Zeeuwse C.J.M.V.-ers hezonnen zich op
hun taak.
De P. t. d. A. en het Indische vraagstuk
Het Rode Kruis wacht op uw hulp.
Aardbeienteelt op Walcheren biedt
perspectieven.
Requisitoir over film en jeugd.
Geslaagd week-end op de Ernst Sillemhoeve.
Boeiende rede van de heer
iL fiordeau Sr.
Goatact gevraagd met de
Indische leiders.
Griep!
cfao-otn turn de ÏÏIcmiaJk
Het tweedaags congres te
Rotterdam.
Woensdag 19 Januari 1949
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
(Van onze speciale verslaggever).
„Wie had dat ooit van ons gedacht?
Wie had er ooit zo iets verwacht?
Een Zeeuwen-Weekend, wat een gyn!
Op de „Hoeve", dat is reuze fyn.
We trekken er met velen heen,
Twee bussen vol, 't is lang geleên".
Onder het zingen van dit enthousiaste lied, door een C.J.M.V.-er
uit Axel in elkaar gezet, kwamen Zaterdagavond 90 Zeeuwse
C\J.M.V.-er* op de buitenplaats van hun Verbond, de „Ernst Sillem
Hoeve" te Lage Vuurse, aan.
Het was een goed idee van de
Provinciale Commissie Zeeland
van het Christelijk Jongemannen
Verbond om met een groot aantal
Zeeuwse vrienden een weekend op
de E.S.H. door te brengen.
De Zeeuwse C.J.M.V.-ers
schaarden zich enthousiast achter
<üt plan en Zaterdag j.l. gingen
twee bussen met leden der Prov.-
Commissie en leden van de ver
eniging uit tal van plaatsen in
Zeeland naar Lage Vuurse om
zich daar met elkaar te bezinnen
op hun taak voor het heden en
voor de toekomst
REDE VAN DE HEER KLAP.
Na de kennismaking met het
gei jouw en het Hoeve-personeel
deden de hongerige Zeeuwen zich
te goed aan een reeds klaarstaan
de maaltijd om zich daarna rond
de heer C. P. Klap, Bd van het
Bonds bestuur te scharen en in de
gezellige huiskamer te luisteren
naar z(jn referaat „C.J.M.V.-er
zijn buiten de C.J.M.V." De keuze
van de beide sprekers voor dit
weekend was uiterst geslaagd.
Immers de heer Klap, die zelf
Zeeuw is, wist de gedachten der
Zeeuwen goed te peilen en met
grote belangstelling volgde men
zijn rede.
De heer Klap wees er o.m. op,
dat het Christendom wordt be
oordeeld naar de christelijke ver
eniging of radio e.d. en niet naar
bet Evangelie. Spr. zei verder, dat
bet Christendom zich heeft uit
gebreid ondanks alle critiek en
pogingen deze uitbreiding tegen
te gaan. De C.J.M.V. noemde de
inleider de basis van waaruit het
moeilijke werk in de wereld moet
worden aangevat.
Aan het slot van zijn rede
merkte de beer Klap op, dat de
wereld geen ware blijdschap kent,
want dat alleen in het geloof de
echte vreugde te vinden is, terwijl
hij als taak voor de C.J.M.V.-er
buiten de vereniging zag: de men
sen op de gevaren te wijzen. „On
danks alles wat er gebeurt en ge
zegd wordt mogen we rustig ver
der gaan, want we geloven aan
God", zo besloot spr.
Na de koffie werden vragen ge
steld, waarbij de heer Klap op
verschillende punten nader in
ging.
NACHTELIJK RUMOER.
Nadat de oud-voorzitter der
P.C., de heer A. J. de Wit, een
dagsluiting had gehouden n.a.v.
bet woord uit Matth. 13 3 „Zie
een zaaier ging uit om te zaaien",
was men nog enige tijd gezellig
bijeen. Ondanks de lange reis en
de vaderlijke vermaning van de
heer A. Spaireboom, directeur der
E.S.H., die aanspoorde niet te
tong na te praten, bleken de
Zeeuwen weinig lust tot slapen te
bezitten. Het nachtelijk rumoer
hield tenminste lange tijd aan en
by menige bezoeker zal deze
nacht lang in herinnering blyven!
ZONDAGMORGEN.
Na het ontbijt werd Zondag
morgen door ds A. de Vries, Her
vormd Predikant te Middelburg
en voorzitter der P.C., een korte
dienst geleid, waarin hy preekte
over de gelykenis van de verloren
zoon. De collecte aan het eind van
deze dienst gehouden voor het
werk onder de militairen bracht
het mooie bedrag van f 41.09 op.
Na de koffie werd, een wande
ling gemaakt, door de prachtige
omgeving. De E.S.H. immers ligt
aan de grote weg van Soestdijk
naar Utrecht Velen verbUjven ge
durende de zomermaanden op de
mooie hoeve om er van de vacan-
tie te genieten. En dat er te ge
nieten valt, zullen alle Zeeuwen,
die dit weekend meemaakten, be
amen.
REDE DE HEER GORDEAU.
Het werd stil in de grote huis
kamer, toen na het middagmaal
de tweede voorzitter van het C.J.
M.V., de heer H. Gordeau Sr., aan
de hand van Jes&ja 21 11 en 12
„Wachter, wat is er van de nacht"
zijn visie gaf op het huidige we
reldbeeld. Deze veteraan In het
C.J.M.V.-werk, die we altyd weer
zulli blijven bewonderen om de
eenvoudige wjjze, waarop hy zijn
referaten houdt, hield een uur
lang zyn gehoor geboeid. Spr. be
gon met de opmerking, dat daar
hem gevraagd was om dit onder
werp in te leiden, dit voor liem
een bewijs was, dat vele ook jonge
mensen in onzekerheid, twijfel
moedigheid en angst leven.
Uitvoerig schilderde spr. de
tijd, waarin Jesaja leefde en
de aanleiding die er was om deze
tekst neer te schrijven.
Met de woorden „Deze tijd ge
lijkt in menig opzicht op die van
2700 jaar geleden", ging de heer
Gordeau over tot een typering
van het huidige tydbeeld. „We
tenschap en techniek hebben het
zonder twijfel tot een voor vroe
gere geslachten ongekende hoog
te en ontwikkeling gebracht".
Hierna duidde spr. aan, in welk
opzicht de wereld was vooruitge
gaan, waarna een overzicht werd
gegeven van de wijze waarop de
mens alle uitvindingen steeds
weer heeft aangewend tot vernie
tiging. De inleider herinnerde in
dit verband aan het woord van
Paulus: „We hebben de strijd niet
tegen vlees en bloed, maar tegen
de overheden" enz.
„Ik zeg niet dóór", zo vervolg
de de heer Gordeau zün referaat,
„maar wel mét onze technische en
wetenschappelijke en wijsgerige
ontwikkeling zün de demonen
over ons gekomen. Het is maar al
te goed gebleken, dat we ze kon
den oproepen, de machthebbers
der wereld, de duisternis dezer
eeuwEr is waarlijk wel oor
zaak om te roepen: Wachter wat
'is er van de nacht". Spr. vroeg
zich af of de drukdoenerij der
jongelui van tegenwoordig niet is
een camouflering van de angst
j die er bestaat voor de toekomst.
1 Aan het slot van zijn rede her
innerde de heer Gordeau aan de
i woorden uit Joh. 1 de verzen 6 tot
14. „Dat is het antwoord van de
Hemelse Wachter op al onze vra
gen", zo besloot spr. Onder de in
druk van deze inleiding leverde
de nabespreking weinig nieuwe
gezichtspunten op.
HET AFSCHEID.
De laatste uurtjes, die de Zeeu
wen op de Hoeve waren vlogen
om. De avondmaaltijd bracht te
vens de officiële sluiting van dit
weekend. Geen wonder, dat de
woorden door ds de Vries bij dit
afscheid gesproken: „Dit moeten
we ieder jaar doen", weerklank
vonden by allen. De Zeeuwse C.J.
M.V.-ers hebben zich bezonnen op
hun taak en ze zijn verrijkt naar
huis terug gegaan, ze hebben ech
ter de boodschap achtergelaten:
„Dit was wel de eerste, maar ze
ker niet de laatste keer".
VRIJWILLIGERS VOOR.
Rest ons tenslotte nog te ver
melden, dat een kleine groep
Zeeuwse vrienden de volgende
week opnieuw de Hoeve zal be
volken. Er werd nX bij het af-
1 scheid een beroep op een vijftien
tal Zeeuwen gedaan om in de
komende week te komen helpen
bij het opruimen van het mooie
Hoevepark. Reisgeld vergoed en
een hele week gratis verblijf zul
len de beloning zijn. Toen we af
scheid namen van de heer Spar-
reboom, vernamen v/e, dat enke
len zich reeds hadden opgegeven
en men vertrouwde er op, dat het
Zeeuwse team van vyftien volgen
de week aan de slag zal gaan!
De P. v. d. A. heeft Maandag
een buitengewoon congres gehou
den, ter behandeling van het In
donesische vraagstuk.
Namens het partijbestuur hield
prof. dr Logeman een inleiding,
waarna ir. H. Vos namens een
groep leden het woord voerde.
Na een uitvoerige duscussie
werd een langademige resolutie
van het partijbestuur aangenomen
met 1879, tegen 909 stemmen.
RESOLUTIE PARTIJBESTUUR.
In deze resolutie spreekt het
congres als haar oordeel uit;
Dat Nederland zijn militair op
treden kan en moet rechtvaardi
gen en een goede samenwerking
met de organisatie der V.N. be
reiken door onverkorte en onver
wijlde uitvoering van zijn staat
kundige beloften aan Indonesië en
in de Veiligheidsraad, met inbe
grip van hetgeen daar gezegd is
over de vrijlating der republikein
se leiders, en met name: door her
nieuwd persoonlijk contact en over
leg met de vooraanstaande Repu
blikeinen, door onverwyide instel
ling yan een federale interim-re
gering, die door geheel Indonesië,
ook door republikeinen, als een
werkelijke nationale regering
wordt aanvaard; door zo spoedig
mogeiyk verkiezingen te organise
ren in geheel Indonesië met ge
heime stemming met waarborgen
tegen dwang, zonder beïnvloeding
en open voor onpartijdige waar
neming; door zo spoedig mogelijk
de Indonesische federale interim-
regering een eigen machtapparaat
te helpen opbouwen, dat de zorg
voor orde en rust van de Neder
landse troepen zal kunnen over
nemen.
Verder wordt er met klem op
aangedrongen, dat van Neder
landse zijde alles zal worden ge
daan om een sfeer van vertrou
wen te scheppen, terwijl voorts
het ernstig verlangen wordt uitge
sproken, dat op de basis van vrij
heid en vrijwilligheid een nauwe
en duurzame samenwerking tus
sen Nederland en Indonesië moge
voortbestaan.
Verder werd met 1388 tegen
1324 stemmen een resolutie-Vos
aangenomen.
RESOUUTIE-VOS.
In deze resolutie wordt ge
vraagd:
Herstel van de volledige bewe
gingsvrijheid van de republikeinse
leiders en het voeren van her
nieuwd overleg met deze; herstel
van de republiek als autonome
eenheid; overdracht van bevoegd
heden aan een in te stellen fede
rale regering; opbouw van een
militair federaal orgaan, zodanig
dat de Nederlandse militaire
macht kan worden teruggetrok
ken; oprichting van de Verenigde
Staten van Indonesië als souve-
reine mogendheid na zo spoedig
mogelijk, zo nodig onder interna
tionale controle, te houden ver
kiezingen; geregeld, bewust ge
zocht, overleg met de commissie
van goede diensten en met de in
ternationale by de ontwikkeling
in Indonesië mede betrokken sta
ten.
Verder wordt de hoop uitge
sproken, dat de reis van de mi-
nister-president voor de verwe
zenlijking van deze doeleinden
vrucütbaar mogen zün: terwijl
van partybestuur en Kamerfractie
wordt verwacht, dat zij de politie
ke verwerkelijking van deze doel
einden krachtig zullen bevorderen.
(Ingez. mededeling, advert.)
LUGUBERE VONDST
NABIJ VENRAY-—
OVERLOON.
Het is nu al vier jaar heel ge
woon wanneer in de bossen tussen
Overloon en Venray nog munitie
wordt gevonden van ieder kaliber.
Zo werd de afgelopen week de
Nederlandse opruimingsdienst
weer gewaarschuwd en na gedane
arbeid door deze instantie keerden
deze terug met 2 vrachtwagens
vol met gevaarUjk oorlogsmate
riaal.
Onder al dit oorlogstuig be
hoorde echter een lugubere
vondst nl. het nog niet begraven
Ujk van een Duitse soldaat.
De gesneuvelde werd aangetrof
fen, weggedoken in een stelling-
kuil, in dezelfde houding waarin
hij in October 1944 wegdook voor
de Engelse granaten. Welig tie
rend onkruid weefde er een dak
over en onttrok hem zo aan het
oog van de voorbyganger.
België verwacht straaljagers.
Volgens „La Nation Beige" ver
wacht België dit jaar de levering
van drie escadrilles straaljagers.
België zou een crediet van 363
millioen francs hebben uitgetrok
ken voor de aankoop van 48
Meteor-toestellen. In de begroting
is voorts een bedrag van 100 mil
lioen gereserveerd voor een
alarmstelsel.
Molotof ontbiedt Chinese
ambassadeur.
Volgens gewoonlijk betrouw
bare bronnen te Nanking heeft
de Sowjetrussische minister van
buitenlandse zaken, Molotof, de
Chinese ambassadeur te Mos
kou, Foe Ping Tsjang, ontboden
en met hem gesproken over de
situatie in China. Men neemt
aan, dat hij het standpunt van
de Sowj et-Unie uiteengezet
heeft naar aanleiding van de
kortgeleden door de Chinese re
gering gezonden aide memoire
betreffende verlening van goe
de diensten door de grote vier
ter bereiking van een staken
van het vuren.
Nader wordt vernomen, dat de
S.U. niet als bemiddelaarster zal
optreden.
Menzies wil verbod van
Australische communistische
partij.
Robe.Menzies, oppositie-leider
in het Australische parlement,
heeft aangedrongen op het uit
vaardigen van een onmiddeliyk
verbod van de Australische com
munistische partij.
Hij verklaarde, dat, indien de
liberale party, waarvan hy de lei
der is, bij de dit jaar te houden
verkiezingen de meerderheid be
haalt, zü terstond de communisti
sche party bij de wet onwettig zou
verklaren.
Binnen 48 uur na het uitbreken
van een oorlog, zou er een actieve
vyfde colonne van het communis
me in Australië zün. Het commu
nisme is geen politieke leer
doch een vorm van hoogver
raad, aldus Menzies.
IJMUIDEN HEEFT EEN NIEUWE SEMAPHORE.
In de duinen bij lJmuiden nadert de nieuwe semaphore haar
voltooiing. Op het nieuwe gebouwtje van de kustwacht is een
stelling in aanbouw, waaraan een lichtinstallatie wordt aan
gebracht, die de waterstanden zal aangeven. Tussen kustwacht
en vuurtoren komt een lampenopstelling, die de schepen de di
verse toegangen tot de haven wijst. De vuurtoren zelf blijft
als géleidelicht dienst doen. Het geheel wordt dit jaar voltooid.
DOOLHOF.
Minister in 'tVeld heeft ver
teld, dat binnenkort de huren
met 30 pet. verhoogd zullen wor
den. En tegelijkertijd werd een
hiermee veband houdende loons
verhoging in uitzicht gesteld.
Het gevolg zal zijn, zal m o e -
l e n zijn, dat over heel de linie
de prijzen zullen stijgen.
Minister in 't Veld echter
heeft juist omgekeerd, gedecre
teerd dat de aanbestedingsprij-
zen moeten dalen.
Is dat niet wat kinderlijk ge
dacht?
Als de fabrikanten en aanne
mers aan hun arbeiders belang
rijk hogere lonen moeten beta
len, met het gevolg, dat allerlei
grondstoffen stenen, hout, enz.
duurder worden, dan spreekt het
loch wel vanzelf, dat dit van in
vloed moet zijn op de aanbeste-
dingsprijzen.
Ondanks ministeriële decreten.
Zo blijven we in een vicieuze
cirkel ronddraaien.
Ik ben 't ditmaal geheel eens
met het orgaan van de P. v. d. A.
als het schrijft, dat we in een
DOOLHOF zijn geraakt!
P If teams van het Nederland- waar de witte vlag met het rode
sche Roode Kruis zijn op het kruis wappert: „Help ons!" Bij
ogenblik druk aan het werk om
hulp te verlenen in de ontsloten
gebieden van Indonesië. In
hoofdzaak wijden zij hun krach
ten aan de burgerbevolking, die
hun hulp het allermeest nodig
heeft. De verwaarlozing, de be
smetting en de ondervoeding
hebben in die streken immers
zoveel langer geduurd dan in de
rest van Indonesië, waar hetNe-
derlandsche Roode Kruis nu
reeds drie jaar heeft gewerkt en
waar het nog steeds niet
„klaar" is.
Voor iemand die het niet ge
zien heeft is het moeilijk zich
een voorstelling te vormen van
wat de Roode Kruis teams vin
den. Dat is slechts met ontoe
reikende woorden te omschrij
ven: bergen van menselijke el
lende. Zweren ter grootte van
een flinke mannenhand zyn
kleinigheden, wanstaltige opge
zwollen en ontstoken ledematen
komen dagelijks voor, oedeem
en schurft zyn normale ver
schijnselen. De tuberculose tiert
welig en malaria heeft ontelbare
slachtoffers de laatste krachten
geroofd. En dan de talloze door
ondervoeding tot op het geraam
te vermagerde kinderenHet
is een bovenmenselijke taak,
waarvoor de Roode Kruis-wer-
kers in die gebieden gesteld zijn:
maar het is eert dankbare te
vens, omdat zy in zoveel geval
len kunnen helpen. Vol vertrou
wen komen de zieken naar de
geïmproviseerde poliklinieken,
De besturen van de Kring Wal
cheren van de Nederl. Fruittelers-
organisatie en de Zeeuwse Groen-
tentelers Vereniging organiseer
den Maandag j.L een voorlich
tingsavond in het Schuttershof te
Middelburg, die gewijd was aan
de teelt van aardbeien.
vroegere aardbeiencentra als het
Kennemerland door technische en
economische oorzaken aan bete
kennis hebben verloren. In Oost-
Brabant vooral ontstaat de laat
ste jaren meer belangstelling voor
de teelt van aardbeien.
Voor Walcheren zag spr. goede
In zyn openingswoord kon de
Met een „MIJNHARDTJE" (Cachet)
spoedig weer opgeknapt. Doos 30 ct.
voorzitter van do Kring Walche
ren der N.F.O., de heer A. de Ja
ger, behalve een groot aantal le
den en tuinbouwcursisten o.m.
welkom heten de Rykstuinbouw-
consulent voor Zeeland, Ir. W. van
Soest en de heer H. A. Marinus
van de Ned. Aig. Keuringsdienst
voor Boomkwekerijgewassen (N.
A.K.B.).
De voorzitter wees er op, dat de
aardbeienteelt speciaal voor Wal
cheren van zeer groot belang kan
worden. Zij is momenteel voor de
zich herstellende grond een ge
schikt gewas en voor de toekomst
is de teelt uit commerciële over
wegingen aan te bevelen. De Wal-
eherse bedrijven lenen zich bo
vendien zeer goed voor aardbeien
teelt.
Ir. van Soest beaamde dit vol
komen en hij verklaarde, dat
FEUILLETON
28
F. HORACE ROSE
Ik liep op Treso af omdat ik
van plan was naast haar te wan
delen en haar op mijn arm te
toten leunen. Wij waren allemaal
moe en stijf na onze lange
vlucht. Ook was het landschap
ons vreemd en verbijsterend.
Rondom ons brandden de vuren
langs de landingsbaan en hun
dansende vlammen weerspiegel
den op de glanzend-zwarte hui
den van tientallen inboorlingen.
Het waren lange krachtige man
nen en naar het mij toeleek
sloom in hun optreden.
Ook de houding van Spezha
was merkwaardig en naar het
mij toescheen minstens even
vreemd als de rest. Indien wij
al verwacht hadden iets te zien)
van de gewone tropen-uitrus
ting met zflnnehelm, korte broek
en opgerolde mouwen, dan wer
den wij teleurgesteld. Hij was
gekleed in een wit gewaad, om
het middel vast gemaakt met
een kcord, het had wel iets van
de gewone kleedij van Arabie
ren tn Abessijnen, de beide
enige levende rassen voor zover
lk weet, die alle moeilijkheden
overwonnen hebben en de be
koorlijkheid en waardigheid
verwierven van de Romeinse
toga. We kregen al gauw in de
gaten, dat de gemeenschap
waarin we nu spoedig zouden
v/orden opgenomen, aldus ge
kleed ging. Ook de inboorlingen
van dit district bleken deze te
dragen, een gewoonte die ze
kennelijk hadden overgenomen
van Arabische handelaars, die
eeuwen geleden het grootste
aeel van de zeekust en t'nnen-
land beheersten.
Vlak voor we onze reis aan
vaardden gebeurde er iets wat
ons verrastte en ten zeerste ver
ontrustte.
Spezha gaf een bevel. Bran
dende fakkels werden aange
dragen en in een ommezien was
het vliegtuig, waarmee wij zo
juist gedaald waren, één vlam
menzee.
„Wat ter wereld is de reden
om dat te doen?" vroeg ik aan
Belat Roma die naast mij stond.
„Hij zegt, dat zijr. toestel
eveneens verbrand werd onmid
dellijk nadat hij landde", zei Bé-
lat, en hetzelfde gebeurde met
ai de vliegtuigen waarmee Thara
Meneclju en de anderen zijn ge
komen."
„Maar waarom dan toch?"
vroeg Treso, eerst vernietigen
jullie ons huis in Spanje tot de
laatste steen en nu weer het
vliegtuig waarmee wij gekomen
zijn."
„En waarmee je zou kunnen
ontsnappen", zei Belat lachend.
De reden is duidelijk genoeg",
zei Fredrigo Vencin toen Treso
dezelfde vraag aan haar vader
deed. „Niemand die ook maar
iets van ons afwist mocht onze
berg in Spanje verlaten of daar
blijven nadat wy waren ver
trokken."
„Bedoelt U dat niemand weg
zal mogen van hier?" vroeg
Treso, die het begon te begrij
pen.
„Ik bedoel dit", zei haar va
der „en het wordt tijd dat
jullie, Treso en Faos, dit ten
volle gaan beseffen dat wij
geen risico kunnen nemen van
wie dan ook, builen de kring
van onze werkzaamheden en ons
onderzoek, niemand mag iets
weten van onze onderzoekingen
tn experimenten die hier nu
voltooid zullen worden. Wan
neer allés volkomen gereed is
>:n ons eigenlijke werk begint
zullen de middelen verschaft
worden voor onze terugkeer
naar de beschaafde wereld. Dan.
maar ook pas dan, zal de wereld
het weten."
Hij sprak deze laatste woorden
op triomfantelijke toon uit, alsof
hij inderdaad de wereld mede
deling deed van de voltooiing!
van één of ander kolossaal werk-|
stuk dat hij had volbracht, maar j
er was geen. tijd om meer tej
zeggen, de dragers waren in be-
wegiiTg gekomhn en wij moesten
volgen. Het vliegtuig was uitge-l
brand en alle vuren langs de
landingsbaan waren met takken
gedoofd en terwijl wij ons op
weg begaven nam Spezha in zijn
witte toga de leiding op zich.
Ik merkte kort daarop, dat
Treso en Belat Roma, die naast
ons had gelopen, achter waren
gebleven. Later vertelde ze mij
waarom hy al zo gauw de gele
genheid had benut om met haar
te spreken. Men zou in het late
avonduur in het hartje van de
Afrikaanse wildernis een slechte
gelegenheid kunnen noemen
voor deze man om zijn bedoelin
gen openbaar te maken. Toch
moet men het toegeven en ik
geef het na mijn eigen ervarin
gen graag toe dat de inge
vingen, hoopvolle stemmingen,
opwellingen en hartstochten
waarmee wij door de goede na
tuur zijn gezegend of door
een kwade macht zijn belast
zelfs in de meest ongelegen
ogenblikken van het leven de
overhand op het menseiyk hart
weten te krijgen. Hier in dit
woeste en ongelegen land en te
midden van ontzaglijke gebeur
tenissen de belangrijkheid waar
van voor het menselijk leven
nog niet viel vast te stellen hier
zag ik zich het gebeuren van
menselijke hartstochten afspelen,
ja had ik er zelfs deel aan, een
gebeuren zo oud en vermoedelijk
even onvergankelijk als de heu
vels rondom ons.
„Hij vertelde mij", zei Treso,
toen we de volgende dag alleen
waren, „dat hij my had lief ge
had vanaf het ogenblik op die
avond toen jij en hij in Spanje
aankwamen. Jullie mannen moet
wel speciale zwakheden hebben
Faos, of wij vrouwen moeten
beschikken over vreemde aan
trekkingskracht, want jij hebt
mij verteld hoe met jou precies
hetzelfde het geval was vanaf
het eerste ogenblik dat je me
zag."
(Wordt vervolgd
hij sprak de hoop uit, dat de
N.F.O. en de Z.G.V. door hef ge
zamenlijk opstellen van goede
plannen de mogelijkheden tot een
gezonde ontwikkeling van de
aardbeienteelt mogen scheppen.
Na dit inleidend woord vertoon'
de de heer Marinus een door hem
zelf onder auspiciën van de NA
KB. opgenomen film over de
aardbeiencultuur in verschillende
gedeelten van ons land. Dit inte
ressante filmpje (deels gekleurd),
geeft een uitvoerig overzicht van
de teeltmethoden, de selectie, het
keuringswerk enz. van de aard
beien. De heer Marinus gaf bij
iedere opname een toelichting.
Daarna sprak de heer W. J. Ro
bijn, hoofdass. by de Rykstuin-
bouwvooriichtingsdienst. In het
eerste deel van zyn betoog be
sprak hij de geschiedenis van de
aardbei. In Zeeland is de teelt
achteruit gegaan, o.m. omdat aan
de vruchtwisseling niet de nodige
aandacht werd besteed. De voor
naamste aardbeienstreek was de
omgeving van Kapelle-Biezelinge
met zeer veel kleine bedrijven.
Vele telers hebben de grond daar
eigenlijk uitgeput door steeds
aardbeien erop te telen. Men had
ook te kampen met ziekten en
verkeerd was het, dat vele telers
zieke planten onder elkaar ver
handelden.
By de teelt van aardbeien moet
met de factor: winter- en nacht
vorst ernstig rekening worden ge
houden, evenals met perioden van
droogte, vooral by voorjaarsplan
ting.
Sprekers conclusie was echter,
dat, omdat zowel in binnen- als
in buitenland goede belangstelling
voor de aardbei bestaat, de afzet
verzekerd is en opvoering van
kwaliteit de kilo-opbrengst zal
doen stijgen.
Er volgde een uitgebreide dis
cussie op deze lezing.
Tenslotte vertoonde de heer
Marninus nog enige weer door
hem zelf opgenomen filmpjes, nl.
over het boerenleven in de Zwit
serse bergen, over de bloementen
toonstelling te Apeldoorn t.g.v.
het 50-jarig regeringsjubileum en
over de opening der Staten-
Generaal.
Staking in Belgische gas- en
electriciteitsbedrijven.
De arbeiders in de gas- en elec
triciteitsbedrijven in geheel Bel
gië hebben besloten op 31 Januari
te staken, om kracht by te zetten
aan hun eisen tot loonsverhoging.
honderden komen ze, van heinde
en ver. Soms uren lang strom
pelend over slecht onderhouden
wegen en hobbelige bospaadjes.
Soms gedragen op een bamboe
brancard door hulpvaardige
dessagenoten. Ze worden niet te
leurgesteld.
UA e elf teams werken van de
vroege morgen tot de late
avond in Djocja, in Solo en in
Blora. In Assahan zijn drie
teams aan de arbeid en in het
Tapanoelische twee. Van Batavia
uit wordt Bantam verzorgd en
de Roode Kruis-afdeling in Ban
doeng zorgt voor de eigen om
geving; er is ook een team naar
Oost-Ja va gezonden. Tien ver
pleegsters, die op het punt ston
den om met de „Ruys" te repa
triëren, zijn gebleven toen de
actie begon; haar ervaring was
te veel waard op dat ogenblik
en die werd met liefde en toe
wijding opnieuw beschikbaar ge
steld. Op het ogenblik werken
voor het •Nederlandsche Roode
Kruis in Indonesië 24 artsen en
300 verpleegsters, benevens 200
Roode Kruis werksters en -wer
kers, die als verpleeghulp, ats
analyste, als apothekers-assis
tente, als chauffeur of bij de
ac.ministratie dienst doen.
Neen, de bevolking van Indo
nesié vertrouwt niet tever
geefs op de hulp van het Roode
Kruis; dat wi' zeggen zo lang
het Roode Kruis kan rekenen op
de hulp van het Nederlandse
volk.
Want de voorraden genees
middelen minderen snel en als zij
niet op tijd kunnen worden aan
gevuld, dan kan het Rode Kruis
óók niet veel meer doen. „Si-
mavi" en „Nederland helpt In-
dië" hebben het Nederlandsche
Roode Kruis reeds enige malen
geholpen door geneesmiddelen of
gelden voor aankoop daarvan
beschikbaar te stellen, doch er
is altijd méér nodig. In de aller
eerste plaats het kostbare neo-
alasphine voor de framboesia-
bestrijding. Kostbaar in de dub
bele zin van het woord; want dit
wondermiddel is in staat een der
vreselijkste tropische ziekten af
doende te genezen, maar het
kost ruim f 11.000 per kg.
Deze hulp in de vorm van de
hoog nodige geneesmiddelen
moet uit Nederland komen! Er
is voor dat doel een aparte
postgirorekening geopend op no.
8540 ten name van het Neder
landsche Roode Kruis.
Door de medewerking van de
P.T.T. zal het echter ook mo
gelijk zijn voor diegenen, die
slechts één gulden of minder
kunnen bijdragen, hun gaven te
zenden. Daartoe kunnen ze op
één of meer briefkaarten een
bedrag tot 1 gulden aan postze
gels plakken, dat door de P.T.T.
aan het Nederlandsche Roode
Kruis zal worden gerestitueerd.
Deze briefkaarten moeten ge
adresseerd worden aan het
Hoofdbestuur van het Neder
landsche Roode Kruis, Frin-
sessegracht 27, Den Haag, met
de vermelding: Hulp aan Indo
nesië.
Het is in deze tijden moeilijk
om in financieel opzicht te doen
waartoe het hart dringt, maar
met vele kleine bijdragen kan
óok de grote som bijeengebracht
worden, die nodig is om het on
zegbaar leed te verzachten.
DE WATERSNOOD TE
BATAVIA.
C.ootste r -genval sinds 50 jaar.
Hoewel op verschillende plaat
sen te Batavia het water reeds
aanzieniyk is gezakt, moet de
hulp aan de verdreven kampong
bevolking nog worden voortgezet,
aangezien gehele complexen voor
lopig nog onbewoonbaar zyn. De
regens zijn in hevigheid afgeno
men, doch vallen nog vrijwel de
gehele dag.
Op verschillende plaatsen te
Batavia, Tandjong Priok en in de
benedenstad worden door 19 gaar
keukens dagelijks 15.000 porties
eten verstrekt. Volgens de thans
verstrekte gegevens was de re
genval in het afgelopen weekein
de een record voor de gehele pe
riode, waarin de weer-registratie
is bijgehouden en die over 50 jaar
loopt.
In Rotterdam is een congres
„Film en Jeugd" gehouden. Ver
schillende sprekers, o.a. Dr K. H.
E. Gravemeyer, alg. gedelegeerde
van de Ned. Herv. Kerk, hebben
het hunne gezegd over de bioscoop
De laatste spreker, Dr A.
Querido, sociaal-psychiater, gaf
een samenvatting van het op dit
congres behandelde en zei:
„11c voel me als officier van ju
stitie, die de aanklachten moet
samenvatten en requisitoir moet
nemen. Het voorlichtingsrapport
vertelt ons weinig over de ver
dachte, die de film is. Haar af
komst is duister. Met vermoedt,
dat zü het onechte kind is van het
theater, dat haar vlug te vonde
ling heeft gelegd. Men is het er f'
niet over eens of haar vader de9, 1
kunst is, dan wel de Moloch. Wel'
meent men trekken van beiden
by haar te bespeuren. Ze heeft
langs de kermissen gezworven en
eindeiyk rijke beschermers gevon
den. Ze is spilziek, prostitutie is
haar niet vreemd en met haar
Wely, vice-voorzitster van de
Nederlandse padvindersbewe
ging, die de film haar plaats
in het gezinsleven wil geven,
mits liet gezin stevig en goed
in elkaar zit en de ouders tot
dit probleem niet worden ge
dreven door gemakzucht, dom
heid en gebrek aan kunstzin.
We hebben stemmen gehoord,
aldus spr., uit alle kringen der
maatschappij, gemist heb ik ech
ter de stem van de jeugdige bios
coopbezoeker, één van de millioe-
nen. Niemand die zich heeft bezig
gehouden met de vraag: „Waaróm
gaat het kind naar de bioscoop?"
Zoals een hond in de vuilnis
bakken graaft om voedsel te vin
den, dat hij in het voedsel, dat
hy krijgt van zyn baas, niet vindt
en dat hij toch nodig heeft, zo
graaft het kind in de vuilnisbak-
van films en beeldromans,
hij geestelijk voedsel te
kort komt.
Het kind wil hebben, grijpen en
het is de taak van de opvoeder
deze agressie te kanaliseren. Dit
streven uit zich vooral in de eer
ste kinderjaren en voor de tweede
verlokkingen tracht ze de jeugd.maal in de puberteitsjaren. De
ten verderve te voeren. Men heeft strijd, die het kind in deze laatste
getracht haar te reclasseren enperiode voert, moet door de vol-
haar een nette betrekking by hetwassenen gekanaliseerd en gesu-
onderwijs en de opvoeding te be- J blimeerd worden. Maar moet niet
zorgen, maar getuigen a charge i onderdrukt worden, daar dit gees-
hebben de resultaten van deze re-telijk ongezonde wezens kweekt,
classering ten zeerste in twijfel Een goede jeugdfilm gaat uit
getrokken. ;van en erkent de agressie van de
Uit de getuigenverklaringen! jeugd en zal gegoten zijn in een
blijkt, dat degenen, die commer-sociaal en paedagogisch verant-
cieel by de film zijn betrokken, woorde vorm.
wel goed willen, maar machteloos Tal van vragen doen zich voor,
zyn. o.m.: Is de film inderdaad in onze
De overheidsmensen willen samenleving een der voornaamste
strenge verboden ingevoerd zien. middelen om de opvoeding te
Het onderwijs voelt zich tot desteunen en om aan deze agressie
film als leermiddel aangetrokken; te voldoen?
en staat niet afwyzend tegenover Zijn er andere doeltreffende
de film als zodanig. Ook de kerkmiddelen dan de film
staat niet negatief tegenover dit In hoeverre is de film schuldig
verschynsel en erkent de film als aan demoralisering, ontwrichting
een krachtig middel om grote ge
dachten vorm te geven en stimu
lerend te werken. Niet graag ech
ter ziet ze de film onttrokken aan
de controle van de kerk. De hou
ding der kerken is sterk realis
tisch en ze gaat de film niet uit
de weg.
Bijzonder getroffen zeide
spreker te zyn door het betoog
van mevr, Van Nispen-Van
e.d.?
Terugkerend tot de idee van het
requisitoir, zeide spr. tot slot: „Ik
requireer tot terugwijzing van
deze zaak naar de rechter-com-
missaris, daar de instructie on
volledig is en het vooronderzoek
nog moet beginnen. Ik hoop, dat
het instituut „Film en Jeugd" het
leeuwenaandeel in dit onderzoek
mag hebben".
