Is dit gezonde belangstelling?
27 millioen Duitsers gaan Zondag
ter stembus.
ÈDNA EARL
Verenigde Naties deden goed werk
roor de vrede.
Duizenden verdringen zich voor
de Gevangenpoort.
De eerste vrije democratische verkiezingen sinds 1933,
Wie met de 7 Dec.-divisie
naar huis komen.
Sinds de bevrijding gingen
14000 Nederlandse boeren
naar Ganada.
Kinderleed in cijfers.
FEUlUErOH
Trygve Lie publiceert jaarlijks rapport.
Geleidelijke opvoering van
huurverhoging.
i Brieven van een S
Emigrant B
Indonesië
en het Communisme.
Wat er allemaal op een bank
biljet kan zitten.
Dinsdag 9 Augustus 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
(Van onze speciale verslaggever.)
Midden in Den Haag, aan de Ho.' ijver, staat een oud en som
ber bouwwerk wat vreemd tussen de huizen in. Het is de Ge
vangenpoort, een van de weinige historische gebouwen, die de
Residentie heeft. Hoewel de poort nog helemaal intact is, raast
het verkeer er langs en kunnen slechts voetgangers onder de
verweerde muren doorgaan. Vroeger stond de poort in een straat;
maar sedert men de ene zijde van die straat heeft weggebroken,
maakt de nutteloze poort een enigszins dwaze figuur.
Intussen is dit merkwaardige
gebouw een vast punt op het
programma van ontelbare uit
stapjes naar Den Haag. Wie in
te Hofstad geweest is zonder de
idderzaal, het Panorama Mes
dag en de Gevangenpoort te
hebben bekeken, wordt niet voor
vol aangezien. Vandaar dan ook,
dat men inzonderheid op
regenachtige vaeantiedagen in
que staat voor de deur van het
gebouw.
De duizenden, die zich jaar
lijks binnen de benauwde muren
van de Gevangenpoort verdrin
gen, maken de exploitatie van
het gebouw tot een voordelig
taakje. Als het Haags Ge
meentemuseum met zijn vele
kunstschatten naar verhouding
óók zoveel bezoekers kreeg, dan
zou men daar zeer verheugd
over kunnen zijn. Jammer ge-
poeg is de belangstelling voor
kunst vrij wat geringer dan de
Interesse voor griezeligheden.
Want griezeligheden biedt de
Gevangenpoort genoeg. De naam
tegt al, dat deze poort, over
eenkomstig het gebruik in an
dere steden, als huis van bewa
ring dienst deed. Welnu, men
kon degenen wier practijken
aanleiding tot arrestatie waren
geweest, hier baas! Nog worden
<Je hokken aangewezen waarin
Jnen de lieden stopte, die tot de
hongerdood waren veroordeeld
«n wier uitgeteerde lijk na enige
ijd uit de veel te nauwe ruim
de werd gesleept. Nog toont men
e steen, die uitgehold is van
,e regelmatige drup en waar
boven vele mensen krankzinnig
fijn geworden, omdat zij lange
tijd die druppel op hun hoofd
Voelden komen. Net zo lang tot
4ie geregeld weerkerende drup
pel als een gloeiende hamer op
hun hoofd scheen te beuken
BANK DER SMARTEN.
En dan laat men ook de pijn
bank zien, waarop menigeen
gefolterd is totdat de dood óf
ie bekentenis kwam. Hier heeft
Cornelis de Witt, die beschul
digd was van een aanslag op
de. Prins van Oranje, onder helse
Pijnen uitgeschreeuwd: „Gij
kunt mijn lichaam in stukken
icheuren, maar gij kunt er niet
üithalen wat er niet in zit!" An
deren, die zulk een zelfbeheer-
ling niet konden opbrengen,
hebben in half geradbraakte
Itaat bekentenissen afgelegd
Xan euveldaden, die ze niet had-
en gedaan.
Als een stille getuige is deze
bank der smarten in de Gevan
genpoort blijven staan. Maar zij
is slechts een onderdeel in de
reeks van lugubere herinnerin-
J;en aan vroeger. Elk vertrek in
lit gebouw demonstreert de el-
endigheid ten volle. Daar zijn
«ellen zonder licht, zonder lucht
verversing en zonder verwar
ming, slechts enkele vierkante
meters groot, waarin soms vijf
tien mensen werden gestopt.
Daar zijn „ziekenkamers" op de
zolder, een rijtje bedsteden, nare
hokken, die de slachtoffers van
pijnbank en andere martelwerk
tuigen tot verblijf dienden.
Het best zien de vrouwen
vertrekken er nog uit. Maar alles
bij elkaar is die Gevangenpoort
Verre van aantrekkelijk. Wie er
pas geweest is, wordt een beetje
kieskeuriger met zijn lof voor-
het „vermetel voorgeslacht".
Nu kan men onze voorvaderen
Wel schoonwassen door te ver
tellen, dat het toen eenmaal ge
woonte was om de mensen zo
te behandelen, maar dat gaat
toch niet helemaal op. Deze on
menselijke practijken zijn niet
goed te praten.
DE ZWARTE BLADZIJDE.
Als de vaderlandse geschiede
nis op school wordt verteld en
at boeiende historie rondom het
rampjaar 1672 aan de beurt
komt, aarzelt geen enkele onder
wijzer zijn leerlingen voor te
houden, dat hetgeen zich heeft
afgespeeld met de De Witten,
een zwarte bladzijde in onze
geschiedenis is. Dit verklaart
dan ook de aanwezigheid van
het standbeeld voor Johan de
Witt op de plek waar onze voor
vaderen hem en zijn broeder-
hebben gelyncht.
Doch behalve dit monument
voor Johan de Witt, staat er nog
een monument hier op de Plaats
in Den Haag: de Gevangenpoort,
monument ter nagedachtenis aan
de schandelijke daden der Hol-
landers in vroeger eeuwen. Tien 1
tegen één, dat 99 procent van
hen, die de Gevangenpoort be
zoeken, niet weten waar de uit
eengerafelde lichamen van Jo
han en Cornelis de Witt ten
grave zijn gebracht. Daar is geen
belangstelling voor. Maar wel in
teresseert men zich voor de
martelwerktuigen, waarmede
Cornelis de Witt is bewerkt. Is
dit gezonde belangstelling?
Gesteld, dat de nagelaten be
trekkingen van hen, die in de
bezettingstijd zijn vermoord, ge
legenheid kregen om het pistool
te zien waarmede een vader het
nekschot had gekregen, of de
knots waarmede een broer in
Japanse gevangenschap was
doodgeranseld, of het koord
waaraan een zoon werd opge
hangen, men zou er met huive
ring voor bedanken. Maar met
het meeste genoegen verdringt
men zich voor de Gevangenpoort
waar iets dergelijks te zien is.
De zwarte bladzijde uit het ge
schiedenisboek wordt hier da
gelijks weer opgeslagen. De vuile
was van Nederlands verleden
prijkt dagelijks langs de open
bare weg!
VREEMD GENOEGEN.
Zeker, de geschiedenisweten
schap vergt het voortbestaan
van de Gevangenpoort. Men be
hoort te weten hoe het eertijds
toeging in het gevangeniswezen.
Maar dat is nog iets anders dan
„voor een dubbeltje griezelen",
zoals nu dagelijks in Den Haag
door velen wordt gedaan.
Enige dagen geleden heeft een
hooggeplaatste Britse autoriteit
een bezoek aan Nederlandse ge
vangenissen gebracht. Hij was
ten zeerste ingenomen met de
wijze waarop men hier te lande
de gevangenen behandelt. Hij
had veel lof voor de methode,
welke te Leeuwarden in gebruik
is. Maar de methodes van de
Gevangenpoort zag hij niet. Heeft
ook geen zin, want dat was van
vroegerdaarvoor schamen
wij ons!
Doch waarom lopen duizenden
zich dan te vergapen aan die
sinisterheden van een voorbije
tijd? Wij schudden onze hoof
den over mensen, die „een bios-
coopje pikken" en dan voor hun
amusement naar een flim over
Auschwitz gaan kijken. Wij be
grijpen niet wie ter wereld zin
heeft om een concentratiekamp
bij wijze van „bezienswaardig
heid" te gaan bezichtigen. Maar
domweg tellen we tien centen
neer om de Gevangenpoort van
binnen te zien. En dan maar
griezelen! Raar volk zijn wij!
West-Duitslands 27 millioen kiezers zullen Zondag 14 Augustus
ter stembus gaan voor de verkiezing van het eerste parlement van
de nieuwe West-Duitse federale republiek. Deze verkiezingen zul
len de eerste vrije democratische verkiezingen zijn sinds Januari '33
toen Hitier aan de macht kwam. De uitgebrachte stemmen zullen
de samenstelling bepalen van de West-Duitse bondsdag, welke op
zijn beurt de federale kanselier en zijn kabinet zal kiezen.
Politieke waarnemers willen
zich niet aan voorspellingen wa
gen, doch de meeste geallieerde
deskundigen geloven, dat het re
sultaat zal zijn een coalitie van de
Christen-Democraten (C.D.U.)
met de vrije Democraten (F.D.P.)
en de Deutsche Partei van de Br.
zone.
De bondsdag met ongeveer 400
leden zal met 400 leden van de
statenparlementen de nieuwe West
Duitse federale president aanwij
zen. De 43 leden van de bonds
raad (senaat) zullen rechtstreeks
door de statenregeringen worden
aangewezen. Geallieerde waar
nemers geloven, dat de Sociaal
(Ingez. mededeling, advert.)
1 Democraten (S.P.D.) wellicht de
meeste zetels zullen veroveren,
doch geen absolute meerderheid,
[noch een geschikte coalitie-part
ner zullen krijgen. Het door de
S.P.D. bekendgemaakte program
belet een samengaan met de com
munisten, terwijl de enige andere
niet gebonden groep, de linkse
katholieke centrumpartij, waar
schijnlijk niet voldoende zetels zal
krijgen om een coalitie mogelijk
te maken.
Vier nationaal erkende partijen
en 25 splinter- en kleinere par
tijen nemen aan de verkiezingen
deel. De twee grootste partijen
zijn de S.P.D. en de C.D.U., beide
met „gematigde" programma's.
De S.P.D. heeft zich officieel uit
gesproken voor een gematigd evo-
lutionnair socialisme, een Duitse
eenheid en een Westerse Unie.
De C.D.U., die de steun van de
kerken geniet, bepleit de toepas
sing van christelijke beginselen op
politieke, sociale en economische
vraagstukken en steunt het par
ticulier initiatief. Zij is gekant te
gen onbeperkt particulier en
staatskapitalisme. De partij heeft
haar grootste aanhang op het
platteland, vooral in het Rijnland.
De originele bronzen grafsteen,
welke voor het graf van Maarten
Luther werd gemaakt, zal van de
St. Miohaelskerk te Jena, waar
iiij meer dan vier eeuwen opge
slagen is geweest, worden over
gebracht naar Luthers graf in
Wittenberg.
De directeur voor de demobili
satie van de Koninklijke Land
macht deelt mede:
,Uit brieven, die mij van meer
dere zijden hebben bereikt, is
mij gebleken, dat niet overal een
goede uitleg wordt gegeven aan
een zinsnede uit het z.g. Paas-
comminuque van de minister van
Oorlog.
De militaire autoriteiten, zowel
hier te lande als overzee, hebben
- dit dient nadrukkelijk te wor
den vastgesteld bij het formu
leren van de hierboven aangehaal
de zinsnede het oog gehad op een
bepaalde groep militairen, name
lijk de groep, dte eerst bij de 7
December-divisie werd ingedeeld,
doch later om redenen van dienst
belang naar de 2e divisie werd
overgeplaatst.
De minister van Oorlog heeft
na overleg met de legerleiding in
Indonesië thans bepaald, dat on
der de groep bedoeld in de boven
vermelde zinsnede zullen vallen:
a) alle militairen van de Ko
ninklijke Landmacht, die voor 1
Januari 1946 onder de wapenen
zijn gekomen;
b) de nog resterende O.V.W.-
ers behorende tot de 2e divisie,
die na 1 Januari 1946, doch voor
of tegelijk met de dienstplichtigen
van de 7 December-divisie onder
de wapenen zijn gekomen;
c) de dienstplichtige onder
officieren van voor 1940, inge
deeld bij de 2e divisie, die yoor
of tegelijk met de dienstplichtigen
van de 7 December-divisie onder
de wapenen zijn gekomen.
Colin Gibson, de Canadese
minister van mijnen en natio
nale hulpbronnen, heeft be
kend gemaakt, dat plannen ge
maakt zijn voor de voortzetting
van de emigratie van Neder
landse boeren en hun gezinnen
naar Canada in 1950. Meer dan
14.000 leden van Nederlandse
boerengezinnen waren in Cana
da aanekomen sinds, de emigra
tie in 1947 begon, nadat een
overeenkomst gesloten was tus
sen de Nederlandse en Canadese
regering. In 1947 bedroeg het
aantal dergelijke emigranten,
dat in Canada arriveerde, 3000,
in 1948 7000 en dit jaar tot dus
ver 4000. Men verwacht echter
voor het einde van het jaar nog
2500 emigranten. De Nederlandse
immigranten vestigden zich op
boerderijen in alle streken van
Canada, ofschoon het merendeel
naar Ontario is gegaan, terwijl
velen zich ook in Alberta, Que
bec, Manitoba en Brits Colum
bia hebben gevestigd.
Naar verluidt is een behoorlijk
aantal van deze Nederlandse
gezinnen thans permanent ge-
installeerd in boerderijen, die zij
bezitten, gehuurd hebben of
waarvan zij de opbrengst met
anderen delen.
Ruim 600 „peetouders" uit de
Verenigde Staten zullen deze zo
mer een bezoek brengen aan de
aoor hen aangenomen kinderen
in door de oorlog geteisterde ge
bieden van Europa. Ongeveer
500.000 Amerikanen betalen een
maandelijkse bijdrage van 15 dol
lar voor het onderhoud van 50.000
Europese kinderen, die 't slacht
offer van oorlogsomstandigheden
zijn geworden door lichamelijk
letsel of door het verlies van
ouders en verwanten. Velen van
deze „peetouders" zijn oorlogs
veteranen, die met de kinderen
hebben kennis gemaakt toen zij
in Europa gelegerd waren. Onder
dit „peetschap" bestaat geen mo
gelijkheid voor wettelijke adopta-
tie; men kan uitsluitend financi
ële steun verlenen, zolang 'tkind
hieraan behoefte heeft.
In Frankrijk zijn 1500 kinde
ren, die zulke „peetouders" heb
ben en ln Italië bijna 1000. Aan
gezien er in Italië veer meer kin
deren zijn, die verminkt of kreu
pel zijn, werden in dit land spe
ciale instellingen voor deze kin
deren opgericht, waar een groot
aantal van hen een tehuis vindt.
In België zijn 750 geadopteerde
oorlogswezen, in Tsjecho-Slowa-
kije 350 en ln Polen 550. In Fe
bruari 1949 werd het programma
uitgebreid tot Griekenland. In dit
land komen duizenden kinderen ln
aanmerking.
Naar het Amerikaans
Ooor BESSY KIVING
99) _o_
„Neen, Gertrude, ik kan je
niet steunen in een geheime
correspondentie. Ik heb te veel
achting voor je ooin, om er toe
bij te dragen, dat er brieven in
en uit zijn huis worden gesmok
keld. Bovendien, zou je moeder
de gedragslijn, die je volgt, niet
goedkeuren."
„O, ik liet haar het andere
briefje zien en zij lachte alleen
maar eens en streelde mijn
wang, zeggende; „Wel liefje,
hij is oud genoeg om je vader
t® zijn." Dit briefje is alleen om
te vragen, of hij het andere wel
ontving.
Ik heb het gezonden door de
bediende, die het hertje bracht
o, lieve deugd, kijk eens welk
een gat de kleine deugniet in
mijn nieuwe, wollen jurk heeft
gebeten. Wat zal mama boos
zijn! Toe ga weg, rakker, ik zal
je dadelijk eten geven. Heus
Edna, er is niets geen kwaad in,
als je dit briefje overbrengt,
want ik geef mijn woord er op,
dat mama er niets om geeft.
Denk je, dat ik je wat wijs zou
maken. Och, toe, Edna. Het zal
ham zoveel eerder bereiken, dan
wanneer ik het in de bus doe,
dan blijft het misschien een week
op hét postkantoor liggen. En
oom Allard heeft nu eenmaal
geen extra-bedienden, die voor
mij boodschappen kunnen
doen."
„Gertrude, misleid je mij
werkelijk niet? Weet je zeker,
dat je moeder het andere briefje
heeft gelezen en dit goedkeurt?
Heel zeker, je kunt het haar
vragen, als je aan mij twijfelt.
Hoor, ik moet naar binnen,
mama roept mij. Lieve Edna,
als je van mij houdt doe het
dan! Ja, mama, ik kom."
Edna kon de smeekbede, die
er lag op het lieve gezichtje,
dat tegen het hare gedrukt
werd, niet weerstaan en met een
zucht, nam zij het kleine briefje
aan en ging weg.
Meer dan een week was reeds
verstreken, sedert meneer Ham-
m' d en mevrouw Powell ge
schreven hadden en zij haar
hadden aanbevolen voor de be
trekking als gouvernante bij
mevrouw Andrew. In die tus
sentijd had zij geen woord ge
wisseld met meneer Murray. Zij
had het grootste deel van haar
tijd doorgebracht met het over
schrijven van allerlei dingen uit
de bibliotheek, die zij voor het.
boek, dat zij schrijven wilde, no
dig had. En terwijl Estelle bui
tengewoon opgewekt scheen,
sloeg mevrouw Murray in stille
de voorbereidselen van de wees
voor haar vertrek gade.
Verdiept in zeer pijnlijke
overwegingen, liep het meisje
vlug door, tot zij aan de armoe
dige woning van de smid kwam.
Zij klopte op de deur.
„Kom binnen, meneer Mur
ray". Edna duwde de deur open
en liep naar binnen.
„Het is meneer Murray niet
deze keer".
„O, Edna! Ik ben zo blij, dat
je bent gekomen. Hij wou niet,
dat ik het je vertelde; hij „eide,
dat hij het niet bekend wilde
hebben. Maar nu je hier bent,
wil je t"i mij blijven, niet waar,
tot alles voorbij is?"
Hulda knielde naast de krib
van haar vader neer en Edna
schrok van de uitdrukking van
opgewondenheid en zenuwach
tigheid, die er op haar bleek,
trillend gezichtje lag.
„"Wat bedoelt zij meneer
Reed?"
„Arm, klein kind, zij is zo op
gewonden, dat zij nauwelijks
I kan spreken, en ik ben niet
sterk genoeg om veel te praten.
Hulda, mijn kind, vertel juf-
frouw Edna alles eens.
„Meneer Murray heeft alles
gehoord wat ik tegen je zei over
dat bidden, je weet wel, dat
mijn ogen geopend mochten
worden. En hij is diezelfde
[avond nog naar de stad gegaan
en heeft getelegrafeerd naar een
dokter, die soms blindheid kan
genezen. Hij heeft hem ge
vraagd hier te komen om te
zien, of hij iets voor mjjn ogen
zou kunnen doen. Meneer Mur
ray is hier vanmorgen geweest
en zei, dat hij van de dokter
had gehoord, dat hij deze mid
dag zou komen. Hij zei, dat hij
kon blijven tot het rijtuig weer
weg moest om de trein te halen
in Chattanooga, want hij moet
dadelijk terug. Zie je, hij is
stil. Hoor eens, hoor eens, daar
komt een rijtuig aan! O, Edna,
bid voor mij! Vader, bid voor
mijn arme ogen!"
Het lieve, kinderlijke gezichtje
was doodsbleek en tranen vul
den de bruine omsluierde ogen,
toen Hulda haar handen samen-
klemde. Haar lippen bewogen
zich snel, al was er geen ge
luid hoorbaar. Edna verborg
zich achter de deur en gluurde
door een reet tussen de planken.
Murray kwam het eerst bin
nen en wenkte de vreemdeling,
die op de drempel bleef staan
met een kistje met instrumen
ten in de hand.
„Kom binnen, Hugh, hier is je
patiëntje. En ik geloof, dat zij
zo bang is als een wezel. Hulda,
kom eens in het licht."
Hij trok haar naar het raam
en tilde haar op een stoel en de
dokter boog zich over haar heen,
duwde zijn bril omhoog en on
derzocht nauwkeurig de ogen
van het kind.
„Beef niet zo, Hulda, er is
niets om bang voor te zijn. De
dokter zal je geen kwaad doen."
„O, het is niet, omdat ik bang
ben, dat de dokter mij pijn zal
doen! Edna, bid je voor mij?"
„Edna is niet hier", ant
woordde meneer Murray, de ka
mer rondziende.
Majoor-vlieger J. L. Flinterman, commandant van nr. 323 Squa
dron, het Nederlandse Meteor straal jagereskader, die in Augus
tus een poging zal doen een Nederlands hoogte- en snelheids
record te vestigen. De record-vluchten zullen worden onder
nomen in een Gloster „Meteor IV".
Trygve Lie, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties,
verklaart ln zijn jaarlijks rapport, dat de Verenigde Naties heb
ben bijgedragen tot de verwezenlijking van een vreedzamer we
reld door het voorkomen of beëindgien van oorlogen waarbij 500
millioen mensen zouden zijn betrokken.
De vrees voor oorlog is afgenomen, aldus Trygve Lie. Het einde
van de Berljjnse impasse is een der voornaamste factoren, die hier
toe heeft bijgedragen.
zame regeling" hadden in Pales
tina .Indonesië en Kasjmir tot de
vrede geleid.
De stichting van de staat Is
raël in Palestina zonder een grote
oorlog acht Lie een der epische
gebeurtenissen van de geschiede
nis.
In Indonesië hebben de Ver
enigde Naties een beslissende rol
gespeeld Dij de pogingen om een
vreedzame regeling te verkrijgen
en 70 millioen mensen op vreed-
zama wijze tot nationale onafhan
kelijkheid te leiden."
„Toen India en Pakistan de op
dracht van de Verenigde Naties
tot het staken van het vuren in
Kasjmir inwilligden, werd de 400
millioen zielen tellende bevolking
van deze twee landen de ergste
van alle rampen-godsdienstoorlog
en burgerstrijd bespaard".
VERZOENENDE
KRACHTEN.
Toen drie grote mogendheden
vorig jaar September de Berlijn-
se kwestie voor de Veiligheids
raad brachten door een aanklacht
tegen een vierde .vreesden velen,
dat deze crisis tot het uiteenslaan
van de Verenigde Naties en tot
een derde wereldoorlog zou lei
den.
In plaats hiervan, zo zei Lie,
kwamen onmiddellijk matigende
en verzoenende krachten in wer
king, die tenslotte tot gevolg had
den, dat de onderhandelingen der
grote mogendheden over de vre
desverdragen werden hervat. Lie
beschuldigt de grote mogendhe
den er van, dat zij haar pogingen
voortzetten „om haar posities te
versterken voordat de toestand
door de sluiting der vredesverdra
gen meer gestabiliseerd is".
Hij voegde hieraan toe, dat „ten
gevolge van de geschillen tussen
de grote mogendheden geen vor
deringen zijn gemaakt bij het ter
beschikking stellen van strijd
krachten aan de Veiligheidsraad
om zijn acties kracht bij te zetten".
Ook zijn er weinig vorderingen
gemaakt inzake overeenstemming
over de controle op atoomenergie
en andere wapenen.
Schikkingen voor regionale vei
ligheid kunnen volgens Lie soms
het machtsevenwicht herstellen,
doch collectieve veiligheid kan
slechts worden bereikt door de
wijze te bepalen waarop alle grote
mogendheden vreedzaam volgens
het handvest kunnen samenleven.
HET AMERIKAANSE
INITIATIEF.
„Een der meest bemoedigende
gebeurtenissen van 't jaar" noemt
Lie „de stuwkracht van het Ame
rikaanse initiatief tot een veel
omvattend program van tech
nische hulp aan de minder ont
wikkelde gebieden".
„De morele kracht van de Ver
enigde Naties en haar overre
dingskracht "ten bate van een re
delijk compromis en een vreed-
Ruim een eeuw geleden bezat
Friesland 800 schepradmolens
Hiervan is er thans nog maar
één over, die zich in het wijde
landschap tussen Leeuwarden
en Warga bevindt. Binnenkort
echter gaat deze oude molen
verhuizen naar Heeg, waar hij
als monument zal blijven be
waard. De laatste oude schep
radmolen, met onder de wiek
rechts het ingetimmerde schep
rad.
De geruchten over de komende
huurverhoging duren voort.
Nu komt weer de „Nieuwe
Haagse Crt" met een bericht uit
„betrouwbare bron" volgens het
welk de regering aan de Stichting
van de Arbeid advies zal vragen
over 't resultaat van 't interdepar
tementaal overleg inzake de ko
mende huurverhoging, dat het
volgend plan omvat: een per 1
Januari 1950 ingaande huurver
hoging van 17 Vs pCt., met de mo-
lijkheid, deze in een tijdsbestek
van 10 jaar op te voeren tot 60
pCt. Het tempo der geleidelijkheid
zal uiteraard afhankelijk zijn van
de ontwikkeling van het peil van
de kosten van levensonderhoud,
Luchtbrug Hongarije
Albanië?
Een woordvoerder van 't Griek
se departement van Buitenlandse
Zaken heeft verklaard, dat de,
Griekse regering berichten had
ontvangen over de organisatie
van een luchtbrug van Hongarije
naar Albanië om zowel generaal
Enver Hodja, de Albanese minis
ter-president, als de Griekse op
standelingen van wapens te voor
zien. Een Hongaars generaal, ge
naamd Salay, zou in Tirana zijn
aangekomen voor de organisatie
van de luchtbrug.
Door de verrekijker. XI.
NIEUW ZEELAND.
's Morgens gaat het al aardig
koud worden, maar overdag is
het zomerweer. "We staan nu
ook niet meer vroeg op. Ik ben
de eerste, tegen zeven uur. Dan
maak ik de kachel aan, zet wat
thee en na er een kop van te
hebben gedronken, ga ik de vier
koeien melken, een karweitje
van vijf minuten.
Of wij die koeien wel namel-
ken? Welnee, enkele geven in
derdaad nog iets, maar aan na-
melken kun je niet beginnen. In
een krant las ik laatst nog, dat
een professor het ook afraadde,
daar de koeien anders niet goed
'aan de machine wennen.
In het begin zag ik erg tegen
die koeienbeweging op, maar ze
leven er ruim van zegt mijn
baas en dat merk je trouwens
wel ook.
Om half negen eten we.
De melk wordt ontroomd en
wat er aan room over is, dus
wat we zelf niet nodig hebben,
gaat naar de fabriek.
De ondermelk is biggenvoed-
sel.
De koeien lopen nu in de
heuvels. Ze komen de hele win
ter niet op stal, omdat er geen
stallen zijn. Indien het wat te
koud wordt 's nachts, gaan ze
onder de bomen staan.
Ons brood, wordt elke dag,
gelijk met de post en de kranten,
met een auto rondgebracht, en
wij halen het uit het kastje
vooraan bij het hek.
De wegen hier zijn te verge
lijken met de binnenwegen bij
ons. Voor het merendeel zijn ze
van grof grint en uoor fiets
banden niet zo buitengewoon.
Er is hier slechts één wegwer
ker: een bulldozer, die de wegen
plat rijdt en het grint weer ver
spreidt.
In de verste uithoeken is hier
electriciteit, zoover ik weet, cn
met electrische pompen wordt
dan het water opgehaald.
We zijn nu bezig bomen te
rooien. Een kabel aan de trac
tor en dan maar trekken. Als ze
er uit zijn, rijden we ze op een
hoop om te laten wegrotten. Al
leen het beste hout gebruiken
we voor brandhout.
's Avonds zitten we bij het
houtvuur en dan schrijf je een
brief aan de mensen in Zeeland.
Peinzend tuur je in de vlammen.
Of ik me eenzaam voel? In geen
geval. Ik heb er geen spijt van,
dat Ik in dit land terecht ben
gekomen.
EMIGRANT.
EMIGRATIE.
Goede berichten las ik uit
Canada.
Men is daar over de uit ons
land overgekomen werkkrach
ten best te spreken.
Er zijn landen, Frankrijk b.v.,
waar van emigratie geen sprake
kan zijn.
De goddelijke opdracht, vrucht
baar te zijn en de aarde
te bevolken, is daar afgewezen.
Menselijke wijsheid had uitge
maakt, dat men beter deed het
aantal geboorten te beperken,
teneinde het leven te vergemak
kelijken.
En het resultaat is geweest,
dat een belangrijk deel van de
rijke bodem vrijwel onbewerkt
bleef, en dat Frankrijk voor de
toekomst op buitenlandse krach
ten is aangewezen.
In ons land is dat gelukkig
anders.
Zeker, het valt aan de ent
kant te betreuren, dat in het
Nederlandse huis voor de Ne
derlandse kinderen geen
plaats is.
Maar aan de andere kant zit
er iets moois in te zien hoe het
kleine Nederland op deze wijze
nog voor andere landen van be
tekenis kan zijn.
Sinds 19.' zijn alleen in Ca
nada meer dan 14000 Nederlan
ders kinderen meegerekend
aangekomen en in de loop
van dit jaar worden er nog 2500
verwacht.
En ze worden daar met blijd
schap begroet.
En zo blijft ons toch in vele
opzichten zo rijk gezegend
landje, zijn roeping om voor an
deren tot een zegen te zijn, ver
vullen.
Een ernstige waarschuwing
aan Amerika en Nederland.
Een volk van zeventig millioen
zielen wordt in handen gespeeld
van het communisme, aldus waar
schuwde de heer Boelhouwer op
een persconferentie van de Ne
derlandse Volksunie..
Hij wees op uitspraken van een
bekend vertegenwoordiger van
Moskou, dat de communistische
opmars niet bij Canton zal stil
staan, maar doorgaat naar het
Zuiden. Indonesië is strategisch
zo gunstig gelegen, dat van daar
uit zowel de Phillippijnen al»
Australië kunnen worden gebom
bardeerd. Zuid-Oost-Azië is de ba
sis voor West-Europa. In deze
omstandigheden wijst spr. op de
belangrijke artikelen, die de op de
terugreis uit Indonesië omgeko
men Amerikaanse journalisten
hebben gepubliceerd, en waarme
de de Unie door een bevriende re
latie in Amerika (een Amerikaan,
die Indonesië door en door kent),
en buiten partijverband in Neder
land actie wil voeren om de open
bare mening wakker te schudden.
Anderhalf uur lang las de heer
Boelhouwer de verbluffende pu
blicaties voor van deze journa
listen, waaruit bleek, dat Ameri
ka zich schaart aan de zijde van
de minst democratische meest an
ti-Westerse groep in Indonesië, de
republiek, wier regering 17 com
munisten en meelopers telt.
Hij wees op een artikel, waar
in verteld wordt hoe op Sumatra
drie communistische legers wach
ten op het vertrek der Nederlan
ders. Zjj zgn uitgerust met veld
geschut en worden voorzien door
snelle motortorpedoboten, die va
ren op havens, welke Nederland
niet bezetten mag.
Spr. vertelde ook van een po
ging van officiële Nederlandse zij
de om een gesprek tussen een
Amerikaanse journalist en een
vertegenwoordiger der Unie te
verhinderen.
Vrijstelling verplichting tot
deelneming bedrijfspensioen
fonds landbouw.
Er zijn in de landbouw verschil
lende werkgevers, die voor hun
personeel reeds pensioenvoorzie
ningen lopende hadden voordat 't
Bedrijfspensioenfonds voor de
Landbouw in werking trad. Wan
neer de bestaande regeling aan
bepaalde eisen voldoet, waarvan
de voornaamste wel is, dat de
pensioenvoorzieningen minsten*
even gunstig moeten zijn als die
van het Fonds, kan vrijstelling
worden verleend van de verplich
ting tot deelneming.
Aanvragen om vrijstelling die
nen zo spoedig mogelijk, doch ui
terlijk 1 September a.s. te worden
ingezonden aan het kantoor van
het Bedrijfspensioenfonds voor d®
Landbouw, Zeekant 35, Scheve-
ningen.
Een Frans medisch tijdschrift
heeft op verzoek van zijn lezers
enkele van die vleze, onogelijke,
verfomfaaide en aan alle kanten
met reepjes kleefpapler saamge
houden biljetten laten onderzoe
ken, waarmee de Fransen elkan
ders diensten betalen. Het resul
taat van deze analyse, dat „Com
bat" volgens „De Volkskrant"
meedeelt, is angstaanjagend. Een
biljet van honderd francs wordt
door 5 a 600.000 microben bevolkt,
waaronder de microscoop een ko
lonie Koch-bacillen ontdekte,
voorts een kolonie streptococcen,
een kolonie klnderpokkenbacillen
mitsgaders een van schurftver-
wekkers. Deze van de éne vest
zak naar de andere verhuizende
kolonies ware vacantiekolonies
vegeteren te midden van an
dere elementen, die met het be
talingsverkeer evenmin van doen
hebben. Want de bacteriologen
ontdekten op hetzelfde biljet: el-
geel, tabak, suiker, sporen van
lippenstift, melk en konijnenbloed.
Kort en goed, Iedere keer, dat de
Fransman in zijn portemonnale
grijpt, voert bij een ware bacte
riologische burgeroorlog.
