Boter uit meerschuim en kunstmatig
bereide biefstuk
Kleine landen, gelukkige oases van vrede.
De Veiligheidsraad hard.
Het Scandinavisch defensieverbond.
Koolstof-14 onthult het geheim van «^1?
van zonlicht in energiegevend voedsel.
Liever 1M. liopr.
Andorra - fonaGO - San Marino - Lichtenstein.
Prins Bernhard en twee Prinsesjes in St. Anton.
Politieke gevolgen onover
zienbaar.
Onze diplomatie laf.
Indonesië het paradepard.
deCha^geifoderfsyoTc\daderdzoVete Laat D dat maar aan mij over!
Zweden niet geneigd front- lukken van de onderhandelin-
positie in te nemen.
Zeeuutf afleAêei
®te dAaotn imn de YïlaniaÈ
Donderdag 10 Februari 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Idan verbluffend zouden bunnen
zijn. Het is vanzelfsprekend
weinig waarschijnlijk, dat uit
meerschuim vervaardigde vet-
vervangen. Maar desondanks
j kan het niet missen, of 't wel
slagen van de experimenten
zou een eigenaardig effect op
de economie van de wereld
hebben.
Bovendien kan de betekenis
(Van een speciale medewerker)
Bijna onopgemerkt door het grote publiek gebeurt er iets in Cali-
fornië, dat in de toekomst misschien alles, wat thans in Washington
Londen, Moskou, Berlijn en andere brandpunten der wereldpolitiek j in internationaal opzicht nau-
wordt bekokstoofd, in belangrijkheid zal overtreffen. Ambtenaren welijks overschat worden. Men
van de Amerikaanse Commissie voor Atoomenergie geven toe, dat
de experimenten, die op het ogenblik onder auspiciën van de com
missie in Californië worden uitgevoerd, politieke en economische
gevolgen kunnen hebben, die niet minder hoog aangeslagen mogen
worden, dan die, welke resulteerden uit de uitvinding van de
atoombom z^lf.
Wat er geschiedt, is dit: Ame
rikaanse geleerden zoeken naar
middelen om het geheimzinnige
proces van de photosynthese,
waarop de gehele cirkelgang
van het leven op aarde berust,
na te bootsen. Succes zou niets
minder betekenen dan de mo
gelijkheid, onbeperkte hoeveel
heden voedsel te produceren
voor een wereld, die door over
bevolking in groeiende mate
door hongersnood bedreigd
wordt. En de geleerden weten
al genoeg om te kunnen verze
keren, dat succes, hoewel nog
geenszins vaststaand, beslist
niet uitgesloten mag worden
geacht.
Photosynthese is, zoals be
kend, het proces, waardoor
planten in staat worden gesteld
de kracht van de zon te absor
beren en om te zetten in ener
gie-gevend voedsel. Maar hoe
wel zelfs schoolkinderen al ja
ren van deze algemene theorie
op de hoogte waren, had tot
voor kort niemand dit proces
in details kunnen volgen. Nu
echter heeft men in een radio
actief bijproduct van de atoom
energie, koolstof-14 genaamd,
een „gereedschap" gevonden
met welks hulp men ook de
meest verborgen mysteries van
dit proces op de voet hoopt te
kunnen volgen. Met gebruik
making van dit radio-actieve
gereedschap hebben twee ge
leerden, dr Meivin Calvin en
dr Andrew Benson, reeds ver
bluffende ontdekingen gedaan.
Volgens een mededeling van dr
Calvin is men al in staat, het
gehele geheimzinnige photo-
synthetische proces .e contro
leren in eenvoudige waterplan
ten, zoals de algen.
Voedsel uit zeewater.
Met andere woorden: men weet
nu, dat het praetische mogelijk is
de „zee te bebouwen" door bij
voorbeeld zeewier te dwingen,
grote hoeveelheden vet, eiwitten,
koolhydraten of wat men maar
wil, te produceren.
Terwijl dit project opmerke
lijk genoeg is, is dr Calvin er.
van overtuigd, dat als gevolg
van zijn onderzoekingen met
koolstof-14 in theorie nog heel
wat meer mogelijk is. Om het
te zeggen met de woorden van
de toch zeker niet sensatie-
zuchtige Londense „Economist":
„Wanneer alle bijzonderheden
van de chemische reacties be
kend zijn, moeten wij in staat
worden geacht, fabrieken te
bouwen, die door middel van
kunstmatige photosynthese de
koolhydraten, eiwitten, vetten
en suiker te produceren, waar
aan de wereld zo'n grote be
hoefte heeft".
Met andere woorden: de
groene plant zou i>.en eenvou
dig links laten liggen. Met wat
zonlicht en een paar chemische
producten zouden levensmidde-
lenfabrieken in elke gewenste
hoeveelheid kunnen leveren,
evenals Eindhoven gloeilampen
van de lopende band laat ko
men.
Serieuze theorie.
Calvin en zijn collega's spre
ken over dit fantastische idee
als over een beslist resieuze
theoretische mogelijkheid. Na
tuurlijk is hier een waarschu
wing op haar plaats. Do kunst
matige massa-productie van
voedsel is theoretisch mogelijk
in dezelfde zin als de ,'toorrtbom
theoretisch mogelijk was voor
het begin van de oorlog. Een
inspanning, niet minder groot
dan die, welke is opgebracht
om de atoombom tot ontwikke
ling te brengen, zal nodig zijn
om de kunstmatige productie
van voedsel practisch mogelijk
te maken. Calvin schat, dat met
een dergelijke inspanning dit
punt over vier of vijf jaren be
reikt zal zijn.
Dit alles schijnt op het eerste
gezicht weinig met de politiek
té maken te hebben. En toch
kan met een zeker recht bewe
ren, dat voedsel voor een groot
deel aan elke internationale po
litiek ten grondslag ligt. Het is
niet moeilijk zich voor te stel
len, hoe de positie van het
Westen in China versterkt zou
kunnen worden, indien dr Cal
vin's voedselfabrieken reeds
een feit en niet een theorie wa
ren. Hoe overdreven het mis
schien ook moge klinken, maar
de experimenten van een dr
Calvin kunnen in deze dagen
de politieke toekomst van de
ligt het voor de hand, dat dewereld meer beïnvloeden, dan
politieke gevolgen van dr Cal- het werk van honderden poli-
vin's experimenten niet milder I tici en diplomaten.
„Men heeft, aldus de „Neder
lander", Dr van Royen's verdedi
ging hemelhoog geprezenhet spijt
ons, dat wij over de houding onzer
delegatie niet zo uitbundig kunnen
zijn. Het is bekend, dat te Parijs
velen zich hebben verwonderd
over de particuliere uitlatingen
van sommige harer leden. Wij vin
den dergelijke uitlatingen te Lake
Success thans vermeld in de zeer
goed ingelichte en in de gehele
Angelsaksische wereld gelezen
„Christian Scientist Monitor" van
28 December j.I.:
„Inderdaad erkenden sommige
icden van de Nederlandse delega
tie in particuliere gesprekken zelf,
dat de Nederlandse maatregelen
nogal „gauehe" waren. De plotse-
linge aanval zonder waarschuwing
het verzuim om de Commissie van
server dezer dagen, hebben hoog
van de toren geblazen, dat zij niet
zouden wijken. De resolutie is dus
een harde pil voor hei*. Maar, liet
het blad volgen, te Lake Success
is men van oordeel, dat ze toch
wel een weg zullen vinden, om de
resolutie aan te nemen.
Qmdat men daarvan overtuigd
is waagt de Veiligheidsraad zelfs
de zotste besluiten.
Want Indonsië is, dank zij de
Nederlandse halfslachtigheid, het
paradepaard van de Veiligheids
raad, van welks besluiten niemand
anders ter wereld zie Pakistan
en Israël dan pro forma iets
aantrekt.
MOLLEN VEROVEREN
WIERINGEN.
Jaren na de totstandkoming
yan d® oeververbinding
Goede Diensten een kans tot on- j tussen Wieringen en de vaste
dei-handeling te geven, het stellen wai van -Noord-Holland werden
van die Commissie voor een
accompli, het gevangen nemen van
de Indonesische autoriteiten on-
fait °P de westpunt van Wieringen
de eerste mollen geconstateerd.
De mol had al wroetende de
midddelijk na met hen te hebben ca* lange dijk „genomen'
J- -- -1 Thans, een kleme 20 jaar la-
onderhandeld'' dit alles werd
streng veroordeeld".
tér is zijn verschijning in het
i westelijk deel van Wieringen
Men moet de behartiging van;van zodanige omvang geworden
belangrijke zaken niet opdragen dat bestrijding van dit be-
aan advocaten, die het gedeeltelijk schermde dier noodzakelijk is
met de tegenpartij eens zijn. Degeworden.
resolutie had in haar geheel moe-Een dezer dagen is dan ook
ten zijn afgewezen, niet omdat de eerste vergunning voor het
Nederland het met de inhoud niet vangen en doden van mollen op
eens is, maar omdat de Veilig-1 Wieringen uitgereikt. De mol is
heidsraad zich bemoeit met bin- reeds tot het hoofddorp Hippo-
nenlandse aangelegenheden des j lytushoef doorgedrongen.
Rijks. Maar nu de heer van Royen
koekjes te nemen, die de regering'
aanstaan, is het zeker, dat men
hem later wel zal leren ook de
bitterkoekjes te verorberen*
In die overtuiging gedraagt
Washington zich nu reeds geheel
of het van zelf spreekt, dat de Ne
derlandse woorden te Lake Suc
cess wind zijn en dat Nederland
zijn „neen" wel zal inslikken".
„Dat de Veiligheidsraad tegen
ons zo hard is, is voor een aan
zienlijk deel zeker het gevolg
daarvaji, dat onze diplomatie zo
laf is. Men weet dit en rekent
Voor de spoorbomen van een
der vele overwegen in ons land
stond dezer dagen een auto te
wachten. Het was avond en de be
stuurder had de lichten gedoofd
o»i de wachtenden aan de andere
zijde niet te hinderen. Lichten aan
gelastte een politieman, hoewel de
auto stond in de nabijheid van een
lichtbron, zoals dat ergens in een
wetsartikel heet en de automo
bilist maakte de wetsdienaar daar
op attent.
Een kort debat ontstond en de
agent, verbaasd over de stout-
Een Engelsman vloog onlangs
per K.L.M. DC6 van Johan
nesburg naar Amsterdam.
Toen het vliegend hotel zich
op 6000 meter boven de Sa
hara bevond wilde hij zich
naar bed begeven.
Inplaats van de verwachte
bovenste slaapplaats wees de
steward hem een der onder
ste aan.
„Ik heb liever het boven
bed", zei de Engelsman tegen
de steward.
„Maar Sir", antwoordde
df:2e nuchter, „hoe kunt U
nu op een hoogte vaq 6 km
nog bedenkingen hebben te-
i gen een hoogteverschil van
i 'l meter?"
daarmee. i moedigheid van een burger, klopte
De Hollanders, schreef de Ob-I^ *adrukkelijk op z|n'politPie_
reglement en verklaarde met al de
autoriteit hem eigen: „Mijnheer,
laat u de uitleg van de wet maar
aan mij over".
De automobilist hield snel zijn
mond. Zijn naam luidde: prof. E.
Meyers, Leids hoogleraar aan de
rechtsfaculteit, ere-doetor in de
rechten van de Leuvense universi-
teit enontwerper van het
nieuwe Nederlandse wetboek.
°P
vertrekken liggende „Willem
Ruys" keken elkaar gister
middag eens aan. Eerst waren
er al aanstalten gemaakt de
trossen los te gooien en de
reis naar Indonesië te aan
vaarden, maar toen was er
enig gefluister met de kapi
tein gevolgd, die daarna een
begrijpend knipoogje gaf en
beval nog even met vertrek
ken te wachten. In de loods
aan de wal speelde zich in
tussen iets anders af. Op een
aanvankelijke wanhoopsstem-
ming van een oude dame
was nu een reactie met tra
nen gevolgd, tranen van
dankbaarheid jegens de heren
■jan de Lloyd, die begrepen
hadden dat zij zonder het
kunstwerk, dat zij vergeten
was, onmogelijk de verre reis
kon ondernemen en de kapi
tein hadden bewogen nog
even te wachten. Een taxi was
reeds uitgestuurd naar Den
Haag om het voorwerp te ha
len. In recordtijd keerde de
auto terug en een daaruit
stappende heer reikte de
oude dame geheimzinnig iets
over. Zij maakte daarop een
elegante beweging naar de
mond en zei leukweg: „Nu
heb ik mijn glimlach terug".
Ijlings stapte zij daarop aan
boord. „Dat noem ik ook een
record", zei de kapitein, „een
vergeten glimlach die sterk
genoeg is om 28.000 ton plus
917 passagiers een kwartier
langer dan nodig is tegen t"
houden. We gaan varen, jon
gens."
gen betekende, wat Zweden
aanging, dat zijn vroegere
standpunt onveranderd was ge
bleven.
Verklaring van Unden.
1 „Het Zweedse volk", aldus Un-
De Zweedse minister van Bui- deilj >>voeit ach niet geneigd, nu
tenlandse Zaken, Oesten Unden, met en vroeger niet, om een front-
heeft gisteren in de Tweede Ka- positie in te nemen en daarmede
mer een regeringsverklaring voor- te kennen te geven, dat wy willen
gelezen betreffende de kwestie meedoen aan de koude oorlog, die
van een Scandinavisch defensie- thans aan de gang is. Het feit,
verbond. Besprekingen hierover am Zweden in staat geweest is ge-
waren gevoerd met het oog op de durende 135 jaar de vrede te be-
internationale spanning en onrust, houden heeft zonder twijfel een
die het vorige jaar zich begonnen sterke psychologische uitwerking
te ontwikkelen, zo zei hi|. 0p de houding van het Zweedse
volk tegenover het veiligheids-
Met betrekking tot de onder- probleem.
.Qlrinrfftrv rron -I C At
j zoekingen van de Scandinavi
sche defensie-commissie
zei
Het doel van de regerings-
Unden, dat het rapport had P°litiek moet zijn ons grondge-
aangetoond, dat de voordelen1 ^ied gepacificeerd te houden,
ojn. zouden bestaan uit het J
De postkoets is in ere her
steld. De Middelburgse „tante
komt daarvan de eer toe.
Pos"
De verbinding tussen Schelde
en Rijn.
Oplossing van vraagstuk bepleit.
De Antwerpse scheepvaartver
eniging heeft minister Spaak een
telegram gezonden met het drin-
strategisch gebruik van het
Scandinavisch gebied als geheel,
gemeenschappelijk overleg, stan-
j daardisatie van oorlogsmate-
riaal en ook meer mogelijkhe-
i den om het afsnijden van de
aanvoer van buiten-af te ver
hinderen. De commissie consta-
teerde tevens, dat een overeen-
komst voor een veredigingsunie
bepalingen zou moeten bevat
ten voor intensivering van de
Noorse en Deense verdedigings-
j maatregelen.
De reden voor de bijeenkomst
te Karlstad was, zo zeide Un-
t den, dat Noorwegen het drin-
gend nodig achtte tot een resul
taat te komen met betrekking
tot de Scandinavische verdedi-
gingsunie. Op de volgende ver-
1 gaderingen te Kopenhagen en
Oslo kon men echter onmoge
lijk de te grote verschillen van
mening overbruggen.
Volgens een Zweedse ont-
werp-overeenkomst zou een
aanval tegen een van de drie
landen beschouwd worden als
te zijn gericht tegen alle dri
Het is wel niet de originele
postkoets, maar een echte Jan
Plezier, die met zó'n vaart door
de straten gaat, dat fietsers af
stappen en voetgangers de be
scherming van het trottoir op
zoeken.
In de avonduren worden
paard en koets van stal gehaald.
In volle draf gaat het naar he+
station. De voerman, hoog op de
bok en de zweep in de hand,
draait zijn koets met een fraaie
boog het perron op, om even
later het paard vlak voor de
postwagon tot stilstand te bren
gen.
Vlug worden de postzakken
overgeladen en dan gaat het te
rug. De zweep knalt, de hoeven
kletteren, de wielen ratelen en
binnen minder dan geen tijd is
het postkantoor bereikt.
Het is alles zo echt. Het lijkt
geen verplichtingen of het nooit anders is geweest
of verdragen sluiten I Die goeie, ouwe tijd, hier is-ie.
Een stukje daarvan keerde
terug
d.w.z. dat het niét ter beschik
king moet worden gesteld van
een of andere mogendheid voor
militaire voorbereidingen Wij
moeten
aangaan
van zodanige aard. dat een
groep mogendheden zou kun
nen denken, dat Zweeds grond
gebied werd gebruikt voor ba
ses van de andere groep mo
gendheden. Unden betreurde
het ten zeerste dat de Zweedse
en Noorse standpunten niet
konden worden verenigd.
Hij legde er evenwel de na
druk op, dat Zweden grote con
cessies had gedaan door zich
bereid te verklaren accoord te
gaan met een Scandinavische
defensie-overeenkomst, die au
tomatisch militaire hulp insloot.
JO JUDA VOLGEND JAAR
OPNIEUW NAAB
SCANDINAVIë.
De violist Jo Juda, heeft met
zijn optreden in Scandinavië zo
veel succes gehad, dat hij onmid-
Idellijk een nieuw enengagement
de landen en onmiddellijk ver- 'kon afsluiten voor het volgend
gende verzoek nog voor het slui-plichten tot militaire steun voor seizoen. Met zijn broer, Arnold,
ten van de definitieve economische de aangevallene. Plannen voor die hem aan de piano zal begelei-
Unie het Schelde-Rijnvraagstuk op een gemeenschapelijke verdedï- den, zal hij begin 1950 opnieuw
te lossen en dit op de eerstvolgen-ging zouden worden uitgewerkt naar Scandinavië reizen om daar
de Beneluxconferentie te berde teonmiddellijk na het van kracht werken van Nederlandse compo-
brengen. worden van het pact. Het mis- nisten ten gehore te brengen.
Temidden van alom heersende onrust liggen vredig en rustig de
vier kleine staten van Europa en men is wel geneigd te zeggen, dat
deze staten, t.W. Andorra, Lichtenstein, Monaco en San Marino wer
kelijke oases van vrede belichamen. Het is dan ook. niet oninteres-
rant om althans ïn gedachten een bezoek te brengen aan deze
gezegende landstreken.
LEEFT ANDORRA VAN daad een paradijs voor smokke-
SMOK5IELHANDELlaars! Als men b.v. in Barcelo-
Er wordt beweerd, dat de ge- na e.en Spanjaard met een fon-
hele bevolking van het geluk-1 kelnieuwe Franse sportwagen
kige Andorra in de Pyreneën zict rijden, dan hoeft men niet
van smokkelhandel leeft. Het
leven is daar zo goed, dat de
bewoners van de kleine repu
bliek geen inkomstenbelasting
behoeven te betalen Bovendien
zijn er slechts twee politie
agenten die erover waken, dat
de weinige wetten van Andorra
niet worden overtreden. Daar
tegenover bezit elke burger van
Andorra drie paspoorten: een,
te schrikken voor de hoge
voerrechten die hij hiervoor
wellicht heeft moeten betalen.
De wagen is beslist via Andorra
in zijn bezit gekomen, d.w.z. hij
werd in Frankrijk gekocht, in
Andorra geregistreerd en in
Spanje verder verkocht. Zo
komt het, dat bijna ieder der ca.
6000 inwoners van Andorra een
auto op zijn naam heeft staan.
die op Andorra is uitgesteld, Zij zijn echter slechts op papier
een tweede voor Spanje en een de eigenaars, en in de staat An-
derde voor Frankrijk. dorra zijn zo goed als geen wa-
Over het lot van de staat be- gens te zien. Andorra kent geen
slissen twee heersers, nj. het dienstplicht, sedert meer dan
Franse staatshoofd, dat immers jaar werd er nooit oorlog
tegenlijkertijd aan het hoofd
van de republiek Andorra staat
en voorts de bisschop van Ur-
gel in Spanje. Deze beide ont
vangen hiervoor jaarlijks een
tribuut van 10 tot 15 dollar,
enkele dozijnen kippen, ham
men en kazen.
Andorra is een staat van dui
zend mogelijkheden, waar de
smokkelhandel werkelijk niet
practischer zou kunnen worden
georganiseerd. Grote hotels,
elegante winkels, gevuld met
gdbderen uit de gehele wereld,
daarnaast de vrije reisgelegen
heid naar Frankrijk en Spanje,
zonder pas of visum inder-
(Ingez. mededeling, advert.)
FEUILLETON
46
F. HORACE ROSE
Evenwel zouden deze gewaar
wordingen, hoe vreemci en ge
heimzinnig ook, niet zo krachtig
worden dat ze ons overmees
terden. Thara zelf verbras: de
betovering, die hij gewekt had.
„Kijk eens", zei hij, met de
hand roepend. Ik heb jullie ver
teld, dat ik jullie twee wonde
ren zou laten zien. Deze krater
is er één van. Daar is het an
dere."
In de afschuwelijke beklem
ming van de krater-holte was
het voorwerp, dat hij ons aan
wees, aan onze aandacht ont
snapt. Het was een kleine hut,
met een dergelijk dak als de
zaak, volgens Spezha, niemand
het had gewaagd hem naar het
doel ervan te vragen of hem te
volgen.
„De tijd is nog niet rijp daar
voor", was het antwoord. „Maar
het is nu de tijd om te gaan."
Hij draaide zich om en liep voor
ons aan, de tunnel door en te
rug naar de open lucht, en, wat
mij betreft, ik was heel blij, dat
ik uit die verschrikkelijke plaats
was.
Vervolgens keerden we terug
naar het kamp van de gorilla's
en vandaar naar dat van de
leeuwen. We zagen dat op beide
plaatsen de troggen gevuld wa-
zijne in de kolonie, evenwel met ren. De beesten dronken zoveel
een schuifdak, zoals we later: ze konden. Een vreemde, bijna
ontdekten, dat door aan een onbehaaglijke stilte had hen be-
louw te trekken opzij kon wor
den geschoven.
„Wat is daar nu voor wonder
lijks aan?" vroeg Treso.
„Dat zul je binnen in de hut
zien, als ik je die laat zien."
„Waarom dan nu niet", vraag
de ik.
Kennelijk was dit de plek, die
het doel waren van de eenzame
en geheime pelgrimages van
Thara Menechu, over welke
van de wilde dieren der aarde
gezegd, dat een klein kind hen
zal leiden?"
In het gorilla-kamp viel het
mij op, dat het afschuwelijke,
oude monster met de gebroken
poot, op de. grond lag en niet
dronk.
„Evenwel, dit doet niet ter
zake ",zei Thara, ons allen wen
kend. „We gaan nu naar de kolo
nie terug en zullen afwachten
wat de dag van morgen ons
brengt."
Hoofdstuk XXIV.
DE LEEUWENMARS.
Die nacht werd ik als bezeten
door een aaneenschakeling van
dromen en gedachtenspooksels
slapend zowel als wakend
soms waren het alleen maar ge
dachten, dan weer gezichten en
voorwerpen, en soms waren het
geen gezichten en geen voorwer
pen, maar vleugels als die van
een op zijn prooi stortende ade-
vangen. Het gebrul, gekrijs en laar, boven de verschrikkelijke
geblaf was verstomd.
„Ze vinden het water zoet en
drinken voluit", zei Thara, „was
het niet één van de grote He
breeuwse profeten of soms
Christus zelf, die nog vele van
de verleide volken dienen die
gezegd heeft: Ik zal u de wa
teren des Levens te drinken ge
ven en gij zult nimmermeer dor
sten? En heeft niet een ander
diepten van die zwarte, weg naar
de hel.
Ja, de weg naar de hel. Beter
kan ik het niet omschrijven. In
mijn dromen zag ik ook opnieuw
de toonbeelden van terreur en
onmenselijkheid die ik in het
concentratiekamp had meege
maakt. Opnieuw vocht ik in een
worsteling op leven en dood met
de beide beestmensen, die hun
weerloos slechtoffer hadden aan
gevallen en gemarteld. En ter-
wijl ik met hen vocht en hen
dood sloeg veranderden hun ge
laatstrekken en lichamen in die
van de afschuwelijkste en meest
woeste gorilla's. Ik zag ook de
gevangen leeuwen en opeens
gooide Belat Roma mij vloekend
en slaand midden tussen de
leeuwen, terwijl Thara Menechu,
Belat Roma, Kades en al de an
deren van opzij naar mij wezen
en lachende grapjes maakten.
Treso was er ook bij. En ook zij
lachte en maakte grapjes en
wees naar mij. Ze had haar ar
men om de hals van Thara ge
slagen, Thara Menechu, god
delijk en verheven, het gouden
licht op zijn haar vallend, de
vrouw van zijn wensen in de
armen, en ik veracht, verwor
pen en voor de verslindende die
ren geworpen.
Over al mijn ledematen be
vend en met het zweet op mijn
voorhoofd werd ik wakker. Al
die andere dromen waren als het
ware volkomen weggevaagd
door de verschrikkingen van die
laatste nachtmerrie waarin
Treso mij had verlaten, haar on
uitsprekelijk verraad, de min
achting en walging die zij had
getoond van de man die haar
liefhad, de tederheid waarmee
zij voorgaf de man die zij haatte
en vreesde.
(Wordt vervolgd.)
meer gevoerd; alleen de man
nen hebben kiesrecht.
GEEN BELASTING IN
MONACO.
Bekender dan Andorra is het
vorstendom Monaco, waar de
inwoners evenals het vorsten
huis leven van de speelbank in
Monte Carlo, die de staat jaar
lijks een zuivere winst van 3 tot
4 millioen Pond oplevert. Zo
lang de speelbanken bloeien,
worden de inwoners niet met
belasting-aanslagen lastig ge
vallen. De Franse rivièra vormt
de achtergrond voor dit mon
daine, internationale paradijs
voor diegenen, die bezeten zijn
door het va-banquespel. In het
afgelopen jaar vierde de vrede
lievende Lodewijk de Tweede
van Monaco zijn 25-jarig rege-
r'ings-jubileum.
Voor hemzelf zowel als voor
zijn onderdanen zijn politieke
of zeker gewapende vijandelijk
heden een gruwel en niemand
is er banger voor dan Lodewijk
en zijn 650 croupiers, die het
goud van anderen met hun
gouden vorken naar zich toe
halen.
GEEN VLIEGVELD TOCH
LUCHTPOSTZEGELS.
Met een foto-opname kan
men San Marino, deze oudste
en kleinste republiek ter wereld
op de top van de Monte Titano
in beeld brengen. De 750 meter
hoge berg steigt als een vesting
op uit de Noord-Italiaanse laag
vlakte, bekroond door drie
machtige middeleeuwse burch
ten. San Marino ligt op de wes
telijke helling van de Monte
Titano, het heeft 1500 inwoners
en werd 300 jaar na Chr. ge
sticht door twee arbeiders. Ma
rino én Leo genaamd. De
grondwet van deze republiek
stamt uit de 13e eeuw. Of
schoon San Marino slechts over
een kleine en onschuldige bur
gerwacht beschikt, heeft tot
nog toe niemand ooit zijn on
afhankelijkheid aangetast. Aan
de grénzen van deze staat zijn
geen slagbomen of douane-pos
ten. Slechts een schild duidt
aan, dat men de kleinste repu
bliek ter wereld heeft betreden,
die geregeerd wordt door twee
„Capitani Regenti."
Om te voorkomen dat deze
regenti dictatorische neigingen
gaan vertonen, worden zij elk
jaar afgewisseld. Een prachtige
kerk en zelfs een imitatie van
het vrijheidsstandbeeld sieren
het plein voor het Palazzo. Dit
standbeeld werd 60 jaar gele
den door een Amerikaanse aan
de staat San Marino geschon
ken, die haar hiervoor de titel
van „hertogin" verleende. San
Marino bezit slechts één hotel,
toch doen de 500 handelaars in
souvenirs goede zaken. Het
drukken van talloze postzegel
series alleen brengt reeds zo
veel geld op, dat San Marino
op de gedachte kwam, lucht
postzegel uit te geven, ofschoon
het geen luchtverkeer en even
min een vliegveld bezit.
EEN MONARCHIE ZONDER
EEN ENKELE SOLDAAT.
Niet minder gelukkig leeft
men in Lichtenstein, de laatste
monarchie, waar de Duitse taal
heerst, Dit vorstendom telt on
geveer 10.000 inwoners en heeft
.zich na de eerste wereldoorlog
op politiek en economisch ge
bied geheel aan Zwitserland
gehouden. Welvarehde dorpen,
luxueuze villa's en prachtige
auto's, benevens een goedgaan-
de industrie, vertonen reeds ui
terlijk een beeld van rijkdom,
die kich op deze 159 km2 uit
breidt. De zwijgzame vorst ge
draagt zich overigens geheel
als een democraat, hij duldt
geen huldigingen
SPAAK GELOOFT NIET
IN EEN OORLOG.
Tijdens een lunch, die hem
door de Buitenlandse persver-
eniging werd aangeboden, heeft
de Belgische premier Spaak
verklaard, niet in een nieuwe
oorlog te geloven.
Na verklaard te hebben, dat
vier jaar na de Duitse capitu
latie evenwel nog steeds de
vrede niet is gevestigd, sprak
Spaak zijn twijfel uit over de
juistheid van de tot nu toe ge
volgde politiek der open diplo
matie.
Sprekend over een ontmoe
ting tussen Stalin en andere re
geringsleiders, legde Spaak er
de nadruk op, dat deze alleen
maar zin heeft, indien tevoren
vaststaat, dat zij succes zal heb
ben. Een mislukking zou beide
partijen nog maar verder van
elkaar verwijderen.
De oprichting van de Euro
pese Raad noemde Spaak een
experiment. Indien dit experi
ment echter slaagt dan zal het
tot een buitengewoon belang
rijke ontwikkeling leiden.
Diefstallen uit kerken en
scholen opgehelderd.
De Haagse recherche heeft
een 27-jarige tabakskerver ge
arresteerd, die als „bijverdien
ste" diefstallen jfleegde in ker
ken en scholen.
Hij maakte er een gewoonte
van op de kerkgalerij te gaan
zitten en als de dienst aan de
gang was sloeg hij zijn slag.
Een predikant van de kerk
aan de Zuid-oostsingel in Den
Haag miste na de dienst zijn jas.
Soms ook waren de collecte
zakjes verdwenen.
Toen de dief gegrepen werd
bestond zijn buit uit een bont
mantel, elf herenjassen, een to
ga en 17 fietsen. De fietsen ver-
koct hij aan een opkoper voor
f 25.Deze bouwde ze om en
verkocht ze weer.
Vadus heeft hij geruild voor een
comfortabele villa en met zijn
moderne „Lincoln" kan hij in
tijd van een half uur gemakke
lijk zijn gehele „rijk" doorkrui
sen. Er is maar één soldaat....
en deze is van was! Hij is op
gesteld in het wassenbeelden
kabinet op het kasteel Vadus.
De laatste Lichtensteinse soldaat
en heeft af- is namelijk in April 1939 op de
stand gedaan van de handkus, hoge leeftijd van 95 jaar ge-
Zijn oude, pompeuze kasteel instoiven
Zondagavond arriveerde Z.K.H. Prins Bernhard met zijn twee
oudste dochtertjesde prinsesjes Beatrix en Irenein het Tiroolse
wintersportplaatsje St. Anton am Airlberg. Bij aankomst op het
stationnetje van Sankt Anton boden meisjes in Tirools costuum
de prinsesjes bloemen aan. Links Prins Bernhard. Achter de
prinsesjes haar verzorgster, mevrouw Penning.
Vooraf gegaan door het witte hondje van de Prins, begaven
de hoge gasten zich vervolgens door de straten van het stadje
naar hotel „Post", de prinsesjes met haar rode koffertjes in de
hand, omstuwd door een grote schare belangstellenden.