Frankrijk, land van wijn en politiek.
Lusteloos
Joh. Ie Clercq, de geestelijks vader van
„Het f rye vai Sluis".
Inwoners van Zierikzee zagen steek
vlammen en waterzuilen.
Het ontbrekende woord
Iedereen is ontevreden en... laat bet werk
wachten.
Eén jaar met aftrek geëist tegen Sonburgse
Gommissionnair.
Moeilijke omstandigheden vroegen sociale
wijziging.
ADAMSON
Een Nieuw-Zeelandse zag
Nederland.
bezwijkt door 'n vlieg.
VIERDAAGSE
ORANJEBOOM BIERl
Onverwacht bezoek op
Schiphol.
Maandag 24 Juli 1950
PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD
Pagina 2
SCHILDERACHTIG, MAAR HOPELOOS ARMOEDIG.
Pary» maakt steeds weer een overweldigende indruk. Nadert
men vanuit bet Noorden deze stad per auto, dan ondervindt men
op vele kilometers afstand als het ware reeds de zuiging van de
menselijke draaikolk die Parijs heet. Steeds intensiever en jach-
tlger wordt het verkeer. Op vele pleinen is het een waanzinnig
gewirwar van auto's, die met razende snelheid al zigzaggend
trachten hun weg te vinden. Wie het eerst komt, het eerst maalt,
geldt hier zeer zeker.
Op de meest bedreigde punten trachten verkeersagenten, gewa
pend met witte knuppel en fluit enige orde ln de chaos te scheppen
om aldus de weerloze voetganger enige kans te geven levend over
straat of plein te geraken. Maar niet alleen boven de grond raast
en jaagt het leven. Parijs ls ondergraven als een land met mollen-
gangen. Onder de grond bevindt zich een labyrinth van tunnels,
die van de Métro.
Wil men even van de Porte de
Versailles naar de Porte de la
Vllette? Lopen zal moeilijk gaan.
De afstand hemelsbreed ls ruim
10 km, ln werkelijkheid dus veel
groter. Neem de Métro. In sui
zende vaart boort het treintje
zich door de tunnels. Snel ln- en
uitstappen, want de deuren slui
ten zich automatisch. Goed op
letten, waar men moet overstap
pen. Handig ls deze Métro. Voor
weinig geld bereikt men snel en
veilig z(jn bestemming.
Duur leven.
Maar behoudens de Métro ls
het leven duur ln Parijs. Dat ziet
men de bevolking wel aan. De
zorg ligt op de gezichten der ar
beidersvrouwen, die gewapend met
ellenlange paalbroden, op weg
zijn naar hun grauwe kwartleren.
Het mag dan waar zijn, dat de
Fransman een zekere luchthartig
heid bezit, zelfs de daar zo gelief
koosde wijn vermag aan dit moei
lijk bestaam toch slechts de nodige
kleur en vrolijkheid te geven.
Waarom het aantal communis
ten hier zo groot ls, ls mij meer
dam ooit duidelijk geworden. Trou
wens, wie denkt, dat het verschil
tussen arm en rijk ln het land
van Uberté, égallté en fraternité
minder groot ls dan bij ons, komt
bedrogen uit.
Toch, Parijs ls mooi en een be
zoek meer dam waard. Het heeft
nog zijn Are de Trtomphe ,zijn
Champs Elysées, de Opéra, zijn
palelzen en kerken, zijn machtige
Elffeltoren. Maar onmiskenbaar
ltet de oorlog zijn sporen na en
verleende deze stad ondanks de
felle lichtreclames een ondertoon
van vaalheid en armoede.
Wijn en politiek.
Men slaakt heus een zucht vam
verademing, wanneer men na het
Parijse Btadsgewoel het Franse
platteland betreedt. Hier kan men
het genot beleven van lange wan
delingen door uitgestrekte wou
den, langs klaterende bergbeken,
over wegen, die zich door een gol
vend berglandschap slingeren. Ie
der ogenblik kan men voor het
verrassend schouwspel komen te
•taan vam een stadje, dat diep
verscholen ligt ln een dal.
Maar er zijn twee dingen, die
de bezoeker ook tot in het verste
Uithoekje van Frainkrijk zullen
blijven volgen. Het zijn de wijn
•n de politiek. Nu eens zijn het de
communisten, die het moeten ont
gelden, dam de socladisten en de
Gaullisten. Met brede gebaren
tracht men de voor- of nadelen
van een bepaald systeem te ver
klaren. De wijn vloeit ln stromen.
Al vuriger wordt het betoog. Maar
altijd komt 't er op neer dat Frank
rijk ongelukkig ls, dat het gere-
?eerd wordt door de politieke par
ijen, dat het eigenlijk geen re
gering heeft, dat de bevolking
niet voldoende werkt en maar
praat, praiat, En dat vertelt dt
mam, die zelf ruim een uur de tijd
genomen heeft om dit alles uit te
leggen, terwijl zijn vrachtauto
bulten staat te wachten om de
stenen te vervoeren die nodig zijn
om hulzen of wegen op te bouwen
en te herstellen!
Kastelen en krotten.
Frankrijk ls rijk aan kastelen.
Langs de Loire heb lk ze gezien
ln hun trotse pracht. Zij zijn on
verbrekelijk verbonden met namen
als Charles d'Orléans, Lodewijk
XII, Frans I, Catharina de Medi-
ols en z(j verkondigen nog de glo
rie van vroegere bouwstijlen.
Staart men uit de torenvensters
van deze chateaux, dan strekt zich
een landschap van Indrukwekken
de schoonheid voor u uit. De rid
dertijd herleeft ln deze bouwwer
ken en het valt niet moeilijk zich
de omstandigheden voor de geest
te halen waaronder dit roemrijke
voorgeslacht heeft geleefd. On
danks de pracht van him kaste
len was hun leefwijze vaak een
voudig en primitief te noemen,
gespeend als zij waren van leder
comfort. De gids vertelt lachend,
dat hij toch heus niet graag zou
oversteken met de ridders of edel-
vrouwen, die hier vroeger hebben
geleefd, want het moet er bar
koud en ongezellig zijn geweest.
In de landelijke dorpjes zoals
er zoveel zijn ln Frankrijk, rijen
de hulzen zich ln grappige wan
orde langs de slecht geplaveide
hoofdstraat en ze vertonen een
grauw en brokkelig beeld. Schil
derachtig ongetwijfeld, maar hoe
hopeloos armoedig. Voor de ra
men een gescheurde lap als gor
dijn of de foeilelijke rolluiken. In
de goot langs de straat spelen
morsige kinderen. Mesthopen
langs de weg. Talrijke herbergen
of buvettes. Het Interieur van de
arbeldershulzen vrijwel overal 't
zelfde. Een kale tafel, wat wrak
ke stoelen, stenen vloer. Wat prul
lige prenten aan de muur.
Als men dat ziet, denkt men
als Nederlander aan onze nette
arbeiderswijken. Wat eentonig,
wat eenvormig wellicht. Maar
hoeveel confortabeler, hoeveel be-
hageltjker doen zij aan. Burgerlijk
misschien? Goed, dan maar bur
gerlijk. Maar men kan eerder ge
loven ln de kracht van onze bur
gerlijke gezinnen met hun fris ge
wassen kinderen en hun heldere
hulzen dan in de misère van dat
gene wat groeit ln een krot waaT-
ult men een jong modieus gekleed
en naar parfum riekend echtpaar
ziet stappen naar de kroeg.
Frankrijk zou wellicht geluk
kiger z(jn met harder werken,
minder wijn en minder politieke
gesprekken.
(Ingez. mededeling, advert.)
hangerig, loom?
Dat ellendige gevoel ver»
i dwijnt met één of tweef
l
Het spookt op de Ooster-Schelde.
GEZONKEN SPRINGSTOFFEN ZOUDEN
ONTPLOFFEN.
Zierikzee heeft een spookge
schiedenis. En niet maar zo'n
kleintje ook! Op de Ooster-Schel
de ls bet namelijk lang niet pluis.
Verschillende Zierikzeeënaren
hebben voor het Havenhoofd
steekvlammen gezien, waterzui
len en één keer zelfs een comple
te vuurhaard. Doffe knallen zet
ten de spookvertoningen kracht
bU. Maar, zoals dat bi) ieder
spookverhaal het geval ls, je hebt
mensen ille bet zelf gezien en ge
hoord hebben en je hebt er ook
die nooit Iets zien en de prachtige
verhalen nog niet geloven ook.
Vanaf 1945 heeft de Marine
Opruimingsdienst voor het Ha
venhoofd van Zierikzee ln de Oos
ter-Schelde, op een van de diep
ste plaatsen van heel Nederland,
grote hoeveelheden munitie, pro
jectielen en explosieve stoffen,
welke overal achtergebleven wa
ren, laten zinken om ze voor goed
onschadelijk te maken. Nu ls het
bekend, dat dergelijke stoffen,
ook al liggen ze op de zeebodem,
de eerste jaren gevaarlijk blijven.
Ontploffen doet dergelijk gevaar
lijk goedje niet voor er vuur bij
komt of voor het zware stoten
krijgt.
Maar blijkbaar hebben enkele
ondernemende Zierikzeeënaren
daar wat op gevonden, want de
ontploffingen die ze gehoord en
het vuur dat ze gezien hebben
komen uit de richting van het ge
storte oorlogstuig. Ter verster
king van de verhalen over vuur
haarden en waterzuilen, wordt
dan nog verteld, dat onlangs aan
de kust tegenover de „spook
plaats" een groot aantal kisten
granaten en bussen trotyl zijn
aangespoeld. Die zfln natuurlijk
weggeslagen door de luchtdruk,
menen sommigen.
NIETS.
Maar het ls met de spokerij ln
Zierikzee al net als overal: als
puntje bij paaltje komt hebben
slechts een paar mensen Iets ge
zien en dat „iets" ls dan nog heel
weinig.... De opvarenden van de
boot die de dienst Zierlkzee-Kat-
scheveer onderhoudt, hebben nog
steeds niets gezien al hebben ze
werkelijk alle mogelijke pogingen
ln het werk gesteld om de geruch
ten te bevestigen.
Wij hebben ook eens hier en
ilaar geïnformeerd. De M. O. D.
vertelde ons nergens van te we
ten en het hoofd van de Gemeen
tepolitie deelde ons mede, dat
naar aanleiding van de vele ge
ruchten een onderzoek was inge
steld, (lat werkelijk niets, maar
dan ook niets had opgeleverd. „En
die aangespoelde kisten?" vroe
gen wy. „Meneer, sinds 1945 heb
ben we aan de kust zegge en
schrijve één kist met mnnltie ge
vonden 1"
Overigens ls het wel opmerke
lijk, dat de spookversehijnselen
zich zouden voordoen op de plaats
waar een druk scheepvaartverkeer
ls.
Nee, als Zierikzee bezig ls als
aanvulling op de eeuwfeesten een
waterspook te creëren, dan ls het
creatuur wel geen lang leven be
schoren. Geruchten hebben de
eigenschap, dat ze plotseling de
wereld uit zijn.
Een Nienw-Zeelandse bezocht
Nederland en beschrijft in een
blad, dat in Nieuw-Zeeland ver
schijnt, wat ze er zag. Een Ne
derlandse emigrant las het ver
haal en stuurde het bericht naar
hier, voorzien van drie vraagte
kens. Misschien zijn er nog drie
te weinig
„Het Hollandse leven, gezien
door een Nieuw-Zeelandse", staat
er boven het krantenartikel en de
vrouw vertelt van de reis met
haar man door „Hollandse en
Deense landbouwstreken".
Zij vindt de Hollandera „geluk
kig, vriendelijk en fijngevoelig".
„Een groot deel van het land-
bouwwerk, zoals zaaien en wie
den, wordt met de hand gedaan.
De meeste boeren bezitten drie of
vier acres (één of anderhalve hec
tare). Het grootste bedrijf is on
geveer honderd acres (vijfendertig
hectare). Bij elke boerderij hoort
een huis, dat er degelijk en keurig
uitziet.
De gezinsleden zijn hard wer
ken gewoon, maar ze zijn geluk
kig".
„De omgeving van Haarlem",
gaat de schrijfster voort, „ls gro
tendeels in gebruik voor bloem
bollenteelt.
Het zien van de bloemenmark
ten is overweldigend. Ze zijn
overladen met alle soorten bloe
men.
Wij bezochten bedrijven, waar
rozen, gladiolen en tulpen werden
gekweekt. Iedere boerderij was
dertig acres (twaalf hectare)
groot en men verbouwde verschil
lende soorten bollen. Op één stuk
land stonden zowat 55 millioen
gladiolen. De stelen van de anjers
waren twee voet 60 cm.) lang.
De bloemen zijn buitengewoon
groot en hebben allerlei kleuren,
maar geen geur. Ieder verdient
zowat 10, (f 100.—) per week,
maar de huishuren zijn hoog.
Er ls eén ernstig tekort aan
woningen.
In de grachten en vaarten van
de steden, zoals Den Haag, Schie
dam, Leiden en Rotterdam, liggen
rijen woonarken. Ze zijn geriefe
lijk ingericht en de kaaigelden zijn
laag.
Ons hotel in Noordwijk was
eveneens geriefelijk. Het was net
een paleis met wel duizend zon
nige kamers en een terrasvormig
grasperk ervoor. Het bood een ge
zicht op de Noordzee". (Wellicht
is het Huis Ter Duin In Noord-
wijk bedoeld met op zijn hoogst
honderdvijftig kamers).
Arrondissements-Rec htbank Middelburg.
HIJ LICHTTE EEN CLIENT VOOR 1000— OP.
Voor de Arrondiss.-Rechtbank
te Middelburg stond gistermorgen
terecht de te Souburg wonende
commisslonnair L. D„ die zich ln
Mel J.L wederrechteiyk een be
drag van f 1000 had toegeëigend
van zekere N. v. d. Linde.
Van der Linde wilde te Zoute-
lande een hotel- en pensionbedryf
beginnen en trad tot het kopen
van een pand ln contact met D.
Deze vond een huls voor hem, nl.
een pand van dr Vaandrager, dat
f33.000 moest kosten. Zoveel geld
bezat van der Linde niet. Van de
notaris kon hy een eerste hypo
theek krygen van f22.000 en van
de verkoper zelf een tweede hy
potheek van f8000.
Toen D. als tussenpersoon dat
laatste telefonisch aan van der
Linde mededeelde vertelde h(j er-
by,.dat hij f 1000 meer moest be
talen aan dr Vaandrager. H(j
mocht daarover echter nooit met
de dokter spreken, want die wil
de er niets van weten. Een kwi
tantie zou v. d. Linde ook niet
krygen. Korte tijd later overhan
digde v. d. Linde o.m. deze f 1000
in de Middelburgse stationsres
tauratie aan D.
Om een Indruk te geven van de
Hollandse keuken, vertelt de
schrijfster over het menu van één
diner.
„De eetzaal biedt plaats voor
duizend personen en kolossale
vensters beslaan een gehele wand.
De eerste gang was soep met
asperges, dan vis, ln de zaal zelf
bereid, met aardappelen, sla (met
citroen belegd) en over dit alles
heen likeur. Dit werd gevolgd
door twee flinke schijven ananas,
belegd met sla. Hierover was zo
veel witte wiin gegoten, dat het
in de bordjes vloeide.
Verschillende soorten wijn wer
den samen met ijs geklopt, totdat
het pap was en hierbij ging dan
opnieuw roomijs en beschuit tot
het weer stijf werd. Hierna volg-
da koffie met suiker en slag
room".
De Hollandse emigrant, die het
krantenknipsel stuurde, heeft het
plan nu weer te gaan sparen om
terug te komen naar het paradijs,
dat Holland heet! O, emigrant,
wat ben je begonnen.
DE GEBOORTE VAN EEN WATERSCHAP.
In de zomer van 1927 veroorzaakten hevige regenbuien een b(j-
zonder hoge waterstand in W.-Z.-Vlaanderen. Vooral In de wate
ring Cadzand met name de omgeving van de Knokkert stond
geheel blank. Het gemaal te Cadzand was er toen nog niet, terwyi
de afwatering overal te wensen overliet. Ook ln de buurt van Sluis
was de toestand zo slecht, dat byv. een zelf binder, die op het land
was gebracht er eerst tien dagen later kon worden afgehaald.
Verscheidene gewassen, waar
onder vooral koolzaad gingen ver
loren. Bovendien waren vele on
verharde polderwegen herschapen
in modderpoelen, zodat het weg
halen van de oogst gepaard ging
met vele moeilijkheden en het
meermalen voorkwam, dat de
boerenwagens met drie of vier
paarden over de modderige wegen
moesten worden getrokken.
Deze omstandigheden brachten
de heer Joh. Ie Clercq te Sluis tot
het inzicht, dat er iets moest ge
beuren, waardoor de situatie ra
dicaal zou kunnen worden gewij
zigd en ln de toekomst deze toe
standen zouden kunnen worden
voorkomen. Daartoe riep hij een
bijzondere vergadering bijeen van
de vereniging van oud-leerlingen
der landbouwcursussen, waarvan
hij voorzitter was. Zelf hield hij
op deze vergadering een inleiding
verdeeld over een viertal punten,
allen betrekking hebbend op de
erbarmelijke toestand van wegen
en afwatering en hoe daarin ver
andering te krijgen. Na afloop
van deze vergadering werd een
voorlopige commissie van onder
zoek ingesteld. Een jaar later in
Augustus 1928 was men zover,
dat door het lid van Gedeputeer
de Staten de heer P. Dieleman te
Oostburg een officiële commissie
in het leven werd geroepen be
staande uit de heren Joh. Ie
Clercq, I. de Hullu, P. Erasmus,
ir H. L. G. Carpreau, A Hendriks
en A. Salomé.
Het grote waterschap.
Tot vergaderen is deze commis
sie echter nooit gekomen. Men
zag op de achtergrond reeds het
grote waterschap opdagen, maar
tegelijk hiermede zouden vële
functies eh vele machten verdwij
nen en daarvoor voelden velen
weinig. Het gevolg was, dat
slechts twee ijveraars overbleven
n.l. Joh. Ie Clercq en ir H. L. G.
Carpreau. Dit bleef zo tot 1932
toen beiden een ontwerp hadden
gemaakt waarin hun gedachten
waren uitgewerkt. De plannen
ontvingen toen de sympathie van
hoofdingenieur J. v. Leeuwen van
de Provinciale Waterstaat en de
(Ingez. mededeling, advert.)
per rol
De grootste en de bestel
FEUILLETON.
door
O. F. WALTON.
45) o
„O, omdat., omdat., maar
neen, dat moet ik je niet vertel
len. Je moet weten, ik heb be
loofd er niets van te vertellen.
Maar Hy zal 'tme nu niet ver
geven, dat weet ik heel zeker."
„Maar Hy zegt zelf, dat Hy
gaarne vergeeft, als wij onze
zonden belijden. Hij is getrouw
en rechtvaardig, die het ook
doen zal."
„Ja, juist, daarom is het, daar
om is het. Dat bedoel ik juist,
juffrouw. Als wij onze zonden
belijden, maar dat heb ik niet
gedaan! Dat is het!"
„Maar, moeder Hotchkiss,
waarom dan niet? Dat móét
toch, als er vergeving zal vol
gen!"
„Maar ik kan het niet, ik kan
het njet, begrijp je? Er is iets
dat ik niet kan belijden."
Marjorie sprak nog geruime
tijd met haar, waarbij de oude
vrouw veel schreide en telkens
zeide, dat ze het wel wilde ver
tellen, maar het niet kon doen.
Ten laatste was Marjorie ge
noodzaakt heen te gaan; haar
hart was vervuld met kommer
over 't eeuwig lot der stervende
en in haar avondgebed smeekte
zij vurig voor het zieleheil van
deze onwetende vrouw, wier le
ven zo snel wegvlood.
Zij was die avond zeer ver
moeid en viel spoedig in een
diepe slaap, die haar voerde naar
Borrowdale en haar neerzette
aan de oever der rivier op een
rotsblok. Plotseling werd de
rots getroffen door een steen, die
er met luide klik op neersloeg
en z(j keek omhoog, om het vro
lijk lachend gelaat van Louis te
zien. Toen kwam een tweede
steen en zij ontwaakte. Nee, ze
was niet in Borrowdale maar
op haar slaapkamer in Daisy
Bank. Wat betekende dat geluid
dan? Iemand moest grint-
steentjes tegen haar venster
werpen! Zy schrok er van, masr
stond op en keek naar buiten,
't Was diepe duisternis alom en
ze kon niemand ontdekken.
Toen opende zij haar venster op
een kier en riep: „Wie is daar?"
„Ik ben het, juffrouw", zei de
oude Enoch. „De arme moeder
Hotchkiss is veel erger gewor
den en ze liet ons niet met rust
voordat we haar beloofd had
den u te zullen halen. Ze zegt,
dat ze u moet spreken en dat ze
niet gelukkig kan sterven, eer
ze u heeft gezien."
„Wie is bij haar, Enoch?"
„Peggy Jones, de moeder van
Anna, maar 't l&atste uur was ik
bij haar. Ze riepen mij, weet u?"
„Ik zal komen, Enoch."
„Ik wacht hier op u, juffrouw
en zal u er heen brengen; 'tis
donker", zeide hij.
Haastig kleedde Marjorie zich
aan en na een zacht tikje aan
de slaapkamer van meneer en
mevrouw Holtby, verklaarde zij
waar ze heenging en waarom.
Mevrouw Holtby stond op en
liet haar de voordeur uit en
toen, onder geleide van de oude
Enoch, bereikte ze weldra het
sombere huis, waar de stervende
lag.
Ze vond de oude vrouw m
veel ernstiger toestand dan
waarin zij haar die middag had
achtergelaten, maar toen Mar
jorie binnentrad, ging de zieke
zelf overeind zitten en greep de
haar toegestoken hand.
Zo is 't goed juffrouw", fluis
terde zij. „Ik heb toch zo naar
je komst verlangd. Stuur ze al
len maar weg, dan zal ik 'je
vertellen."
„Ik vermoed, dat ze mij let3
wil vertellen", zei Marjorie tot
Enoch en Peggy Jones, die btf
't venster stonden, „als je nu
eens een poosje wilt gaan rus
ten, zal ik wel voor haar zor
gen."
„Ziet u er niet tegen op, alleen
met haar te zijn, juffrouw?",
vroeg Peggy.
„In 't minst niet en als ze er
ger wordt zal ik u wel roepen."
„Klop dan maar tegen die
muur", zei Peggy, „mijn bed
staat aan de andere zijde er te
gen aan en ik ben in een om
mezien weer bij u. Ons huis ls
hier tegen aangebouwd, weet u?"
Samen verlieten zij de kamer
en weldra hoorde Marjorie, dat
ze de buitendeur achter zich
sloten. Nu was zij met de ster
vende alleen in het grote huis.
Zjjn ze allen weg?" vroeg de
zieke.
„Ja, ze zijn gegaan", zei Mar
jorie.
„Dus zijn we geheel alleen?"
„Ja, geheel alleen."
„Je weet nog wat we spraken
over het belijden van zonden?"
„Ja zeker, moeder Hotchkiss!
Als wij onze zonden belijden, Hij
ris getrouw en rechtvaardig om
ze ons te vergeven."
„Ik wou je wat vragen, juf
frouw. Kom met je oor maar
dicht bjj mij, want ik moet zacht
spreken. Als je iemand iets had
beloofd en 't was een zondige
belofte, die ja niet had mogen
doen, zou je die dan moeten
houden?"
(Wordt vervolgd.)
secretaris der Zeeuwse Polder-
bond, de huidige Commissaris der
Koningin jhr mr A. F. C. de Ca-
isembroot. De plannen werden
overgenomen door de Zeeuwse
Polderbond en officieel doorge
zonden aan de Provinciale Staten.
Het advies luidde toen: één
groot waterschap voor geheel W.-
Z.-Vlaanderen. Bjj de Provincie
ging men aanvankelijk uit van de
gedachte aan een paar grote wa
terschappen voor W.-Z.-Vlaande-
ren, doch na gedegen onderzoek
begreep men, dat de vele moei
lijkheden slechts konden worden
opgelost door het scheppen van
één groot waterschap met gecon
centreerde macht en bevoegdhe
den.
Hamenvoeging.
In 1933 gingen de Provinciale
Staten over tot het beschikbaar
stellen van f 5000.voor een in
te stellen onderzoek naar de m»
gelijkheid van samenvoeging, naar
aanleiding van het advies van de
Zeeuwse Polderbond. Aan dit on
derzoek had een groot aandeel de
technische ambtenaar de heer J.
Salomé te Breskens.
Hiermede was er een begin ge
maakt met de voorbereidingen
voor de totstandkoming van het
waterschap. Na vele onderzoekin
gen en besprekingen is uiteinde
lijk in 1941 het waterschap tot
stand gekomen, na verdediging
van de toenmalige wnd. Commis
saris mr P. Dieleman.
Niet vergeten.
Inmiddels was echter op de
achtergrond geraakt de geeste
lijke vad-r van het waterschap,
de heer Joh. Ie Clercq, die door
zijn hoge leeftijd alleen nog op
privaatrechtlijk gebied domineer
de. Toch werd hij niet vergeten.
Bij de installatie van het bestuur
en hoofdingelanden van het wa
tenschap te Oostburg op 30 De
cember 1941, door de wnd. Com
missaris der Provincie bood deze
namens de Provincie een inge
lijste foto van de heer lé Clerq
aan ter plaatsing in het Polder
huls.
Ook thans bij de opening van
het nieuwe polderhuis te Oost
burg zal men ter vervanging van
de vorige, tijdens de oorlog ver
loren gegane foto een nieuwe
plaatsen. De heer le Clercq hoopt
deze zelf te overhandigen aan het
bestuur.
Eerste hamsteraar ln
Amsterdam verbaliseerd.
De economische afdeling van
de Amsterdamse politie heeft
proces-verbaal opgemaakt tegen
een Amsterdammer bij wie een
hoeveelheid levensmiddelen en
huishoudelijke artikelen werd
gevonden welke nauwelijks in de
personenauto van de politie ge
stuwd kon worden.
Niet generaal majoor Seheffe-
felaar, doch de generaal-majoor
Alons, na het aftreden van luite
nant-generaal Buurman van
Vreeden, zal belast worden met
het commando over de ln Indo
nesië achterblijvende Nederland
se troepen, meldt Aneta thans.
Het Amerikaanse leger voert
besprekingen met „Cadillac" v. d.
„General Motors" over massapro
ductie van het nieuwe type liohte
tanks van 28 ton.
In Schevenlngen ls bij twee
particuliere kippenhouders een
geval van pseudo-vogelpest ge
constateerd.
v. d. Linde, als getuige ge
hoord, verklaarde, dat D. later
nog by hem was gekomen met de
mededeling, dat hy nog f 12.50
provisie moest hebben. Dat heeft
hy geweigerd. Later hoorde hij
van de dokter, dat hy was opge
licht voor f 1000. Restitutie heeft
hy nooit ontvangen
Verdachte D. gaf toe onjuist te
hebben gehandeld. Hy verklaarde
uit een zekere angst dit te heb
ben gedaan, omdat hy en zyn ge
zin toch ook moesten leven. Die
f 1000 beschouwde hy als provi
sie en v. d. Linde ging er toch
mee accoord. Bovendien had hij
v. d. Linde op velerlei wyze ge
holpen, Zo gaf hy hem f 18.000
voor beschryvlngskosten, meubi
lair enz. v. d. Linde mocht hem
dus wel dankbaar zyn.
De Off. van Justitie, mr v. der
Dussen, noemde ln zyn requisitoir
de handelwyze van D, hoogst ge
raffineerd. Hij was van mening,
dat het oplichting biyft, ook al
zou verd. nog zoveel te vorderen
hebben van v. d. Linde. Verd.
moet met deze praktyken maar
eens ophouden, aldus mr v. d.
Dussen, en een gevoelige straf ls
op zyn plaats. Hy eiste 1 jaar
gevangenisstraf met aftrek voor
arrest.
Mr F, W. Adrlaanse, verdedi
ger, merkte op, dat wat de één
geraffineerd noemt, de ander als
plompverloren kenschetst. Wat
gebeurde mag niet voorkomen
tussen mensen van een bepaalde
geestelyke standing. Verdachtes
handelwyze was niet fraai, maar
zeer verklaarbaar. Hij vroeg niet
later nog eens om f412.50, maar
die schuld had v. d. Linde reeds
direct wegens provisie. Verd. wil
de zich nu dekken, omdat hy bang
was, dat v. d. Linde dit niet zou
kunnen betalen. Tenslotte riep hy
de clementie ln van de rechtbank.
Verd. D, tenslotte verklaarde,
dat v. d. Linde alles van hem
wist, maar hem als „oud vuil"
had behandeld.
Uitspraak 28 Juli a.s.
(Ingez. mededeling, advert.)
HOOFDPIJN!
Mijnhardt Hoofdpijnpoeders. 45 ct.
Mijnharde Hoofdpijntabletten. 7j ct
De Nederlandsche bakker Pie-
ter Hansen ls aan boord van het
emigrantenschip „Volendam" aan
oen hartaanval overleden. De heer
Hansen, die 34 Jaar was, wilde
met zyn vrouw en vyf kinderen
als boer ln Canada een nieuw le
ven beginnen; zyn 16-Jarlge zoon
zal de boerdery thans lelden.
In een Juwelierszaak te De R(jp
hebben dieven met stenen de éta-
lagerult verbryzeld en twee ta
bleaux met ln totaal 250 gouden
ringen meegenomen.
Van Donderdag 27 tot en met
Zaterdag 29 Juli houdt de Chris
telijk Historische Unie een zomer-
conferentie ln het conferentie
oord „Het' Trefpunt" te Ermelo.
Op de eerste dag zal o.m. een
toespraak worden gehouden door
de heer H. W. Tilanus.
vtm
WELKOMSTBRIEF.
De P. v. d. A. heeft de opvol
gende regeringen in hun Indi
sche politiek door dik en dun ge
steund. Met het gevolg dat daar
stromen bloeds nutteloos ver
goten zijn.
Nu keren de soldaten in massa
uit Indië terug. En, zoals be
grijpelijk, over 't geheel niet in
opgewekte stemming. En waar
schijnlijk niet enthousiast over
het optreden van de regering en
de partijen die haar steunden.
Dit is voor het bestuur van de
P. v. d. A. een aanleiding ge
weest om aan de terugkerende
militairen een welkomstbrief te
zenden, waarin getracht wordt
het rode paadje een beetje
schoon te vegen.
De jongens, die heel wat na
righeid meemaakten, moeten
wel begrijpen, dat zonder smart
geen grote dingen gebeuren en
dat nu dan toch maar vrijheid
voor de Indische volken en
samenwerking van deze volke
ren met Nederland verkregen it.
Dingen, die toch wel een offertje
waard zijn.
Erkend wordt, dat de militai
ren weieens in een bittere stem
ming waren over de houding
van de P. v. d. A., maar met
waar, alles begrijpen is alles ver
geven. Zand er over.
En dan krijgen ze de vriende
lijke groeten van niemand min
der dan Koos Vorrink.
Prachtig is dat! Als de Indi
sche jongens na dit hartelijke
welkom, nu straks niet ln massa
rood stemmen, dan weet ik het
niet meer.
(Ingez. mededeling, advert.)
By de Tweede Kamer ls een
wetsontwerp Ingediend, dat de
plaatselijke brandweerverordenin
gen aan de goedkeuring van Ge
deputeerde Staten wil onderwer
pen. Het zwaartepunt van de re
gelingen zal echter by de gemeen-
teiyke organen blyven.
Bijen belegerden de „Tilburg".
„Tenslotte vliegen wij ook",
dacht een dezer dagen een bijen
koningin. „Het is ons goed recht
en bovendien onze morele plicht
een bezoek te brengen aan de
nationale luchthaven", aldus
sprak zij haar volgelingen toe
en onder het motto „op naar
Schiphol" zette een reusachtige
bijenzwerm zich in beweging in
de richting Haarlemmermeer.
Niet lang daarna was het bo-
ven het warme beton van het
platform een uriendelyk ge
zoem. De zwerm tastte eerst een
paar les-dakota's af en na wat
aarzelend rondzwermen gaf de
koningin het sein tot een regel
rechte aanval op de voor vertrek
naar Curasao gereedstaande
K.L.M.-Constellation „Tilburg".
Tweemaal maakte het bijen
volkje een ererondje om het toe
stel en een paar van hen dron
gen geestdriftig de passagiers
cabine binnen. Maar gelukkig
nam de koningin een ander be
sluit. Zij nestelde zich behaaglijk
tegen de uitlaatpijp van eender
motoren en, gevolg gevend aan
haar motto „nu eens geen bloe
mengeur, maar voor de afwisse
ling benzinedamp", gehoorzaam
de haar gevolg zonder tegenzin,
en zelfs met zoveel animo, dat
het er naar uit ging zien, dat de
pijp verstopt zou raken.
Een functionaris van de K.L.M.,
die verstand had van bijen, was
het hier niet mee eens. „Voor de
bijen niet goed en voer de motor
evenmin", zo overwoog hij en
daarom haalde hij een veger en
een matje. Met zachte hand wist
hij de koningin over te halen
zich elders te vestigen. Na drie
minuten waren alle dieren ver
huisd, de platformbeambte uias
niet éénmaal gestoken en de
„Tilburg" had geen vertraging.
IN STRIJD MET DE
RECHTVAARDIGHEID?
De N.R.C., de nieuwste belas
tingvoorstellen van de regering
besprekend, vraagt rechtvaardig
heid bij het fiscale beleid. Het
gaat niet aan, dat iemand over
belangrijke baten niet belast
wordt, maar evenmin ls het juist,
iemand te belasten voor meer dan
zijn werkeiyk inkomen.
Tegen deze beide simpele eisen
van rechtvaardigheid druist de
ontworpen regeling op zo ernsti
ge wyze ln, dat wij het voorstal
ln zijn huidige vorm verwerpelijk
achten. Vooreerst ls er één groep
van de bevolking, die de dans
weer weet te ontspringen, nl. die
genen, die ln publiekrechtelyke
dienstbetrekking een auto ge
bruiken. Het is een notoir feit,
dat de overheidsauto's in niet te
verwaarlozen mate voor privê-
doeleinden worden gebruikt. Maar
zy, die het voordeel genieten van
dit gebruik van de belastinggel
den van hun medeburgers, zullen
niet aan de nieuwe regeling wor
den onderworpen. Dit is beslist
onrechtvaardig. In de tweede
plaats is aan de belastingplichti
gen niet toegestaan bewijs te le
veren, dat de auto's weliswaar
voor privégebruik worden gebe
zigd, doch voor minder dan één
derde. Ook dat is beslist onrecht
vaardig. Men denke aan de onge
lukkige positie van bv. een plat
telandsarts moet een uitgebreide
praktijk, die per jaar ettebjke
tienduizenden kilometers moet
rijden voor zijn visites. Of aan de
handelsreizigers, die binnen- en
buitenland moeten afreizen. Der-
geiyke mensen worden door de
nieuwe regeling op een geheel an
dere manier getroffen dan b.v. de
dokter in de stad. Ook uit dezen
hoofde is de nieuwe regeling al
lesbehalve fraai en schiet zij haar
doel ver voorbij.
Een Internationaal congres
van kinderrechters te Luik ls ge
sloten. De Amsterdamse kinder
rechter mr Knuttel ls gekozen
tot voorzitter van het Intern.
Verbond van Kinderrechters.
Een vrachtauto, die rijkswach
ters vervoerde, ls Zaterdagochtend
om 4 uur by het Eeuwfeestpaleis
te Brussel omgekanteld. Vier
rykswachters werden op slag ge
dood, anderen werden gewond.