Orthodoxe Joden houden op de. Sabbath
rijdende auto's aan.
Ook B. en W. van Koudekerke achten
plan van Ged. Staten onaanvaardbaar.
Amsterdam telde in 1920 tweemaal zoveel Joden
als heel Palestina.
E
De bocht in de weg 1
De Raad van Yerseke sprak lang over de
aanleg van een sportterrein.
Vermindering emigratie
naar Canada.
„Nationaal Tehuis."
Ylissingen heeft geen behoefte
aan grond der gemeente.
dis de kat weg is...
Dinsdag 7 Februari 1950
PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD
Pagina 2
DE JONGE STAAT ISRAEL. (VII.)
Het probleem Israël heelt verschillende kanten. Ditmaal iets
over de politieke kant Ik wees reeds op de Zionistische bewe
ging, op het aannemen van een eigen nationale taal, op de
ontwikkeling der Joodse nederzettingen en de Histradoet (vak
vereniging), om daarmee in zeer korte trekken van menselijke
zijde te verklaren de economische, socLle en politieke ontwik
keling, die de Joden in Palestina in de laatst verlopen decan-
niin hebben doorgemaakt. Een ontwikkeling, die de bewonde
ring afdwingt van ieder, die met objectiviteit dit land en dit
volk beziet.
onlusten uitgebroken. Zij gingen
meestal gepaard met het verlies
van veel mensenlevens en de
vernieling van Joodse nederzet
tingen. De opstandige Arabieren
verzetten zich niet alleen tegen
de Joden, maar ook tegen de
Engelse mandaatsregering, om
dat deze voortdurend Joodse
immigranten in het land liet bin
nenkomen. In 1932 waren het er
14.000. In 1933 niet minder dan
40.000. De meesten kwamen toen
uit Duitsland, waar in 1933 Hit-
Ier aan de macht was gekomen.
Daardoor veranderde ook het
karakter der immigranten.
De eerste wereldoorlog (1914
1918) heeft niet alleen in Euro-
5a, maar ook in het „Nabije
osten" grote veranderingen te-
Weeg gebracht. Het Turkse ge
zag, dat -eeuwenlang Palestina
op Turkse wijze had bestuurd,
werd door de verovering van
Jeruzalem door Lord Allenby
Op 9 November 1917 weggevaagd
en is niet hersteld. Juist een
week tevoren, op 2 November
1917, had de Engelse minister
Balfour aan Lord Rothschild in
een brief de verklaring afge
legd, dat de Engelse regering
piet welwillendheid da oprich
ting van een „nationaal tehuis"
Voor het Joodse volk in Palestina
zou aanzien en dat zij krachtig
Zou medewerken om het berei
ken van dit doel te beoordelen,
onder voorwaarde, dat niets zou
orden gedaan, dat de burger-
_ke en religieuss rechten van
de bestaande niet-Joodse ge
meenschappen in Palestina of de
iechten en de politieke status
er Joden in enig ander land
Zou kunnen schaden. Deze Bal-
lourverklaring, die dus niet
Zprak van een „Joodse Staat",
maar slechts van een eigen „na
tionaal tehuis", heeft grote in
vloed gehad op het verdere ver
loop van zaken. By de vredes
onderhandelingen, die na 1918
(de capitulatie van Duitsland)
te Parijs plaati hadden, waren
de Palestijnse Joden o.a. ver
tegenwoordigd door de tegen
woordig hoogbejaarde President
van Israël, dr C. Weizmann. (Het
la merkwaardig dat vele voor
aanstaande regeringspersonen in
deze jonge Staat, de leeftijd van
80, soms van 70 jaar zijn gepas
seerd; zou in dit „oude volk"
de bijbelse wijsheid nog opgeld
doen, dat in de langheid der
dagen het verstand is? Job
12:12.)
ENGELS MANDAAT.
In 1920 besloot de Opperste
Raad van de vredesconferentie
the big four Wilson, Lloyd
George, Clémenceau en Orlando
te San Remo om de Balfour-
verklaring op te nemen in het
vredesverdrag met Turkije. In
1922 werd definitief het mandaat
óver Palestina (waartoe ook
Transjordanië behoorde) door
de Volkenbond aan Engeland
opgedragen. Men moet daarbij
wel in het oog houden, dat er
aan het eind van de eerste
wereldoorlog nog altijd meer
dan twee maal zo veel Joden in
Amsterdam woonden dan in heel
Palestina. Maar de Alijoth gin
gen voortdurend door. In 1922
was de Joodse bevolking geste
gen tot 84000 zielen. Tegenover
de Arabieren vormden zij een
kleine hoewel zeker niet on
beduidende minderheid.
Het niet onverklaarbare feit
deed zich voor, dat, waar de
Joden door hun energie en door
zicht het land weer deden her
leven, de in de buurt wonende
Arabieren daarvan profyt trok
ken en snel in aantal toenamen.
ARABIEREN PROFITEREN.
Intussen spreekt het haast wel
vanzelf, dat de Arabieren de
toename van de Joodse bevol
king met zekere wearzin aan
zagen. Wel wisten sommigen
hunner van de productiviteit,
die de Joden ten toon spreidden,
te profiteren en ook zelf in
hun wijze van bodem-exploitatie
enige verbeteringen aan te
brengen, maar verreweg de
meesten zagen blijkbaar het nut
der betere methoden niet in of
waren eenvoudig door onkunde
of armoede niet in staat ze toe
te passen. Ze begrepen maar al
te goed, dat, als het zo door
ging, de Joden hen in korte tijd
geheel overvleugelen zouden.
Dit gaf herhaaldelijk aanleiding
tot openlijk verzet. Van 1920 tot
1939 zijn er telkens Arabische
FANATIEK.
Da streng-orthodoxe Joden
herkent men aan hun side-curis
(krullen over de oren), hun
baarden en lange kleding. Som
migen van deze orthodoxe Joden
zyn zeer fanatiek en ontzien
zich byv. niet om op Sabbath
een rijdende auto aan te hou
den en een Jood, die rookt, zijn
sigaar of sigaret uit de mond
te slaan. De voornaamste motie
ven, die de niet-orthodoxe Joden
naar Palestina, „het oude vader
land", dreven en nog drijven,
waren en zyn enerzijds angst
voor vervolging en anderzijds
het verlangen om in een land
te wonen, waarin het Jood-zijn
niet een stempel van zekere
minderwaardigheid op hen
drukt.
Een Joods echtpaar, dat met
ons de reis naar Israël maakte,
was verre van orthodox, maar
verklaarde ronduit, dat het voor
al de laatstgenoemde reden was,
die hen had doen besluiten naar
Palestina te gaan, naar een kib
boets, waarin een van hun zonen
reeds vier jaren woonde.
De Engelse mandaatsregering
is voor de Joden in de aanvang
zeker niet ongunstig geweest.
Voor de vervulling van zijn
taak maakte de „Hoge Commis
saris" gebruik van een semi-
officiëel Joods lichaam: The
Jewish Ageney. In Jeruzalem
ontstonden nieuwe goed ge
bouwde woonwijken, Tel-Aviv
werd een stad van betekenis.
Haifa's haven werd verbeterd en
de stad vergroot. Op het platte
land werd de ene nederzetting
na de andere gesticht. De Emek
(de vlakte van Jisreël), voorheen
onbewoonbaar door malaria, werd
een centrum van landbouw-
cultuur. De industrie leefde op
en ontwikkelde zich.
Mr J. A. de Wilde.
Radiogroeten
naar West-Indi?.
Radio Nederland Wereldomroep
stelt iedere week een aantal per
sonen in de gelegenheid voor de
microfoon ln Hilversum een groet
uit te spreken, gericht tot Ne
derlanders in de West of aan
grenzende gebieden.
Zij, die hiervan gebruik weneen
te maken, worden verzocht zich
schriftelijk te melden bij: Radio
Nederland Wereldomroep, Afd.
Groetendienst, Postbus 137, Hil
versum. Aan het zenden van deze
groeten zijn geen kosten verbon
den.
Voor militairen in de West
geldt deze regeling niet, daar hun
familieleden gebruik kunnen ma
ken van de faciliteiten van het
Radioprogramma voor de Neder
landse Strijdkrachten.
Nieuwe spinazie.
De eerste spinazie is eri Vrij
dag werd ze op de Naaldwijkse
veiling aangevoerd. De partij
bracht f 1.70—f 1.80 per kilo op.
Ook de sterkers verscheen voor
het eerst dit seizoen op dezelfde
veiling. Zij bracbt 40—47 cent
per kilo op.
Westontwerp controle op
banken.
Van bevoegde zijde is in Den
Haag medegedeeld, dat waar
schijnlijk nog gedurende deze zit
ting van de Tweede Kamer een
wetsontwerp voor het toezicht op
het bank- en credietwezen zal
worden Ingediend.
Dit vraagstuk is reeds geruime
tijd in studie; het betreffende
wetsontwerp bevindt zich in een
vergevorderd stadium van voor
bereiding.
„Het ls niet dan met leedwezen, dat geconstateerd moet wor
den, dat de uitbreiding van de gemeente Vlissingen oorzaak is
van plannen, die niets minder beogen dan een totale omverwer
ping van de bestaande gemeentelijke Indeling. Wjj zyn echter
niet zo simpel om te menen, dat by het leveren van het overtui
gend bewys, dat de gemeente Vlissingen voor haar gemeentelijke
ontwikkeling geenszins behoefte heeft aan territoir der gemeente
Koudekerke, daarmede tevens is aangetoond, dat elke grond voor
een herindeling van het overige gemeentelijk gebied op Walche
ren is komen te ontbreken." Aldus B. en W. van Koudekerke in
hun advies aan de raad.
Omdat de gemeentegrens voor
velen zo uitermate belangrijk is,
dringen gevoelsargumenten met
kracht naar voren en deze drei
gen de objectiviteit zo niet teloor
te doen gaan dan toch te ver
troebelen.
Ged. Staten hebben voorts hun
„eis" nauwelijks geïndividuali
seerd, immers geven zij voor het
„waarom" slechts de wens om,
naast betere vormgeving, krach
tiger gemeenschappen te vormen,
wijl toch de kleinere en de klein
ste gemeenten haar taak tegen
over de ingezetenen niet langer
naar behoren kunnen vervullen;
wordt niet gezegd waarom b.v.
Zoutelande ten dele met Bigge-
kerke en Koudekerke tot één ge
meente versmolten moet worden.
Onder deze omstandigheden kan
de gemeente-gedaagde nauwelijks
haar verdediging voeren.
WELKE EISEN T
By de beantwoording van de
vraag, welke eisen zijn te stellen
aan een gemeente, opdat haar in
gezetenen dat erlangen, waarop
zij redelijkerwijs aanspraak mo
gen maken, komen B. en W. tot
de conclusie, dat hier geen wis
kundige formule de onfeilbare
oplossing aan de hand kan doen,
hetgeen zij aantonen met gege
vens uit het rapport der Provin
ciale Commissie ter bestudering
van de gemeentlijke indeling van
Noord-Holland.
De burgemeester van een
grote gemeente kan soms niet in
de schaduw staan van die in een
kleine gemeente, de kennis en de
werkkracht van een eenling
ambtenaar doen de veelal niet al
te ingewikkelde kwesties soms in
sneltreinvaart uitstekend afhan
delen, waardoor een toestand
ontstaat, die wel zeer gunstig
afsteekt tegen de noodgedwongen
meer bureaucratische werkwijze
van afdeling zoveel in de grote
zus tergemeente.
De situaties moeten °P Wal
cheren zo klemmend liggen, dat
hier slechts van een „wij kunnen
niet anders" sprake kan zyn, het
algemeen belang moet dwingend
voorschrijven dat het heilig huis
je van het gemeentelijk territoir,
zij het met pijn ln het hart, in
geslagen moet worden.
GEEN NOODZAAK.
Uiteraard liggen de situaties ln
de ene gemeente iets gunstiger,
dan in een andere, doch van een
toestand waarbij de belangen der
ingezetenen door de beperkte be
stuurskracht der gemeente regel
matig in het gedrang komen, is,
voorzover B. en W. weten, geen
sprake.
Ged. Staten weten zeer goed,
dat er op Walcheren bij de be-
stuurderen een vruchtbare ge-
geneigdheid tot samenwerking
bestaat, hetgeen met voorbeelden
wordt aangetoond.
Weet men van de dwaze uit-de-
tyd-zjjnde klasse-indeling voor de
Het zijn niet alle koks, die lange messen dragen, noch
goede rijders, die prima schaatsen hebben. Maar met het
„Zeeuwsch Dagblad" op uw tafel, krijgt ge spijze uit de
goéde keuken, en wordt ge een stevig rijder op 's levens
gladde banen!
flngpz. mededeling, advert.)
met garantie-certificaat»
toepassing van het bezoldigings
besluit enz. afstand te doen, dan
zal men een positieve bijdrage le
veren voor de vervulling van de
wens: de belangen der ingezete
nen zo goed mogelijk te behar
tigen.
In theorie kan men wel stellen,
dat de afstand tussen bestuurder
en bestuurde zo klein kan zijn,
doch wie zal, de aard van de
Walchenaar kennende, in ernst
durven beweren dat de practijk
de theorie dekt?
GEEN BEZWAAR
TEGEN HUIDIGE TOESTAND.
B. en W. menen met dit alles
aangetoond te hebben, dat in be
ginsel tegen handhaving van de
status quo geen bezwaar bestaat,
voorop gesteld, dat de gemeente
besturen zoveel financiële arm
slag hebben, dat datgene gegeven
kan worden wat de samenleving
eist. Dit is een conditie sine qua
non, die geldt zowel voor de
kleinste als voor de grootste ge
meente.
„Het klinkt misschien in zeke
re oren verwaand wanneer we
uitroepen: geef ons de middelen
en ge zult ook in de kleine ge
meenten de meest vooruitstreven
de gedachten, aangepast aan de
plaatselijke verhoudingen, tot
werkelijkheid zien gebracht; we
hopen slechts de kans te krijgen
dit waar te maken", aldus B. en
W.
Ondanks zekere nivellering
blijft de Walchenaar hechten aan
zijn eigen gemeente, stelt hij op
het behoud van eigen apparaat de
hoogste prijs, voelt hy het als 'n
capitis deminutio wanneer
„vreemden" gaan bepalen hoe het
moet, wijl immers de autonomie-
gedachte onder de Walcherse be
volking zo sterk leeft. Het beste
bestuur krijgt na samenvoeging
van niet geheel op elkaar afge
stemde, veelal ongelijkwaardige
delen, te kampen met rancuneuze
gevoelens, Ingegeven door een
licht veronderstelde achteruitzet
ting.
Omdat samenwerking op basis
van vrijwilligheid mogelijk is,
daarom is deze veruit te prefe
reren boven een gedwongen sa
mengaan. Een daarmede mogelijk
behaalde winst tengevolge van
efficiënter werken een winst,
die financieel gezien zeker uit
eindelijk geen bate betekent om
dat een groter administratief ap
paraat, zoals de ervaring bewijst,
naar evenredigheid meer kosten
meebrengt valt naar de me
ning van B. en W. in het niet by
de bezwaren, die de bevolking zo
zeer aanvoelt.
En gaat het tenslotte niet om
de bevolking?
VLISSINGEN GEEN BE
HOEFTE AAN GROND
VAN KOUDEKERKE.
„De grenswijziging tussen Vlis
singen en Koudekerke zal, als we
goed lezen, straks als een vol
dongen feit zijn te aanvaarden.
Het is al weer tien maanden geleden dat Nederland werd
verrijkt met een grondgebied aan de Oostelijke grenswaarvan
Elten als de grootste plaats geldt. Velen zullen zich afvragen
hoe het met deze nieuwe Nederlanders staat. Willen zij nog
steeds Deutsch bleiben", of zijn zij al enigszins aan hun Ne
derlanderschap gewend?
Deze foto's geven hierop een antwoord. Jeugd went snel aan
nieuwe situaties. Ook de Eltense jeugd. Zij verblijft in haar vrije
tijd veelvuldig bij de marechaussee. En het is vooral wacht
meester Dubbeldam (links) die de kinderen met zijn verhalen
aan het schateren maakt. (Foto onder.)
Voor de ouderen is de overgang moeilijker. Zo zien wij nog
steeds op de marechausseepost staan: politie brigade, polizei-
amt. (Foto boven.)
r™™ FEUILLETON
door
ITO VAN TH IEL. I
1)
door
TO VAN TH IEL.
HOOFDSTUK I.
Het vriest dat het kraakt.
Tussen de brede rivier de
Waal en een file van weggedo
ken dorpjes slingert zich in ein
deloze bochten de lange, lange
dyk.
't Is schemerdonker.
Het heldere vries-zonnetje,
dat de hele dag heeft gesche
nen, is net ondergegaan. Boven
het water een diep-blauwe
avondhemel. Alleen in het Wes
ten is nog een lange uitgerekte
atreep groen-blauw, lila, oud-
rose.
Er staat een flinke wind.
Het tengere figuurtje op de
fiets, dat moederziel alleen op
de hoge dyk rydt, moet by
Iedere cirkelgang van haar oe
nen met kracht de trappers
neerduwen. Ze komt maar lang
zaam vooruit. Maar daar be
kommert ze zich niet om. De
zuivere vrieslucht heeft haar
wangen een mooi rood blosje
me met bont omrande capuchon-
ne kijken een paar stralende
donkerbruine ogen geïnteres
seerd om zich heen.
Er is zoveel moois te zien
buiten!
Het water in de rivier klotst.
Hele slierten drijfijs vormen
zich al. De wielen in de uiter
waarden zijn helemaal bevro
ren, maar de brakke slootjes
langs de dijk houden de strijd
met de vorst nog vol. Aan de
slootkanten even boven het wa-
terniveau hangen stroken rafe
lig Ijs, prachtig van vorm en
iedere rietpluim heeft haar
eigen kanten pijpenbroekje. Hier
en daar staat een rijtje wilgen.
Sommigen zijn zo krom, dat de
lange kale kruintakken in het
water gebogen hangen. Vanuit
een holle stam klinkt de roep
van een boomkever: wetsj-wetsj-
etsj!
Nu hier, dan daar duikt een
dorpstorentje op aan de over
kant van de rivier in het land
van Maas en Waal.
Ally van Regteren is bijna
thuis.
In de verte ziet ze de wal al
liggen, waar ook haar huis staat.
De pont legt iuist aan. De veer
baas gooit met een brede zwaai
de zware ijzeren kettingen om
uit. Mensen en voertuigen haas
ten zich om er af te komen.
Nog een bocht maakt de dijk,
dan splitst hij zich in tweeën.
Links in een brede weg naar de
stad, rechts een smalle, die, on
derbroken door verkeerswegen
en coupures de rivier verder in
zijn loop volgt.
Ally neemt de kortste weg.
Met een vaartje vliegt ze het
smalle steile pad af naar be
neden, passeert flink bellend ie
veerweg en da- peest ze uit alle
macht om aan de overkant weer
de „hucht" op te komen.
Hé, daar word je warm van!
Nu rechtsom naar de wal-
muur. Ze gaat voorbij een brok
stuk van de oude molen dat tot
zomerhuisje is ingericht en de
lege rotonde, waar een jaar of
tien geleden de kanonnen ston
den, die bij ijsgang werden af
geschoten.
Een zwenking nog! Ze is er.
Met de ene arm nog in haar
jas en onderhand de banden
van haar capuchonne loswur
mende, stormt ze de huiskamer
binnen.
Moeder zit onder het licht
van een schemerlampje te hand
werken. Verder is de kamer
donker.
„Hallo Mams! Heb ik even
fyn gepimpeld bij onze Jaan!
gegeven. En van onder de war- de meerpaal, legt de loopplank Eén advocaatje en een rood met
er dol van in
suiker, 'k Ben
mijn hoofd."
„Dat merk ik", lacht moeder.
Meteen glijden haar ogen
veelbetekenend ln de richting
van twee clubruggen, die bij de
haard staan. Ally volgt die blik.
Een paar lachende koppen
gluren vanuit de diepe stoelen
geamuseerd naar haar.
„Och hedenl Bezoek."
Ze bloost tot achter haar krul
len. Trekt zenuwachtig aan de
keelbanden, die helemaal in de
knoop raken.
Meteen veert een lange ge
stalte de hoogte in. Een jonge
man komt lachend op haar af
en steekt haar de hand toe. Va
der stelt hem voor: „Meneer
Kolff, ingenieur bij de Rijkswa
terstaat."
Met een vuurrode kleur stot
tert Ally maar iets en als ze
hoort dat de bezoeker aanstal
ten maakt om weg te gaan, ziet
ze de kans schoon naar de gang
te glippen, haar jas op te han
gen en de krullen wat bij te
werken. Als ze even later bin
nenkomt neemt meneer Kolff
meteen afscheid. Een seconde
kijkt Ally ln een paar verstan-
"ge grijs-bruine ogen, die haar
langstellend opnemen.
(Wordt vervolgd.)
Vrijdagavond vergaderde de
gemeenteraad. Afwezig met
kennisgeving de heer Jan Prins.
Eventuele verplaatsingskosten
voor heren onderwijzers zullen
in den vervolge worden ver
goed.
Aan G.S. zal verzocht worden
om de salarissen van de wet'
houders der gemeente in een
hogere klasse te plaatsen.
Aan de lagere landbouwschool
te Kruiningen zal subsidie ver-
lend worden, n.l. een vaste jaar
lijkse bijdraai van f60.plus
een bepaald bedrag per leerling.
Besloten werd tot voorberei
ding van het uitbreidingsplan.
Tot leden van de commissie
tot wering van schoolverzuim
werden benoemd de heren D.
Meeuse en J. Oom.
Het besluit van 27 Juni 1935
betreffende he t verkeer werd
in die zin gewijzigd, dat in de
ZanddwarsstraatStokvisstraat
niet geparkeerd en op een ge
deelte van de Molenpolderdijk
niet gereden, noch geparkeerd
mag worden.
De heer Koster had wel be
zwaren tegen de sluiting van een
gedeelte Molenpolderdijk. De
heer van Boven en de voorz.
waren van mening, dat een
richtingsverkeer daar gewenst
is, het kan daar niet anders. Dhr
Koster stemde tegen.
Besloten werd aan de bijz.
lagere scholen en Ulo over 1950
een voorschot op de vergoeding
te geven.
Daarna kwam aan de orde de
aankoop van grond voor aanleg
van een terrein voor lichame
lijke oefeningen. Ten einde aan
de bezwaren van enige kleine
landbouwers tegemoet te komen,
stelden B. en W. voor om het
z.g. sportterrein voorlopig aan
te leggen in het verlengde van
de Marijkestraat. De kosten zul-
We verstaan dit niet", zo schrij
ven B. en W.
De afgelopen jaren hebben
duidelijk doen zien, dat de des
tijds geponeerde stelling, dat
Vlissingen nog voor een lange tijd
genoeg heeft aan eigen territoir,
juist is. De Staatscourant van 23
Januari j.l. onthulde, dat de Mi
nister van Verkeer en Waterstaat
de aanwijzing van het luchtvaart
terrein Vlissingen heeft ingetrok
ken en de rondom dit terrein ge
legde bouwverboden heeft opge
heven. Men bezie die ruimte ook
na aftrek van recreatiegebied en
industrieterrein en lette verder
op de ruimte bij de Nolledijk, dan
ligt de conclusie voor de hand:
van noodzaak is hier geen sprake.
B. en W. achten de besturen
van Biggekerke en Zoutelande
zeer wel in staat om eigen boon
tjes te doppen, van noodzaak van
samenvoeging van deze 3 onder
ling uiteenlopende gemeenten
blijkt niets en zij stellen daarom
voor Ged. Staten te berichten,
dat het plan niet aanvaardbaar
is.
Ned. Chr. Vrouwenbond.
De bondsdag van de Ned. Chr.
Vrouwenbond is naar wij verne
men een maand uitgesteld en zal
nu op 7 en 8 Juni in het Jaar
beursgebouw te Utrecht worden
gehouden.
Het ijs op het IJsselmeer heeft
de strijd verloren. Gistermorgen
omstreeks acht uur ls het eerste
beurtdienstschip, komende uit
Nfjkerk en op weg naar Amster
dam, de Oranje-Sluizen gepas
seerd.
len in totaal f 26.000.be
dragen.
De heer Buteyn (S.G.P.) ont
wikkelde enige bezwaren tegen
een sportterrein. Hij keurde het
af, dat voor dit doel le kl. tuin
grond zal worden gebruikt.
Bovendien had hij principiële
bezwaren, omdat het z.i. niet op
de weg van de gemeente ligt
de sport te bevorderen. De apos
tel Paulus leert: Al wat gij doet,
doet dat tot Gods eer en wat
is sport? Werkt dat daartoe
mede? En waarom moet de
openbare kas dat alles finan
cieren? Verder achtte hij het
een bezwaar, dat ook tegenstan
ders moeten medebetalen aan
een sportterrein, waar zjj prin
cipieel tegen zijn.
De heer Koster (S.G.P.) onder
schreef ten volle de bezwaren
van zijn collega.
De heer van Boven, respecte
rende de principiële bezwaren
van de heren Buteyn en Koster,
juichte het voorstel van B. en W.
toe. Z.i. is het een prachtig doel:
lichamelijke ontwikkeling en op
voeding van de jeugd. Finan-
ciëel is het z.i. ten volle verant
woord.
De heer J. C. Sinke kon zich
met veel bezwaren van de heer
Buteyn verenigen, maar merkte
op, dat nu concessies zijn ge
daan inzake het Zondagsgebruik
van het sportterrein, we daar
voor dankbaar kunnen zijn. Z.i.
kan ook door de sport de ere
Gods worden bevorderd.
Spr. wees op Zoutelande, waar
de burgemeester (ook lid van de
S.G.P.) het sportterrein opende.
Burgemeester Willemsen be
streed op meerdere punten de
heer Buteyn. Hij wees er op, dat
alle scholen van dit sportterrein
gebruik zullen kunnen maken.
De tijden zyn veranderd en wij
met hen. Aan al deze dingen
kunnen we ons niet meer ont
trekken.
Dhr Buteyn ontkende dat aan
rechts concessies zyn gedaan.
Hjj zou een verordening willen
om Zondags nergens in onze
gemeente wedstrijden toe te
staan. De heer Sinke had daar
tegen geen bezwaar, maar ten
eerste staat dit niet op de agen
da en ten tweede zou dat nooit
de goedkeuring van G.S. of de
Koninklijke bewilliging verwer
ven.
Het voorstel werd daarna met
8 tegen 2 st. aangenomen. Tegen
de heren Buteyn en Koster.
De heer Koppe stelde voor,
nu dadelijk te besluiten, om het
gebruik van het sportveld des
Zondags te verbieden. De heer
Dominicus zou daar ook Hemel
vaartsdag, voor 11 uur 's mor
gens, kerktijd, bij willen nemen.
Het voorstelKoppe werd aan
genomen met 7 tegen 3 st., t.w.
de heren van Boven, Sandee en
Pekaar.
Bij de rondvraag informeerde
de heer van Boven naar een
nadere regeling der ligplaats in
de Haven en naar de beschoei
ing van de Haven. B. en W. zul
len hieraan aandacht schenken.
De voorzitter achtte het voor
een goede gang van zaken ge
wenst een havencommissie te
benoemen, die B. en W. van
advies kan dienen. In een vol
gende vergadering komt dit
nader aan de orde.
Nadat by de rondvraag nog
verschillende punten als de 5
toeslag gem. personeel, aanslui
ting achteraf liggende boerderij
en aan het electrisch net; meer
dere subsidie voor de bewaar
scholen en het aanstellen van
een vaste straatmaker ter spra
ke waren gebracht, werd de ver
gadering gesloten.
wm
SCHIPPER.
De heer J. Schipper, een man
in wijde kring bekend en ge-
eerd, om zijn arbeid op sociaal
gebied, is wegens het bereiken
van de pensioengerechtigde
leeftijd heengegaan als tweede-
voorzitter van het Chr. Nat.
Vakverbond.
Schipper is een van de typi
sche figuren, die in de Chr. vak
beweging als gevolg van hun
noeste arbeid en hun ongewone
capaciteiten naar voren zijn ge
komen.
Hij is één van de mannen, die
voor een groot deel zelf hun
weg hebben moeten zoeken. In
zijn jongere jaren heeft hij met
vaste hand leiding gegeven aan
de Christelijke Typografische
Bond, in een tijd toen er aan de
practische en theoretische voor
lichting nog zeer veel ontbrak.
Hij was een schipper aan wie
de boot van de vakbeweging
met gerustheid kon worden toe
vertrouwd.
Omdat hij het vaarwater
kende en onder alle omstandig
heden, ook als er sociale stor
men opstaken, de goede koers
wist te houden.
En hij kon dat doen, omdat hij
een betrouwbaar compas had:
het Woord van God.
Zulke schippers hebben w$
ook voor de toekomst, en niet
alleen op het sociale terrein
nodig.
Mannen, die het vaarwater
kennen en die varen op het ene
goede compas.
Financiële tegemoetkoming
bepleit.
De laatste maanden heeft 't
vraagstuk van de Immigratie ln
Canadese regerlngs- en ander®
belanghebbende kringen ln het
middelpunt van de belangstelling
gestaan. De regering heeft do
kwestie belangryk genoeg geacht
om een nieuw speciaal federaal
departement van immigratie en
burgerschap ln het leven te roe
pen.
Men is op het ogenblik enigs
zins bezorgd over een verminde
ring van de immigratie in Cana
da. Het vorig jaar bedroeg het
aantal immigranten in totaal iets
meer dan 90.000 tegenover 125.000
per jaar enkele jaren geleden.
De pens heeft niet nagelaten te
wyzen op de noodzaak de immi
gratie uit Nederland en andere
landen aan te moedigen. De
„Montreal Gazette" bij voorbeeld
heeft opgemerkt, dat de voor toe
lating in aanmerking komende
immigranten (voornamelijk boe
ren) uit Nederland zich nog voor
grotere restricties geplaatst zien,
doordat de Canadese regering de
toewijzing aan immigranten tot
100 dollar heeft beperkt.
Desondanks, aldus het blad,
zjjn ongeveer 20.000 Nederlanders
sinds de oorlog naar Canada ver
trokken, waar zij een succesryke
en welkome aanvulling van de
bevolking werden.
Het vorig jaar werd de bewe
ging van nieuwe Nederlandse ko
lonisten behoorlijk gehandhaafd
tussen 7.000 en 7.500 per jaar.
Het blad ziet echter aanwijzin
gen, dat dit jaar het aantal zal
dalen tot circa 6.000, aanzienlijk
beneden het beoogde aantal van
10.000.
De voornaamste belemmering
voor de immigratie van Neder
landse en andere kolonisten zou
van financiële aard zijn. Het blad
spreekt daarom de hoop uit, dat
de federale of provinciale rege
ringen of beide maatregelen kun
nen uitwerken, waarbij voor
schotten zouden kunnen worden
verstrekt aan zelfstandige toe
komstige immigranten om zich in
Canada te vestigen, op onder
pand van hun geblokkeerde be
zittingen e.d.
Nieuwe begroting van oorlog
te verwachten.
Op grond van noodzakelijke
overwegingen heeft de minister
van Oorlog ln overleg met zyn
ambtgenoot van Financiën op
dracht gegeven om met de groot
ste spoed een geheel herziene be
groting 1950 voor te bereiden.
Het ls te verwachten, dat deze
behoudens wel zeer onvoor
ziene omstandigheden ln d®
loop van de maand Februari 1950
gereed zal komen.
