang zal ik
zo nog moeten blijven staan?Ik ben al zo moeO, mijn
armen!" Daar klonk de stem van Dr Spriet weer! „Juist, jong
mens! Trekken maar!!"
Filo rukte uit alle macht aan de tentlijn; eerst kwam de tent
over de rand van de afgrond en Filo wist jiem zó naar zich toe
te halen dat de wind er niet wéér vat op kreeg. Daarna verscheen
de geleerde, kalm glimlachend; hij hield het touw maar met één
hand vast, want in de andere had hijeen plantje
„Juist!" riep hij, nog voor ie goed en wel veilig op z'n voeten
stond, „ziehier, jongmens, een Astrantium Absurdum, in de volks
mond wel koddig Klipkruid genoemd. Een zeldzame vonds:. die
het beetje "ongemak, dat wij hadden, ruimschoots vergoedt....
„Hm", zei Filo, „doe het plantje maar gauw in Uw trommel, hier
is Uw rugzakde tent zit er al in en Uw hoed ook en
Juist! Bravo! Laten we de ochtend afwachten buiten de wind,
daar, in die rotsspleet!"
stukken werken) 20. Le2xb5,
Pe4c3f (zie diagram) 21. Kbl
el, Pc3xdl; 22. Le3g5, (wat
anders?) Lg7b2t; (de Lopers
van Zwart werken prachtig) 23.
Kcl—c2, f7—f6; 24. Lb5xe8,
Dd8xe8, 25. Da5d5f (adders
volgt De4f) 25Kg8—g7; 26.
Lg5d2, Lb2a3!; (een fijn
zetje, dekt d6 en dreigt c6 enz.)
27. Pgl—f3, c7—c6!; 28. Thl—el,
(een fout in een verloren stel
ling) 28De8xel; 29. Dd5—d3,
Del—f2; 30. Dd3—a6, (Wit wil
nog proberen om met Db7t enz,
binnen te dringen, maar dat lukt
niet meer) 30Df2—c5; 31.
Kc2xdl, Lg4xf3f en Wit gaf op.
Diagram partijstand
v. d. EndeDobbelaar.
behorende by het
ZEEUWSCH DAGBLAD
van Vrftdag-12 Jan. 1951, No. 1762
Uitgave van
Oosterbaan Le Cointre N.V.
Goes
eei/u/sc#
u/eexe/fD
UÏT DE SCHRIFT
De Bijbel moet het in onze
dagen wel zeer ontgelden.
Van alle zijden en door aller
lei stromingen wordt het Woord
van God aangetast.
Wat dat betreft leven we in
een veel gevaarlijker wereld dan
die waarin onze grootouders in de
vorige eeuw geleefd hebben.
In de negentiende eeuw was
er de scherpe en duidelijk waar
neembare antithese. Het ratio
nalistisch standpunt, dat de
massa toen innam, was hoog
hartig in het afwijzen van de
Bijbel, als een boek slechts ge
schikt voor dompers, lieden, die
met de nachtschuit reisden en
kinderlijke geesten, die nog in
de bakersprookjes van dat oude
Boek geloofden.
Op welk een grove manier
werd er door de dageraadsmen
sen niet gespot met de Bijbel en
met hen die nog in die Bijbel
geloofden.
Toen kwam in het begin dezer
eeuw de kentering. De Bijbel
kwam, zo het scheen, weer in
ere. Het was niet meer achter
lijk in de Bijbel te geloven. De
vraag werd slechts: hoé gelooft
men er in?
En vandaag zijn er niet veel
mensen meer te vinden, die niet
op de een of andere manier res
pect voor de Bijbel hebben en
er aan geloven willen.
Het is daarom zaak voor ieder,
die nog de Belijdenis der Kerk
lief heeft, een belijdenis waarin
zulke schone dingen van de Bij
bel gezegd worden, de geesten
te beproeven.
Dezer dagen las ik een mooi
artikel in „De Hervormde
Vaan", het orgaan van de Bond
van Ned. Herv. Mannenvereni-
gingen op Geref. grondslag. Het
ging over het spiritisme en daar
in werd gezegd: „We willen op
enkele dingen wijzen, waarmee
de Spiritisten de band met de
Bijbel willen tonen. Volgens hen
zijn Engelen vergevorderde
geesten van mensen, die meer
malen op deze aarde óf op een
der andere planeten geleefd
hebben. De engelen-verschijnin
gen (en hoeveel staan er niet in
de Bijbel) zijn even zovele „be-1
wijzen" voor de waarheid van
het Spiritisme, wantengelen
zijn vroegere mensen geweest.
(Hebt u die „waarheid" in de
Bijbel kunnen vinden?) En om
hun opvattingen omtrent de om
gang van geesten met de aard
bewoners te rechtvaardigen,
wijzen ze b.v. op de uitleiding
van Lot uit Sodom, op de aan
kondiging van S'mson's geboor
te, op de boodschap aan de her
ders. Daar immers is steeds
sprake van een engel, dat is vol
gens hen: een geest. De Profeten
onder Israël waren niet door
Gods Geest geïnspireerd, maar
Samuel b.v. was eerst „horend
medium" en daarna onmiddel
lijk gewaarwordend en „vér
ziend medium". De brief, welke
koning Joram ontving van Elia,
vier jaar nadat deze gestorven
was, is een voorbeeld van direct
geestenschrift. De hand die op
de muur schreef in Belsazars
paleis, was een gewoon spiritis
tisch verschijnsel. Wat er van
het lichaam van de Here Jezus
geworden is, na Zijn opstanding
de Bijbel leert het ons dui
delijk. Elice van Calcar kan het
ons evenwel nóg beter zegger.
want zij heeft zich uit de gees
tenwereld horen toeroepen: „Het
was de opdracht der1 engelen om
het reine lichaam van Jezus door
een enkele electrische uitstraling
der hand op te lossen en aan de
elementen weer te geven...."
Deze dame wordt door een Spi
ritistenblad de „moeder der
Spiritisten" genoemd, «en haar
„geest" werd waargenomen op
de Spiritistische Landdag in
1919De Spiritist, Ds Van
Ysendijk, schrijft: „Gij, (dat is
dan de niet-spiritist) gelooft, dat
de zware steen, waarmede de
toegang tot het graf van Jezus
was afgesloten, door de hand
van een engel is afgewenteld,
maar gij ontkent, dat een zware
tafel, zonder aanraking van
mensenhanden, van de vloer tot
het plafond is opgeheven."
Zo wordt het mensdom mis
leid en hem zijn Bijbel ontno
men, onder de schijn, hem zijn
Bijbel te verklaren.
Maar deze vorm is nog niet
de ergste. Wanneer men tegen
woordig vertelt, dat de Bijbel
inderdaad een Woord van God
is, maar dat we het moeilijk
kunnen verstaan, wanneer we
er de achterliggende symboliek
niet van doorzien, is dit gevaar
lijker, dan het nogal simpele
spiritisme. Men vertelt u, dat ge
Sues' wat in de Bijbel staat moet
lezen als „verhaal", als dichter
lijke vertelling, heel mooi en
schoon en zuiver en doordrenkt
van Goddelijke waarheid, om
ons op te voeden en tot een
meer humane levenshouding te
brengen. Schepping, zondeval,
geboorte van Gods Zoon, kruisi
ging, opstanding, hemelvaart
enz. het is alles vol prachtige
symboliek, en als zodanig wer
kelijk Gods eigen woord, waar
bij het er tenslotte niets aan toe
of af doet, of men het historisch
dan wel symbolisch opvat. De
lessen, die we er uit kunnen
trekken, zijn er niets minder om.
Zo redeneert men tegenwoor
dig en op die manier draagt
iedereen zijn Bijbel op zak.
En zo wordt de wereld van
vandaag nog vroom op de koop
toe.
Maar het is een gevaarlijke
manier van verzoeking. Want
de Bijbel is de Openbaring Gods
aan de mensen, waaruit wij Hem
recht kunnen leren kennen,
evenals ons zeiven in onze vol
strekt verloren staat, van doem-
waardigen. Wij belijden daarom
het Woord van God, zoals onze
vaderen dat zo kernachtig, con
creet en zuiver hebben beleden
in Art. VII van onze Ned. ge
loofsbelijdenis, vlijmscherp er bij
zeggend: „Beproeft de geesten,
of zij uit God zijn", en insgelijks:
„Indien iemand tot u komt en
deze leer niet brengt, ontvangt
hem niet in uw huis...."
Vlijmscherp. Inderdaad, maar
er hangt ook alles van af wat
de zaligheid des mensen en het
voortbestaan der Kerk aangaat.
Daarom kwam satan in zijn
verzoeking in de woestijn tot
Jezus met zijn: „Er is geschre
venGods Woord verkeerd
uitleggend en verdraaiend. En
daarom verslaat de Christus
Gods hem ook met het zelfde
Woord Gods, zeggend: „Daar
staat wederom geschreven
Gods Woord weer in hét rechte
verband zettend en Schriftuur
lijk exegetiserend.
En wal getracht is met de
Christus, dat ontlopen de chris
tenen niet. Zalige troost ligt er
in de zekerheid, dat Christus'
doorstaan van de verzoeking,
voor ons betekenen mag, door
Hem in onze verzoeking staande
Matth. 5:20: Want ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid
overvloediger zij dan der Schriftgeleerden en farizeën,
dat gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins zult
ingaan.
Vele mensen maken zich ang
stig over de aardse koninkrij
ken. Zullen wij ons vrije Ko
ninkrijk der Nederlanden mo
gen behouden, of opnieuw on
der vreemde, wrede machten
komen? De Russische wals
staat onder stoom, steeds ge
reed naar 't Westen te rollen,
als één man de tijd daarvoor
gunstig acht. Dat is inderdaad
angstwekkend.
Een echt gelovig mens wordt
er toch niet tot in zijn funda
menten door bewogen. Hij
weet, dat het Koninkrijk van
God komt op aarde. Dat rijk
is veel veiliger en zekerder
dan Amerika of Canada, of
welke aardse macht ook.
Maar wat iemand met veel
méér reden wel eens angstig
maken mag, is de vraag: Heb
ik wel een aandeel in dat
heerlijk hemels Koninkrijk?
Velen, ook gedoopte mensen,
ook kerkse mensen, zullen
buitengesloten worden bij de
voltooiing van dat Rijk.
Er is nog iets anders nodig
dan vormen of schijnvroom
heid. Alleen van die bijzon
dere mensen, zoals de Koning
zelf in de Bergrede beschrijft,
zullen Zijn burgers zijn. Rei
ner moeten ze zijn, en eer
lijker, en trouwer meer
vergevensgezind en meer zelf
verloochenend dan de Fari
zeën, die zichzelf toch zo voor
treffelijk vonden. Dat nog be
tere, „meer overvloedige", is
de enige „entree". Het staat er:
Anders niet ingaan. Geens
zins!
Dit bijzondere is niet uit ons
ze eigen wil of karakter op te
brengen.
Het is een gave. Een gena
degave voor elk, die de Heere
Jezus als Heiland en Verlos
ser voor zijn zonden leerde
vinden en waarachtig in Hem
geloven.
Ik kan de vraag naar uw
„entree" dus ook zó formu
leren: Is Jezus Christus ook
uw Redder? Dan komt het ook
met uw „overvloediger ge
rechtigheid" meer en meer in
orde-
Maar het zou er voor ons
land en voor onze kerken min
der beangstigend uitzien, als
de „christenen" wat meer van
die bijzondere gerechtigheid
vertoonden'.
eigen hart of verstand, uit on- Haamstede.
D. VAN SWIGCHEM.
te zullen worden gehouden, in
dien we slechts geloven en blij
ven leven bij wat onze vaderen
bij de grote Kerkhervorming in
de zestiende eeuw beleden heb
ben, omtrent de fundamentele
waarheden van Gods Woord.
Verleje weke kwam een goeie
buur van me bie me en zee as-
dat ie van plan was noe de
krante weer dierder was gewor-
re om het blad maar samen te
gaan lezen met een aere lezer en
hie zee dat ie het helegaer niet
goed kon vinden asdat ze voor
zo'n vodje pampier noe zoveul
geld gonge vragen. Hie zee of
het leven toch al niet dier ge-
nogt was teugeswoordig.
Dat heit mien an het dinken
gebroch. en ik zegge teugen me
vrouwe: ik dienke asdat ik, as
het martdag is in Goes is bie
de krant anloop om is te infer-
meren hoe dat noe eigenlijk wel
zit met die krante. Noe, zo ge-
zeid zo gedaen en ik bin er is
wezen» kieken.
Ik wier ontvangen deur een
meheer met dikke brilleglazen,
waaran je zo maar kon zieje as
dat ie hele daege over ciefertjes
gebogen zit. En toen heb ik hom
gevrogen hoe dat noe eigenlijk
zit met die pampierprijzen waar
ze het altoos zo drok over heb
ben. Want het wou er bie mien
ook nog niet goed in, dat zo
klein brokkie armtierig pampier
noe zoveul geld ken kosten dat
de pries van de krant er deur
verhoogd most worde. En tóen
heit ie mien zo een en aere ver
teld hoe dat in mekaer zat. En
hie was er net mee begonnen
toen er een aere meheer binnen
kwam, eentje mit een nogal kael
oad. En daar had ik drek respekt
voor, want ze zeggen altied, dat
op hersens geen haar ken groei
en. Noe, hie mot er dan heel wat
hersens opna houwen, al zeg ik
't zeivers. En die vertelde me.
toen ik zee dat ik Flippie Bramse
was, dat ie het angenaem vond
kennis met me te maeken en dat
ie me eigenlijk as een kollegr
beschouwende en toen heb ik is
over me eigen bolletje gewre
ven, want ik docht bie me zei
vers: Bram, jie heit nog een dik
ke bos haar op je dakpan groei
en, en me vrouwe is derwat groat
mee, maar as dat waer is van
dat spreekwoord, dan ken jie
vast niet veul hersens hebben, en
ken je nooit van ze leven een
kollega van die meheer wezen.
Maar ik heb 't allenig maer ge
docht, je mot teugenover derge
lijke lui nooit te veul loslaten,
want ze vangen je bekant op
ieder woord dat je zeit. Maar
goed, ik dee nog is me bood
schap en toen begon ie ook al
over die schandalige pampier-
priezen te vertellen. Hie zee as
dat de regering het pampier wil
uutvoeren voor de eksport. Ne
derland is wat dat betreft door
z'n lage guldens goedkoop in het
butenland en Amerika schient
zowat alles op te slokken en dat
maakt het leVen bie ons dier.
Noe goed, ik kon dat alles best
annemen, maar ik zee teugen
z'n: dat ken noe allegaer wel
waar wezen, maar hoe verklaar
jie noe, dat zo'n armetierig
brokkie pampier, dat een krant
toch eigenlijk maar is, de pries
zo naar boven ken jaegen As je
der een lucifertje onder houdt
is de krant in tien tellen naar
de maan. Ken dat noe van zo
veul invloed wezen Toen heit ie
me mee genomen naar wat ie
noemt 't pampier magezien en
daar laggen grote rollen en toen
heit ie me gezeid wat zoén rol
weegt en hoeveul van die rollen
ze in een maand gebruken en
toen zee ie: Bram, zee ie, we
gongen erg amikaal met me-
'taere om, zeker vanwege dat ie
me kollege noemde, Bram zee ie
as ik joe noe vertel, (en ie be
gon zeeuws te praten, wat me
best leek, want dan voel je je
eigen op je gemak kommen,) as
ik joe noe is vertel dat het pam
pier voor' d'n oorlog 8 cent per
kilo kostende en dat het noe
opgériapen ,_c cent per
kilo, dan ken jie toch wel be-
griepen wat dat kost en verge-
liek noe is wat julder voor een
krant motten betaelen. Voor de
oorlog was dat f2.60 in de drie
maanden en noo betael julder
f4.55 in de drie maanden. Ver-
geliek dat noe is met mekaere.
En toen zee ie, wat betael je op
't ogenblik voor een sigaere? Ik
■zegge teugen z'n, niet veul want
ik rol me eigen sigaretten, de
sigaere binnen me te dier. Me
vrouwe zeit wel is, as ik voor
de zundag een paer sigaere koa-
pe, Bram, ken je noe je geld
niet beter besteje, noe dan koap
ie maer weer is een pakkie sjek,
en zoaMaar hie liet me niet
uutpraete, want ik zag wel an
z'n dat as ie eenmaal op dreef
was, je er niet zoa gemakkelijk
tussen kon kommen, wat dat
betreft zou ie een betere parite
an me vrouwe hebben, maar dat
daar gelaten, hie zee, een sigaar
die je vroeger kocht voor vuuf
cente kost je noe vuuf en twintig,
dat is vuuf maal zoveul en toen
begon ie een hoap diengers op
te noemen die vier en vuuf en
zesmaal zo dier binnen geworden
as voor d'n oorlog en toen zee
ie weer en kiek noe is wat je
voor een krante betaelt en hoe
veul maal dat pampier dierder
is dan voor d'n oorlog. Noe en
toen most ik hom geliek geven.
En toen is ie met me deur het
bedrief gelopen. Ik mot julder
zegge asdat ik er niet veul van
snapte, maar waar ik versteld
van stong was, dat er zoveul
mensen voor zo'n krantenbedrief
nodig binnen. Je loopt iedere
meter bekant iemand teugen het
lief. En wat een machines. Een
lawaai, en een geratel, ik wier
er kompleet beduusd van. En
toen begon ie me te vertellen
wat die machines voor d'n oor
log en wat ze noe kosten. Dat
gaat allegaer maar met tien du-
zenden te gelieke en op slot
brocht ie me nog in een klein
kamertje waar een schriefmachi -
ne stong en toen docht ik dat
k een bietje betoverd wier want
dat dieng stong te schrievc
