Speciaalzaak Magazijn „DE OOIEVAAR"
GOED NIEUWS
KERSTFEEST
Spotkoopjes!
M. VAN LOO, Middelburg
C.JOOSSE
UUtnijn
„en bestuurt hun lot"
HAAR JUBILEUM
Uaab de ^eeïtdaaen,
eatïa iUko-ïdeiig,e aatt&Leding,
Korte Noordstraat
!D,e riieuw-bte. madeMen in WALA-
fó&PlCl'ó en (ZoJliMen fca-men (tinnen.
Voor ieder figuur
een passend model.
Walstraat 125 - Vlissingen - Telef. 2813
Fa A D. ANDRIESSEN 6 Zn.
Vraagt
MÈjggi
^chuJS
HEREN
SuAma ïïl. Ui. UiideAmMe
SuA.ma Uac&en&eA.g, 6c Ca.
Wijn-, Likeur- en Gedistilleerdhandel
J. H. WEIDNER
MANTELS EN JAPONNEN
[OOYDONK 1
Donderdag 21 December 1950
T ZEEUWSCH WEEKEND
Pagina 4
We zullen ook dit jaar weer
nSet alleen kerstfeest vieren.
Er is gelegenheid te over om
overal heen te zwerven en van
een „heerlijk en rustig kerst
feest" te genieten. Alles is ver
zekerd, gezellige sfeer, goede
bediening excellente maal-
tfjden.
En er zijn ook nog wel bios
copen, die een mooi „kerst-
program" hebben.
Maar als er zo weinig voor
nodig is om zo kerstfeest te
houden, alleen maar een extra
beetje geld kost het je, wel, dan
zou ik iedere maand wel een
paar dagen kerstfeest willen
hebben, want een weinig meer
gezelligheid en feestelijkheid
wil er altijd wel in. En achter
af is het ook gemakkelijk, je
hebt kerstfeest gehad, komt weer
thuis en gaat over tot de orde
van de dag. Je hebt leuke dagen
gehad en misschien valt het wat
tegen om weer in het gewone
gareel te lopen, maar dat went
wel weer. Het waren toch prach
tige dagen. Zo eens geluisterd
naar „Stille nacht, heilige nacht",
wellicht werden vertederde blik
ken geworpen op een kindje in
een beestenkribje als dat er
gens te zien was, in een etalage.
Dat geeft alles zo'n apart ge
voel.
Ja als je zo eens rondkijkt
krijg je wel het gevoel, dat we
in ons land wel en masse kerst
feest kunnen vieren.
Alleen maar, écht kerstfeest
heeft zo z'n consequenties. Het
feest gaat door, na het Kerst
feest komt Goede Vrijdag en
dan Pasen en na Pasen komt
weer Pinkster en Hemelvaarts
dag.
We beginnen wel met velen kerst
feest te vieren, maar met Goede
Vrijdag wordt de kring al gauw
kleiner. Dan is er ook sprake
van een graf. Velen begrijpen
dan ons niet, omdat ze niet ver
staan, wat een oud versje zegt:
„Vrolijk grafwaarts gaan". Met
Pasen wordt de belangstelling
weer wat groter en we zeggen
allemaal het woord „Opstan
ding". Maar we spreken het in
twee werelden, daardoor komt
het, dat wc met Pinkster en
Hemelvaartsdag weer met zo
weinigen overblijven.
Zo „vieren" we wel met velen
kerstfeest, maar we staan toch
wel weer een beetje apart, om
dat we niet uitzwermen, maar
maar bij elkaar komen, rondom
een woord, dat zegt: „Ik ver
kondig U...."
Daarom is ons kerstfeest zo
blij en zo rijk en blijft het ook
feest na de dagen, die we als
feest gedenken.
Zo kunnen we het ook in onze
huizen echt tot een feest maken,
daarom ga je als vrouw reeds
dagen te voren je best doen om
het „feest te bereiden".
Het huis krijgt een extra
beurtje en misschien heb je wel
moeten sparen voor de feeste
lijke dis, maar dat geeft niet.
Zoveel mogelijk komt het eigen
volk bijeen. Dan beleef je met
elkaar de kostelijkste dagen, die
je maar bedenkei. kunt.
En straks gaan we weer het
gewone leven tegemoet. Het zij,
dat we dan weer uitzwermen of
in eigen kring kunnen blijven,
we gaan weer verder geladen
met onze herinneringen én onze
vernieuwde verantwoordelijk
heid.
Eigenlijk ben je, nu je als
vrouw en moeder zo je huis
enhart klaar maakt voor
het kerstfeest van het „eigen
volk" de meest benijdbare mens.
Het zijn misschien extra druk
ke dagen voor ons met meer
werk, door meer gasten, alle
maal waar, maar indien ge
vraagd, dan denk ik dat nie
mand zou willen ruilen, want
juist deze dagen is het goed,
zo heel goed thuis te zijn te
midden van hen, die het kerst
feest vieren zoals wij.
Je zou iedereen wel zulke
kostelijke dagen toewensen.
De baas vroeg van de week
aan ons, of we er bezwaar tegen
hadden, om het laatste uurtje
voor de vacantie gezamenlijk te
zingen. Nu is de baas, als het
nodig is, behoorlijk baas, dat
kan ik wel verzekeren, maar je
begrijpt wel, dat zulke dingen
als gezamenlijk een uurtje
Kerst- en andere liederen zin
gen, geheel con amore moet
gaan, anders kun je het beter
laten. Niemand onzer had be
zwaar en zo zit het laatste uur
tje voor de vacantie de hele
jeugd van onze school in drie
lokalen gepakt. M'n kroost klein
tjes krijgt een plaats in zeven.
Zeven kan gemakkelijk ruimte
bieden aan heel wat grut, want
de baas heeft verordineerd, dat
zijn groten beter staan kunnen
onder het zingen. Zo staan stoe
re jongens als een erewacht
achter onze ruggen. De jonge
dames uit die klas staan langs
de zijwanden opgesteld. We heb
ben op die manier nog ruimte
te over om ook klas twee in
zijn geheel te herbergen. Boven
dien gaan er gemakkelijk vier
stuks van dat grut in een van
de banken der groten. In de
twee overige lokalen gaat ook
alles hutje en mutje bij elkaar.
In een oogwenk is de hele ver
huizing voltrokken. Ik krijg wel
een stoel geoffreerd door de
baas, maar ik verkies in een
bank te kruipen naast Marijke,
waar plenty ruimte is, wijl ze
maar met hun drieën in een
bank zitten. Niet zo gemakke
lijk voor het zingen? Dat is zo,
maar ik weet, dat vanmiddag
mijn aandeel niet groot zal zijn.
Nu ik de kans krijg, luister ik
liever. Marijke glimlacht ver
heerlijkt naar me en behoed
zaam kruipt een klein knuistje
onder mijn arm door. De colle
ga's staan her- en derwaarts
verspreid en de baas, met zijn
viool onder de kin, is klaar voor
de uitvoering. Mevrouw, al even
muzikaal als haar man, is ook
stillekens binnengeglipt. Ik weet
het nu, dit wordt „een goede
ure".
We beginnen met „Stille nacht,
heilige nacht". Gaat er een ma
gische kracht uit van de baas
of van zijn viool, dat dit zo ge
varieerd gezelschap uit zeven
klassen gehoorzaam de leiding
van het instrument volgt? We
zingen. „Ere zij God", dan „De
herdertjes lagen bij nachte", en
„V.eertig eeuwen van te voren",
wat mijn kleintjes nog niet ken
nen. 't Geeft niet, ze luisteren
stilletjes. De oogjes volgen strak
het beweeg van de strijkstok.
De baas ziet, dat mijn kleinen
het laatste niet meezingen. Dat
wil hij goedmaken, daarom mag
een van mijn klas een versje op
geven, wat ze wel kennen.
„Juffrouw, wie denkt u, dat
er nu het beste uit uw klas een
versje kan uitzoeken, dat we
dan allemaal zullen zingen?"
't Jonge, dat is een kans. Op
eens zitten ze allemaal kaars
recht en meer dan veertig paar
kijkers vragen: „Mag ik het zeg
gen?" Ik overzie m'n schare en
dan ineens weet ik, Joan van
Berkensteyn, een kind uit een
gederailleerd gezin uit de stad,
die van logee, blijvertje is ge
worden bij ons, mag de keus
doen.
„Ik geloof, meneer dat van
daag Joan heel goed kan kiezen."
Dat eerst zo miserabele ver
wende kereltje is, dank zij moe
der Elsa's leiding nu geheel on
zer een geworden, dus wil hij
nu net zo graag als elk Jantje
of Pietje een goede beurt maken.
Hij krijgt zijn kans en stralend
komt er prompt uit: „Uit de
hemel teder, Ziet de Here God,
Op de kinderen neder, En be
stuurt hun lot."
Het is geen Kerstversje, doch
dat geeft niet. Alle kinderen
kennen het en fijn en teer stuurt
de viool de zang. Ze zingen alle
verzen, maar ik zwijg stil. De
woorden, „En bestuurt hun lot",
grijpen me aan, nu juist Joan,
dit versje opgeeft.
Natuurlijk, 't kind weet nog
niet eens de betekenis van de
woorden, maar hijzelf zit daar
als een levend bewijs van de
waarheid er van. Wat zou er
van dit kind geestelijk geworden
zijn, als niet de trouw aan de
oude vriendschap van het dok-
terspaar dit kina gered had, uit
het kapotte huwelijk der ouders.
De moeder is met haar ouders
steeds bezig „uit te rusten" in
mondaine badplaatsen in de Ri-
vièra, de vader heeft het huis
houden opgebroken en is weer
„kostganger" geworden. En hoe
wel hij indertijd vol vreugde dit
kind liet dopen, vloekt hij nu
God en verwijt Hem zijn ge
broken leven.
En Joan zit nu vlak bij me en
zingt met een blij stemmetje:
„En bestuurt hun lot."
M'n hele klas, sans rancune
tegen Joan, glorieert alle ver
zen door, want het is toch maar
een van ons die dit mocht op
geven.
De baas heeft nog een ver
rassing voor ons. Een geselec
teerd groepje uit zijn eigen klas,
een beetje gesteund door de te
re, maar ontroerend zuivere
stem van mevrouw zingt: „Nu
zijt wellecome, Jesu lieve Heer".
Na dit zingen zijn we allen
even stil, maar onze jongste col
lega, als steeds met het hart op
de tong, riskeert de verdenking
van vleierij, door spontaan te
zeggen „Mag dat nog es, me
neer?" De baas kijkt werkelijk
even verlegen naar ons, maar
wij durven de tere stilte niet te
breken door veel woorden, dus
knikken we maar en opnieuw
luisteren we. „Nu zijt welle
come
De vaart der ogenblikken is
snel als men geniet. Daarom
overvalt ons allemaal het „tijd
sein". De baas zegt eenvoudig:
„We zullen nu allemaal voor
onze Kerstvacantie nog zingen
„Looft God, looft zijn Naam
alom".
Voor de jeugd is de ban ge
broken. Het is nu vacantie en
vol felle levenslust krioelt het
hele span de deuren uit. Ik ga
nog even naar mijn klas. Door
het raam kijk ik ze na. Mijn
kleintjes zijn verstrooid in de
grote groep. Ik zie Joan gaan,
zijn arm geslagen om Keesje's
schouder. Het zingt weer in me:
„En bestuurt hun lot". Van Jo
an, van allemaal, dus ook mijn
levensgang tot dit werk en voor
deze kinderen. Wat wordt een
schooljuffrouwenbestaan met 'n
stelletje grut dan toch eigenlijk
mooi en groot.
Mevrouw zegt om het hoekje
van m'n lokaaldeur, dat de va-
cantie-thee klaar is. Zo zijn we
even later met z'n allen op weg
naar het meestershuis.
We hebben weer een jaar vol
bracht. Ieder kijkt op zijn eigen
werk. Ik op het mijne. Er had
veel anders kunnen zijn, ik weet
het en toch was er ook veel
moois in. Na de vacantie durf
ik en wil ik ook weer verder met
deze taak. R. T.
UIT DE HEMEL TEDER.
Uit de hemel teder
Ziet de Heere God
Op de kind'ren neder
En bestuurt hun lot.
Hij hoort hunne bede
Trouw bij dag en nacht;
Houdt bij elke schrede
Over hen de wacht.
Hij geeft vol erbarmen
Hun het daaglijks brood;
Sluit hen in zijn armen,
Redt hen uit de nood.
Zegt de kind'ren allen
Dat die God hen mint,
Die met welgevallen
Neerziet op het kind.
ONS KORT VERHAAL
Vijf en twintig jaar lang is
Dina Hoek nu op de naaikamer
geweest van het grote gesticht
voor oude lieden.
Vijf en twintig jaar
Dat is toch wel een hele poos
Jn het leven van een mens.
Dina Hoek staat, wat men
noemt, zo wat alleen op de we
reld. Ze heeft nog wel verre
bloedverwanten, maar die kijken
weinig naar haar om. Zo is drie
en zestig jaar oud nu en met
Kerstmis is ze vijf en twintig jaar
aan het gesticht verbonden.
Ze weet het nog zo goed als de
dag van gisteren, dat ze dit
plaatsje kreeg. Eerst onder vader
en moeder Broekstra, die nu ook
al weer een poosje met pensioen
zijn. Beste mensen waren dat. Ze
had er veel aanspraak aan gehad.
Jammer dat vader Broekstra met
vervroegd pensioen moest wegens
zijn zwakke gezondheid. Ze waren
mensen van ongeveer dezelfde
leeftijd en dat geeft altijd wat
aansluiting. De nieuwe vader en
moeder zijn nog jonge mensen en
dat kun je aan alles merken. Zo
laten je feitelijk een beetje alleen
staan. Och er is wel wat verbe
terd, de laatste tijd. Ze behoeft nu
tenminste niet meer iedere dag
die zes en twintig traptreden op
en af te klauteren, nu ze haar
kamertje niet meer onder het dak
van het huis heeft, maar dicht bij
de naaikamer. Dat is een grote
verbetering, als je ouder wordt.
Maar gezelliger is het er niet op
geworden in al die jaren.
Manneer de heren regenten ko
men met hun dames krijgt ze wel
eens een goed woordje. Ze hebben
wel waardering voor haar solide
en mooie werk, dat weet ze wel.
Maar eigen word je nooit met die
hoge mensen. Ze leeft eigenlijk
maar 'n eenzaam leventje. Dat ga
je pas merken als je oud wordt.
Gelukkig heeft ze Lien nog. Lien,
die wel oppervlakkig is en waar
mee je geen diepgaand gesprek
kunt hebben, maar die haar toch
nooit vergeten zal en haar regel
matig komt opzoeken in haar ka
mertje, en waar ze ook wel eens
op visite gaat. Lien heeft ook
naaihuizen in het oude stadje en
voor zover delen ze het zelfde lot.
Vijf en twintig jaren
Twee jaar geleden waren vader
en moeder twaalf en een half jaar
getrouwd. Toen heeft heel de
stichting feest gevierd. Gerrit de
Braber, een van de oudste in de
stichting, was rond gegaan met
een lijst. Bij haar op de naaika
mer was-ie ook geweest en had
heel geheimzinnig zijn wijsvinger
op zijn mond gedrukt en gefluis
terd: Denk er om, vader en
moeder magge der niks van we
ten, hoor, 't mot een verrassing
blijven. En toen had ze ook voor
twee kwartjes op de lijst gete
kend. En ze had uitgerekend, wan
neer alle honderd en tachtig
mensen, die in het gesticht ver
pleegd worden dat ook gaven, hoe
groot cadeau ze dan wel konden
kopen. Nu het was een kostelijk
cadeau geworden. Ze hadden de
twee leunstoelen van het jubile
rend echtpaar versierd met bloe
men en zilverpapier en daar voor
stond het mooie dressoir, dat ze
geven wilden.
Daaraan moet Dien Hoek den
ken in deze dagen. En dan rijst
heel schuchter de gedachte op in
haar hart: Zouden ze voor mij
ook nog wat doen met de Kerst
mis? VJf en twintig jaar is toch
ook een hele tijd? Al is het dan
geen bruiloft, je bent toch al die
tijd asn de stichting verbonden
geweest en 'je heb toch je best
gedaan? Als ze eens denkt aan al
die kussenslopen, die lakens, dat
ondergoed, die gordijnen, die ze
heeft moeten maken en verstellen.
Wat een stapel zou dat bij elkaar
wel wezen? En ze weet, dat ze
het goed gedaan heeft. De vrouw
van de professor, die ook regent
is, heeft wel eens haar naaiwerk
aan een versteld laken nauwkeu
rig bekeken en toen gezegd: -
Dat doe je keurig, juffrouw Hoek,
het zijn fijne regelmatige steek
jes
Dien had toen een diepe rode
kleur gekregen en wist niet goed
wat ze op die onverwachte lof
moest antwoorden. Maar het had
dagen en weken lang in haar na
gezongen: Dat doe je keurig,
juffrouw Hoek, het zijn fijne,, re
gelmatige steekjes
Vijf en twintig jaren
Als er voor haar ook eens stie-
kum met een lijst werd gegaan?
Natuurlijk zouden ze voor haar
allemaal geen twee kwartjes teke
nen. Maar dat behoefde ook niet,
één kwartje, ja een paar dubbel
tjes was al veel van zo'n hoop
mensen. En als ze haar stoel dan
ook eens versierden?
Ze kon het zich bijna niet in
denken. En dat zou alles dan op
eerste Kerstdag moeten zijn, want
dan was het precies vijf en twin
tig jaar geleden, dat ze in de
stichting kwam. Maar wie zou er
aan denken?
En toen opeens, zo onder het
verstellen van een nachtjak, flit
ste het door haar heen: als ze het
eens vertelde aan Lien? Die was
vrijmoedig genoeg om het door te
geven aan vader en moeder of
aan één van de heren regenten.
En dan zou het misschien niet
vergeten worden. Och, met een
lijst behoefden ze eigenlijk voor
haar niet te gaan. En ze behoefde
haar stoel ook niet te versieren,
want ze was toch maar gewoon
de „naaijuffrouw", dat is lang
geen vader of moeder van 't ge
sticht. Maar als de heren regen
ten toch maar een kleinigheidje
hadden bijwijze van verrassing,
waaruit bleek, dat ze heus ge
waardeerd was al die vijf en twin
tig jaar lang. Dat zou toch wel
heel mooi zijn
En zo heeft ze bij Lien een visje
uitgeworpen. Natuurlijk helemaal
niet gezinspeeld op iets, dat de
Donderdag 21 December 1950
"T ZEEUWSCH WEEKEND
Pagina 13
TELEFOON 2665
TELEFOON 2665
Met de feestdagen een glas heerlijke Punch of Bisschopwijn
Ook in Likeuren, Wijnen en Gedistilleerd
hebben wij 1e kwaliteit
Heren Winterjassen 85,- 70,- 57,— 47,—
Tweed Regenjassen 80,- 69,50 60,- 55,-
Jongens Winterjassen 57,50 45,- 37,- 32,50
Jongens Tweedjassen 53,— 47,50 40,- 32,50
Sportjeklcers 42,50 35,— 25,- 17,50
f.
Alleen-verkoop voor Walcheren
PBMBMMBta», 'lilllllI' ,11— 'llli,'!lillJl.jHII—i
JUWELIERS - Sinds 1848 - EDELSMEDEN
Wij hebben een grote sortering in:
Juwelen
Gouden en
Zilveren sieraden
Tafelzilver
Keltum en Zilfa-pleet
GROTE MARKT 25 - Tel. 264 - BERGEN OP ZOOM
26 cent per rol
Voor de j
kunnen wij weer
laten horen
Een grote voorraad
HERENHOEDEN
staat vanaf heden weer
in ons magazijn voor
U ter beschikking
Een hoed met
EEN reputatie
Alleen verkrijgbaar bij
HERENMODEHUIS
Nieuwe Burg 22-24
Tel. 2096
MIDDELBURG
Het prettigst winkelt U in
de ochtenduren
Wij verzorgen zïchtzendin<
gen door de gehele
provincie Zeeland
MIDDELBURG
Plein 1940 10-12 Tel. 2769
UW ADRES VOOR:
ADVOCAAT,
PUNCH EN BISSCHOPWIJN
Filialen
VLISSINGEN, St. Jacobstraat 24 - Tel. 2238
GOES, Waterstraat 1 -Telefoon 2106
GOES
TELEFOON 2447
KLOKSTRAAT 2>
Flanellen- Dames
NACHTHEMDEN
t 6,95 9,95
I 10,49
Flanellen- Dames
PYAMA'S
i 1 2,49 I 13,69
**6.45
uemmmiitineiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniitH
Reclame- Etalage Bureau
Kamperfoeliestraat 91 Goes
Telefoon 2109
Aan onze cliënten een vrolijk
Kerstfeest en een voorspoedig
Nieuwjaar
iiioiiiiiiiiiiiiiiiieiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHii
Adverteren??? Dan in
het Zeeuwsch Dagblad
Wij kopen
OUD GOUD, ZILVER,
DIAMANT, KRALEN enz.
aan de hoogste waardel
St. Adriaanstraat 11 GOES
U bekijkt onze etalages
Komt U ook eens binnen, dan kunt U zich overtuigen
van de prima kwaliteiten die wij U tegen zeer billijke
prijzen aanbieden. Dus voor
II
Damesconfectie
Walstr. 32 - Vlissingen
