Boter uit meerschuim en kunstmatig bereide biefstuk Kleine landen, gelukkige oases van vrede. De Veiligheidsraad hard. Het Scandinavisch defensieverbond. Koolstof-14 onthult het geheim van «^1? van zonlicht in energiegevend voedsel. Liever 1M. liopr. Andorra - fonaGO - San Marino - Lichtenstein. Prins Bernhard en twee Prinsesjes in St. Anton. Politieke gevolgen onover zienbaar. Onze diplomatie laf. Indonesië het paradepard. deCha^geifoderfsyoTc\daderdzoVete Laat D dat maar aan mij over! Zweden niet geneigd front- lukken van de onderhandelin- positie in te nemen. Zeeuutf afleAêei ®te dAaotn imn de YïlaniaÈ Donderdag 10 Februari 1949 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 3 Idan verbluffend zouden bunnen zijn. Het is vanzelfsprekend weinig waarschijnlijk, dat uit meerschuim vervaardigde vet- vervangen. Maar desondanks j kan het niet missen, of 't wel slagen van de experimenten zou een eigenaardig effect op de economie van de wereld hebben. Bovendien kan de betekenis (Van een speciale medewerker) Bijna onopgemerkt door het grote publiek gebeurt er iets in Cali- fornië, dat in de toekomst misschien alles, wat thans in Washington Londen, Moskou, Berlijn en andere brandpunten der wereldpolitiek j in internationaal opzicht nau- wordt bekokstoofd, in belangrijkheid zal overtreffen. Ambtenaren welijks overschat worden. Men van de Amerikaanse Commissie voor Atoomenergie geven toe, dat de experimenten, die op het ogenblik onder auspiciën van de com missie in Californië worden uitgevoerd, politieke en economische gevolgen kunnen hebben, die niet minder hoog aangeslagen mogen worden, dan die, welke resulteerden uit de uitvinding van de atoombom z^lf. Wat er geschiedt, is dit: Ame rikaanse geleerden zoeken naar middelen om het geheimzinnige proces van de photosynthese, waarop de gehele cirkelgang van het leven op aarde berust, na te bootsen. Succes zou niets minder betekenen dan de mo gelijkheid, onbeperkte hoeveel heden voedsel te produceren voor een wereld, die door over bevolking in groeiende mate door hongersnood bedreigd wordt. En de geleerden weten al genoeg om te kunnen verze keren, dat succes, hoewel nog geenszins vaststaand, beslist niet uitgesloten mag worden geacht. Photosynthese is, zoals be kend, het proces, waardoor planten in staat worden gesteld de kracht van de zon te absor beren en om te zetten in ener gie-gevend voedsel. Maar hoe wel zelfs schoolkinderen al ja ren van deze algemene theorie op de hoogte waren, had tot voor kort niemand dit proces in details kunnen volgen. Nu echter heeft men in een radio actief bijproduct van de atoom energie, koolstof-14 genaamd, een „gereedschap" gevonden met welks hulp men ook de meest verborgen mysteries van dit proces op de voet hoopt te kunnen volgen. Met gebruik making van dit radio-actieve gereedschap hebben twee ge leerden, dr Meivin Calvin en dr Andrew Benson, reeds ver bluffende ontdekingen gedaan. Volgens een mededeling van dr Calvin is men al in staat, het gehele geheimzinnige photo- synthetische proces .e contro leren in eenvoudige waterplan ten, zoals de algen. Voedsel uit zeewater. Met andere woorden: men weet nu, dat het praetische mogelijk is de „zee te bebouwen" door bij voorbeeld zeewier te dwingen, grote hoeveelheden vet, eiwitten, koolhydraten of wat men maar wil, te produceren. Terwijl dit project opmerke lijk genoeg is, is dr Calvin er. van overtuigd, dat als gevolg van zijn onderzoekingen met koolstof-14 in theorie nog heel wat meer mogelijk is. Om het te zeggen met de woorden van de toch zeker niet sensatie- zuchtige Londense „Economist": „Wanneer alle bijzonderheden van de chemische reacties be kend zijn, moeten wij in staat worden geacht, fabrieken te bouwen, die door middel van kunstmatige photosynthese de koolhydraten, eiwitten, vetten en suiker te produceren, waar aan de wereld zo'n grote be hoefte heeft". Met andere woorden: de groene plant zou i>.en eenvou dig links laten liggen. Met wat zonlicht en een paar chemische producten zouden levensmidde- lenfabrieken in elke gewenste hoeveelheid kunnen leveren, evenals Eindhoven gloeilampen van de lopende band laat ko men. Serieuze theorie. Calvin en zijn collega's spre ken over dit fantastische idee als over een beslist resieuze theoretische mogelijkheid. Na tuurlijk is hier een waarschu wing op haar plaats. Do kunst matige massa-productie van voedsel is theoretisch mogelijk in dezelfde zin als de ,'toorrtbom theoretisch mogelijk was voor het begin van de oorlog. Een inspanning, niet minder groot dan die, welke is opgebracht om de atoombom tot ontwikke ling te brengen, zal nodig zijn om de kunstmatige productie van voedsel practisch mogelijk te maken. Calvin schat, dat met een dergelijke inspanning dit punt over vier of vijf jaren be reikt zal zijn. Dit alles schijnt op het eerste gezicht weinig met de politiek té maken te hebben. En toch kan met een zeker recht bewe ren, dat voedsel voor een groot deel aan elke internationale po litiek ten grondslag ligt. Het is niet moeilijk zich voor te stel len, hoe de positie van het Westen in China versterkt zou kunnen worden, indien dr Cal vin's voedselfabrieken reeds een feit en niet een theorie wa ren. Hoe overdreven het mis schien ook moge klinken, maar de experimenten van een dr Calvin kunnen in deze dagen de politieke toekomst van de ligt het voor de hand, dat dewereld meer beïnvloeden, dan politieke gevolgen van dr Cal- het werk van honderden poli- vin's experimenten niet milder I tici en diplomaten. „Men heeft, aldus de „Neder lander", Dr van Royen's verdedi ging hemelhoog geprezenhet spijt ons, dat wij over de houding onzer delegatie niet zo uitbundig kunnen zijn. Het is bekend, dat te Parijs velen zich hebben verwonderd over de particuliere uitlatingen van sommige harer leden. Wij vin den dergelijke uitlatingen te Lake Success thans vermeld in de zeer goed ingelichte en in de gehele Angelsaksische wereld gelezen „Christian Scientist Monitor" van 28 December j.I.: „Inderdaad erkenden sommige icden van de Nederlandse delega tie in particuliere gesprekken zelf, dat de Nederlandse maatregelen nogal „gauehe" waren. De plotse- linge aanval zonder waarschuwing het verzuim om de Commissie van server dezer dagen, hebben hoog van de toren geblazen, dat zij niet zouden wijken. De resolutie is dus een harde pil voor hei*. Maar, liet het blad volgen, te Lake Success is men van oordeel, dat ze toch wel een weg zullen vinden, om de resolutie aan te nemen. Qmdat men daarvan overtuigd is waagt de Veiligheidsraad zelfs de zotste besluiten. Want Indonsië is, dank zij de Nederlandse halfslachtigheid, het paradepaard van de Veiligheids raad, van welks besluiten niemand anders ter wereld zie Pakistan en Israël dan pro forma iets aantrekt. MOLLEN VEROVEREN WIERINGEN. Jaren na de totstandkoming yan d® oeververbinding Goede Diensten een kans tot on- j tussen Wieringen en de vaste dei-handeling te geven, het stellen wai van -Noord-Holland werden van die Commissie voor een accompli, het gevangen nemen van de Indonesische autoriteiten on- fait °P de westpunt van Wieringen de eerste mollen geconstateerd. De mol had al wroetende de midddelijk na met hen te hebben ca* lange dijk „genomen' J- -- -1 Thans, een kleme 20 jaar la- onderhandeld'' dit alles werd streng veroordeeld". tér is zijn verschijning in het i westelijk deel van Wieringen Men moet de behartiging van;van zodanige omvang geworden belangrijke zaken niet opdragen dat bestrijding van dit be- aan advocaten, die het gedeeltelijk schermde dier noodzakelijk is met de tegenpartij eens zijn. Degeworden. resolutie had in haar geheel moe-Een dezer dagen is dan ook ten zijn afgewezen, niet omdat de eerste vergunning voor het Nederland het met de inhoud niet vangen en doden van mollen op eens is, maar omdat de Veilig-1 Wieringen uitgereikt. De mol is heidsraad zich bemoeit met bin- reeds tot het hoofddorp Hippo- nenlandse aangelegenheden des j lytushoef doorgedrongen. Rijks. Maar nu de heer van Royen koekjes te nemen, die de regering' aanstaan, is het zeker, dat men hem later wel zal leren ook de bitterkoekjes te verorberen* In die overtuiging gedraagt Washington zich nu reeds geheel of het van zelf spreekt, dat de Ne derlandse woorden te Lake Suc cess wind zijn en dat Nederland zijn „neen" wel zal inslikken". „Dat de Veiligheidsraad tegen ons zo hard is, is voor een aan zienlijk deel zeker het gevolg daarvaji, dat onze diplomatie zo laf is. Men weet dit en rekent Voor de spoorbomen van een der vele overwegen in ons land stond dezer dagen een auto te wachten. Het was avond en de be stuurder had de lichten gedoofd o»i de wachtenden aan de andere zijde niet te hinderen. Lichten aan gelastte een politieman, hoewel de auto stond in de nabijheid van een lichtbron, zoals dat ergens in een wetsartikel heet en de automo bilist maakte de wetsdienaar daar op attent. Een kort debat ontstond en de agent, verbaasd over de stout- Een Engelsman vloog onlangs per K.L.M. DC6 van Johan nesburg naar Amsterdam. Toen het vliegend hotel zich op 6000 meter boven de Sa hara bevond wilde hij zich naar bed begeven. Inplaats van de verwachte bovenste slaapplaats wees de steward hem een der onder ste aan. „Ik heb liever het boven bed", zei de Engelsman tegen de steward. „Maar Sir", antwoordde df:2e nuchter, „hoe kunt U nu op een hoogte vaq 6 km nog bedenkingen hebben te- i gen een hoogteverschil van i 'l meter?" daarmee. i moedigheid van een burger, klopte De Hollanders, schreef de Ob-I^ *adrukkelijk op z|n'politPie_ reglement en verklaarde met al de autoriteit hem eigen: „Mijnheer, laat u de uitleg van de wet maar aan mij over". De automobilist hield snel zijn mond. Zijn naam luidde: prof. E. Meyers, Leids hoogleraar aan de rechtsfaculteit, ere-doetor in de rechten van de Leuvense universi- teit enontwerper van het nieuwe Nederlandse wetboek. °P vertrekken liggende „Willem Ruys" keken elkaar gister middag eens aan. Eerst waren er al aanstalten gemaakt de trossen los te gooien en de reis naar Indonesië te aan vaarden, maar toen was er enig gefluister met de kapi tein gevolgd, die daarna een begrijpend knipoogje gaf en beval nog even met vertrek ken te wachten. In de loods aan de wal speelde zich in tussen iets anders af. Op een aanvankelijke wanhoopsstem- ming van een oude dame was nu een reactie met tra nen gevolgd, tranen van dankbaarheid jegens de heren ■jan de Lloyd, die begrepen hadden dat zij zonder het kunstwerk, dat zij vergeten was, onmogelijk de verre reis kon ondernemen en de kapi tein hadden bewogen nog even te wachten. Een taxi was reeds uitgestuurd naar Den Haag om het voorwerp te ha len. In recordtijd keerde de auto terug en een daaruit stappende heer reikte de oude dame geheimzinnig iets over. Zij maakte daarop een elegante beweging naar de mond en zei leukweg: „Nu heb ik mijn glimlach terug". Ijlings stapte zij daarop aan boord. „Dat noem ik ook een record", zei de kapitein, „een vergeten glimlach die sterk genoeg is om 28.000 ton plus 917 passagiers een kwartier langer dan nodig is tegen t" houden. We gaan varen, jon gens." gen betekende, wat Zweden aanging, dat zijn vroegere standpunt onveranderd was ge bleven. Verklaring van Unden. 1 „Het Zweedse volk", aldus Un- De Zweedse minister van Bui- deilj >>voeit ach niet geneigd, nu tenlandse Zaken, Oesten Unden, met en vroeger niet, om een front- heeft gisteren in de Tweede Ka- positie in te nemen en daarmede mer een regeringsverklaring voor- te kennen te geven, dat wy willen gelezen betreffende de kwestie meedoen aan de koude oorlog, die van een Scandinavisch defensie- thans aan de gang is. Het feit, verbond. Besprekingen hierover am Zweden in staat geweest is ge- waren gevoerd met het oog op de durende 135 jaar de vrede te be- internationale spanning en onrust, houden heeft zonder twijfel een die het vorige jaar zich begonnen sterke psychologische uitwerking te ontwikkelen, zo zei hi|. 0p de houding van het Zweedse volk tegenover het veiligheids- Met betrekking tot de onder- probleem. .Qlrinrfftrv rron -I C At j zoekingen van de Scandinavi sche defensie-commissie zei Het doel van de regerings- Unden, dat het rapport had P°litiek moet zijn ons grondge- aangetoond, dat de voordelen1 ^ied gepacificeerd te houden, ojn. zouden bestaan uit het J De postkoets is in ere her steld. De Middelburgse „tante komt daarvan de eer toe. Pos" De verbinding tussen Schelde en Rijn. Oplossing van vraagstuk bepleit. De Antwerpse scheepvaartver eniging heeft minister Spaak een telegram gezonden met het drin- strategisch gebruik van het Scandinavisch gebied als geheel, gemeenschappelijk overleg, stan- j daardisatie van oorlogsmate- riaal en ook meer mogelijkhe- i den om het afsnijden van de aanvoer van buiten-af te ver hinderen. De commissie consta- teerde tevens, dat een overeen- komst voor een veredigingsunie bepalingen zou moeten bevat ten voor intensivering van de Noorse en Deense verdedigings- j maatregelen. De reden voor de bijeenkomst te Karlstad was, zo zeide Un- t den, dat Noorwegen het drin- gend nodig achtte tot een resul taat te komen met betrekking tot de Scandinavische verdedi- gingsunie. Op de volgende ver- 1 gaderingen te Kopenhagen en Oslo kon men echter onmoge lijk de te grote verschillen van mening overbruggen. Volgens een Zweedse ont- werp-overeenkomst zou een aanval tegen een van de drie landen beschouwd worden als te zijn gericht tegen alle dri Het is wel niet de originele postkoets, maar een echte Jan Plezier, die met zó'n vaart door de straten gaat, dat fietsers af stappen en voetgangers de be scherming van het trottoir op zoeken. In de avonduren worden paard en koets van stal gehaald. In volle draf gaat het naar he+ station. De voerman, hoog op de bok en de zweep in de hand, draait zijn koets met een fraaie boog het perron op, om even later het paard vlak voor de postwagon tot stilstand te bren gen. Vlug worden de postzakken overgeladen en dan gaat het te rug. De zweep knalt, de hoeven kletteren, de wielen ratelen en binnen minder dan geen tijd is het postkantoor bereikt. Het is alles zo echt. Het lijkt geen verplichtingen of het nooit anders is geweest of verdragen sluiten I Die goeie, ouwe tijd, hier is-ie. Een stukje daarvan keerde terug d.w.z. dat het niét ter beschik king moet worden gesteld van een of andere mogendheid voor militaire voorbereidingen Wij moeten aangaan van zodanige aard. dat een groep mogendheden zou kun nen denken, dat Zweeds grond gebied werd gebruikt voor ba ses van de andere groep mo gendheden. Unden betreurde het ten zeerste dat de Zweedse en Noorse standpunten niet konden worden verenigd. Hij legde er evenwel de na druk op, dat Zweden grote con cessies had gedaan door zich bereid te verklaren accoord te gaan met een Scandinavische defensie-overeenkomst, die au tomatisch militaire hulp insloot. JO JUDA VOLGEND JAAR OPNIEUW NAAB SCANDINAVIë. De violist Jo Juda, heeft met zijn optreden in Scandinavië zo veel succes gehad, dat hij onmid- Idellijk een nieuw enengagement de landen en onmiddellijk ver- 'kon afsluiten voor het volgend gende verzoek nog voor het slui-plichten tot militaire steun voor seizoen. Met zijn broer, Arnold, ten van de definitieve economische de aangevallene. Plannen voor die hem aan de piano zal begelei- Unie het Schelde-Rijnvraagstuk op een gemeenschapelijke verdedï- den, zal hij begin 1950 opnieuw te lossen en dit op de eerstvolgen-ging zouden worden uitgewerkt naar Scandinavië reizen om daar de Beneluxconferentie te berde teonmiddellijk na het van kracht werken van Nederlandse compo- brengen. worden van het pact. Het mis- nisten ten gehore te brengen. Temidden van alom heersende onrust liggen vredig en rustig de vier kleine staten van Europa en men is wel geneigd te zeggen, dat deze staten, t.W. Andorra, Lichtenstein, Monaco en San Marino wer kelijke oases van vrede belichamen. Het is dan ook. niet oninteres- rant om althans ïn gedachten een bezoek te brengen aan deze gezegende landstreken. LEEFT ANDORRA VAN daad een paradijs voor smokke- SMOK5IELHANDELlaars! Als men b.v. in Barcelo- Er wordt beweerd, dat de ge- na e.en Spanjaard met een fon- hele bevolking van het geluk-1 kelnieuwe Franse sportwagen kige Andorra in de Pyreneën zict rijden, dan hoeft men niet van smokkelhandel leeft. Het leven is daar zo goed, dat de bewoners van de kleine repu bliek geen inkomstenbelasting behoeven te betalen Bovendien zijn er slechts twee politie agenten die erover waken, dat de weinige wetten van Andorra niet worden overtreden. Daar tegenover bezit elke burger van Andorra drie paspoorten: een, te schrikken voor de hoge voerrechten die hij hiervoor wellicht heeft moeten betalen. De wagen is beslist via Andorra in zijn bezit gekomen, d.w.z. hij werd in Frankrijk gekocht, in Andorra geregistreerd en in Spanje verder verkocht. Zo komt het, dat bijna ieder der ca. 6000 inwoners van Andorra een auto op zijn naam heeft staan. die op Andorra is uitgesteld, Zij zijn echter slechts op papier een tweede voor Spanje en een de eigenaars, en in de staat An- derde voor Frankrijk. dorra zijn zo goed als geen wa- Over het lot van de staat be- gens te zien. Andorra kent geen slissen twee heersers, nj. het dienstplicht, sedert meer dan Franse staatshoofd, dat immers jaar werd er nooit oorlog tegenlijkertijd aan het hoofd van de republiek Andorra staat en voorts de bisschop van Ur- gel in Spanje. Deze beide ont vangen hiervoor jaarlijks een tribuut van 10 tot 15 dollar, enkele dozijnen kippen, ham men en kazen. Andorra is een staat van dui zend mogelijkheden, waar de smokkelhandel werkelijk niet practischer zou kunnen worden georganiseerd. Grote hotels, elegante winkels, gevuld met gdbderen uit de gehele wereld, daarnaast de vrije reisgelegen heid naar Frankrijk en Spanje, zonder pas of visum inder- (Ingez. mededeling, advert.) FEUILLETON 46 F. HORACE ROSE Evenwel zouden deze gewaar wordingen, hoe vreemci en ge heimzinnig ook, niet zo krachtig worden dat ze ons overmees terden. Thara zelf verbras: de betovering, die hij gewekt had. „Kijk eens", zei hij, met de hand roepend. Ik heb jullie ver teld, dat ik jullie twee wonde ren zou laten zien. Deze krater is er één van. Daar is het an dere." In de afschuwelijke beklem ming van de krater-holte was het voorwerp, dat hij ons aan wees, aan onze aandacht ont snapt. Het was een kleine hut, met een dergelijk dak als de zaak, volgens Spezha, niemand het had gewaagd hem naar het doel ervan te vragen of hem te volgen. „De tijd is nog niet rijp daar voor", was het antwoord. „Maar het is nu de tijd om te gaan." Hij draaide zich om en liep voor ons aan, de tunnel door en te rug naar de open lucht, en, wat mij betreft, ik was heel blij, dat ik uit die verschrikkelijke plaats was. Vervolgens keerden we terug naar het kamp van de gorilla's en vandaar naar dat van de leeuwen. We zagen dat op beide plaatsen de troggen gevuld wa- zijne in de kolonie, evenwel met ren. De beesten dronken zoveel een schuifdak, zoals we later: ze konden. Een vreemde, bijna ontdekten, dat door aan een onbehaaglijke stilte had hen be- louw te trekken opzij kon wor den geschoven. „Wat is daar nu voor wonder lijks aan?" vroeg Treso. „Dat zul je binnen in de hut zien, als ik je die laat zien." „Waarom dan nu niet", vraag de ik. Kennelijk was dit de plek, die het doel waren van de eenzame en geheime pelgrimages van Thara Menechu, over welke van de wilde dieren der aarde gezegd, dat een klein kind hen zal leiden?" In het gorilla-kamp viel het mij op, dat het afschuwelijke, oude monster met de gebroken poot, op de. grond lag en niet dronk. „Evenwel, dit doet niet ter zake ",zei Thara, ons allen wen kend. „We gaan nu naar de kolo nie terug en zullen afwachten wat de dag van morgen ons brengt." Hoofdstuk XXIV. DE LEEUWENMARS. Die nacht werd ik als bezeten door een aaneenschakeling van dromen en gedachtenspooksels slapend zowel als wakend soms waren het alleen maar ge dachten, dan weer gezichten en voorwerpen, en soms waren het geen gezichten en geen voorwer pen, maar vleugels als die van een op zijn prooi stortende ade- vangen. Het gebrul, gekrijs en laar, boven de verschrikkelijke geblaf was verstomd. „Ze vinden het water zoet en drinken voluit", zei Thara, „was het niet één van de grote He breeuwse profeten of soms Christus zelf, die nog vele van de verleide volken dienen die gezegd heeft: Ik zal u de wa teren des Levens te drinken ge ven en gij zult nimmermeer dor sten? En heeft niet een ander diepten van die zwarte, weg naar de hel. Ja, de weg naar de hel. Beter kan ik het niet omschrijven. In mijn dromen zag ik ook opnieuw de toonbeelden van terreur en onmenselijkheid die ik in het concentratiekamp had meege maakt. Opnieuw vocht ik in een worsteling op leven en dood met de beide beestmensen, die hun weerloos slechtoffer hadden aan gevallen en gemarteld. En ter- wijl ik met hen vocht en hen dood sloeg veranderden hun ge laatstrekken en lichamen in die van de afschuwelijkste en meest woeste gorilla's. Ik zag ook de gevangen leeuwen en opeens gooide Belat Roma mij vloekend en slaand midden tussen de leeuwen, terwijl Thara Menechu, Belat Roma, Kades en al de an deren van opzij naar mij wezen en lachende grapjes maakten. Treso was er ook bij. En ook zij lachte en maakte grapjes en wees naar mij. Ze had haar ar men om de hals van Thara ge slagen, Thara Menechu, god delijk en verheven, het gouden licht op zijn haar vallend, de vrouw van zijn wensen in de armen, en ik veracht, verwor pen en voor de verslindende die ren geworpen. Over al mijn ledematen be vend en met het zweet op mijn voorhoofd werd ik wakker. Al die andere dromen waren als het ware volkomen weggevaagd door de verschrikkingen van die laatste nachtmerrie waarin Treso mij had verlaten, haar on uitsprekelijk verraad, de min achting en walging die zij had getoond van de man die haar liefhad, de tederheid waarmee zij voorgaf de man die zij haatte en vreesde. (Wordt vervolgd.) meer gevoerd; alleen de man nen hebben kiesrecht. GEEN BELASTING IN MONACO. Bekender dan Andorra is het vorstendom Monaco, waar de inwoners evenals het vorsten huis leven van de speelbank in Monte Carlo, die de staat jaar lijks een zuivere winst van 3 tot 4 millioen Pond oplevert. Zo lang de speelbanken bloeien, worden de inwoners niet met belasting-aanslagen lastig ge vallen. De Franse rivièra vormt de achtergrond voor dit mon daine, internationale paradijs voor diegenen, die bezeten zijn door het va-banquespel. In het afgelopen jaar vierde de vrede lievende Lodewijk de Tweede van Monaco zijn 25-jarig rege- r'ings-jubileum. Voor hemzelf zowel als voor zijn onderdanen zijn politieke of zeker gewapende vijandelijk heden een gruwel en niemand is er banger voor dan Lodewijk en zijn 650 croupiers, die het goud van anderen met hun gouden vorken naar zich toe halen. GEEN VLIEGVELD TOCH LUCHTPOSTZEGELS. Met een foto-opname kan men San Marino, deze oudste en kleinste republiek ter wereld op de top van de Monte Titano in beeld brengen. De 750 meter hoge berg steigt als een vesting op uit de Noord-Italiaanse laag vlakte, bekroond door drie machtige middeleeuwse burch ten. San Marino ligt op de wes telijke helling van de Monte Titano, het heeft 1500 inwoners en werd 300 jaar na Chr. ge sticht door twee arbeiders. Ma rino én Leo genaamd. De grondwet van deze republiek stamt uit de 13e eeuw. Of schoon San Marino slechts over een kleine en onschuldige bur gerwacht beschikt, heeft tot nog toe niemand ooit zijn on afhankelijkheid aangetast. Aan de grénzen van deze staat zijn geen slagbomen of douane-pos ten. Slechts een schild duidt aan, dat men de kleinste repu bliek ter wereld heeft betreden, die geregeerd wordt door twee „Capitani Regenti." Om te voorkomen dat deze regenti dictatorische neigingen gaan vertonen, worden zij elk jaar afgewisseld. Een prachtige kerk en zelfs een imitatie van het vrijheidsstandbeeld sieren het plein voor het Palazzo. Dit standbeeld werd 60 jaar gele den door een Amerikaanse aan de staat San Marino geschon ken, die haar hiervoor de titel van „hertogin" verleende. San Marino bezit slechts één hotel, toch doen de 500 handelaars in souvenirs goede zaken. Het drukken van talloze postzegel series alleen brengt reeds zo veel geld op, dat San Marino op de gedachte kwam, lucht postzegel uit te geven, ofschoon het geen luchtverkeer en even min een vliegveld bezit. EEN MONARCHIE ZONDER EEN ENKELE SOLDAAT. Niet minder gelukkig leeft men in Lichtenstein, de laatste monarchie, waar de Duitse taal heerst, Dit vorstendom telt on geveer 10.000 inwoners en heeft .zich na de eerste wereldoorlog op politiek en economisch ge bied geheel aan Zwitserland gehouden. Welvarehde dorpen, luxueuze villa's en prachtige auto's, benevens een goedgaan- de industrie, vertonen reeds ui terlijk een beeld van rijkdom, die kich op deze 159 km2 uit breidt. De zwijgzame vorst ge draagt zich overigens geheel als een democraat, hij duldt geen huldigingen SPAAK GELOOFT NIET IN EEN OORLOG. Tijdens een lunch, die hem door de Buitenlandse persver- eniging werd aangeboden, heeft de Belgische premier Spaak verklaard, niet in een nieuwe oorlog te geloven. Na verklaard te hebben, dat vier jaar na de Duitse capitu latie evenwel nog steeds de vrede niet is gevestigd, sprak Spaak zijn twijfel uit over de juistheid van de tot nu toe ge volgde politiek der open diplo matie. Sprekend over een ontmoe ting tussen Stalin en andere re geringsleiders, legde Spaak er de nadruk op, dat deze alleen maar zin heeft, indien tevoren vaststaat, dat zij succes zal heb ben. Een mislukking zou beide partijen nog maar verder van elkaar verwijderen. De oprichting van de Euro pese Raad noemde Spaak een experiment. Indien dit experi ment echter slaagt dan zal het tot een buitengewoon belang rijke ontwikkeling leiden. Diefstallen uit kerken en scholen opgehelderd. De Haagse recherche heeft een 27-jarige tabakskerver ge arresteerd, die als „bijverdien ste" diefstallen jfleegde in ker ken en scholen. Hij maakte er een gewoonte van op de kerkgalerij te gaan zitten en als de dienst aan de gang was sloeg hij zijn slag. Een predikant van de kerk aan de Zuid-oostsingel in Den Haag miste na de dienst zijn jas. Soms ook waren de collecte zakjes verdwenen. Toen de dief gegrepen werd bestond zijn buit uit een bont mantel, elf herenjassen, een to ga en 17 fietsen. De fietsen ver- koct hij aan een opkoper voor f 25.Deze bouwde ze om en verkocht ze weer. Vadus heeft hij geruild voor een comfortabele villa en met zijn moderne „Lincoln" kan hij in tijd van een half uur gemakke lijk zijn gehele „rijk" doorkrui sen. Er is maar één soldaat.... en deze is van was! Hij is op gesteld in het wassenbeelden kabinet op het kasteel Vadus. De laatste Lichtensteinse soldaat en heeft af- is namelijk in April 1939 op de stand gedaan van de handkus, hoge leeftijd van 95 jaar ge- Zijn oude, pompeuze kasteel instoiven Zondagavond arriveerde Z.K.H. Prins Bernhard met zijn twee oudste dochtertjesde prinsesjes Beatrix en Irenein het Tiroolse wintersportplaatsje St. Anton am Airlberg. Bij aankomst op het stationnetje van Sankt Anton boden meisjes in Tirools costuum de prinsesjes bloemen aan. Links Prins Bernhard. Achter de prinsesjes haar verzorgster, mevrouw Penning. Vooraf gegaan door het witte hondje van de Prins, begaven de hoge gasten zich vervolgens door de straten van het stadje naar hotel „Post", de prinsesjes met haar rode koffertjes in de hand, omstuwd door een grote schare belangstellenden.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1949 | | pagina 3