Aan de walvisvangst zit heel wat vast.
Het einde van de tocht met de
„Nog een maand misschien
de optimisten.
zeggen
Gereformeerd Schoolverband
vergaderde.
I KameA-cuüoMteiten
PL0UVIER heelt DE schoenen.
EDNA EARL
MET DE „MIJDRECHT" NAAR DE ZUIDPOOL. (VIII)
Vraagstuk der Belgisch'
Nederlandse Waterweg
mislukt?
Bezoldigingsregeling Kon.
Landmacht.
feuilleton
Nieuwe spoorwegen in
Midden-Afrika.
Militaire kiezers.
Maandag 30 Mei 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
H
Maar met dit alles weet U nog niet hoe de vangst precies in zijn
werk gaat. En daarom volgt hier ten besluite een beschrijving van
het jagen van walvissen.
De „Willem Barendsz" Is vergezeld door tien jagers, schepen, die
veel lijken op trawlers, met een tonnenraaat van 200 300 ton.
Van de stuurhut af gaat een loopbrug naar het voorste puntje
van de boot, waar een harpoenkanon opgesteld staat. De kapi
tein, als regel een Noor, is tevens harpoenschutter.
Een harpoen is een staalijzeren pen verdwijnen. We namen de
buis van ongeveer 114 meter lang.1 post over en beloofden de jongens
Het gewicht is ongeveer 70 kg. van de „Willem Barendsz" de
Op de van weerhaken voorziene groeten te doen aan vrienden en
kop is een granaat geschroefd, j bekenden in het Vaderland.
Heeft nu de uitkijk op de mast 's Avonds gooiden we los, voe-
een walvis ontdekt, dan geeft hij ren een ererondje om de Barendsz
aanwijzingen aan de roerganger, en namen koers Noord. Aan boord
Men vaart naar het niets vermoe-hadden we nog het stoffelijk over-
dende dier, dat vreedzaam aan het schot van Olaf Hansen, vermaard
garnalenvissen is. Wanneer men kapitein uit Sunderfjord, die bij
op een 25 a 30 meter afstand ge- een ongeluk op zijn schip het le-
komen is, schiet de harpoenier ven verloor. Het stoffelijk over-
het monster de harpoen in de rug. schot was gebalsemd en werd
Aan deze harpoen zit een sterke naar Noorwegen vervoerd.
Nylon lijn, die via de mast bij de Op 13 Maart '49 lieten we voor
winch ligt opgesloten. de Waterweg het anker vallen.
De Antwerpse havenkringen
hebben de indruk, dat de jong
ste poging der Belgische rege
ring ora tot eep behandeling te
geraken van het vraagstuk der
Belgisch—Nederlandse water
wegen als mislukt beschouwd
kan worden. De regering zou het
namelijk niet eens kunnen wor
den over de Belgische afgevaar
digden naar de Nederlandse-
Belgische commissie ter bestu
dering van het probleem der
haven- en waterwegen.
De verklaringen van Spaak
in het parlement hebben in het
bijzonder tot de opvatting ge
leid, dat de voorzitter van de
Kamer, Frans van Cauwelaert,
geen deel van deze Belgische
delegatie zal uitmaken, zoals
oorspronkelijk werd veronder
steld.
?ev
ru
ov<
Ba
jiei
wa
vei
DO!
tri
Walvis neemt boot op
sleeptouw.
Een harpoenschot kan dodelijk
zijn, maar dikwijls komt het voor,
dat de walvis de gehele lijn „uit
loopt" en de boot op sleeptouw
neemt. Wordt de walvis moe, dan
palmt men met de winch de lijn
in, gaat hij er nog eens van door,
dan laat men de lijn weer vieren
en wordt het schip nogmaals op
sleeptouw genomen. Is de boot
dan voor de tweede maal dicht
genoeg genaderd dan geeft men
weer een harpoenschot, maar dit
maal zonder lijn. Zodra het beest
(Jood is, wordt een puntige ijzeren
puis in de vis gestoken, de buis is
verbonden met een luchtslang; het
peest wordt dan opgeblazen om
het gevaarte drijvende te houden
•n langszij gehieuwd. Op de staart
wordt door enige kerven aange
ven, hoeveel harpoenen men ge-
iruikte, voordat men het beest
verwonnen had. Op de „Willem
arendsz" worden deze kenteke
nen weer verwijderd. Wij hebben
walvissen zien liggen die drie ker
ven in de staart hadden. De har
enen komen er soms geheel
rom en verbogen uit, wel een be
wijs, dat de huid van een walvis
heel wat tegenstand kan bieden.
In de smederij van de „Barendsz"
worden ze weer gerecht.
Jacht niet altijd vlot.
Niet altijd gaat de jacht vlot.
Een jager kan binnen een half
Uur een walvis hebben maar soms
komt het voor, dat de jacht een
halve dag duurt en menig keer
Ontkomen de walvissen in het
:ijs. Want een walvis die be-
erkt, dat het om hem te doen
heeft een redelijke kans o'm te
Ontkomen. Onsportief is de jacht
niet.
Twee van de tien jagers varqn
Set de buit naar de Barendsz.
eeft een jager een walvis langs-
|ij en ontdekt de uitkijk een nieu
we buit, voordat de eerste is af
gehaald, dan wordt er op de ge
vangen walvis een vlag gezet en
laat men het dier tijdelijk aan zijn
lot over: een vlaggevis.
Via de radio houden de ma
troos-telegrafisten contact met
elkaar en met het moederschip.
Een buit van 15 k 20 walvissen
per dag is niets ongewoons.
Voor het laatst langszij.
De vijfde Februari zouden we
voor het laatst langszij van de
„Willem Barendsz", maar „het
weder was niet dienende". Er stak
een matig stormpje op, dat de an
ders zo rustige Poolzee deed ver
anderen in een kokende ziedende
massa. Het buiswater sloeg over
de ijsbergen heen; de „Mijdrecht"
nam veel water over en wij moes
ten af en toe aan de trossen en
brandslangen van de Barendsz
sjorren. Wij kwamen er lang niet
altijd met droge kleren af en ver
langden hard naar het einde der
voorstelling.
De „Barendsz" verdween met
zijn jagers uit het gezicht en eerst
op 8 Februari waren we weer bij
het moederschip op bijna 70 gra
den Zuiderbreedte. Wij waren toen
vlak bij het vasteland van de
Zuidpool en konden door de kij
kers het Queen-Maudsland zien.
De storm was afgenomen, maar
.er liep nog een zware deining.
Voor het laatst gingen we langs
zij om levervaten en traan over
te nemen. Voor het laatst zagen
we de bloederige massa's inge
wanden en tongen tussen de sche-
Wij waren vijf maanden minus
twee weken op reis geweest. De
taak van de „Mijdrecht" was voor brengen
deze reis volbracht. i Utrecht.
H. M. de Koningin en Z. K. H.
Prins Bernhard zullen :p 17
Juni a.s. een officiëel bezoek
in de provincie
(Van onze Utrechtse correspondent.)
Voor de vergaderingen van het „Gereformeerd Schoolverband",
dat jaarlijks te Utrecht in algemene vergadering bijeenkomt,
bestaat steeds meer belangstelling. De ruimte in het Jaarbeurs
restaurant, waar men voorheen placht te toeven, is allang te
klein. Ditmaal kon ook de grote zaal van het gebouw voor Kun
sten en Wetenschappen (zeer bekend in de geschiedenis van net
christelijk onderwijs) de talrijke opgekomenen. amper bevatten.
Mr Th. G. Donner uit Scheve-
ningen, voorzitter van G.S.V.,
greep in zijn openingsrede terug
op een referaat van prof. dr H.
Bavinck, gehouden in de oprich-
tingstijd van G.S.V., waarin deze
de taak van het christelijk on
derwijs had belicht. Daaruit
bleek, dat de gedachten van Ba
vinck in grote trekken nog heden
navolging verdienen.
De bestuursverkiezing bracht
dr B. J. Oosterhoff, christelijk
gereform. predikant te Utrecht
achter de groene tafel en het be
stuurslid ds B. van Ginkel, her- schoen op voor het lager onder-
vormd predikant te Amsterdam, wijs hier te lande. Wij leven
die verplicht vyas af te treden, wat het schoolonderwijs betreft
werd als adviseur aangesteld, in Nederland in een paradijs,
Zijn plaats in het bestuur bleef meent hij. Wij
Een voorlopige regeling.
Blijkens een beschikking van
de minister van Oorlog is tijde
lijk van toepassing verklaard
een „Voorlopige regeling van de
bezoldigingen van het militaire
personeel der Koninklijke Land
macht en enige daarmede ver
band houdende onderwerpen".
In zijn beschikking geeft de
minister te kennen, dat het be
paald noodzakelijk is, op korte
termijn maatregelen te treffen
tot herziening van de financiële
positie van het militaire perso
neel der Koninklijke Landmacht
en dat het op normale wijze tot
stand doen komen van zodanige
maatregelen een langduriger
procedure vergt dan de voren
bedoelde noodzaak gedoogt.
In een in de legerorders op
genomen ministeriëele kennis
geving wordt gezegd, dat in de
loop van het jaar 1949 een nieu
we bezoldigingsregeling voor
het militaire personeel der K.L.
zal worden vastgesteld. Deze
regeling zal althans wat de
bezoldiging onder gehuwde mi
litairen betreft terugwerken
tot 1 Januari 1948 en gepaard
moeten gaan met wijzigingen in
de verschillende voorschriften.
Aangezien het niet mogelijk is
gebleken deze alle op korte ter
mijn volledig tot stand te bren
gen en het niettemin gewenst is
de toepassing van de nieuwe fi
nanciële voorziening waartoe
reeds is besloten, niet langer
uit te stellen, wordt voorlopig
volstaan met een voorlopi-
g e regeling, welke met ingang
van 1 Juni 1949 dient te worden
toegepast ten aanzien van alle
tot de K.L. behorende militairen,
met uitzondering van hen, op
wie zij blijkens haar bepalingen
niet van toepassing is.
vendijk ook over het teloor gaan
van het verband der school met
de verschillende levenskringen.
Met „souvereiniteit in eigen
kring" is men doorgaans te ver
gegaan. De school werd een we
reldje apart, dat teveel de deur
sloot voor andere levenskringen,
i zeis voor het gezinsleven.
Met tal van voorbeelden toont
de heer van Duyvendijk aan,
hoezeer vernieuwing nodig is en
waar deze kan worden toegepast.
Maar aan het slot van zijn refe
raat neemt hij toch de hand-
Dierenbeschermings-
adviesraad ingesteld.
Op de 85ste jaarvergadering
van de Nederlandse Ver. tot
Bescherming van Dieren, Vrij
dag en Zaterdag in Maastricht
gehouden, is besloten, een Die-
renbeschermings-adviesraad te
vormen.
Deze adviesraad vormt een
overkoepeling van het hoofd
bestuur der Ned. Ver. tot Be
scherming van Dieren en haar
diverse actie-commissies (pl.m.
dertig in aantal).
open. voor hetgeen de lagere school nu
Van prof. dr J. Waterink, die al vier eeuwen in ons vader-
nimmer een vergadering van G. land mocht doen. Daarom juist,
S. V. verzuimt, was een telegram
uit Bloemfontein ingekomen.
Uiteraard kon men op deze ver
gadering niet voorbijgaan aan
het feit, dat de heer J. van der
Waals te Nijkerk, vele jaren se
cretaris van het Verband, zijn
negentigste verjaardag had ge
vierd. G.S.V. was natuurlijk niet
achterwege gebleven met geluk
wensen. Mr Donner memoreerde,
dat zelfs H. M. de Koningin aan
deze onderwijsnestor een felici
tatie had gestuurd. De heer v. d.
Waals, die ter vergadering was,
sprak onder diepe stilte van de
aanwezigen een woord van dank.
Daarbij vermeldde hij, dat hij
vanaf het jaar 1906 nagenoeg
alle vergaderingen van de Com
missie van Uitvoering had bij
gewoond. In 1909 werd hij secre
taris en hij bleef dat met één
jaar onderbreking tot 1938.
aldus de referent, willen wij ver
nieuwing. Als vrucht van de
dankbaarheid willen wij voort
varen.
VERKLARING
REPUBLIKEINSE LEIDERS.
De leider van de Masjoemi, dr
Soekiman en de leider van de
zijn dankbaar T.N.I., dr Soejono Hadinoto, heb
ben verklaard, dat de Van
RoyenRoemverklaringen, hoe
wel niet ten volle bevredigend,
beschouwd kunnen worden als
een stap naar de uiteindelijke
vreedzame regeling van het ge
schil.
HOLLANDSE TULPEN BLOEIEN IN CANADESE HOOFDSTAD
Als dank voor het aandeel, dat de Canadese troepen in de
bevrijding van Holland hadden, heeft de Nederlandse regering
ongeveer 400.000 tulpen-bollen naar Ottawa gestuurd, die daar
nu in parken en plantsoenen in bloei staan. Caroline en Hinke
Tuinman, dochtertjes van de Nederlandse landbouwkundige
attaché in Ottawa, die in Volendams costuum zijn gekleed, ver
tellen een agent van de Canadese bereden politie bijzonderheden
over de tulpen.
•S><asS5>«3=ê><as5è><3sS5><a#c><a#E>é>^=:S><a#3><as5><aïv><a#S>
é>«^®'<as!5><a5Sê><2^?><3s:5><a^5>4><ase>«?:ë><2s=5><fe=&«5:S>«#:5>'^
(Van onze parlementaire redacteur)
VIEZO. De heren Volksvertegen-
woordigers hebben hun best
weer eens gedaan. In de Tweede
Kamer gingen zij de jongste Re
geringsverklaring onder de loupe
nemen en aan de overzijde van
het Binnenhof deed men enige da
gen later precies hetzelfde, maar
daarbij werd tevens gesproken
over de begroting van Overzeese
Gebiedsdelen. O neen, gevochten
is er zeker niet. Weliswaar waren
de Hoogedelgestrenge Heren in
grote getale opgekomen en gingen
zij er eens rustig voor zitten,
maar eigenlijk was het een tam
me vertoning, in de Tweede Ka-
Als de avond in het stadje is gedaald en de benzine
lamp gedoofd is, klinkt uit de radiowagen het nuch
tere gefluit van de morse-seinen.
De dag was een weerspiegeling
van al de voorgaande.
Patrouilles waren uitgegaan
en teruggekeerd.
Met zijn kromme pijp in zijn
mond had de dikke fourier ook
deze dag weer uren in de deur-
OnderwUsvcrnieuwlng. opening van zijn toko gestaan
De heer P. van Duyvendijk uit I
^°°r G SwV; ®en Middags was het gaan rege-
referaat geleverd over „Het ge- I nen. een onbarmhartige regen,
e" de,ond®r" die pas ophield toen het avond
wijsvernieuwingdat in de mid- wer^
m den breda Over het kleine stadje daar
ftwr j-4 j i «on dè voet van dat kolossale
In zijn studie over dit onder-
bergmussief daalde
baar de duisternis.
onafwend-
Slechts op het bureau van de
compagnies-commandant scheen
er wat licht. Het bleek een slech
te benzinelamp te zijn, want om
de tien minuten kon men van
daar 'het driftige pompen horen
en men zag het licht even
fel
werp merkt de heer van Duy
vendijk op, dat er al heel wat
over de onderwijsvernieuwing is
gepubliceerd, ook in de kring
van het christelijk onderwijs.
Daarna laat hij enige punten
volgen, die de voortdurende aan
dacht van de school met de bij
bel vragen en die in de bedoel
de publicaties telkens worden opkomen, waarna het geleidelijk
genoemd, namelijk het indivi- weer afzakte. In de huizen aan
dualisme en het intellectualisme, de overkant walmden slechts en-
Hierbij rept de heer van Duy- kele olie-pitjes.
(Ingez. mededeling, advert.)
Een enkele keer kon men daar
de sinistere schaduwen op de
muur zien dansen, als een van
de mannen opstond en verdween.
Verder was de duisternis vol
komen.
Zelfs de schildwacht voor het
huis was niet te onderscheiden,
hoewel het zeker was dat hij
daar stond, want zojuist nog had
hij enkele woorden gewisseld
met de sergeant, die de straat
overstak om zijn patrouille-rap
port in te leveren bij de com
mandant.
Zo was het elke avond, al
maanden lang nu.
Steeds hetzelfde sluitstuk van
een dag vol actie.
BIJ DE COMPAGNIES
COMMANDANT
Op het bureau van de com
pagnies-commandant zijn de
kopstukken van het stadje bijeen.
Ook dat gebeurt elke avond.
Wat moet men anders doen; al
tijd vroeg naar bed is ook geen
pretje. Bovendien kan men nog
eens nakaarten over de gebeur
tenissen van de afgelopen dag
en plannen maken voor de ko
mende tijd. En natuurlijk, dan
zijn er ook nog de problemen en
de plannen van ieder persoonlijk.
De bestuursambtenaar maakt
Naar het Amerikaans
door BESSY KIVING
39) —o—
Enige tijd, nadat zij haar
hoofd op een peluw had neerge
legd, vermoeide zij haar hersens
nog met het zoeken naar een
verklaring van de vreemde ge
waarwording, die zij had erva
ren, maar tenslotte, ontstemd j
door haar rusteloosheid en dwaas j
bijgeloof, was zij juist op het
punt om in een diépe droom te
verzinken, toen een woest geblaf
van Ali haar verschrikt deed
opspringen. De hond scheen bij
na wild, als een razende heen en
weer lopend onder een woest
gehuil en gejank; maar eindelijk
stierven de geluiden weg en
langzamerhand werd de rust
hersteld. Edna viel in slaap spoe
dig nadat het fluiten van de lo- I
comotief en het geraas der wa
gens haar te kennen gaven, dat
de trein van vier uur juist in de
richting van Chattanooga was
vertrokken.
Terwijl de ochtend- en na
middaguren bestemd waren
voor de studie van die vakken,
waarin mijnheer Hammond haar
leidsman was, bracht zjj de
avond meestal door in mijnheer;
Murray's zitkamer en soms sloeg
de klok in de rotonde midder
nacht voor zij de manuscripten
en papyrusrollen wegborg.
Twee avonden na het onder
zoek van het Chaldeeuwse ma
nuscript zat zij bij de leestafel
en bekeek de platen in een zeld
zaam en waardevol standaard
werk, toen de gedachte door
haar brein flitste, dat een nauw
keurige ontleding en vergelij
king der mythologie der oude
wereld nieuw licht zou werpen
op het probleem van de volken
kunde en in verbinding met de
studie der oude talen een veel
besproken kwestie zou oplossen.
Het zware boek terzijde schui
vend, sprong zij op en liep de
kamer op en neer en langza
merhand begonnen haar ogen te
schitteren, haar wangen te
gloeien, terwijl de eerzucht haar
een mogelijke toekomst aan
wees, waarvan zij, tot op dit
ogenblik, niet had kunnen dro
men.
De Bijbel met vaste greep in
de hand houdend als 't onfeil
bare Woord en zo te staan in het
Pantheon van het heelal, onder
zoekend iedere verstoten afgod
en vermorzeld altaar, waarvoor
de mensheid zich in aanbidding
had neergebogen; de sluier weg
te trekken voor orakels en sy-
billen en de wereld te tonen, dat
het ware, het goede en het
schone van alle godsdiensten,
van elke vqrm van religie, die
was opgebloeid en vergaan, se
dert de grauwe schemering van
de tijd, kon worden terugge
bracht in heiliger en verhevener
vorm tot 't christendom, scheen
haar een roeping toe, grootser
dan de verovering van keizer
rijken en oneindig begeerlijker
dan de kroon en de troon van
Salomo.
Het was laat in de nacht en
nog altijd dacht zij aan de toe-1
komst en zij liep de kamer op
en neer met onzekere passen,1
als iemand, die verlangend naar
de dingen uitziet, die ver weg
zijn en voorbijstaart wat dicht
bij is. Zij werd bleek en haar
gezicht stond strak. Een huive
ring doorvoer haar, want de
eerste opwelling van gloeiende
geestdrift was voorbijgegaan, de
opkomende gedachte had vaste
vorm aangenomen en het plan
der toekomst bakende zich in
haar geest af.
Op 't laatst, toen een zwak
licht haar waarschuwde, dat ze
weldra in de duisternis zou zit
ten, ging zij naar haar eigen ka
mer en het eerste daglicht scheen
door het raam, toen zij naast
haar bed neerknielde en bad:
„O Heere, maak mij tot een
goed instrument voor Uw werk;
versterk en louter mijn gemoed,
geef mij geduld en volharding
en onwankelbare trouw; leid mg
in wegen, die naar U voeren en
stel mij in staat te handelen te
Uwer ere."
HOOFDSTUK XI.
Edna blijft thuis.
Op zekere middag, ongeveer
een week na het laatste bezoek
van mevrouw Leigh, toen Edna
van de pastorie terugkeerde,
gaf Mevrouw Murray haar een
briefje van Mevrouw Inge, die
hen beiden inviteerde bij haar
te komen eten die dag. Zij zou
den daar kennissen ontmoeten
uit een ver afgelegen staat. Me
vrouw was al helemaal gekleed
en beval Edna zich vlug te kle
den. Edna zette haar hoed af,
legde haar boeken neer en zei:
„Verontschuldig mij alstu
blieft bij mevrouw Inge. Ik kan
de uitnodiging niet aannemen
en ik hoop, dat u mij niet dwin
gen zult."
„Onzin! Wees niet zo kinder
achtig en maak je dadelijk klaar;
ik ben bang, dat we te laat zul
len komen."
Edna leunde tegen de schoor
steenmantel. Zij schudde haar
hoofd.
Mevrouw Murray kreeg een
kleur van boosheid en stond
vlug op.
„Edna Earl, hoorde je wat ik
zei?"
(Wordt vervolgd.)
zich zorgen over zijn tweede
zoontje dat worstelt met kinder
ziekten en dat hij al in geen tij
den heeft gezien. De commandant
vindt dat het nu toch wel welle
tjes wordt met zijn dikke drie-
en-dertig maanden tropendienst.
Meer berustend is de Chinese
Inspecteur van Politie, doch ook
hij zal er het zijne wel van den
ken.
Zo verstrijkt ook deze avond
weer op het bureau van de com
mandant.
Maar ook in de twee huizen
aan de overkant, waar het-pelo
ton zit dat voor de stadsbeveili-
ging zorgt, maakt men de balans
op. De balans van de afgelopen
dag, die vrijwel altijd hetzelfde
beeld vertoont, uitgezonderd die
ene keer toen er die hinderlaag
geweest was.
Dan is er ook nog de totale
balans van alle afgelopen dagen.
Deze verandert wel, al geschiedt
deze verandering dan vrijwel
ongemerkt. Het is de balans van
de O.V.W.-er. Binnenkort ech
ter hoopt men met het opma
ken van de eindbalans te begin
nen. „Nog een maand misschien"
zeggen de optimisten.
Voorlopig zit men echter nog
hier in dit kleine stadje, ver
verwijderd van da belangrijke
toevoerwegen.
En dat is tenslotte de realiteit.
Als de benzinelamp allang
voorgoed is uitgedoofd en ook
de oliepitjes geen schaduwen
meer op de muren verspreiden,
kan men op straat een onder
drukt gemompel horen. Even
later schuifelt er een patrouille
weg.
Uit de radio-wagen klinkt
nauw hoorbaar het nuchtere
gefluit van het morse-apparaat.
In midden-Afrika zullen twee
belangrijke spoorwegen worden
aangelegd. De eerste spoorweg
zal Kabalo, op de lijn Albert-
stad-Kindoe, met Kamina ver
binden en zal van grote econo
mische en strategische betekenis
zijn, daar zij de verbinding tus
sen de Atlantische kust van
Afrika en de Indische Oceaan
met ongeveer 400 km zal verkor
ten. Door deze spoorweg wordt
de toegang tot Kenia, het Britse
militaire steunpunt in midden-
Afrika, aanzienlijk vergemakke
lijkt. Van Britse zijde is tevens
besloten een verbinding aan te
leggen tussen de lijn Kigoma
Arl Dar-Es-Salam en de Kenia-
spoorweg. Indien in oorlogstijd
de Middellandse Zee voor Groot-
Brittannië ontoegankelijk werd,
zou de Britse basis Kenia dus
langs de Westkust van Afrika
per spoor bereikt kunnen
worden.
Tijdens de Donderdag j.l. te
Den Bosch gehouden officiële ver
bondswedstrijd van het Kon. Ne-
derl. Zangersverbond behaalde in
de 3e afdeling het mannenkoor
D.O.U. te Vlissingen de derde
prijs (67 punten).
mer nog meer dan in de Eerste.
Toch had iedere fractie zijn beste
paarden van stal gehaald. Maar
ach, deze paarden briesen bijna
niet meer. Zij lijken dood-op van
al die Indië debatten die we de
laatste jaren hebben gehad. Na
tuurlijk waren er uitzonderingen
van geachte afgevaardigden die
niet zonder spirit waren en
even natuurlijk behoorde daar
Prof. Gerbrandy (A.R.) bij. „Een
luipaard heeft geen vlekken meer,
de wolf eet gras gelijk een os,
Soekarno en Hatta zijn bekeerd".
Dergelijke uitlatingen kan men
alleen van een Gerbrandy ver
wachten, die raakt pas op toeren
als hij op het spreekgestoelte
staat. Hijzelf blijft onder al zijn
fraaie beeldspraak onbewogen.
Als Kamer en Kabinet buldert
van het. lachen kijkt Gerbrandy
in het rond, zo met een gezicht
van „waar lachen jullie om?"
Inderdaad Gerbrandy is een fi
guur apart. Vriend en vijand is
ervan overtuigd, dat hij orato
risch een schitterende aanwinst
is voor onze niet al te welspreken
de Staten-Generaal.
DE DEBATTEN in de Senaat
gingen in ieder geval vlotter
dan in de Tweede Kamer. Daar
stokte het dgbat opeens op vreem
de wijze.
Nadat ds Zandt (S.G.P.) zijn
misnoegen over het Regeringsbe
leid had uitgesproken, was er nie
mand meer die nog wilde spreken.
Het liep langzamerhand tegen
etenstijd en de zaal was daarom
ook al aardig leeg. Bovendien wil
de iedereen wachten op zijn moge
lijke voorganger. „Het woord is
aanzeide Voorzitter Korten-
horst, maar een naam kon hij niet
noemen, want niemand had lust
voor deze half lege banken het
zijne te zeggen. De heer Weiter
(K.N.P.) schudde al maar neen,
en anderen die ook nog moesten
spreken, volgden zijn voorbeeld.
Griffier Mr Schepel rende naar
de koffiekamer om een enthousir
as teling op te duiken, maar hij
kwam met lege handen thuis. On
geveer drie minuten duurde deze
pijnlijke stilte totdat de voorzitter
de knoop doorhakte en de heer
Weiter er aan geloven moest, of
hij wilde- of niet. Vooruit dan
maar, dacht Weiter. „Een kwar
tiertje" fluisterde deze éénling
naar de Voorzitter, „na de pauze
verder". „Net zolang als U wilt"
was de repliek van Mr Korten-
horst. Toen was het ijs weer ge
broken en ging het debat onge
stoord verder.
VIINISTER v. Maarseveen is
J-*-1- een handig debater. Een ad
vocaat in hart en nieren, die iede
re sluwe opmerking zo mogelijk
nog sluwer beantwoord en daar
door de lachers op de hand krijgt.
Een fout heeft hij, hij gaat lang
niet voldoende op alle argumen
ten in. Hij laat zijn tegenstanders
vaak maar praten. Dat kostte
hem in de Tweede Kamer vinnige
woorden van de heer Schouten
(A.R.).
In de Regeringsverklaring had
hij ervan gesproken, dat de Re
gering deviaties (afwijkingen) in
het beleid moest brengen. „Een
kapitein heeft wel het commando
over zijn schip, maar niet over
de zeeën, die hij bevaart, noch
over de winden", merkte hij daar
bij op. Er is lang gevochten over
de vraag of de regering van de
koers is afgeweken of dat er een
totaleommekeer in het beleid
had plaatsgevonden. Voor de heer
Algra (A.R.), die evenals bij de
begrotingen van Oorlog en Mari
ne weer voortreffelijk op dreef
was, was het niet moeilijk. Hij
bleef in de scheepvaartstijl van
Minister v. Maarseveen, maar hij
deed dat consequenter.
„Deviatie is toch een wonderlijk
vim
MODERNE KRUISTOCHT
De kerk van Engeland voert
op het ogenblik een geweldige
campagne ter bestrijding van de
godsdienstige onverschilligheid.
Het gaat met de grote trom.
Een groot aantal geestelijken
van buiten komt naar Londen
voor het houden van toespraken.
De radio wordt ingeschakeld,
evenals de bioscopen, waar slag
zinnen op het doek zullen wor
den gebracht.
Verder is er een grote adver
tentie-campagne en er bestaan
zelfs plannen om vliegtuigen te
charteren, die leuzen en kruisen
in de lucht zullen schrijven.
Dit is, zo wordt gemeld, de
grootste poging die ooit door de
kerk van Engeland ter verbrei
ding van het Evangelie onder
nomen werd.
Of het ook de beste poging
is, waag ik te betwijfelen.
Men wijst op Paulus, die zich
bij zijn prediking aan de om
standigheden aanpaste.
Maar het was bij Paulus altijd
prediking, waarbij deze
bombarie op grote schaal wel
scherp afsteekt.
Toch past hier voorzichtigheid
bij de critiek. Beter is, ons zelf
af te vragen, wat wij dan wel
doen, om de opdracht van de
Heiland te vervullen.
Q nze militairen in Indië kun-
nen niet, zoals dat bij de
Kamerverkiezingen het geval
was, aan de gemeenteraadsver
kiezingen deelnemen.
Maar anders staat het met de
kiesgerechtigde militairen hier
te lande.
Volgens ministeriële beschik
king dient aan hen, die dat wen
sen, gelegenheid te worden ge
boden te gaan stemmen.
Zij zullen dus tijdig verlof
hebben te vragen.
Ik neem aan, dat zij zelf wel
zo actief zullen zijn, dat zij dit
niet vergeten.
Toch zullen de besturen van
de kiesverenigingen goed doen,
hieraan aandacht te schenken en
zich tijdig met de kiesgerechtig
den die in een andere gemeente
de wapenrok dragen in verbin
ding te stellen.
Gevangenen ontsnapten.
Uit Medan wordt gemeld, dat
alle gevangenen, 105 in totaal,
uit de gevangenis Tebingtinggi
op 70 km. van Medan, zijn ont
snapt.
De uitbrekers overvielen de ci
pier en bonden hem vast, waar
na zg zich van de sleutels mees
ter maakten. Vervolgens verdwe
nen zij met medeneming van
1000 gulden aan contanten en
een schrijfmachine.
Na een wilde jacht is de po
litie erin geslaagd 47 uitbrekers
te arresteren. De rest is echter
nog voortvluchtig.
De industriële productie van
West-Duitsland is sedert het be
gin van 1949 van 47 pet tot 82
pet der productie van 1936 ge
stegen. Weldra zal de dagelijkse
steenkolenproductie 360.000 ton
bedragen.
ding", zo zeide de heer Algra,
„want blijkens de verschillende
bronnen, die daarover handelen
heeft deviatie internationaal in de
scheepvaart een bepaalde beteke
nis gekregen. Ik lees hier b.v.:
„Aldus heet de willekeurige ver
andering van koers van een schip
door de kapitein. Zij bestaat niet
in een geringe afwijking, doch
hierin, dat de schipper buiten er
kende noodzakelijkheid of nuttig
heid en zonder voldoende aanlei
ding, gelegen in het belang van
het schip en de lading een haven,
buiten de koers gelegen aandoet
of een andere streek volgt dan
waartoe hij verplicht is. In geval
van verschil hieromtrent beslist
de rechter na verhoor van des
kundigen. Van het ogenblik af,
dat de deviatie is begonnen houdt
de verplichting van de verze
keraar in het algemeen op."
De ernstige gezichten van de
Schippers van Staat, achter da
Regeringstafel, veranderden in
een glimlach en toen was het niet
moeilijk meer om met de hele Ka
mer mee te lachen. Bijna vergat
ze het roer vast te houden. Zo'n
vondst kan iedereen waarderen.
De Kamers vergaderen nog
steeds in een vlot tempo. Maar
ook op het Binnenhof worden de
sporen van de naderende zomer
zichtbaar en wel in de drukke be
zoeken die de gids van deze his
torische omgeving aan de publie
ke tribune brengt. Drie, vier, ja
soms meer dan vijf maal op een
dag sleept hij series buitenlanders
in de vergaderzaal van de Eerste
Kamer. Terwijl buiten de fraaie
autobussen uit alle delen van
Europa rustig wachten op hun
passagiers vertelt de gids alle bij
zonderheden over deze monumen
tale vergaderzaal. En dat zijn er
vele. Maar de Kamer stoort zich
er niet aan. Hoe vaker zij de gids
zien, des te meer worden zij aan
gespoord om ook op te schieten
met hun werk. Ook voor hen zal
het eens zomer worden. Voort
maken heren! Er is bijna een half
jaar om voordat de laatste begro
ting over 1949 is vastgesteld.
ONDER die Kamerleden zitten
soms ongekende genieën. Zij
hebben soms eigenschappen, die
niemand verwacht. Zo is daar in
de Eerste Kamer, Prof. de Zwaan
(C.H.) een eerbiedwaardig theo
loog. Hij verstaat de kunst om
zijn gehele rede in steno uit te
schrijven. Dat onze Minister-Pre
sident Drees, dat doet is tot daar
aan toe, die is per slot van reke
ning Kamerstenograaf geweest
Maar dat deze Nieuw Testamen-
licus deze kunst verstaat is iets
bijzonders. En hoe verstaat hij die
kunst. Hij leest zijn rede uit het
steno" zo vlug voor, dat de „echte"
stenografen hun handen vol heb
ben.
Bijna is één Zwaan tien stenó-
graphen te erg!
