Geen enkel gevoel- voor verhoudingen.
De kruidenier in de branding
Mensen die zich „buiten alles houden'
Laten we niet te vroeg juichen.
Net stoute kinderen
Gevaarlijk: in Duitsland, maar ook in'ons land.
De „verworpenen
Conferentie van zestien
Marshall-landen in Maart?
Soedanezen zouden slaags zijn
met Javanen.
De luchtoorlog in de toekomst.
Appel- en Perenpitten
Republikeinse troepen naar de demarcatielijn
„Maasbode", J. W. Hofwijk,
i>e Indische correspondent van de
schrijft o.ra.:
Het grootste probleem tijdens de besprekingen over de ont
ruiming van de „pockets" te Tnsikmalaja bleek voor de republi
keinse commandanten de vrpag, hoeveel mensen ze precies onder
alch hadden en wie daar eventueel reeds van in het verzamelkanip I
wilde demobiliseren. De cijfers wnren slechts nodig om het aantal
auto's te bepalen, dat wjj ter beschikking moesten stellen voor
transport naar de demarcatielijn. De republikeinse officieren trok
ken zich terug, beraadslaagden over deze kwestie ongeveer drie
kwartier, kwamen daarna weer binnen met de vragenlijst nog
steeds blanco en vroegen of het goed was, wanneer ze voor het
aantal te evacueren T.N.I.-soldaten „een gefixeerd getal" opgaven.
den ze ontkennend, later ge
vraagd, wie dan verantwoorde
lijk was voor de aanvallen der
laatste dagen op de Nederlandse
posten, zeiden ze dat dit benden
waren.
De houding dezer officieren
was beslist niet vijandig, eerder
enigszins verlegen en 't meest
typerende waren vragen of wij
ide Nederlanders) nou niet
voorkleren konden zorgen
cm de demobilisanten tenminste
behoorlijk te laten afzwaaien
respectievelijk in een keurig
„pakkie an" de republiek te la
ten binnentrekken
„Geen enkel gevoel voor ver
wapens van demobilisanten en
pocketontruimers opkopen voor
zeshonderd goepiahs per stuk, en
om het verwarde beeld nog on
begrijpelijker te maken: op an
dere plaatsen werkt dezelfde
Hisboellah vrij aardig met óns
samen tegen uiterst linkse las-
kargroepen
Waarschijnlijk wilden ze zich
niet „binden", of (andere moge
lijkheid) wisten inderdaad niet
hoeveel mensen ze onder zich
hadden; teneinde raad beriep de
kolonel zich maar op de gene
raal, wiens rechterhand hij was.
Om een of andere duistere re
den was deze generaal niet ko
men opdagen. „De generaal wist
allesverklaarde hij.
Nauwelijks had kolonel Lentz
de volgende morgen het ontbijt
door z'n keel, of in de officiers
mess meldt zich een luitenant
met de boodschap, dat er twee
republikeinse officieren uit an
dere pockets waren gearriveerd,
die echter per abuis naar de of
ficiersmess waren gebracht in-
plaats van naar de plaats, waar
de dag tevoren de besprekingen
waren gehouden. Of de officier
hem nu maar vast daar heen
moest laten brengen?
„Hoeft niet....", zei de kolo
nel, „ik neem de heren direct
wèl zelf mee itf de auto."
Laat de heren maar binnen
komen.
Binnen kwamen vijf lieden en
de kolonel z'n ogen rolden on
geveer op z'n schoenen. Een
majoor van de Polisi Tentara
met zjjn adjudant en drie wach
ten.
De majoor droeg een khaki
cowboyhoed van ongeveer een
halve meter middellijn, roodom-
rand met een witte rand om de
bol, welk gevaarte met een
enorm koord onder zijn kin, die
gesierd was met een klein aan
tal dunne zwarte baardharen,
was vastgestrikt. Hij droeg het
haar, pikzwart lang vettig haar,
tot op zijn schouders, had ver
der een soort khaki-uniform aan,
een groot pistool met een even
eens zeer indrukwekkend pis-
toolkoord, een riem, nog een
riem, een ijzeren ketting opzij,
en lage laarzen.
Ik vroeg de majoor, of hij nog
mensen bij zijn onderdeel had,
die in Tasïk zelf wilden demo
biliseren, waarop hij antwoord
de, dat de „discipline in zijn
troep wel zodanig «.as, dat ieder
een mee naar Djokja ging", een
verband dat ik niet geheel
snapte.
Wat mij bij deze tweedaagse
besDrekineen de veneranl
kwam niet opdagen, hoewel hij
wel van een en ander wist
het meest trof, was de enigszins
aarzelend achterdochtige hou
ding, die de republikeinse offi
cieren toonden.
Uiteraard was het ook voor
hèn een hele stap. Persoonlijk
geloof ik, dat ze echter wèl mee
wilden werken om de evacuatie
zo vlot mogelijk te doen verlo
pen, maar erg zeker van hun
troepen waren ze niet.
Op de vraag, of er in hun ge
bied „benden" waren, antwoord-
I In ieder geval: „Wat we kwijt
zijn, zijn we kwijt...." beweert
momenteel iedere Hollandse sol
daat „en al is het nog niet afge
lopen de kerels die de de
marcatielijn overgaan, schieten
voorlopig niet meer op ons
Een pessimist zat al weer uit
te rekenen, hoe lang het nu
voor een „ex-pokkebroeder"
duurde om terug te infiltrere
Want.... lezers in Nederland:
zo langzamerhand hebben wij
hier geleerd geen „haring" te
roepen voor de schuit werkelijk
gelost iswanneer U nog niet
zover bent, kunnen teleurstellin
gen niet altijd uitblijven.
Wie eens net als ik, tussen
twee elkaar aflossende T.N.I.-
bataljons is doorgereden, die in
ons gebied, maanden na 4 Aug.,
toen Djokja 't toch weer maar in
flagrante strijd met alle cease
fire-bepalingen presteerde om
hele bataljons naar de tijdens de
opmars ontstane „pockets" toe
I te sturen, en wie het bericht
Herdenking bevrijding.
Op 5 Mei na 4 uur vrijaf.
In overleg tussen de Regering
en de Stichting van de Arbeid
werd besloten aan het bedrijfsle
ven voor te stellen op de 5e Mei
a.s. algemeen vrijaf te geven na
4 uur des n.m., opdat gelegenheid
zal bestaan de bevrijding ln daar
toe te beleggen samenkomsten te
herdenken.
Een zelfde regeling zal gelden
voor het overheidspersoneel.
Wanneer om bedrijfstechnische
redenen een bedrijf niet om 16 uur
kan worden stopgezet, waarbij
b.v. gedacht wordt aan continu
bedrijven, wordt in overweging
gegeven aan de desbetreffende
arbeiders in een of andere vorm
een redelijke compensatie te ge
ven. Deze regeling voor de natio
nale feestdag is door het college
van Rijksbemiddelaars goedge
keurd.
Indien ln door het college van
Rijksbemiddelaars bindend vast
gestelde regelingen de nationale
feestdag als snipperdag at als ex
tra vrije dag is aangewezen, ver
valt deze aanwijzing.
Een overeenkomstige regeling
geldt voor lopende collectieve ar
beidsovereenkomsten.
Huishoudelijke voorlichting in Zeeland.
De Huishoudelijke Voorlichting
ten Plattelande heeft haar kope
ren jubileum reeds gevierd. Dat
men er tot nu toe in Zeeland zo
weinig van hoorde is voornamelijk
to wijten a&n het tekort aan leer
krachten.
Er worden kook-, was- en tuln-
bouwcursussen gegeven aan vrou
wen en -meisjes boven 20 jaar.
Jeugdiger personen komen op de
Landbouwhuishoudscholen te
recht.
De leraressen moeten allen de
bevoegdheid hebben volgens de
Nijverheidsonderwijs-wet. In Zee
land zijn momenteel slechts.twee
leerkrachten beschikbaar namelijk
een naai- en een landbouwhuis-
boudlerares.
Het doei van de kookcursussen
is die eisen bij te brengen, die de
moderne voedingsleer süelt, waar
bij hygiëne, warenkennis, voe
dingsleer, toegepaste hygiëne en
bedrijfsleer door de theorie heen-
gevlochten is. Er worden drie van
elkaar verschillende kookcursus
sen gegeven.
De naaicursussen zijn voorna-
melij om uit oud materiaal
nieuw" te maken, doch ook nleu-
houdingen meer.van het hoort, dat op Oost-Java onder de
ene uiterste in het andere.... - -
net stoute kinderen, die nu den
ken, dat hun vader niet meer
planters reeds stemmen opgaan
om dit hele gebied te evacue-
ren..'., hij zal begrijpen, dat
kwaad is, en dat ze hem weer het gejuichvop 17 jsnuari j.l. al-
van alles kunnen vragen.
Op de terugweg naar Garoet,
die enkele uren tevoren nog vrij
was, moesten we overigens al
weer diverse malen stoppen om
bomen van de weg te slepen
Bovendien gaat het schieten tot
nu toe gewoon door, zijn er
liardnekkige geruchten dat de
Hisboellah en de Sabillilah
(strijdgroepen van de Masjoemi)
weer enigszins voorbarig was,
juist ais op 4 Augustus 1947,
juist als de twee andere malen
daarvóór.
En hoe deze geëvacueerde
langharigen bij hun terugkeer
in midden-Java hun „thuisfront"
zullen beïnvloedenen hoe
de politieke effectuatie van re
publikeinse zijde op de RenviHe-
overeenkomst zijn zal
In de Engelse „Tablet" geeft H.'
Ebeilng onder het opschrift „Con
versatie in een Duitse trein", en
de titel „De zaden van nationaal-
communisme" zijn ervaringen
weer in een volle „boemeltrein"
van Dusseldorf naar Aken. De ge
sprekken zijn zo volkomen ln de
trant die zulke gedachtènwlsseiln-
gen onder elk regime in Duitsland
steeds gehad hebben, dat aan de
echtheid niet te twijfelen valt.
„Alle Polen moeten afgemaakt
wordenAlle Russen ook
Wat de bezettingstroepen aan
gaat, daarvoor hebben wij geen
wapens nodig. Die lafaards, de
Engelsen en Amerikanen, doen
we wel met knuppels af!"
Gedwongen tot gewetensconflicten
(Van onze Utrechtse correspondent.)
JDe heer P. Renkema ls kruidenier te Appingedam maar ver
moedelijk zal men hem daar ln de buurt weinig zien. Allerlei wérk-
zaamheden ten bate van de kruideniersbranche telden zijn weg naar
het centrum des lands, zodat hij te Appingedam alleen maar des
Zondags een preek komt horen, om daarna weer snel Zuidwaarts
te reizen. In zijn functie als voorzitter van de Christelijke Krulde-
niersbond troffen wij hem dezer dagen te Utrecht.
voortdurend vragen. Aan dé an-
Belgische grensarbeiders
staken.
Geen incidenten-
Glsteroehtend zijn meer dan
20.000 van de 47.000 in Frankrijk
werkende Belgische grensarbei
ders in staking gegaan, omdat,
als gevolg van de herwaardering
van de Franse Franc, hun week
lonen met 45 procent ls vermin
derd.
Onderhandelingen tussen Bel
gische en Franse delegaties heb
ben tot nu toe nog geen resultaat
gehad, zodat men verwachtte,
dat het aantal stakers vandaag
nog groter zou zijn.
De gendarmerie heeft aan
belde zijden van de grens posten
betrokken. Er deden zich echter
geen incidenten voor.
H
Feuilleton.
door H. KINGMANS.
9) o—
„En dan zou ik zo langzamer
hand op huis aangaan, Weis-
haupt", zegt hij vriendelijk. „Je
bent nu ver genoeg afgedwaald,
zou ik denken. Thuis wordt er
vast naar je verlangd." -
„Om u de waarheid te zeggen,
mijnheer, ik wou ook eens in
Holland gaan kijken. Daar is
wel wat te verdienen".
„Je bent nog zo jong, kerel.
Is in Silezië niet voldoende
werk?"
Jochem haalt lichtelijk de
schouders op: die mijnheer be
grijpt het niet goed; schoor
steenveger is zijn beroep; hij
kan niet anders; het metselen in
de slappe tijd betekent niet
veel; en schoorsteenvegers heb
ben nu eenmaal een zwervend
bestaan; kijk eens naar de Ita
lianen, die veel groter zwerf
tochten maken.
„Denk eens over mijn woor
den na, Weishaupt. Het komt
meer voor, dat een vader en
een moeder snakken naar de te
rugkomst van een zoon."
Alwéér, begrijpt Jochem, wordt
hier gedoeld op de weggelopen
oudste zoon van de fabrikant.
Maar de gevallen staan toch
met gelijk. Hij is niet weggelo
pen van huis. Met volle toestem
ming ,van vader en moeder is hij
vertrokken. Ze hebben er eigen
lijk een weinig recht op, dat hij
terugkomt, als hij wat mee kan
brengen. En hij heeft nog lang
niet voldoende gespaard, al be-
Het is een koud kunstje om een
kruidenier kwaad te krijgen. Men
behoeft hem slechts te herinneren
aan de winstmarges op de' pro
ducten die hij verkoopt en des
kruideniers haren rijzen omhoog.
Wij hebben het afgelopen jaar al
heel wat boze kruideniers ont
moet, soms hele zalen vol! Daar
om was het een verkwikking om
nu eens een andersgestemde te
spreken.
De heer Renkema begon zjjn ge
sprek met een lofzang op het
la ppn Hor in
teressantste branches, zelde hij.
Tenminste wanneer u onderscheid
maakt tussen kruidenier en
Iemand die kruidenierswaren ver
koopt. Want daar is een -groot
verschil tussen. Toen in de jaren
van 1920 tot 1940 het merkartikel
opgang maakte, werd het krulde-
niersvak gedegradeerd.De verkoop
van verpakte artikelen vraagt
geen vakkennis; derhalve steeg
het aantal verkoopplaatsen van
krutdenteTsarttkelen.
Talloze „vrouwenzaakjes" wer
den geopend. Nu trad ln 1937 wel
de vestigingswet-kleinbedrijf tn
werking maar daar was gemak
kelijk mede te scharrelen. De mid
denstand verzette zich en hij doet
dat nog altijd. Een drastische sa
nering van het bedrijf ls dringend
noodzakelijk; er moet een groot
aantal „verkoopplaatsen van krui
denierswaren". verdwijnen. Is dat
geschied dan behoeven de echte
kruideniers niet meer beducht te
wezen voor het merkartikel. Er
kan dan een gezonde concurren
tie ontstaan.
Tussen' do vuren.
Ja, dat eenmaal zo gevreesde
woord concurrentie klinkt de
kruideniers nu heel anders ln de
oren. Hadden zij maar een arm
slag om te concurreren, namelijk
artikelen en mogelijkheden. Thans
zitten zij tussen de vuren. Aan de
ene kant staan dp afnemers, die
dere zijde bevindt zich de Rege
ring, die nooit geeft. Vele kruide
niers ontvluchten hun bedrijf.
Moeilijkheden met bonnen, drei
ging der prijsbeheerslng, de voort
durende druk, het niet kunnen be
vredigen van de klanten en de om
zetbelasting, die van verbruikers
naar het bedrijf is opgeschoven.
I Al deze dingen maken menige
i kruidenier het leven zuur. Zij kun-
nen het psychisch niet langer bol
werken en verkopen liun nnlcon.
Covoig: er vindt een sanering
plaats. Echter niet de gewenste!
Want een liquidatie wegens de
moeilijkheden van het ogenblik
mag eigenlijk niet voorkomen.
De ontwikkelingskansen voor
kruideniers zijn gering door de
quotering, die berekend wordt
naar een basis van omstreeks
1940. Op dat peil ontvangen de
winkeliers hun voorraad al zou
hun omzet nu ook vertiendubbeld
zijn. Wanneer de Overheid de quo
tering opheft dan zal de kruide
nier er desnoods genoegen mee
nemen dat er nog meer artikelen
op de bon komen. Maar hij ls dan
althans verlost van de ergernis,
die de onbillijke verdeling van
schaarse artikelen hem nu gere
geld geeft. De regering beloofde
de quotering voor meelproducten
op te heffen maar ze kwam haar
belofte tot heden niet na. De re
gering stemde ook toe,, dat de
winstmarges op kruideniersarti
kelen te gering waren maar ze
deed er niets aan om dit te wij
zigen. Wat zij wel doet is: onjuis
te voorlichting geven. De jongste
publicaties over* allerlei prijsver
lagingen (maar de boterprijs ging
tegelijkertijd met een sprong om
hoog) en over de keuzebon zijn
daar bewijzen voor.
Kruidemersorganisaties,
De protestacties der kruideniers
verledên jaar, gaven de indruk,
dat deze branche goed georgant-
zit hij méér dan Gebjiard, die
zelfs al van hem geleend heeft.
Dat kwam natuurlijk van die
meid daarginds, stomme vent,
dat-ie is.
Mijnheer Lemarque geeft hem
zowaar een hand!
„Ga met God, Weishaupt. En
denk er aan, dat je ouders hebt,
die je thuiskomst, graag zien.
Het zwervend leven biedt grote
gevaren voor lichaam en ziel."
Méér onder de indruk dan hij
weten wil, zoekt Jochem na ge
dane dagtaak zijn logement-op.
Als hij de deur openstoot,
springt in het vertrek, dat als
een soort gelagkamer dienst
doet, een jonge man op, wat Jo
chem een kreet doet slaken.
„Jij!" roept hy verrast en op
twijfeltoon, die evenwel geheel
misplaatst is. Want heus staat in
levende lijve Gebhard Wald-
mont vóór hem. Dezelfde als al
tijd; alleen niet met een vro
lijken blik in de ogen.
„Hier ben ik weer", zegt hij.
„We doen het weer samen, als
je het goed vindt."
Natuurlijk is Jochem content.
Maar zijn gezicht is één vraag
teken.
„Straks", zegt Gebhard.
Later komt Jochem een en
ander te weten. Gebhard had er
vrij spoedig genoeg van. Die
meid hij zegt nu ook: die
meid! bedroog hem. Zij had
eèn verhoudng met een rijke
bierbrouwer en wilde hém voor
de gevolgen laten opdraaien. Hij
bedankte er feestelijk voor. En
nu is hij weer hier. Wat zijn
Jochems plannen?
„Verder naar het Westen. Tot
in Holland toe", zegt Jochem.
„Top", zegt Gebhard.
HOOFDSTUK IV.
De waard van de smalher-
berg „De Maze" haalt de schou
ders op, als hij het ontstemde ge
laat van de bezoeker ziet.
„Ik kan het ook niet gebe
teren", zegt hij. ,,'t Is de laatste
tijd opvallend slap. Je ziet haast
geen vreemdelingen. En de en
kelen, die er zo nu en dan ko
men, wonen al lang in Rotter
dam. Bovenden vermoed ik, dat
ze zo langzamerhand Sinjeur
Willemsz. al kennen", voegt de
herbergier er lachend aan toe.
Dan lacht de ander ook. Doch
slechts even. Want onmiddellijk
daarop is de bekommering weer
op zijn gezicht te lezen.
„Is er zo'n haast bij?" vraagt
de waard.
,,'t Gaat niet meer zo gemak
kelijk, als vroeger. En je moet
je kans waarnemen. Binnenkort
gaat er een grote: Een achthon
derd man, al met al. Het aantal
is er nog lang niet. Overal zijn
ze aan 't werk. Verleden week
heb ik er een paar kunnen ron
selen. Die zitten al in Middel
burg. Maar een stuk of vier, vijf
moeten er nog bij, wil het,zaakje
lonend zijn."
„Je krijgt wel een seintje",
merkt dé waard op. „Anders
•kom je hier telkens voor niks.
Je weet het: zo in eenen kunnen
er een paar vreemde snuiters
binnenlopen."
„Afgesproken", zegt de bezoe
ker, die intussen nog een pint
bier bestelt. Hij is vrij goed ge
kleed en beweegt zich met, veel
gratie door de gelagkamer van
„De Maze", een echte smalher-
berg in het havenkwartier van
Rotterdam, een herberg voor de
seerd ls. Inderdaad, althans com
mercieel. Er zijn twèe goed ont
wikkelde tnkoopbonden èn vijf
vrijwillige filiaalbedrijven. Dan
bestaat er de vakgroep maar deze
wordt beschouwd als een van bo
ven opgelegd Instituut, dat door
de kruideniersstand ln zijn geheel
onderhouden moet worden maar
waarvan men weinig effect heeft.
Overigens sprak de heer Renke
ma met waardering over verschil
lende personen uit de vakgToep,
die wel Iets tot stand hebben ge
bracht.
Tenslotte kent de kruideniers-
wereld vrije organisaties, te we
ten een christelijke, een rooms-
katholieke en een algemene. Voor
de oorlog zijn deze bonden niet tot
ontwikkeling gekomen. Momen
teel werken zij er aan om in fede
ratief verband zleh te gaan ont
plooien. Deze organisaties wensen
de taak der vakgroep over te ne
men maar zij staan nog niet sterk
genoeg, ln tegenstelling met som
mige andere branches.
De christelijke middenstander,
aldus de heer Renkema, leeft te
weinig in dé overtuiging, dat hij
economisch ook met anderen te
maken heeft. Economisch en poli
tiek liggen de dingen hier op één
lijn. De kruidenier moest zich
meestal uit commerciële overwe
gingen afzijdig van politieke actie
houden. Vandaar dat hij van
christelijke organisaties geen kaas
gegeten heeft. Op dat punt zijn
de arbeiders hem ver vooruit.
Nu ls er nog een kans. Zoals
door de moeilijkheden de kruide
niers ln Inkoopbonden en vrijwil
lige filiaalbedrijven samengebun
deld werderi. zo kan door de aan
wezigheid der vakgroep de vrije
organisatie ontstaan. Een christe
lijke kruidenier moet zich aanslui
ten bij de christelijke organisatie.
Want wanneer alle kruideniers
protesteren bij de Overheid door
dien zij commercieel tekort wor
den gedaan, dan zullen de chris
telijke kruideniers protesteren
omdat zij door de Regering voor
gewetensconflicten worden ge
steld. Er zijn bewijzen, dat de
Overheid haar onderdanen tot
zonde dwingt. Daarom ls een prin
cipiële organisatie dringend nodig.
De nieuwe federatie van krulde-
nlersbonden zal een circulaire
rondzenden aan alle kruideniers.
En de christelijke Kruideniers-
bond verwacht dat elke geestver
want zijn plicht kent en het aan
meldingsformulier terugzendt.
mindere man. Een oppervlakkig
beschouwer zou onmiddellijk
opmerken, dat de man in deze
omgeving niet thuis hoort, maar
wie hem goed in de ogen ziet
en wat levenservaring heeft,
komt tot andere gedachten. De
in de grond loefende blik uit die
half neergeslagen ogen bevalt
niet, ai kan de man nog zo min
zaam lachen.
Met een korte groet verlaat
hij de herberg, waar op dat mo
ment geen enkele bezoeker is.
„Zie, wat je er van terecht
brengt", zegt hij nog tot dé her
bergier. „De gevallen leggen jou
ook geen windeieren."
Het is geen nieuws, wat de
man meedeelt. Al menig klin
kend geldstuk heeft de waard
van „De Maze" in de loop der
jaren opgestreken voor zijn
hulp. Maar als' de objecten voor
die hulp er niet zijn?....
Hij grijnslacht: ijzer is nu een
maal niet met handen té bre
ken, waar?
Als de bezoeker op straat
loopt, schokt hij geërgerd met
de schouders: wat heeft hij nu
aan zo'n gemeenplaats? Hij zoekt
prooi. Zijn lasthebbers zijn ook
riet te spreken. En dan loopt hij
een andere herberg binnen, om
daar de waard te polsen. Objec
ten moet hij hebben
Wanneer hij een straathoek
omslaat, botst hij tegen een.
schoorsteenveger, die met zijn
kameraad zo juist een woning
heeft verlaten. Hij mompelt een
verwensing, die Gebhard Wald-
mont niet zonder meer accep
teert
(Wordt vervolgd.)
Staaltjes van hun lafheid ge
durende de oorlog werden onder
algemene bijval opgedist. „Pas te
gen het eind, en alleen omdat wij
Inferieur waren ln materiaal
moesten wij ermee uitscheiden".
Algemeen applaus. „Wij werden
alleen verslagen, omdat wij niet
eensgezind waren", merkte een
spoorwegman op. Wie er wat te
gen ln wilde brengen werd door
geschreeuw overstemd.
Een P. O. (politiek leider van
de nazi-partij), die het hoogste
woord had gevoerd, had bij de
controle Ebeling pas gezien, en
fluisterde een onderofficier, die-
op-een-na het hoogste woord ge
voerd had, in op te passen.
„Waarom zou lk oppassen",
schreeuwde de onderofficier. „De
hele democratische bende moest
tegen de muur geplaatst worden,
zij moeten alle worden neerge
schoten". Algemeen gelach. Waf-
fen-SS werd nu het algemene on
derwerp van gesprek. Niemand
mocht iets tegen de Waffen-SS in
brengen.
„Je kunt nu eenmaal geen grote
geestelijke beweging zoals het na-
tionaal-soeialisme doden. Je kunt
haar niet verbieden. Wij zullen
weer aan de macht komen. Wij
zullen al die lafaards kwijt 'ra
ken".
Aan een-tussenstation verlieten
de meeste reizigers de trein. Een
meisje, dat naast Ebeling zat, en
reeds gepoogd had tegen het al
gemene kabaal ln te gaan, zeide
hem nu, dat zij uit Aken en Ka
tholiek was. Zij en haar familie
waren nooit nazis geweest. Haar
jongere broer kwam ln 1944 ln de
Waffen-SS, omdat hij de vereiste
lengte had. Nu pogen wij hem uit
de Internering ontslagen te krij
gen, doch het gelukt niet. Maar
die kerel dédr (zij' bedoelde de
Waffen—SS man, -die zulk een
hoog woord gevoerd had) stellen
ze ln vrijheid. Een ander meisje
zeide, dat het maar het best is
zich buiten alles te hSüden.
En dat is wat Ebeling alom in
Duitsland had waargenomen. Men
vond het 't best zich buiten alles
te houden En mensen die zich
iiefst „buiten alles houden, vragen
om een Führer, of aanvaarden
hem, waneer er een komt opda
gen"
Mensen die zich buiten %alles
houden, we kennen ze ook ln ons
land.
En omdat zij zich bulten alles
houden, maken zij alles mogelijk.
Zelfs de afbraak van ons Ko
ninkrijk.
Kabinetscrisis in Japan.
Onenigheid in de socialistische
part«.
Het socialistische kabinet van
Japan onder leiding van Tetsoe
Katayama heeft aan het gealli
eerd opperbevel om toestemming
gevraagd te mogen aftreden.
Waarnemers te Tokio verwach
ten, dat het kabinet, waarvan de
Ineenstorting verwacht werd na
de jongste onenigheid tussen de
rechter- en linkervleugel van de
Japanse sociaal-democratische
partij, mogelijk vervangen zal
worden door een coalitieregering
met een door de landdag geko
zen ministêr-president van de li
berale of van de democratische
partij.
o
Huisslachtingsregelfng.
Zelfverzorgers voor vlees wor
den in de gelegenheid gesteld
varkens aan te houden voor huis-
slachting in het seizoen 1948
1949. Aanvragen voor vergunnin
gen moeten vóór 15 Maart wor
den ingediend bij de plaatselijke
bureauhouders. Voor opneming in
we kledingstukken krijgen een
beurt.
De tuinbouwcursussen zijn uit-'
stekend voor het platteland, waar
bij de vroilwen ook kennis maken
met de verzorging van bloemen
en planten.
Er zijn verschillende films, die
nu en dan op de cursussen ver
toond kunnen worden en het ge
sproken woord -toelichten.
Kookcursussen worden momen
teel gegeven te Drelschor, Schud-
debeurs, Sint Maartensdijk, Hoe-
dekenskerke en Retrenchement.
Naaicursussen te Arnemulden,
Zoutelande. Aagtekerke en West-
kapelle.
JAAG DIE RHEUMATIEK UIT
UW LEDEMATEN.
Ontdoe Uzelf van de slopende
kwaal. Neem regelmatig Kru-
schen Salts iedere morgen in
Lw eerste kopje thee en ge
voelt U al gauw een heel ander
mens. Dat doet de wetenschap
pelijke samenstelling van Kru
schen zes minerale zouten.
Die wekken de bloedzuiverende
organen weer optot jeugdig
krachtige werking. Ook Uw or
ganen hebben die opwekking
nodig. Waarom zoudt ge ze die
dan niet geven, met Kruschen
Salts onder Uw bereik en met
het vooruitzicht weer helemaal
de oude te worden, fief en fit
en tot het verzetten van bergen
in staat?
Kruschen Salts wordt over de
hele wereld verkocht. Vraag
Kruschen Salts bij Uw Apothe
ker of Drogist. (Ingez. Med.)
•Volgens welingelichte kringen
te Washington zou de mogelijk
heid bestaan van een conferentie
des zestien Marshall-landen in
Maart aanstaande. Naar verluidde
ls men het er bjj informele be
sprekingen tussen Groot-Brlttan-
nië. Frankrijk en de V. S. over
eens geworden, dat het meest ge
schikte tijdstip waarschijnlijk zou
zijn ongeveer de tweede week ln
Maart, na het debat van de Ame
rikaanse senaat over het plan en
nadat de commissie voor buiten
landse aangelegenheden van het
Huis van Afgevaardigden haar
versie van het wetsontwerp heeft
uitgebracht. Inmldels wordt van
waarnemers ln het Amerikaanse
congres vernomen, dat thans wel
als zeker moet worden aangeno
men, dat het steunbedrag voor de
eerste vijftien maanden voor een
bedrag van wel een milliard dol
lar besnoeid zal worden.
Pianist van 12 jaar.
De 12-jarlge Portugese pianist
Sergio Varella Cid heeft in Lon
den gedebuteerd. Het wonderkind
speelde het eerste pianoconcert
van Beethoven.
Naar aanleiding van dit optre
den schrijft de „Times", dat uit de
mond der kinderen de muzikale
wijsheid voorkomt, nodig voor het
vertolken van een dergelijk con
cert.
Waardig antwoord.
Het Chr. Lyceum te Sneek
had ter gedeeltelijke dekking
van het geraamde tekort ad
f 12.550 dit Lyceum ontvangt
nog geen rijkssubsidie aan de
Prov. Staten van Friesland een
subsidie van f 3000 gevraagd.
Dit verzoek weid echter ge
weigerd.
Alle leden van de linkse par
tijen zonder één uitzondering
stemden tegen.
De voorstanders van het Chr.
Lyceum zijn het antwoord niet
schuldig gebleven.
En het was een waardig ant-
v. oord.
Een stroom van giften kwam
los.
Vrijdag kon de penningmees
ter meedelen, dat reeds een be
drag van f 4700 was ontvangen.
Een waardig maar .ook een
verblijdend antwoord.
En diep beschamend voor de
bengpen tegenstanders, die er
zelfs in 1948 het recht van het
bijzonder onderwijs nog niet we
ten te erkennen.
Christelijke Bond van
Huispersoneel.
Na «en tijd van voorbereiding:
is thans officieel de Christelijke
Bond van Huispersoneel gesticht.
In Amsterdam ls reeds een vol
ledige afdeling van deze Bond tot
stand gekomen, terwijl in een
aantal andere plaatsen leden van.
de Bond bezig zijn, de oprichting
van een afdeling voor te bereiden.
Ben voorlopig hoofdbestuur
werd gekozen. Presidente daarvan
is mej. M. Wessel, Prinsengracht
997, Amsterdam.
Wat gebeurt er in Indië.
De Pradjoerit, een revolution-
nair blad In Indië, gaf kort ge
leden een volledig overzicht van
de sterkte en de organisatie van
het Rode leger.
De „Revolusioner", orgaan van
de Indonesische socialistische
jongeren, pleitte in een artikel
„Perloe Dictatuur", de noodzake
lijkheid van de dictatuur.
Hetzelfde blad tooit zijn phrtij-
berichten met de Sovjet-ster.
o
Slachtoffer van verkeers
ongeluk.
Zaterdagavond kwam de 47-
jarige Dr D. de Liefde te Haar
lem, toen hij per fiets de rijks
straatweg overstak, in botsing
met een uit Santpoort komende
auto. Hij werd gegrepen en op
de motorkap geslingerd. Tenslotte
kwam hij Tpct het hoofd tegen de
linker voorruit terecht. Het
slachtoffer was vrijwel onmid
dellijk dood.
o
De twee inzittenden van een
Anson-toestel der Britse lucht
macht werden gedood, toen het
vliegtuig Maandag in een wijk
van Londen neerstortte en terecht
kwam op een trolley-bus.
Agitatie in Djocja oppositie tegen Soekarno en Halts.
(Van onze Haagse correspondent.)
„Onze regering kan op dit ogenblik weinig anders doen dan
afwachten, hoe de situatie in en met de republiek Djocja zich
ontwikkelt en inmiddels ongestoord voortgaan met de weder
opbouw van Indonesië", aldus een hooggeplaatst autoriteit en
weinig woorden, de laatste tijd gesproken, zijn zo waar en
juist als deze.
Want ook in Den Haag ko- houding, zonder evenwel te doen
men thans berichten binnen
over een ongeregelde toestand
in de republiek. Men is te voor
zichtig om ze voor waar te
stempelen, doch aangezien er
geen koe bont wordt genoemd
zonder, dat er een plekje aan
is zal er wel iets aan de hand
zijn.
Hoewel in sommige sectoren
een vrij grote rust heerst en de
republikeinse troepen zich ge
dragen overeenkomstig hun
verplichtingen, duren op vele
andere plaatsen de bestands-
schendingen lustig voort. Een
Nederlands officier, die ons
vanuit Medan schreef: „Zo, we
hebben weer eens een bestand
en dusgaan we de schen
dingen maar weer tellen plus
onze doden", zal er dan vermoe
delijk niet zo heel ver naast zit
ten. Ook in officiële kringen
maakt men zich weinig illusies.
In de huidige ontwikkelings
fase moeten we evenwel met di
verse, soms tegenstrijdige fac
toren rekening houden. Duide
lijk is, dat Soekarno en met
hém de gehele republiek een
harde nederlaag heeft geleden
voor het internationale forum.
Tegen de van alle diplomatieke
en parlementaire eruditie ge
speende woorden en daden van
de zelfverzorgersregeling gelden
dezelfde richtlijnen ais het vorig Djocja, plaatste Batavia een
laar- welwillend tegemoet komende
Rapport Zweedse luchtvaartechnici.
Een „druk op de knop oorlog"
met aanvallen uitsluitend uitge
voerd door middel van robotwa
pens, vanaf de grond .bestuurbare
wapens, zal ln de komende 15 4
20 jaar nog niet mogelijk zijn, al
dus zegt een rapport, uitgebracht
door de technische staf van de
Zweedse luchtmacht.
Na er op gewezen te hebben,
dat jagers nog altijd de enige ef
fectieve verdediging zijn tegen
robotwapens van het type V. 1,
terwjjl de V 2 alleen bulten wer
king kan worden gesteld door
aanvallen tegen hun bases, geeft
het rapport enige prognoses over
de toekomstige ontwikkeling van
de militaire luchtvaart.
„Binnen vijf jaar zullen alle ja
gers straalvliegtuigen zijn met
snelheden van 1.000 tot 1150 km.
per uur, terwjjl het merendeel van
de zware bommenwerpers, dat
waarschijnlijk nog door propellers
gende op hoogten tot 12,000 km.,
een gemidelde snelheid van 750
km. per uur zal bereiken".
Het rapport voorspelt verder,
dat over tien jaar jachtvliegtui
gen supersonische snelheden tot
1500 km. per uur zullen halen,
terwijl tegen die tijd ook de bom-j te zijn ge raakt met Isoêdanezeru
menwerpers straalaandrijving zul-
vergeten, dat Indonesië groter
is dan Djocja en dat het in die
gebieden anders, beter gaat. Dit
heeft in het buitenland indruk
gemaakt. Ook al kunnen we
niet veronderstellen, dat Kirby
nu plotseling een apostel voor
de Nederlandse zaak isgewor
den, moeten we toch niet uit
het oog verliezen,dat er van
lieverlee meergevoel voor de
juiste begrippen is komen heer
sen bij de vele diplomatieke,
militaire en journalistieke
wdhrnemers, die de Veiligheids
raad direct of indirect naar In
donesië heeft gedirigeerd. Een
voorzichtig terug krabbelen van
de grote, buitenlandse pers, die
thans zonder soms Soekarno
ongelijk te geven,- toch meer be
grip begint te tonen voor ons
standpunt, is er het gevolg van.
Soekarno en consorten hebben
dit goed. in de gaten gehad en
zijn wat gematigder geworden.
In politieke kringen in Den
Haag is men dan ook geneigd
te geloven, dat thans voor de
eerste maal Soekarno en het
kabinet Hatta ernstig willen,
dat het bestand zal worden na
geleefd, doch vermoedelijk gaan
ze nu de wrange vruchten proe
ven van de boom. die zij zelf
hebben geplant.
De algemene situatie in de
republiek schijnt belangrijk on
gunstiger te zijn, dan hier thans
algemeen wordt aangenomen.
Geruchten doen de ronde als
zouden tienduizenden Soeda
nezen in opstand zijn gekomen
tegen de Javanen. Op diverse
plaatsen o.a. bij Djocja zouden
harde gevechten geleverd wor
den met wisselend succes aan
beide zijden. Ook rond Ban
doeng schijnen eenheden van
het republikeinse leger slaags
Ien hebben en dan duizend km,
per uur zullen vliegen. De Zweed
se technici verwachten, dat zowel
jagers als bommenwerpers over
tien jaar zich boven de 15.000 me
ter zullen voortbewegen.
Enige tijd geleden is ln de Wa
den een oproep verschenen voor
het verzamelen van appel- en pe
renpitten, voor het planten van
boomgaarden.
Een lezer zou gaarne het adres in Den Haag steeds meer aan
zat worden" voortgedreven, vile- weten. Wie kan helpen? hangers.
Daarnaast wordt ook de po
litieke oppositie tegen Hatta
met de dag sterker. Met grote
spandoeken en in spreekkoren
wordt het heengaan van Hatta
geëist en aangezien er vooral
onder de linkse elementen, dus
in de huidige oppositie vele fa
natici zitten, doet dit het erg
ste vrezen. De mening, welke
we kort geleden verkondigde,
dat de republiek zich zelf aan
het oplossen is in een poel van
onlusten en verwarring, vindt
niet alleen in Batavia doch ook
