Amerika en de Indische kwestie.
De Jonge Kerken en de Wereldraad.
SMMftgfil km* dg gmL
Houdt ge van uw kinderen
TlUc den Dcaaiu
Genemuiden wordt belaagd door India.
uimgcnue Discussie in het Geref.Studie
verband.
De geschiedenis van Psalm 68.
96 pCt. der bevolking aange
tast door tandbederf.
Strijd oin de cocosmatten
De Protestanten en hun
positie in Spanje.
De Herv. Kerk in Hongarije.
KERK EN ZENDING,
Woensdag 16 Februari 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
Waarom zo felle actie tegen Nederland? In hoofdzaak een
prestige kwestie.
Als Nederlander in Amerika De Verenigde Staten beschou-
heeft men wellicht nog meer rfu-t wen zichzelf als de vader en be-
(Van onze correspondent.)
stations willen hun 20 uren per van tie taak als werelclorganisator
etmaal vul-kletsen, en de door- uie zij na de oorlog op zich geno
snee-burger die de laatste maan- men hebben,
den een dankbaar ondenverp had
in de presidentsverkiezingen zoekt Indonesische kwestie was tot
nu de sensatie van Trumans on- nu 1°^' tussen de vele mislukkin-
verwachte victorie geluwd is, naar §cn- <le meest-geslaagde interven-
Zou Nederland erin slagen, al
dus onze zegsman, al ware het
slechts voor de vorm, een oplos
sing te vinden, die de Verenigde
Staten in staat stellen „het ge
zicht te bewaren", dan zou de hou-1 Hoe moeten wij oordelen over de toetreding van de jonge cliris-
ding van de Amerikaanse pers telijke kerken in Indonesië tot de Wereldraad van Kerken? Met
meteen veranderen, en zelfs de deze kwestie heeft het Gereformeerd Studieverhand voor oectimeni-
door Nederland thans nagestreef-1 sche vragen zich een dezer dagen in een vergadering te Amsterdam
T™"kt van Makassar, die de vergade-
rerhin'derd, zette prof. dr j. h.
motieven de Indonesische kerken
'ij de Wereldraad.
in het Verre Oosten.
Men beschouwt echter over het
algemeen het bestaan en het pres
tige van de organisatie der Ver
enigde Naties nog van groter be-
Het belangrijke argument ligt
tekenis in dTstrijd tegen'hefcom- hierin, aldus proL Bavinck, dat de
- - - [kerken in het Oosten te maken
een nieuwe opwindende gebéurte-l tie der Verenjgd^^ües^en daar-^hn^y^vU i hebben met het alternatief: één
nis om te bespreken tijdens de
ochtendrit per „New York Cen
tral" naar de City.
Aldus een correspondent van de
„Maasbode", die verder o.m. op
merkt:
Ware het niet, dat de pers- en
radioberichten zo'n grote invloed
uitoefenden op de publieke opinie
en op de houding van de regering,
dan zou men als weldenkend mens
eigenlijk beter doen niet teveel
aandacht te schenken aan deze
stroom van „nieuws" over de strijd
tussen de „naar vrijheid strevende
republiek en de koloniale Hollan
ders".
Zou men dit alles geloven, dan
zouden wij Nederlanders inder
daad er slechts op uit zijn, de rijke
grondstoffenbronnen van de Indi
sche Archipel te heroveren om
daardoor onze voor-oorlogs legen
darische rijkdom te herstellen. Wij
zouden terwille van deze materia
listische bedoelingen bereid zijn
alle menselijke rechten te vertrap
pen beloften hebben verbroken,
millioenen Indiërs bloedig onder
drukken, ja zelfs praktijken toe
passen, die Hi tier en de zijnen ja
loers zouden maken.
Enigszins verbluft door deze on
verwacht scherpe reactie op de
toch in wezen zo reële en in feite
zo weinig hardhandige maatrege
len der Nederlandse regering, heb
ben wij gezocht naar een verkla
ring voor de tendentieuze pers
campagne die hier de laatste
maanden tegen ons land gevoerd
wordt.
Allereerst bleek, dat men in
perskringen weinig afweet van de
geografische constitutie van Indo
nesië; men praat meestal slechts
over Java en Sumatra en denkt
niet aan tie vele andere eilanden
van de Indische archipel. Vandaar
dat men vanzelf de „repoeblik" be
langrijker waardeert wat haar be
tekenis in Indonesië betreft dan
zulks in werkelijkheid het geval
is. Daarbij komt dat men veelal
niets blijkt te weten van ile poli
tieke verhouding tussen Nederland
en de „federalistische" staten; aan
het bestaan van deze laatste denkt
men eenvoudig niet.
Tenslotte, zolang er rust heers
te, heeft men zich 'met Indonesië
niet bemoeid, en daarom zijn de
gebeurtenissen die aan de huidige
handelingen zijn voorafgegaan,
onbekend. Men denkt, dat Neder
land de „vreedzame levende vrij
heid beminnende Indonesiërs" on
verhoeds heeft aangevallen, na
vóórdien verdragen te hebben ge
sloten, die een onvoorwaarde
lijke zelfstandigheid der „repoe-
bliek" garanderen. Het is hier
vooral, dat de vergelijking met
Hitier graag gebruikt wordt.
Dat de gewone redacteur en ra
dioreporter tengevolge van deze
onwetendheid zijn dagelijkse pen-
nevruehten en speeches op onjuis
te opvattingen baseert zou nog te
verontschuldigen zijn. De hoofd
redacteuren echter, en verant
woordelijke radio-mensen, die dit
alles toelaten en in hun persoon
lijke uitingen niet minder anti-
Nederlands zijn, weten wel beter;
zij toch hebben regelmatig de uit
eenzettingen van het Nederlandse
Informatiebureau ontvangen en
kregen nog onlangs een „Ge
schenkpakket" met het meest-uit-
voerige documentatie-materiaal
over de Indonesische kwestie toe
gestuurd. Welke motieven spelen
dan bij hen een rol
Een kennis, hoofdredacteur van
een der meest gelezen dagbladen,
en tevens door zijn persoonlijkheid
één der meest invloedrijke figuren
in de Amerikaanse pers en radio
wereld, gaf ons de volgende open
hartige verklaring die daarom zo
interessant is, omdat daaruit
blijkt, dat het accent in deze hele
onverkwikkelijke geschiedenis ge
heel elders ligt dan wij Nederlan
ders vermoeden en waarop onze
tegen-propaganda zich richt.
om het „parade-paardje -
rikaanse politiek op dit gebied. j aanvaarden van de autoriteit de-
De Nederlandse actie en de zer organisatie, óók al weet men
kerk of géén. Deze kerken willen
wel contact met de zending maar
alleen wanneer de zending aan-
nissen, dreigen echter thans ook der Russen versterkt zou kunnen stuurt op kerk. W*™*
heid waarin zij door de veelheid
daaruit voortkomende gebeurte- dat daardoor plaatselijk de positie
dit „succes" der V.N. teniet te: worden,
doen, en daarom beschouwt men
het geheel als een aanslag op het Welke deze „oplossing'
prestige der Verenigde Staten op moeten zijn, valt moeilijk te zeg-
internationaal-politiek terrein.
Men neemt dit Nederland zeer
kwalijk, voelt het als een daad van
rebellie tegen de autoriteit van
Uncle Sam, maar omdat men deze ta als „hoofdstad der Repoebliek
werkelijke motieven moeilijk kaneen grote stap in de gewenste
gebruiken, zoekt men naar aller-i richting zou betekenen,
lei, direct tot de publieke opinieEen strenge militaire controle
sprekende argumenten als „onder-rondom deze stad, zou dan in feite
drukking der vrijheid", „koloniaal op hetzelfde neerkomen als wat
machtsvertoon" e.d. om zijn gram- thans door de internering van Soe-
schap te uiten. karno en de zijnen bereikt is
van zendingdryvende kerken en
corporaties zijn gebracht. Ver-
Men meent, dat het vol- deeldheid op het zendmgsterrem
doen aan de eis tot vrijlating der dwarsboomt de voortgang van het
Republikeinse leiders en het „res-christendom. Vandaar dat de jon-
peeteren" van de stad Djokjakar- j ge kerken in Indonesië de oecume-
- ui:niQf>hiN V»£»\x7famno* hpVihPLl Q'PVOPlfi
(Ingez. mededeling, advert.)
Geef de kleuters dan nooit pinda's.
Dit is het advies van de arts H.
L. Heyermans in „Het Vrije Volk",
een advies dat we gaarne door
geven.
Kinderen onder de vier jaar ver
slikken zich makkelijk en in het
bijzonder glijdt een apennoot bij
de kleintjes spoedig in het ver
keerde keelgat. Denkt niet dat dit
luchtwegen in het ontstoken ge
bied kunnen uitbochten en veran
deren in chronisch etteren® zak-
vormige kanalen. De kwaal kan
zich uitbreiden naar nog gezonde
delen van de long. Abcessen in de
long zijn dan geen zeldzaamheid.
Kortom, het is wel duidelijk, dat
het onschuldige apennootje heel
door de ouders altijd wordt ge-1 wat enrctigervemchtfnse]len geeft
want het is zo, dat maaraan ae graat m ae Keei.
merkt, want het is zo,
een klein aantal van die „ver
slikkers" een echte stikkend-be-
nauwende hoestbui krijgt; het
merendeel hoest of kucht even,
zodat het aan de omgeving ont
snapt, dat hier iets zeer ernstigs
is gebeurd.
De leek komt onder de indruk
van een ingeslikte graat; een ge
weldige hoestbui, een aanhoudend
pijnlijk prikkend zeer hinderlijk
gevoel in de keel; wanhopige po
gingen van het slachtoffer de
graat kwijt te raken en een
angstige gedachte van te zullen
stikken, drijven de patiënt vrijwel
steeds spoorslags naar arts of spe
cialist. Grote opluchting en het ge
voel aan iets zeer gevaarlijks te
zijn ontsnapt, wanneer het gelukt
is de graat kwijt te raken. Departs
is veel meer onder de indruk van
een verslikte apennoot.
De gevolgen zijn dan op de duur
veel ernstiger. Het nootje raakt
diep in de luchtwegen klem en
sluit vastgezogen door de inade
ming een der kleine luchtpijpen
af. Daardoor is de ademhaling van
dat deel van de long, dat door de
verstopte luchtweg wordt voor
zien, onmogelijk geworden. Het is
een bekend feit, dat het longweef
sel belemmering of afsluiting van
de luchtverversing (ventilatie)
niet verdraagt; het gevolg is een
longontsteking.
Deze ontsteking heeft grote nei
ging chronisch te worden en tot
allerlei onaangename en gevaar
lijke verwikkelingen te leiden. De
De patiënt met een „verslikte
noot" hoort ten spoedigste naar
een keel-, neus - en oorheelkundi
ge kliniek vervoerd te worden
waar met behulp van een bron-
choscoop, dat is een bijzonder
soort kijkbuis, het apennqotje christenen dan tegenover de bely-
wordt verwijderd, zodat de ge- deniskwestie Zij zien de proble-
vaarlijke longontsteking wordt.men hier minder sterk dan wij,
voorkomen. verklaarde prof. Bavinck. Alle
nische beweging hebben gevoeld
als iets waarmede zij - a priori in
stemden. Want da; leeft de ge
dachte van de ene kerk.
In de tweede plaats zagen deze
kerken de toetreding tot de We
reldraad als een middel om aan de
koloniale omklemming te ontko
men. De zending is voorheen vaak
gezien in koloniale samenhang. In
de tijd der Oost-Indische Compag
nie behoorde de voortplanting van
de christelijke leer tot de functies
van de Compagnie. Dat is later
verdwenen, maar het feit bleef,
dat Nederland tot de weinige lan
den gerekend moet worden die uit
sluitend zending drijven in kolo
niale gebieden. Waaruit volgt,
dat elke Indonesiër die christen
wordt, door zijn volksgenoten
wordt aangezien als een overloper
naar de kant der koloniale heer
sers.
Voor de jonge kerken was het een
aantrekkelijke gedachte, dat zij
door aansluiting by de oecumeni
sche beweging treden in een we
reldgemeenschap. Het" is geen on
dankbaarheid jegens ons, zeide
prof. Bavinck, dat die jonge ker
ken zich meer van ons afwenden.
Zij willen in oecumenisch verband
gaarne contact met ons houden.
Maar elke gedachte, dat de zen
ding een koloniaal zaakje is moet
worden afgesneden.
PE BELIJDENIS.
Maar hoe staan de Indonesiche
Bloemen van Belgen op
Prins Bernhards kamer.
Generaal Bethouard, bevelhebber
der Franse bezettingstroepen in
Oostenrijk, vertrok gisteren uit St
Anton, doch hoopt aan het eind
van de week terug te keren. Zon
dagavond had hü gedurende meer
dan een uur een* onderhoud met
Prins Bernhard.
Een groepje van 20 Belgen, die
sinds enkele dagen te St. Anton
vertoeven, heeft als bewijs van
verering en van vriendschap tus
sen Nederland en België een
bouquet met een lint in de Neder
landse nationale kleuren op de ka
mer van Prins Bernhard laten
neerzetten.
door
PIET VAN DAMME.
Plaatjes van
JAAP NONNEKES.
25. Pier was in die tus
sentijd al een heel eind
van het dorp verwijderd
en tot nog toe was alles
nai'r wens verlopen. Het
paard vertoonde in 't ge
heel geen kuren. Pier
meende al, dat hij een vol
leerd koetsier was. Maar
dan had hij toch misgere-
kend, want daar in de
verte kwam een auto aan
stuiven.
Toet toet waar
schuwde hij. Hij wilde
passeren. Dat had Pier ook
in de gaten, ,,'k Moe nae
rechts", dacht hij. „Mar
an wat voo teugel moe 'k
dan trekke, an dg linksen of an de rechtsen?" Pier trok; maar
het paard ging links noch rechts. De auto achter hen waarschuw
de nog eens. „Nae rechts peerd", riep Pier. „Vooruit nae rechts."
Het paard luisterde helemaal niet. Pier trok nog eens aan de
teugels, dan aan de linkse en dan aan de rechtse. De bestuurder
van de auto werd nu ongeduldig en hij toeterde nog eens na
drukkelijk met zijn claxon. Pier trok maar op goed geluk aan
eémvan de teugels en het paard week gelukkig juist naar de
goede kant uit.
„De Marseillaise van de Huge
noten" zegt ds A. de Waard in
het „Gereformeerd Weekblad".
In verband met de belangstel
ling, die er de laatste tijd met
betrekking tot de Psalmen gaan
de is, nu een-nieuwe Psalmberij
ming in gesprek is, vertelt de
schrijver iets over de Franse be
rijming, die hij groepeert om
Psalm 68. Wij nemen daaruit het
volgende over:
,,'t Is de grote verdienste van
Caivyn geweest, dat hij twee
dichters heeft kunnen vinden,
die de beryming der Psalmen tot
stand gebracht hebben: Clément
Marot en Théodore de Beza. Het
voorbereidende werk hiervoor
had reeds plaats gevonden en als
Marot aan 't eind van het jaar
1542 in Genève komt, vindt hij
er spoedig een taak: de Psalm
berijming. Als hij de stad weer
verlaat, zijn er in totaal 50 Psal
men gereed."
Maar als Marot vertrekt, ligt
het verdere werk stil. Er ver
schenen wel allerlei vertalingen,
maar ze' zijn ongeschikt om in de
bundel der Kerk te worden op
genomen.
Totdat Calvijn het huis van
Beza op zekere dag binnengaat.
Schooltandverzorging de enige
weg.
„De statistieken hebben aange
toond, dat het gebit van 96 der
Nederlandse bevolking is aange
tast door tandbederf. Bij 80
der leerlingen van het lager onder
wijs in Den Boscli bleken de tan
den by een controle in 1939, reeds
te zijn aangetast. By de mobilisa
tie in datzelfde jaar wees een on
derzoek uit, dat by 70.000 militai
ren het aanbrengen van een kunst
gebit noodzakelijk was, en dat,
terwyl velen reeds een kunstgebit
hadden cn een groot aantal mili
tairen niet is gecontroleerd. In
Amsterdam bezit slechts 3 van
de 20-jarige vrouwen een gaaf ge
bit".
Aldus de secretaris van de Cen
trale Raad voor Sociale Tandheel
kunde, tandarts F. J. J. Scherp
huis in zijn inleiding over: Doel en
ontwikkeling van de schooltand-
verzorging, op de vergadering van
de Nederlandse Vereniging voor
Sociale Tandheelkunde, welke vo
rige week te Utrecht werd gehou
den om tot een uniforme regeling
der schooltandverzorging in ons
land te geraken.
In slechts 20 gemeenten werkt
de schooltandverzorging. De enige
weg, die er toe leidt, dat voor de
toekomst de lacune in de tand
heelkundige verzorging van ons
volk zal verdwijnen, is naar spre-
kers overtuiging: schooltandver
zorging. Immers, het blijvende ge
bit, na het wisselen, vormt zich in
de leerplichtige leeftijd. De school
tandverzorging is in de eerste
plaats preventief, een voortduren
de waakzaamheid tegen ejk begin
van tandbederf. Met ingrijpende
behandeling kan de schooltandarts
zich niet belasten. Geen tijdroven
de behandeling van enkelingen,
doch een systematische preven
tieve behandeling in groepsver
band. Een dergelyke behandeling
vraagt niet meer dan 15 minuten
per jaar per kind.
De bewoner is niet thuis, maar
op zijn tafel ligt een stuk papier
met Franse verzen er op ge
schreven. Het blijkt een verta
ling van Psalm 16 te zijn. Het
wordt aanleiding voor Calvijn
om Beza te verzoeken de reste
rende Psalmen te bewerken. De
ze zwicht voor de aandrang doch
eerst in 1562 verschijnt dé vol
ledige editie van alle Psalmen.
„In deze uitgave van 1562", zo
verhaalt ds de Waard, vinden we
Psalm 68, een lied, dat door de
eeuwen heen één van de lieve
lingsliederen geweest is van dui
zenden en kenmerkend genoemd
is: „La Marseillaise huquenote".
Van de componisten voor de
zangwyzen moet vooral Louis
Bourgeois worden genoemd, die
de toonzetter was van vele po
pulaire volksliederen. De melo-
dieë'n werden overgenomen, na
bewerkt te zijn in overeenstem
ming met het karakter van de
Psalm.
Van andere zijn de wijzen door
de componist zelf bedacht en en
kele wijzen zijn ontleend aan
Duitse gezangen. Tot deze laat
ste behoort Psalm 68, wat de wiis
betreft.
Dezelfde als van Psalm 36, die
op haar beurt afkomstig is van
de Psalmen van Straatsburg
(1539).
Ds de Waard vervolgt „Het is
wel een opmerkelijk feit, dat de
ze Psalm (68) de eeuwen heeft
getrotseerd en nog steeds op de
zelfde melodie wordt gezongen.
De woorden zijn in de loop der
jaren wel gewijzigd, maar de
melodie niet. Wel zeer te be
treuren is, dat de prachtige me
lodie door latere geslachten be
dorven is, toen men alle noten
even lang ging zingen. Het
rhythme was veel sneller dan bij
ons gebruikelijk is bij 't zingen
van deze Psalm. In 1621 werd de
stad Montauban belegerd door
soldaten van Lodewijk XIII. Na
een ling beleg werden de inwo
ners dg-r stad gewaarschuwd door
een Protestantse soldaat uit het
leger van de koning, dat het be
leg spoedig zou worden opge
heven. Hy speelde op z'n fluit
jonge kerken iil Indonesië zijn or
thodox, er bestaan daar geen vrij-
zinnige kerken. Daarom vormt de
belijdeniskwestie geen moeilijk
punt. Trouwens al de vraagstuk
ken waarmede wij hier worstelen,
zien zij anders. Neem de opvattin
gen van Barth en Kraemer; de
jonge kerken maken vooral be
zwaar tegen de miskenning dezer
theologen van de oud-Indische re
ligieuze invloeden.
De Indonesische kerken staan
in de eerste ontwikkeling van het
dogmatisch denken. Zij begrijpen
niet waarom wij ons druk maken
over allerlei subtiele verschillen.
Ik ben ervan overtuigd, zeide
prof. Bavinck, dat ze in grote
i voorbeeld niet langer te worden
beschouwd als dochterkerk, die
afwacht wat de moederkerk haar
schenken wil, maar zij wensen
kerken in gelijke rechten te zijn.
Opdat zy sterker staan tegenover
de volksgenoten, die haar ervan
beschuldigen dat ze minder goede
nationalisten zijn, daar ze met de
Hollanders aanpappen.
Ds A. Bikker, christelijk-gere-
formeerd predikant te Amster
dam-West en docent in de zen
dingsvakken aan de Theologische
school te Apeldoorn vroeg of men
dan niet het gevaar zag van een
Wereldraad, die ook vrijzinnigen
toelaat. Hy vreesde ernstige ge
volgen.
Prof. Bavinck erkende, dat toe
treding tot de Wereldraad gevaren
met zich brengt. Toch meende hij
dat men de Wereldraad niet mag
afwijzen zolang hij zich niet vrij
zinnig uitlaat. Ik heb het vertrou
wen dat het Christusbeiydend ele
ment in de Wereldraad sterker zal
blijken dan uw vrees, zeide hy te
gen ds Bikker. Ik ben ervan over
tuigd, dat aansluiting bij de We
reldraad juist was.
Op een vraag van ds Joh. de
Boer van Amsterdam-Noord, zeide
ernst tot de toetreding zyn overge- B°er
gaan. Zy voelden het als een con- j prof. Bavinck het te betreuren,
tact dat ze moesten opnemen. De óat de Gereformeerde Kerken niet
kerk van Indonesië weet zich een zÜn toegetreden tot de Wereld
stukje van de christenheid van raad. Wij doen met ons isolement
Zuid-Oost-Azië, welke zulk een
harde strijd te strijden heeft.
toetreding was juist.
In de discussie, welke prof. Ba-
vinck's betoog verwekte, keerde
ds D. Sikkel van Amsterdam zich
tegen de gedachte van koloniale
omklemming, welke volgens hem
een waan was.
Zij is geen waan, maar werke
lijkheid, antwoordde de hoogle
raar. Men had in Indonesië alles
aan ons te danken en daardoor is
men overgevoelig geworden op dit
punt. De jonge kerken wensen bij
geen goed, juist ten opzichte van
de jonge kerken in Indonesië. Wij
laten die kerken over aan allerie'
verkeerde stromingen, doordat we
geen stem hebben in de oecume
nische beweging. Tijdends de ver
gaderingen van de Wereldraad heb
ik zo vaak gedacht: „Wat zou het
prachtig zyn als ook wij daarin
konden meespreken, als ook wij
deel mochten hebben aan de sa
menstelling van rapporten".
Nog verscheidene andere spre
kers wisselden van gedachten met
prof. Bavinck. De vergadering
werd geleid door ds Joh. C. Brus-
saard van Oegstgeest.
Het bijna 700-jarige stadje Ge
nemuiden aan het Zwartewater
heeft veel interesse voor India en
acht zich in zijn welvaart belaagd
door dit Aziatische rijk. Dit klinkt
wellicht wonderlyk, maar het zit
zo:
Genemuiden leeft van de mat-
tenindustrie. Thans gaat er jaar
lijks zo om en by vijf millioen vier
kante meter cocosmat de deur" uit,
dat betekent dertig procent van
de nationae productie. Het stadje
maakt de laatste jaren een derge
lijk bloeitijdperk mee, dat velen
over de „gouden stad" spreken.
Tot 1918 maakten de Genemui
denaren biezen matten. Alles was
armelijke huisindustrie. De goed
kopere en betere Chinamatten
drongen echter de Genemuider
matten in de hoek en men zag zich
gedwongen het -roer definitief om
te gooien. Het tijdperk van cocos
en sisal brak voor Genemuiden
aan. Èr verrees in de loop der ja
ren een industriewijk, het machi
naal weven deed zyn intrede en
thans werken 650 mensen in 15
cocosbedrijven.
IN DE OORLOG.
In '40 was het met de biezen na
genoeg gedaan. Afgezien van de
Chinese concurrentie was er nog
de afsluitdyk, die de ex-Zuiderzee
zoet maakte en de kwaliteit van
de biezen tussen Ketel- en Zwol-
sche Diep sterk in kwaliteit ach
teruit deed gaan. Maar de oorlog
bracht een ommekeer, vöor cocos
matten zijn cocosgarens nodig en
die komen uit India. De vezels van
de cocosnoten worden daar met de
hand (machinaal is niet mogelijk)
tot garens gesponnen. Deze wor
den tot strengen gehaspeld en
daarna in balen van ruim 150 kilo
verzonden. In Genemuiden volgt
het verven, drogen en weven.
In '40 stond de invoer van cocos
en sisal (Indonesië)' uiteraard
stop. De biezen werden in ere her
steld en Genemuiden verdiende
toch nog een stevige boterham.
DE COCOS KWAM.
Het einde van de wereldoorlog
en het herstel van de wereldhan
del maakten aan de biezen-ople-
ving een einde. Langzaam maar
zeker maken de biezen-matten
weer plaats voor cocos, de devie-
zenpexsitie. laat nog niet toe cocos
en sisal vrij in te voeren en daar
om wordt in het binnenlandse pro
duct vaak nog ongeveer 50 pa
pier verwerkt, doch dit percentage
daalt toch constant.
De voorzitter van de vak
groep, de heer H. Visser Jr., te
Genemuiden, zegt over de toe
komst van de riationaie matten-
industrie: „het blijft beslist niet zo
ais het nu is. We zullen heel hard
moeten aanpakken om ons te kun
nen handhaven. De helft van onze
nationale productie is bestemd
voor export naar Engeland, België
den de cocosproducten nog van ons
af.
de grote kaper.
Maar er is een grote kaper op
de kust en dat is India. Daarginds
heeft men een enorm voordeel. De
grondstof heeft men bij de hand
en men kan deze geheel tot vloer
bedekking verwerken, zonder dat
er, zoals in ons geval, een extra
reis om de halve wereld voor nodig
is. India heeft de arbeidskrachten
bijna voor niets en wy betalen hier
zeker f 60.aan de arbeiders voor
een 40-urige werkweek. Daar
kunnen we natuurlijk niet tegen
op. Vóór de oorlog konden we nog
in de kwaliteit concurreren. De
Indiërs hadden weinig smaak wat
kleuren betreft, maar in dit op
zicht schijnen ze vorderingen ge
maakt te hebben. Genemuiden en
de andere cocosindustrieën (voor
al in Apeldoorn, en verder in Rot
terdam, Moordrecht, Rhenen enz.)
zien dus met enige vrees de toe
komstige concurrent^ van India
op de wereldmarkt tegemoet.
De Genemuidenaren denken
echter ondanks het groter gewor
den risico aan uitbreiding van hun
mattenindustrie.
Eén van de meest bedroevend
ste gebeurtenissen in de na-oor-
logse christelijke wereld is de
R.K. vervolging van de Protes
tanten in Spanje.
Thans heeft het R.K. blad „La
Civitata Catoiica" deze kwestie
principieel behandeld. Het Noor
se blad „Vart Land" schrijft hier
over, dat het verschijnen van
deze publicatie op zichzelf al
theoretisch en practisch beves
tigt. dat er vervolgingen plaats
vinden, hetgeen men dikwijls
heeft trachten tegen te spreken.
Principieel wordt deze kwestie
als volgt besproken: „De Protes
tanten gaan uit van het recht tot
vrijheid, de R.-Katholieken van
het recht tot waarheid. Ook de
protestanten zelf zullen nauwe
lijks ontkennen, dat, in het ge
val van een conflict tussen deze
beide principes, de waarheid
praevaleert.De R.-Katholie
ke Kerk is er door haar godde
lijke privileges van overtuigd,
dat zij de enige ware kerk is,
daardoor genoodzaakt voor zich
alleen het recht tot vrijheid op
te eisen, daar deze alleen met
recht de waarheid kan toebeho
ren en nimmer de dwaalleer.
Wat de andere godsdiensten
betreft, wil de kerk niet het
zwaard trekken, maar wel eisen,
dat deze met alle wettige en
menswaardige middelen verhin
derd moeten worden hun valse
leerstellingen verder te verbrei
den. Hieruit volgt, dat in een
staat, waar het merendeel R.-
Katholiek is, de kerk zal ver
langen, dat de dwaalleer geen
wettig bestaan zal hebben, en
dat wanneer er minderheden van
verschillende religies worden
aangetroffen, deze louter mo
gen „bestaan" zonder meer, maar
geen mogelijkheid moeten krij
gen tot verbreiding van hun ge
loof".
Uitgaande van deze gedach-
tengang is het logisch, dat in
landen, waar de R.-Katholieken
zelf in de minderheid zijn, zij
volledige vrijheid van godsdienst
voor allen moeten eisen.
„Vart Land" noemt dit Je-
zuietische dubbele moraal. Waar
de R.-Katholieken de macht heb
ben, eisen zij godsdienstdwang,
waar zij in de minderheid zijn
godsdienstvrijheid, die zij, op het
moment, dat zij in de meerder
heid komen, weer willen afschaf
fen
Kustvaarder eindelijk vlot.
De Groningse kustvaarder „Ma
ria", die meer dan vier dagen bij
Texel op een zandplaat vast heeft
gezeten, is gisteravond vlot ge
sleept door sleepboten welke sinds
Donderdag reeds verscheidene po
gingen hiertoe hadden gedaan.
De Sowjet-ambassadeur te Te
heran, Sadsjikof, heeft bij de Per
zische minister van Buitenlandse
Zaken, Ali Asghar Hehmat, ge
protesteerd tegen het voorlezen in
het parlement van documenten
waaruit zou blijken, dat de S.U. de
uiterst linkse Toedeh-party steunt.
In een artikel over de Herv.
Kerk in Hongarije, vestigt „De
Hervormde Kerk" er de aandacht
op, dat het Hongaarse volk steeds
■heeft beseft dat het in een grens
situatie geplaatst wasin het ont-
moetingsvlak in Oost en West en volkslied
onmiddellijk betrokken by alle j Met de twee vorengenoemde
aanvallen, die van het Oosten uit kenmerken hangt ongetwijfeld ook
den, het centrum van allerlei zelf
standigheidsbewegingen. Een flau
we herinnering hieraan vindt men
nog in de Zondagmorgendienst van
de H.K.H. die meestal besloten
wordt met het zingen van het
op Europa gedaan werden, met het
gevolg dat de Hervormde en de
Hongaarse zaak identiek werden.
„De geschiedenis heeft het letten
tn de Hervormde Kerk van Hon-
garij (H.K.H.een zeer bepaald
stempel opgedrukt. In enkele
woorden kan men dit karakter
aanduiden :het kerkleven is defen
sief.
Men is zich nog steeds bewust
een laatste uitloper en daarom een
bolwerk van de Westerse Chris
tenheid te gjjn. In de verbeelding
van velen zijn in de Russen de Tur
ken over het Christendom terug
gekeerd. Afweer en afkeer is het
parool.
Opnieuw zal het Hongaarse volk
en dus ook de kerk een schild van
hét Christendom moeter. zyn. Op
vallend was tot voor kort ook het
ontbreken van een christelijk of
fensief op de omgeving. Aan zen
ding heeft de Hervormde Kerk in
Hongarije weinig gedacht. Waar
dit gebeurde (b.v. onder 'e Roe
menen in Zevenburgen) spanden
christelijke en politieke bedoelin
gen samen.
Het kerkleven is sterk nationaal
bepaald. In haar strijd tegen Turk
en Paap en later in haar verzet
tegen de germaniserende politiek
samen, wat men het traditioneel
karakter van het kerkleven noe
men kan.
Een kerk die niet doorgeeft,
gaat zich ais vanzelf concentreren
op het bewaren van het bestaande.
De verbinding met de nationale
aspiraties heeft bovendien een
volkskerk doen ontstaan, die zich
de grenzen van haar werk te licht
door de staatsgrenzen liet voor
schrijven. Zoals elke volkskerk
werd ook de H.K.H. conservatief
en traditioneel. Zij nestelde zich in
een bepaalde vorm van de maat
schappij, handhaafde het feodale
systeem door zelf grootgrondbe-
zitster te worden en leverde zich
zo ook oncritisch uit aan het be
staande maatschappelijk bestel".
Zwitserland, Zweden en Noorwe
gen. Dank zy 'ietwat geforceerde I van de Habsburgers is de H.K.H.
de beginregels van Psalm 68 handelsverdragen nemen deze lan- tot een nationaal bastion gewor-
Amerikaanse kerken over de
Indische kwestie.
Zoals bekend, hebben ds H. J.
F. Wesseldijk en dr E. Emmen,
resp. voorzitter en secretaris van
de Generale Synode der Ned.
Herv. Kerk, namens deze Synode
een vergadering bijgewoond van
de Amerikaanse kerken, voor
zover vërenigd in de Federal
Council of Churcljes, welke raad
is aangesloten bij de Wereldraad
van Kerken. Daai'. hebben zij uit
voerige informaties verstrekt be
treffen® de Indonesische kwes
tie. Er ijf toen eey resolutie aan
vaard, welke thans door het
Persbureau der Ned. Herv. Kerk
wordt gepubliceerd. Hierin wordt
o.m. gezegd, dat de Federale
Raad zich aansluit bij alle chris
telijke groepen, die de politieke
onafhankelijkheid van Indonesië
voorstaan.
„Wij zijn verheugd over de
herhaalde verzekeringen van de
Ned. regering, voorkomende in
de laatste verklaring van de Ge-
ondanks de politieke verwarring
en spanning de kerken in Ne-
Permanente tentoonstelling
voor veilig verkeer.
In het Veiligheidsmuseum aan
de Hobbemastraat te Amster
dam is de permanente verkeers
school opengesteld.
Zij is de statisch geworden
mobiele verkeersschool, die in
1946 aan de overkant van het IJ
is gestart en die er zozeer toe
heeft bijgedragen dat 32000
Amsterdamse schoolkinderen in
de afgelopen jaren „wegwijs" zyn
gemaakt met de verkeersregels.
De inrichting van deze ten
toonstelling was finantieel mo
gelijk door de baten van de mo
biele -tentoonstelling.
In het gebouw wordt door de
mannen van de verkeersbrigade
Vli *!-» VAW - - - - - »-»
npralp «Jvnnrip riot ri„ i derland en Indonesië onafhanke- tevens dagelijks les gegeven aan
t6JdTltkc1n^ schoolkinderen. Het hl
heid van Indonesië blijft be-!?en gevormd met dien verstan-
ogen. Wij delen de zorg van de
Generale Synode over de scha
deiijke uitwerking van de on
langs genomen militaire maat
regelen t.a.v. het wederzijds ver
trouwen tussen de volkeren van
Indonesië en van Nederland; een
dergelijk vertiouwen is noodza
kelijk voor eeji vruchtbare ver
standhouding tussen deze volke
ren en voor de vreó'e, niet alleen
in Azië, maar in de gehele we
reld.
De verklaring van de Generale
Synode wordt met nadruk in de
aandacht van de Amerikaanse
kerken aanbevolen. Wij spreken
de ernstige verwachting uit, dat
het huidige conflict spoedig tot
een oplossing mag komen en
dringen er op aan, dat de bemid
deling van de Verenigde Naties
daartoe door beide partijen zal
worden aanvaard.
Het stemt tot dankbaarheid, dat
biedt te
lde, dat de kerken in Nederland vens de goede gelegenheid films
hier hun steun zuilen blijven aan de kinderen te tonen en
verlenen, zonder evenwel toe- door middel van lantaarnplaatjes
zicht uit te oefenen. Zowel in I verkeersfouten aan te wijzen,
theorie als in de practyk hebben Achthonderd kinderen kunnen
de kerken daardoor een vbor- per week „een beurt krijgen.
neeld gegeven, dat de oplossing!
van de politieke problemen ten maar in vergelyking met acade-
goede moet komtn."
Predikants-trac tementen.
In een artikel in „De Nederlan
der" over de zware zorgen in vele
gezinnen wordt o.m. opgemerkt
misch gevormden die een andere
studierichting kozen, tot de laagst
gesalarieerden. Dit is een onjuiste
toestand.
Een predikant moge dan al een
geestelijk ambt bekleden, zyn ge
zin heeft precies dezelfde behoef-
Wie het vaak ook heel moeilijk ten, als elk ander gezin. Heel vaak
hebben, dat zyn de predikanten enlijdt het werk in de gemunte heir
hun gezinnen. Na de oorlog zyn de onder. Een predikant, die geen
salarissen en lonen over de gehele geld kan uitgeven voor literatuur
V-11 -
linie belangrijk gestegen. Het in
komen waarover de meeste predi
kanten beschikken, heeft hier in
veie gevallen geen gelijke tred
enz., kan moeilyk fris blijven. -
Dit is tot schade van de kei*.
En in meerdere opzichten tot
schade ook van het platteland,
mee gehouden. In menige plaats waar de predikant in het gemeen-
behoort de dominé tot de mensen j schapsleven toch immer een be-
met de kostbaarste opleiding, langrijke plaats inneemt".
