Frans Naerebout, een eenvoudig man
met grote daden.
3rovintifg|//0w
Het ontbrekende woord
Korea, twistappel tussen China en
Japan.
H|j werd geboren te Veere, leefde te Vlisslngen
en stierf te Goes.
Nederland en Ambon.
Verdeling van bet land door Koreanen niet gewenst.
le Luitenant der Nat. Reserve
D. G. Kloosterman werd
beëdigd.
Vrijheidsdressuur.
Chinese humor.
Maandag 10 Juli 1950
PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD
Pagina 2
Een Vlissinger, die geschiedenis maakte.
Frans Naerebout, de naam die onverbrekelijk aan Vlissingen
Is verbonden, Is In deze dagen weer In de belangstelling komen
te staan van leder, die zich Vlissinger voelt en langs de lege
plaats op de Boulevard tuurt, waar jarenlang het standbeeld
heelt gestaan ter herinnering aan de grootse daden van deze
eenvoudige man, die altijd sterk tot de verbeelding der Vlissing-
se bevolking heelt gesproken. Vooral de vissers- en loodsen-
bevolklng beschouwt hem als haar vertegenwoordiger, op wien
sty nog altijd met trots het oog gevestigd kan houden.
Het is dan ook zeer lofwaar
dig, dat het gemeentebestuur
heelt besloten dit door de oor
log ontstane hiaat in het beeld
van de stad weer te doen aan
vullen door het plaatsen van
een nieuw standbeeld, ontwor
pen door de Zeeuwse beeldhou
wer Ph. ten Klooster te Veëre.
Hoewel Vlissingen zich de stad
van Frans Naerebout beschouwt
te zijn, werd deze grote redder
op 30 Augustus 1748 gebören
te Veere en overleed hij op 29
Augustus 1818 te Goes, waar hij
igt begraven in de Grote Kerk.
Het grootste deel van zijn
leven echter woonde hij te Vlis
singen, van waaruit hij zijn be
roemd geworden reddingen ver
richtte zoals die van de Woest-
duyn, de Zuiderburg, de Voor
land.
Een redding.
Op de middag van Zaterdag
23 Juli 1779 raast de storm, maar
de kermisvreugde doet de Vlis-
singers het gevaar voor de zee
man vergeten.
Opeens klinkt boven het geloei
van de storm een schot. Een
noodschot van een schip, dat is
gestrand. Inderdaad de naar de
Westdyk toestromende menigte
ziet een schip vastzitten op de
Rassen. Het kan niet meer los
komen en zal moeten vergaan.
Een poging tot redding bij dit
weer zou dwaasheid zijn. Dat
beseft ieder. Ook de schipper
van de poon, die wel wordt be
taald om schepen, die in gevaar
verkeren binnen te brengen,
doch er niets voor voelt om met
'zijn leven te gooien. Tussen de
menigte staat voor zich uitsta
rend met verbeten trek om de
mond een eenvoudige loods,
Frans Naerebout. Ook hij ziet
het onmogelijke in en staart voor
zich uit totdat de schemer in
valt en er niets meer is te zien
van het ongelukkige schip. Dan
richt hij zijn schreden naar zijn
vissersschuit, die stevig vast-
gemeerd aan de touwen ligt te
rukken. Nauwkeurig kijkt hij
het tuig na. Alles is in orde en
Frans keert terug naar de stad.
Kort daarna danst zijn vaartuig
spoedig als een notedop op de
woedende baren, bemand met
Jan Pod, Jan Step, Adam Storte-
wagen, Marcelis Stoeter, Abra
ham van Hoeve, Janus de Koning
Servaas Valke, onder leiding
Van Frans Naerebout. Na drie
«ren strijd tegen de elementen
lagen de mannen een zeil voor
Zoutelande. Voordat de dappere
mannen er bij waren, brak het
Schip. In doodsangst klampten
de schipbreukelingen zich vast
|an de drijvende delen van het
Vaartuig. Het ging op leven of
dood, ook voor de redder zelve.
Gered.
Met veel moeite kan Naerebout
zijn scheepje tegen het gestran
de achterschip aanleggen. Het
reddingswerk kon beginnen.
Smekende mensen, die de dood
eeds in de ogen hadden gezien,
orden zwoegend aan boord ge
hesen. Nog enkelen zijn op het
Wrak als het scheepje wordt
weggeslagen. Terug maar weer.
Weer worden slachtoffers aan
boord gehaald. Allen konden
echter niet mee, zodat de terug
reis werd aanvaard.
De volgende morgen gingen
de mannen nogmaals uit om de
laatste overlevenden te halen.
De kerken stroomden vol en
menig dankgebed en bede voor
de redders steeg op, terwijl deze
opnieuw strijd leverden tegen
de woeste zee. Tegen midder
nacht kwam het scheepje op
hieuw binnen met zestien schip
breukelingen aan boord, waar
mee allen van het wrak waren
gehaald. Dat was één van zijn
reddingen.
De naam van Naerebout klonk
weldra door het gehele land.
Gedichten werden gemaakt op
tijn heldenfeit, terwijl zelfs een
toneelstuk werd vervaardigd, dat
werd opgevoerd in Vlissingen,
bij de aanwezigheid van Frans
Naerebout. Zo wist Vlissingen
een groot man te eren in die
dagen.
Na een veelbewogen leven
werd Naerebout op oudere leef
tijd vuurtorenwachter op de
vuurbaak, die in 1808 op de hoek
van de polder Oost-Beveland op
het eiland Zuid-Beveland werd
geplaatst. Drie jaar later werd
hij havenkapitein en sasmeester
aan de haven van Goes. In 1813
echter verviel deze functie en
werd hij weer lantaarnopsteker
om in armoede zijn oude dag te
slijten.
In 1816 trof hem een droevige
slag toen zijn vrouw overleed.
Na twee jaar in eenzaamheid
overleed hij. Een leven, vol
menslievendheid en offervaar
digheid werd hiermede afge
sloten.
Verbetering.
Gelukkig had men de laatste
jaren nog iets goed gemaakt van
het hem aangedane onrecht toen
hij zijn jaarwedde als sasmees
ter niet meer had ontvangen.
Hij was in 1816 benoemd tot
Bróeder in de Orde van de Ne
derlandse Leeuw met een toelage
van tweehonderd gulden per
jaar, terwijl een gift van de
Koning van vijfhonderd gulden
ter afdoening van zijn achter
stallige loon, hem zijn lasten
verlichtte.
Zo waren dan de laatste levens
dagen van de dappere loods iets
meer verhelderend geworden
door de nog onverwachte en
talrijke bewijzen van hoogach
ting en genegenheid, die hem
werden geschonken. Rustig leef
de hij nog in stilte voort. Een
voudig, zoals hij altijd was ge
weest. Nadat hij eenmaal was
gevonden aan de voet van de
lantaarn, waar hij van vermoeid
heid en uitputting was neer
gezegen, werd hij bedlegerig,
totdat hy omringd door kinde
ren én kleinkinderen, op zeven
tigjarige leeftijd overleed.
Een groot man was heen
gegaan. Een man, die zou blij
ven voortleven in de herinne
ring van het nageslacht, vooral
in die van ieder, die te maken
heeft met de zee en alle daar
aan verbonden gevaren, omdat
zij beter dan anderen beseffen,
wat destijds door deze redder is
gepresteerd.
Een speciale medewerker van
de „Times" geeft een beschou
wing over de toestand in Korea
twistappel tussen China en
Japan.
Na eerst deel te hebben uitge
maakt van het Chinese rijk, was
Korea er in de laatste eeuwen in
geslaagd een vrijwel onafhanke
lijk bestaan te leiden, waarbij
slechts de souvereiniteit van
China werd erkend, totdat Japan,
na China in 1894 te heb
ben verslagen, er in 1910 in slaag
de Korea aan zich te onderwer
pen.
In de loop van de geschiedenis
zijn drie oplossingen beproefd
om een bestemming te vinden
voor het strategisch zo belangrijk
gelegen Korea („de dolk op het
hart van Japan"), n.l.: 1. inlijving
bij China; 2. onafhankelijkheid
3. overheersing door Japan.
„Ongetwijfeld zijn de laatste
veertig jaar van Japanse over
heersing voor de Koreanen het
onaangenaamst geweest. Het land
wil zichzelf zijn. Ongelukkiger
wijs is een van de uitvloeisels van
de besprekingen te Jalta (tussen
Churchill, Roosevelt en Stalin) de
verdeling van Korea geweest en
wel een verdeling door een vol
komen willekeurige en kunstma
tige grens, namelijk die van de
38ste breedtegraad.
Het agressieve communisme
heeft nu toegeslagen op een
plaats, waar de locale situatie,
ook theoretisch, het meest on
houdbaar was.
Er Is geen enkele Koreaan, die
de bestendiging van de verdeling
van zijn land wenst. De wezen
lijke inzet van de Koreaanse wor
steling is niet de verdelingsgrens
te herstellen, doch het herstel
van de eenheid van het land. Het
ls waarschijnlijk dat vele Korea
nen de voorkeur geven aan een
heid van hun land, onder welke
regering ook.
De situatie is thans deze dat,
terwijl de Noord-Koreanen hun
aanhangers en tegenstanders
voorhouden dat zij in staat zijn
de veelbegeerde eenheid van het
eiland te bewerkstelligen, de
Zuid-Koreanen, tenzij er een an
dere politiek wordt gevoerd,
slechts een herstel van de grens
langs de 38ste breedtegraad kun
nen aanbieden.
Aan de andere kant kan men
nauwelijks verwachten, dat de
Verenigde Staten en hun bond
genoten zullen aanbieden ook
Noord-Korea te veroveren en bij
Zuid-Korea te voegen, daar een
dergelijke politiek vrijwel zeker
door de Sowjet-Unie als reden tot
oorlog zou worden beschouwd.
Toen na afloop van de tweede
wereldoorlog een einde werd ge
maakt aan het Japanse bewind
over Korea, waren er geen Kore
anen, die voor bestuursfuncties in
een moderne regering konden
worden ingeschakeld, daar de Ja
panners stelselmatig Koreanen
uit deze betrekkingen hadden ge
weerd. En de Koreanen zelf, een
trots volk, met een oude en niet
oneervolle geschiedenis, waren
verheugd hun vrijheid terug ge
kregen te hebben en zij wilden er
niet van horen dat zij nog niet
in staat zouden zijn zich zelf te
besturen.
De Russen schakelden in Nrd.-
Korea de Koreanen, die zich het
meest in de strijd tegen Japan
hadden onderscheiden, voor het
landsbestuur in. Zij droegen er
tevens zorg voor dat Noord-Ko
rea een totalitair bestuurde, com
munistische staat werd. Er werd
een Noord-Koreaans leger ge
vormd, waarbij het nauwelijks
werd verborgen gehouden dat dit
leger dienen moest om in de toe
komst Zuid-Korea te veroveren.
De Amerikanen, met hun af
keer van koloniale methoden,
trachtten Koreanen te vinden,
die bestuursfuncties zouden kun
nen vervullen. Ongelukkigerwijs
hadden de enige Koreanen, die
ten deze enige ondervinding had
den opgedaan, met de Japanners
samengewerkt en zij werden des
wege door hun landgenoten als
collaborateurs beschouwd.
De Russen hebben een landher
vorming ingevoerd, zonder de ei
genaars te raadplegen of met hun
bezwaren rekening te houden. De
Amerikanen, die de democratische
weg wilden volgen, poogden de
Zuid-Koreaanse regering er toe
te brengen dezelfde hervormingen
langs wettige weg uit te voeren,
doch de regering, wier gezag nim
mer groot was, slaagde hier, door
onderlinge naijver en verdeeld
heid, niet in.
De bewoners van Korea en van
de andere landen In het verre
Oosten, hebben nog nimmer er
varing opgedaan met de demo
cratie. Zij hebben van oudsher
eerbied voor een krachtige en
vastbesloten regeerder.
De Noord-Koreaanse regering
was niet democratisch, in de be
tekenis die het Westen aan dit
begrip hecht, doch zij was krach
tig en haar politiek was duidelijk.
De Zuid-Koreaanse regering
trachtte in-de een of andere vorm
democratie te bedrijven, doch zij
Minister Drees kan niets
zeggen.
In antwoord op vragen van het
Tweede Kamerlid Van de Wete
ring (C.H.), heeft minister Drees
bevestigd, dat de R.I.S. een blok
kade uitoefent, doch de Neder
landse regering beschikt niet over
gegevens betreffende de vraag of
de voedselvoorraden aanzienlijk
zijn afgenomen. Zo lang het re
sultaat van de door de regering
bij de R.I.S. en de Unci genomen
stappen met betrekking tot het
zelfbeschikkingsrecht nog niet be
kend zijn, wil de regering nog
niet zeggen of er nog verdere no
dig zullen zijn.
Intussen dringen de door Ne
derland in de steek gelaten Am-
bonnese militairen in Indonesië
er op aan, dat zij met Nederland
se hulp naar Ambon worden te
ruggebracht. Een Ambonnese lui
tenant-kolonel heeft een verzoek
aan H. M. de Koningin gericht,
waarin hij er op wijst, dat de re
organisatie van het K.N.I.L. niet
afdoende geregeld is. Daar de af
voer van het contingent Ambon
nese militairen en hun gezinnen
van Java en Celebes naar Ambon
blijkbaar niet mogelijk is, ver
zoekt hij de bemiddeling van H.M.
de Koningin, zo nodig met mede
werking van het Rode Kruis om
voor 26 dezer een oplossing te
krijgen.
De Ambonnese militairen in
Balikpapan en de aangrenzende
delen van Borneo hebben een ma
nifest tot de Nederlandse minis
ter van Oorlog gericht om onder
bescherming van Nederland naar
Ambon te worden gebracht.
Dat Australië groot belang
meent te hebben bij Ambon, is
gebleken uit een eerst thans be
kend geworden verklaring van de
Australische minister Spender
van enkele maanden geleden, dat
de Zuid-Molukken en Timor Aus-
traliës laatste verdedigingslinie
vormen en men het hoogste be
lang heeft bij gebeurtenissen in
de Zuid-Molukken, Timor, de Sa-
lomons, Nieuwe Hebriden en
Nieuw Caledonië.
l
Plechtigheid als slot van
kamp op Schouwen-Duiveland
Gedurende de tyd van het
kamp der Nationale Reserve op
het vliegveld Haamstede, dat
Zaterdag eindigde, heeft zich een
bijzondere gebeurtenis voorgedaan
in de vorm van de beëdiging van
de le luitenant der Nationale
Reserve D. G. Kloosterman. By
deze plechtigheid voor het front
van de troep was mede aanwezig
de directeur der Nationale Re
serve, de kolonel J. Termaaten,
de burgemeester van Haamstede,
Jhr Roeli, alsmede enkele belang
stellenden.
De nieuw benoemde luitenant,
die het rayon Zuid-Beveiand der
Nationale Reserve mede onder
zijn bewindvoering krijgt, legde de
eed af in handen van de overste
W. K. de Feyter, commandant
Zeeland der Nationale Reserve.
Na de beëdigingsplechtigheid, die
gepaard ging met het gebruikelijk
militair ceremonieel, begaven of
ficieren en manschappen zich
naar de cantine, ondergebracht in
het voormalige K.L.M.-restaurant
In een kort woord wees overste
de Feyter op het bijzondere van
de plechtigheid, die nog werd ver
groot door aanwezigheid van de
hoogste chef der Nationale Re
serve.
Kolonel Termaaten wees er
daarna op, dat er „een wonder
moet gebeuren", wil de werkelijk
heid straks niet onder ogen ge
zien moeten worden. Hij achtte
het evenwel van uitzonderlijk ge
wicht, dat er gezagsgetrouwe
mensen worden gevonden, die be
reid zijn met de wapens te reali
seren, dat het Nederlandse volk
kan doorleven, zoals het wil.
Eindies landbouwhuishoudsGhool te Zierikzee.
Vooraf gegaan door een open
bare les in de Huishoudschool
werd Donderdagmiddag in het
Herv. Verenigingsgebouw te Zie
rikzee een samenkomst gehouden
van leerlingen en belangstellen
den der landbouwhuishoudschool.
De voorzitter van de kring
Schouwen-Duiveland der Z.L.M.,
de heer H. C. v. d. Zande, opende
met een woord van welkom, in 't
bijzonder tot de dames Gast en
Frederiks, als leden van de com
missie van Toezicht.
Hierna sprak Mevr. Schlinge-
mann na uitreiking der diploma's.
Zij uitte haar genoegen over de
prestaties der leerlingen en Illu
streerde de grote waarde van de
gegeven cursussen, feliciteerde de
directrice, Mej. van Llere en de
ouders. De directrice dankte me
vrouw Schllngermann, de voor
zitter, het damescomité en mej.
Sikkens, landbouwconsulente der
Z.L.M., leerkrachten der school en
de leerlingen voor de goede en
prettige samenwerking.
Mej. Sikkens hield een korte
was zwak, nogal corrupt en be
sluiteloos.
Het Zuid-Koreaanse leger had,
wilde het doelmatig hebben kun
nen werken, door Amerikaanse
officieren moeten zijn aangevoerd
en het zou door de Verenigde
Staten moeten zijn bevoorraad.
Dit zou er echter toe hebben bij
gedragen op Korea een Ameri
kaans stempel te drukken en dat
wilden de Verenigde Staten niet.
Het gezag van de Verenigde
Naties en ook dat der Verenigde
Staten staat of valt thans met 'n
succesvol resultaat van de Kore
aanse oorlog. Doch indien het re
sultaat van deze oorlog een her
stel van de grens van de 38ste
breedtegraad is, zullen de Kore
anen hiermee alles behalve inge
nomen zijn.
De les van de geschiedenis is,
dat vrede op het Koreaanse
schieraOuftd slechts mogelijk is,
indien het land een eenheid
vormt".
(Ingez. mededeling, advert.)
per rol
De grootste en de bestel
FEUILLETON.
door
O. F. WALTON.
33) o—
't Viel haar zwaar van haar
moeder afscheid te nemen, maar
Marjorie deed het met een op
gewekt gelaat; ze wilde het
Ogenblik voor haar moeder niet
pijnlijker maken dan het reeds
Was. Toen nam ze plaats naast
Louis; Phyllis, die haar naar ae
trein zou brengen, wipte op de
achterbank.
Marjorie keek nog eens om
boog, toen ze de brug over re
den en zag haar moeder en Carl
aan het tuinhek stapn om het
drietal na te zien, zo ver ze kon
den. Bij de voordeur stond de
oude Dorcas; ze had haar boeze
laar afgedaan en zwaaide er mee
of ze een exprestrein moest te
genhouden. Nog hoger op, voor
haar slaapkamervenster stond
Leila en wuifde met haar zak
doek.
Nooit scheen Borrowdale
mooier in Marjorie's ogen. Lang
«n liefhebbend rustte haar blik
op elke bekende bergtop die in
het gezient kwam. 't Was 'alsof
wilde wegbergen van alles wat
zij er liefhad, om er ginds op te
kunnen teren.
Louis was zeer uit zijn hu
meur, dat Marjorie van huis
ging; hij -wou niet geloven dat
het nodig was en vond de ge
dachte alleen, dat hij met da
grote vacantie in Borrowdale
zou komen en haar niet thuis-
vinden, al onverdragelijk. On
langs was hij maar tot het be
sluit gekomen Marjorie aardiger
te vinden dan Phillis en nu
juist ging ze weg. O, wat wenste
hij nu, dat die kapitein Fortes-
cue nooit in Rosthwaite was ge
komen! Wat had hij anders ge
daan dan al hun plannen dwars
bomen en een onherstelbare
breuk slaan in de gelukkige
kleine familiekring op „Fern-
bank", waarin hij zich zo thuis
gevoelde!
Louis was goedhartig en mak
kelijk in de omgang, maar hij
bezat niet het vermogen om Je
zaken rustig en. kalm van hef
juiste standpunt der werkelijk
heid te bezien. Hij verlangde
niets meer, dan dat het leven
geriefelijk en aangenaam voort
rolde, en begreep «maar niet,
waarom het anders moest.
„Louis", zei Marjorie, en ze
wekte hem daarmee uit zijn
ze in haar herinnering een scnat dromerij op, „als ik terugkom, rie."
zal mijn eerste vraag zijn: „Wat
ben jij nu van plan te doen? En
dan verwacht ik een bevredi
gend antwoord."
„O, ja, tegen die tijd zal ik
wel een besluit hebben geno
men; maar 'tis lastig hoor!"
„Helemaal niet, als je je hart
er maar op zet ze te ontdekken,
waarvoor je nu eigenlijk ge
schikt bent, en als je God om
voorlichting vraagt.1'
„O, ja, 'kzal het proberen,
Marjorie. 'tls zo verdrietig, dat
jij nu weggaat. Je had me zo
goed kunnen helpen bij 't nemen
van een besluit."
„Ik? Welk een onzin, Louis!
Dat kan niemand anders dan jij
zelf. Maar jij moet het ook doen.
En ik zie aan je vader, dat je
onbeslistheid hem zeer hindert
en verdriet doet."
„Ja, dat geloof ik ook. Welnu,
ik zal mijn best doen. Maar la
ten we over wat anders praten,
Marjorie. Je schrijft me natuur
lijk?"
„Als Ik tijd heb, ja, Louis;
maar hoe kan ik vooruit weten,
wat mijn werkzaamheden zijn',
zei ze lachend.
„Och praat toch niet altijd
van werkzaamheden. Ik ver
wacht stellig wat van je te ho
ren vergeet dat niet Marjo-
„Wanneer ga je weer naar
Oxford?"
„In 't begin van de volgende
week; o, dat ploeteren en blok
ken weer! 'kHeb een gevoel,
alsof ik gisteren pas met vacan
tie thuis kwam."
Ze waren te vroeg voor de
trein en liepen in afwachting van
zijn aankomst op het perron
heen en weer. Marjorie maakte
hiervan gebruik om Phyllis het
een en ander in 't oor te fluiste
ren.
„Zusje, vergeet 's morgens niet
Leila thee te brengen. En sta je
uit jezelf vroeg genoeg op?"
„O, ja, Marjorie."
„Wil je voortdurend op moe
der letten; als je ziet, dat ze ver
moeid is, dwing haar dan wat
rust te nemen. O ja, Phyllis,
denk toch vooral aan de kleine
Carl, laat hem nooit bij de ri
vier komen. Zorg er toch voor,
dat het tuinhek altijd geslo
ten is."
Toen kwam de trein binnen-
daveren en het gesprek hield op.
Enige ogenblikken later leunde
Marjorie uit het portierraampje
en wuifde een laatst vaarwel
toe aan Phyllis en Louis, die de
trein bleven nakijken, totdat hy
uit het gezicht was verdwenen.
(Wordt vervolgd.)
toespraak.
Hierna kon de directrice e*n
cadeau der leerlingen in ontvangst
nemen, n.l. een standaard me'
fruitmesjes voor de school, ais
mede enige andere cadeaux. Ver
der toonde een film de opening
oer lessen en het onderwijs, dat
op de school wordt gegeven. Een
tweede film liet zien het werk van
een reddingsploeg in de bergen
van Oostenrijk.
De directrice werd een mooi
bouquet bloemen aangeboden door
de huishoudklas. Verder werd de
middag gevuld met gymnastiek
o.l.v. de heer S. Eversdyk en zang
en declamatie o.l.v. de heer H.
Sjjtsma, afgewisseld door voor
drachten en een tableau. Na een
dankwoord door de voorzitter en
het zingen van 't Zeeuwse volks
lied werd deze geslaagde middag
gesloten.
Geslaagd zjjn:
Éénjarige hulshoudcursus (huis
houdelijke vakken en naaien),
P. M. Boogerd, Nieuwerkerk,
C. Borst, Sirjansland; J. R. Bal,
Nieuwerkerk; W. P. Gaanderse,
Eikerzee; H. J. Verkaart, Zierik
zee; Jannie de Vrleze, Renesse;
P. C. Beneker, St. Phllipsland;
M. W. van 't Noordende, Zierik
zee. Vier leerlingen kregen geen
diploma.
Tweejarige primaire cursus.
C. Legemate, Zierikzee; H. A.
Dalebout, Nieuwerkerk; T, H. de
Rijke, Sirjansland; M. J< Brou
wer, Oosterland; H. G. Braber,
Schuddebeurs; J. M. Bom, Nieu
werkerk; P. J. Bolkenbaas, Brou
wershaven; C, Deïst, Zonnemalre;
J. L. Hart, Noordwelle; J. C. H.
Hendrikse, Ouwerkerk; J. B. Hart.
Kerkwerve; J. Lems, Oosterland;
J. Mol, Nieuwerkerk; B. Mat-
thtjsse, Brouwershaven; J. M.
Pleune, Brouwershaven; M. Sla
ger, Brouwershaven; K. Vaane,
Scharendijke; G. van der Wekken
Kerkwerve; P. Wandel, Nieuwer
kerk; M. Zwaai, Sirjansland; P.
Joppe, Zierikzee; A. J. Bienefelt,
Zierikzee; C. J. de Bruine, Zierik
zee; C. G. den Dekker, Zierikzee;
W. C. Folmer, Zierikzee; E. L.
van den Houten, Zierikzee; E. den
Haan, Zierikzee; M. Kwaak, Zie
rikzee; W. Legemaate, Zierikzee.
C. Legemaate, Zierikzee; H. C.
Lucas, Zierikzee; C. M. Matthijs-
se, Zlezikzee; C. Potappel, Zierik
zee; L. P. Slootmaker, Zierikzee;
L. H. M. van Velthoven, Zierikzee;
W. C. van 't Veer, Zierikzee; C.
van der Wielen, Zierikzee.
Diploma „huisnaaister".
G. van Vessum, Burgh; N. Han-
Zonnemalre; R. Haak, Brut-
nisse; M. Kik, Brulnisse; A. de
Bakker, Zierikzee; R. Dorst, Nieu
werkerk; J. van der Wekken,
Kerkwerve; C, de Vin, Zierikzee;
N. van Dujjvendrjk, Brulnisse.
Diploma van de „dagnaalcnrsus"r
M. P. Hagel, Oosterland; L. T.
Clarisse, Brouwershaven; W. J.
Flikweert, Schuddebeurs; M. van
der Sluis, Schuddebeurs; M. Geel
hoed, Eilemeet; L. C. den Boer,
Renesse; M. L. van der Wekken,
Brouwershaven; L. Groenleer, te
Haamstede; K. C. M. G. Bolken-
baas, Brouwershaven; L. Hey-
boer, Sirjansland; W. M. Fondse,
Dulvendrjke; J. L. van der Kloos
ter, Burgh; T. van 't Noordende,
Erulnisse; J. N. C. van der Maie,
Nieuwerkerk; L. J. J. van Nleu-
wenhuijze, Nieuwerkerk; N. M.
de onge, Eikerzee; C. Hartog te
Zonnemalre.
Diploma fraai handwerken.
J. van Blinken, Nieuwerkerk;
C. van der Wekken, Zierikzee;
Mevr. H. Koster-Pekel, Zierik
zee; Mevr. P. van Westen-Flohil,
Nluewerkerk; M. W. K. de Jonge,
Brulnisse; W. L. Hanse, Zonne
malre; A, M. van Ast, Zonnemalre;
A. P. Smalheer, Nieuwerkerk;
E. J. Dalebout, DuivendjjkeJ.
van der Sluis, Brulnisse; T, ,L
Na de kolonel Termaaten voer
de de burgemeester van Haam
stede het woord, die uitdrukking
gaf aan zjjn voldoening, dat het
kamp der Nationale Reserve in
zijn gemeente kon worden gehou
den. Hij sprak de hoop uit, dat
straks de troepen in deze wel
zeer bijzonder geschikte omgeving
in nog groter getale zullen ko
men, om de strijdvaardigheid te
vergroten. Spreker merkte op,
dat het thans nog ontbreekt aan
een goede schietbaan, waarin
evenwel spoedig zal worden voor
zien. De financiële moeilijkheden
rond dit probleem zjjn, naar me
dedeling van kolonel Termaaten,
practisch opgelost.
Aanbesteding van Landwegen
op Walcheren.
Donderdagmiddag werd door
de Herverkavelings-commissie
aanbesteed, het maken van land
wegen in de Westwatering van
de Polder Walcheren met bijko
mende werken (Bestek L 52). Er
werd als volgt ingeschreven:
W. Uyi. Amsterdam f 139.000;
Fa. v. Oord, Werkendam f 153.800;
Fa J. D. Janse, Colijnsplaat
f 156.000; Aannemersbedrijf Zee
land, Middelburg f 158.200; San
ders, Snepvanger en Vlieger,
Rijswijk f 159.000; Fa. Jasper van
't Verlaat, Hardinxveld f 163.300;
N.V. Wegenbouw Heijmans, Ros
malen f 166.000; Fa. J. Mons-
houwer, Zwijndrecht f 168.600.
Tevens werd ook nog aanbe
steed Bestek L 54, 't maken van
landwegen in de Westwatering
van de Polder Walcheren met
bijkomende werken. Hier was de
inschrijving als volgt;
W. Üyi, Amsterdam f 112.000;
Fa. J. D. Janse, Colijnsplaat
f 114.950; Aannemersbedrijf Zee
land, Middelburg f 118.000; Aan
nemersbedrijf van Oord, Wer
kendam f 116.500; Sanders, Snep
vanger en Vlieger, Rijswijk
f 119.000; Fa. Jasper van 't Ver
laat, Hardinxveld f 123.600; N.V.
Wegenbouw Heijmans, Rosma
len f 125.000; Fa. D. Monhouwer,
Zwijndrecht f 126.800.
Zeeuwen keren terug uit
Indonesië.
Met het troepentransportschip
„General C. H. Muir", dat ver
moedelijk 14 Juli in Rotterdam
arriveert, komen de volgende
Zeeuwse militairen mee: Sold. I
C. J. Simmers, J. S. Simmers,
Roozen, Zierikzee; sold. G. A.
de Bock, Westdorpe; sergt.-maj.
A. Clement, Arnemuiden; sergt.-
maj. J. Dieleman, Terneuzen;
S.M.A. J. J. Geldof, Middelburg;
S.M. C. L. van Iwaarden, Mid
delburg; sold. G. Pannekoek,
's-Gravenpolder; sold. I J. Sallet,
Eede; S.M.A. J. Sandee, Kapelle;
sergt.-maj. B, W. Schipper, Kloe-
tinge; sold. A. J. Pol,. Vlissin
gen; Matr. II T. A. Asselman,
Terneuzen; stoker III B. Goed
hart, Vlissingen; matr. II W.
Hoogedeuren, Veere; st. Ill J.
Dekker, Serooskcrke (W.); sold.
J. Rijk, Oudelande.
KATTENDIJKE.
Nog 3 nieuwe woningen te
Wilhelminadorp.
Vrijdagavond vergaderde de
Raad onder voorzitterschap van
burgemeester A. Schipper.
Tegen de nieuwe regeling van
de jaarwedden van de ambtena
ren van de burgerlijke stand be
stond geen bezwaar.
Nadat de heer Valk, Directeur
van de Centrale Dienst Beve-
landen, een uiteenzetting had
gegeven omtrent de woning
bouw, werd besloten om over
te gaan tot de bouw van 3 wo
ningwetwoningen met vermin
derde rijksbijdrage te Wilhel
minadorp, mits door de Wilhel-
minapolder grond voor deze wo
ningen afgestaan zou worden.
Vervolgens werd door B. en
W. de rekening over het dienst
jaar 1949 aangeboden, welke
dienst de volgende cijfers te
zien geeft:
Inkomsten gewone dienst
f 90.813.06, uitgaven gewone
dienst f 90.830.45. Nadelig saldo
f 16.39.
Ink. kapitaaldienst f 157.777.35,
uitg. kapitaaldienst f 157.777.35,
batig/nadelig saldo nihil.
Alle leden van de raad met
uitzondering van de beide wet
houders werden benoemd in de
commissie tot nazien van de
rekening 1949.
By de rondvraag vroeg de
heer van Leeuwen naar de gaten,
welke in de Monnikendyk voor
komen. De voorzitter antwoord
de, dat op het ogenblik geen
teer voorhanden ls om herstel
lingen uit te voeren, doch dat
deze teer enige tyd geleden be
steld is, maar nog niet ontvan
gen is.
OVEZANDE.
Schutterskoning.
De heer M. de Jonge wist voor
de 2e maal beslag te leggen op
de titel van koning van het schut
tersgilde Willem Teil. In 10 beur
ten wist hij tweemaal de hoofd
vogel te doen tuimelen.
v/m
VERBODEN LECTUUR.
Dat in de kazernes waar onze
soldaten gehuisvest zijn niet alle
kranten zonder meer worden
toegelaten, is verklaarbaar.
Bladen, die er op uit zijn het
gezag te ondermijnen en de
weermacht te verzwakken zijn
uit de aard der zaak niet toe
laatbaar.
Er bestaat dan ook een offi
cieel vastgestelde lijst van ver
boden lectuur voor welke lijst
uiteindélijk de minister de ver
antwoordelijkheid draagt.
Niets tegen dunkt me.
Maar nu blijkt er naast deze
officiële censuur ook nog plaats
te zijn voor een censuur van „de
bevoegde commandant".
Zo kreeg de administratie van
„Burgerrecht", die een aantal
bladen naar een militaire can
tine had verzonden, deze terug
met de mededeling „Geweigerd.
Verboden lectuur".
Bij onderzoek bleek, dat dit
verbod afkomstig was van de
plaatselijke commandant, die
naar het schijnt bevoegdheid
heeft een dergelijk verbod uit te
vaardigen.
Dit gaat mij te ver. „Burger
recht" is een blad dat niet mee
zingt in het grote koor dat de
regeringspolitiek bejubeld. Het
heeft wel eens critiek en soms
wel scherpe critiek.
Best mogelijk dat bedoelde
commandant daar een hekel aan
heeft. Maar het gaat toch te ver,
als een dergelijk blad dan maar
zonder meer als verboden lec
tuur wordt bestempeld.
Merkwaardig, dat dergelijke
autocratische handelingen veel
vuldig voorkomen, juist in een
tijd dat de „democratische ge
dachte" hoogtij heet te vieren.
Voor het propaedeutisch exa
men voor civiel ingenieur slaagde
te Delft de heer W. J. van der
Ree te Hoedekenskerke; voor het
candidaatsexamen vna electro-
technisch ingenieur slaagde de
heer W. J. van Oeveren te Vlis
singen.
van 't Noordende, Brulnisse; W.
D. Geelhoed, Oosterland; J. Steen-
Poorte, Oosterland; H. C. Jonker,
Haamstede; M. N. Boot, Kerk
werve; L, Koeman, Zierikzee.
Diploma knippen en naaien.
W. J. Baart, Zierikzee; A. de
Zwarte, Renesse; G. Berrevoets,
Zierikzee; J. Romyn, Noordgou-
we; M. de Zwarte, Zierikzee; B.
S. van Wingen, Noordwelle; J.
Llegemaate, Zierikzee; A. A. de
Bakker, Zierikzee; C. van der
Wekken, Zierikzee; N. Moermond
Zierikzee,
Tydens de Chinese burgeroor
log werd aan het nationalistische
leger van Tsjang Kai Sjek door
kooplieden die het niet zo nauw
namen met hun geweten, waar
deloos wapentuig geleverd. Ge
weren waarmee men alle moge
lijke grapjes kon uithalen, alleei»
niet schieten, uniformen die bij
het aantrekken in stukken uit el
kaar vielen, en laarzen, die wel
iswaar stevig waren, maar zelfs
door een leger van LiliputterS
om hun geringe grootte gewei
gerd zouden worden. Na dreige
menten zonder tal werd door d®
opperste Chinese legerleiding hei
besluit genomen dat dergelijk®
oorlogswinstmakers voor hei
krygsgerecht zouden moeten
verschijnen. Daar was koopman
Hi-Schen Li, die het leger van
generaal So-Tan minderwaardig
materiaal had geleverd. Men
greep hem by zijn kraag en da
winzuchtige Hi werd ter dood
veroordeeld. In het morgengrau-
wen reeds van de volgende dag
werd de koopman uit zyn cel
gehaald en naar de executie
plaats gesleept. Er werd hem een
kort gebed toegestaan en vervol
gens legde de beul hem de stro'
om de hals. Vervolgens stiet hl
hem van de ladder. Ontdaai
wendden de omstaanders het
hoofd af. Het lichaam bengelde
een ogenblik in de lucht en toen
.scheurde opeens de strop en
Hi-Schen-Li viel met een luid®
kreet op de grond
Men zocht naar de oorzaak van
dit merkwaardig gebeuren en
ontdekte dat de strop geleverd
v as door de leverancier van oor
logstuig, Hi-Schen-Li.
DE DUURDERE SIGARETTEN
In de memorie van toelichting
op het wetsontwerp Inzake de wij
ziging van de omzetbelasting
met betrekking tot sigaren en
sigaretten, is door de minister
van financiën medegedeeld, dat
de belastingdruk op duurdere si
garetten met 2.3 procent zal stij
gen. Volgens de vakgroep siga
rettenindustrie is ten onrechte uit
deze mededeling van de minister
de conclusie getrokken, dat d#
pry's dezer sigaretten ook met
ongeveer 2.3 procent omhoog zal
Haan. De vakgroep acht deze con
clusie onjuist en zegt, dat door
de gecombineerde werking van
omzetbelasting en accijns deze
prijs met ongeveer 1 pet. zal stij
gen, indien althans de bestaand®
kortingspercentages zullen wor
den gehandhaafd.
