HONKONG vreest een tweede Berlijn te worden. V» Meer kans op blokkade en sabotage dan op een open aanval. Wat deed „Draagt Elkanders Lasten" Geef geen voedsel aan pessimisme. EDNA EARL PennevruGhten Soldaat Korte Berichten. Ook al varen wü - economisch - in de mist. Nylon visnetten. De schelvis in gevaar. van een Modernisme, socialisme, atheïsme. Maandag 5 September 1949 PROTESTANTS CHRISTELIJK DAGBLAD Pagina 2 Met drukke straten als de Qu eens Road badend in een zee van licht uit de bloeiende winkels aan weerskanten en lichtreclames in alle kleuren weerspiegelend in het water van de baai met zijn vele schepen, met drommen mensen in vrolijke kleren en een intensief verkeer van de laatste modellen dekmoederschip zal kunnen ope reren. Er is een vrijwilligerscorps opgericht, waarin ook de Neder landers vertegenwoordigd zijn. De politiemacht is sterk uitgebreid en een hulpcorps is in opleiding. VLEES HAMSTEREN. Maar meer dan op een oorlog Chinese piraten hebben grote invloed op de scheep vaart tussen Canton en Hongkong en beschietingen van de schepen en beroving der passagiers komt meer malen voor. Schepen, die een vaste som aan de piraten be talen worden echter onge moeid gelaten. Een daarvan was de Wusueh, waarmee onze correspondent de nach telijke, negenurige oversteek gemaakt heeft. Uit Hongkong schrijft hij de volgende in drukken. der autoindustrie over de goede rekent men in Hongkong op een asfaltwegen, ademt Hongkong eenblokkade. „En dat zou Hongkong air van welvaart en zorgeloosheid, wel eens een tweede Berlijn kun- unlek in het Verre Oosten. Maar achter dat alles leeft te vens een groeiende ongerustheid en een zeker gevoel van pessimis me ten aanzien van de toekomst van Engelands lucratieve kolonie: een van de weinige restanten van een kwijnend imperium waar men het modewoord deviezengebrek niet kent. SCHONE SCHIJN. Hongkong heeft uiteraard een sterk Brits karakter, dat zich uit in het drukke centrum, waar de machtige banken en handelshui zen hun kantoren hebben, in het linkse verkeer, in het optreden van de politieagenten, in de na Canton opvallende orde en zinde lijkheid. Maar ook Amerika drukt een stempel op het leven hier: in de manier van zaken doen, in de bontheid van sportkleren en iji de populariteit van snelbuffetten en air-conditioned soda-fountains. In deze buitenlandse sfeer belichaamd door een 20.000 mensen van 55 nationaliteiten (waaronder 200 Nederlanders) leven ruim twee millioen Chinezen hun leven in pet rumoer, de opeengepaktheid en het plezier in overvloedig eten hen sinds eeuwen eigen. De har monie schijnt weinig te wensen over to laten in deze zonnige stad: het trefpunt van heel Zuid-Oost Azië en tegelijk de leverancier er van. Het is een oord waar men voort duren in vacantiestemming lijkt te leven. Maarniets is minder waar dan dat. KLAAR VOOR ALLES. „Hongkong heeft zijn langste tijd bestaanzegt men met een begrijpelijk gevoel van spijt, maar tegelijk blijk gevend van re alisme. Dat wordt steeds duide lijker nu de communistische le gers snel naar het Zuiden stoten. Men rekent erop hen in de laatste toekomst aan de grens tussen de Britse kolonie en China te zien. In een open conflict gelooft men echter over het algemeen niet. Maarals het wel zover zou komen dan is men vastbesloten om de wapens op te nemen, welke ook de gevolgen zouden kunnen zijn. „We zijn op alles voorbereid... zei een van de gouvernements ambtenaren me. Een blik in het nen doen worden", voorspelt men. Er is inderaad reden vrees. Hongkong is voor vlees, verse groenten .zuivelproducten en dergelijke levensmiddelen ge heel afhankelijk van het Chinese vasteland. Met de communisten voor de stad kunnen zij de invoer daarvan gemakkelijk verhinderen hebben ernstige klappen gekregen door het verlies van het Chinese afzetgebied, maar aan de andere kant tracht men elders nieuwe - markten te creëren. Met volle kracht wordt er gebouwd. Enmen verbeidt het ogen blik, dat er weer zaken gedaan kunnen worden met China. Hongkong kent maar één prin cipe: geld verdienen. Principes spelen geen rol. Men drijft even graag handel met de communisten Men za m dat geval zijnheil moe- |ls et de nationalisten. Het is ten zoeken in een luchtbrug: of n V0Qral in Hongkong, dat men zeebrug, maar met alleen is dat krachüg aandringt op erkenning een kolossaal probleem vanwegevan hef communistische regiem van Mao Tze-tungvoor hij er de afstand, maar het zal de kos ten der levensmiddelen enorm ze]f om gevraagd heeft. doen stijgen. En terwijl men knikkend en bui- Maar naast een blokkade vreest - men interne moeilijkheden: relle tjes, stakingen en sabotage. De communistische invloed is sterk. Weliswaar houden zij zich nu rus tig, maar ook dat zal veranderen als hun partijgenoten dichterbij komen. Enwat zal dan de houding van de 2 millioen Chine zen van Hongkong zijn.? NUMMER EEN: GELD. Hongkong laat echter de moed niet zakken. De beurs is wel lus teloos en vele kleine handelaren gend zaken doet met de in het nauw gedreven nationalisten slui pen in de stilte van de nacht Brit se en andere schepen uit de baai I van Hongkong om onder bescher ming van de duisternis de natio nalistische blokkade te breken en - ook de communisten te leveren. „Business is business!" zegt men. I Het is een oude stelregel, die I nog steeds in de mode is. (Nadruk verboden) ALFRED VAN SPRANG. Als instelling van het Christe-de leden bijeengebracht, lijk Nationaal Vakverbond werd 't Maar de ontstellende toename gesticht in 1919. Bij het 40-jarig j der T.B.C. leidde er toe, dat in dat zelfde jaar f 353.000 moest wor den uitgekeerd. Waren de uitga ven in 1939 nog slechts f 105.000, negen jaar later was dit bedrag f 248.000 meer. Dank zij de activi teit der leden, die op allerlei plaat sen inzamelingen hielden, ook op de vergaderingen der Christelijke vakbeweging, was men in staat het tekort van ruim f 170.000 op te heffen. In de jaren 1919 tot eind 1948 heeft 't fonds „D.E.L." f 1.575.000 bestaan van het C.N.V. had dit fonds dus 30 jaar gewerkt. Aanvankelijk was de deelname aan dit fonds voor de leden der Christelijke vakbeweging vrijwil lig. Sinds de bevrijding is het zo, dat ieder die zich aanmeldt voor het lidmaatschap, tegelijkertijd in de contributie een bedrag voor dit fonds betaalt. Daardoor wordt een flfnke basis gelegd voor de hulp verlening aan onze T.B.C.-pa- tiënten. In de eerste 15 jaar van zijn be- uitgekeerd -en daarmede ruim tien- staan, nl. in 1934, kon de penning- duizend patiënten geholpen, meester mededelen dat ruim vierHet staat nu reeds vast, dat het ton aan hulpverlening was uitbe taald. Ruim zes jaar later, nl. aan het einde van 1940 bleek dit be drag opgelopen tot bijna f 950.000. Bijna 6400 patiënten waren in de periode 19191940 door D.Jü.L. bedrag in 1949 benodigd tot over de f 400.000 gaan zal. De T.B.C. neemt nog steeds toe. Bovendien helpt het fonds ook rustbehoeven- den en kinderen, die naar vacan- tiekolonies gaan. Hoofdzaak is en I blijft de tuberculose-bestrijding, geholpen. Helaas werd ook dit fonds door De leden onzer vakbeweging de Duitsers in 1941 geliquideerd.1 zullen in de weken van 517 Sep- U weet nog wel wat dit beteken- -tember a.s. een beroep op u doen. t de! Alle gelden werden in beslag Zij gaven reeds zelf een groot be- rond bevestigt dat. Het leger is 1 genomen en verdonkeremaand, drag. Zij vragen u slechts een $ot een ongekende sterkte opge-1 Zodat bij de bevrijding in 1945 dit klein bedrag naast het hunne te Voerd. Vijf-en-twintig duizend man waarvan velen met oorlogs- Earing en uitgerust met modern zwaar materiaal zullen be- ikbaar zijn. In de baai liggen werk moest beginnen zonder dat geven om daarmede de volksziek- er één cent in kas was. Langza-te, die tuberculose heet, krachtig merhand kwamen de contributies te kunnen bestrijden, binnen en het bedrag dat daaruit aan het fonds ten goede kwam, Verscheidene oorlogsschepen en steeg naarmate het ledental gro-1 Hongkong zal de beschikking heb- pen over een luchtmacht, die van het land, het water en een vlieg- De vulkaan Asama, 160 km ten Za- ter werd. Over 1948, wij vertelden het u reeds, was dit bedrag opge lopen tot f 180.000. Allemaal door Noord-Westen van Tokio, is Lrdagmorgen gaan werken, zo wordt te Tokio gemeld. Verschil lende herbergen werden onder de as bedolven, doch tot nu toe zijn geen persoonlijke ongelukken ge meld. De commissie der V.N., die de gegevens van de niet-zelfbestu- rende gebieden bestudeert, heeft met 12 tegen 2 stemmen een re solutie aangenomen, waarin een beroep wordt gedaan op de bestu rende mogendheden, de inheem sen dezer gebieden inzake het on derwijs op dezelfde wijze te be handelen als de niet-inheemsen. Hongkong houdt zich ondanks de vele auto's ook nog aan het vervoer per rickshau). De Enge'sen hebben getracht ook hierin enige uniformiteit te brengen: alle rickshaws een groene kap, de koelies een blauwe zonnehoed en een blauw pak. Amerikaans legervliegtuig verongelukt. De zeven bemanningsleden van een „C-47" legervliegtuig, dat een oefenvlucht uitvoerde, zijn om het leven gekomen, toen het toestel nabij Fire Island, in Alaska, in het water stortte. Een .schip van de zeemacht is ter plaatse aangekomen, doch men kon geen der slachtoffers te rugvinden. Het gebruik van collectieve paspoorten. Op verzoek van Hoofd Rijks- vreemdelingendienst deelt de districtscommandant van de Kon. Marechaussee ons mede, i dat bij de toepassing van de voorschriften t.a.v. collectieve paspoorten en collectieve lijsten, I de deelnemers hun identiteit dienen aan te tonen door middel van een officieel bewijs met een daarbij behorende foto. Hieron- j der vallen dus o.a. voormalige persoonsbewijzen, paspoorten waarvan de geldigheidsduur is verstreken, postbewijzen, trein abonnementen met foto, rijbe wijzen met foto, uittreksels be volkingsregister met foto, bewij zen van Nederlanderschap met foto. Stamkaarten zonder gele galiseerde foto zijn dus niet meer voor dit doel deugdelijke documenten. SPANNING AAN DE NOORDGRENS VAN ZUID-SLA VIE In verband met de gebeurtenissen aan de Noordgrens van Zu:d- Slavië en de aangrenzende landen Hongarije en Roemenië pu bliceren wij hierbij een kaart van dit gebied. Bijzonder hebben wij de situatie in het Noord-&osten van Zuid-Slavië uit doen komen. Hier ligt de eerste verdedigingslijn aan de Donau, om dat de grote Vlakte van Voyvoia volkomen onverdedigbaar is voor de legers van Tito. Indien de Sowjetlegers de Zuid- Slavische grenzen zullen passeren, ligt de stad Belgrado dus binnen enkele dagen binnen bereik. Mr MILIUS: (Van onze Utrechtse correspondent) Op de gebruikelijke persbijeenkomst, welke aan de opening van elke Jaarbeurs pleegt vooraf te gaan, heeft mr J. Milius, directeur van de Koninklijke Nederlandse Jaarbeurs, een voordracht gehou den waarin hij betoogde dat ons land economisch gezien in de mist vaart. Alles wijst daar op. Dit beeld is weinig opwekkend. Maar men kan, aldus mr Milius, in deze situatie handelen als de kikkers die in een pan met melk vielen. De pessimistische kikker zag geen perspectief meer in het geval en hij deed geen moeite om zich uit de vloeistof te wecken. De optimistische kikker gaf de moed niet op; hij sloeg met zijn po ten net zo lang in het rond totdat do melk boter was geworden en hij vaste grond onder zich had om de sprong naar de vrijheid te ondernemen. Wij kiezen voor de laatste kikker en dienen verbeten voort te gaan. Nimmer mag de. indruk worden gewekt dat er ook maar ergens van verslapping sprake is. In vogelvlucht stipte mr Mi lius verschillende punten aan in het Nederlandse economische leven. Eerst de binnenlandse markt. In vrijwel alle sectoren van deze markt is het verzadi gingspunt thans bereikt. De le vertijden zijn verkort. Dit zijn min of meer gunstige aspecten. Daar staat tegenover, dat de koopkracht van de consumenten sterk is afgenomen. De rigou reuze belastingheffing is daar niet vreemd aan. Het een en ander heeft tot gevolg, dat de concurrentie toenam. Wat de internationale situatie betreft: deze schijnt te worden beheerst door de angst voor de valuatie. Muntbederf is steeds het nauwste verbonden geweest met moeilijke financiële om standigheden. De positie van het pond sterling in Engeland werd aanzienlijk verzwakt. Ook in Amerika heeft muntverzwak king plaats gehad. Toch is het de vraag of deva luatie een oplossing zal bieden voor de bestaande moeilijkhe den. Want er volgt een daliug van de koopkracht op, zodat de genen die goederen uit de dol- larlanden moeten betrekken, tot veel minder in staat zijn. Na tuurlijk is het ook waar, dat Amerikaanse importeurs in dat geval juist worden aangetrok ken tot de goederen uit de niet- dollarlanden, welke in prijs da len. Nederland loopt dan de kans zijn export naar Amerika te verhogen. Toch geloofde mr Milius niet, dat een devaluatie op de duur het economisch red middel is, al heeft n?en er aan vankelijk misschien enig profijt van. HET MARSHALL-PLAN. De oorspronkelijke opzet van het Marshallplan, namelijk het gunstiger maken van de verhou ding import-export naar de dol- largebieden, is nog niet verwe zenlijkt. Integendeel. Er hebben namelijk massale importen uit de dollargebieden plaats gevon den. Het bleek tot heden niet mogelijk op de Amerikaanse markt voldoende kwanta goede ren te brengen. Alleen Engeland verdient een hoger percentage van zijn dollarbehoeften dan vóór de oorlog. Wel wijst Ame rika op de betekenis van het toerisme, maar het is duidelijk dat hierdoor geen oplossing wordt verkregen. Eerste eis voor Nederland is, dat de productie nog meer ver edeld, verfijnd en kwalitatief verbeterd wordt, opdat de vraag naar hetgeen Nederland afzet, toeneemt. De heer Milius achtte het plan om de Marshall-landen te docn deelnemen aan een in Amerika te houden jaarbeurs van bete- FEUILLET0H Naar het Amerikaans door BESSY KIVING 122 Een jong meisje, blijkbaar on geveer van Eima's leeilijd en een grote sterke jongeman, met geel haar vol meel en stof, kwamen het huls uit en keken toe ln stomme verbazing. „Wel, kinderen, kennen jullie de kleine Edna niet meer, die woon de b(j Aaron Hunt zijn klein dochter? Dit is mijn Tabltha en Ibön zoon Willis, die de molen dr(|ft en voor ons zorgt, nu mijn ftrme Peter God hebbe zijn ziel voor drie jaar ls gestorven. Breng een paar stoelen, Willis. Ga hier bij mij zitten, Edna, en Zet je hoed af, kind, en laat mij Je eens aankijken. Wel, wel, wie zou dat gedacht hebben? Wat een flinke, knappe vrouw ben je geworden, dat "is »eker! Kijk eens deze kant op. Wel, je lijkt evenmin meer op die jcleine Edna, met haar blote yoetjes, rose wangetjes eh los hangende haren, die hier door de Velden liep in een gestreept wol len Jurkje om de koelen te hoe den. als ik, Dorothy Elmira Wood, lijk op de koningin van Scheba, toen zij Jeruzalem en koning Sa lomo ging bezoeken. Wat ben je knap geworden! En wat zijn je handen blank en zacht! Nu Ik goed naar je kijk, zie lk, dat je op je moeder lijkt, Hester Eerl, en zij was het mooi ste, liefste meisje ln de buurt. Je bent groter dan je moeder en hebt een trotser houding. Maar je hebt van haar gekre gen, die grote, zachte, glanzende, zwarte ogen en om je mond ligt een even lieve en smartelijke en geduldige trek, als om de hare lag, nadat je vader van dat onge lukkige dak was gevallen en zijn nek had gebroken. Kleine Edna, teruggekomen als een fijne, mooie dame! Je lijkt wel een konin gin! Maar, lieve, je ziet er niet zo gezond uit als mijn Tabitha. Kijk eens wat een gezonde, rode wan gen die heeft. Je bent te bleek en ziet er uit, alsof men je juist een ader had gelaten. Ben je niet wel, kind Vrouw Wood voelde het meisje over de armen en schouders en vond die dunner dan haar gezond heidstoestand eiste. „Ik ben heel wel, dank u, maar moe van de reis en van 't wan delen langs de oude plekjes". „En je hebt natuurlijk veel ge huild. Je oogleden zijn dik en zwaar. Weet je, lieve, het oude huis woei op een stormachtige nacht in Maart ln elkaar en wij hebben de grond verkocht; want toen mijn oude man stierf, waren we er slecht aan toe en een man, genaamd Simmons, heeft de grond gekocht en verbouwt er nu koren. Edna, ben je o het graf van je grootvader geweest?" „O, is het niet prachtig! Ik ge loof, dat je grootvaders graf het mooiste plekje is, dat lk ooit ge zien heb en ik vraag mij soms af, wat Aaron Hunt zou zeggen, als hij uit zijn kist kon opstaan en zien, waar hij onder ligt. Arm kind. Je bent het nog niet te bo ven, zie lk. Ik dacht, dat we jou ook moesten begraven toen hij stierf, want ik heb nooit een kind zo zien treuren om haar verlies". „Vrouw Wood, wie houdt de paden zo schoon en snoeit de den- neboompjes zo netjes?" „Mijn Willis doet dat. De heer, die hier geweest ls en alles heeft besteld verleden jaar December, heeft Willis honderd dollars gege ven om er voor te zorgen en het onkruid te wieden. Hij zei, dat hij altijd onverwacht kon terug ko men en dat hij geen sprietje gras in het pad wou zien. Daarom gaat Willis er iedere Zaterdag heen en houdt de boel netjes. Hoe heet die meneer en wie ls hij? Hij vertel de ons alleen, dat hij een vriend van je was en dat zijn moeder je als kind had aangenomen. Hoe heet hij?" „Meneer Murray en hij ls heel vriendelijk voor mij geweest". „Maar Edna, lk dacht, dat Je naar een fabriek ging om te wer ken? Vertel mij eens, hoe je iti handen viel van zulke rijke men sen?" Edna stelde haar in 't kort in kennis met wat er in haar lange afwezigheid gebeurd was en deel de haar plannen voor de toekomst mee. En terwijl zij luisterde, stak vrouw Wood haar pijp aan, liet haar elleboog rusten op haar knie en steunde het hoofd in de han den. Zo keek zij haar bezoekster aan. „Edna, blijf je vannacht niet hier?" „Dank u wel, vrouw Wood, ik zou het erg graag doen maar ik heb geen tijd en moet terug naar Chattanooga voor de trein ver trekt want lk ben verplicht van avond dóór te reizen". „Wel, doe ln leder geval je hoed af en blijf hij ons eten en dan gaan wij allemaal met je terug, dat wil zeggen, als je niet te trots bent om naar de stad te rijden in onze meelwagen? Wij hebben een nieuwe wagen, maar het is slechts een molenaarskar en het kan zijn, dat dit slecht past bij je mooie, fijne kleren". „Ik wil erg graag blijven en wou alleen maar, dat het dezelfde oude wagen was, die mij meer dan vijf jaar geleden naar 't station bracht". Zware wolken begonnen zich in het Zuidwesten saam te pakken en toen de overdekte wagen voor werd gereden, kondigde een ge rommel van onweer in de verte aan, dat er storm op komst was. Vrouw Wood en haar twee kin deren begeledden de wees en re den de welbekende weg af. Het was donker, toen zij bij het sta tion aankwamen en Willis haalde de koffers van het hotel en zorg de er voor, dat z(j werden aange geven. kenis en hjj sprak de wens uit, dat men in industriële kringen hier te lande moeite zal doen om het plan te. verwezenlijken, opdat daardoor in Amerika zelf nog eens de aandacht wordt ge vestigd op het Nederlandse pro duct. De heer Milius, die blijkbaar nauwkeurig de gang van zaken op de Amerikaanse markt had gevolgd, zeide tot troost nog, dat in de Verenigde Staten de vraag het aanbod blijft over treffen. Zolang dit het geval ;s, houdt Nederland zijn kansen in Amerika. VERNIEUWING BIJ DE ZUIVEL. Komende tot het overzicht van de industrie hier te lande verklaarde de Jaarbeurs-direc teur, dat er inzonderheid van de zuivel veel afhangt. Op inter nationaal gebied zijn op dit punt moeilijkheden gerezen. Men vindt het Nederlandse product te duur. BovendieD is de kwa liteit dikwijls te gering. Ook is het industriële apparaat ver ouderd. De Jaarbeurs verblijdt zich er over, dat binnen haar muren een collectieve inzending van de zuivelindustrie aanwezig is, wel ke zowel door inrichting als af werking ieders bewondering zal wekken. Trouwens, de hele agrarische afdeling mag er wezen. Zij neemt een oppervlakte van elf duizend vierkante meter in be slag, hetgeen overigens met haar belangrijkheid overeenkomt. Weet Nederland wel, dat de melkproductie verreweg de eerst industrie in Nederland is? Is het bekend, dat de varkens vleesproductie een waarde ver tegenwoordigt, die de opbrengst Amerikaanse vissers zijn be zig proeven met nylon visnetten te nemen, welke een-derde minder wegen dan de beste linnen net ten, doch* sterk genoeg zijn om er een haai mee te vangen. The New York Herald Tribune meldt dat vissers, die deze netten ge bruikten, verklaard hebben daarmede in sommige gevallen tot twaalf maal zoveel vis te hebben gevangen als met ouder wetse visnetten en dat hun on kosten uit hoofde van aanschaf fing van nieuwe netten bijna nihil zijn. De vissers beweren dat er met deze netten meer vis gevangen wordt, omdat zij zo fijn zijn en omdat zij minder gauw breken op de knopen. De netten zijn bijzonder geschikt voor de ha ringvisserij, waarbij de netten aan drijvers hangen en door gewichten op de juiste hoogte onder water gehouden worden. Beweerd wordt, dat de vissers in plaats van drie of vier netten, zoals tot dusverre gebruikelijk was, slechts een net mee behoe ven te nemen, daar nylon geen water opneemt en niet behoeft te drogen. Verder wordt be weerd, dat de netten niet rotten en niet door het zeewater, olie of benzine aangetast worden. De Amerikaanse Fish en Wild life Service, een dienst welke zich bezig houdt met de bescher ming van in het wild levende dieren, is momenteel bezig met een onderzoek naar het voorko men van schelvis in de Atlanti sche Oceaan. De grote vraag tij dens de oorlog naar een voe dingsmiddel dat vlees kon ver vangen heeft er toe geleid, dat er te intensief werd gevist. Het .gevolg daarvan is geweest dat in 1948 slechts de helft van de hoeveelheid schelvis gevangen werd, welke in het beste jaar voor de oorlog werd buitge maakt, t.w. 115.200.000 kilo. De biologen van deze Ameri kaanse dienst nemen in de buurt van Nieuw Engeland nu proeven met een nieuw soort net dat er speciaal op gemaakt is om on dermaatse schelvis door te laten. De deskundigen hopen alle vis sers van de voordelen die aan het gebruik van het nieuwe net verbonden zyn te overtuigen daar met dit net de ondermaatse vissen de gelegenheid krijgen volwassen te worden. van de steenkolenmijnen verre overtreft? En houdt men er re kening mee, dat de pluimvee houderij ongeveer gelijk te stel len is met de chemische in dustrie? Daarom mag men zich er over verheugen, dat de agrarische afdeling zulk een gewichtige plaats inneemt op de Jaarbeurs, welke tenslotte een weerspiege ling is van de vaderlandse pres taties. DOKTERS TER BEURZE. De idee van een collectieve inzending, welke al jaren leeft bij de meubelindustrie, bij de agrarisiSïe sector en bij de tex tiel om de buitenlandse bij dragen terzijde te laten heeft ditmaal eveneens weerklank ge vonden bij al wat zich beweegt op medisch gebied. Een dok ter, een apotheker, kortom ieder die een functie heeft in de me dische wereld, kan nu met één oogopslag overzien wat van zijn gading is. HET BUITENLAND BOVENAAN. Tot slot de deelnemers bij elkaar. Er zijn er ditmaal 3056, waarvan 1453 uit het eigen land en 1603 van over de grenzen. Het buitenland neemt derhalve 52 pet. van de beschikbare ruimte in. De vorige najaars- beurs haalde maar 49 pet. vreemde exposanten. Groot-Brittannië en Ierland staan bovenaan. Dan volgt Duits land! (Of daar ook met man en macht gewerkt wordt aan de opbouw van het industriële le ven!) Amerika, België, Luxem burg, Frankrijk en Zwitserland volgen hierna. Alle andere lan den blijven beneden de honderd inzenders. De ingenomen netto-opper vlakte van de beurs bedraagt 39.520 vierkante meter, hetgeen een voorsprong van tweedui zend vierkante meter betekent op de najaarsbeurs van 1948. Er is ditmaal ook een film vertoond in de persbijeenkomst en wel een film over de Jaar beurs. Hoewel deze film heel aardige heelden van het leven in Nederland geeft, moet zij be neden de maat geacht worden wanneer men haar wil gebrui ken voor de propaganda van de Jaarbeurs in het buitenland. Zij is niet in overeenstemming met hetgeen men op de Jaar beurs pleegt te bieden. Wij ver nemen echter, dat het maar een proefneming is, zodat ook wij in dit opzicht het advies van mr Milius ten aanzien van de economische toestand des lands ter harte nemen: Geef geen voedsel aan pessimisme! Het Mortier-peloton. 'n Aardig ding zo'n mortier. Een gladde loop, die je op een paar steunen zet; het achterstuk druk je maar in een grondplaat en klaar is Kees. Het granaatje dat van achteren vleugeltjes heeft laat je maar van boven in de loop glijden en hij valt van zelf op een slagpin, die er voor zorgt, dat hij meteen de loop weer uit is op zoek naar vijan delijk doelwit. En geloof maar niet, dat je dan rustig zit als er zoiets in de lucht hangt. De mortier is een ondersteu ningswapen en dient dus ter on dersteuning van de tirailleur. Dat moet vlug kunnen gebeuren en daarom heeft men het mor tierpeloton maar een aantal car riers gegeven waarmee het pe loton de stukken overal vlug bij de hand kan hebben in welk terrein dan ook. Zo sliert dan een hele colonne carriers over de weg of door het terrein als de mortiristen op oefening gaan. Als het peloton door de dorpjes trekt lijkt het voor de kinderen wel zo'n soort tweede bevrijdingsdag, want de schooljeugd vliegt overal naar buiten en staat aan de kant van de weg te genieten en te gieren als de carriers voorbij denderen dat het een lieve lust is. Maar als we de weg afdraaien en de hei oprijden wordt het tijd om op andere dingen te gaan let ten. De hei is nu namelijk niet overal even effen en soms springt en duikt de carrier als een roeibootje in de branding. En er zijn heus geen zachtlede- ren fauteuils om de stoten op te vangen, nee, niets dan harde pantserplaten. Maar een morti- rist is voor geen kleintje ver vaard en kan heus wel een stootje verdragen. Op een teken van de com mandant stoppen de wagens en op het commando „Uitstijgen" springt de bemanning over de rand van de carriers en bren gen vliegensvlug de stukken in stelling maar dat hebben we al lang gezien. Neen, we gaan nu eens kijken bij Het pantserajmeergesctiut en de zware mitrailleurs. ZUINIGHEID. Als men de officiële uitlatin gen mag geloven, dan is de re gering overtuigd, dat zuinigheid bij de publieke uitgaven nodig is. En ook op de particuliere uit gaven. Er moet weer en meer gespaard worden. Vandaar ook, dat door de Nederlandse Spaar- raad een actie is ingezet om het sparen door de kinderen te be vorderen. Een goede gedachte. Vroeg ge wend, oud gedaan. Maar nu moet men 't met die spaarderij toeh ook weer niet te erg maken. En zo is men in Den Haag tot de ontdekking gekomen, dat het wel aardig zou zijn het systeem van nummering uan motorrijtuigen te wijzigen. Een prachtidee is dat. Voor zulk een maatregel is natuurlijk een geweldige ad ministratieve rompslomp nodig. Formulieren en nog eens formu lieren. En de kosten zijn gering. Volgens de K.N.A.C. zal het aanschaffen van de nieuwe num merborden de eigenaars van die motorrijtuigen in totaal een slor dige anderhalf millioen gulden kosten. Niet de moeite om er over te praten. Bovendien zijn de eigenaars meestal mensen, die weinig om handen hebben en die 't heus wel leuk zullen vinden als ze eens wat formuliertjes mogen invullen. Zo gaan we bezuinigen. En 't Koninkrijk der Neder landen wordt definitief kapot gemaakt. In „Gereformeerd Gezinsblad" wordt opgemerkt, dat het moder nisme in de vorige eeuw bevorder de, dat het socialisme zulk een vat kreeg op een groot deel van ons volk. We lezen: Het bekende, vroegere socialis tische kamerlid J. H. Schaper, er kent dit eerlijk in het eerste deel van zijn autobiographie. „Een hal ve eeuw strijd". Hij schrijft: „In mijn jeugdjaren kwam de moderne of nieuwe richting in de godsdienst op. Prof. Scholten, dr Allard Pierson, Cd. Busken Huet, Prof Küehnen en anderen predik ten hun modernisme, wat men te genwoordig noerfit de vrijzinige godsdienst. Wat nu het socialisme doet, zo bewoog in die jaren het modernisme de gemoederen van het publiek". Schaper vertelt dan, dat hij als kind op de openbare school en bij een moderne predikant ter cate chisatie ging. „Wat was ons geloof? Wij ge loofden niet aan alle Bijbelverha len, noch aan de Drieëenheid, noch aan de lichamelijke opstan ding van Jezus of aan andere wonderverhalen. Ik geloofde ech ter in een persoonlijke God, „de Schepper van hemel en aarde", die des mensen lot bestiert en zon der wie „geen musje op aarde dood neervalt". Maar langzamer hand kwam ook daaraan de twij fel boven. Als de Bijbel slechts een stichtelijk verhaal en niet ietter- lijk „Gods Woord" is; als het pa- radijsverhaal maar een sprookje en Jezus slechts een uitnemend mens is geweest en niet „Gods Zoon" in de positieve zin waar bleef dan het bewijs, waar de aan nemelijke aanwijzing, dat er een God is, die alles geschapen én al les onder Zijn hoede heeft? Was er dan wel iets anders dan de Natuur?" „Toén kwam het socialisme, als een nieuwe heilsleer, zonder God! Domela Nieuwenhuis was een ge wezen dominee on geloofde niet meer. Multatuli schreef het „Ge bed van de Onwetende": O God, er is geen God! Heel de socialis tische litteratuur was doordrenkt van ongeloof. D, N. kon nooit ver loochen^ i zijn vrijdenkerij als oud predikant en anderen legden het er nog dikker op. Uit Gent kwa men Vlaamse liederen en gedich ten o.a. met de titel: „Is er een God?" „Kracht en Stof" maakte op mij een zeer diepe indruk. Mijn vriend Nanninga verzekerde mij, dat dit boek bewees dat er geen God is! Nu, die indruk kreeg ik niet, maar het scheelde, dacht ik, toch niet zo heel veel. Kortom, het socialisme, zijn idealen, zijn lectuur ,het maakte mij volslagen atheïst". Schrikbewind in Zuid-Borneo. Het Bataviasche Nieuwsblad schijft in een hoofdartikel onder de titel „Schrikbewind" over de situatie in Zuid-Borneo, dat op 27 Augustus te Bandjermasin een pamflet is verspreid door het be stuur van de Daerah Bandjar Se latan Dan Timoer (het door Has san Basri en aanhang uitgeroe pen deelavan de republiek Indone sia) van de volgende inhoud: „Herhaaldelijk is door ons be kend gemaakt dat al het perso neel het werk moet neerleggen. Tot dusver is hieraan geen gevolg gegeven, weshalve wij thans een waarschpwing doen horen, dat te beginnen met de eerste September alle werkers niet meer mogen binnenkomen. Wie aan dit bevel geen gehoor geeft, zal op dien overeenkomstige wijze gestraft worden". De aanhef van het pam flet luidde: „Bevel van de mili taire gouverneur, Alri-divisie vier, Zuid-Borneo". Het pamflet was was getekend door het Daerah- hoofd Masrusman. TELEVISIE EN GEBIT. Het is een feit, dat een tele visie-acteur meer in de gaten loopt dan een radio-omroeper. Jack Carter, bekend Amerikaans televisie-komiek, ontving volgend schrijven van een tandarts: „Ik zou Uw aandacht willen vragen voor een erg zwakke plek in UW bovengebit. Kan ik U soms van dienst zijn?."

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1949 | | pagina 2