WEN
Wilma wordt vijf en zeventig jaar.
RHEUMIN
VAN NELLE
De Chr.-Hist. Unie vergaderde.
Schrijfster bij de gratie Gods*
Stafofficier bij de Griekse guerrilla's
doet onthullingen.
De „verworpenen"
Nationale herdenking
Een oud-Qranjeklant en een hardnekkige
verrader stonden terecht.
Openingsrede van de heer Tilanus.
(Van een bijzondere verslaggeefster).
Men behoeft niet romantisch te meer. „Iedereen weet wel, dat het
ajjn aangelegd om zich bij de leven ruw en hard kan zijn, maar
schrijfster Wilma in een sprook- lk wil nooit over de levensmoeite
JesHereid te wanen. I>e idyllische schrijven en dan in de schreeuw
omgeving van het dorpje Beekber- daarover blijven steken. Na elke
gen schept al een sprookjessfeer, duisternis komt Immers opklaring
liet Ideale landhuis, waarin deze
schrijfster met haar beide zusters
woont, ademt Wllma-sfeer.
Deze bejaarde dame is een pret-
ttge gastvrouw. Zij vertelt anime
rend. Terwijl zij in haar werkka
mer zit met het gezicht op de
schone natuur ln de omgeving, put
zij uit een schat van levensherin
neringen.
Zij zou ontzettend veel cijfers en
data kunnen opnoemen en een
lijstje van gepubliceerd werk kun
nen hebben, maar WUma heeft een
hekel aan alles wat statistisch is.
hAls ik een boek heb geschreven
en het is verschenen, dan heb ik
het aan mijn lezers gegeven en
daarmee uit" zegt zij.
VAN PENSEEL TOT PEN.
„Hoe is u eigenlijk tot schrijven
gekomen", vragen wij Wilma en
dan gaat zjj vertellen.
Zij schildert haar leven; daarin
zijn niet zoveel vrolijke kleurqi te
ontdekken. Ziekte en tegenslag
schijnen hoogtij te vieren. In ge
dachten neemt zij ons mee naar
de Betuwe, waar zjj als kind
graag „knoeide" met penseel en
verf. Er was geen top-prestatle op
voorspellingsgebled voor nodig om
uit te maken, dat zij schilderes zou
worden.
Toen kwam er een langdurige
ziektetoen kwam er een
merkwaardige droomtoen
was er ook het verlangen om die
droom op te schrijven
Dat deed zij, het slaagde, Wilma
ontdekte te kunnen schrijven.
Zij ging er mee door, „maar
sinds dat moment kan ik geen lijn
meer recht trekken" zegt ze glim
lachend.
VAN KABOUTERS EN
EEN KIND.
„Welke aanleiding Is er bjj u
voor nodig om tot het schrijven
van een boek te komen?"
„Wel, dat ls heel ongelijk, van
daag alles, morgen niets".
„Eens wiedde ik onkruid. Op een
gegeven moment was het net als
of mijn hand een mannenhand
was, bij de man hoorde een vrouw
en nog veel meer figuren sprongen
zo maar als kabouters uit de
grond en lk kon niet meer wieden,
maar lk moest schrijven. En zo
ontstond het boek „De Lichte
Nacht".
Eens zat onze gastvrouw in de
trein. Het gezelschap bestond in
de coupé uit een handelsreiziger,
een Joodse landgenoot, die het
ochtendblad las, en twee geliefden,
door het Licht van Jezus Chris
tus De mens is tenslotte een
schone godsgedachte en ook nu
nog, is er zoveel schoons, dat lk
niet over de donkere kant wil
schrijven, zonder het schone domi-1
nerend te laten zijn".
In de FlUppenzenbrief staat dat
merkwaardige woord: „Al wat
waarachtig ls, al wat rechtvaardig
is, al wat lieflijk ls, al wat wel-
luldt, zo daar enige deugd of zo'
daar enige-lof is, bedenkt dat". j
Dat probeert Wilma te beden
ken in haar leven en ln haar werk.
Daardoor zijn haar boeken vol
gevoeligheid, vol schoonheidszin.
BIJNA VIJF EN ZEVENTIG,
MAAR TOCH
Onlangs deed Wilma ons ver
steld staan, door op haar hoge
leeftijd nog een boek te laten ver
schijnen, dat ln literaire waarde
niets onderdoet voor vorige wer
ken, die van haar hand versche
nen. Het ls genoemd „De Licht
brug" en deze grijze kunstenares
is momenfeel bezig daar een ver
volg op te schrijven. Zij ls ook'be
zig aan een vervolg op „Als een
Bruid" en dat zal heten „Mijn
Kind".
Verder zijn er nog plannen om
trent een „Onze-Vader-boek". dat
Op 14 Mei zal de christe
lijke romanschrijfster Wilma
pseudoniem van mje. W.
Vermaat te Beekbergen
haar 75ste verjaardag vieren.
Er heeft zich een comité ge
vormd tot huldiging, o.m.
bestaande uit: meur. D. Mul
derKramer (Diet Kramer
Jan H. de Groot, dr J. Haan
tjes, dr K. Heeroma (Muus
Jakobse), H. M. Randwijk en
P. J. Rzsseeuw.
De jubilaresse zal op twee-
Ie Pinksterdag worden ge
huldigd op Woudschoten te
Zeist, als daar de Pinkster
conferentie van Prot. Chr.
Letterkundigen van de „Con
tactgroep" wordt gehouden.
Roeland Koning zal een
portret van haar schilderen.
In nevenstaand artikel
wordt één en ander verteld
over het leven en het werk
van deze schrijfster, wier
boeken een grote bekendheid
genieten.
behandelen. Zo-vertelt deze vrouw
animerend.
Als straks het grote licht uit
gaat en het duistert over de lan
den, dan zal het zachte licht van
een ouderwetse petroleumlamp
een geheimzinnig schijnsel werpen
op de Christusfiguren aan de
wand.
Wilma verstaat de kunst zo te
schrijven, dat de lezer het leven
weer wat vriendelijker en hoop
voller in durft kijken,
Want zjj is bij de gratie Gods
een heel bijzonder onderwerp zaleen kunstenares.
(Vervolg van pag. 1).
TWEE DORPEN UITGEROEID, te ontdoen en die ln communls-
De Griekse regering heeft ln Jiscbe geest op^te voeden als toe-
1946 aM'nestle verleend. Bij die ge
legenheid keert Fotiades naar
Griekenland terug. Hij wordt op
zichter bij de wegenaanleg. Een
paar maanden later komt een ka
pitein van de guerilla's hem vra
gen mee de bergen in te trekken.
Hjj doet het. Dan wordt hij ook
lid van de communistische partij.
Hij wordt echter weer meteen ge
royeerd als blijkt, dat zijn broer
bij een andere partij is aangeslo
ten. Fotiades wordt ziek. 'n Jaar
lang ligt hij in de t.b.c.-barak in
het hospitaal van Boulkes. Dan
komt hij bij de staf van een der
benden. Er worden overvallen op
verscheidene dorpen gedaan.
„Twee dorpen heb ik uitgeroeid"
verklaart hij zonder blikken of
blozen, terwijl hij met vaste hand
een sigaret opsteekt en de afge
brande lucifer netjes op de asbak
die ln elkaar verloren schenen te van de directeur dep0neert. „dan
zijn. Maar er was meer; er was weet je pas wat communisme ln
ook een jonge vader met een de practijk is. Het is veel beest-
schattig ventje van een jaar of i
vjjf. Van zijn gezichtje kon Wilma
niets anders zien dan een bolrond
wangetje, het tipje van een par
mantig neusje en de toespitsing
van een kinnetje. Al spoedig had
het gehele gezelschap aandacht,
voor hem.
De geliefden vergaten elkaar, de
lezer zijn ochtendnieuws en de een
keek langs de ander om maar
niets te verliezen van de klnder-
aanblik.
„Het was net de gang naar
Bethlehem" zegt Wilma. Zij was
zichzelf ook niet meer, zij was een
ander, die de reis maakte. En heel
dat kleine, tere beleven werd het
eerste hoofdstuk van haar roman
„Als een Bruid",
De trein ijlde verder, maar In
die ene coupé was een ontroering
die te broos was voor woorden en
er ontstond een roman
AL WAT REIN IS, LIEFLIJK
IS, WELLUIDT.
Als schrijfster staat Wilma iet
wat eenzaam. Gedeeltelijk door
haar leeftijd, gedeeltelijk door
haar levensbeschouwing en
schrijfmethode. Haar definitie van
het woord kunst, onderscheidt zich
van die der meest gangbare. Som
migen zeggen „de kunst kent geen
grenzen".
„Ja", zegt Wilma, „voor alles
is een grens; ook voor de kunst,
namelijk de grens van het konink
rijk van Jezus Christus. Alles is
onderworpen aan Hem; die grens
moeten wij in acht nemen, anders
is ons werk doelloos en leeg. De
kunst moet de mensheid dienen en
kmn dat alleen, als Christus als
middelpunt van alles wordt er
kend".
Wie Wilma ontmoet begrijpt
haar werk beter dan ooit te voren
en waardeert haar boeken nóg
Feuilleton.
door H. KINGMANS.
50) o—
Er verschijnt een flauwe
glimlach op het gelaat van
Barnstein, dat geen gelaat meer
is. Je ziet alleen beenderen met
wat vel er over heen. Het lijkt
wel, of de vroeger zo klare,
maar thans doffe ogen een me
ter diep in hun kassen liggen.
„Het belieft God niet ,dat ik
rog lang leef", zegt hij zacht.
„Mijn einde nadert, 'kheb er
een voorgevoel van. Ik zal het
niet lang meer maken. Maar
't is goed zo. Het bloed van Je
zus Christus reinigt van alle
zonden."
De Bremenaar, hoeveel ge
sprekken tussen het drietal hij
ook heeft aangehoord, ^begrijpt
er niets van, van die laatste
voorden. Wél van de eerste. Hij
gelooft ook, dat Barnstein ster
ven gaat.
Jochem heeft nog een stille
hoop: als Barnstein nu mag
blijven liggen, wie weet. Na
tuurlijk; wanneer het praatje
over de order niet waar is en
hij in de ploeg moet blijven, ja
wel, dan valt hij morgen of
overmorgen dood en kunnen ze
een kuil gaan delven, de zoveel
ste in de afgelopen jaren.
Maar
De volgende morgen werkt
achtlger dan men denkt. Mensen
levens hebben geen waarde. Het
minste verzet wordt met de door
bestraft, ongeacht leeftijd of sexe.
Alles wordt geroofd en wat niet
meegenomen kan worden wordt
vernietigd. Als je te veel vraagt
zie je zelf de nieuwe morgen niet
meer. Nee, u kunt zich niet voor
stellen wat ik meegemaakt heb..."
Bij de beschieting van Salonikl
is Fotiades gevangen genomen.
Hij heeft niet eens moeite gedaan
om te vluchten. Alles leek hem
beter dan zo door te moeten gaan.
„De bedoeling van die beschie
ting was het recruten van nieuwe
mensen uit de buitenwijken van de
stad", verklaart hij, „bij elke over
val worden mensen meegevoerd
om later als troepen te gebrui
ken". „En hoe groot ls het aan
tal werkelijke communisten?"
Fotiades schat het op niet meer
dan duizend. Ware, fanatieke com
munisten. De anderen zijn avontu
riers en meelopers. Er zijn man
nen bij, die zich door honger en
ellende gedwongen bij de benden
in de bergen hebben aangesloten.
En een groot aantal is met de re
volver ln de rug verplicht mee te
doen. Praetisch iedere guerilla, die
door de regeringstroepen gevan
gen genomen wordt, beweert tot
die laatste categorie te behoren.
Er is nooit een communist bij.
KINDEREVACUATIE.
„Weet je iets van de plannen
om 60.000 Griekse kinderen naar
Joego-Slavlë, Bulgarije, Albanië
en andere vijandelijke landen over
te brengen?"
Fotiades hoeft niet eens na te
denken.
„Zeker, men zegt, dat het ge
beurt om de kinderen beter te
voeden. In werkelijkheid gaat het
erom Griekenland van zijn jeugd
komstlge vijanden van hun eigen
vaderland".
De openhartigheid van deze
kalme man stemt tot nadenken.
Het is het systeem van alle ge
vangenen. Met veel praten probe
ren ze het leven te redden. Fotia
des heeft ln dat opzicht weinig
hoop.
„Ik heb mijn land verraden. Ik
had eerst moeten denken. Dat heb
ik niet gedaan. Daar moet lk nu
voor boeten. En als landverrader
verdien lk niets anders dan de ko
gel".
Met een ijzige onverschilligheid
komen die woorden uit zijn mond.
Het klinkt als de bekentenis van
een schooljongen, die zijn les niet
geleerd heeft.
De directeur kijkt me aan.
„Wilt u nog meer vragen stel
len?"
Ik bedank hem.
Fotiades staat op. Hij maakt
een lichte buiging. Dan loopt hij
achter een cipier aan de kamer
uit. Een impressie van twijfel laat
hij achter. Het is moeilijk in deze
man met zijn rustige manleren
zijn zelfbeheersing en heldere ogen
een staatsgevaarlijke figuur te
zien. Maar die indruk maken ze
geen van allen. En zeker de lei
ders niet.
Het grootste gevaar dreigt ech
ter juist van de wolf in schaaps
vacht.
ALFRED VAN SPRANG.
Inval in speelhol te
Hilversum.
De recherche van de Hilver-
sumse politie heeft Maandag
avond een inval gedaan in een
woning, waar de politie ver
moedde dat hazardspel werd ge
speeld. Bij de inval werd een
20-tal personen rond een roulet
tetafel aangetroffen. Het waren
merendeels bezoekers van de 's
middags gehouden courses. Allen
werden naar het politiebureau
overgebracht. De meesten van
hen zijn vrijgelaten. Vele duizen
den guldens en de roulette met
toebehoren zijn in beslag geno
men.
HOOFDPIJN
KIESPIJN
GRIEP?
doeltreffend en goed verdrao'gbaar
Barnstein. Hij loopt op zijn
laatste benen. De zweep knalt
herhaaldelijk. Zó haalt hij de
avond niet eens.
Doch nauwelijks twee uur
trekt de door mensenkracht ge
trokken ploeg zijn Techte vo
ren, of de opzichter gelast, te
stoppen: Leo Barnstein en diens
kameraad worden „afgespan-i
nen". De Hamburger kan naar
zijn hut gaan. Gezien de laat
ste order van zijn meester, ris
keert de opzichter het blijkbaar
niet, dat een slaaf in „het volle
tuig" dood valt.
Jochem herademt: als Barn
stein nu in de hut mag liggen
tot hij beter is.... dat is ten
slotte toch ook in het geldelijk
voordeel- van de Turk.
Alwéér liggen ze die avond bij
Barnstein, wiens toestand niet
minder lijkt dan de vorige dag.
Hij praat zelfs meer over ver
schillende dingen en is min of
meer opgewekt. Maar dan op
eens; „Als een van jullie soms
nog eens in Hamburg komt, in
formeer naar mijn familie, El-
bestrasse, en deel mede, wat mij
overkomen is."
„Als wij in Duitsland terug
komen, ben jij er immers ook
bij, ja", lacht de Bremenaar.
Barnstein schudt het hoofd.
Hij is er zeker van blijkbaar,
dat zijn einde in het zicht is.
Maar zij moeten er geen ver
driet van hebben. Hij is blij,
dat er een eind aan komt. Hij
verlangt er naar. Zijn enige
bede is nog, dat God hem spoe-
(Ingez. Med.)
dig wegneemt
Niet hebben Lemarque en Jo
chem kunnen vermoeden, dat
die bede zo spoedig verhoord
zou worden.
En dan de wijze waarop!
Ze weten dan meteen, hoe
„menselijk" de laatste order
van de Turk eigenlijk is. Het is
het bevel van een onmens, van
een man zonder enig gevoel.
Ontdaan komt de Bremenaar
uit de hut. Alleen; vanzelf.
Niemand heeft anders ver
wacht. „Barnstein mag immers
uitzieken?
Jochem behoeft niet te vra
gen, hoe het gaat. Want de jon
gen zegt met doffe stem: „Barn
stein is dood".
Dus tóch?! Dat zag er gister
avond niet naar uit. Je zou
zeggen: die kon nog wel dagen
leven, misschien wel beter wor
den. Of hij nog iets gezegd
heeft?
„Iets gezegd?!" barst de Bre
menaar uit. „Hij had er geen
tijd voor. Als 'n hond hebben
ze hem de hersens ingeslagen!"
Is die vent nou gek gewor
den! Die vraag is schier op al
ler gelaat te lezen. Of heeft-
ie in een vlaag van verstands
verbijstering soms. zijn kame
raad neergeslagen?
De Bremenaar wil vertellen.
Maar dan komt net de opzich
ter, die vier lui aanwijst, om
een kuil te gaan graven. Jochem
en Lemarque zijn er niet bij,
waarom zij verheugd zijn. Aan
Leo Barnstein bewaren zij het
Richtlijnen voor 4 Mei
1948.
De Commissie Nationale Her
denking 1940—1945 heeft richt
lijnen. gepubliceerd, waaraan wij
het volgende ontlenen:
Herdacht zullen worden de
militairen van de Nederlandse
strijdkrachten, de zeelieden, de
verzetsstrijders, de geallieerde
militairen, die, waar ook ter we
reld, in de jaren van de oorlog
te land, ter zee of in de lucht
voor de bevrijding van het Ko
ninkrijk zijn gevallen.
Van des avonds 18 uur af,
zullen van alle openbare gebou
wen, particuliere woningen en
vaartuigen de vlaggen, halfstok
gehangen worden.
Om 19.30 uur zal een ieder
kunnen deelnemen aan een „stil
le tocht" naar de plaats waar
Nederlandse militairen, verzets
strijders of militairen der Bond
genoten in de strijd de dood von
den, of zijn begraven.
Van 19.45 uur af tot 30 secon
den vóór 20 uur zullen de klok
ken van alle kerken luiden.
Te 20.00 uur precies zal, nadat
30 seconden tevoren door middel
van het voor elke gemeente
meest geschikte signaal dit tijd
stip is aangekondigd, op de
plaatsen der herdenking, twee
minuten van volkomen stilte in
acht genomen worden.
Overwogen zou kunnen worden
aan de burgerij te verzoeken
deze plechtige stilte algemeen in
acht te nemen.
In overeenstemming met de
geest die onze gevallen helden,
die naamloos streden, bezielde,
zullen geen toespraken worden
gehouden. De weg naar de plaats
der plechtigheid zal te voet en
in volkomen stilzwijgen zonder
vlag of vaandel, worden afge
legd.
Toegestaan zou kunnen worden
het brengen van een eenvoudige
hulde, door het strooien van
bloemen op de plaats der her
denking, door elk der deelnemers.
In aansluiting op en in over
eenstemming met boven aange
geven programma, zullen in de
kerken of andere gebouwen van
elke gemeente, herdenkingsbijeen
komsten worden georganiseerd.
De Minister van Onderwijs, K.
en W. zal een missive aan alle
inrichtingen van onderwijs doen
uitgaan, waarin aangedrongen
wordt de laatste lesuren voor
de Nationale Herdenkingsavond
te wijden aan de geschiedenis van
de strijd voor Nederland's vrij
heid.
De Amerikaanse
voorraad atoombommen.
Leden van het Amerikaanse
congres hebben verklaard, dat zij
van David Lilienthal, voorzitter
van de Amerikaanse commissie
voor de atoomenergie, hadden
vernomen, dat de V. S. een
.voorraad" atoombommen beza
ten en deze voortdurend aan
vulden.
Litienthal deelde di{ op 26 Fe
bruari aan de commissie voor
toewijzingen van het Huis van
Afgevaardigden mede, hij noem
de echter geen juiste cijfers.
o
Geoliede eieren.
EEN STAF VOORUIT.
Bij een grote exporteur te
Apeldoorn is sinds kort een ma
chine in werking voor het oliën
der eieren. Volgens een tijdens
de oorlog uitgevonden procédé
worden de schalen luchtdicht ge
maakt, waardoor de eieren houd
baarder worden dan bij bewaring
in koelhuizen het geval is en
waarbij de kwaliteit aanmerke
lijk minder lijdt. Onze zo belang
rijke eierexport naar Engeland
dreigde teloor te (plan, doordat
wij onmogelijk konden concurre
ren tegen de kwaliteit der Aus
tralische en Canadese geoliede
eieren. De Britse regering heeft
tengevolge van de talloze klach
ten over het Nederlandse koel
huisproduct zelfs op het punt ge
staan onze eieren uit de distribu
tie te nemen.
Met medewerking van het Mi
nistry of Food is" thans de nieu
we methode ook in Nederland
toegepast. De ervaringen in het
buitenland zijn, wat de houdbaar
heid en de kwaliteit der geoliede
eieren betreft, uitstekend. Hier te
lande is men het er echter niet
over eens of de nieuwe^jnethode
op de duur voor ons rendabel zal
blijken. De tijd zal moeten leren
wat duurder komt: het oliën der
eieren of de hogere bewarings-
kost enmet het grotere verlies
door bederf, volgens de koelhuis
methode.
liefst de herinnering aan die
flauwe glimlach en de geloofs
belijdenis; het bloed van Jezus
Christus reinigt van alle zon
den.... een belijdenis van een
Jood! Barnstein met ingeslagen
schedel zien
Of zwamt die Bvemenaar
soms wat? Wie moet dat dan
gedaan hebben?
Nog enige tijd geduld hebben
ze te oefenen. Dan vindt het
„slapie" van Barnstein gelegen
heid tot vertellen.
In de vroege morgen zijn twee
opzichters de hul binnengeko
men. De ene had een dikke
knods in de hand. Ze vroegen
aan Barnstein, of hij zou kun
nen werken en zo niet, hoe lang
het nog zou duren. Van wer
ken was natuurlijk geen ssprake.
En dat andere wat kun je
daar nu van zeggen? Ze zagen
zeker, dat hij erg ziek was. Toen
heeft die ene er een eind aan
gemaakt. Plotseling greep hij de
knods en vóór de Bremenaar
wist, wat er eigenlijk gebeur
de, waren Barnstein dé her
sens ingeslagen. Hij had geen
kreet kunnen uiten....
(Wordt vervolgd.)
BIJZONDER GERECHTSHOF MIDDELBURG.
M. L. Amadio veroordeelt tot 7 jaar met aftrek.
J. Geense krijgt 4 jaar.
Abraham Andries de Munck, i
een 25-j'arige vishandelaar uit
Breskens, was de eerste, die
zich Woensdagmorgen voor het
Bijz. Gerechtshof had te ver
antwoorden. Hem was ten laste
gelegd het toetreden tot de
Waffen S.S.
Besch. had een avontuurlijk
leven geleid, had in Rusland
gevochten en na de oorlog wist
hij zelfs bij de Amerikanen in
Parijs in dienst te komen. Bij
een smokkelaffaire was hij ein
delijk gepakt.
De eis tegen deze man, die
volgens de proc.-fiscaal nog
niet genezen was van zijn ver
keerde ideeën, was 6 jaar ge
vangenisstraf met aftrek.
Mevr. Mr C. H. I. H. I. de
VriesVan Haaften te Eind
hoven pleitte voor hem.
J. GEENSE TE GOES
WAS EEN HARDNEK
KIG VERRADER.
De 45-jarige Goese opticien
Jacob Geense was een fanatiek
N.S.B.-er. Hij had het vooral
gemunt op de sigarenhandelaar
Duvekot van de Markt te Goes,
bij wie meerdere personen naar
de Engelse zender luisterden.
Besch. had bij de N.S.B.-opper-
luitenant der Marechaussee J.
Kramer aangedrongen een in
val te doen en de luisteraars
te arresteren. Nadat besch.
Kramer telefonisch had ge
waarschuwd, dat alles in orde
was, werd de inval gedaan en
verder allen gearresteerd.
S.D. te Middelburg, hield men
j alleen Duvekot vast en deze
werd na in het concentratie-
rrir.i r. .y,.,-r- kamp te Vught te hebben ge-
EEN OUD-ORANJEKLANT, xeten, naar de gevangenis te
Matthijs Laurens Amadio, de Utrecht overgebracht.
vroegere incasseerder van de
gasfabriek te Vlissingen, had
heel wat meer op zijn kerfstok.
Hij had o.m. de heren P. J.
Mollet en G. Passenier, die in
een café anti-N.S.B.-uitlatingen
hadden geuit, aangebracht. Bei
den werden, na door de S.D. te
zijn verhoord, op transport ge
steld naar Amersfoort. Mollet
werd te werk gesteld in Duits
land. Passenier wist te ont
snappen en dook onder.
Ondanks dat besch. reeds in
1934 lid van de N.S.B. is ge
worden, en in 1940 H. M. de
Koningin en de regering be
ledigde, verdedigde hij zich
hiervoor met te zeggen, dat het
gebeurde in 1940 voor hem als
,oud Oranjeklant" zeer
teleurstellend was.
Besch. schreef verder een
brief aan de kringleider, dat
meerdere mensen bij het P.T.T.-
kantoor voor uitzending naar
Duitsland in aanmerking kwa
men. Dit briefje was vergezeld
van een lijstje met namen.
Het aanbrengen van Mollet
en Passenier weet besch. aan
de grievende opmerkingen, die
deze beide heren tegen hem
hadden geuit.
De proc.-fiscaal vond, dat
besch. zich wel zeer ergerlijk
had gedragen en eiste deswege
een gevangenisstraf van 9 jaar
met aftrek van het voorarrest.
De verdediger, Mr M. A. Ter-
woert, wees er op, dat besch.
steeds veel is gesard en toch
slechts in één geval heeft in
gegrepen.
Hij vroeg ten slotte een ge
deelte der straf als voorwaar
delijk op te leggen.
Somber geluid.
..j,11 «A'rij Nederland" werd de
tvd waarin wij leven, gekarak
teriseerd met het volgende ge
acht uit 1937:
„Wy hebben de hersens wel,
maar wij missen het hart van
Wij hebben de mensenZêl
maar er is niets dat ons 'bindt,
ln de strijd om een beter bestaan
zijn wij vechtend vaneen gegaan
tn wat wij nu nog gemeenschap
[heten
ts een grommende angst voor
[de dood
van wie zich verloren weten
op het dek van een lekke boot." -
Het is teel een uiterst somber
geluid waarmee hier de nieuwe
- lente, die naar velen hoopten
Na verhoord te zijn door de de na-oorlogse tijd zou bren
gen, wordt aangekondigd.
Erger is echter, dat deze ka
rakteristiek een grote kern van
waarheid bevat.
Er is inderdaad bij de grote
massa een stemming, die kan
Tijdens het verhoor van besch. worden aangeduid als een grom
mende angst voor de dood van
wie zich verloren weten.
Het kan ook niet anders.
Een leven zonder God is een
leven zonder hoop. Zonder ge-
loovige aanvaarding van het
evangelie der opstanding is er
geen uitzicht en geen doorzicht,
maar alleen ondergang en dood.
ontspon zich een heftig debat
tussen deze en de getuige
'Kramer. Besch. verweet Kra
mer een valse voorstelling van
zaken te hebben gegeven.
De proc.-fiscaal begon zijn
requisitoir met de verklaringen
van Kramer, die gedekt werden
door de andere getuigen, veel
waarde toe te kennen, hoewel
hij dit uit principe niet graag
deed. Hij noemde besch. „een
hardnekkige verrader" en eiste
tegen hem een gevangenisstraf
van 6 jaar met aftrek en ont
zetting uit de rechten voor 20
jaar.
Mr J. Sepers vond, dat zijn
cliënt niet van verradersmenta
liteit had blijk gegeven en be
pleitte clementie. I
De laatste, die deze dag te
recht stond, was de 28-jarige
slager Jacobus Roelse te Vlis
singen, die als landwachter
verschillende malen assistentie
verleend had bij huiszoekingen,
verder wachtdienst gedaan had
en patrouilles had gelopen.
Drie personen zijn, na een
huiszoeking, waaraan besch.
had deel genomen, niet terug
gekeerd. Gezien dit ergerlijke
feit, eiste de proc.-fiscaal 10
jaar gevangenisstraf met af
trek en ontzetting uit de rech
ten voor het leven.
Ook hier bepleitte Mr Sepers
clementie.
UITSPRAKEN.
Na de zitting werd onmiddellijk
uitspraak gedaan en vielen de vol
gende vonnissen:
J. Roelse, Vlissingen: 6 j.
gev. straf met aftr.
Handel in valse
textielpunten.
De Economische recherche te
Deventer is op het spoor geko
men van een uitgebreide handel
in valse textielpunten, uitge
oefend in het Oosten des lands.
Eerst werd te Deventer een 43-
jarige koopman, afkomstig uit
Voorst, aangehouden wegens het
aan de man brengen van deze
textielpuntenbij onderzoek
bleek, dat de valse bescheiden
uit Apeldoorn kwamen. Men kon
daar een zekere D. arresteren,
die een grote voorraad had. Men
tracht thans de aanvoerkanalen
van valse distributiebescheiden
verder op te rollen.
1,1 d 1
Bij een botsing tussen Hindoes
en Mohammedanen te Godhra, 480
kilometer ten Noorden van Bom
bay, zijn 16 personen gedood, 25
gewond en ongeveer 1000 hulzen
door brand vernield.
J. Geense te Goes: 4 j. gev.
straf zonder aftr.
M. L. Amadio, te Middel
burg: 7 j. gev. straf met aftr.
A. A. d e M u n c k te Breskens;
5 j. gev. straf met aftr.
Allen werden ontzet uit hun
rechten.
EN NU "WW/
EEN KOPJE mm
(Ingez. Med.)
Gisteren kwam de Chr. Historische Unie in Amsterdam in algemene ver
gadering bijeen.
Ter opening van deze vergadering hield de voorzitter, de heer H. W. Tilanus,
een rede, waarin hij begon met te herinneren aan het 40-jarig bestaan, dat
de C. H. Unie dit jaar zal herdenken en waarvoor op of omstreeks 9 Juli
een buitengewone algemene vergadering zal worden bijeen geroepen.
In een tijd van zórg en nood moet het lands
belang domineren.
De heer Tilanus constateerde in de C.H. Organisatie een op
leven als voor 1940 niet gekend werd, vooral bij de jeugd.
Spreker wilde, ter kenschetsing van de t[jd die wjj beleven,
niet veel zeggen. Wie in de wereld rondziet, ziet donkere wolken.
Het is soms, of we de jaren 1938 en 1939 opnieuw, zjj het in
andere vorm, weer beleven. Hij wees op de maatregelen van Ame
rika en herinnerde aan het verdrag van Brussel tussen België,
Frankrjjk, Luxemburg, Nederland en Groot-Brittannië.
zeker leder den, of het recht van vereniging
Ieder, aldus spr„
Christen, zal het betreuren, dat
een dergelijk verdrag nog slechts
enkele jaren na het einde van de
tweede wereldoorlog, tengevolge
van nieuwe wereldspannlngen,
noodzakelijk is geworden. Niet
alleen internationaal, ook ln ons
eigen vaderland werd op het Finse
en Praagse gebeuren vrij heftig
gereageerd. Men voelde de bedrei
ging van uit het Oosten. Men zag
de communistische actie in ons
land. Men wenst geen nieuwe vijf
de colonne als in 1940. Men wenst
geen slappe neutraliteit, die ter-
wille van een bepaalde opvatting
van democratie, door misbruik
van democratische rechten en vrij
heden, de moord van de democra
tie laat voorbereiden en voltrek
ken. Hier past waakzaamheid,
niet alleen hier, maar niet minder
ln Indië.
HET VEBBOD VOOR DE C.P.N.
Wanneer men de vraag stelt,
of er een verbod moet komen voor
de communistische partij, dan ant
woordt spreker daarop aanvanke
lijk ontkennend. Van een verbod
ziet hjj gevaren, temeer nu wjj uit
de oorlogsjaren weten wat onder
gronds werk is. Het lijkt hem be
ter, dat duidelijk gezien kan wor
den, hoe sterk de communistische
groep ln ons volk is.
Wij zagen in de laatste weken,
aldus spreker, dat men vooral ln
de kring van de beide regerings
partijen met grote felheid tegen
het communisme optrad. De heer
van der Goes van Naters zei, dat
de P. V. d. A. eigenlijk de enige
macht was, die het communisme
kan weerstaan. Spr. meende, dat
de feiten en de geschiedenis anders
leren. Telkens weer zien we een
grotere of kleinere vleugel van de
socialisten met de communisten
meegaan. Wanneer de R.K. tegen
het communisme ln ons land
krachtiger stelling weten te nemen
dan in andere landen, dan meende
spr. te mogen wijzen op de niet te
onderschatten betekenis, welke de
Prot. Christelijke invloed op het
staatsbestel hier te lande heeft ge
had.
Uitgaande van zjjn uitspraak,
dat het communisme een g e e »-
t e 1 jj k e stroming is, die met
geestelijke daden moet worden be
streden, vroeg spreker zich af of
de vraag niet moet gesteld wor-
of vergadering en van vrijheid van
drukpers ongehinderd mogen wor
den uitgeoefend om de revolutie te
bevorderen. Kan worden geduld,
vroeg liij, "dat van die vrijheids
rechten een overmatig gebruik
wordt gemaakt door lieden, die
onverhoopt eenmaal aan de macht
gekomen, diezelfde vrijheden om
hals zullen brengen?
Wil men het communisme
krachtdadig bestrijden, dan zal
men in ons land hebben te zorgen
voor gezonde sociale verhoudin
gen. Men zal geestelijke paraat
heid moeten aankweken. Men zal
de beschikking moeten hebben
over een machtsapparaat tegen
sabotage en stakingen en men zal
moeten zorgen voor goede finan
ciële en staatkundige regelingen.
TWEE VRAAGSTUKKEN
VRAGEN DE AANDACHT.
Twee vraagstukken blijven onze
bijzondere aandacht vragen, de fi
nanciën en het Indische vraag
stuk.
De weg om uit de financiële
moeilijkheden te komen is nog niet
gevonden. Hoe dit ook zjj in ieder
geval zullen overheid en volk tot
soberheid moeten komen.
Spr. zelde niets terug te nemen
van wat hij verleden jaar over de
gevolgde Indische politiek heeft
gezegd. De weg, die onder leiding
van de heren Sehermerhorn en
Logeman was ingeslagen, moest
scherp worden afgekeurd. Deze
weg heeft er toe gelèid, dat poli
tioneel moest worden opgetreden
en dat het Indische vraagstuk,
hoewel een interne zaak, ln de in
ternationale wateren van Lake
Success verzeild raakten waar de
heer Gromyko een zeer grote rol
speelt.
Spreker herhaalde, wat hij ten
vorige jare heeft gezegd, dat de
C.H. een open oog hebben voor de
nationale sentimenten van de In
dische volkeren en voor de verdere
ontplooiingsmogelijkheden, op de
basis van de Koninklijke rede van
7 December 1942, d.w.z. binnen de
omlijsting van het Koninkrijk. Van
enig streven naar een verouderde
koloniale politiek gevoelen wij ons
vrij; ons verzet ging tegen de re-
volutlonnaire weg, die ingeslagen
werd.
Verder wees Spr. op de overeen
komst van de Renville. Toezeggln-
H. W. TILANUS.
gen zjjn gedaan, die internationaal
en nationaal worden geregistreerd
en het zou struisvogelpolitiek zijn
daarvoor de ogen te sluiten. De
zetten, gedaan op het schaakbord,
kan men zo maar niet ongedaan
maken.
VERDERE ONTWIKKELING.
Van belang is dus, hoe de ver
dere ontwikkeling zal zijn en wei
in het bijzonder de bevoegdheden,
die aan de Nederlands-Indonesi
sche Unie zullen kunnen worden
toegekend. Het komt nu op de
verdere ontwikkeling aan. Ge
vraagd om hieraan mede te wer
ken, zowel in de Rondetafelconfe
rentie met de West ais in de Ron
detafelconferentie met de Oost,
heeft hij gemeend, zich aan die
constructieve arbeid niet te mo
gen onttrekken.
HERZIENING GRONDWET.
Eenzelfde standpunt meende hij
te moeten Innemen in de commis
sie tot herziening van de Grond
wet, waarbij hij koos voor de po
sitieve methode, zodat ln de voor
stellen der grondwetscommissie
enige richtlijnen worden aangege
ven voor de omzetting van het
Koninkrijk der Nederlanden.
De komende verkiezing gaat
streng zakelijk over de herziening
van de Grondwet, maar voor het
volksbesef is het de gewone alge
mene verkiezing, waarbij de alge
mene beginselen van staatkundig
beleid de voornaamste rol spelen.
Naar aanleiding van de uitspra
ken van de heer van der Goes van
Naters. die meende, dat er geen.
enkele reden bestaat, om het ka
binet Beel te vervangen door een
nationaal kabinet, van de heer
Romme, die een kabinet op brede
re basis van de hand wees, van de
Partij voor de Vrijheid en Demo
cratie, die verklaarde, geen sa
menwerking met de P. v. d. A. te
willen, meende spreker, dat" het
goed is geen al te bindende uit
spraken te doen. Wij hebben de
uitslag der verkiezingen af te
wachten, daarna is het de Konin
gin, die, haar adviseurs gehoord,
een bepaalde formateur aanwijst,
met een bepaalde opdracht.
Spr. meent, dat in een tijd van
zorg en nood ais waarin wij thans
verkeren, niet politieke overwe
gingen, maar bovenal landsbelan
gen moeten spreken.
Hij hoopte, dat het zal geluk
ken, dat alle democratische groe
peringen bereid zullen zijn tot de
vorming van een nationaal kabi
net en riep zijn hoorders op de
politieke strijd zuiver te voeren,
niet negatief gericht tegen ande
ren. maar positief het beginsel uit
te dragen.