TITO, zorgenkind van de Kominform,
droomt van een Panslavische statenbond.
Gij zijt Bedrijfsgenoot
Afscheid van (en tevens herinnering
aan) een levend Frankrijk.
EleGtriciteits-
bezuiniging in Noord-
Brabant.
Een amateur-detective.
Cochran naar Bjogja.
November-actie C.N.Y.
gaat beginnen.
Beschuit thans 26 cent
per dubiiele rol.
Chefarine,4
Wereld zonder God.
REEDS EERDER KREEG BIJ EEB WAARSCHUWING
UIT MOSKOU.
Zal hU een oude vijand e^"rd
uitschakelen —s hU T «gSFUSFh
De aanhouding in Pijhacker.
26'jarige oplichter moet zich voor heel wat verantwoorden.
nÉK
Zaterdag 16 October 1948.
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Nog steeds is de verstoting van Tito uit de „broederschap der
communistische partijen" met geheimzinnige nevelen omhuld. De
vele verhalen, die in de West-Europese [vers zijn verschenen, en
nóg verschenen, wierpen ook al niet veel licht, op deze duistere
zaak.
In het Franse blad „Carrefour" lazen we echter enige tijd ge
leden een artikel, dat een opmerkelijke achtergrond van de „Tito-
kwestle" belicht. Het toont aan, dat Tito reeds lang een zorgenkind
van het internationale communisme was en dat er zich reeds eerder
ernstige wrijvingen hadden voorgedaan.
Tito heeft namelijk in Joego- omzeilen toen hij een communis-
Slavië één tegenspeler en wel in tisch regiem in het land vestigde,
de riguur van de oude Marxist j heeft Tito de grote verwachtin-
Moché Pijade, die de opvattingen gen die het Kremlin van hem
Zoals1 bekend ondervindt de
stroomvoorziening in Noord-
Brabant moeilijkheden, doordat
het machinevermogen van de
centrales der P.N.E.M. niet be
rekend is op de huidige omvang
.reactionnairen" besloot de Ko-van het stroomverbruik, vooral
minform tot een tegenzet. j in de spitsuren.
Talloze „experts" en „technici" Volgens drie methoden wil
werden naar Joego-Slavië gezon-men nu trachten een bezuini-
den zogenaamd om de gemeen- i ging van ca 20 procent te be-
schappelijke verdediging van de I reiken. De eerste methode is
Sowjet-Unie te bestuderen, in het gedeeltelijk gebruik maken
werkelijkheid om een wassende van de eigen stroomopwek-
onder controle te stellen, doch
tevens om zijn eigen partijgeno-
ten te observeren, al was het dan
onder het voorwendsel ze te be
schermen tegen het optreden van
van de Kominform behartigt
De eerste verschillen met Pijade
ontstonden reeds, toen Tito, ty-
dens het Joegoslavisch verzet in
zijn partisanenleger gehele groe
pen fascistische Oustacha s, be
woners van Bosnië, die de kant
van de Duitse overheersers ge
kozen hadden, in zijn leger wilde
opnemen. Pijade wilde niet, dat
deze mensen in de rijen der strij
dende communisten zouden wor
den opgenomer# ondanks het feit,
dat de Oustacha-officieren we
tend dat hun leider, de Kroatische
Quisling Pavelitch. verloren was
zich aan Tito met al hun
strijdkrachten wilden overgeven.
Het was in deze tijd, dat Tito
de eerste waarschuwing uit Mos
kou ontving.
Het tweede conflict ontstond op
de 7e November in 1945, de ver
jaardag van de Russische revolu
tie. Tijdens een receptie in Bel
grado arriveerde ook de Sowjet-
ambassadeur. Toen hij binnen
kwam, keerde hij zich onmiddel
lijk tot Pijade en onderhield zich
tien minuten met hem.
wendde hij zich tot Tito, die in
de houding der ambassadeur een
uitdaging zag en zich wreekte.
Want toen de gasten aan tafel
gingen wilde de ambassadeur
rechts van het Joegoslavische
staatshoofd plaats rfemen. Maar
Tito, had rancuneus deze ere
plaats aan de Franse gezant aan-1
geboden en de Sowjet-ambassa-
deur kon aan het eind van de ta-
fel gaan zitten.
Zijn eerste opdracht
Voordat Tito de opdracht kreeg
het verzet tegen de Duitsers in
Joego-Slavië te organiseren had
hij al iieel wat opdrachten achter
de rug.
Hij, Oekrainer van geboorte,
was reeds in zijn jeugd fel com
munist. Hij studeerde aan het
Marx-Engels instituut te Moskou.
Zijn eerste opdracht was ook
Joegoslavië. Maar in 1932 was hij
reeds in Moskou terug met de
mededeling, dat het internationa
le communisme daar weinig kans
zou hebben. Het oude Joegoslavi
sche koninkrijk moest ondermijnd
worden en wel door te trachten
de Kroatische boeren, (die aan de
Serven ondergeschikt waren, en
deze een vreselijke baat toedroe
gen! aan de zijde van het com
munisme geschaard te krijgen.
mislukte.
Maar er waren meer kapers op
de kust en wel in de vorm van
Mussolini, die in Ttalië in één
nacht van socialist, fascist was
geworden en meteen chef van de
Italiaanse staat.
De Duce leefde in zijn droom
van „Mare Nostrum", waarin alle
landen rond (3e Middellandse Zee
weer onder Italiaanse heerschap
pij zouden staan.
En Mussolini wachtte niet tot
de droom werkelijkheid zou wor
den maar begon naarstig dat
is vanaf 1932 de politieke
vluchtelingen uit Croatië aan te
trekken.
Tito begon toen zijn tegenzet
en begaf zich met tal van in Rus
land levende Croatische Marxis
ten naar de kampen der Ousta-
cha's, de door Italië en Duits
land gevoede en geklede, naar(
het fascisme neigende, Croatische
emigranten. I
Het werd een mislukking. De j
laatsten voelden er niets voor hun
luie leventje te ruilen voor dat
van een Marxistische revolution-
nair en in 1935 kon Tito de kui
ten nemen, omdat men hemJ
aan de galg dreigde te brengen!
Na Italië kwam Spanje waar
Tito tegen Franco de wapens op
nam. In 1941 werd hij gedropt
boven Montenegro.
Honger naar macht.
Zdjanof, die directe chef van
Tito, (enige tijd geleden is hij
koesterde niet bewaarheid.
invloed uit te oefenen in de mili-
dat hem I taire aangelegenheden van het
gemaakt, land.
Een streng doorgevoerde cen
suur op de telefoonverbindingen
van de Russische ambassade te
Belgrado bewees, dat men Jeogo-
Slavië wilde maken tot aanvals-
basis in een eventueel optreden
tegen de Grieken.
En dat plan wilde Tito voorko-
En wel, omdat noch Stalin, noch men immers droomde van een
Zdjanof zich rekenschap hadden Panslaviaehe federatie aan wier
gegeven van Tito s h ng i hoofd, hij maarschalk Tito, zou
macht. Achter Stalins rug is reeds j staan'
lang een strijd ontstaan tussen De' eerste stap daartoe leek
rivalen die allen naar p kem de vestïging van een federa-
dingen die hij, Stall g tje der Balkanlanden die zich la-
Daar waren reeds Zdjanof Ma- Slavische landen zou
lenkov, Molotov, en de maarschal-1
ken Sokolovski en Tolboukine. En
daar verscheen plotseling een! De verstoting van T.to en zijn
nieuwe ster: Joseph Broz Tito.
iwM rf Crri communistische partijen"
Bevredigt het hem met, onbe- J
i partij uit de „broederschap der
heeft
perkt heerser over Joego-Slavië
te zijn? Zeer dikwijls wezen de
voortekenen erop. Zeer dikwijls
liet Tito na zich te houden aan
de bevelen der Kominform. Met
groeiende onrust zagen de candi-
daat-machthebbers rond het
Kremlin zijn toenemende macht.
„Tegenzet" van
Kominform.
Toen Tito tenslotte begon een
feilloos werkend politie-apparaat
te bouwen, zogenaamd om de te
de wereld ten sterkste verbaasd,
aldus „Carrefour".
Wat Tito zelf betreft, hij heeft
sedert geruime tijd deze stap ver
wacht. Het enige antwoord op de
stap van de Kominform, die hem
bevredigen zal, is de definitieve
uitschakeling van Moehé Pijade,
zyn oude vijand No. 1.
Tot nog toe heeft hy deze stap
niet durven ondernemen. Reeds
wordt Pijade echter voortdurend
bewaakt en zijn werkelijke arres
tatie kan slecht een kwestie van
kingsinstallaties der fabrieken,
bovendien zullen machines, die
niet de hele dag behoeven te
werken, in de spitsuren onge
bruikt blijven. De derde me
thode is een wisselsysteem,
waarbij Brabant in vier gedeel
ten is ingedeeld. In ieder ge
deelte beginnen de fabrieken
eens in de vier weken om 9 uur
's morgens, zcöat het stroom
verbruik in het ochtendspitsuur
tussen 8 en 9 uur minder wordt.
De verloren tijd kan dan in de
overige drie weken worden in
gehaald.
genstanders van het communisme korte tijd 'in.
Bende
schiet op Rode Kruis-jeep
Naar Aneta verneemt, is op 12
October ten zuiden van Soeka-
boemi een jeep met aanhangwa
gen van het Rode Kruis bescho
ten met mitrailleurvuur.
De jeep was op weg naar de
polikliniek te Bodong Kalang,
toen uit het beboste zijterrein
automatisch- en geweervuur
werd gegeven.
Vijf der inzittenden, een ver
pleegster, 2 militairen en 2 leden
van het corps algemene politie
werden gewond.
De jeep werd in brand gescho
ten.
Bij een tegen de bende ingezet
te actie werd zij op de vlucht ge
dreven met achterlating van een
dode en een aantal wapenen.
De eigenaar van een pakhuis
aan de Gouwstraat te Rotter
dam heeft zich als een succes
vol amateur-detective ontpopt.
Toen er voor de tweede maal
in acht dagen tijds bij hem was
ingebroken en er voor een grote
waarde aan lood en koper was
gestolen, ging hij de volgende
morgen zelf aan het speuren.
Eerst ontdekte hij voetsporen
in de mulle grond bij zijn pak
huis, geen gewone maar heel
bijzondere, omdat de schoenen
'een afwijking vertoonden. Nu
was althans de richting, waarin
hij moest zoeken, bepaald.
Maar bij de gewone klinkerbe-
strating gekomen zou hij het
I spoor bijster zijn geraakt, ware
het niet, dat er kleine koper-
deeltjes op straat lagen, die de
i inbrekers bij het wegvoeren
van de buit hadden verloren
Zo ging zijn tocht steeds verder,
tot hij een carrier met twee
johgemannen zag. Hij deed het
I voorkomen, alsof hij naar een
gouden ringetje zocht, dat zijn
j dochtertje verloren had, boog
zich diep, onderzocht zo de
schoenen van het tweetal en
ontdekte toen bij één hunner
de afwijking die overeenkwam
met het voetspoor. Behalve dit
j tweetal zitten nu ook nog twee
andere jongemannen, die had-
den samengewerkt, op het poli'
tiebureau Charlois.
Het devies van Zeeland krijgt door de eeuwen heen telkens
nieuwe betekenis: steeds weer moeten de verdedigingswerken
van onze provincie paraat worden gehouden tegen mogelijke
aanvallen van de erfvijand, de zee. De zware zeedijk bij West-
kapelle wordt vóór het inzetten van de herfststormen gecon
troleerd en hersteld.
Op 28 October a.s. is het 300 jaar geleden, dat de eerste steen I Het Amerikaanse lid der Com-
van het stadhuis van Amsterdam, thans Koninklijk Paleis, werd
gelegd. Het was een wit marmeren steen, die in de zuidvjeugel
van het gebouw, tegenover de Kalverstraat, werd a,angebracht,
doch thans niet meer te zien is. In Jacob van Campens schepping
ie echter nog een herinnering aan deze gebeurtenis, een prach
tig omlijste zwart marmeren steen, waarin met gouden letters
een Latijnse tekst staat, die, vertaald luidt: „Op de vierde dag
voor de lste November 1648, waarop is bijgelegd de oorlog, die
de verenigde volkeren van Neder-Duitsland met drie Philippi,
zeer machtige koningen der Spanjes, te land en ter zee op on
geveer alle kusten der aarde meer dan 80 jaren dapper hebben
gevoerd met handhaving van vrijheid en godsdienst, hebben
onder auspiciën van de burgemeesters, de goede vredestichters
Gerbrant Pankras van Erpecum, Sybrant Valkenier en Pieter
Schaap, de zonen en verwanten der burgemeesters door legging
missie van Goede Diensten, Merle
Cochran, is gisteren samen met
Sjahrir en Darmasetiawan, Tesp,
adviseur van Soekarno en per
soonlijk vertegenwoordiger van
Hatta te Batavia, naar Djokja
vertrokken. Direct na aankomst
in de republikeinse hoofdstad be
zocht hij president Soekarno.
Volgens Antara houdt het be
zoek van Cochran verband met
eeh eventuele hervatting van de
republikeins-Nederlandse bespre
kingen.
Cochran, zou verscheidene da
van de eerste steen van het fundament dit raadhuis gesticht, gen in Batavia blijven.
Per fiets terug van de U. N. O.
Douanepost bij Halluin. Eindeloze stroom van voertuigen en
vr vx -c». ao voetgangers. Voor het Joket verdringen zich de mensen. Einde-
overledenT'Whtte^Tito"de aange-we aan de beurt- Geopend paspoort en triptiek in de
wezen persoon om het verzet in
Joego-Slavië te organiseren, te
meer daar men, hoewel men er
in het Kremlin vrij huiverig te
genover stond, het ontzaggelijke
Duitse gevaar aan het Balkan
front begreep.
CIngez. mededeling, advert.)
Kou
Koorts
Griep
hand. Een nonchalante blik op het paspoort: „ga va" (In orde).
We proberen de man aan het verstand te brengen, dat hij
onze Friptiek moet afstempelen en het loodje van de fiets moet
halen. Zo zijn wij, want we zijn aan de orde gewende Neder
landers.
Een verbaasde blik van ach- w arop de Fransman eet en
ter 't loket en een herhaald, nu ook: „Raar en wat onpractisch".
bijna vervelend: „ga va". Ja, Bijv. van de telkens weer ver
wat doe je dan? Je pakt jeschillende wegwijzers. Toch
fiets, met loodje en al, en jezijn we nooit verdwaald, en dat
gaat. I lag heus niet alleen aan
Eigenlijk pijnlijk getroffen - vernuft. Qf aan de vreemde
over zo grote onverschilligheid.manier waarop men hier het
|Want.... wij zijn nette Neder- j verkeer regelt. Voor een Hol-
-m !a"ders- I lander levensgevaarlijk schijn-
Zo was ons formeel afscheid, baar. Toch
Oe Nedcr/andsvhc
Pijnstiller
witgepleisterde dorpskerkjes.
Van de vreemde bordpapieren
mannekes en vrouwen die naar
een restaurant of ijswinkel
wijzen, en van de kwekerijen
met hun ook nu nog in volle
bloei staande rozenstruiken en
hun bloeiende heesters.
Maar het meest nog hebben we
genoten van de wyze waarop de
Fransman, groot of klein, ons
steeds bejegende, ons de weg
wees of oris aan water voor de
veldfles hielp. Het gebeurde al
lemaal met een warmte en vrien
delijkheid die ons nuchtere
Noorderlingen versteld en een
beetje beschaamd deed staan.
Om dit alles, en om^nog veel
meer zijn we van Frankrijk
gaan houden. Ook wij zullen in
het vervolg een tikje van onze
ons dagelijkse koelheid vergeten
wanneer we over Frankrijk gaan
spreken.
Want, als we voortaan over
Frankrijk spreken, dan zullen
we denken aan die bloeiende
rozenstruik bij Beauvais, aan de
Neem n tmm MZ m.M*MfC was ons formeel afscheid, baar. Toch hebben we nooit,
J?e Saan tiet nu eens overdoen, ook. niet op de drukste punten
telhkmgemeendrmee1, har" I T" F?T?S J'3" alles door el" kelfner" metzijn "blauwe Toor
T j j. 1 v,, femeen«- kaar krioelde, een verkeerson- -----
Japara door communisten, i Wij begrijpen nu iets van hetgeluk zien gebeuren
|s«hier!18»"™--6 i. Maar.-no« vaker hebben we
bezet.
Van personen, afkomstig uitFranse leraar "met "een vurig i eens" waTmooi"'dvfar
iw!fr?.'__Verneamt ,een ,correspon-| handgebaar kon spreken over is hier bijzonder moof jufst
Ja Frankrir- is n t ?°°r het heuvelachtige van het
Ja, r ïanknji. is mooi. Dat is terrein. Wat hebben we geno-
ook onze conclusie. ten als we j geno
ten, ais we vroeg in de morgen
dent van Aneta, dat deze plaats I la belle France,
door communistische troepen is
bezet.
Koedoes en Pati vielen reeds
eerder in handen van de commu-
Dc bezetting van Japara
Als heel gewone Nederlan
ders zijn we ook echte provin
cialisten, zoals mr Elias graag
Zb^VUitSn?;rd dT zwaar-j°p™rkt; Provincialisten, dl!
lieden, diemet efn --™--- I ?"eS m het buitenland vergelij-
en. De
aanwezige
verroerd worden"'V'lf'deze de'rland.' m°ederS P3PPOt Ne"
froepen boden en tegenstand*0 wl^ beh,ben we gezegd: ne dor
tegenstand. „Wat gek bijv. van de manier dralen
de paarden snuivend en dam
pend in de als een sluier han
gende ochtendmist tegen de hel
ling op Zagen stampen met log
langzaam gebaar. Genoten heb
ben we, dat is zeker. Van de
mooie landgoederen en de klei
ne dorpjes. Van de grote cathe-
schoot in Parijs, aan de vrouwe
lijke postbeambte van Rheims en
aan het joviale renteniertje van
Rijssel. Aan hen, en aan tien
tallen anderen en andere dingen.
Omdat zij voor ons zijn een le
vende herinnering aan een le
vend Frankrijk.
Jeanette Vermersch, een com
munistische afgevaardigde voor
Parijs in het Franse parlement,
heeft yerklaard, dat de commu
nistische partij haar leden zou in-
struëren niet tegen de Russen te
vechten ingeval Frankrijk in een
oorlog tegen de Sowjet-Unie zou
en van de heel kleine worden betrokken.
(Van onze Utrechtse corres
pondent)
In 230 plaatsen zullen dit na
jaar propagandavergaderingen
van het Christelijk Nationaal
Vakverbond worden gehouden.
Zoals men weet is November de
C.N.V.-maand bij uitnemendheid.
Al twintig jaar lang voert men
in die maand de ledenwerfactie.
Ditmaal begint het C.N.V. de
campagne onder het motto: „Gij
zijt bedrijfsgenoot, Uw plaats is
in de Christelijke vakbeweging!
Het C.N.V. wil met de Novem-
ber-actie twee dingen bereiken,
het wil nieuwe leden winnen en
het wil oude leden winnen.
Oude leden? Ja, dat zijn de men
sen, die misschien al jaren in
geschreven staan als lid van een
der bij het C.N.V. aangesloten
organisaties. Ze betalen hun con
tributie, ze lezen het vak-orgaan,
ze profiteren van de resultaten
der christelijk sociale arbeid.
Maar veel activiteit spreiden ze
niet ten toon. Ze vinden dat lid
maatschap een doodgewone zaak
doch lopen er niet warm voor.
Welnu, deze leden moeten op
nieuw gewonnen worden. Wan
neer men durft beweren, dat de
christelijk sociale actie er is
„voor het volk om Christus' wil",
dan kan geen lid der vakbewe
ging rusten voordat hij werke
lijk tot het volk is doorgedron
gen.
De aanspraak „Gij zijt be
drijfsgenoot" wijst- daar al op.
Elke werker die zich christen
noemt, behoort contact te heb
ben met de man die naast hem
staat. Niet alleen zakelijk maar
ook geestelijk contact. Iedere C.
N V.-er moet op deze wijze een
collega uitzoeken, welke hij lid
maakt. Het C.N.V. wint dan
twee leden: het nieuwe lid en
het oude.
DE .MIDDELEN.
Er zijn verschillende middelen
om propaganda te maken. Men
permanent zijn organisatiekeuze
propageren door het verbonds-
insigne te dragen. Het is verras
send hoeveel resultaten dat op-'
levert. Dan kan men tijdens de
Novemberaetie zijn raam ver
sieren met het affiche dat de
slagzin vermeldt. Er moet lec
tuur worden verspreid. Men kan
huisbezoek doen. En tenslotte
zijn er de vergaderingen; deze
zullen op elke werkdag in No
vember worden gehouden, met
uitzondering van 3 November.
Op die datum is er maar één
vergadering en wel in Utrecht,
waar de heren Ruppert en Strij-
bis le en 2e voorzitter van
het C.N.V. het woord zullen
voeren. Dit zal de radio;pro-
paganda-avond wezen.
Zo zwermt in November de
hele C.N.V.-familie uit; 1948 is
het propaganda-jaar want 1949
wordt het jubileumjaar. Dat
moet een topjaar worden. Niet
in de eerste plaats wat het le
dental betreft maar bovenal wat
de gesteldheid van de mensen
aangaat. Daar dient onder ons
volk een stevige kern van men
sen te zijn, die in deze tijd vol
moedeloosheid een perspectief
weten aan te wijzen.
Want er is nog een perspec
tief. Dat moet een reden te
meer zijn tot verhoogde activi
teit van de christelijke vakbe
weging. Overal in de wereld
bespeurt men belangstelling
voor de christelijke sociale ac
tie; dat blijkt duidelijk in het
internationale werk. Wie deze
belangstelling 'als een zegen van
God ziet, die drage dat uit! De
vakbeweging hangt immers af
van de trouw harer leden aan
de belijdenis.
Van hoog tol» laag _?et men
zich nu schrap. De honderd
sprekers op de propagandaver
gaderingen zijn dezer dagen bjj-
een geweest, de besturenbonden
ijveren al voor goede avonden,
alle bladen van het C.N.V. ver
schijnen met bijzondere num
mers, de huisbezoekers ontvin
gen een handleiding, brochures
vergemakkelijken het propagan
dawerk. Tenslotte hebben alle
leden van het C.N.V. dezer
dagen een persoonlijk schrijven
ontvangen. Ook de radio werkt
mee. Het C.N.V.-kwartiertje
van de N.C.R.V. zal voortaan
oln de veertien dagen worden
gehouden, afwisselend óp Don
derdag te 18.15 uur en Vrijdag
te 19.45 uur. Het is gebleken
dat er in brede kringen van het
volk grote interesse voor dit
kwartiertje bestaat.
Duitse krijgsgevangenen
worden opgeleid voor
Volkspolitie.
Duitse krijgsgevangenen, die
uit de Sowjet-Unie terugkeren,
worden rechtstreeks naar oplei
dingskampen voor de nieuwe
„Volkspolitie" in de Sowjet-zóne
gezonden, zo heeft Ernst Eichel-
baum, de zojuist uit Oost-Duits-
land ontsnapte plaatsvervangende
burgemeester van Leipzig, te
Bonn tegenover verslaggevers
verklaard. Hij voegde daaraan
toe, dat er niet genoeg communis
tisch gezinde mensen in de Ooste
lijke zóne waren om alle posten
bij de politie te bezetten.
De 26-jarige P. J. TJyl, de man, die Dinsdagnacht te Pijnacker,
na een Haagse taxichauffeur kipnevel bezorgd te hebben, door
wachtmeesters van de Rijkspolitie werd aangehouden, bevindt zich
thans op het hoofdbureau van politie te Rotterdam wegens een
niet onaanzienlijk schuldenlijstje, waarover hij nog aan de tand
gevoeld moet worden.
In Juni van dit jaar deed Uyl van mee te geven had, wilde hij zich
zich spreken door de 40-jarige '<vel met de bezorging belasten.
te lichten 1 Bovendien spiegelde hij de vrou-
apotheker J. W. op
voor f 3300. Deze apotheker
wilde een auto kopen ,en belde
daarvoor^en autohandelaar op.
Toevallig noorde Uyl het gesprek
en hij haastte zich naar de adspi-
rant-koper. Daar stelde hij zich
voor als verkoper en incasseerde
alvast f3300. Het restant, een
even groot bedrag, zou later be
taald worden. Van levering van
de auto kwam niets. Met allerlei
smoesjes hield hij de apotheker
aan het lijntje, totdat het de man
te bar werd en hij naar de poli
tie stapte. Intussen waren echter
de f 3300 opgemaakt.
In Juli werd hij aan de grens bij
Roosendaal aangehouden in ver
band met smokkelarij. Daarvoor
werd hij in de gevangenis te Bre
da opgesloten. Hij verrichte even
wel werk buiten de gevangenis en
op zekere dag nam hij de benen.
Nadien is hij door het hele land
gaan zwerven. Op 4 September
was hij te Rotterdam. Toen
bracht hij een bezoek aan twee
vrouwen, wier mannen wegens
clandestiene slachtingen in het
Huis van Bewaking opgesloten
zaten. Hij stelde zich voor als be
waarder. Als men soms pakketjes
In verband met de stijging; van
de bloemprijs ad f 6.81 per 100 kg
heeft de minister van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening
toegestaan, dat de kostprijs-ver
hoging van beschuit, die I cent
per dubbele rol bedraagt, in de
verkoopsprijs wordt doorberekend pansionisten. Zij zijn de laatste
De prijs bedraagt thans 26 cent van de imperiale rassen, zo im-
per dubbele rol van 14 stuks. periaal als de Czaar ooit was."
wen voor, dat hij invloed op de in
vrijheidstelling kon uitoefenen. Ze
waren echter verstandig genoeg
niet op zijn aanbiedingen in te
gaan. Precies een maand later
kwam hij per taxi in Rotterdam
aan, na een rit van 270 km. Toen
het op afrekenen aankwam, wist
hij op een handige manier de
chauffeur kwijt te raken.
Voorlopig is nu echter aan de
praktijken van deze brutaje op
lichter een eind gekomen.
BEVIN
„Engelsen niet imperia
listisch meer".
De Britse minister van bui
tenlandse zaken, Bevin, heeft te
Londen in een rede op een lunch
van de Nationale Unie van de
Fabriekseigenaren verklaard, dat
de oplossing voor de vraag, of
we 100 jaar lang vrede zullen
hebben, is opgesloten in het
probleem van de Indische
Oceaan,r het Midden-Oosten, Ra-
kistan, India en Ceylon. Hij zei,
dat Engeland had opgehouden
een imperialistisch ras te zijn.
„We overheersen niemand. We
accepteren gelijkheid in gods
dienst, in kleur ën in status en
in de gebieden, die we nog con
troleren, werken we voor onaf
hankelijkheid en zelf-regering",
aldus Bevin.
Wat betreft de S. U. zei hij:
„De vraag die moet worden op
gelost is: Kunnen wij samen le
ven? In welke gebieden wensen
wij te wonen? Wat is de draag
wijdte van hun ambitie? Waar
willen zij naar toe? Zij zijn ex-
vi,m
Recht of onrecht?
Een notaris te Kampen, die
een huis met 14 vertrekken be
woont, waarvan een deel voor
kantoor wordt gebruikt, kreeg
aanzegging dat in verband met
ae ook daar heersende woning
nood 4 vertrekken werden ge
vorderd.
De notaris trachtte er tussen
uit te knijpen.
Hoewel hij een klein gezin
heeft, maakte hij toch bezwaar
anderen onderdaK te verschaf
fen, z.g. in verband met de vei
ligheid van de akten waarvoor
hij verantwpordelijk is.
In hoger beroep werd hij door
G. S. in het ongelijk gesteld.
De pres. van de Arrondisse-
ments-rechtbank te Zwolle daar
entegen heeft in kort geding uit
gesproken, dat de vordering voor
onbepaalde tijd moet worden
geschorst.
De notaris in zijn nopjes. Hij
heeft nu het prettige gevoel, dat
zijn weigering om anderen
woonruimte te verschaffen, of
ficieel is bekrachtigd.
Veler rechtsgevoel zal echter
niet zijn bevredigd. Zij zullen
zich niet kunnen onttrekken aan
de gedachte, dat op deze wijze
tn naam van het recht, onrecht
wordt gepleegd.
(Ingez. mededeling, advert.)
Vier beroemde genees
middelen in één tablet.
Bij griep, verkoudheid, tegen alle pijnen
enz., is CHEFAR1NE „4" een bijzonder
krachtig maar toch weldadig middel,
want het bevat vier werkzame bestand
delen, stuk voor stuk in de gehele
wereld al beroemd. Eén bestanddeel -
Chefarox - zorgt dat, al Is de werking
zeer krachtig, zelfs een gevoelige maag
niet van streek raakt.
Tegen pijnen en griep - 20 tabletten f 0.75
pen lezeres drukt in een uit-
voerig schrijven haar te
leurstelling erover uit, dat in
deze tijd op de vele conferenties
en vergaderingen men geen re
kening meer houdt met God en
men van mening is, dat de we
reld "God niet meer nodig heeft.
Zij wijst in het bijzonder op de
vergadering der Ver. Naties te
Parijs en, zo vraagt zij, is er dan
nu niemand van al die afgevaar
digden uit landen, die wij toch
nog christelijk noemen, die het
opneemt voor de eer van God?
Hier wordt een zaak aan de
orde gesteld, die de christenen
niet onverschillig mag laten. Hé-
laas moet geconstateei'd worden,
dat velen bovengenoemde vraag
niet meer eens stellen. Zij be
schouwen wat er thans in Parijs
gebeurt als een aangelegenheid,
die niet uitgaat boven het vlak
van deze wereld. Zeker, wat
daar besproken wordt, is opge
nomen in Gods wereldbestel,
maar men beseft niet meer, dat
Hij op de achtergrond perma
nent aanwezig is, Die kan in
grijpen, als Hij daarvoor het
ogenbljk gekomen acht.'
God is uit onze samenleving
verwijderd en wij kunnen niet
de kracht opbrengen, om daarin
verandering te brengen, zelfs
niet om er tegen te protesteren.
Dat is gebrek aan geloof en -aan
gebed. Wij gevoelen ons mach
teloos in een godverzakende we
reld en wij werken het proces
der godverlating in de hand door
te zwijgen. Wij gaan uit van de
scheef gegroeide verhoudingen
en wij denken, dat het tóch niet
anders kan. Hier is sprake van
een christelijk fatalisme in be
denkelijke vorm.
Zou, zo kan men vragen, de
wereld veranderen, zouden de
nu onverzoenlijk lijkende tegen
stellingen worden opgeheven,
wanneer iemand de moed vond
de vergadering der V.N. terug te
roepen tot de gehoorzaamheid
aan God? Niemand weet dat.
Men mag' zelfs aannemen, dat
niet geluisterd zou worden. Want
wij moeten niet vergeten, dat
hoe meer het einde nadert, hoe
duidelijker de geesten openbaar
worden. En al beleeft het chris
tendom dan momenteel een pe
riode van hoogconjunctuur, nu
door vele niet-christenen zijn
hoge waarden voor de mensheid
worden èrkend, dit neemt niet
weg, dat de belijdenis, van dit
christendom, zijn centrale in
houd, door steeds minder men
sen wordt aanvaard, althans in
de werelddelen, die reeds
eeuwen dit christendom kennen.
p r is nog iets, wat wij steeds
moeten bedenken, n.l., dat
het christendom geen systeem is,
dat men kan aanhangen of
waarderen, nadat men zijn in
houd zich verstandelijk heeft
eigen gemaakt. Waie dit het ge
val, dan zou 't gelijk staan met
andere systemen op godsdienstig,
maatschappelijk of staatkundig
gebied. Doch dit is niet zo. Het
christendom eist geestelijke al
leenheerschappij, omdat (en dit
is juist zijn pretentie) het de
enig ware religie is en daarom
ook het enig juiste antwoord
heeft voor de andere menselijke
samenlevingsverbanden. Hier
hebt u, wat Paulus al consta
teerde: dit is een ergernis en een
dwaasheid voor hen, die het niet
geloven.
Moeten wij daarom maar op
houden met het christelijke ge
tuigenis, anderen ir. Parijs-en wij
in onze omgeving? Omdat wij
de geesten toch niel kunnen om
vormen? Natuurlijk niet. Gods
opdracht blijft tot de laatste dag
van kracht. En het resultaat
moeten wij aan Hem overlaten.
Dit spreken van Gods zeggen
schap over de wereld kan ech
ter slechts dan geschieden, wan
neer wij er zelf achter staan en
het motief goed is. Is dat
ook zo? T.
