WEN Wilma wordt vijf en zeventig jaar. RHEUMIN VAN NELLE De Chr.-Hist. Unie vergaderde. Schrijfster bij de gratie Gods* Stafofficier bij de Griekse guerrilla's doet onthullingen. De „verworpenen" Nationale herdenking Een oud-Qranjeklant en een hardnekkige verrader stonden terecht. Openingsrede van de heer Tilanus. (Van een bijzondere verslaggeefster). Men behoeft niet romantisch te meer. „Iedereen weet wel, dat het ajjn aangelegd om zich bij de leven ruw en hard kan zijn, maar schrijfster Wilma in een sprook- lk wil nooit over de levensmoeite JesHereid te wanen. I>e idyllische schrijven en dan in de schreeuw omgeving van het dorpje Beekber- daarover blijven steken. Na elke gen schept al een sprookjessfeer, duisternis komt Immers opklaring liet Ideale landhuis, waarin deze schrijfster met haar beide zusters woont, ademt Wllma-sfeer. Deze bejaarde dame is een pret- ttge gastvrouw. Zij vertelt anime rend. Terwijl zij in haar werkka mer zit met het gezicht op de schone natuur ln de omgeving, put zij uit een schat van levensherin neringen. Zij zou ontzettend veel cijfers en data kunnen opnoemen en een lijstje van gepubliceerd werk kun nen hebben, maar WUma heeft een hekel aan alles wat statistisch is. hAls ik een boek heb geschreven en het is verschenen, dan heb ik het aan mijn lezers gegeven en daarmee uit" zegt zij. VAN PENSEEL TOT PEN. „Hoe is u eigenlijk tot schrijven gekomen", vragen wij Wilma en dan gaat zjj vertellen. Zij schildert haar leven; daarin zijn niet zoveel vrolijke kleurqi te ontdekken. Ziekte en tegenslag schijnen hoogtij te vieren. In ge dachten neemt zij ons mee naar de Betuwe, waar zjj als kind graag „knoeide" met penseel en verf. Er was geen top-prestatle op voorspellingsgebled voor nodig om uit te maken, dat zij schilderes zou worden. Toen kwam er een langdurige ziektetoen kwam er een merkwaardige droomtoen was er ook het verlangen om die droom op te schrijven Dat deed zij, het slaagde, Wilma ontdekte te kunnen schrijven. Zij ging er mee door, „maar sinds dat moment kan ik geen lijn meer recht trekken" zegt ze glim lachend. VAN KABOUTERS EN EEN KIND. „Welke aanleiding Is er bjj u voor nodig om tot het schrijven van een boek te komen?" „Wel, dat ls heel ongelijk, van daag alles, morgen niets". „Eens wiedde ik onkruid. Op een gegeven moment was het net als of mijn hand een mannenhand was, bij de man hoorde een vrouw en nog veel meer figuren sprongen zo maar als kabouters uit de grond en lk kon niet meer wieden, maar lk moest schrijven. En zo ontstond het boek „De Lichte Nacht". Eens zat onze gastvrouw in de trein. Het gezelschap bestond in de coupé uit een handelsreiziger, een Joodse landgenoot, die het ochtendblad las, en twee geliefden, door het Licht van Jezus Chris tus De mens is tenslotte een schone godsgedachte en ook nu nog, is er zoveel schoons, dat lk niet over de donkere kant wil schrijven, zonder het schone domi-1 nerend te laten zijn". In de FlUppenzenbrief staat dat merkwaardige woord: „Al wat waarachtig ls, al wat rechtvaardig is, al wat lieflijk ls, al wat wel- luldt, zo daar enige deugd of zo' daar enige-lof is, bedenkt dat". j Dat probeert Wilma te beden ken in haar leven en ln haar werk. Daardoor zijn haar boeken vol gevoeligheid, vol schoonheidszin. BIJNA VIJF EN ZEVENTIG, MAAR TOCH Onlangs deed Wilma ons ver steld staan, door op haar hoge leeftijd nog een boek te laten ver schijnen, dat ln literaire waarde niets onderdoet voor vorige wer ken, die van haar hand versche nen. Het ls genoemd „De Licht brug" en deze grijze kunstenares is momenfeel bezig daar een ver volg op te schrijven. Zij ls ook'be zig aan een vervolg op „Als een Bruid" en dat zal heten „Mijn Kind". Verder zijn er nog plannen om trent een „Onze-Vader-boek". dat Op 14 Mei zal de christe lijke romanschrijfster Wilma pseudoniem van mje. W. Vermaat te Beekbergen haar 75ste verjaardag vieren. Er heeft zich een comité ge vormd tot huldiging, o.m. bestaande uit: meur. D. Mul derKramer (Diet Kramer Jan H. de Groot, dr J. Haan tjes, dr K. Heeroma (Muus Jakobse), H. M. Randwijk en P. J. Rzsseeuw. De jubilaresse zal op twee- Ie Pinksterdag worden ge huldigd op Woudschoten te Zeist, als daar de Pinkster conferentie van Prot. Chr. Letterkundigen van de „Con tactgroep" wordt gehouden. Roeland Koning zal een portret van haar schilderen. In nevenstaand artikel wordt één en ander verteld over het leven en het werk van deze schrijfster, wier boeken een grote bekendheid genieten. behandelen. Zo-vertelt deze vrouw animerend. Als straks het grote licht uit gaat en het duistert over de lan den, dan zal het zachte licht van een ouderwetse petroleumlamp een geheimzinnig schijnsel werpen op de Christusfiguren aan de wand. Wilma verstaat de kunst zo te schrijven, dat de lezer het leven weer wat vriendelijker en hoop voller in durft kijken, Want zjj is bij de gratie Gods een heel bijzonder onderwerp zaleen kunstenares. (Vervolg van pag. 1). TWEE DORPEN UITGEROEID, te ontdoen en die ln communls- De Griekse regering heeft ln Jiscbe geest op^te voeden als toe- 1946 aM'nestle verleend. Bij die ge legenheid keert Fotiades naar Griekenland terug. Hij wordt op zichter bij de wegenaanleg. Een paar maanden later komt een ka pitein van de guerilla's hem vra gen mee de bergen in te trekken. Hjj doet het. Dan wordt hij ook lid van de communistische partij. Hij wordt echter weer meteen ge royeerd als blijkt, dat zijn broer bij een andere partij is aangeslo ten. Fotiades wordt ziek. 'n Jaar lang ligt hij in de t.b.c.-barak in het hospitaal van Boulkes. Dan komt hij bij de staf van een der benden. Er worden overvallen op verscheidene dorpen gedaan. „Twee dorpen heb ik uitgeroeid" verklaart hij zonder blikken of blozen, terwijl hij met vaste hand een sigaret opsteekt en de afge brande lucifer netjes op de asbak die ln elkaar verloren schenen te van de directeur dep0neert. „dan zijn. Maar er was meer; er was weet je pas wat communisme ln ook een jonge vader met een de practijk is. Het is veel beest- schattig ventje van een jaar of i vjjf. Van zijn gezichtje kon Wilma niets anders zien dan een bolrond wangetje, het tipje van een par mantig neusje en de toespitsing van een kinnetje. Al spoedig had het gehele gezelschap aandacht, voor hem. De geliefden vergaten elkaar, de lezer zijn ochtendnieuws en de een keek langs de ander om maar niets te verliezen van de klnder- aanblik. „Het was net de gang naar Bethlehem" zegt Wilma. Zij was zichzelf ook niet meer, zij was een ander, die de reis maakte. En heel dat kleine, tere beleven werd het eerste hoofdstuk van haar roman „Als een Bruid", De trein ijlde verder, maar In die ene coupé was een ontroering die te broos was voor woorden en er ontstond een roman AL WAT REIN IS, LIEFLIJK IS, WELLUIDT. Als schrijfster staat Wilma iet wat eenzaam. Gedeeltelijk door haar leeftijd, gedeeltelijk door haar levensbeschouwing en schrijfmethode. Haar definitie van het woord kunst, onderscheidt zich van die der meest gangbare. Som migen zeggen „de kunst kent geen grenzen". „Ja", zegt Wilma, „voor alles is een grens; ook voor de kunst, namelijk de grens van het konink rijk van Jezus Christus. Alles is onderworpen aan Hem; die grens moeten wij in acht nemen, anders is ons werk doelloos en leeg. De kunst moet de mensheid dienen en kmn dat alleen, als Christus als middelpunt van alles wordt er kend". Wie Wilma ontmoet begrijpt haar werk beter dan ooit te voren en waardeert haar boeken nóg Feuilleton. door H. KINGMANS. 50) o— Er verschijnt een flauwe glimlach op het gelaat van Barnstein, dat geen gelaat meer is. Je ziet alleen beenderen met wat vel er over heen. Het lijkt wel, of de vroeger zo klare, maar thans doffe ogen een me ter diep in hun kassen liggen. „Het belieft God niet ,dat ik rog lang leef", zegt hij zacht. „Mijn einde nadert, 'kheb er een voorgevoel van. Ik zal het niet lang meer maken. Maar 't is goed zo. Het bloed van Je zus Christus reinigt van alle zonden." De Bremenaar, hoeveel ge sprekken tussen het drietal hij ook heeft aangehoord, ^begrijpt er niets van, van die laatste voorden. Wél van de eerste. Hij gelooft ook, dat Barnstein ster ven gaat. Jochem heeft nog een stille hoop: als Barnstein nu mag blijven liggen, wie weet. Na tuurlijk; wanneer het praatje over de order niet waar is en hij in de ploeg moet blijven, ja wel, dan valt hij morgen of overmorgen dood en kunnen ze een kuil gaan delven, de zoveel ste in de afgelopen jaren. Maar De volgende morgen werkt achtlger dan men denkt. Mensen levens hebben geen waarde. Het minste verzet wordt met de door bestraft, ongeacht leeftijd of sexe. Alles wordt geroofd en wat niet meegenomen kan worden wordt vernietigd. Als je te veel vraagt zie je zelf de nieuwe morgen niet meer. Nee, u kunt zich niet voor stellen wat ik meegemaakt heb..." Bij de beschieting van Salonikl is Fotiades gevangen genomen. Hij heeft niet eens moeite gedaan om te vluchten. Alles leek hem beter dan zo door te moeten gaan. „De bedoeling van die beschie ting was het recruten van nieuwe mensen uit de buitenwijken van de stad", verklaart hij, „bij elke over val worden mensen meegevoerd om later als troepen te gebrui ken". „En hoe groot ls het aan tal werkelijke communisten?" Fotiades schat het op niet meer dan duizend. Ware, fanatieke com munisten. De anderen zijn avontu riers en meelopers. Er zijn man nen bij, die zich door honger en ellende gedwongen bij de benden in de bergen hebben aangesloten. En een groot aantal is met de re volver ln de rug verplicht mee te doen. Praetisch iedere guerilla, die door de regeringstroepen gevan gen genomen wordt, beweert tot die laatste categorie te behoren. Er is nooit een communist bij. KINDEREVACUATIE. „Weet je iets van de plannen om 60.000 Griekse kinderen naar Joego-Slavlë, Bulgarije, Albanië en andere vijandelijke landen over te brengen?" Fotiades hoeft niet eens na te denken. „Zeker, men zegt, dat het ge beurt om de kinderen beter te voeden. In werkelijkheid gaat het erom Griekenland van zijn jeugd komstlge vijanden van hun eigen vaderland". De openhartigheid van deze kalme man stemt tot nadenken. Het is het systeem van alle ge vangenen. Met veel praten probe ren ze het leven te redden. Fotia des heeft ln dat opzicht weinig hoop. „Ik heb mijn land verraden. Ik had eerst moeten denken. Dat heb ik niet gedaan. Daar moet lk nu voor boeten. En als landverrader verdien lk niets anders dan de ko gel". Met een ijzige onverschilligheid komen die woorden uit zijn mond. Het klinkt als de bekentenis van een schooljongen, die zijn les niet geleerd heeft. De directeur kijkt me aan. „Wilt u nog meer vragen stel len?" Ik bedank hem. Fotiades staat op. Hij maakt een lichte buiging. Dan loopt hij achter een cipier aan de kamer uit. Een impressie van twijfel laat hij achter. Het is moeilijk in deze man met zijn rustige manleren zijn zelfbeheersing en heldere ogen een staatsgevaarlijke figuur te zien. Maar die indruk maken ze geen van allen. En zeker de lei ders niet. Het grootste gevaar dreigt ech ter juist van de wolf in schaaps vacht. ALFRED VAN SPRANG. Inval in speelhol te Hilversum. De recherche van de Hilver- sumse politie heeft Maandag avond een inval gedaan in een woning, waar de politie ver moedde dat hazardspel werd ge speeld. Bij de inval werd een 20-tal personen rond een roulet tetafel aangetroffen. Het waren merendeels bezoekers van de 's middags gehouden courses. Allen werden naar het politiebureau overgebracht. De meesten van hen zijn vrijgelaten. Vele duizen den guldens en de roulette met toebehoren zijn in beslag geno men. HOOFDPIJN KIESPIJN GRIEP? doeltreffend en goed verdrao'gbaar Barnstein. Hij loopt op zijn laatste benen. De zweep knalt herhaaldelijk. Zó haalt hij de avond niet eens. Doch nauwelijks twee uur trekt de door mensenkracht ge trokken ploeg zijn Techte vo ren, of de opzichter gelast, te stoppen: Leo Barnstein en diens kameraad worden „afgespan-i nen". De Hamburger kan naar zijn hut gaan. Gezien de laat ste order van zijn meester, ris keert de opzichter het blijkbaar niet, dat een slaaf in „het volle tuig" dood valt. Jochem herademt: als Barn stein nu in de hut mag liggen tot hij beter is.... dat is ten slotte toch ook in het geldelijk voordeel- van de Turk. Alwéér liggen ze die avond bij Barnstein, wiens toestand niet minder lijkt dan de vorige dag. Hij praat zelfs meer over ver schillende dingen en is min of meer opgewekt. Maar dan op eens; „Als een van jullie soms nog eens in Hamburg komt, in formeer naar mijn familie, El- bestrasse, en deel mede, wat mij overkomen is." „Als wij in Duitsland terug komen, ben jij er immers ook bij, ja", lacht de Bremenaar. Barnstein schudt het hoofd. Hij is er zeker van blijkbaar, dat zijn einde in het zicht is. Maar zij moeten er geen ver driet van hebben. Hij is blij, dat er een eind aan komt. Hij verlangt er naar. Zijn enige bede is nog, dat God hem spoe- (Ingez. Med.) dig wegneemt Niet hebben Lemarque en Jo chem kunnen vermoeden, dat die bede zo spoedig verhoord zou worden. En dan de wijze waarop! Ze weten dan meteen, hoe „menselijk" de laatste order van de Turk eigenlijk is. Het is het bevel van een onmens, van een man zonder enig gevoel. Ontdaan komt de Bremenaar uit de hut. Alleen; vanzelf. Niemand heeft anders ver wacht. „Barnstein mag immers uitzieken? Jochem behoeft niet te vra gen, hoe het gaat. Want de jon gen zegt met doffe stem: „Barn stein is dood". Dus tóch?! Dat zag er gister avond niet naar uit. Je zou zeggen: die kon nog wel dagen leven, misschien wel beter wor den. Of hij nog iets gezegd heeft? „Iets gezegd?!" barst de Bre menaar uit. „Hij had er geen tijd voor. Als 'n hond hebben ze hem de hersens ingeslagen!" Is die vent nou gek gewor den! Die vraag is schier op al ler gelaat te lezen. Of heeft- ie in een vlaag van verstands verbijstering soms. zijn kame raad neergeslagen? De Bremenaar wil vertellen. Maar dan komt net de opzich ter, die vier lui aanwijst, om een kuil te gaan graven. Jochem en Lemarque zijn er niet bij, waarom zij verheugd zijn. Aan Leo Barnstein bewaren zij het Richtlijnen voor 4 Mei 1948. De Commissie Nationale Her denking 1940—1945 heeft richt lijnen. gepubliceerd, waaraan wij het volgende ontlenen: Herdacht zullen worden de militairen van de Nederlandse strijdkrachten, de zeelieden, de verzetsstrijders, de geallieerde militairen, die, waar ook ter we reld, in de jaren van de oorlog te land, ter zee of in de lucht voor de bevrijding van het Ko ninkrijk zijn gevallen. Van des avonds 18 uur af, zullen van alle openbare gebou wen, particuliere woningen en vaartuigen de vlaggen, halfstok gehangen worden. Om 19.30 uur zal een ieder kunnen deelnemen aan een „stil le tocht" naar de plaats waar Nederlandse militairen, verzets strijders of militairen der Bond genoten in de strijd de dood von den, of zijn begraven. Van 19.45 uur af tot 30 secon den vóór 20 uur zullen de klok ken van alle kerken luiden. Te 20.00 uur precies zal, nadat 30 seconden tevoren door middel van het voor elke gemeente meest geschikte signaal dit tijd stip is aangekondigd, op de plaatsen der herdenking, twee minuten van volkomen stilte in acht genomen worden. Overwogen zou kunnen worden aan de burgerij te verzoeken deze plechtige stilte algemeen in acht te nemen. In overeenstemming met de geest die onze gevallen helden, die naamloos streden, bezielde, zullen geen toespraken worden gehouden. De weg naar de plaats der plechtigheid zal te voet en in volkomen stilzwijgen zonder vlag of vaandel, worden afge legd. Toegestaan zou kunnen worden het brengen van een eenvoudige hulde, door het strooien van bloemen op de plaats der her denking, door elk der deelnemers. In aansluiting op en in over eenstemming met boven aange geven programma, zullen in de kerken of andere gebouwen van elke gemeente, herdenkingsbijeen komsten worden georganiseerd. De Minister van Onderwijs, K. en W. zal een missive aan alle inrichtingen van onderwijs doen uitgaan, waarin aangedrongen wordt de laatste lesuren voor de Nationale Herdenkingsavond te wijden aan de geschiedenis van de strijd voor Nederland's vrij heid. De Amerikaanse voorraad atoombommen. Leden van het Amerikaanse congres hebben verklaard, dat zij van David Lilienthal, voorzitter van de Amerikaanse commissie voor de atoomenergie, hadden vernomen, dat de V. S. een .voorraad" atoombommen beza ten en deze voortdurend aan vulden. Litienthal deelde di{ op 26 Fe bruari aan de commissie voor toewijzingen van het Huis van Afgevaardigden mede, hij noem de echter geen juiste cijfers. o Geoliede eieren. EEN STAF VOORUIT. Bij een grote exporteur te Apeldoorn is sinds kort een ma chine in werking voor het oliën der eieren. Volgens een tijdens de oorlog uitgevonden procédé worden de schalen luchtdicht ge maakt, waardoor de eieren houd baarder worden dan bij bewaring in koelhuizen het geval is en waarbij de kwaliteit aanmerke lijk minder lijdt. Onze zo belang rijke eierexport naar Engeland dreigde teloor te (plan, doordat wij onmogelijk konden concurre ren tegen de kwaliteit der Aus tralische en Canadese geoliede eieren. De Britse regering heeft tengevolge van de talloze klach ten over het Nederlandse koel huisproduct zelfs op het punt ge staan onze eieren uit de distribu tie te nemen. Met medewerking van het Mi nistry of Food is" thans de nieu we methode ook in Nederland toegepast. De ervaringen in het buitenland zijn, wat de houdbaar heid en de kwaliteit der geoliede eieren betreft, uitstekend. Hier te lande is men het er echter niet over eens of de nieuwe^jnethode op de duur voor ons rendabel zal blijken. De tijd zal moeten leren wat duurder komt: het oliën der eieren of de hogere bewarings- kost enmet het grotere verlies door bederf, volgens de koelhuis methode. liefst de herinnering aan die flauwe glimlach en de geloofs belijdenis; het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zon den.... een belijdenis van een Jood! Barnstein met ingeslagen schedel zien Of zwamt die Bvemenaar soms wat? Wie moet dat dan gedaan hebben? Nog enige tijd geduld hebben ze te oefenen. Dan vindt het „slapie" van Barnstein gelegen heid tot vertellen. In de vroege morgen zijn twee opzichters de hul binnengeko men. De ene had een dikke knods in de hand. Ze vroegen aan Barnstein, of hij zou kun nen werken en zo niet, hoe lang het nog zou duren. Van wer ken was natuurlijk geen ssprake. En dat andere wat kun je daar nu van zeggen? Ze zagen zeker, dat hij erg ziek was. Toen heeft die ene er een eind aan gemaakt. Plotseling greep hij de knods en vóór de Bremenaar wist, wat er eigenlijk gebeur de, waren Barnstein dé her sens ingeslagen. Hij had geen kreet kunnen uiten.... (Wordt vervolgd.) BIJZONDER GERECHTSHOF MIDDELBURG. M. L. Amadio veroordeelt tot 7 jaar met aftrek. J. Geense krijgt 4 jaar. Abraham Andries de Munck, i een 25-j'arige vishandelaar uit Breskens, was de eerste, die zich Woensdagmorgen voor het Bijz. Gerechtshof had te ver antwoorden. Hem was ten laste gelegd het toetreden tot de Waffen S.S. Besch. had een avontuurlijk leven geleid, had in Rusland gevochten en na de oorlog wist hij zelfs bij de Amerikanen in Parijs in dienst te komen. Bij een smokkelaffaire was hij ein delijk gepakt. De eis tegen deze man, die volgens de proc.-fiscaal nog niet genezen was van zijn ver keerde ideeën, was 6 jaar ge vangenisstraf met aftrek. Mevr. Mr C. H. I. H. I. de VriesVan Haaften te Eind hoven pleitte voor hem. J. GEENSE TE GOES WAS EEN HARDNEK KIG VERRADER. De 45-jarige Goese opticien Jacob Geense was een fanatiek N.S.B.-er. Hij had het vooral gemunt op de sigarenhandelaar Duvekot van de Markt te Goes, bij wie meerdere personen naar de Engelse zender luisterden. Besch. had bij de N.S.B.-opper- luitenant der Marechaussee J. Kramer aangedrongen een in val te doen en de luisteraars te arresteren. Nadat besch. Kramer telefonisch had ge waarschuwd, dat alles in orde was, werd de inval gedaan en verder allen gearresteerd. S.D. te Middelburg, hield men j alleen Duvekot vast en deze werd na in het concentratie- rrir.i r. .y,.,-r- kamp te Vught te hebben ge- EEN OUD-ORANJEKLANT, xeten, naar de gevangenis te Matthijs Laurens Amadio, de Utrecht overgebracht. vroegere incasseerder van de gasfabriek te Vlissingen, had heel wat meer op zijn kerfstok. Hij had o.m. de heren P. J. Mollet en G. Passenier, die in een café anti-N.S.B.-uitlatingen hadden geuit, aangebracht. Bei den werden, na door de S.D. te zijn verhoord, op transport ge steld naar Amersfoort. Mollet werd te werk gesteld in Duits land. Passenier wist te ont snappen en dook onder. Ondanks dat besch. reeds in 1934 lid van de N.S.B. is ge worden, en in 1940 H. M. de Koningin en de regering be ledigde, verdedigde hij zich hiervoor met te zeggen, dat het gebeurde in 1940 voor hem als ,oud Oranjeklant" zeer teleurstellend was. Besch. schreef verder een brief aan de kringleider, dat meerdere mensen bij het P.T.T.- kantoor voor uitzending naar Duitsland in aanmerking kwa men. Dit briefje was vergezeld van een lijstje met namen. Het aanbrengen van Mollet en Passenier weet besch. aan de grievende opmerkingen, die deze beide heren tegen hem hadden geuit. De proc.-fiscaal vond, dat besch. zich wel zeer ergerlijk had gedragen en eiste deswege een gevangenisstraf van 9 jaar met aftrek van het voorarrest. De verdediger, Mr M. A. Ter- woert, wees er op, dat besch. steeds veel is gesard en toch slechts in één geval heeft in gegrepen. Hij vroeg ten slotte een ge deelte der straf als voorwaar delijk op te leggen. Somber geluid. ..j,11 «A'rij Nederland" werd de tvd waarin wij leven, gekarak teriseerd met het volgende ge acht uit 1937: „Wy hebben de hersens wel, maar wij missen het hart van Wij hebben de mensenZêl maar er is niets dat ons 'bindt, ln de strijd om een beter bestaan zijn wij vechtend vaneen gegaan tn wat wij nu nog gemeenschap [heten ts een grommende angst voor [de dood van wie zich verloren weten op het dek van een lekke boot." - Het is teel een uiterst somber geluid waarmee hier de nieuwe - lente, die naar velen hoopten Na verhoord te zijn door de de na-oorlogse tijd zou bren gen, wordt aangekondigd. Erger is echter, dat deze ka rakteristiek een grote kern van waarheid bevat. Er is inderdaad bij de grote massa een stemming, die kan Tijdens het verhoor van besch. worden aangeduid als een grom mende angst voor de dood van wie zich verloren weten. Het kan ook niet anders. Een leven zonder God is een leven zonder hoop. Zonder ge- loovige aanvaarding van het evangelie der opstanding is er geen uitzicht en geen doorzicht, maar alleen ondergang en dood. ontspon zich een heftig debat tussen deze en de getuige 'Kramer. Besch. verweet Kra mer een valse voorstelling van zaken te hebben gegeven. De proc.-fiscaal begon zijn requisitoir met de verklaringen van Kramer, die gedekt werden door de andere getuigen, veel waarde toe te kennen, hoewel hij dit uit principe niet graag deed. Hij noemde besch. „een hardnekkige verrader" en eiste tegen hem een gevangenisstraf van 6 jaar met aftrek en ont zetting uit de rechten voor 20 jaar. Mr J. Sepers vond, dat zijn cliënt niet van verradersmenta liteit had blijk gegeven en be pleitte clementie. I De laatste, die deze dag te recht stond, was de 28-jarige slager Jacobus Roelse te Vlis singen, die als landwachter verschillende malen assistentie verleend had bij huiszoekingen, verder wachtdienst gedaan had en patrouilles had gelopen. Drie personen zijn, na een huiszoeking, waaraan besch. had deel genomen, niet terug gekeerd. Gezien dit ergerlijke feit, eiste de proc.-fiscaal 10 jaar gevangenisstraf met af trek en ontzetting uit de rech ten voor het leven. Ook hier bepleitte Mr Sepers clementie. UITSPRAKEN. Na de zitting werd onmiddellijk uitspraak gedaan en vielen de vol gende vonnissen: J. Roelse, Vlissingen: 6 j. gev. straf met aftr. Handel in valse textielpunten. De Economische recherche te Deventer is op het spoor geko men van een uitgebreide handel in valse textielpunten, uitge oefend in het Oosten des lands. Eerst werd te Deventer een 43- jarige koopman, afkomstig uit Voorst, aangehouden wegens het aan de man brengen van deze textielpuntenbij onderzoek bleek, dat de valse bescheiden uit Apeldoorn kwamen. Men kon daar een zekere D. arresteren, die een grote voorraad had. Men tracht thans de aanvoerkanalen van valse distributiebescheiden verder op te rollen. 1,1 d 1 Bij een botsing tussen Hindoes en Mohammedanen te Godhra, 480 kilometer ten Noorden van Bom bay, zijn 16 personen gedood, 25 gewond en ongeveer 1000 hulzen door brand vernield. J. Geense te Goes: 4 j. gev. straf zonder aftr. M. L. Amadio, te Middel burg: 7 j. gev. straf met aftr. A. A. d e M u n c k te Breskens; 5 j. gev. straf met aftr. Allen werden ontzet uit hun rechten. EN NU "WW/ EEN KOPJE mm (Ingez. Med.) Gisteren kwam de Chr. Historische Unie in Amsterdam in algemene ver gadering bijeen. Ter opening van deze vergadering hield de voorzitter, de heer H. W. Tilanus, een rede, waarin hij begon met te herinneren aan het 40-jarig bestaan, dat de C. H. Unie dit jaar zal herdenken en waarvoor op of omstreeks 9 Juli een buitengewone algemene vergadering zal worden bijeen geroepen. In een tijd van zórg en nood moet het lands belang domineren. De heer Tilanus constateerde in de C.H. Organisatie een op leven als voor 1940 niet gekend werd, vooral bij de jeugd. Spreker wilde, ter kenschetsing van de t[jd die wjj beleven, niet veel zeggen. Wie in de wereld rondziet, ziet donkere wolken. Het is soms, of we de jaren 1938 en 1939 opnieuw, zjj het in andere vorm, weer beleven. Hij wees op de maatregelen van Ame rika en herinnerde aan het verdrag van Brussel tussen België, Frankrjjk, Luxemburg, Nederland en Groot-Brittannië. zeker leder den, of het recht van vereniging Ieder, aldus spr„ Christen, zal het betreuren, dat een dergelijk verdrag nog slechts enkele jaren na het einde van de tweede wereldoorlog, tengevolge van nieuwe wereldspannlngen, noodzakelijk is geworden. Niet alleen internationaal, ook ln ons eigen vaderland werd op het Finse en Praagse gebeuren vrij heftig gereageerd. Men voelde de bedrei ging van uit het Oosten. Men zag de communistische actie in ons land. Men wenst geen nieuwe vijf de colonne als in 1940. Men wenst geen slappe neutraliteit, die ter- wille van een bepaalde opvatting van democratie, door misbruik van democratische rechten en vrij heden, de moord van de democra tie laat voorbereiden en voltrek ken. Hier past waakzaamheid, niet alleen hier, maar niet minder ln Indië. HET VEBBOD VOOR DE C.P.N. Wanneer men de vraag stelt, of er een verbod moet komen voor de communistische partij, dan ant woordt spreker daarop aanvanke lijk ontkennend. Van een verbod ziet hjj gevaren, temeer nu wjj uit de oorlogsjaren weten wat onder gronds werk is. Het lijkt hem be ter, dat duidelijk gezien kan wor den, hoe sterk de communistische groep ln ons volk is. Wij zagen in de laatste weken, aldus spreker, dat men vooral ln de kring van de beide regerings partijen met grote felheid tegen het communisme optrad. De heer van der Goes van Naters zei, dat de P. V. d. A. eigenlijk de enige macht was, die het communisme kan weerstaan. Spr. meende, dat de feiten en de geschiedenis anders leren. Telkens weer zien we een grotere of kleinere vleugel van de socialisten met de communisten meegaan. Wanneer de R.K. tegen het communisme ln ons land krachtiger stelling weten te nemen dan in andere landen, dan meende spr. te mogen wijzen op de niet te onderschatten betekenis, welke de Prot. Christelijke invloed op het staatsbestel hier te lande heeft ge had. Uitgaande van zjjn uitspraak, dat het communisme een g e e »- t e 1 jj k e stroming is, die met geestelijke daden moet worden be streden, vroeg spreker zich af of de vraag niet moet gesteld wor- of vergadering en van vrijheid van drukpers ongehinderd mogen wor den uitgeoefend om de revolutie te bevorderen. Kan worden geduld, vroeg liij, "dat van die vrijheids rechten een overmatig gebruik wordt gemaakt door lieden, die onverhoopt eenmaal aan de macht gekomen, diezelfde vrijheden om hals zullen brengen? Wil men het communisme krachtdadig bestrijden, dan zal men in ons land hebben te zorgen voor gezonde sociale verhoudin gen. Men zal geestelijke paraat heid moeten aankweken. Men zal de beschikking moeten hebben over een machtsapparaat tegen sabotage en stakingen en men zal moeten zorgen voor goede finan ciële en staatkundige regelingen. TWEE VRAAGSTUKKEN VRAGEN DE AANDACHT. Twee vraagstukken blijven onze bijzondere aandacht vragen, de fi nanciën en het Indische vraag stuk. De weg om uit de financiële moeilijkheden te komen is nog niet gevonden. Hoe dit ook zjj in ieder geval zullen overheid en volk tot soberheid moeten komen. Spr. zelde niets terug te nemen van wat hij verleden jaar over de gevolgde Indische politiek heeft gezegd. De weg, die onder leiding van de heren Sehermerhorn en Logeman was ingeslagen, moest scherp worden afgekeurd. Deze weg heeft er toe gelèid, dat poli tioneel moest worden opgetreden en dat het Indische vraagstuk, hoewel een interne zaak, ln de in ternationale wateren van Lake Success verzeild raakten waar de heer Gromyko een zeer grote rol speelt. Spreker herhaalde, wat hij ten vorige jare heeft gezegd, dat de C.H. een open oog hebben voor de nationale sentimenten van de In dische volkeren en voor de verdere ontplooiingsmogelijkheden, op de basis van de Koninklijke rede van 7 December 1942, d.w.z. binnen de omlijsting van het Koninkrijk. Van enig streven naar een verouderde koloniale politiek gevoelen wij ons vrij; ons verzet ging tegen de re- volutlonnaire weg, die ingeslagen werd. Verder wees Spr. op de overeen komst van de Renville. Toezeggln- H. W. TILANUS. gen zjjn gedaan, die internationaal en nationaal worden geregistreerd en het zou struisvogelpolitiek zijn daarvoor de ogen te sluiten. De zetten, gedaan op het schaakbord, kan men zo maar niet ongedaan maken. VERDERE ONTWIKKELING. Van belang is dus, hoe de ver dere ontwikkeling zal zijn en wei in het bijzonder de bevoegdheden, die aan de Nederlands-Indonesi sche Unie zullen kunnen worden toegekend. Het komt nu op de verdere ontwikkeling aan. Ge vraagd om hieraan mede te wer ken, zowel in de Rondetafelconfe rentie met de West ais in de Ron detafelconferentie met de Oost, heeft hij gemeend, zich aan die constructieve arbeid niet te mo gen onttrekken. HERZIENING GRONDWET. Eenzelfde standpunt meende hij te moeten Innemen in de commis sie tot herziening van de Grond wet, waarbij hij koos voor de po sitieve methode, zodat ln de voor stellen der grondwetscommissie enige richtlijnen worden aangege ven voor de omzetting van het Koninkrijk der Nederlanden. De komende verkiezing gaat streng zakelijk over de herziening van de Grondwet, maar voor het volksbesef is het de gewone alge mene verkiezing, waarbij de alge mene beginselen van staatkundig beleid de voornaamste rol spelen. Naar aanleiding van de uitspra ken van de heer van der Goes van Naters. die meende, dat er geen. enkele reden bestaat, om het ka binet Beel te vervangen door een nationaal kabinet, van de heer Romme, die een kabinet op brede re basis van de hand wees, van de Partij voor de Vrijheid en Demo cratie, die verklaarde, geen sa menwerking met de P. v. d. A. te willen, meende spreker, dat" het goed is geen al te bindende uit spraken te doen. Wij hebben de uitslag der verkiezingen af te wachten, daarna is het de Konin gin, die, haar adviseurs gehoord, een bepaalde formateur aanwijst, met een bepaalde opdracht. Spr. meent, dat in een tijd van zorg en nood ais waarin wij thans verkeren, niet politieke overwe gingen, maar bovenal landsbelan gen moeten spreken. Hij hoopte, dat het zal geluk ken, dat alle democratische groe peringen bereid zullen zijn tot de vorming van een nationaal kabi net en riep zijn hoorders op de politieke strijd zuiver te voeren, niet negatief gericht tegen ande ren. maar positief het beginsel uit te dragen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1948 | | pagina 2