In de tang van de duivel Haac VlCuzL-t&hd Het Zeeuwse electriciteitsnet. Land, waar gastvrijheid heerst. 1500 nieuws aansluitingen in komende 2 jaar. De mynenoprulmmgsdienst wordt opgeheven. fewbHMïi s-iafd Geei verhoging van tarieven. kerstgeschenk n Xo'h eleqanfk lei'dtiTas van Nationale Jeugdwedstrijd voor toeristische affiche*. Amerikaanse hulpjvoor vier landen. Australië blijft in Commissie van goede diersten. Reiziger in motballen collecteerde voor Hitiers zoon. Hier zit hij dan tegenover mij, hij heet Jakobus Akkerman, hij is getrouwd en vader van twee kinderen. Hij is nog jong, een goede dertiger. Maar toen hij mij vroeg, eerlijk te raden naar zijn leeftijd, schatte ik hem op ruim veertig jaar. Er kwam een glim lach op zijn gezicht, een glim lach, die weemoed verried. 't Is niet in m'n kleren gaan zitten, die gruwelijke tijd, zei hij zacht. Ellende en narigheden knagen aan het lichaam. En toen hy dit zei, zat hy met een paar notitieboekjes te spelen. In die boekjes had hij aangete kend, wat hem in zijn jonge le ven is wedervaren. Hier zit hy tegenover me en hij vertelt het trieste relaas van zijn bevindingen in een tijd, die hij nooit zal vergeten. Nooit ver geten; want de periode waarover hij verslag doet, heeft een merk teken nagelaten, dat niet te ver wijderen is. Het is een merkte ken, dat zich diep heeft vastge zet in zijn geest en in zijn we zen. Misschien zal het op de duur vervagen, doch geheel verdwijnen zal het nooit. Jakobus Akkerman was geen held. Hij was evenmin een lafaard. Hij deed, wat duizenden deden; hij liet na, wat eveneens duizenden nalieten. Hij heeft ge klemd gezeten in de tang van de duivel, want dat was het na t ionaal-socialisme. Tijdens de oorlog was Jakobus Akkerman tewerk gesteld in het Duitsland van Hitier, het rijk van dictatuur en willekeur. Met honderdduizenden anderen vorm de hij het slavenleger van een rijk, dat de normen van het Christelijk leven terzijde had ge steld. Het gevolg was, dat de enkeling niets meer te betekenen had en het nazi-systeem er op uit was om individuen tot kudde dieren te maken. De Nederlandse arbeider Jako bus Akkerman is dus geen bij zonderheid. Hetgeen hy in het buitenland heeft meegemaakt, hebben duizenden eveneens mee gemaakt, veelal zelfs in ver schrikkelijker mate. Akkerman heeft echter begre pen, dat vergeven niet mag bete kenen: vergeten. Hij is van me ning, dat zijn kinderen en de kin deren van alle mensen, die in vloed van het gehele volk wen sen op de regering van hun land, moeten weten, wat eenmaal kon plaats vinden in een staat, waar het Christendom door de staats lieden werd afgezworen en een in wezen volkomen heidense, zelf ontworpen religie ten troon werd verheven. Daarom heeft Akkerman een paar notitieboekjes volgeschreven met zijn ervaringen. Opdat men niet vergete. Een man als Akkerman weet echter de schrijftaal niet met élan te hanteren. Ik blader in de boekjes en ontdek, dat het geschrevene wemelt van taalfou ten. Over zijn vrouw schreef hij: Ik heeft haar lief... En over zijn kinderen: Ze zijn schatig.... Het geen intussen niets afdoet aan de oprechtheid van deze ontboeze mingen. En al is zijn stijl onbe holpen, toch zijn de notitieboek jes documenten van waarde. Als ik nou alles 'es haarfijn vertel, stelt Jakob voor. En u schrijft het dan op... Want in mijn handen voelt een penhouder zich niet thuis. Als ik mag kiezen tussen het schrijven van een brief en het versjouwen van tien zakken kolen van de kelder naar de zolder, dan kies ik het sjouwersbaantje. Want schrijven is om zo te zeggen hek senwerk voor mij. Maar die boekjes heb je toch óók volgeschreven? Jazeker, meneer. Maar dat was alleen voor mezelf en voor m'n vrouw en kinderen. Daar stak het dus niet zo nauw met de taal. Maar ik zou willen, dat ock anderen, die niet in de hel van Duitsland zijn geweest, ken nis kregen van wat zich daar heeft afgespeeld en wat de Ne- Wat een Nederlander in Hitler-land ondervond Te boek gesteld door J. W. Ooms I Feuilleton. door H. Lourense. 75) o— Als de Meimaand weer in het land is, en een koeltje de geu ren van kamperfeli en jasmijn vanuit het Hof hun huis bin nendraagt, ligt Francien tevre den en volmaakt gelukkig in het weelderige bed. Dicht bij haar, in een met hemelsblauw lint opgemaakte wieg, ligt hun eersteling, een jongen. Ze is zich alleen de dank be wust, die opwelt uit haar ziel, voor al het goede, dat God hun schenken wil. De laatste weken heeft haar moeder zich niet langer op de achtergrond laten dringen, en gezorgd dat een juf, in het be zit van „kinderverzorging" de staf van dienstpersoneel komt versterken. En dat zal niet voor enkele weken zijn, zelfs Siem vermag niet iets aan dit besluit te veranderen. De oude Marten haast zich bij het vernemen van de gezinsuitbreiding bij Siem, de nieuwe wereldburger te gaan begroeten. 't Is hem alles onwennig en vreemd. Juf waakt over het kind, en Opa maakt geen schijn van kans de jongste Aaks een ogenblik in handen te nemen. De rust van de kleine gaat voor alles. Ja, 'tis z'n geluk, dat Siem tussen tijds even thuis komt, anders was hy, zonder de kleine maar te zien, de deur uitgestuurd. derlandse werkman daar heeft moeten verduren. En zoo gaan we dan beginnen. Ik zal de kroniekschrijver zijn van de bevindingen van Jakob Akkerman, een man uit velen. En aangezien een kroniek geen róman is, zullen de feiten ge trouw worden weergegeven, pre cies zoals Jakob deze heeft ge memoreerd. Bij een roman gaan de gegevens uiteraard door de geestesfilter van de schrijver, zo dat ten slotte de waarheid van de auteur primair is. In een ro man zijn alle dingen waar ge beurdin de verbeelding van de schrijver tenminste. Deze kro niek evenwel geeft naakte feiten. 1939 In '39 werd Jakob gemobili seerd en hij deed in het Neder landse leger dienst als chauf feur; hierdoor bleef hij in zijn vak, want in het burgerleven was hij eveneens autobestuurder. Ge durende de oorlogsdagen van Mei 1940 kwam hij niet uit de kle ren, want hij moest dag en nacht in touw zy'n voor aan- en afvoer van manschappen en materiaal. Na de capitulatie van ons le ger ging hij spoedig met groot verlof, -een gevolg van Hitiers zogenaamde „grootmoedigheid" om de Hollandse soldaten niet als krijgsgevangenen weg te voeren. In werkelijkheid was deze „goed heid" niets anders dan een po ging om in één keer het Neder landse volk voor Duitsland te winnen. Dat Hitier faalde in de ze toeleg, kwam al spoedig aan het licht. Akkerman kwam terecht in de werkverschaffing, die op order van Mussert al spoedig een an dere naam kreeg. Volgens de N. S. B. had het woord werkver schaffing in de ogen van wer kend Nederland een onaangena me klank gekregen. Daarom werd er nu Werkverruiming van gemaakt. In die werkverruiming voerde men objecten uit voor de Nederlandse Heide Maatschappij en Jakob Akkerman werd naar Woudenberg gedirigeerd om daar voor genoemde Maatschappij grondwerk te verrichten. Akkerman zucht en vraagt me, of ik iets van deze Maatschappij afweet. Maar zonder mijn ant woord af te wachten, zegt hij in ongezouten taal, hoe zijn mening is. Na Woudenberg was hij werk zaam te Rhenen en in die tijd begonnen voor de arbeiders grote gevaren te dreigen. Duitsland maakte een aanvang met het zo genaamd vrijwillig aanwerven I van buitenlandse arbeidskrach- f ten tot tewerkstelling in die Hei- j mat. Het duurde niet lang, of de mensen in de werkverruiming kregen een oproep. Ook Jakob Akkerman. Tot zijn groot geluk werd hy, na medisch onderzoek, afgekeurd. Hij voelde zich nu be trekkelijk veilig, doch dit duurde niet lang. Hij kreeg een oproep tot herkeuring en moest dus weer voor een dokter verschijnen. We derom werd hij afgekeurd. Na twee weken ontving hij opnieuw een oproep tot herkeuring. Op nieuw werd hij afgekeurd. Dit spelletje ging zo door tot negen keer toe. Maar toen ging het mis. Er kwam een Duitse dokter om de herkeuringen te verrichten. Die keek de arbeiders even in de mond, klopte hen voor de vorm op de borst, en na deze cere monie was men goedgekeurd voor werk in Duitsland. Zo verging het ook Akkerman. Het gevaar voor uitzending was nu onafwendbaar geworden. Ja kob Akkerman overwoog om on derduiker te worden; zijn vrouw had hiertegen echter grote be zwaren, daar zij meende, dat het leed dan niet meer te overzien zou zijn. Als haar man was on dergedoken, wie zorgde er dan voor ,dat zij toch het zo hoog nodige weekgeld kreeg Akkerman zag toen geen an dere mogelijkheid meer en nam dus de weg van de minste weer stand. Spoedig kreeg hij een oproep. Met een groot aantal arbeiders zou hij op transport worden ge steld naar het Reich, waar het voor een arbeider ideaal werken was, zo men de propaganda wil de geloven. Akkerman zag het er van ko men, dat hij in een fabriek te werk zou worden gesteld. Daar moest hij niets van hebben, want hij wist vooruit, dat hij zich tus sen de muren van een fabriek als een gekooide vogel zou voe len. Als hij dan tóch naar Duits land moest, dan het liefst als chauffeur, dan was er tenminste kans, dat men nog enige vrijheid in doen en laten behield. Toen op het bevolen tijdstip de aangewezen arbeiders op het sta tion verschenen en appèl werd gehouden, bleek Akkerman te ontbreken. Vijf kwartier later reed een lange trein weg in oos telijke richting. Het arbeiders transport was aangevangen, doch Jakob Akkerman bleef voorlopig achter. (Wordt vervolgd.) De nota van Ged. Staten betreffende de voortgezette electrifi- catie van Zeeland is in de afdelingen der Prov. Staten zeer druk besproken. Er is tamelijk wat critiek geleverd, enigszins tot ver- Wondering van Ged. Staten, die meer waardering verwacht hadden. De nota van Ged. Staten gaat uit van het aansluiten van 1500 percelen in de komende twee jaren, volgens hen het hoogst be reikbare. Er waren echter statenleden, die meenden, dat veel meer bereikt kan worden en zij deden daartoe diverse voorstellen aan de hand. Zo werd gezegd, dat door ver hoging der stroomprijzen met 1 cent per kwh over de hele linie een groter resultaat zou worden verkregen, maar daartegen waar schuwden Ged. Staten, omdat deze verhoging nooit door de met de prijsbeheersing belaste Instan ties zal worden goedgekeurd en omdat bovendien het gevaar niet denkbeeldig ls, dat sommige gro te industriën zelf stroom gaan opwekken, hetgeen dan goed koper zou uitkomen. Er was een Statenlid, dat de juistheid der mededéllng van G.S., dat met algehele aanslui ting der percelen f 16 millioen is gemoeid, in twijfel trok en door eigen becijferingen slechts tot f 12.731.000.kwam. G.S. toon den echter aan, dat zijn uitkom sten van een verkeerde basis uit gingen en dus onjuist waren. Overigens zijn G.S. vurige voorstanders van het vormen van een sterk fonds voor de aan sluiting der z.g. onrendabele lij nen. Dat is uit sociaal oogpunt niet anders dan te verdedigen, maar vergeten mag h.l. niet wor den, dat door economie en tech niek grenzen worden gesteld. Ook al zou besloten worden tot een veel snellere eleetrificatle en I ook al zouden daarvoor gelden aanwezig zijn, dan zal het niet mogelijk zijn in de komende twee jaren verder te gaan als gevolg I van gebrek aan materiaal en arbeiders. Maar nu de nodige gel den ten enenmale ontbreken, zullen verhoogde bijdragen moe ten komen uit de overheidskas. Mogelijk was dan ook de kraamkamer voor hem gesloten gebleven. Want naar jufs mening moet het bezoek zeker niet komen voor de vierde dag. Als het kind wakker was, nu ja. Maar daar moet opa dan maar op wachten. En als hij geen tijd heeft, maar eens op een andere dag terug komen. Gelukkig komt op dit kritieke moment vader thuis, zodat opa Marten z'n jongste nakomeling zelfs in handen krijgt. Van z'n kleinzoon haast Mar ten zich naar zijn zoon. Haast zich. De schimmel, die de oude wit voet vervangt, schijnt niet meer gang te hebben dan een afge leefde tramknol. Maar Marten komt toch aan de Breede Havensteeg. Hij gunt zich geen tijd, even uit te spannen aan de over kant, hij maakt het paard vast aan het hekwerk, dat de hard stenen stoep van de buren af sluit. Dan loopt hy de winkel door naar boven. Kees is lichamelijk beter, dan het laatste jaar het geval ge weest is. Z'n vader treft hem al in de huiskamer, voor een der ramen aan. „Kees, 't is een wolk van ge zondheid, dat kind, eee...., dat kleinkind van jou", zo rolt de oude man haast de kamer in. Kees kan niet nalaten even te glimlachen. ,,'kHeb 'um zelf nog niet eens gezien vader." „Da's jammer, jonge, da's jammer, 'k Zei is gauw mit moe der zien te komme, dan haal ik jou ook op". „Dat hoeft niet, Siem zorgt ervoor dat ik er vandaag nog kom." „Nou da's fijn voor je." „En dat andere had je zeker ook niet verwacht?" „Wat andere?" „Nou, da'k van me peterecht afstand zou doen?" Verwonderd kijkt de oude zijn zoon aan. „Wat bedoel je Kees?" „Hebbe ze je dan nog niet ge zegd, hoe de jonge Aaks hete mot?" „Nee." „O." Kees zwijgt. Z'n vader begrijpt er niets van. „Nou, zeg es?" „Ja, nou heb ik de zaak veraaije. Da's jammer, want 'et was as verrassing voor je bedoeld. Maar ik doch dat Siem of z'n vrouw 'et je wel verteld hadde". „k Weet van niks." „Hij hiet Marten Aaks." De oude man ontroert zicht baar. „Marten Aaks", stamelt hij. Hij steunt zich even aan de tafel, gaat dan zitten. „Nee Kees, dat ken niet, dat wil ik niet. 'k Vind 'et heel mooi van jou en je jonge, dat je me zo ere wil, maar dat mag ik niet anneme." „Zo mót je d'r nou ook weer niet over doen, vader. Ik heb d'r zelf geen stem in gehad. Siem en z'n vrouw hebbe 'et same klaargemaakt, en alleen De financiële politiek van de PZEM kon bij enige leden geen bewondering wekken. G.S. ant woordden daarop, dat men dan eens moet Ietten op de moeilijke situatie in Zeeland, dat echter de vergelijking met beter be deelde streken zeer wel kan door staan. De stroomprijzen wijken in 't algemeen niet af van die elders gelden en als dan nog bedacht wordt, dat het bedrijf tot heden financieel gezond is, ls een warm woord van hulde en waardering voor de bedrijfs leiding zeker op zyn plaats. Het is volgens G.S. onmogelijk, om het z.g. PZEM-fonds op te voeren van f 135000 tot 1 millioen. Het bedrijf zou daardoor voor lange jaren economisch en finan cieel op onverantwoorde wijze worden bezwaard en wat zou ln dit geval van de industrialisatie van Zeeland terecht komen? Het is niet reël gedacht, dat andere Instanties voor dit doel een gelijk bedrag bijeen zouden brengen. Wanneer er in de toekomst winst wordt gemaakt door het be drijf ligt het zeker ln het voor nemen het PEZEM-fonds verder op te voeren. Ged Staten zagen voorts geen reden om de bijdragen van de be langhebbenden of de gemeentebe sturen voor de z.g. garantielijnen na verloop van tijd terug te beta len. Wanneer dit zou gebeuren, dan kunnen de vereiste middelen niet voor verdere bouw van ga rantielijnen worden bestemd. De mogelijkheid tot terugbetaling wordt beheerst door de uitkom sten der exploitatie. Er is geen sprake van winst op garantielij nen. Naar de mening van G.S. ge tuigen de plannen van Inzicht ln de sociale zrjde van het vraagstuk Men ls zover mogelijk gegaan. Vallen er, om welke redenen ook, aansluitingen ln de gunstigste groepen af, dan zal men met het beschikbare bedrag ook aanslui tingen subsidiëren uit de minder gunstige groepen. Over voortgaande eleetrifica tle na twee jaren valt momenteel nog niets te zeggen. 7i ideaal aoes (Ingez. med.) De Amerikaanse commissie voor buitenlandse betrekkingen van de senaat heeft de betaling van 19 millioen dollar aan Zwit serland goedgekeurd voor tijdens de oorlog door Amerikaanse bommenwerpers aangerichte scha de. Eveneens werd de betaling van twee millioen goedgekeurd aan andere neutrale landen, die schade geleden hebben door de Amerikaanse strijdkrachten. Aantrekkelijke prijzen voor jeugdige kunstenaars. Teneinde de Nederlandse jeugd te interesseren voor het toeris me, schryft de Algemene Neder landse Vereniging voor Vreemde lingenverkeer (A.N.V.V.), Park straat 88 te 's-Gravenhage, een prijskamp uit voor het beste ont werp voor een pakkende affiche, welke ten doel heeft in het bui tenland belangstelling op te wek ken voor Nederland als toeristen- land. Deelname aan de wedstrijd staat open voor de gehele Neder landse jeugd, die op 1 Juni 1948 minimaal 16 en maximaal 20 jaar oud is. De termijn van Inzending loopt van 1 Januari tot en met 31 Mei 1948. Drie zeer aantrekkelijke geld prijzen worden door de A.N.V.V. voor de bekroonde inzendingen uitgeloofd, t.w.le prijs f 250. 2e prijs f 150.3e prijs f 100. De A.N.V.V. zal adspirant-deel- nemers op schriftelijk verzoek gaarne nadere gegevens doen toekomen. De uitslag van deze prijskamp zal gepubliceerd worden in de dagbladen. De mogelijkheid ls niet uitge sloten, dat in 1948 een interna tionale tentoonstelling van door jongeren ontworpen toeristische affiches wordt georganiseerd. Mochten de desbetreffende plan nen doorgang vinden, dan zal getracht worden op deze tentoon stelling ook de bekrooide ont werpen van de A.N.VV.-prijs kamp te exposeren. Doch waar ook kleurlingprobleem bestaat. Prof Dr Jhr Van Winter, hoogleraar aan de rijksuniversiteit te Groningen, heeft in opdracht van de Nederlandsch Zuid-Afri- kaansrhe vereeniging en op uitnodiging van het genootschap Nederland-Suid Afrika te Pretoria een 4-maandsc studiereis ge maakt naar Znïd-Afrika. Prof van Winter, die zich in de laat ste 20 jaar in het bijzonder heeft toegelegd op de studie van Zuid-Afrika vertelt hier 't een en ander over zijn reiservaringen. De Afrikaner wordt geken merkt door gastvrijheid. Deze goede eigenschap dateert uit de tijd, dat het hotelwezen weinig ontwikkeld was. Gebeurde het, dat bij vele volken, de gastvrij heid minder werd met het toe nemen der hotel-accomodatie, in Zuid-Afrika was dat niet het geval en behield het volk deze eigenschap wat het voor een vreemdeling uiterst gemakke lijk maakt zich snel een goed beeld te vormen van het Afri kaanse gezinsleven. Dichter bij de natuur. De Afrikaner staat dichter bij de natuur dan wij. Als wij ons weekend op het land doorbren gen doen wij dit om de grote stad te ontvluchten. Als de Afrikaner het doet, zet hij slechts een oude platte landstraditie voort. Dit geldt, volgens Prof. Winter, zowel voor de Engels- als voor de Neder lands sprekende Afrikaner. Een verschil tussen beide ca tegorieën is, dat de Engels spre kende Afrikaner sterker aan En geland verbonden is dan de Ne derlands sprekende inwoner van Zuid-Afrika aan ons land. De eerste komt daardoor minder tot eigen scheppingen dan de laatstgenoemde. Er komt echter een kentering die door de oor log ontstaan is en waarin allen, vooral de soldaten, slechts één gedachte hadden: „We zijn Zuid-Afrikaners!" De kleurlijn! De „kleurlijn" wordt in Zuid- Afrika nog streng gehand haafd. Er ls een blanke elite, die een groot aantal werk zaamheden voor zichzelf gere serveerd houdt. Dit geldt niet alleen voor beroepen, die een bepaalde opleiding vereisen, doch ook voor werk waar vrij wel geen schoolopleiding voor. nodig is (bij voorbeeld kruiers bij de spoorwegen). Men doet dit met de speciale bedoeling de blanken, die aan lager wal ge raakt zijn, de kans te geven in een milieu van blanken er weer boven op te komen. Het is daar om ook wel zo, dat blanken in Zuid-Afrika werkzaamheden „beneden hun stand" kunnen verrichten zonder dat zy daar- maar gevraagd of ik d'r op tege was. Nou vanzelfs niet, ik vind 'et mooi". ,,'k Denk, da'k toch nog effe terug gaat om te zegge da'k d'r erg erkentelijk voor ben, maar dat ze jou vernoeme mótte. Da's onder ons altijd regel gewest. As 't nou de tweede was." „Dan zou ik 'et in geen geval gewild hebbe, vader. Dan gold 'et Francien d'r vader, en daar benne ze teveel an verplicht." „Nou ja, vort dan." „Maar wat had je nou nog op je hart vader?" ;,0 ja, 'k zou 'et helemaal ver gete, 'k 'eb een mooi plannetje bedocht, toen ik dat kind d'r net zo voor me had. Me mótte mit z'n alle op de kiek, jij en Siem en ik met de kleine. Dat ben dan vier geslachten Aaks. Da's in tije niet geweest". „Maar ik ken slecht mee, va." „Die fotograaf zei toch wel daar wille komme, denk ik. 't Mót dan maar koste wat 'et kost. Late me maar meteen af- spreke. Ik kom overmorgen met moeder hierheen. Dan zien me wel verder." Enkele weken later krijgt een fonkelnieuw portret een ere plaats in de huiskamer van „Ouderzegen", naast het grote kabinet. De oude Marten, met z'n pe tekind op de knie en de vader en de grootvader er achter. En menigmaal betrapt moe der Janna er haar man op, dat hij, voor het portret staande, een heel gesprek met z'n achter kleinzoon houdt. (Wordt vervolgd). om als gedeclasseerd worden beschouwd. Vaak ziet men blan ken met een universitaire oplei ding in een of andere winkel achter de toonbank staan om er varingen in de detailhandel op te doen. De gebeurtenissen in Indië hebben de Afrikaners sterk ingenomen tegen alles wat Brits-Indisch is. Boycot tegen Indische winkels. Op het ogenblik is er een zeer effectieve boycot tegen Indische winkels. Geen blanke koopt er thans zijn goederen en de be staansmogelijkheden van deze winkeliers zijn vrijwel verdwe nen. Ook bij de jeugd is ten aan zien van het kleurenprobleem, geen ander standpunt, dan bij de ouderen. Hoewel de jeugd in andere opzichten progressief is, komt dit niet tot uiting in een vriendschappelijker houding je- gen de kleurlingen, die in aan tal de heersende blankengroep sterk overtreffen. b toewij- van het beft een volgens Koude kermis in een warm land. 't Plan was mooi opgezet. Vijt grote en zeven kleine ker misexploitanten trokken in Maart van dit jaar naar Egypte met een compleet Lunapark De regering verleende mede werking. Daar za: wat in! De Egyptenaren zoudm naar harte lust kermisvieren en wij zouden de deviezen binrenhalen. 't Werd echter een lelijke mis lukking. In Cairo blek men aan een kermis geen b-hoefte te hebben. Er werd geer vergunning ver leend. In Aletandrië mocht men na lang wach en een paar weken draaien, maar toen was 't afge lopen. Weer terig naar Cairo, doch opnieuw zonder resultaat. Of toch niet hriemaal. Hier trachtte n.I. de impressario. die aan de ex ploitanten gouden bergen had be loofd, het park te plunderen, wat echter mislukte. En toen kwam tot overmaat van ramp de cho lera. Het eind zal nu wel zijn, dat de regering inplaats van deviezen binnen te halen, zal moeten hel pen om de kermismensen, die helemaal berooid zijn, naar huis le halen. De deviezen-speculatie mis lukte. 't Werd een koude kermis daar in dat warme land. De commissie voor o zingen van beide Huizei Amerikaanse congres I voorstel aangenomen aan Italië, Frankrijk, Oostenrijk en China 540 millioen dollar zal worden toegewezen. Zowel de Senaat als het Huls van afge- vaardigden hebben dit compro mis-voorstel goedgekeurd. A.F.P. meldt, dat 522 millioen hiervan aan de drie Europese landen zal komen. Het wetsontwerp zal nu aan Truman ter ondertekening worden gezonden. De Veiligheidsraad heeft una niem besloten, dat Australië lid van de commissie van goede diensten zal blijven. Ook na 1 Januari a.s., de datum waarop Australië's lidmaatschap bij de V. N. afloopt. De Belgische afgevaardigde van Langenhove verzette zich er te gen, dat de Veiligheidsraad zich mengde in werkzaamheden van de commissie van goede diensten. Vooral op Walcheren viel veel te doen. Evenals de mijn- en munitie-opruimingsdienst van de Konink lijke Landmacht heeft de mijnenopruimingsdienst (M.O.D.) van de Koninklijke Marine zijn gevaarlijke werk vrijwel voltooid en wordt als zodanig aan het eind van het jaar opgeheven. Het werk, dat nog te doen valt, en waartoe ongeveer een tiende van de sterkte in functie blijft, zal de te reorganiseren mijnendienst te verrichten. Het hoofd van de M.O.D., kapt. luit. ter zee B. C. Mahieu, die deze functie 2% jaar heeft bekleed, wordt per 1 Januari daarvan ontheven. Deze ontheffing betekent het Duitsers zich nooit hadden voor einde van een soort statische bereid op het wegnemen van de oorlog, die dit marine-orgaan na de vrede heeft moeten voeren. mijnen zij legden ze en zagen niet om bleek dit een fiasco. sinds jaren daartoe technisch opgeleid personeel. o Een strijd van kennis, koelbloe- Daarom namen onze jongens het digheid en kunde tegen de dood j spoedig over. De marine had maar ook doodgevaarlijk mate riaal. De M.O.D. heeft een gewel dige arbeid verricht, waaraan om psychologische redenen wei nig ruchtbaarheid werd gege ven. In totaal zijn meer dan 600.000 explosieven opgeruimd. Het leven en het bedrijf kon pas weer op streek komen als de gevaren waren verdwenen. De opbouw en het herstel (met name van de bruggen) kon slechts ter hand worden geno men als men niet meer bevreesd behoefde te zijn voor explosies. Vooral op Walcheren viel er heel veel te doen voor deze dienst. De Walcherse be volking zal zich nog herinneren met welke enorme explosies dit gepaard ging. Geen wonder, dat particuliere bedrijven, reede- rijen, bergingsmaatschappijen, en ook waterstaat, grif de kos ten betaalden, die men in re kening kon brengen. De M.O.D. heeft de staat daardoor weinig geld gekost. Naar schatting heeft de M.O.D. 8590 pet. van alle gevaarlijke mijnen, hetzij dat deze op het strand of voor de kust of waar Nederlands helderziende bracht moord tot klaarheid. Deze zomer werd te Borger- hout in België de 73-jarlge pas toor Vrints op afschuwelijke wijze van het leven beroofd. Onmiddel lijk na de moord hield de Bel gische rijkswacht twee jonge Ne derlanders uit de omgeving van Arnhem aan, die ervan verdacht werden de moord te hebben ge pleegd. De recherche was tot hun arrestatie overgegaan op aanwij zing van een 76-jarige dienstbode van pastoor Vrints, doch al spoe dig bleek dat de Nederlanders een alibi hadden en niets met de moord uitstaande konden hebben. De politie kreeg al spoedig ge- ver sie, welke de dienstbode omtrent de toedracht van de moord had gegeven, deden twijfelen. Wegens haar gezondheidstoe stand kon men haar niet aan een streng verhoor onderwerpen. De speurders verzochten hierna de Nederlandse helderziende Peter Hurkos om zijn medewerking. Men leidde de heer Hurkos naar het huls van de misdaad en daar na naar de dienstbode. Aan de hand van een halsdoek, die hrj vond en waarop bloedsporen aan wezig waren, verklaarde Peter Hurkos, dat de dienstbode demis daad had gepleegd. Zodra de vrouw hersteld ls, zal men haar een streng verhoor afnemen. Jaarboeken. Wie, wat, waar Bij A. W. Sijthoff's Uitgevers Mij. te Leiden is het jaarboek „Wie, wat, waar?" 1948 versche nen in een nieuwe vorm, en zo als andere jaren stemt dit ver schijnen weer tot vreugde. Er is zo een veelheid van gegevens in verwerkt, dat de redactie het boekje moest vergroten tot 352 bladzijden. Zoals steeds, een ac tueel boekwerkje, dat, als naslag werkje en in combinatie met het jaarboek 1947, een ieder zal wil len bezitten. Maatschappelijk Jaarboekje. De Uitgeverij „Vrij Nederland" heelt, onder redactie van A. J. Luitinga, Han van Randwijk en J. M. den Uijl, eveneens een jaar boekje doen verschijnen, ge naamd: Maatschappelijk Jaar boekje 1948. Ook dit werkje, een „wegwijzer in het maatschappe lijke doolhof", verdient alle aan dacht door de begrijpelijke taal, de samenstelling, en deskundig heid. Meer dan 500.000 Mark verzameld. Het blad „Berliner Zeitung" beschrijft, hoe een Maagdenburgs handelsreiziger in mottenballen meer dan 500.000 Mark heeft verzameld door een collectie „voor de opvoeding van Hitiers Deze handelsreiziger, genaamd Helmut Riegge, vond op een dag in de trein een Engels magazine, waarin foto's van Hitler en Eva Braun voorkwamen. Op een daar van stond Eva met een bos bloe men in de armen. Er onder stond zoon van Hitier". Riegge had een idee. Hij leen de een camera en experimenteer de zo lanf, dat Eva niet meer de bos bloemen in haar armen hield, maar een jongetje: „De zoon van Hitier. strana oi voor ae kusi ui waan *^oe'1 dan ook in het water lagen, tot j tenballen dienden n g - n diep het land m, onschadehj J flage *m mot de mensen gemaakt. Op het strand b.v. werden er van de 8000 gelegde strandmij- nen, 6900 gevonden 'en opge ruimd. Dat hierbij slachtoffers te be treuren vielen was welhaast on vermijdelijk. Dat het aantal daar in die twee en een half jaar tot 12 beperkt is gebleven, percentsgewijs het laagste in geheel Europa, pleit voor de kunde van onze mannen. Het merkwaardige is, dat de meeste ongelukken gebeurden door overmoedigheid. De com mandant heeft vaak zelf als eerste een mijn waarbij wat nieuws werd ontdekt, onschade lijk gemaakt, om de mannen over de vrees heen te helpen. Aanvankelijk werden er Duit krijgsgevangenen voor dit j in contact te komen. In de loop van de conversatie placht hij te fluisteren: „Speciale missie, ik collecteer voor Hitiers zoon". Te gelijkertijd toonde hij de foto Eva met het kind en Hitier op de achtergrond. „Het is voor de nationale trots van groot belang, dat het kind, dat thans in het geheim in een kasteel in Saksen wordt opgevoed, naar het IVesten wordt overgebracht. Het kind moet buiten het bereik van de Russen worden gebracht." Hij legde dan zijn collecte-lijst voor en nam het geofferde geld in mtrktloorda!: SnteS fruitmand met orchideeën, zitter had aangediend. De politie werd gewaarschuwd, maar Rieg ge was haar te vlug af. Hij ver dween en is sindsdien niet meer gezien. oIj in het oude gedeelte van Delhi zijn onlusten uitgebroken, waa.- bij drie personen zijn gedood. Bij de Bulgaarse nationale ver gadering ls een wetsontwerp In gediend, dat de confiscatie der bezittingen van Koning Boris voorstelt, die in 1943 op geheim zinnige wijze na een bezoek aan Hitier, gestorven ls, en van ex- Koning Ferdinand. De heren Th. Waller en Mr R, F. van Lier zijn benoemd tot on der-directeuren van de Rotter- damsche Bank N, V. Kerstgroet voor de Koningin. Op 18 Dec. is uit Batavia per Constellation naar Nederland ver trokken de Luitenant ter zee der le klasse, J. L. Grypma, Hono rair Nlwin-vertegenwoordiger ln Indië. Hij voert met zich mee een Hannover, die Riegge had uitge nodigd voor de lunch, tot zijn verbazing ontdekte, dat deze zijn doperwtjes met zijn mes naar binnen werkte, hoewel hij zich werk gebruS, doch daar de als industrieel en grootgrondbe- dle als Kerstgroete namens de Nederlandse Strijdkrachten van land- en zeemacht In Ned. Indië aan H.M. de Koningin zal worden aangeboden.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1947 | | pagina 2