STRIJD
Nederlands enige Belfort te Sluis moet
gerestaureerd worden.
lngena's huwelijk.
Drie-elf krijgt een unieke kans, maar
de revolver moet er aan te pas komen.
„Wij moeten het niet hjj feestjes laten",
zegt men op 't Zand.
Veertig jaren Evangelisatie Bogard-
zaal te Middelburg.
Wanneer zal de beslissing vallen
achter de schermen
In het spinneweb. j
Verkoudheid
De op de vestibule uitkomen- Kinderspeelplaats moet andere buurten tot voorbeeld dienen.
De heer A. PetermeUer leidde
en diende haar ai die tijd.
Enorme schade door
beschietingen.
Zaterdag 4 December 1948
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
In het bedoelde huls in de Neuenburgerstraat was op de eerste
etage een „Nouveauté-handel" gevestigd een schjjnfirma, welke
voor het oog der mensen sigarettenaanstekers, boordeknoopjes en even het gezicht van de man
geduwd en viel met een lawaai
om. Drie-elf vuurde tweemaal
op de aanvaller, die achterover
tuimelde. Toen greep hij de ac-
tentas en rende naar de deur.
Hij haalde de grendel weer over
en, terwijl hij de donkere gang
weer opliep, zag hij nog net
meer van dergelijke gebruiksartikelen engros verkocht, die echter
in werkelijkheid een commandopost van de OLAF was.
Hier moet nog bij veydd worden, dat deze commandopost voor
de opvve van zeer bijzonder belang was, daar het hier niet ging
om een van die gewone militaire inlichtingendiensten (die overigens
ook geenszins gewoon waren om zich verborgen te houden), maar
om het centrum van een spinneweb, dat was uitgezet om de Duitse
burgerbevolking onder politieke druk te zetten, de met de OLAF
niet sympathiserende delen der bevolking in de gaten te houden en
verder op alle terreinen van het openbare leven sleutelposities te
verwerven, welke vroeg of laat van oneindige betekenis zouden
kunnen zijn.
De achter deze voorbereidin
gen staande persoonlijkheden te
ontdekken en zo mogelijk op een j5
gunstig ogenblik aan de open-j|
baarheid prijs te geven, dat was
DEEL X
de taak zoals die omschreven
stond in de aan Ernst Helm
overgedragen actie-opdracht.
Zou hij er in slagen snel te
handelen?
EEN SNEL BESLUIT.
Een korzelige employé leidde
de agent over een duistere gang
naar achteren. Ernst Helm hoor
de het rammelen van een schrijf
machine en zag zich op een
schaars gemeubileerd kantoor,
waarvan de vensters op een
pleintje uitzagen, geplaatst te
genover een breedgeschouderde
man die een secretaresse met
ongelooflijke snelheid een be
richtje dicteerde. Een jongeman
zat in een hoek en werkte op
zijn schrijfmachine een stenogra-
phisch bericht om.
Toen de agent het vertrek
werd binnengebracht hield de
dicterende man op en fronste
het voorhoofd.
llllllllMlllllllinillllttlltlllHltlllllllllllllllllU'7*
jongeman in de hoek hield op
zijn schrijfmachine te bewerken
en keek meer verbaasd dan ge
schrokken. Plotseling verhief
zich de stem van de potentaat
der Centrale.
„Haal geen stommiteiten uit,
man!"
Drie-elf haalde de schouders
op en begaf zich, met de revol
ver in de aanslag, naar de kar-
thoteek-kast Zonder een woord
te spreken begon hij in de kar-
thoteek rond te snuffelen en na
een kort onderzoek er het een
en ander uit te nemen.
Hij nam er een dikke map uit
waarin de copiën van rapporten
zaten. Een tweede map volgde.
Toen nam de agent de tas, welke
op de stoel was gelegd, en propte
daar de papieren in.
Op dat ogenblik werd de stoel
aan het bureau de stierennek
zat er nog altijd roerloos, maar
zijn hand ging naar de tele
foon.
GEEN VERBINDING.
Toen drie-elf een paar minu
ten later de straat had bereikt
zonder op tegenstand te stoten,
overdacht hij koortsachtig alle
consequenties van zijn wan
hoopsdaad. Hij moest binnen
tien minuten de desbetreffende
zone van de stad hebben ver
laten en verder Grete Helm
die tegen deze tijd was nog
waarschuwen.
Zonder op de verbaasde blik
ken van de voorbijgangers te
letten, bereikte hij in looppas
het viaductspoor-station „Halle-
sches Tor". Hij had geluk en kon
nog net een vertrekkende elec-
trische trein pakken. Op het
station „Gleisdreieck" stapte hij
uit.
De telefooncel was bezet
Hij moest drie kostbare minu
ten wachten, en kon toen pas
verbinding proberen te krijgen.
Duidelijk hoorde hij aan de an
dere kant aan de zoemende to
nen de telefoonbel overgaan,
maar Grete moest bepaald niet
thuis zijn. Hij kreeg geen ge
hoor
(Ingez. mededeling, advert.)
De kerk in Tsjecho-
Slowakije.
Enkele Tsjecho-Slcwaakse niet-
katholieke kerken hebben offi
cieel geprotesteerd tegen een
onlangs bekend gemaakt her
derlijk schrijven van het Tsje-
cho-Slowaakse katholieke epis
copaat. Zij verklaren, dat een
volkomen godsdienstvrijheid in
het land heerst en dat, zo er
spanning bestaat tussen kerk en
staat, deze slechts verband houdt
met de kerkelijke bezittingen
I en met de politieke en maat
schappelijke houding der gees
telijkheid
De toekomst van
Palestina.
De politieke commissie der V.N.
heeft haar pogingen opgegeven
speciale instructies op te stellen
voor de toekomst van Palestina.
van neus, keel of borst,
snuift en wrijft U weg met
■i vooinoo u. Ronf, van de jongeman in de hoek
„Komt U van het Renaez j scheme ruk achteruit-
Vous natuurlijk, U bent het!" met een schei pe rult acMerult
gaf hij zelf het antwoord.
„Wacht U een ogenblikje
Hij opende de actentas met
een sleutel welke hij nam uit
een la van zijn bureau en vloog
over de papieren. Irmiddels het
Ernst Helm zijn blik door het
vertrek gaan.
de deur was weer gesloten en; r
de employé die hem hierheen
gebracht had, weer verdwenen.
Langs de hele lengte van de ka
merwand stond een karthoteek-
Het bestuur van de Middelburgse buurtvereniging 't Zand wil
meer doen dan een feest in elkaar zetten ter gelegenheid van een
verjaardag van het Koninklijk Huis of eventueel een gezellige feest-
avond voor de inwoners van de buurt in de wintermaanden orga-
kast welke kon werden a ges o- njseren# heeft plannen, die verder strekken. Men wil stimu-
ten en van stalen deuren was |erentl gaan optreden in het culturele leven van de wyk.
voorzien. Een met wollen dekens
Aldus sprak Donderdagavond de gemeentebestuur is geschonken,
voorzitter van bovengenoemde lVerder vereende het gemeente-
bedekte rustbank in de hoek
van het grote vertrek wees erop,
dat dit kantoor ook 's nachts be
waakt werd.
De afzonderlijke delen van de
stalen kast waren door kleine
bordjes gemerkt, waarop in een
bepaalde vreemde taal het on
derwerp stond aangegeven.
Ernst Helir. las boven het mid
delste gedeelte:
„Eindrapporten en berichten
Een ander gedeelte toonde het
opschrift „Actie-controle"
wat verder „Archief".
Het was duidelijk, dat bij
„Actie-controle" copiën 'van de
aan de uitvoerende organen
doorgegeven bevelen waren op
geborgen. Het „Archief" omvatte
de afgedane opdrachten, terwijl
in „Eindrapporten en berichten"
de correspondentie met de op
drachtgevers geregistreerd wer-
den.
Met één oogopslag stelde de
agent vast, dat deze belangrijke
afdeling, waarvan de kartho-
theek zowel de namen en adres
sen van alle hoge OLAF-func-
tionarissen alsook het gehele
verloop van de actie der laatste
tijd moest bevatten, niet geslo
ten was.
Hier werd een unieke kans
geboden, welke Ernst Helm van
plan was onmiddellijk te be
nutten.
Onopvallend naderde hij de
deur, grendelde die op verras
sende wijze af en trok zijn re
volver
drie-elf moest schieten.
.Handen omhoog!"
De aanwezigen waren in het
begin zo verrast dat er behalve
bij de aardige secretaresse, die
haar potlood liet vallen, van
enige reactie geen sprake was.
De gespierde chef met zijn stie
rennek vertrok geen spier. De
Europa wordt kleiner.
Wat te denken van het feit,
dat de luchtreiziger die op
een dag in de nieuwe Con-
vair-liner der K.L.M. stapte
plotseling tot de ontdekking
kwam dat Amsterdam en Pa
rijs nog geen uur van elkaar
verwijderd liggen! Toen hij
het tijdschrift dat de stewar
dess hem bij het vertrek van
Schiphol gegeven had terzij
de legde dacht hij een mo
ment aan fata morgana te
zien in de vorm van de Eif-
feltoren die als een wijsvin
ger tussen de huizenzee in de
verte omhoog stak. Toen de
machine enkele ogenblikken
later op Le Bourget neer
streek vertelde zijn horloge
hem, dat hij 58 minuten ge
leden op Schiphol in de
PH-TEC gestapt was.
maar
VeerUg jaren Evangelisatie Bo-
gartlzaal. Veertig jaren verkondi
ging van het rijke Evangelie. Dui
zenden mensen uit aUe kringel,
der Middelburgse samenleving
hebben onder het Woord gezeten
en ze hebben gehoord van het be
houd van zondaren, ook van hen,
indien zjj geloofden in de Zoon des
Mensen, de Redder der wereld.
Het was in de Sinterklaasweek
van het jaar 1908, dat in de al
oude Bogardzaal, juist kort daar
voor eigendom geworden van de
Ned. Herv. Gemeente te Middel
burg, de eerste evangelisatie-
avond werd gehouden. De Don
derdag werd hiervoor uitgeko
zen. De eerste tijd om de veer
tien dagen, later iedere week.
En elke Donderdagavond kon
men uit alle straten van Mid
delburg de mensen zien gaan
naar de Bogardzaal, nu eens in
massa, dan weer in klein getal.
Maar nooit werden de samen
komsten stopgezet.
Hoevelen deze bijeenkomsten
tot zegen zijn geweest weet al
leen God. Degenen, die deze
evangelisatie leidden, interes
seert dat ook niet direct. Zij
bestuur een subsidie van f 500.
vereniging de heer B. Jacobsen, -waatrbij door de vereniging een ge-
toen hij in het Schuttershof zijn
leden-buurtgenoten op de hoogte
bracht van de plannen die het be
stuur van 't Zand koestert.
DE SPEELPLAATS.
Daar is allereerst de kinder
en speelplaats, waarvan een prach
tige maquette, vervaardigd door
lijk bedrag werd gestort, zodat het
fonds Kinderspeelplaats 't Zand
reeds bij de oprichting een kapi
taal heeft van flOOO.
ALLES VOOR DE JEUGD.
De barak biedt echter tal van
mogelijkheden. Zo wii men daar
de kinderen in clubjes bijeen bren
gen, voor het beoefenen van volks
twee leden van de buurtvereniging zang, volksdans, tekenen, tafel-
ten toon werd gesteld, en die tot tennis e.d. Ook een jeugdbiblio-
en met 11 December in de étalage 1 heek wil men aanschaffen. Men
van de Fa. Henning te zien zal heeft verder plannen voor wan-
zijn. In deze kinderspeelplaats del- en kampeertochteni Tenslotte
zijn tal van werktuigen gedacht, staat voor de komende zomer een
waarmee de jeugd zich naar har- uitwisseling van kinderen met an-
telust zal kunnen vermaken. Hier
bij blijft het echter niet. Er komt
nog een overdekte zandbak en te
vens een voetenbassin met een
doorsnee van 11 m. De onderhan
delingen over het verkrijgen van
de grote barak, die tot nog toe
op het Karei Doormanplein staat,
schieten reeds flink op, zodat men
mag aannemen, dat deze barak
zal worden overgeplaatst naar
het speelterrein. Hierdoor zijn
nieuwe mogelijkheden geschapen.
De barak, die ongeveer 125 per-
sonen kan bevatten is uitstekend speeltuinen. Het werk vlot daar
geschikt voor vergaderingen e.d. prachtig, terwijl men tevens cur-
Men denkt voor dit gebouwtje een SUSSen geeft, voor hen die leiding
dere steden op het programma, zo
dat men tot een prettige vacantie-
besteding komt.
EEN VOORBEELD.
In alle opzichten zal er naar
worden gestreefd, dat 't Zand een
voorbeeld wordt voor de andere
buurtverenigingen, waardoor dit
werk in andere buurten kan wor
den gestimuleerd. De voorzitter
heeft contact opgenomen met het
Amsterdams sjjeeltuinverbond be
treffende de organisatie van de
klein terras aan te leggen, zodat
de oudere gelegenheid krijgen hun
kinderen naar de speelplaats te
begeleiden. Bovendien zal een op
zichter worden aangesteld, die
willen geven.
De heer Jacobsen zag hier voor
<lo Kon. Ver. „Uit het Volk
Voor het Volk" een belangrijke
voortdurend toezicht houdt op de j taak, daar zij als overkoepelend
spelende kinderen. orgaan van de buurtverenigingen,
Wat de beplanting van de kin- dit werk in alle buurten kan be-
derspeelplaats betreft, deze is ge- vorderen. Met een bewonderens-
heel geschonken door de stichting waardig en navolgingswaardig en-
„Nieuw Walcheren". thouslasme zullen de bewoners
Het terrein is meer dan ha.van 't Zand dit grootse plan trach-
groot, terwijl de grond door het ten te verwezenlijken.
De penningmeester van de
buurtvereniging de heer J. H. Kei
zer gaf een overzicht van de stand
der financiën, waaruit bleek, dat
de vereniging per 1 December j.l.
een kassaldo had van f 790.09.
Traden bij de oprichting 422 ge
zinshoofden toe, dit aantal is
thans uitgegroeid tot meer dan
500. Bovendien deelde de penning
meester mede, dat de inzameling
voor de inwoners van het Zand-
dorp, wier huis door brand werd
vernield f 721.29 heeft opgebracht.
Als nieuwe bestuursleden wer
den die avond z.h.s. gekozen de
heren J. Minnaar, J. C. Geertse,
B. Kousemaker, P. Struik en P.
Winkster.
INSTEMMING GEMEENTE
BESTUUR.
Door wethouder A. J. Berenpas,
die met wethouder L. J. van 't
Westende het gemeentebestuur
vertegenwoordigde werd uitdruk
king gegeven van de grote belang
stelling, waarmee het gemeente
bestuur de gang van zaken op
't Zand volgt. Spr. sprak de hoop
uit, dat in Mei van het volgend
jaar de plannen zullen kunnen
worden verwezenlijkt, waarbij de
speeltuin zal verrijzen voor en ten
behoeve van het opgroeiende ge
slacht van 't Zand. In het verdere
deel van de avond bracht de voor
zitter nog dank aan de heren I. v.
Verre en J. Buddingh, die geheel
belangeloos zes weken avond aan
avond aan de vervaardiging van
de bijzonder goed geslaagde ma
quette hebben gewerkt.
Het tweede deel van de bijeen
komst bestond uit een zeer geva
rieerd programma van muziek,
zang en schets, uitgevoerd door
een gezelschap o.l.v. de heer B. de
Jonge.
De bijeenkomst, die zich ken
merkte door een talrijke opkomst
van de zijde der leden werd o.m.
ook bijgewoond door de Directeur
der Dienst voor Maatschappelijke
zorg, de heer J. C. F. v. Kamer,
enkele heren van de Stichting
Nieuw Walcheren en de heer J. P.
v. 't Hof namens de Kon. Ver Uit
het Volk Voor het Volk.
Feuilleton.
door C. M. VAN DEN BERG-
AKKERMAN.
51) o—
Mina's opstandigheid zakte:
„D'r deugd ook niks van Ingena,
óm zo bitter te worden, ik hoop
dat God 't me vergeeftMaar
als je eens wist hoe vaak ik van
daag dat kleine keldertrapje af
gelopen ben, om te kijken of er
nergens meer etensresten te vin-(
den zijn. 'k Zou m'n tanden kun
nen zetten in een rauwe aardappel
als ik 'm had! 'n Mens wordt een;
dier gelijk in deze tijd. En nou;
pieker ik weer over moeder, je1
ziet ze achteruit gaan, lang heb ik
kunnen geven en nou heb ik niks
rr. ;r
Zachtjes
ging de buitendeur,
open, behoedzaam kwam moeder
Leentje binnen, ze liep langzaam
slepend naar een stoel.
De twee vrouwen schrokken of
ze een geestverschijning zagen. j
„Ik zeg goeiemiddag, jullie had
den 't nog al druk niet?" zei opoe
zwakjes.
„Ja moeder, we zitten met me
kaar te overleggen hoe we aan
wat eten kunnen komen, 't Is pas
Januari en al onze aardappelen
zijn op, ik denk er toch over te
voet te gaan."
„Ben je nou helemaal", viel In
gena haar in de rede, „om dan
zeker halfdood ergens binnenge-
dragen te worden." I
Moeder Leentjes pientere ogen
keken Mina ongelovig aan: „Kan
jij je ouwe moeder geen beetje
eten meer geven? Daar ben ik
nou voor hier gekomen, moet je
weten. Ja ja, toen je de boer op
ging, toen had je je moeder wel
nodig, toen kon ze op je kinderen
passen, nou, is 't niet waar?"
Er was een vreemd boosaardig
licht in haar ogen, ze had honger.
De honger maakte haar redeloos. I
Eten hé, als ze er aan dacht,
moest ze watertanden. Mina zou
nog wel wat hebben, had ze ge
dacht. Mina was zuinig en die had
zo vaak iets extra's. Ze wond zich
op. geloofde haar dochter niet.
Mina stond perplex, ze kon niets i
zeggen van verbazing, ze zag hoe J
Ingena haar een wenk gaf om te
zwijgen. Helaas zag moeder Leen-1
tje dat ook en legde dit helemaal
verkeerd uit.
„Welja", zei ze scherp, „dat
ook nog. Jullie werken onder j
één hoedje, zo'n ouwetje kan
wel dood gaan, netwaar? Lelijke
meid", zei ze tegen Mina, „al-
tijd ging je de boer op, wou je
nu nog zeggen dat je niets nad,1
je houdt 't achter, 't is een schan- j
de, als je ziet, wat 'n oud mens
te eten krijgt."
Plotseling zweeg ze, want i
Mina stond driftig voor haar: I
„Zeg dat nóg eens, dat ik iets j
achterhoud! Heb ik niet altijd;
alles met jullie gedeeld?" zei ze'
met huilerig overslaande stem.
Ingena kwam sussend tussen
beide. „Jullie zijn allebei over
stuur, ga toch zitter. Mina, moe
der weet niet wat ze zegt."
Mina, die de situatie opeens
duidelijk overzag, kreunde van
ellende.
„O God, o God, dat 't zover
moest komen", zei ze steunend.
„Ik had 't ook veei eerder moe
ten zeggen, dat ik niets meer
had, maar ik kón niet, ik vond
't zo verschrikkelijk. Vergeef
'tme maar moeder, vergeef 't me
maar asjeblieft."
Ze stak haar hand uit naar
de oude vrouw en deze streelde
de hand of ze van een klein
kind was.
Geheel ontnuchterd en al
weer vertederd sprak ze woor
den van verontschuldiging, maar
't was net of er een slag in haar
tong lag, of de woorden lang
zaam getrokken werden. „Het is
mijn schuld hoor Mina, ik was
even niet goed bij bezinning,
als 't ook zo draaien gaat in je
hoofd"
„O mens toch!" Mina steunde
verschrikt [t oude lichaam, dat
zijwaarts uitweek. Ze zag hoe
de armen slap neervielen, de
ogen wezenloos slarend open
spalkten.
,,'n Beroerte", zei Ingena fluis
terend, „wat moeten we nou?"
Moeder Leentje was niet
zwaar, ze tilden haar samen op
en droegen haar in bed. Ze
kon toch niet op die stoel blij
ven zitten. Mina knoopte 't hoog
gesloten jakje los en aaide met
de rug van haar hand tegen
't altijd zo vriendelijke oude
gezicht. „Er moet dadelijk een
dokter gewaarschuwd worden
Ingena", zei ze snikkend, „ik zal
zelf wel gaan."
Ingena knikte slechts, ze kon
geen woord uitbrengen van de
zenuwen; ontdaan keek ze maar,
naar de roerloos uitgestrekte
vrouw, de borst ging hijgend op
en neer, in 't grauwe gezicht
trok de mond open. Het scheen
Ingena een vreselijk lange tijd
toe, dat Mina weg bleef. Einde
lijk was ze er toch weer, en kort
na haar kwam de dokter.
Na een kort onderzoek kwam
hij weer in de kamer terug,
waar ze even met z'n drieën
van gedachten wisselden. Mina
vertelde van 't incident over
't eten. De dokter knikte begrij
pelijk: „Ze heeft zich opgewon
den, een beetje boos gemaakt
misschien, ouwe mensen kunnen
dat niet meer hebben. Moe
oer is hard achteruit gegaan de
laatste maanden, haar krachten
zijn snel aan 't afnemen, 'k Zal
medicijnen voorschrijven en ver
der absolute rust, ik kom nog
wel eens kijken, er is geen di
rect levensgevaar."
Hè, de laatste woorden deden
Mina en Ingena weer even her
ademen. Ingena .keek nog een
ogenblikje naar de nog steeds
bewusteloze vrouw, toen besloot
ze met de kinderen weer naar
huis te gaan. Josje deed dren-
serig van verveling, en Jan, die
nog steeds op zolder speelde met
twee van z'n neefjes, moest ge-
loepen worden en tot kalmte
gemaand, wat niet meer nodig
was, toen l;ij beneden z'n zieke
opoe zag liggen.
(Wordt vervolgd.),
zaaiden en zij lieten de oogst
over aan hun hemelse Opdracht
gever.
Het was, zoals Donderdag
avond in de Bogardzaal waar
het veertigjarig bestaan werd
herdacht, de heer L. Leuvens,
die in opdracht van de kerke-
raad der Ned. Herv. Gemeente,
een inleidend woord sprak, op
merkte: „De eeuwigheid zal
straks getuigen van alle zegen,
troost en steun die deze verkon
diging van het Evangelie de
luistrende schare heeft ge
bracht".
Er hing een schaduw over deze
herdenkingssamenkomst. Want
de heer A. Petermeijer, die van
af het eerste begin deze evange
lisatie heeft gediend en geleid,
is reeds lange tijd aan zijn ziek
bed gebonden. Ook nu kon hij
niet aanwezig zijn. Er is voor
hem gebeden door de honderden,
die de zaal vulden.
Dank zij de spontane mede
werking van de P.T.T. kon de
heer Petermeijer in zijn zieken
kamer al hetgeen zich in de Bo
gardzaal afspeelde volgen en
zelfs heeft zijn stem nog geklon
ken in deze hem zo geliefde
zaal: vanaf zijn ziekbed kon hij
spreken voor de microfoon. Het
was een eenvoudig, ontroerend
woord waarin de ernst van het
ogenblik zo duidelijk bleek.
Aan het begin van de avond
kon de heer Leuvens velen wel
kom heten, onder wie de Ned.
Herv. predikanten, ouderlingen,
diakenen, notabelen, kerkvoog
den, vertegenwoordigers der
Kinderkerk, evangelisatiebestu-
ren van Souburg en Vlissingen
en de bekende Amsterdamse
evangelist Jan Sevensma. Spre
kende over de heer Petermeijer
zei de heer Leuvens: „Hij kon
in voor- en in tegenspoed dit
werk volhouden omdat hij wist,
dat het niet zijn werk,
Gods werk was".
Toen werd de verbinding met
de ziekenkamer van de heer
Petermeijer in de Singelstraat
tot stand gebracht. Hij las de
aandachtig luisterende schare
voor Hebr. 1925 en 31einde.
Hij sprak daarna over vers 32:
Gedenkt de vorige dagen".
In een korte toespraak schetste
de heer Petermeijer het ontstaan
en de ontwikkeling van deze
evangelisatie. In de zomer van
1908 waren op hel Molenwater
samenkomsten gehouden in een
tent van de Ned. Tentzending.
Twee meisjes-bestuursleden van
deze zending kwamen naar hem
toe met de vraag, of het moge-
i lijk zou zijn voortaan geregeld
evangelisatiesamenkomsten te
houden. Hij stelde zich daartoe
in verbinding met de toenmalige
Ned Herv. predikant, ds H. Jon-
j ker, die alle medewerking gaf.
Op de eerste avond sprak o.m.
de evangelist Johannes de Heer,
die ook later nog heel dikwijls
is opgetreden. Ook de heer Se
vensma is één der oudste mede
werkers aan de Evangelisatie
Bogardzaal.
Hoogtepunten waren de z.g
Bunyanavonden, die gedurende
twee jaren om de veertien da
gen verzorgd werden door de
bekende ds Gunning toen Ned.
Herv. predikant te Serooskerke.
In de loop der jaren hebben
tal van binnen- en buitenlandse
evangelisten op het podium ge
staan. Zelfs van verschillende
huidskleur: bruin, zwart en
blank. En predikanten van bijna
alle Nederlandse kerkformaties
traden eveneens op.
De heer Petermeijer memo
reerde hoe jarenlang een R.-K.
organist de samenzang begeleid
de en hoe de leiding van deze
evangelisatie ook verzocht werd
de leiding der Kinderkerk op
zich te nemen.
Voor de medewerkers was er
iedere Zaterdagavond een ge
bedsure, die tegenwoordig ten
huize van de heer Petermeijer
wordt gehouden.
Nog herinnerde spr. aan de
vele bezoeken met net draagbare
orgeltje, die aan de volksloge
menten werden ge'.racht.
Steeds was het parool: nooit
iets ten nadele van andere ker
ken of kringen te zeggen. Dit
was het uitgangspunt: gered om
te redden.
Niemand is ooit om enige fi
nanciële steun gevraagd en toch
was er altijd voldoende geld, om
het werk aan de gang te hou
den.
Tenslotte ging de heer Peter
meijer nader in op de betekenis
van het Schriltwoord uit
Hebr. 10.
Na hem hebben nog. op hun
eigen wijze, het woord gevoerd
ds F. Don (over Ron. 5), de heer
J. G. van Mossel en de evan
gelist Sevensma. Het was een
v/aardige herdenking van een zo
belangrijk feit.
Zonder God.
In de sociale commissie van
j de V. N. heeft men getracht te
j komen tot een opsomming van
de rechten van de mens.
Niet minder dan 86 vergade
ringen werden aan dit onder
werp gewijd.
Als men van rechten spreekt,
dan dient ook aangegeven te
worden op welke gronden die
rechten berusten.
Nu stelde de Nederlandse af
gevaardigde «oor, uit te spreken
dat de mens in betrekking staat
tot en afhankelijk is van God.
Van Braziliaanse zijde wilde
men nog iets verder gaan door
de verklaring in te lassen, dat
de mens naar Gods evenbeeld
geschapen is.
Deze voorstellen konden ech
ter geen genade vinden.
De Russen waren er tegen,
maar ook de Amerikanen, Au
stralië evengoed als Frankrijk.
Daarom werden de voorstellen
tenslotte ingetrokken.
Een belangrijke uitspraak.
Hier is een wereldorganisatie
die na rijp beraad uitspreekt,
dat zij wel de rechten van de
mens wil formuleren, maar dat
zij het recht Gods afwijst.
Zo wordt het schepsel gesteld
boven de Schepper!
Geen wonder, dat de mense
lijke „rechten" steeds meer in
't gedrang komen.
Kokende olie over het
lichaam.
Donderdagmiddag waren drie
verwarmingsmonteurs bezig met
het aanleggen van een centrale
verwarmingsinstallatie op en bij
de werf De Biesbosch te Dor
drecht in aanbouw zijnd tank
schip. Plotseling sloeg een olie
reservoir uit elkaar, met als ge
volg, dat de monteurs kokende
olie over het lichaam kregen. De
22-jarige F. Zoek sprong over
boord, doch was zo zwaar ge
wond, dat zijn toestand zeer
ernstig is. De 30-jarige C. van
Dijk werd dood van het schip
gehaald. De 30-jarige W. Poly
was zeer zwaar gewond en is
later op de avond in het gem.
ziekenhuis overleden.
Prins Bernhard Commis
saris Hoogovens.
Door de op 10 December a.s.
te houden vergadering van prio
riteitsaandeelhouders met de re
geringscommissaris van de Ko
ninklijke Nederlandse Hoogovens
en Staalfabrieken zal een voor
dracht worden opgemaakt strek
kende tot de benoeming van Z.
K. H. Prins Bernhard tot com
missaris der vennootschap.
In Sluis hebben ze de éne helft van de deuropening, die toegang
geeft tot wat vroeger het stadhuis was, maar dichtgemetseld. Dat
was indertijd de goedkoopste oplossing, want het zou een beetje al
te gek zijn een prachtige deur te maken voor een stadhuis, dat al
leen bestaat uit vier brokstukken van muren en wat kelderge
welven. De andere helft van de deur heeft de strijd doorstaan, toen
bommen het uit 1573 daterende bouwwerk op meer dan verschrik-
kelijke Wijze beschadigden.
Dikwijls gaat die deur niet open. Als burgemeester Aernoudts
de sleutel in het slot steekt, moet de gemeenteopzichter hem te
hulp komen, want het geval schijnt een beetje verroest te zyn.
Er is binnen de kale muren
niet veel te zien. Je kunt een
draaitrapje op en je ziet nog een
plaats, waar vroeger een grote
schouw heeft gestaan en verder
hangen er wat dwarsbalken tus
sen de muren, maar dat is ook
wel zo goed als alles.
Jammer van dit juweel der
Middeleeuwen. Nu kan men wel
zeggen, dat een kapotgeschoten
raadhuis een blijvende herinne
ring is, maar wie dat zegt, moet
maar in een bunker gaan bivak
keren
Sluis en de vreemdelingen
Maar terzake: het staat er
slecht voor met het stadhuis van
Sluis. Dat is heus niet alleen te
betreuren voor dit eeuwenoude,
Sfeervolle stadje met zijn pret
tige en gemoedelijk, bevolking.
Dat is jammer 'voor Zeeland, ja,
voor heel ons land. Want dit
bouwwerk is het enige Belfort
in Nederland en als het niet ge
restaureerd zal worden, zal op
nieuw een stuk geschiedenis
verdwijnen; dan zal ons land
weer armer zijn geworden aan
tot in 1944 behouden gebleven
schoonheid. Om van de econo
mische nadelen voor Sluis zelf
nog maar weinig te zeggen.
Want weet u wel, dat Sluis
h,et moet hebben van de vreem
delingen? Vraag dat de hotel
houders maar eens en de mid
denstanders. Wat kon het druk
zijn in Sluis voor de oorlog. Er
waren jaren, dat 4 a 500.000
vreemdelingen het stadje be
zochten en in drommen bleven
kijken bij het oude Belfort en
naar Jantje van Sluis. Denk het
Belfort weg en de toekomstmo
gelijkheden van Sluis zijn toege
sloten. Geen 15000 mensen per
jaar zullen meer het karakteris
tieke torentje met zijn vier spit-
jes kunnen beklimmen, ze zuilen
niet meer door Sluis dwalen en
thuis tegen de anderen vertellen,
hoe schoon het toch wel was
Burgemeester Aernoudts zei het
7.6 tegen een groepje persmensen
deze week: „Als het Belfort niet
gerestaureerd wordt, heelt het
weinig zin Sluis in de oude trant
te herbouwen."
Zeker, vorig jaar kwamen er
weer 125.000 vreemdelingen,
maar die zullen niet opnieuw
komen kijken naar een ruïne.
Wanneer valt de
beslissing?
Dat is duidelijke taal. Maar
waarop Sluis nu wacht is op een
even duidelijke beslissing van
I Den Haag, of het stadhuis nu
j wel of niet mag worden geres-
I taureerd. De gehele ministerraad
schijnt hierover te moeten be-
1 slissen. Want de uitslag betreft
is men in Sluis niet al te gerust.
Toen indertijd Prinses Wilheimia
er was heeft de burgemeester
natuurlijk met haar over het
stadhuis gesproken en dat deed
hij ook bij een bezoek van Ko
ningin Juliana. Zij zouden alle
medewerking geven. Zo onge
veer alle ministers, die Neder
land na de oorlog heeft gehad,
zijn wel eens in Sluis op be
zoek geweest en zij waren alle
maal van mening, dat restau
ratie moest gebeuren, maar
zover is het nog niet.
Het gemeentebestuur dat nu
onderdak heeft in een voormalig
kindertehuis, heeft zich allang
met de gdachte verzoend, dat de
eerste tien jaar het gebouw nog
wel niet zal zijn gerestaureerd.
En daarom zijn er plannen om
achter het Belfort een tijdelijk
gemeentehuis neer te zetten, dat
er misschien in 1949 al komt en
dat later bestemd kan worden
voor twee gezinnen. U ziet.
voortvarend zijn ze in Sluis wel!
De schade was groot.
Het was de vitale, nochtans
70-jarige architect G. M. Sturm,
die wel zeer sterk de nadruk leg
de op het landsbelang, dat met
de restauratie wordt gediend.
Hij vertelde ook nog iets over
de schade. De toren lag na de
beschietingen in de straat er
naast en de kelder-gewelven wa
ren voor de helft ingestort. Maar
nauwelijks was het puinstof op
getrokken of het besluit stond
vast: restaureren! Er waren
goede foto's en opmetingen over
het bouwwerk, zodat die moge
lijkheid aanwezig was. Direct
werden voorlopige voorzieningen
getroffen om te behouden wat
was overgebleven. Er was wat
geld beschikbaar gesteld en
daarvan is een groot deel der
kelders in orde gebracht. Als de
plannen doorgaan zullen deze
later tot raadskelders gepromo
veerd worden.
Bovendien is een stukje van
een muur tot de eerste verdie
ping gerestaureerd.
Bij de laatste restauratie aan
het eind der 19e eeuw zijn nogal
wat fouten gemaakt en die zul
len natuurlijk thans worden her
steld. Boven de gereedgekomen
keldergewelven is een betonnen
vloer gelegd. Op deze plaats is
de raadszaal gedacht en daar
vóór de z.g. tribunaalzaal. Op de
bovenverdieping zullen waar
schijnlijk de dienstlokalen ko
men. Maar deze plannen zijn nqg
niet uitgewerkt, zodat nog wei
nig definitiefs kan worden me
degedeeld. Het is wel jammer,
dat de oude stenen zijn verdwe
nen. Er zal heel wat voor res
tauratiedoeleinden geschikte ou
de .stenen moeten worden ge
kocht.
Het herbouwplan
van Sluis.
Ir F. H. Klokke, die met de
heer Sturm optreedt als archi
tect van het stadhuis heeft nog
wat verteld over het herbouw
plan van Sluis en de functie van
het raadhuis daarin. Wat de be
bouwing rond het stadhuis be
treft, deze zal niet precies zo
worden als voorheen. Dat kan
niet en bovendien zou het dan
niet passen in deze tijd. Maar
wel zal het karakter van Sluis
behouden blijven. Er komt geen
open bebouwing, zoals wel eens
is verteld, maar een ruimere
aaneengesloten bebouwing met
veel licht en lucht in de huizen,
die niet r~ t v loodrecht op de
weg zullen zijn gebouwd, maar
evenwiidig daarmede. Het oude
stratenplan blijft gehandhaafd.
Zo heeft Sluis zijn grote pro
bleem. De bevolking acht liet van
zelfsprekend dat het Belfort in
oude glorie herrijst. Middelburg
krijgt zijn stadhuis terug, waar
om zou dat met Sluis niet het
geval zijn?
Nieuwe Belgische
ambassadeur te Den Haag
Naar het Belgische ministerie
van Buitenlandse Zaken mede
deelt, is de heer Egbert Graeffe
in de plaats van de heer Nemry,
benoemd tot buitengewoon en
gevolmachtigd ambassadeur van
België te Den Haag.
Teneinde scholieren van 12 t.m.
17 jaar in de gelegenheid te stel
len tijdens de vacanties hun
oudere, die in een ander wereld
deel wonen, te bezoeken, staat de
K.L.M. aan deze categorie een re
ductie toe van 50 pet. van dc nor
male retourtarieven voor volwas
senen.
