U&'MsS, wtcddkicQ.et na. tin.
Moeizame klimpartij op het trapje
naar het wereldtoneel.
Churchill nodigde Koning Leopold uit
naar Engeland te komen.
Het communisme streeft naar de
wereldmacht.
K.L.M.-diensten op Israël.
Schrijver van „Stalingrad" bezocht
geboortestad Amsterdam.
Kunst in 't kort.
Maar het telegram bereikte de Koning niet.
3 nieuwe Lloyd-schepen
in een week.
Qe cUcwm man de ÏÏlanlaÈ
Waarom stopgezet? Om de Araliieren in het
gevlei te komen?
Hoe is onze houding tegen
over dit „verschijnsel"
Brief van wijlen Admiraal te blljle^?,ot.da^ de muï"e °s
Lord Keyer gepubliceerd, zwijgen was gebracht. Er kan
Eén van de drie,
Strïi om de somereiniteit. 3? aSS
Zentling en landbouw.
Donderdag 20 Januari 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina
Iedereen kent zijn naam. Iedereen weet zo ongeveer wat deze
onstuimige jongeman zo'n beetje wil. Men kan het lezen in de
kranten: Garry Davis wil het wereldburgerschap instellen, hij
wil de burgers van dit aardrijk verenigen tot één grote vreed
zame familie in de hoop op deze wijze een nieuwe wereldcata-
strophe te voorkomen. Een „tough job" zeggen de Amerikanen.
Een zwaar karwei zouden wij hier in Holland zeggen. Maar de
26-jarige Garry zet zijn krullek op er tegen in. „Een eigenwijs
sujet", zeggen vele ouderen. „Een volslagen waanidee", zeggen
anderen, terwijl het getal groeiende is van diegenen, die zich
gaarne tot Garry's volgelingen willen rekenen.
ren allesbehalve scherpzinnige
politieke redevoeringen, maar zij
trokken de aandacht door het
jeugdige enthousiasme, waarme
de zij waren uitgesproken en de
deining, die hij trachtte te ver
wekken binnen de muren van
het Palais du Chaillot. De U.N.
O.-politie, die Davis gedurig in
de gaten hield, belette hem tijdig
genoeg om tijdens de speeches
We gaan hier op de quaestie
van het „wereld-burgerschap"
niet verder in. Het feit zij slechts
geconstateerd, dat men de laat
ste maanden Garry Davis' naam
herhaaldelijk in de kranten-ko
lommen kan ontmoeten. Reeds
Wellicht zouden wij aan het
„verschijnsel" Garry Davis met
een schampere glimlach voorbij
kunnen gaan en zijn beweging
van nul en generlei waarde kun-
daarom alleen reden genoeg om I van de gedelegeerden aan het tHost^cvmrvtnnm San
aan deze niettemin merkwaar- woord te komen en hij werd niet waarin hlPde droicincr
dige figuur, die verbeten tracht i zander opzien te verwekken uit vaf of.!i ni™o r,mlno Lt m?™
het wankele trapje, dat naar het de zaal verwijderd, terwijl één d k dikwijls op krampach-
wereld-toneel voert, op te klau- van zijn vrienden, die mede in we?zeegen be-
het nnmnlnt KntrnlrVnn „on Wel Zeggen, Be
lachelijke, wijze streeft naar t
uiterst wankele affaire op de een
of andere wijze te financieren.
Ook al mag Garry Davis dan
voor de wet geen Amerikaan
meer zijn, de zin voor „show"
heeft hij allerminst verloren.
Nog onlangs benoemde hij een
eigen perschef, een jongeman
van zijn eigen leeftijd. Die pers
chef heeft zich eerst wat moeten
inwerken, want toen onlangs één
van de redacteuren van het
Amerikaanse weekblad „Time"
zich op het „hoofdkwartier" ver
voegde en aan deze pers-bemid
delaar enkele gegevens vroeg
omtrent de persoon van Garry
Davis, moest deze laatste beken
nen daar niets, maar dan ook
niets van af te weten. Hij was
immers pos de vorige dag in
dienst getreden.
teren, wat meer aandacht te be
steden.
Zijn naam werd voor het eerst
gehoord, toen in het najaar van
het afgelopen jaar de Verenigde
Naties in Parijs bijeenkwamen.
Toen was daar ook een onopval
lende jongeman, zonder nationa
liteit. Zeker, eens had hij het
Amerikaanse staatsburgerschap
bezeten, maar dat had hij er
vrijwillig aangegeven, toen hij
zich zelf tot eerste wereldburger
proclameerde. Nu is hij een wel
bekende figuur in de Franse
hoofdstad, waar hij op de linker
Seine-oever zijn „hoofdkwartier"
heeft opgeslagen. Hij is klein van
stuk; vandaar ook dat de Fran
sen hem „le petit homme" noe
men. en draagt bijna altijd een
soort van uniform, een eenvou
dige battledress, de laatste spo
ren van zijn militaire loopbaan.
Immers, Davis heeft in de jong
ste oorlog actief deelgenomen
aan de strijd tegen de Duitsers.
Zeven maal werd hg als piloot
van een Amerikaanse hommen-
werper er op uitgestuurd. Zes
maal ging alles goed, maar de
zevende maal werd hij boven
Noord-Duitsland neergeschoten.
Hij bracht er het leven bij af,
werd geïnterneerd in Zweden,
uit welk land hij wist te ont
snappen.
Het wereld-federalisme is al
lerminst een uitvinding van Da-
vis. Zeker, hij maakte daar na
zijn terugkeer trit de ooTlog in
Amerika wel kennis mee, stond
er niet geheel afzijdig tegenover,
maar zijn jeugdige onstuimigheid
deden hem spoedig oordelen, dat
alles te „tam" was. Actie, dat
was wat hij wilde. Waarom dan
zelf niet begonnen? En zo kwam
het, dat Davis in Parijs be
landde.
Al spoedig bleek, dat hij wat
men noemt, een lastige gast was.
Het wereldburgerschap nam hij
serieus. Hij voelde zich werke
lijk „thuis" op het internationale
territorium rond het Palais du
Chaillot, waar hij in de meest
0 letterlijke zin met geen stok
vandaan was te slaan. De politie
moest er aan te pas komen. Met
het gevolg, dat wereldburger
nummer één voor korte tijd met
de cel kennis maakte en voor dat
ogenblik was zijn wereld maar
héél klein
Na zijn vrijlating bleef hij
niettemin volharden en juist die
volharding was het,die de oor
delen over zijn persoon heel
langzaam wat milder deden
worden.
Het kwam op een goede dag
zelfs zo ver-, dat Garry Davis
door de president van de Franse
Republiek werd ontvangen, die
hem toestond in Frankrijk te
blijven. Hadden eerst de mensen
in „le petit homme" niet meer
dan een soort publieke vermake
lijkheid gezien, een man, die een
soort van éénmans sit-down-sta-
king op de trappen van het Pa
lais du Chaillot organiseerde, la
ter verkreeg hij toegang totde
vergaderingen, die binnen dit
gebouw gehouden werden, maar
wat zou Garry anders kunnen
doen, dan zijn feigen-lwijze
hoofd schudden? Ja, waarlijk, hij
afwenden van dit gevaar. Laat
ons daarbij dan nooit vergeten,
dat het hier alles slechts men
senwerk betreft. In dit geval, het
geval van Garry Davis, „staats
burger nummer één", een werk
het complot betrokken was, van
de gelegenheid gebruik maakte
om Garry's redevoering voor te
lezen, totdat ook hg genoodzaakt
werd te verdwgnen.
De U.N.O. is reeds uit Parijs
vertrokken, Garry Davis is ech-
ter gebleven. Hij wordt omringd waarbij men geneigd zou zijn te
door journalisten, belegt massa- zeggen, dat de massa, van God
vergaderingen in de grootste vervreemd, een nieuwe afgod
vergaderzalen, die hij weet af te zoekt, een rietstengel, waaraan
huren. Tot op dit ogenblik is het zij zich vastgrijpt, terwijl het
ons nog niet duidelijk geworden, water steeds hoger komt. In dat
wie de daaraan verbonden on-licht gezien zouden wij Garry
kosten financiert, want men kan Davis en zijn aanhangers met
toch niet verwachten, dat de va- meer dan „zielige figuren" kun-
der van deze „wereldburger", die j nen noemen, die echter ook on
een doodeenvoudige musicus is ze verantwoordelijkheid weer
en in Amerika zijn brood ver- eens te meer bewust doen wor-
dient door in verschillende or- den. Is dat het geval, dan is wel-
kestjes te spelen, ook al maakt licht het optreden van Davis en
zoonlief nu wat furore op het j zijn aanhangers niet helemaal
continent, er.erg op gebrand zaltevergeefs geweest,
wezen deze toch nog altijd j
Qe 74 jaar oude Engelse schrij
ver Somerset Maugham, heeft
meegedeeld, dat hij voortaan al
leen maar essays zal schrijven.
Een geïllustreerd Engels tijd
schrift heeft de auteur nu een
zeer groot bedrag aangeboden
voor het schrijven van drie essays.
Het Berlijnse Philharmonische
Orkest, dat onlangs van een En
gels tournee terugkeerde, zal on
der directie van Bruno Walter
aan het Edinburgh festival 1949
deelnemen
Op 31 Januari hoopt de schilder
Th. F. Goedvriend zijn zeventig
ste verjaardag te vieren.
De Zwitserse dirigent Walter
Dueloux, die in September 1948
naar de V.Skwam, is in New
York teruggekeerd na een tournee
door 67 staten, waarbij hg opera's
van Wagner dirigeerde. De Ame
rikaanse peis is vol lof over de
prestaties vaii deze orkestleider.
In Tiibingen in de Franse zone
is een internationale vereniging
voor cultuur en sociaal werk op
gericht.
De diehter-schrijver Ab Visser,
is na een jaar verbigf op - i
cultureel centrum „De Pauwhof"
in Wassenaar, met zgn vrouw,
voor herstel van gezondheid naar
Marokko 'vertrokken. Hg heeft
enige werken onder handen, wel
ke hg daar hoopt af te maken.
was of totdat hun gesehut tot
geen twijfel aan bestaan dat van
Een telegram van Churchill, het ogenblik af, dat het duide-
waarin deze na de Duitse inval jjjk werd, dat de Britse expedi-
van Mei 1940 Koning Leopold tionnaire macht niet van plan
van Belgie dringend uitnodigt was het Belgische leger te hulp
met zijn pzm "aar Engeland te te komen, dit laatste de moed
komen, heeft de koning nooit verloor. Het schijnt mij afkeu-
bereikt, aldus inéldt het Belgi- renswaardig oneerlijk alle schuld
sche Rooms-Kathoheke blad „La Dp de Belgen te schuiven en te
jye i trachten hun koning tot een zon-
Van dit telegram wordt mei- debok voor de Fransen en En-
ding gemaakt m een 40 bladzij- geisen te maken", aldus Keyes in
den tellende brief, die volgens (jjt schrijven.
„La Libre Belgique" 12 Juni '40
door wgien Admiraal Lord Koning stelde tegen-
Keyes, toenmaals Brits verbin- aanval voor.
dingsofficier bij de Belgische1 26 Mei stelde koning Leopold
Generale Staf, werd gezonden voor, dat de Britse expedition-
aan Lord Gort, voormalig bevel- naire macht een tegenaanval zou
hebber van de Britse expediti- verrichten tussen de Schelde-
onnaire macht. De brief, waar- mond en de Leye. Het voorstel
van het blad thans een Franse werd bij verschillende gelegen-
vertaling geeft, werd tot nog' heden aan Lord Gort doorgege-
toe geheim gehouden. ven, doch geen antwoord werd
Churchill had admiraal Keyes ontvangen. In een telefoonge-
verzocht alles te doen, wat in sprek met Churchill toonde ad-
zijn vermogen lag, om koning miraal Keyes zich verbaasd, toen
Leopold te overreden, naar En- j hij vernam, dat de Engelsen dit
geland te komen, doch admiraal plan hadden verworpen en was
Keyes ontving het telegram eveneens verbaasd, dat Lord
niet, voordat hij zelf reeds en- Gort hem of koning Leopold niet
kele dagen in Engeland terug j van dit besluit in kennis had
was. I gesteld. Volgens het blad dat fo-
De militaire situatie, tocopieën van de 1ste en laatste
„Toen ik de minister-president alinea's van de brief afdrukt,
en het kabinet onmiddellijk na schreef Keyes aan Gort dat ko
mijn terugkeer te Londen ont- ning Leopold sinds 20 Mei 1940
moette, was er geen sprake van, de Britse regering had meege-
dat koning Leopold gelaakt werd deeld, dat hg gedwongen zou
de wapens te hebben neerge- te capituleren, indien de
legd" aldus schreef admiraal verbinding tussen de Britse en
Keyes. „Hoe kan men hem la- Belgische legers werd afgesne-
ken, daar 't laatste telegram van den.
de löinister-president, dat koning „Wanneer de wereld al de feï-
Leopold 36 uur, voordat hij een ^en kent, zal de verantwoorde-
besluit nam, had moeten berei- hjkheid voor het lijden, dat uw
ken, duidelijk vaststelde, dat wij leger moest doorstaan, en voor
op het punt stonden, de Belgen I de nederlaag van het Belgische
in de steek te laten. Koning Leo- leger zeker op andere schouders
constante van de communistische
politiek altoos zal zgn: de uitscha
keling van alle macht behalve-de
communistische. Zelfs dan, wan
neer Moskou, wat voor de naaste
toekomst niet onmogelijk zou zijn,
een mom van vriendschap voor
doet Het communisme streeft
fundamenteel naar de wereld
macht. Samenwerking met de
communisten kan, aldus Burn
ham, slechts op één manier: er
ivoor le capituleren.
Het is voor Amerika een zaak
van winnen of verliezen. Het gaat,
stelt hg vast, in dit fundamentele
conflict, wie baas zal zgn in de
wereld, in wezen om de souverei-
niteit! Zeer juist want daarop
De wederopbouw van de in de
oorlog deerlijk gehavende vloot
van de Koninklijke Rotterdam-
sche Lloyd nadert zijn, althans
voorlopige, voltooiing. Sinds 1945
werden met regelmatige tussen
pozen nieuwe aanwinsten te wa
ter gelaten of in de vaart ge
bracht.
Indachtig het bekende spreek
woord: „Driemaal is scheeps
recht", gaat de Lloyd nu echter
het laatste drietal, van elk ruim
12.000 ton, min of meer geza
menlijk „vieren". In het tijdsbe
stek van een week, tussen 15 en
22 Februari a.s„ zuilen n.l. twee
nieuwe schepen tewater worden
gelaten en het derde zal dan
reeds zijn technische proefvaart
maken.
In het bouwdok van Wilton-
Feijenoord, waar het m.s. „Bli-
tar" in aanbouw is, zal 15 Febr.
het water worden toegelaten;
vier dagen later, 19 Febr., wordt
de „Langkoeas" in aanbouw hg
de Machinefabriek en Scheeps
werf van P. Smit Jr., tewater ge
laten; en tenslotte zal de „Mata-
ram", eveneens op laatstgenoem
de werf gebouwd, op 22 Febr.
vandaar zijn technische proef
tocht beginnen. Over een klein
half jaar zullen dan na de oor
log, behalve het vlaggeschip
„Willem Ruys", niet minder dan
20 schepen, met in totaal onge
veer 235.000 ton draagvermogen,
aan de vloot van de Rotterdam-
sche Lloyd zijn toegevoegd.
Hierbij zijn inbegrepen enkele in
Amerika gekochte Victory-sche-
pen en drie van de regering ge
huurde Liberty's. Hoezeer derge
lijke abnormale omstandigheden
echter het evenwicht in de vloot
verstoren, bewijzen de leeftijden,
die de verschillende schepen nu
hebben; 18 schepen beneden vijf
jaar; 5 tussen vijf en tien jaar
(waaronder de weinig duurzame.
Liberty's); 4 tussen 10 en 20 jaar'
en 6 boven de 20 jaar.
Z. K. H. Prins Bernhard
Commissaris K.L.M.
In de te 's-Gravenhage gehou
den buitengewone algemene
vergadering van aandeelhouders
van de koninklijke luchtvaart
maatschappij N.V. is Z. K. H.
Prins Bernhard op voordracht
van de houders van prioriteits
aandelen B met algemene stem
men benoemd tot commissaris
der vennootschap.
pold gaf zijn leger bevel de linie
aan de Leye tot de laatste man
kon tóch meer en hij begon re-Jte verdedigen. De artillerie had
devoeringen te houden. Het wa- orders gekregen bij het gesehut
gelegd worden, dan op die van
koning Leopold", aldus Keyes in
zijn brief aan Gort
(Ingez. mededeling, advert.)
naar persoonlijke smaak, want
alle drie zijn goed tegen ruwe,
rode handen en schrale huid:
Parol (balsem) - Hamea (crème)
Hamea (gelei). In pr. v. 30-75 ct
FEUILLETON
F. HORACE ROSE
over onze aartkomst in de kolo
nie, of Teg-Pelarac, wat de be
naming was van de inboorlingen
voor „grote plaats" of „plaats
van macht".
„Met mij is dat zeer zeker het
geval", zei ik. „Misschien met
hem ook wel, maar waarom
heeft hg niet een geschikter
ogenblik afgewacht om het jou
te zeggen?"
„Hij heeft het wel niet in ronde
woorden gezegd, maar ik ver
moed dat Spezha hem verteld
heeft dat die Tiiara Menechu,
hun meester en leider, het recht
voor zich zal opeisen om met
mij te trouwen."
„Wat?" riep ik uit tegelijk,
stom verbaasd en razend van]
woede. „Wou by beweren, dat
men van plan is jou te verhan
delen als een stuk koopwaar?
Beweert hij dat Thara Menechu
zich het recht aanmatigt om
jon te kunnen opeisen.
„Zo heb ik het wel Begrepen",
lachte Treso, geamuseerd over
mijn verontwaardiging, „maak
je echter geen zorgen, als hij het
doet krijgt hy hetzelfde ant
woord els Belat Roroa."
„Heb je tegen bem gezegd, dat
je niet van hem houdt?"
„Ik heb hem nog meer ver
teld. Ik heb tegen hem gezegd,
dat ik jou lief heb."
„Treso1!" riep ik uit, gelukkig
en opgewonden blij met haar
woorden.
„Heus", antwoordde zij, „waar->
om zou ik het hem niet vertel
len? Ze mogen het allemaal wel
v-eten, Faos. Vader weet het al."
„Je vader?" vroeg ik ver
baasd. „Heb je het ook aan hem
verteld?"
„Nee, hij vertelde het mij,
'smorgens voor we uit Spanje
vertrokken. Het was voor hem
niet zo moeïbjk om er achter te
komen, ik hen nu eenmaal zijn
dochter en hij is niet blind."
„Wat zei hg? Vindt hy het
goed?"
„Neen, hij heeft my gewaar
schuwd. Hy zei, dat de verscby-i
ning en invloed van eën vrouw
temidden van zoveel mannen
weieens gevaarlijk zowel als
storend kon zijn in de plaats,
waarheen we gingen."
„Laat my ook even een waar
schuwing geven", antwoordde ik.
„Thara Menechu mag wel oppas
sen."
Ik zag om mij heen vanaf de
plaats waar we stonden. Het
was op de morgen na onze nach
telijke mars vanaf het landings
terrein. Achter ons bevond zich
een rij hutten van inboorlingen.
Naar één ervan, groter dan de
anderen met gewitte muren en
de deur gesloten, keken wij
nieuwsgierig.
Maar voor ik verder ga met de
verhalen van mijn belevenissen
is het beter dat ik iets vertel
Hoofdstuk XIV,
GELUIDEN VAN DE NACHT.
De meesten van ons scheen
het alsof „de kleine twintig ki
lometer" weermee Sipezha de af
stand van de landingsplaats tot
aan de kolonie had aangeduid, er
minstens dertig waren. Wg lie
pen langs ;een zgn. InbooTlingen-
pad, goed begaanbaar maar
smal en hoewel de streek die
vy door moesten vrij effen was,
waren er nog heel wat heuvels
te beklimmen en dalen die wij
moesten oversteken. Gelukkig
lag de streek nogal iets boven
het zee-niveau en was de atmos
feer er niet vochtig, maar scherp
en helder, ja zelfs kouder dan ik
bijv. van Centraal Afrika had
verwacht. Echter ik had mij
moeten herinneren, dat het niet
altijd heet is in Afrika, zelfs niet
in de streken die het dichtst
'oij de evenaar liggen. Eens nad
ik, jaren geleden op een tocht
langs de Oostkusb vanaf het
dek van de stoomboot de be
roemde tweelingtoppen van de
Kilimanjaro, Kibo en Mawanzi
gezien, hun toppen tot meer dan
zesduizend meter in de lucht
verheffend 'hoger dan deMont
31anc of de Matterhorn en hun
toppen steeds bedekt met
sneeuw. En dit Week toen de
morgen aanbrak ook de berg
keten die Teg-Pelarac omringde,
was, evenals de Kilimanjaro, de
mond van een gedoofde vulkaan.
Maar voor het morgen was
hadden we nog twee vreemde en
aanvankelijk angstaanjagende
avonturen gehad.
Het gebeurde tijdens wat men
de laatste sprong zou kunnen
noemen, we waren nog ongeveer
vijf kilometer van onze bestem
ming verwijderd, dat we oorver
dovende en onbekende geluiden
begonnen te horen. Het waren
vreemde en «pwindende gelui
den, verschrikkelijke geluiden
als het geschreeuw van mensen
die niet goed konden praten, on
definieerbaar en onsamenhan
gend gebrul, dat nog onder
streept werd door het diepe
doffe geluid van slagen, als het
getrommel van Negers. Naar
mate we dichterbij kwamen wer
den de geluiden luider en angst
aanjagender. De dragers in
boorlingen begonnen opge
wonden te praten. Spezha
schreeuwde, dat ze stil moesten
zyn en onmiddellijk hield het
gekwebbel op.
„Je moet niet bang zijn wan
neer je in Afrika vreemde ge
luiden hoort", zei hij, zich tot
ons wendend. „Wat jullie nu
hoort komt uit het kamp van
de gorillas."
„De gorillas?" riep ik ge
schrokken uit. „Hebben jullie
hier een kamp met die ver-
schrikkelyke monsters?"
(Wordt vervolgd.)
In 1948 viel de schaduw van weer vast te zetten de volken ten
de ruige berenklauw over de we- baat. Zijn alternatief is de wet
reld van het westen. De coup te van de jungle: machtspolitiek te-
Praag, de actie van de Kominlorm. genover machtspolitiek. Zgn advies
waren tekenen aan de wand. 1948 is": Amerika verovere snel en
was het jaar der ontgoocheling, doortastend de wereldmacht, als
De wereld wordt bedreigd door -bet kan zonder, desnoods met de
een nieuwe agressie. j atoombom. Het stelle alle landen
Ivoor de keus: Voor of tegen
Er zyn Amerikaanse politici, die ^m^ka
menen, dat het nog zo'n vaart niet Met beser% schrijft hg> „dat
lopen zal, als t slechts gelukt g-oed om de vriend van
„wat goed op te schieten met het j Amerika te zyn moet onverbreke-
communistisch regime m Rus- m same,1{,J„ met het besef, dat
land James Burnham, op wiens verschrikkelijk is hun vijan.l
publicaties wjj reeds eerder wezen,
verscheurt dit optimisme als een j riju antithese. De wet van
spmneweb. Hy toont aan, dat de
te rijn". Ziedaar zyn oplossing.
de zelf
handhaving".
Principieel verwerpen wy zowel
het een als het ander. Het moge
ons echter de ogen openen voor
het gevaar, dat byzonder voor de
kleine naties in de huidige con
stellatie ligt. Het gevaar, dat rij
zich de richting van haar politiek
beleid, voorzover dat raakpunten
heeft roet de internationale situa
tie, door de grootste en sterkste
van het „blok" zullen gedicteerd
zien. Het gevaar van inbreuk op
htm souvereiniteit.
Let slechts op de sancties! De
stok komt achter de deur! In het
Sowjetblok zien we dat de Oekraï
ner papagaai is van Moskou, dat
de Fin, binnenshuis nog baas ge-
heeft de revolutie het begrepen, laten, rijn buitenlandse politiek
Eigenlijk gaat het om de bron van moet afstemmen op het Kremlin,
de souvereiniteit. j dat een Tito, omdat hy dat niet
Het geestelyk merk van elkewil, door de banvloek wordt ge-
revolutionnaire beweging is, dat1 troffen.
zg weigert zich aan de absolute j Zat Burnham op het Witte
Souvereiniteit Gods te ondverwer- j Huis, dan wachtte de kleine na
pen. Ze loochent bewust God als ties in het Westen van hetzelfde
bron van alle gezag, met name laken een pak. Truman is Burn-
van het overheidsgezag. Ze be-j ham niet. Maar een dergeigke
schouwt als de bron van dat ge- tendenz viel reeds op te merken
zag het volk of de staat, in iederin de polifiek van Brit en Ameri-
geval de mens zelf. 'kaan. Denk slechts aan de aan-
Burnham stoot hier door tot op tasting van de souvereiniteit on-
de bodem van het schrikkelijk
geding, dat in de wereld gaande
is, de kern van de geestelijke
strijd, die de achtergrond vormt
van het wereldgebeuren; aanran
ding van de souvereiniteit. De
zer Nederlandse overheid in de
Indonesische kwestie.
Niet dat wij samengaan brand
merken. Samengaan kan nood
zaak, kan plicht worden, maar
altijd met wederzijdse eerbied!
Souvereiniteit van Hem, Die de ging van elkanders souvereiniteit.
Bron is van alle gezag en der
halve ook van alle afgeleide sou
vereiniteit.
Burnham stelt de diagnose juist.
Maar hij vindt niet de weg-terug
door Groen van Prinsterer reeds
in de vorige eeuw ons volk ge
wezen: Tegen de revolutie het
Wie de souvereiniteit handha
ven wil tegenover het communis
me zal op de mogelijkheid van
oorlog bedacht moeten zyn. De
weerbaarheid en de strategie kun
nen niet uit het oog worden ver
loren. Eendracht maakt macht.
Maar samenwerking in een
De Stem van Israël schrijft:
„Reeds enige fijd geleden
hebben wij onze verwondering
geuit over het stopzetten van
de diensten van de K.L.M. op
Israël. Daarbij hebben wij de
veronderstelling geuit een
veronderstelling die gebaseerd
was op voldoende feitelijke ge
gevens dat het de Nederland
se regering geweest is, die deze
beslissing genomen heeft en
niet de leiding van de K.L.M.
zelf.
Wat sindsdien bekend gewor
den is heeft deze opvattjng voor
de volle honderd procent beves
tigd. Kon men destijds nog me
nen, dat de regering gezwicht
was voor de druk van de Ara
bische landen, nu blijkt dat de
ze druk in het geheel niet aan
wezig is geweest. De Tsjecho-
Slowaakse luchtvaartmaatschap
pij heeft geregelde luchtdien-
sten zowel naar de Arabische
landen als naar Israël. Als er
een land was, dat door de Ara
bieren gehaat kon worden in
verhand met de oorlog in Pales
tina, dan was het wel Tsjecho-
Slowakye. Toch hebben de Ara
bieren hun het gebruik van hun
vliegvelden niet ontzegd.
Er is dus slechts een conclusie
mogelyk: de Nederlandse rege
ring heeft zonder enige pressie
van Arabische zijde de dienst
naar Lydda stopgezet, in de
overtuiging op die wijze bij de
Arabieren in het gevlei te ko
men.
Op dit moment is het geen
raadsel meer, wat de regering tot
die unilaterale stap, die een ern
stig financieel verlies voor de K.
L. M. betekent, heeft bewogen.
In verband met de toestand in
Indonesië wilde de regering ken
nelijk de Arabieren tot goed
vriend houden en meende dit te
kunnen hereiken door deze on
gehoorde daad van solidariteit
met de Arabische aggressors.
Wij geloven niet, dat de rege
ring bijzonder tevreden is, over
het resultaat van een politiek,
die zijzelf zeker als verstandig
heeft beschouwd, maar die zon
der enige twijfel weinig waardig
en eervol is. India. Pakistan en
Irak hebben de K.L.M. het vlie-
Om de bevolkinf* van Zuid-
Oost Celehes te leren sawahs aan
te leggen en te bebouwen, heeft
de Zending bij Lamboeia een
modelkampong ingericht, waar
dertig gezinnen uit tien verschil
lende dorpen drie jaar.lang on
der toezicht zullen werken. Na
drie jaar zullen dan weer an
dere gezinnen komen.
Het is de bedoeling, dat de
landbouwers bij terugkeer in
hun eigen kampong het geleerde
in toepassing zullen brengen en
anderen tot navolging zullen be
wegen.
Het project, dat voor de oor
log door ds Schuurman werd
ontworpen, staat onder leiding
van ds Mollema. In Wageningen
is een landbouwkundige in om
leiding, die, zodra hij is afgestu
deerd, het landbouwkundige deel
van de leiding op zich zal ne
men. De belangstelling van de
rijde der bevolking is groot..
gen verboden en de gezagvoer
der Viruly, die het eens op een
andere manier zou proberen,
moest over Saudie-Arabië vlie
gen. Van de oorspronkelijke rou
te naar Indonesië is thans niets
over, zodat de Nederlandse re
gering en de K.L.M., die zich aan
haar instructies had te houden,
op het ogenblik voor een zeer
moeilijk probleem staat.
Indien de regerjng ha de op
richting van de staat Israël de
K.L.M. niet de eenzijdige instruc
tie had'gegeven om haar lucra
tieve Palestina-lijn te liquideren,
zou de toestand er op het ogen
blik niet slechter hebben uitge
zien. Waarschijnlyk ten opzich
te van de Indonesië-route ook
niet beter.
Maar het had Nederland ten
minste behoed voor een naar het
nu wei blijkt volkomen overbodig
buigen voor een denkbeeldige
Arabische reactie en het had de
goodwill, die rich de K.L.M. in
korte t ijd in Israël verworven had
voor Nederland behouden.
TRIBUNE EN PERS.
In Friesland bestaat de goede
gewoonte, dot de Prov. Staten
zich bij het begrotingsdebat?
beperken tot de provinciale aan
gelegenheden.
Bij de schriftelijke behande
ling wordt dan tevens aangege
ven WAAROVER men wenst te
spreken, opdat men zo ongeveer
weet wat er komt.
Voor de nieuwe fractievoor
zitter van de comm. partij le
verde dit enige moeilijkheid op.
Hij wist wel, dat hij wilde
spreken, maar hij wist niet,
WAAROVER. Blijkbaar had hij
daaromtrent nog geen orders van
„bovenaf" ontvangen. Maar
spreken zou hij.
Nu heeft men er dit op gevon
den, dat hij minstens 48 uur van
te voren aan Gedeputeerden en
de fractievoorzitters zal berich
ten waarover hij moet spreken.
In zijn naïvitéit wist bedoeld
lid alvast mee te delen, dat hij
(op last van het partijbestuur
vooral wenste te spreken tot
TRIBUNE en PERS om het
standpunt van de C. P. nader toe
le lichten.
Tot tribune en pers1.
Daarvoor moet dus de provin
ciale tijd worden gebruikt!
Gratis propaganda!
West-Europees of een atlantisch
pact, laat zich zeer wel denken
zonder dat de souvereiniteit wordt
verkracht.
Wie de souvereiniteit wil be
schutten spant de paarden achter
de wagen als hij een politiek aan
prijst, die haar nog meer zal on-
dermynen.
Het beginsel der revolutie heeft
zulk een ontzaglijke geestehjke
duisternis en verwarring in de
wereld teweeg gebracht, dat we
de moed nauwelijks zouden heb
ben tegen de' stroom op te roeien,
als we onze politieke stryd niet
streden: blind in de uitkomst,
ziende op het gebod.
De verdwazing is groot. Als Ne
derland zyn souvereiniteit doet
eerbiedigen in Indonesië staat de
wereld schier op de achterste be
nen. Wat de'steun der overheden,
de sympathie aller volken moest
hebben, namelyk dat onze over
heid recht en orde, de hoekpijlers
van de vrede, in de archipel weer
herstellen wil ten baat van een
verdrukte bevolking, wordt be
schouwd als een gevaarlijke aan
slag op de wereldvrede.
Er ïs een zondige onwil om te
rug te keren tot de belydenis dat
alle souvereiniteit is uit God, de
Bron van alle gezag. De wereld,
met schrik vervuld voor de tota
litaire dictatuur van het commu
nisme, beeft niet voor God en
buigt zieh niet voor Zijn Woord,
dat alleen de weg wijst ter ont
koming, in de vestiging ener orde,
die steunt op het recht.
Nog houdt zij vast aan het
drogbeeld van de autonome mens,
bouwt zij op diens kracht. Het
ongeloof is sterk.
Maar sterker dan liet ongeloof
is de Souvereine genade Gods. We
behoeven in onze politieke strijd
niet vervaard, noch ontmoedigd te
zyn.
Oude man te Haarlem
overreden en gedood.
Te Haarlem is gisteren de 72-
jarige C. J. Melehers, by het over
steken achter een stilstaande
autobus om, overreden door een
u!de tegenovergestelde richting
komende vrachtwagen met opleg
ger, die hy blijkbaar niet had zien
naderen. De oude man was zo
ernstig gewond, dat hij tijdens het
vervoer naar het ziekenhuis is
overleden.
THEODOR PL4EVIER ONTKENT HET
VAN PAULUS ARMEE.
BESTAAN
„De Duitse jeugd en vooral
dat deel, dat in Hitler geloofde,
heeift ,een geweldige morele klap
gekregen door het verloop van
de oorlog; een klap, die aanvan-
kelyk verdoofde, maar daarna
het besef deed ontstaan, dat het
begrip hegomonie voor Duitsland
definitief begraven is. Nu is het
zoeken naar een goede weg, naar
een toekomst en een plaats tus
sen de andere volken de over-
neersende gedachte, die de
Duitse jeugd bezig houdt."
Aldus de schrijver van „Sta-
iingrad", Theodor Plievier, die
enkele dagen in- ons land ver
toeft en in Amsterdam bijna een
uur lang voorzichtig en welover
wogen een kruisvuur van vra
gen beantwoordde, hem door de
pers gesteld.
Uiteraard betroffen de eerste
vragen het boek, dat hem een
wereldfaam heeft gegeven, „Sta
lingrad", waarin hij aan de hand
van gegevens, verkregen uit «ge
sprekken met Duitse krygsge-
vangengn en uit'brieven en dag-
boekerT verzameld een zeer
realistisch beeld geeft van de
verschrikkingen, welke het zesde
Duitse leger onder veldmaar
schalk von Paulus heeft dooi ge
maakt als verliezer in de slagbom
Stalingrad.
Plievier vertelde hoe zijn boek
het meest gelezen boek is, dat
sedert 1945 in Duitsland werd
gedrukt. Hy vervaardigde het
in Russische opdracht, maar het
is nimmer in het Russïsdh ver
taald.
Paulus-Armee.
Het gesprek kwam natuurlijk
ook op de „Paulus-Armee", aan
gezien de schrijVLr, dank _zy zijn
opdracht in de gelegenheid was
het werk van het comité „Vrij
Duitsland" in -Rusland van nabi;
mede te maken. Volgens zijn
mededelingen berusten de ge
ruchten omtrent het bestaan van
een „Paulus-Armee" in de ooste
lijke zone van Duitsland, welke
hij korte tyd geleden verliet, op
pure fantasie.
Het leven van Theodoor Plie
vier is bewogen geweest. Hij werd
te Amsterdam geboren ais zoon
van een rasechte Amsterdammer,
zoals liïj zelf zelde, maar liep op
tamelijk jeugdige leeftyd van huis
weg en werd zeeman.
In 1914 trad hy in dienst van'
de Duitse Kriegsmarine. Na de
ïevolutie voerde hij de redactie
tan een blad van soldaten-raden
en werd communist. Hij ver
diende later zijn levensonder
houd met het uitgeven van vlug
schriften en schreef onder an
dere de boeken „De koelie van
de keizer" en „De keizer ging
maar de generaals bleven". Na
het aan de macht komen van
Hitier emigreerde Plievier naar
Rusland en in 1945 keerde hy
naar Duitsland terug. In 194»
verbet hij de oostelijke zone en
vestigde zich te München.
„Een nauwe samenwerking,
zowel op economisch als op cul
tureel gebied van alle Europese
volkeren acht ik dringend nood
zakelijk. Ik geloof, dat het een
kwestie is van „to be or not to
be" voor Europa". Met deze
woorden besloot Plievier het
gesprek.
KAP. TER ZEE BTJSSEMAKEK f
Een der meest bekende Neder
landse experts op het gebied van
radar, de kapitein ter zee van
technische dienst, Frederik Bus-
semaker, hoofd van de afdeling
electro-techniek hij het ministe
rie van marine is te 's-Graven
hage op 51-jarige leeftijd na een
ziekte van enkele weken over
leden.
