Zeeland in 1949grote vooruitgang op tal van gebieden.
Aan vragen van de toekomst werd veel
aandacht besteed.
Huizen verrezen in bijna alle Zeeuwse
gemeenten.
Proces van consolidatie en
bewustwording zette zich
voort.
Zaterdag 31 December 1949
PROTESTANTS CHR1STET UK DAGBLAD
Het is niet gemakkelijk het jaar 1949 voor
de provincie Zeeland te karakteriseren.
Welke maatstaf moet men daarvoor nemen?
En loopt men niet het grote gevaar bepaalde
gebeurtenissen, die het onderwerp van het
gesprek waren, belangrijker te achten dan
zij in werkelijkheid waren? En daarbij de
kleine dingen, die niet zoveel belangstelling
trokken, te vergeten?
Daar komt nog iets bij. Wij hebben in vele
gevallen de indrukken van een jaar op de
31e December nog niet verwerkt. Wij kun
nen daarvan nog niet voldoende afstand
nemen en dat geldt ongetwijfeld ook voor
het jaar 1949 voor Zeeland, dat boordevol
was van gebeurtenissen.
Het jaar 1948 noemden wij het jaar van
consolidatie en bewustwording. Dit jaar
heeft dat proces zich voortgezet. Wij moch
ten, voor het grootste gedeelte der provincie,
het eerste lustrum der bevrijding vieren. En
ziedaar voor de beoordeling van 1949 één
richtsnoer. Tal van vergelijkingen dringen
zich op. Tussen de toestand eind 1944 en die
van vandaag. En dan is er reden tot blijd
schap. Wat is er in de afgelopen jaren al
niet bereikt. Welk een goede resultaten zijn
er al niet geboekt.
Wanneer vvjj over die resultaten, vooral die van 1949, nu wat
gedetailleerder gaan schrijven, dan moet de lezer zich wél duide
lijk voor ogen houden, dat er geen sprake kan zijn van volledig
heid. De tciten zjjn zó overstelpend vele, dat wy slechts een be
perkte keuze konden doen en dat die dikwijls nog erg opper
vlakkig moest zijn.
Consolidatie en bewustwording.
Inderdaad, ook in 1949. De ver
schrikkingen van oorlog en bezet
ting schijnen weer al ver achter
ons te liggen. De Zeeuwen leven
weer met het oog gericht op de
toekomst. Dat blijkt uit hun vele
en velerlei activiteiten van dit
jaar. Hun houding tegenover de
nog buitengewoon grote vraag
stukken is wat meer uitgebalan
ceerd en zij zien steeds duidelij
ker de wegen en de middelen, die
leiden moeten tot de verdere ont
plooiing van dit landsdeel.
Daarover wordt over 't alge
meen weinig drukte gemaakt.
Er wordt nogal gesproken en ge
schreven over provinciaal besef,
het gevleugelde woord van deze
tijd. De één zegt, dat het hier
wel is, de ander ontkent dat.
Maar het blijkt steeds moeilijker
de betekenis van dit begrip con
creet aan te geven. En de
ZeeuwHij trekt zich van deze
theoretische bespiegelingen wei
nig aan en werkt met grote ijver
aan de opbouw van zijn dorp,
zijn stad, zijn provincie.
De bouwactiviteit in het
afgelopen jaax*.
Ja, die opbouw, in materiële zin
gesproken dan. Wie in het afgelo
pen jaar de Zeeuwse dorpen en
steden bezocht, zal vaak ver
baasd hebben gestaan over de
grote bouwbedrijvigheid. Er zal
wel geen plaats in Zeeland te noe
men zijn; waar geen huizen wer
den gebouwd. Zij waren hard no
dig. En zij zijn dat nog, maar het
is nu toch al zó ver, dat, wanneer
het volgend jaar in sommige dor
pen nog eens één of enkele hui
zen zijn afgebouwd, er van een
verademing sprake is. Over het
algemeen zijn we er wat de huis
vesting betreft zeker nog niet,
maar 1949 mag gerust het jaar
van de tot ongekende hoogte op
gevoerde bouwactiviteit worden
genoemd. Moeten we nog herin
neren aan de deining, die ont
stond na de verdeling van Ged.
Staten van het bouwvolume voor
1949 onder de gemeentebesturen?
Vele waren de klachten, maar
niemand had anders kunnen ver
wachten, nu het beschikbare vo
lume te gering was om in de be
hoeften te voorzien.
Voor 1950 is het toegewezen
bouwvolume weer niet groot,
maar wie ziet, hoe intensief er
wordt gebouwd, maakt zich niet
al te grote zorgen. Wist u b.v.,
dat onze prouincie het laagste
accute woningtekort heeft van
alle provincies? Voor de her
bouw der getroffen stadskernen
in Zeeland werd een extra be
drag van ruim één millioen toe
gestaan.
De vergoeding van de
materiële oorlogsschaden.
Er zijn een tweetal onderwer
pen, die wij nu eerst willen aan
stippen. Het eerste is dat van de
vergoeding materiële oorlogs
schaden. Dit jaar bracht ons de
wet op de oorlogsschadevergoe
ding. Met grote spanning hebben
honderden, wellicht duizenden in
l uitgezien naar wat de
Tweede Kamer zou doen. Talrijke
adressen en verzoekschriften, ook
uit Zeeland, zijn naar de regering
gezonden en het resultaat? Dat
is moeilijk in twee woorden te
zeggen. Minister Lieftinck heeft
zeer vele concessies gedaan, al is
het uitgangspunt van zijn ont
werp niet veranderd. De getrof
fenen weten nu, waar ze aan toe
zijn. Als zij tenminste wijs kun
nen worden' uit de ingewikkelde
wetsbepalingen. Van een aparte
regeling, die eerst voor Walche
ren en later ook voor Schouwen
en Duiveland, alsmede voor Tho-
len en St Philipsland werd ge
vraagd, is niets gekomen. Wij
terendé salonboot „Koningin Ju
liana" in de vaart kwam. Een
fraaie aanwinst voor de provin
ciale vloot. En het was te begrij
pen, dat nogal wat rumoer ont
stond, tpen op Tweede Pinkster
dag plézierreizigers dit mooie
schip schade toebrachten. Uit 'n
officieel onderzoek van Ged. Sta
ten bleek echter, dat er wat te
hard was geschreeuwd. Nog maar
kort geleden is het zusterschip
van de „Koningin Juliana", de
„Prins Bernhard", tewater gela
ten en gehoopt wordt, dat dit
schip nog voor Februari a.s. in
dienst kan worden gesteld.
Er kwamen Diesels, maar
nog geen vliegvelden.
Van verkeer te water naar ver
keer te land is maar een kleine
stap. Het jaar 1949 bracht de
Diesels op de Zeeuwse lijn en dat
betekende een enorme verbete
ring. Er is heel lang geklaagd
over de slechte verbindingen met
I Zeeland, maar thans zijn de Zeeu-
I wen de Spoorwegen dankbaar
voor deze Diesels, die de reiziger
Dc.t het op de Zeeuwse wateren geducht kan tronen is ou.» n
1949 weer gebleken. Hier een herinnering aan de op de Wester-
Schelde gezonken „Damco I", welke men bezig is te lichten.
moeten genoegen nemen met de
toezegging van de minister, dat
het in zijn voornemen ligt aan de
getroffen gebieden speciale aan
dacht te schenken.
Een woord van grote dank aan
ons Zeeuwse Tweede Kamerlid
voor de wijze, waarop Baron van
der Feltz talrijke malen de
Zeeuwse belangen heeft verde
digd, mag in dit overzicht niet
ontbreken.
De vrije veren gaan straks
verdwijnen.
Het tweede onderwerp is dat
van de vrije veren. Daarmede ves
tigde Zeeland de aandacht van
heel Nederland op zich. Vele ma
len is de voorgenomen opheffing
der vrije veren in de Kamers der
Staten-Generaal aan de orde ge
weest. De vlaggen hingen uit in
Zeeuwsch-Vlaanderen, toen de
Eerste Kamer minister Spitzen
de voet dwars zette en invoering
van tarieven afwees. De menin
gen, ook in Zeeland, waren over
deze zaak verdeeld. Er waren
voor- en tegenstanders van vrije
veren en dat lag aan 't uitgangs
punt: moeten wij deze veren al
leen uit ideële, nationale overwe
gingen bezien, of dienen wij met
de realiteit i.e. de zeer hoge ex
ploitatiekosten te rekenen? Hoe
het zij: minister Spitzen heeft .zijn
zin. Er komen tarieven, zij het
alleen voor auto's. Voetgangers
en wielrijders moeten niet betalen.
Daarmede is een strijd, die vele
tongen en pennen in
bracht, beslecht.
Nu wij toch met het verkeer
over de Zeeuwse stromen bezig
zijn dient eraan herinnerd te wor
den, dat in Februari jl. de schlt-
in korte tijd naar het hartje van
het land brengen. En het volgen
de jaar wordt het nog beter, wan
neer de Spoorwegen 'n uurdienst
van Vlissingen op Nijmegen gaan
rijden.
Van de uitvoering van de mooie
plannen voor vliegvelden in Zee
land is tot heden weinig terecht
gekomen Schouwen heeft nu een
N.V. tot exploitatie van een vlieg
veld en do burgemeesters van
Zeeuwsch-Vlaanderen willen ook
alle medewerking verlenen tot 't
stichten daarvan, maar nog altijd
dalen er geen vliegtuigen op
Zeeuwse velden.
Over het vliegveld voor mid
den Zeeland, dat in de Zuidwa
tering is geprojecteerd, hangt
een waas van geheimzinnigheid
„Het komt wel, het komt niet"
hoe is het nu? De laatste be
richten zijn, dat de plannen wel
zullen doorgaan, maar dat voor-
alsnog de financiële consequen
ties te groot zijn.
Of de kwetsbaarheid van dit
vliegveld zo dicht aan de Schelde
bij het plannen maken, 'n woord
je meespreekt weten wij niet. On
waarschijnlijk is het zeker niet.
De opheffing en samenvoeging
van Zeeuwse gemeenten.
Er ontstond groot alarm in het
Zeeuwse land, toen de plannen
van Ged. Staten over mogelijke
opheffing en samenvoeging van
gemeenten uitlekten. Dit was
beweging zeer begrijpelijk, want de kwestie
kwam wel wat vlug in openbare
discussie. Ged. Staten blijken de
zaak nu eens in groot verband te
willen aanpakken en op Tholen en
Noord-Beveland na betrekken zij
alle Zeeuwse eilanden in hun
plannen, die door velen „boos"
worden genoemd. Of deze aanpak
psychologisch verantwoord is en
in Zeeuwse stijl, kan worden be
twijfeld. Het is overigens niet de
eerste keer, dat plannen in dit
opzicht zijn gemaakt. Of ze nu
ook weer in de portefeuille zullen
verdwijnen? Dit keer is dat twij
felachtig.
Binnenkort komt eerst Schou
wen en Duiveland aan de orde.
Het is een tere zaak, want men
moet bij dergelijke diep ingrij
pende plannen m.et honderd en
eén factoren rekening houden.
Zeeland werd met ca. 480 ha.
kleigrond uitgebreid.
De inpolderingen vormen een
hoofdstuk apart. Wat dit betreft
was 1949 voor Zeeland 'n belang
rijk jaar. Het Zeeuwse grondge
bied werd door de inpoldering van
het zuidelijk Sloe met ongeveer
480 H.A. uitgebreid. Een felle
strijd moest in Augustus jl. wor
den geleverd tegen het water en
wie van het werk aan de dijk,
die het zware kleigebied (de bes
te klei in heel ons vaderland!)
getuige was, kwam onder de in
druk van de prestaties, die wer
den geleverd.
Een open vraag ls echter nog
altijd, welke boeren straks in deze
nieuwe polder komen te wonen.
„Den Haag" pleegt nog altijd met
zichzelf overleg en dat gaat erg
geheimzinnig in zijn werk. De
Walcherso boeren schijnen niet
veel kans te maken. Of de Zuid-
Bevelandse boeren uit de omge
ving van het Sloe meer kans ma
ken is niet te zeggen.
Hopenlijk zal 1950 ons hierover
meer openbaren. Er bestaat onder
de landbouwers zeer veel belang
stelling voor een bedrijf in deze
polder.
Wanneer begint de inpoldering
van de Braakman?
Van de inpoldering van de
Braakman kon dit jaar nog niets
komen. Dat zal ook in 1950 nog
wel niet het geval zijn. De plan
nen liggen op de bureaux van de
hoogste waterstaatsambtenaren
in Den Haag en daar blijven ze
meestal wel enige tijd liggen. Ver
blijdend is in ieder geval, dat
achter de schermen aan deze zaak
wordt gewerkt.
Dat laatste is ook het geval
met de inpolderingsplannen van
de schorren bij Ossendrecht. In
de loop van dit jaar werden hier
over diverse tegenstrijdige be
richten de wereld ingestuurd,
maar de laatste officiële medede
ling van Ged. Staten was, dat de
Prov. Waterstaatsdiensten van
Brabant en Zeeland bestuderen,
hoe het met de aanslibbing staat,
waarna plannen ontworpen kun
nen worden.
Een zeer urgent probleem:
de hoge polderlasten.
Zeer urgent blijkt steeds meer
te worden de kwestie van de ho
ge polderlasten in Zeeland. Uit
voerig ktoam dit ter sprake in. de
jaarvergadering van de Zeeuwse
Polder- en Waterschapsbond.
De materie is zeer ingewikkeld
en het zal niet gemakkelijk zijn
hier de steen der wijzen te vin
den. Uiteraard brengt één en an
der mede, dat het onderhoud der
vooral de V.V.D. op sommige
plaatsen winst boekte.
In Waarde werd er plaats ge
maakt voor een afgevaardigde
van de vrjjgezeUenparty. Het
leukste van het geval was echter,
dat alle candidaten bedankten,
zodat de zetel aan een andere
party werd toegewezen. Over de
rrden van deze weigering zyn zeer
vele gissingen gemaakt, maar de
betrokkenen hebben rich nooit
durven uitspreken
Weinig werkloosheid in 1949.
Het is zeer verblijdend te con
stateren, dat de werkloosheid in
Zeeland ook dit jaar zeer gering
was. Onze provincie had het laag
ste werkloosheidspercentage van
het gehele land. Zelfs kon aan
bijna alle uit Indonesië terugge
keerde Zeeuwse militairen werk
worden verschaft. Hoe deze situa
tie zich zal ontwikkelen in 1950
valt moeiiyk te voorspellen. Het
wordt er niet eenvoudiger op en
steeds meer jongens keren terug.
De medewerking van het bedrijfs
leven moet over 't algemeen wor
den geroemd.
In dit verband willen wU erop
wyzen, dat de industrialisatie van
Zeeland in brede kringen de be
langstelling heeft. Dit is uiter
aard geen kwestie van één of
twee jaar, maar vvy kunnen het
erover eens zpn, dat de bestaans
basis van de Zeeuwse bevolking
moet worden verbreed, wil er
voor allen werk en brood zijn.
In dit opzicht verricht met na
me het Economisch Technologisch
Instituut belangrijk werk. Het
kan in de nog korte tyd van zijn
bestaan reeds op diverse resulta
ten terugzien.
Er waren dit jaar veel
bezoekers in Zeeland.
Onze provincie was in 1949 en
kele malen het verzamelpunt van
leden van een landelijke organi
satie. Eind Juni en begin Juli wa
ren er te Middelburg de bonds
dagen van de C.B.T.B. en de ver
gaderingen van de Ned. Mij. voor
Nijverheid en Handel, terwijl in
Vlissingen de directeuren van ge
meentewerken congresseerden.
Ongetwijfeld is daarmede een ze
kere goodwill voor Zeeland ge
schapen, terwijl door de excursie
van de „big business" naar O.Z.
Vlaanderen velen ontdekt zijn
aan de grote betekenis van dit
gebied voor de nationale econo
mie.
In Juli bracht Prins Bernhard
een officieus bezoek aan Wemel-
dinge. Hij maakte daarna de
duikproeven van de marine op de
Ooster-Schelde mede. Minister
Spitzen hield in October een soort
audiëntie in Middelburg, waar
enige deputaties uit de provincie
hem „brandende kwesties" kwa
men voorleggen. Minister Lief
tinck kwam naar Domburg, om
aan het diner van de leden der
Mij. voor Nijverheid en Handel
c-ens ongezouten zijn mening te
zeggen over de perspectieven van
de Benelux. Zijn speech bracht
nogal wat beroering teweeg, in
Nederland en in België.
Prov. Commissie van Bijstand
der Ned. Herv. Kerk.
geïnstalleerd.
Een gebeurtenis van groot be-
De „Provinciale Stoombootdiensten in Zeeland" werd uitgebreid
met de prachtige ferry-boot „Koningin Juliana". De foto toont
het nieuwe vaartuig op het moment, dat het de „Eilandwerf'
van de Mij. „De Schelde" verlaat. Zoals men weet is ooltPde
„Prins Bernhard" inmiddels tewater gelaten, maar nog niet in
bedrijf gesteld.
i, v rederust
-erdacht in het afgelopen jaar het veertig jarig bestaan. Hier het mooi ge
legen hoofdgebouw van de Stichting.
zeeweringen steeds moeilijker
gaat worden en de vraag moet
worden gesteld, in hoeverre hier
de landelijke overheid steun dient
te verlenen. Onmiddellijk denken
wij hierbij aan „Het Vrije van
Sluis", dat, vooral door de be
sprekingen in de zomerzitting van
de Pro» Staten, in het middel
punt van de belangstelling kwam
te staan. Men kent de geschiede
nis: de Provincie wil dit water
schap met f 25.000 helpen, maar
de regering acht dat te weinig
en wil er een ton van maken. Zo
niet, dan krijgt „Het Vrije" geen
f200.000, door de regering in het
uitzicht gesteld. Verblijdend is,
dat het waterschap thans na vele
jaren weer een dijkgraaf heeft in
de persoon van de heer van den
Bioecke uit Aardenburg.
Het stemt voorts tot grote
waardering, dat Zeeland in de
heer J. M. van Bommel van lAoten
een man heeft gevonden, die als
geen ander in de polder- en wa
terschapszaken is doorkneed en
die op het zeer belangrijke con
gres over deze materie, dat in
Januari a.s. te Amsterdam wordt
gehouden, zijn adviezen zal ge
ven.
Ook Zeeland kreeg nieuwe
gemeenteraden.
Het jaar 1949 bracht ook in de
Zeeuwse gemeenten nieuwe ge
meenteraden. De verkiezingen
verliepen zeer rustig. Hoe zou het
ook anders kunnen ln Zeeland?
Over 't algemeen kwam er wei
nig wüzlging ln de samenstelling
der raden. Er was een tendenz
naar rechts en midden, waarbij
lang noemen wij de installatie
in Juni j.l. van de Prov. Com
missie van Bijstand van het
Prov. Kerkbestuur der Ned.
Herv. Kerk. Tal van facetten
van het maatschappelijke en
godsdienstige leven zal deze veel
zijdig samengestelde commissie,
handelend vanuit het Apostolaat,
onderzoeken en wij hopen, dat
de resultaten de inwoners van
onze provincie ten goede mogen
komen.
Nu we toch over de kerk spre
ken: welk een enorme wisseling
van predikanten in de diverse
kerkgroeperingen was er ook dit
jaar in Zeeland. Er ging wel geen
Zondag voorbij, of een predikant
nam afscheid of hij werd beves
tigd. Het zou interessant zijn eens
een lijstje te maken van de pre-
dikantenbezetting op 1 Januari
j.l. en die van dit ogenblik.
Met blijdschap mag gewezen,
worden op de steeds groeiende
samenwerking tussen de kerken
in Zeeland om de nood, die ook
in het maatschappelijke leven van
Zeeland zo groot is, samen te le
nigen. Wij denken hierbij o.m,
aan het sanatorium voor het zui
den, waarvan de plannen geruime
tijd hebben gestagneerd, maar die
nu toch tot uitvoering schijnen te
zullen komen. En zeker moet ge
memoreerd worden het 40-jarig
bestaan van „Vrederust" te Ber
gen op Zoom, een inrichting, die
gedragen wordt door de liefde
van tal van kerkleden in ons ge
west en die ononderbroken, met
inspanning van alle krachten de
moeilijkheden overwinnend, haar
zegenrijke werk voortzet.
De toren van Groede werd zwaar beschadigd toen brand
uitbrak door blikseminslag.
Er kwam een officiële Zeeuwse
vlag.
De provincie Zeeland heeft in
het afgelopen jaar ook haar offi
ciële vlag gekregen. Het is een
ontwerp van Jhr Mr T. A. J. W.
Sehorer, die daarmede de dank
der Zeeuwen heeft verdiend.
Steeds meer verschijnt de vlag
(in klein formaat dan) op de we
gen, meegevoerd door auto's en
rijwielen.
In October j.l. werden in het
Openluchtmuseum te Arnhem aan
Prinses Wilhelmina Zeeuwse kle
derdrachten aangeboden. Steeds
meer moet de Zeeuwse dracht
voor het burgercostuum plaats
maken.
Ook dit jaar zullen heel wat
boeren en boerinnen „op hun
burgers" zijn gegaan. Jammer,
maar niet tegen te houden. Het
comité tot behoud van Zeeuwse
klederdrachten werd, omdat er
toch geen houden meer aan is,
opgeheven.
Belgische grensarbeiders
waren onrustig.
Thans willen wij nog iets zeg
gen over de gevolgen, speciaal
voor Zeeland, van de devaluatie.
Doordat België minder devalueer
de dan Nederland ontstonden on
middellijk moeilijkheden met de
Belgische grensarbeiders in O.Z.
Vlaanderen, Op sommige plaatsen
kwam het zelfs even tot een sta
king. Op het hoogste niveau zijn
de vraagstukken daarna bespro
ken en het gevolg was een voor
de arbeiders bevredigende rege
ling, zodat de rust weerkeerde.
Grote activiteit van de
Stichting Zeeland.
De Stichting Zeeland voor
Maatschappelijk en Cultureel
werk ontplooide ook in 1949 grote
activiteit. Gedurende de korte tijd
van haar bestaan is al heel wat
stimulerend en coördinerend werk
verricht en de taak breidt zich
steeds meer uit. Op practisch alle
terreinen van het Zeeuwse leven
spreekt de Stichting een woord
en de belangstelling van gemeen
tebesturen is groot. Er moet ech
ter voor worden gewaakt, dat
deze besturen niet zaken aan de
Stichting gaan overdragen, die zij
zelf dienen op te lossen.
Op tal van gebieden kwam het
mede door de arbeid der Stich
ting, tot nauwere samenwerking
tussen de gemeentebesturen. Wij
denken slechts aan de gemeen
schappelijke regelingen voor
schooltandverzorging, waarmede
Zeeland het verst is gevorderd.
Vergeten mag ook niet wor
den het werk van de Sectie Ont
wikkeling Zeeland van de Stich
ting, waaraan zeer vele deskun
dige Zeeuwen medewerken en die
do resultaten van liaar diepgaand
onderzoek begin volgend jaar
hoopt te publiceren.
Het vreemdelingenverkeer
in 1949.
Het vreemdelingenverkeer in
Zeeland gaat zich steeds meer
ontwikkelen. Vele duizenden
vreemdelingen bezochten in het
afgelopen jaar onze provincie en
door de inspanning van allen, die
bij deze steeds meer 'vreemdelin-
gen-„industrie" wordende be-
staansbron zijn betrokken, ont
vingen zü een goed onthaal. De
hotelruimte in sommige plaatsen
is nog niet voldoende en er kun
nen ook nog wel wat meer at
tracties voor de vreemdelingen
worden geschapen. Maar hoe liet
zij: er werden vele guldens ach
tergelaten en dat betekende voor
vele Zeeuwen een boterham.
In het najaar ontstond nogal
wat deining over de plannen van
overheidszijde tot invoering van
gestandaardiseerde melk. Op eni
ge vergaderingen werd hiertegen
heftig geprotesteerd. Het is nog
niet bekend, wat het uiteindelijk
zal worden.
In Groede was er een
torenbrand.
Begin November werd Zeeland
opgeschrikt door berichten over
de torenbrand in Groede. Een
nogal hooggaande discussie ont
stond over de vraag, of de ramp
had kunnen worden beperkt, in
dien spoediger telefoonverbindin
gen zouden zijn tot stand ge
bracht met verzoek om hulp van
de andere dorpen. Bovendien rees
de vraag, of er aan de brand
weer-organisatie in W.Z.-Vlaan-
deren iets diende te gebeuren. Da
Groedenaren zaten niet stil en op
zeer korte termijn waren de her
bouwplannen gereed, terwijl ac
ties ter inzameling van gelden
zeer goede resultaten opleverden.
Een Werkgemeenschap voor
Tholen.
Het eiland Tholen vestigde in
het begin van 1949 de aandacht
op zich, doordat hier de Werk
gemeenschap Tholen tot stand
kwam, waarin diverse dorpsge
meenschappen samènwerken.
De specifiek Thoolse proble
men, waarvan allereerst moet
worden genoemd het gebrek aan
welvaartsbronnen en als gevolg
daarvan een arbeidsoverschot,
kunnen hier onderwerp van ge
sprek uitmaken en wij nemen aan,
dat door samenwerking, ook op
sociaal en cultureel gebied, veel
kan worden bereikt. Laat men
echter er voor waken, dat de
Werkgemeenschap niet ontaardt
in een soort oppositie-orgaan te
gen andere provinciedelen, want
dan zou men zijn doel voorbij
schieten.
Dierenbeschermers hadden
hooglopende ruzie.
De dierenbeschermers uit Zee
land Noord kregen dit jaar ruzie.
Die liep ze hoog, dat de oppositie
uittrad en een eigen vereniging
stichtte. Het is een trieste -ge
schiedenis, totaal in strijd met de
Zeeuwse opvattingen. Men bleek
de persoonlijke en de zakelijke
dingen niet te kunnen onderschel
den. Daar de oppositie op de haar
gedane gunstige voorstellen niet
wilde ingaan, viel de vereniging
uiteen. Jammer, vooral voor de
dieren.
Zierikzee vierde een week
lang feest.
Wij zouden zeker een ernstig
verzuim plegen, indien wij niet de
feesten t.g.v. het 1100-jarig be
staan van Zierikzee noemden. Het
was een groots feest, dat een hele
week duurde en dat duizenden
naar de oude veste bracht.
Of de financiële resultaten
(want dat was toch zeker ook
één van de redenen, waarom het
feest was opgezet) opwegen te
gen de kosten en de inspanning,
die de inwoners van Zierikzee
zich hebben getroost, is niet ge
makkelijk uit te maken. Een
groot succes is het helaas niet
geworden.
(Zie voor slot volgende pagina
kolom 4.)
Te 's-Gravenpolder opende de Commissaris der Koningin een
nieuw scholencomplex, een prachtige aanwinst voor de gemeente.
