Joego-Slavië feller anti-russisch dan 't Westen. De galeislaaf KORTE BERICHTEN. Maar het blijft een communistische staat Kasteelheren sterven uit* Hun huizen raken al meer in verval, Denemarken-Spitsbergen in drie kwartier* Dinsdag 2 Januari 1951 PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD Pagina 3 (Van onze speciale verslaggever) ■SKOPLJE. (Macedonië), December 1950. Het Is vier weken geleden, dat lk in de lobby van hotel Excelsior aan de haven van Triëst zat te praten met een vrouwelijke collega uit Ecuador. We spraken uiteraard over de landen waar we belden voor ons werk geweest waren. „En waar gaat u nu heenvroeg ze. „Joego-Slavië Ontsteld keek ze me aan. Werkeljjk „Waarom niet Er verscheen een ernstige trek op haar donkere gezicht „Ik zou voor geen mlllioen met u mee willen En daarmee stelde ze zich op het standpunt van vele anderen, die een bezoek aan het land van Tito als een roekeloos spelen met de vrijheid beschouwen. voor Tito altijd wel een mogelijk heid om zich weer met Stalin te verzoenen. In de politiek is een dergelijke salto mortale aller minst uitgesloten. In buitenlandse kringen houdt men met zo'n om mezwaai zeker ook rekening. Voorlopig ls er geen kans op. Tito krijgt van het Westen meer steun dan hij ooit van Rusland zou kun nen verwachten. Als een goed di plomaat speelt hij de omstandig heden uit. Nu is het voedsel wat hij hebben wil. Straks komt ook militair materiaal aan de beurt. De grote vraag blijft echter: wat zal Tito doen in geval van een Openhartig. Het bezoek aan Joego-Slavië ls bijna ten einde. En onwillekeurig laat ik de indrukken van de laat ste vier weken nog eens aan me voorbijgaan. Het is 'n communistische staat. Daar is iedereen het over eens. En het communistische systeem heeft vele bezwaren. Maar toch heerst hier niet die volkomen iso latie, die bijvoorbeeld in Oost- Duitsland zo duidelijk voelbaar is. Daar leeft men werkelijk achter een IJzeren Gordijn. Hier ontstaat steeds meer contact met het Wes ten. De grenzen zijn niet meer hermetisch gesloten. Buitenlan ders kunnen onder veel moeite het land binnen komen. Ze kun nen practisch overal heen. Behal ve militaire objecten is er weinig wat ze niet mogen zien. Contact met Joego-Slavië levert geen en kel bezwaar op. Men schrikt er niet meer voor terug met een buitenlander gezien te worden. En zelfs met felle communisten kan men over het communisme debat teren. Het zijn ook lang niet alle maal vrienden van het communis me, die men in het land laat. Men nodigt zelfs erkende tegenstan ders van het regiem met een wel haast democratische breedheid uit om zich met eigen ogen te overtuigen. Men vreest hun cri- tiek niet. En in het centrum van Belgrado hebben Amerika, Enge land en Frankrijk grote voor lichtingsdiensten met leeszalen en bibliotheken, waar ijverig propa ganda gemaakt wordt voor het leven in een democratische maat schappij. Het is er altijd vol met Joego-Slaven, die de buitenlandse kranten en tijdschriften gretig le zen en er ongetwijfeld door beïn vloed worden. Een dergelijke vrij heid is in Rusland (waar zelfs buitenlandse pers-attaché's niet toegelaten zijn) onbestaanbaar. Anti-Russisch. Joego-Slavië wil niets meer van Rusland weten. Men is hier feller anti-Russisch dan in enig Westers land. Men kent Rusland ook beter. De breuk met Stalin, is--compleet. Dagelijks zoekt Tito'meer toenadering tot het Westen. Eigenbelang speelt daarbij echter een grote rol. Tito heeft het Westen nodig om zijn regiem in stand te kunnen hou den. Zeker nu de oogst volkomen mislukt is door 6 maanden droog te. Maar het feit blijft bestaan, dat het Tito-isme veel meer aan het Russische communisme ver want is dan aan de democratie. Daarin schuilt 'n gevaar. Ondanks oorlog tussen Oost en West? Men hoopt, dat Tito dan volledig aan de zijde van het Westen zal staan. Maar het zou geen verrassing zijn als hij tenslotte toch weer gemene zaak met de andere communis tische landen zou maken. Het gro te ideaal van het communisme is tenslotte altijd nog de wereld revolutie. Verschillen, Met een van de voorlichtings ambtenaren heb ik gesproken over de verschillen tussen het communisme van Stalin en dat van Tito. „Wij volgen het pure communisme van Marxzei hij. En uitvoerig gaf hij aan, dat men dat in Rusland niet doet. Het principe van gelijkheid heeft men er laten schieten. Alle andere communistische staten zijn blinde gehoorzaamheid en ondergeschikt heid aan Moskou verschuldigd. Moskou decreteert wat er gebeu ren moet en de andere hebben geen enkel recht van spreken. Ti to wil op gelijke voet met Stalin staan. Daaruit is de onenigheid geboren. „En degenen, die weer vriend schap met Rusland willen slui ten „Die zijn er practisch niet „Wat gebeurt er met hen?" „Dat zijn er zo weinig, dat het geen politieke kwestie meer Is. Dat is een kwestie voor de politie. En die weet daar wel raad mee". Daar bestaat weinig twijfel over. Het gaat allesbehalve goed in Joego-Slavië. Dat ls evenmin geheel toe te schrijven aan de droogte als aan het communisme. Beide hebben er schuld aan. Maar aan de andere kant ls er ook geen reden om te wanhopen. Er ls een tendens om binnen het raam van een soort communisme Iets op te bouwen. Men zoekt naar de juiste vorm, welke bij de volksaard en de tra ditie van de Balkan past. Dat is het kardinale punt. De grootste fout, die men bij het beoordelen van de toestanden in Joego-Slavië kan maken is alles met Westerse ogen te zien en met het Westen te vergelijken. Dan valt er weinig te loven. Maar als' men de gebeurtenissen in Joego- Slavië tegen de achtergrond van een Balkanstaat bekijkt hoeft men niet te wanhopen. ALFRED VAN SPRANG. (Nadruk verboden). Ruim zeventig Ingenieurs en andere technici uit bedrijven van de Sowjet-Russische sector van Berlijn zijn teruggekeerd na een periode van 4 jaar verplichte ar beid in de Sowjet-Unie. (Van onze Utrechtse correspondent) Er is een tijd geweest, dat ons land bezaaid was met burchten. Namelijk in de periode toen een kasteel waarde had als verdedi gingsobject. De uitvinding van het buskruit heeft aan de militaire functie van menig slot echter een eind gemaakt: de burchten wa ren niet bestand tegen de explosies welke men met buskruit ver mocht te bewerkstelligen. Weliswaar zijn er toen tal van kastelen dusdanig verstevigd, dat zij het kruit weerstand konden bieden maar de glorietijd was voor bij. Na de romantische dagen van de Hoekse en Kabeljauwse twis ten, volgde een tijdperk van rustige bewoning door de kasteelheren. heeft de jongste alle onenigheid en critiek blijft er verwoestend gewerkt. Belangrijke Kastelen, die een militaire func tie hadden, werden toen niet meer gebouwd; wat omstreeks de 17e eeuw verrees, droeg meer het karakter van grote patriciërswo ning in een kasteelachtige omge ving, dus omringd van grachten en bo3 en voorzien van bruggen en poortgebouwen. In weer een latere periode bouwde men de grote landhuizen, die doorgaans niet werden be woond door adellijke families en die wel een deftig maar geen kasteelachtig voorkomen hadden, doordat zij geen grachten kenden en geen bossages maar tuinen; de bruggen werden trappen. In de kastelen kwam de klad vooral in tijden van oorlog. Zo hebben de terugtrekkende Franse troepen in 1673 en in 1813 heel wat burchten in brand gestoken. Er was geen geld om de ruïnes te doen wijzigen in bruikbare ge bouwen, zodat na verloop van tijd tal van kastelen radicaal werden opgeruimd. In de 19e eeuw, toen alle res pect voor oude bouwwerken ver dwenen scheen, hebben ook ver scheidene kastelen hun laatste levensdagen beleefd. Tenslotte wereldoorlog Mannen en vrouwen werken samen aan de uitvoering van het vijfjarenplan. Velen melden zich na hun gewone werk (dat tot 2 uur 's middags duurt) voor vrijwillige arbeid op een of ander bouiowerk. Betaling ontvangen ze daarvoor niet. kastelen als Doorwerth bij Ren- kum en de Doornenburg in de Betuwe zijn in die tijd vernield. KASTELENPARADIJS. Hoewel men overal in ons land kastelen vindt, zijn sommige pro vincies buitengewoon arm op dit gebied. In Friesland, Drente en Zeeland treft men er weinig aan. De andere provincies zijn rijker bedeeld en het rijkst van allen is nog wel de kleinste provincie, Utrecht. Men zou deze provincie het kastelenparadijs kunnen noemen. Dit is verklaarbaar omdat Utrecht een knooppunt van han delswegen was en men de kastelen allereerst vond op plaatsen waar het handelsverkeer te water of te land verdedigd moest worden. Eeuwen geleden waren er in de provincie Utrecht tachtig kaste len en ridderhofsteden. In later tijd kwamen er nog ongeveer ne gentig buitenplaatsen langs Vecht, Angstel en Gein bij. Van de laat ste categorie, die dus niet onder de kastelen valt, zijn een kleine vijftig over, al of niet verbouwd. Van de kastelen bestaan er nog 68. Doch hiervan zijn er slechts 32 bewoond en niet altijd door adelijke -geslachten, deshalve ech te kasteelheren. De bekendste kastelen zijn Soestdijk, nu uitge breid tot paleis en bewoond door H.M. de Koningin en haar gezin; Haarzuilen, het rijkste kasteel van Nederland, waar onlangs nog de sprookjesachtige bruiloft werd gevierd; Doorn, ex-verblijfplaats van de Duitse keizer; Nijenrode, bekend door de schilderijen-affai re uit de jaren voor de oorlog; Duurstede, eertijds bewoond door Utrechtse bisschoppen, jiu groten deels ruïne. Van de 32 kastelen, die hun oude bestemming hebben verlo ren, zijn er acht als recreatie oord, rusthuis of onderwijsinstel ling in gebruik, twee dienen als gemeentehuis, vier zijn tot mu seum ingericht, drie geheel ver timmerd tot boerderij, één ls klooster geworden, vijf staan leeg en negen behoren tot de groep ruïnes. HOGE BELASTINGEN. Hoe het komt dat de kasteel heren zijn verdwenen Er bestaan immers adelijke geslachten ge noeg! Velen dragen mooie namen, die terstond herinneringen aan bepaalde kastelen opwekken, maar ze wonen er niet meer in. De oorzaak hiervan moet men zoeken In de hoge belastingen, die het voor een normaal mens vrij wel onmogelijk maken om een kasteel te bewonen. Inplaats dat de regering het waardeert, dat er mensen worden gevonden die in zo'n eerbiedwaardig bouwwerk willen wonen (hetgeen, gelet op het gebrek aan comfort heus niet zo'n pretje is), werpt zij derge lijke mensen dit struikelblok voor de voeten. De bewoning van een kasteel kost minder aan belastingen, wan neer het gebouw tot museum ver klaard kan worden. Doch diverse, uit architectonisch en historisch oogpunt belangrijke kastelen, be schikken niet over een waarde volle inventaris, die het wettigen om van het gebouw een museum te maken. En hiermede schijnt het laatste tijdperk in de kastelengeschiede nis van Nederland wel te zijn in geluid. Want kastelen, die totaal van bestemming veranderen daardoor een innerlijke verbou wing ondergaan, zijn eigenlijk nog minder waard dan een ruïne. De weinige kasteelheren die er nog zijn, kunnen in veel gevallen ten koste van grote opofferingen het huis blijven bewonen, dat hun geslacht (soms eeuwen lang) tot huizing strekte. Maar zodra het kasteel tekenen van verval gaat tonen en er ingrijpende restaura ties noodzakelijk zijn, schieten de financiën te kort. Vandaar dat onze „kastelenpositie" in werke lijkheid slechter is dan zij op het eerste oog lijkt. In allerlei kaste len, die nu nog gaaf schijnen, worden heimelijk al lang aange vreten door de „tand des tljds' „Het behoud van de kastelen' zo schreef jhr dr E. van Nispen tot Sevenaer in zijn boekje over dit onderwerp, „is niet een bij zonder belang van de huidige ei genaar, het is een algemeen Ne derlands belang. Nu eens om de herinneringswaarde alleen, dan weer om de architectonische be tekenis van het bouwwerk, ander maal om de houtopstand en zeer veel gevallen om de aanwe zigheid dezer factoren gezamen lijk, zijn onze kastelen waard be houden te blijven". Wonderbaarlijke verplaatsingen II. Een reis met teleurstellingen. (Van onze speciale verslaggever) De moderne techniek staat voor niets! Nooit had ik gedacht Spitsbergen te zullen aanschouwen. Maar nu ben ik er toch ge weest. Van Denemarken uit. En het heeft me bjjna geen tijd en helemaal geen geld gekost. Want ik legde de afstand van Dene marken naar Spitsbergen ln drie kwartier af en deed dat op de fiets! Wat het snelste vliegtuig zelfs na de beste voorbereidingen niet vermag, presteerde ik op een doodgewone achternamiddag. Veel moeite hoefde lk niet te doen; lk heb er alleen een nat pak mee gehaald. Ziehier het geheim van de bliksemsnelle verplaatsing! Dene marken en Spitsbergen zijn twee gehuchten ln de provincie Gro ningen. Ik De maximumverkoopprijzen voor consumptieaardappelen. Met ingang van 1 Jan. 1951 mo gen consumptie-aardappelen wor den verkocht tegen ten hoogste de volgende prijzen per kg: de tussen haakjes geplaatste bedragen gel den voor zandaardappelen. Tijdstip van aflevering: Januari 1951, 14 cent, (12 cent)Februari 1951, 15 cent, (13 cent); Maart 1951, 15% cent, (13% cent) April 1951, 16 cent, (14 cent); Mei 1951, 16% cent, (14% cent); Juni 1951, 17 cent, (15 cent). Deze prijzen gelden bij afleve ring aan de consument in de win kel. Voor thuisbezorgen mag ten hoogste één cent per kg worden berekend. De Nieuw-Zeelandse spoorweg arbeiders staken. In geen der Zuidelijke Nieuw-Zeelandse ha vens wordt gewerkt. FEUILLETON. Vrij naar het Engels van JOSEPH STEPHENS. 43) o— Zie, daar moet een souvereine macht zijn, die alles geschapen heeft en mijn beperkt verstand kan het niet omvatten. Die scheppende macht is er nog. En geen idiolen van hout of steen, maar de gelijkenis van mens en dier zonder zin want die kan ik ook scheppen maar alleen een machtige kracht, die schept en onderhoudt, kan dit alles in het aanzijn roepen. En dan werd ik overweldigd door de gedach te, dat alle mensen die alom tegenwoordige God om bescher ming en vrede kunnen aanroe pen, zelfs een nederige slaaf. En zo heeft mijn verstand zo wel als mtfn hart het mij ge zegd, dat er maar één God is, in de aanvang, in het heden er. altijd. God is God. En die Joden en Paulus van Tarsen zijn niét de dwazen, waarvoor zij, die hen belachelijk maken, hen hou- den. Zo ben ik gekomen tot het geloof in de Messias der Chris tenen. Hij, Jezus Christus, is de enige, die zin aan het leven geeft, want Hij is de vervulling der beloften, die God door de mond der profeten heeft ge openbaard. Laat mij ook meedelen, dat Paulus, toen hij ten huize van Priscilla in Corinthe sprak, mij een afschrift heeft gegeven van de Boeken der Profeten. Ik ge loof, dat dat stille uur in het door sterren verlichte woud één van Gods middelen was om mij kenbaar te maken, dat Christus eens komen zal voor 'de op standing der doden, want zon der de opstanding heeft het le ven geen doel. Het leven zonder meer is de moeite van het leven niet waard. Dan is het slechts een dierlijk bestaan, zo niet een plantenleven. Maar ik geloof, dat God zich over de wereld ontfermd heeft, opdat zondaars het Koninkrijk der Hemelen zouden binnengaan. Met grote verheugenis nad Lucas deze ontboezeming ge volgd. Deze jonge prins van Cymroe was het kon niet an ders hem door God gezon den. Gestalte en gelaat van deze in volle jeugdkracht zich ont plooiende jongeman getuigden van openheid, geestdrift en een voud. In de helderblauwe ogen weerspiegelde zich een zuiver heid van ziel, zoals Lucas die vaak bij jeugdige Christenen dankbaar opmerkte. Met warme genegenheid omhelsde hij Vir- ginius en hernam: En nu moeten we eens overleggen, wat gedaan kan worden. Mijn manuscripten laat ik aan je goede zorgen over. Ik durf ze niet meenemen naar Caesarea, want ik moet er re kening mee houden, dat Festus mij zou willen gevangen nemen Mattheus, die thans in Jeruza lem is, heeft mij enige belang rijke gegevens beloofd over het leven van Jezus Christus, welke verzameld zijn door Jacobus, die van het voorgeslacht en de fa milie van de Messias zeer goed op de hoogte is. Van tijd tot tyd zal ik je al die documenten zen den; ik weet dat jij en je bemin de vrouw er volle zorg aan zul len geven, totdat wij een rede lijke maat van zekerheid heb ben, dat zij veilig naar Jeruzalem overgebracht kunnen worden. Ik ben zeer benieuwd naar je schrifturen Lucas, maar mis schien Mijn beste Theofilus, on derbrak Lucas hem met een nieuwe naamgeving, lees en on derzoek ze met je vrouw naar hartelust. Je zult er veel uit le ren over Christus en Zijn ver gevende liefde. Er is zo velerlei liefde. Daar is de liefde van een echtgenoot; zij is sterk maar nï- ijverig en vaak overwegend vle selijk. De liefde van een broeder wordt dikwijls gekwetst door afgunst, die van een zoon kan ontaarden in rebellie, die van een vriend ondermijnd worden door bedrog. Maar Christus' liefde heeft een andere oorsprong: denk aan Zijn eigen woorden: gelijk de Vader Mij heeft lief gehad, zo heb Ik u lief. Blijft in deze Mijne liefde. Indien gij Mijn geboden onderhoudt, zo zult gij in Mijne liefde blijven. Dit is Mijn gebod: dat gij elkander liefhebt zoals Ik u liefgehad heb. Geen groter liefde dan van wie zijn leven gaf voor zijn vrien den. Gij zijt Mijn vrienden, in dien gij doet wat ik u gebied." Met eerbiedige belangstelling had Io deze woorden gevolgd. Zij vroeg: Het klinkt zo schoon, Lucas. Als ik zou bidden tot jouw Messias, zou Hij dan mijn gebed het gebed van een rijke vrouw beantwoorden? Wil jouw God luisteren naar een rijke vrouw? God maakt geen onder scheid. In Zijn Koninkrijk zijn armen èn rijken, maar in Christus vallen alle aardse on derscheidingen weg. Wij mogen rijk zijn in aards bezit, maar we moeten arm (nederig) zijn van geest. Jezus heeft ons geleerd, dat wij niet voor deze aarde, maar voor de hemel schatten moeten verzamelen, want die kunnen niet verteerd of gestolen worden. „En waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn." En nu, beste vrienden, ik ga u ver laten, want ik heb vóór mijn vertrek nog veel te doen. Maar ik laat u achter in de meest be koorlijke omgeving voor min nende harten: een pracht van een huis, een weelde van bloe men en een rustbank als een troon (Wordt vervolgd.) J hij sprak tot hun fantasie. De route was eenvoudig, fietste van Hoogezand naar Slochteren en dook, halverwege Schildwolde het poldergebied in. Midden in het eenzame land ligt Denemarken. Aldaar een ogen blik vertoefd hebbende, wendde ik mijn stuur en reed ik in richting van Noordbroek om via het Noordbroeksterveen Spitsbergen te belanden. Vanuit dat oord ging het weer op Hoo gezand aan, amper een kwartier rijdens. Ja, dat is nu wel gemakkelijk neergeschreven. Maar zo simpel als de reis hier lijkt was zij toch niet. Triomfantelijk startte ik Hoogezand; ik werd bezield door het gevoelen dat alle ont dekkingsreizigers hebben gehad, die ln de verwachting leefden, dat nieuwe werelden voor hen zouden opengaan. Als een gebroken man keerde ik te Hoogezand weer. Mijn ver wachtingen over Denemarken en Spitsbergen waren beschaamd. Bovendien had de regen mij dusdanig toegetakeld, dat overal een druppelig spoor na liet. En hoe timide voelt een mens zich als hij geestelijk en lichamelijk een stortbad heeft gehad! KLEINE SURPRISES. Denemarken is een nederzet ting tussen het Slochterdiep en de Molenwijk, twee vaarten zo als de provincie Groningen ze bij bosjes telt. Er staan maar enkele huisjes; veel meer dan zestig mensen zullen er niet wo nen. Op de weg erheen trof slechts hier en daar een henge laar aan. In de „city" van het gehucht had ik het gevoel het eind van de wereld te hebben bereikt. Het modderige dijkje hield op. In de verste verte was geen sterveling te bekennen. De regen viel bij stromen neer. Ziezo, ik was in Denemarken! Maar wat nu? Nergens kon dekking vinden. Dan maar met volle energie teruggefietst. Drie kwartier later stond ik drijfnat aan een ander watertje de Jagerswijk by Sappemeer naar Spitsbergen te staren. Nog groter ontnuchtering wachtte mij hier. Denemarken was althans aanwijsbaar, al her- innerde het in niets aan het Scandinavisch koninxrijk, waar aan het zijn naam ontleent. Doch van Spitsbergen vermocht niets meer te ontdekken dan een stukje veengrond waar wat wa tertjes tezamen komen. Geen spitse bergen, geen ijstaferelen, geen poollandschappen. De gedesillusioneerde spoedde zich druipnat naar Hoogezand. Het geschenk van een nieuw- ontdekte wereld was hem niet ten deel gevallen. Maar hij had toch enkele kleine surprises ont vangen. Wie (kis hij) onbekend is in deze streek, staat wel ver baasd over een mooi dorp als Slochteren, over het vérrukke lijke bos achter de Fraeylema- borg en over de achter een re gengordijn aanschouwde Juffer- toren te Schildwolde, een mach tig bouwwerk. En ook over die andere herinnering aan de Mid deleeuwen: de Noordbroekster kerk met haar corpulente toren tje, de „Olie Dodde". KOLONISTENHARTEN, Het is mij niet gelukt de oor sprong van de uitlandse namen in het polderland van Groningen te ontdekken. Maar de herkomst zal vermoedelijk niet ver te zoe ken zijn. Denemarken ligt in het laagste gedeelte van de provin cie. Vroeger stond hier alles blank. Dit blijkt duidelijk aan de ligging der dorpen in de ge meente Slochteren. In een wijde boog liggen Harkstede, Schar mer, Kolham, Slochteren, Schild wolde, Helium en Siddeburen om het polderland heen. Het Schildmeer is een restant van de oudtijds bestaan hebbende wa tervlakte. De naam Slochteren zou volgens sommigen afkomstig zijn van „slachte", een term die in het Noorden voor dijk wordt gebruikt. Midden in het polderland overal ontwaart men er water molens en gemalen heeft de een of andere landbouwer met een kolonistenhart een plek gronds Denemarken genoemd. Wij zulen ook op verdere toch ten zien, dat het oudtijds ge bruikelijk was om exotische na men aan nieuwe gebieden te ge ven. Dit laat zich wel verklaren. In ieder actief mens leeft het ver langen om wat meer van de we reld te zien. Slechts weinigen is het vergund om inderdaad verre landen te bezoeken. De anderen moeten zich tevreden stellen met de lectuur over vreemde gebie den. Echter waren er ook lieden, die het voorrecht hadden om een strook nieuw land voor het eerst mogen bewerken. In hun vreugde daarover gaven zij aan dat terrein een extra mooie naam. Waar hun kolonistenhart geen bevrediging kon vinden door vestiging in een ver land, daar haalden zij dat verre land maar naar zich toe! Die vreem de naam gaf bevrediging, want Vermoedelijk zullen Dene marken en Spitsbergen op die manier wel'aan hun naam zijn gekomen. Op dezelfde wijze hebben immers polders als En geland, Polen, Hongarije, enz. hun betiteling ontvangen. Men mag hopen, dat derge lijke namen in stand blijven. Op het platteland kan dat wel, maar rondom de grote steden ver dwijnt het poldergebied en daar mee ook de oude naam. Daarom kunnen we ons erover verheu gen, dat een moderne stadswijk in Den Haag de naam „Bohe- men" voert en dat men een ar beidersbuurt in Utrecht aan wijst, die „Nieuw-Engeland" heet. Zulke namen herinneren ons aan de tijd, toen wij in het klein deden wat nu in 't groot ge schiedt: inpolderen. Zolang wij ons 'op dit punt energiek tonen, behoeft men de moed over Ne derland nog niet op te geven. Amerika's positie in het Verre Oosten, REDE VAN DEAN RUSK. In een toespraak, gehouden voor ,„De stem van Amerika" verklaarde Dean Rusk, adjunct staats-secretaris voor het Verre Oosten, dat de houding van de Ver. Staten ten opzichte van de problemen in het Verre Oosten in laatste instantie afhangt van de vredeswil van de Chinese centra le volksregering en haar begrip voor de ware belangen van China. „In het gunstigste geval, aldus Rusk, „kunnen de afzonderlijke problemen op vreedzame wijze be sproken en geregeld worden. Daarentegen ls elke poging om die problemen op te lossen bij voorbaat ten dode opgeschreven, indien China de omverwerping van de andere Aziatische natio nale regeringen nastreeft en vol gens de communistische ortho doxie poogt de vrije wereld te on derwerpen. Het schijnt evenwel dat de Chinese communisten eer der de belangen van het Kremlin, dan die van China op het oog hebben. Tenslotte verklaarde Rusk, dat de Ver. Staten, zonder ln het Verre Oosten een bevoorrechte positie na te streven, hun zending niet zullen opgeven en zich niet „vrijwillig" uit Korea zullen te rugtrekken. (Inge7. mededeling, advert.) Ze hebben 11 voetballers ge vraagd: Wat zoudt U doen wanneer U van de Assocacion de Futboll de Monteblanco (Paraguay) een aanbieding kreeg om voor hen te spelen voor n salaris van f. 1.350.000.- per jaar? 10 hebben eerste boot 1 heeft geantwoord: rustig m'n Bond Street blijven roken in Heerenveen. eantwoord: de e beste nemen In alle ernst: De sigaret met de record omzet Eén ei en nog een ei. Een kip van de heer Meinen te Aalten legde een ei, waarin zich nog een ei bevond. Het opmerke lijke was, dat de schaal van het buitenste ei wit, doch die van het binnenste bruin was. In beide eieren bevond zich een normale dooier. Dit is de tweede keer in een week dat deze „wonderkip" een dergelijk ei heeft gelegd. Canadese regering stimuleert immigr.tie. De Canadese regering heeft 'n nieuw program aangekondigd om de immigratie van burgers uit de West-Europese landen te bevor deren. Dit plan zal 1 Februari van kracht worden. De Canadese re gering zal een soort van lening toestaan voor de betaling der reis kosten van de immigrant en hun gezinnen. De betrokkenen zullen van de haven van inscheping tot hun bestemming in Canada slecht» de tegenwaarde van 30 Canadese dollar moeten betalen, doch zij zullen een arbeidscontract moe ten tekenen voor de duur van één jaar, tijdens hetwelk een deel van hun loon zal worden afgehouden voor de terugbetaling van het voorschot. Dertien passagiers van een autobus, die een nachtelijke tocht maakte in Peru, zijn ln hun slaap door giftige uitlaatgassen ver stikt. Vijf van hen waren kinde ren. Twaalf andere, reeds be dwelmde passagiers, konden weer tot bewustzijn worden gebracht. De minister voor „planning' van Ontario (Canada), heeft mee gedeeld, dat in de komende maanden zoveel geschoolde ar beiders als de Industrie van On tario kan opnemen uit Europa zullen worden overgebracht om het tekort aan arbeidskrachten op te heffen. Hij noemde geen precies aantal, maar hij meende, dat het er ongeveer 25.000 zouden kunnen zijn. De president van een gerechts hof te Praag werd Donderdag door het hof, dat gewoonlijk onder zijn leiding recht spreekt, tot jaar gevangenisstraf veroordeeld. De veroordeelde rechter was schuldig bevonden aan het ver lenen van uitstel aan een voor malige collega voof het onder gaan van de gevangenisstraf van twee jaar, waartoe hij was ver- oordeeld. Hij had uitstel verleend op grond van een hem overgelegd medisch certificaat, waarvan hij wist, dat het vals was. Met messen bewapende Chinese communisten drongen in de nacht van Woensdag op Donderdag vijf huizen te Singapore binnen, waar zij zich meester maakten van de identiteitsbewijzen van 76 Aziati sche inwoners van de stad. De Oostenrijkse, in Stuttgart werkende architect Hugo Brun- ners, heeft volgens berichten in de Weense pers, de eerste prijs van 25.000 dollar gewonnen, die was uitgeloofd voor het beste ont werp voor een paleis voor de ko ning van Ethiopië. De tweede en derde prijs, ter waarde van 15000 en 10000 dollar, werden door twee Weense bouwkundigen gewonnen. Deskundigen van het Britse ministerie van defensie onderzoe ken een plan voor het inrichten van een reusachtig depót van le vensmiddelen, dat ondergebracht zou worden in bomvrije kelders. De E.C.A. heeft een verzoek in overweging om aanwending van vijftienduizend dollar uit het Amerikaanse herstelfonds voor financiering van een plan tot re genverwekking in Griekenland. Naar verluidt experimenteert men, hangende het verzoek, on derwijl reeds met het uitstrooien van zilver-jodide op de wolken. Maarschalk Tito heeft ver klaard, dat in de Cominformlan- den die aan Joego-Slavië grenzen bijna 700.000 man, buiten eenhe den van het Rode Leger, onder de wapenen zijn. De Braziliaanse veiligheidspolitie heeft 'n Litause beroepsfotograaf gearresteerd op beschuldiging van spionnage voor een vreemde mo gendheid onder communistisch# leiding. V\jf kinderen, van twee tot twaalf jaar, zijn omgekomen b(J een brand In een huis van vier verdiepingen te Londen ln de Ca nadese staat Ontario. Het Britse korps mariniers ln Korea heeft zich de unieke faam verworven nog geen enkel# scheerbeurt te hebben overgesla gen. De commandant, luitenant kolonel Douglas Bruns Drysdal# is van oordeel, dat geregeld sche ren van groot belang ls voor het moreel van de troep. Meer dan 15.000 vrijwilliger# hebben zich reeds laten inschrij ven voor het Turkse Korea-korps. De regering heeft een lijst laten aanleggen, doch nog geen beslis sing genomen over het zenden van nieuwe troepen naar het Verr# Oosten. De B.B.C. heeft alle grappen en anecdoten in verband met het wegnemen van de kroningssteen uit de abdij van Westminster ver boden. Prins Hans von Liechtenstein is op 22 December j.l. gearres teerd op grond van een bevel van het parket van Loerrach (Baden) op verzoek van de douane van de streek van het meer van Con stance, aldus is thans bekend ge worden. Genoemde douane heeft een uitgebreide smokkel ln Zwit serse horloges ontdekt. Meer dan 20.000 Zwitserse uurwerken zou den uit Liechtenstein naar Duits land zijn gebracht in auto's van het prinselijk huis, die diploma tieke privileges hebben. Heel Nederland breit voor gerepatrieerden. Wanneer alle Nederlandse huisvrouwen slechts één kle dingstuk zouden breien, kon cle nood onder de ruim 200.000 ge- repatrieerden uit Indonesië reeds belangrijk worden verlicht. De gerepatrieerden hebben ;n de meeste gevallen bij hun aan komst in ons land geen kleren, die voldoende zijn ingesteld op een vorstperiode als we thans meemaken. 'Zij ontvangen wel kledinggeld, maar dit is lang niet toereikend. Daarom heeft Hulp aan Gerepatrieerden, uit gaande van de stichting Pelita en Nederland Helpt Indië, een lan- delij'ke brei-actie op touw gezet. Er is veel nodig: kinderkleren, ondergoed, sokken, wanten, jumpers en vult U zelf maar aan. Met restanten wol is al veel te bereiken. Gebreide ar tikelen kan men toezenden aan Hulp aan Gerepatrieerden, p/'a Loods Java, Kon. Rotterdamse Lloyd, Lloydkade, Rotterdam.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1951 | | pagina 3