Goebbels streed tot de laatste dag. Leeft zfjn propaganda ook na nog voort? Nieuwe artikelen van het ontwerp handvest der I.T.O. aangenomen. Een Europese toinnie? T. R. L-kapitein van 18 jaar, die zich niet liet fotograferen. De T.R.L-terrenr synoniem met Jappen-terreur. Voor de Vrouw. Hoog spel. lacufy tot lfO& In 1944 soldaat 2e klasse in het Japanse leger. WINTER 1942-1943. Nog steeds woedt de slag om Sta lingrad. Hitler heeft uit een oogpunt van propaganda het ergste gedaan: hij heeft in een redevoering verklaard, dat Stalingrad needs in Duitse handen is. Goebbels, die een paar dagen later gpreekt, weet, dat Stalingrad de groptste Duitse nederlaag zal worden. Hjj pakt de koe bij de horens. Hij weet, dat een neder laag met honderdduizenden doden en gevangenen niet verbor gen kan blijven. Hij besluit niets te verbergen, niets te verdoe ken, niets rooskleuriger voor te stellen. Hij zegt de waarheid. Hg bespaart de Duitsers niets. Hij voorspelt algemene rouw. Hij schildert de toestanden eerder te zwart dan te wit. De geallieerde propaganda is verbluft. Is Goebbels gek gewor den? Zal het Duitse moreel niet ineenstorten? Goebbels speelt een groot en zeer gewaagd spel, maar hij wint het. Het Duitse moreel stort niet in. Wat hij vermoed heeft, ge beurt. De mensen, die zich tegen over deze verschrikkelijke situa tie geplaatst zien, besluiten ver der te strijden, verder te verdra gen om nog iets vreselijkers te vermijden. De koude douche van Stalingrad is een beslissende fac tor, maar niet in de zin, zoals de Russen en de geallieerden het hopen; Duitsland zet de strijd voort. Van nu af maakt Goebbels de propaganda van het pessimisme. Hij bespaart zjjr publiek niets. De oorlog staat er slecht voor, maar hij is niet verloren dat is zijn these. Zo verweert hij zich ook propagandistisch tegen de bombardementen van de Duitse steden. Wanneer ondergeschikten proberen de reusachtige schade en de vernietiging van hele stra ten te verdoezelen en te verzach ten, komt hij woedend tussen beide. In een geheime conferen tie met de belangrijkste Duitse hoofdredacteuren verklaart hij koel, dat men alles moet schrij ven wat er gebeurt. De vernie tiging van een stad als Keulen of Dusseldorf, zo gaat hij voort, is een grote slag en moet als zodanig worden beschreven; men moet het heroïsche van de be volking beklemtonen. Het gebeurt. En tevens gebeurt dat, wat zeifs nu nog niet verklaarbaar is; het "Duitse volk zakt onder de last van de bombardementen niet in elkaar. Vesting Europa. Goebbels wordt steeds defen siever. Hij, die met zijn hand de pols van het Duitse volk voelt, weet beter dan wie ook, dat het aantal ontevreden Duitsers en verborgen tegenstanders van het regime voortdurend groeit. Hij moet iets doen om hun de wind uit de zeilen te nemen, hun en de millioenen tegenstanders in de bezette gebieden, evenals de Ita lianen, die erg oorlogsmoe zijn. Hij vindt het slagwoord de „Ves ting Europa" uit. Wat hij daarmee bedoelt is, dat de geallieerden nooit in Europa zullen kunnen landen, dat de oor log dus onbeslist zal blijven. Zo als wij thans weten, stond er niets achter dit slagwoord. De kustversterkingen waren onvol doende. Maar de propaganda was zo uitstekend en de redevoeringen en artikelen van Goebbels waren zo nadrukkelijk, dat zij zelfs niet nalieten op de geallieerfen indruk te maken. Men bedenke wel: Eisenhower moet er door Engel se en Amerikaanse intelligentia mee op de hoogte zijn geweest, dat de kustversterkingen zeer on voldoende waren. Toch rekent hij met verliezen van bijna 500.000 man bij de invasie van Europa. De werkelijke verliezen bedroe gen minder dan 15000. Goebbels heeft gedaan, wat hij kon. Nu volgen de gebeurtenissen erlkaar in een razend tempo op. Wat hij ook zegt, het wordt door de gebeurtenissen van de volgen de dag tegengesproken. Alle be richten, die hij van militaire zijde ontvangt, blijken vals te zijn. Dat is zijn schula niet, dat is de schuld van de Duitse generaals of, als men wil, van de vijande lijke legers. Tot het bittere einde. Goebbels heeft gedaan, wat hij kon. Hij heeft het moreel van de Duitsers hoog gehouden, zo lang als het enigszins mogelijk was. Nu het echtei voor iedere Duit ser duidelijk blijkt, dat alles, wat Hitier heeft belooft, zwendel is, is ook het vertrouwen in Goeb bels geschokt. Slechts een min derheid van de fanatieke nazi's en zwakzinnigen gelooft nog aan hem. Voor de meerderheid wordt zijn propaganda een boemerang: wat hij ook zegt de mensen geloven het tegendeel. Toch zet hij de strijd voort. Zijn propaganöaministerie wordt door bommen half vernietigd, bij na al zijn zendtrs zijn lamge legd. zijn gehele publicatie-appa raat stort in, het grootste Tleel van de Duitse steden bevindt zich reeds in vijandelijke han den. Toch zet hij de strijd voort. Nog in de laatste maanden begint1 hij de fluisterpropaganda over .geheime wapens",, die een om mekeer zullen brengen. En wer kelijk: millioenen Duitsers gelo ven ook dat nog. Maar Goebbels weet, dat de oorlog verloren is en bijna alles, wat hij in die laatste maanden spreekt en schrijft, is er ook he lemaal niet meer op gericht het einde uit te stellen. Het wordt gezegd en geschreven om later, over tien of twintig jaar, weer uit de herinnering van de over levenden te worden opgehaald. Het wordt geschreven, opdat la tere generaties zullen zeggen; „Goebbels heeft toch gelijk ge had!" Zo ontstaat b.v. het opmerke- Goebbels is in zijn kwaliteit van Minister van Propaganda in het Duitsland van Hitier niet geëvenaard. Zo geraffi neerd .als Goebbels was, zo dom kon Hitier zijn. Hij be loofde het Duitse volk een klinkende overwinning bij Sta lingrad. Het werd echter de grootste nederlaag en het ge vaar was niet denkbeeldig dat het Duitse moreel ineen zou storten. Goebbels, die de pols van het Duitse volk voelt, weet het echter op te zwepen tot ver dere inspanning van alle krachten. Eens komt echter 't ogenblik dat een groot deel van het Duitse volk Goebbels niet meer geloofd. lijke artikel „Het jaar tweedui zend", waarin Goebbels het beeld van het „ijzeren gordijn" lanceert. Zo ontstaan de talrijke waarschu wingen aan de geallieerden te gen het Russische gevaar, aan de Duitsers voor wat na de neder laag met hen zal gebeuren. Deze laatste propaganda, deze tijdbom-propaganda, is thans nog niet geheel uitgeschakeld of af gedaan. Integendeel. Als niet alle kentekenen bedriegen, is Joseph Goebbels werkelijk het enige na zi kopstuk, dat voortleeft. Van de I.T.O. hangt het welslagen van Marshall's plan af. De commissie voor het ontwerpen van het Handvest der In ternationale Handelsorganisatie (I.T.O.) heeft te Genève drie artikelen aangenomen, waarin het recht wordt erkend om de import te beperken en te regelen, opdat de betalingsbalans van elk land wordt gewaarborgd. Op aandringen van de Cana dese delegatie werd besloten, dat, uitgezonderd in uiterst dringende gevallen, overleg met de I.T.O. verplicht is, voordat voorzorgsmaatregelen in ver band met de beperking worden genomen. In een andere clau sule wordt bepaald, dat de I.T.O. twee jaar na het van kracht worden van het hand vest alle quantitatieve beper kingen opnieuw moet beschou wen. De tariefsonderhandelingen. Blijkens een Zaterdag gepu bliceerd rapport hebben Noor wegen en Groot Brittannië hun tariefsonderhandelingen in het. kader van de internationale handelsbesprekingen tot een einde gebracht. Tot op heden zijn thans de tariefsonderhan delingen tussen Tsjecho-Slowa- kije en Canada, China en Tsje- eho-Slowakije, Tsjecho-Slowa- kije en Noorwegen, Chili en Libanon-Syrië, Canada en de Libanon-Syrië, China en Noor wegen en Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika voltooid, waardoor het totaal aantal gevallen, waar in deze besprekingen zijn vol tooid, is gestegen tot 22. Dit re sultaat wil nog niet zeggen, dat alle besprekingen 100 in totaal zullen beëindigd zijn op de daarvoor vastgestelde da tum, i.e. 10 September a.s. Hierbij dient in het oog te wor den gehouden, dat de belang rijkste besprekingen, t.w. die tussen de V. S. en Frankrijk en door CARLA BERGENTHAL. 6) o- Verena had verschrikt de kleren en boeken opzij gescho ven en stond nu als een kop pige, verstokte zondaar voor die vrouw met haar klare blik en wist niets te zeggen. Rustig zette deze de pap voor haar neer en schoof een stoel bij de tafel. Ze liet haar tijd om tot zichzelf te komen, keek in de kamer rond en riep dan: „Nee maar, wat hebt u het hier pret tig en gezellig gemaakt! Wat zouden mijn arme vrouwtjes toch gelukkig zijn als zij zo'n eigen nestje hadden. Ja, ja, juf frouw Haller, de lieve God heeft het nog goed met u g:- meend. En wat ik nog zeggen wil, om 8 uur is 'thet morgen gebed, dan kunt u meteen met uw huisgenoten kennis maker, ik komt u halen als het tijd is." Verena schoof haar bord, dat ze mechanisch leeg at met een ruk opzij en zei somber: „Ik wil liever hier blijven, die an deren kan ik altijd nog leren kennen." Maar daar kwam de bv:T' der vlak voor haar staan, en Reuter's Correspondente te Parijs meldt, dat het voorstel tot vorming van (een) Europese tolunie(s) de belangstelling voor het veelomstreden onderwerp van het niveau der Duitse in dustrie op de conferentie der 16 landen over het plan-Marshall nog in de schaduw heeft ge steld. Men is te Parijs van me ning, dat het voorstel vatbaar is voor een compromis-oplos sing door verschillende kleine unies i.p.v. eert Europeese Unie te vormen. De meest waarschijn lijke oplossing zou dan zijn een Unie van Frankrijk, Italië en de drie landen van ae Benelux en een van de Scandinavische landen. Er bestaan aanwijzin gen, dat het Scandinavië op het ogenblik moeilijk zal vallen om zich bij eên grote Unie aan te sluiten in het bijzonder met het oog op de speciale handelsover eenkomst van Zweden met de Sowjet-Unie. Men verwacht, dat Oostenrijk voor aansluiting bij de groep Frankrijk-Italië-Bene- lux zal voelen. In economische kringen, te Parijs acht men het van veel belang, indien het Britse gemenebest zich bij deze Unie .zou willen aansluiten. terwijl ze haar ernstig in de ogen zag, zei ze zeer beslist: „Dat kan in geen geval, lieve juffrouw. Haller. U hoort nu bij ens en moet u voegen naar onze huisregels. Volgens het regle ment moet allen 's morgens en 's avonds de godsdienstoefening bijwonen. Anders moet ik er de dominé, die m*et feestdagen hier komt preken van in kennis stellen en dat zult u zeker niet willen." Hartelijk voegde ze er dan nog aan toe: „En dan heb ik nog een verzoek, juffrouw Haller, allen noemen me hier eenvoudig \9t:g „moeder". Zou u het van nu aan ook niet willen doen? We horen nu eenmaal oij elkaar, hebben elkaar nodig, en dan kunnen we het ons 't beste zo eenvoudig en gezellig moge lijk maken." Dan ging ze weg met een vriendelijk opmonte rend knikje. Verena bleef met een weer spannig gemoed achter, vol verzet tegen de nieuwe wegen, die ze in moest slaan. Ze maak te haar bed op, deed haar ka mer en hoopte dat ze haar met vrede zouden laten. Maar pre cies 8 uur klonk een heldere klok door 't huis, en meteen stond de huismoeder al op de drempel om haar te halen. Verena durfde na een blik op die tussen de V. S. en Groot Brittannië weinig of geen voort gang maken, terwijl de bespre kingen "tussen de V.S. en Austra lië eerst pas zijn begonnen. De bij laatstgenoemde onderhande lingen betrokken belangen zijn zo veelomvattend, dat er waar schijnlijk een aanzienlijk aan tal bijeenkomsten nodig zal zijn om tot overeenstemming te ge raken. De houding, die Amerika heeft aangenomen tegenover de wolinvoer uit Australië, heeft een impasse veroorzaakt, welke de onderhandelingen heeft ge stagneerd. Een- overeenkomst zal eerst kunnen worden be reikt, wanneer Australië van Amerikaanse zijde een tegen prestatie verkrijgt voor zijn ta rief sconcessies. Volgens een woordvoerder van de Ameri kaanse delegatie is het voor deze delegatie van zeer veel belang bij haar terugkomst in de V. S. een zekere verminde ring van de preferentiële rech ten" te kunnen rapporteren, daar er anders groot gevaar be staat, dat het congres de gehele internationale handelsorganisa tie afkeurt met als gevolg mis lukking van het plan-Marshall voor hulpverlening aan Europa. De komende verkiezingen in Hongarije. Volgens te Washington ontvan gen berichten zouden ongeveer een millioen Hongaren 20 pro cent van de kiezers van stem ming zijn uitgesloten. Op grond van de vreemdste beschuldigin gen. Zo zouden Joden gediskwali ficeerd zijn omdat zij lid van na zi-organisaties zijn geweest en fabrieksarbeiders op grond van het feit, dat zij tot de vroegere landadel hebben behoord. Voorts zouden duizenden kiezers niet mogen stemmen omdat zij ontoe rekenbaar verklaard zijn. Ofschoon de betrokken kiezers beroep tegen de beslissïnf kunnen aantekenen, zou de hiervoor toe gestane tijd ontoereikend zijn. De Amerikaanse regering lid van de geallieerde contrólecommissie voor Hongarije maakt zich ernstig zorgen over de berichten uit Boedapest over verregaand misbruik van de nieuwe Hongaar se kieswet. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken beschul digt in dit opzicht de verkiezings instanties, die door de Communis ten beheerst worden. Engeland en de V.S. zuilen te Boedapest stappen ondernemen. Nieuw offensief Chinese regeringstroepen. Uit Sjanghai wordt bericht, dat Chinese regeringstroepen een nieuw offensief in de provincie Sjantoeng hebben Ingezet. haar rustig ernstig gezicht niet meer tegenspartelen. Zwijgend pakte ze haar omslagdoek en volgde de huismoeder door de lange gang naar de kapel. Het was een hoge geweldige zaal met grote geschilderde ramen die van de grond tot de zolder reikten. Er stonden lange ban ken aLs in een kerk; voor aan een tafel met een bijbel er op, een stoel er naast, dat was alles. Toen ze binnenkwamen zaten de vrouwtjes al op hun plaats en de directeur stond bij de ta fel voor de opengeslagen bijbel. Stilletjes gingen ze zitten op de dichtstbijzijnde plaatsen en meteen begon de directeur met eentonige, ongeschoolde stem te lezen. Verena hoorde geen vSfcord, met samengeklemde handen zat ze in haar bank, ver ward door de stroom van gevoe lens, die haar hart met onrust vervulden. Haar gedachten draaiden steeds in een kring rond, en konden geen uitweg meer vinden. „Waar ben ik eigenlijk? Wat willen ze van me? Wat moet ik hier?" Mechanisch stond ze op, toen de anderen opstonden en dan zag ze opeens vele handen naar haar uitgestrekt, s: n rimpelige handen. En ze keen Jongste broeder van koning Gustaaf van Zweden overleden. Prins Eugen, de jongste broe der van koning Gustaaf van Zweden, is Zondagmorgen ten gevolge van embolie overleden. Hij werd in 1865 geboren. De prins was ongehuwd. Churchill waarschuwt zijn volk. Churchill heeft in een van zijn woning in Kent uitgezon den rede de bevolking van En geland ernstig gewaarschuwd, dat een bijna mateloze ellende en tegenspoed haar wacht, in dien zij zich onderwerpt aan totalitaire dwang en totalitair bestuur. Churchill beschuldigde de Labourregering van een groot wanbeleid door de Amerikaan se dollarlening zonder verstand en inzicht uit te geven, daarbij partijschap en klasse vooroor deel stellend boven de noden van het land en van het voor stellen van maatregelen, welke ver blijven beneden het niveau, waarop de acute economische crisis van Engeland moet wor den opgelost. Pakistan vraagt om lidmaatschap van de V.N. Op het hoofdkantoor van de V.N. te Lake Success is een of ficiële brief ontvangen, waarin Pakistan verzoekt als lid tot de organisatie der V.N. te worden toegewezen. Het Britse kabinet bijeen. Zeventien Britse ministers heb ben hun vacantie moeten onder breken voor een bijeenkomst. Bij na het gehele kabinet bleek bij eengeroepen te zijn. Een officieel communiqué zegt, dat het hier een bijeenkomst be treft, welke deel uitmaakt van een reeks, geprojecteerd voor de periode, dat de regering op reces is. Het kabinet heeft zich, naar men aanneemt, bezig gehouden met de Britse dollarpositie. De plaatsvervangende directeur van de Bank van Engeland, Cameron Cobold, is per vliegtuig naar Washington vertrokken. Mac Arthur legt volgend jaar ambt neer. Naar uit betrouwbare bron te Canberra wordt vernomen zal generaal Douglas Mac Arthur, die thans 68 jaar oud is, het volgend jaar zijn ambt van ge allieerd opperbevelhebber in Japan, neerleggen. De mijnramp in Engeland Tot op heden zijn 80 lrjken ge borgen. Van de 117 mijnwerkers, die zich in de mijn bevonden, heb ben tien man ten tijde van de explosie zich weten te redden. Drie mijnwerkers kwamen 20 uur later levend te voorschijn. Er worden nog 24 mijnwerkers ver mist. Slechts enkele lijken heeft men kunnen identificeren. Het Britse verbond van mijn werkers heeft een verzoek voor het houden van een officieel on derzoek ingediend. Men heeft practisch alle hoop, nog nieuwe everlevenden uit de mijn te redden, laten varen. Van de 85 gelocaliseerde lichamen zijn 64 boven de grond gebracht. Spoedig vrije regering in Griekenland? Generaal Markos, de opper bevelhebber van de Griekse guerilla-strijdkrachten, heeft 11 een radioboodschap verklaard, dat Koning Paul zou worden onttroond en zijn dynastie ver vangen door een nieuw „volks regiem". Deze verklaring wordt beschouwd als een voorbode van de vorming van een „vrije Griekse regering". Berechting van Otto Skorzeny. Maandag is te Daehau het proces begonnen tegen Otto Skorzeny, vroeger chef van de Duitse spionnagedienst en be vrijder van Mussolini. Hij wordt beschuldigd van mishandeling van geallieerde soldaten en diefstal van Rode-Kruispakket- ten. Hij zou een complot heb ben beraamd om generaal Eisen hower te vermoorden en wordt „de gevaarlijkste man in Duits land" genoemd. Petkof ter dood veroordeeld. Petkof, de leider der Bulgaar se oppositie, is door het regio nale tribunaal van Sofia tot de dood door de strop veroordeeld. Petkof's medeplichtigen, lt.-ko- lonel Ivanof, kolonel Gersof en commandant Atanasof werden tot resp. 15, 10 en 10 jaar ge vangenisstraf veroordeeld. Verklaring van de Irgoen. De Joodse verzetsorganisatie Irgoen Zwai Leoemi heeft een beroep op Arabieren en Jo den gedaan de vijandelijkheden te staken en „tezamen de ge meenschappelijke vijand te be strijden". Zij waarschuwde de Arabieren dat zij machtig ge noeg was om „alle Arabische moordenaars" onschadelijk te maken. Vandaag, 12 Aug., hebben wij, voor het eerst in ons leven, een échte T.R.Ï.-kapitein ontmoet. Gelegenheid om hem te fotogra feren hadden wij helaas niet, omdat hij, iedere keer als hij ons met de camera aan zag komen het donkerste plekje van de kamer opzocht, waarin hij voorlopig door de Nederlanders was ondergebracht. Waarom hij het onplezierig vond hem en zijn lange manen te laten vereeuwigen, begrijpen wij niet. Misschien kwam het, om dat hij nog zo jong was hij was net achttien geworden, ver telde hij en daardoor wellicht iets schuchter voor „publicity". Maar ook dat begrijpen wij weer niet, want toen hij nog kapi- tein-in-actieve-dienst was, zag er niét tegen op om bij de Chinese fotograaf, op de hoek van het nabije dorp, een „plaatje" te laten maken. En dat plaatje ligt nu in de stapel „geheime documenten" van de Nederlandse inlichtingendienst ergens aan de Noordkust van Java had hij dat pakje aan moeten houden en met zqn kamaraden mee moeten trekken, de kant van Djoeja op. Want nu, nu hjj niet meer ka pitein Marto was, en dus onge wapend op de wegen rondzwierf, had de beolking niet de minste moeite gehad hem gevangen te nemen en hem te brengen bij zijn „opvolger", de Nederlandse commandant. En misschien peinst Marto nu nog zijn hersens suf over de vraag, hoe die praatjes dan in de wereld, of liever gezegd, in de republiek Indonesia zijn gekomen. Hoe ook: de TRI-kapitein was gevangen. Op een ietwat vreem de manier overigens, want het was de Indonesische burgerbe volking van de dessa Mranggen, die hem als het ware op een pre senteerblaadje bij de Nederland se commandant kwam aandienen. Men vond het wellicht tijd, dat kapitein Marto nu maar eens re kening en verantwoording moest afleggen voor z'n daden, ten tijde van zijn commando-schap bedre ven. Toen namelijk zat hrj, keurig in uniform gestoken, op een groot donkerbruin paard, dat zijn meester droeg en hem bracht, waar hij maar heen wilde. Aan zijn rechterzijde torste kapitein Marto een Samorai-zwaard, kostbaar erfstuk uit de Japanse tijd, toen Marto nog als soldaat tweede klas diende bij het kei zerlijke Dai-Nipponse leger in Semarang. Kijk, dat had Marto nooit mo gen doen, en als hij dat dan toch had willen doen, had hij nooit zijn militaire pakje moeten uit trekken, toen de Nederlandse troepen binnenkwamen dan in opene en gesloten oude vrouwengezichten, zag vriende lijke, wantrouwende en nieuws gierige ogen omgeven door rim pels en vouwen. De gestichts oudjes kwamen hun „mevrouw" begroeten! Ook de directeur kwam naderbij en sprak een paar vriendelijke woorden en de —tuinman eveneens. Onbe wust deed het beide mannen goed iemand in huis te weten, die haar plaatsje betalen kon. 't Was of hun zelfbewustzijn er groter door werd en hun werk in huis en tuin leek hun nutti ger en van meer waarde. De tuinman nam zich meteen voor steeds voor bloemen in het to renkamertje te zorgen. Verena liet alles als in een droom aan zich voorbijgaan; het deed haar goed en bedrukte haar tegelijkertijd. Verbaasd keek ze naar de armelijke ge stalten in hun afgedragen, ver stelde kleren en luisterde naar het kinderlijk vertrouwelijk ge praat. Haast met geweld maakte ze zich van hen los. Ze wou weg naar de stilte van haar kamer, v/eg van die armoedige, lelijke vrouwen. Maar pij de deur stond er nog een, met haar lin kerhand tastte ze langs de muur, in haar rechterhand had zt een stevige stok. Het was de Een Rode-Kruis lokaal vol kippen en vruchten Wij wezen er reeds eerder op: het correcte optreden van de Nederlandse soldaten tegenover de Indonesiërs in het gewezen re publikeinse gebied is in deze laatste dagen doorslaggevend ge weest. Nam men in het aller eerste begin een afwachtende houding aan, reeds spoedig sloeg deze om in een vrolijke, opge wekte stemming. Daar was alle reden toe mét de troep kwam mee de Rode Kruis-verbandplaats, waar door de Inheemsen, die zo lange tqd van medicijnen verstoken blinde, die4 zo zonder hulp in 't hele gebouw de weg wist te vinden. Ze richtte haar leven loze ogen op Verena en zei met een heldere rustige stem: „U moet maar veel bij me komen, misschien kan ik u nog heel wat laten zien, dat u met uw ogen niet zien kunt." Toen Verena weer alleen in haar kamertjè was, kreunde ze zacht. Gestichtsvrouwtje, ge stichtsvrouwtje! Nu was ze er zelf een, hier moest ze blijven, hier leven tot het einde toe. Weer huilde ze als een boes kind en klaagde God aan, dat Hij juist haar zo hard geslagen had. Nooit zou ze met deze mensen kunnen omgaan, ze wil de alleen blijven, alleen met zichzelf en haar herinneringen. Ze had haar kamer, de kleren en boeken van haar zoon, meer had ze niet nodig, meer wilde ze niet. Ze ging ook niet naar die blinde toe, die ze met haar dode ogen maar griezelig vord. Hier in de stilte wilde ze op de haar lijden zou verlossen, dood wachten, die haar van al haar lijden zou verlossen. (Wordt vervolgd waren geweest en dérhalve on der de wonden zaten, onmiddel lijk behandeld konden worden. Twee a driehonderd man maakten dageljjks en dat hebben \vy met onze eigen ogen kunnen constateren van deze gelegenheid gebruik. Hoe geluk kig zjj hierover waren, wordt wel licht het best geïllustreerd door liet feit, dat de Nederlandse dok ter op een goede dag van de „goed gesitueerden" zoveel kip pen en vruchten kreeg aangebo den, dat er in zjjn lokaal geen plaatsje meer onbezet was. En de volgende étappe, de uit deling van deze „buit" aan de arme bevolking van de omliggen de dorpen, deed de meest verstok te republikeinen inzien, „dat de Nederlanders tóch niet gekomen waren om de inwoners te onder drukken en om het land leeg te roven". Die verwenste Soekarno- Pemoeda's. Slechts één maal hebben wij gezien, dat een Indonesiër niet te spreken was over de komst der Nederlanders. Het betrof hier het dienstdoende dorpshoofd van Be- dono die ronduit verklaarde niet te willen samenwerken met de Hollandse troepen. Hij motiveer de zijn besluit op deze wijze: „De Engelsen, die een veel groter le ger hebben dan de Nederlanders, en dus ook veel sterker zjjn, wer den op een gegeven ogenblik dooi de Indonesische strijdkrachten het land uitgegooid. Dit lot overkomt de Hollanders wellicht óók. En wat zal dan m ij n lot zijn, als ik met jullie heb samengewerkt?" Majoor P. heeft toen heel even tjes gelachen. Maar, voor des dorpshoofdes standpunt was wel wat te zeggen, en bovendien werd niemand gedwongen om samen te werken met de Nederlanders. „Kom over een half jaartje maar eens terug", raadde de Hol landse commandant de Indonesi sche bestuursambtenaar bij diens vertrek aan. „Goed", antwoordde deze, „en wanneer U dan nóg de baas bent, en wanneer U alles goed geregeld hebt. zal ik, oude man van zeven tig jaar, er voor zorgen, dat al mijn jonge mannen bij U in dienst komen. Want dan hebt U getoond dit te verdienen. Véél meer te verdienen dan die verwenste Soe- karno-Pemoeda's „Hoe zei U?" vroeg de Neder landse commandant perplex W. TAUSENT. Radio-boodschap Chinese consul-generaal. De Chinese consul-generaal te Batavia heeft via radio-Ba- tavia een boodschap tot de re publikeinse regering gericht. In deze boodschap zegt de consul- generaal, dat hij het nodig acht nogmaals het standpunt van de Chinezen in Indonesië uiteen te zetten. „Ik wens er de nadruk op te leggen en ik verzoek de In donesische regering dit indach tig te zijndat wij zijn te be schouwen als een welgezind volk.dat hier vele honderden jaren leefde in goede verstand houding met het volk van dit land. Wij gaan geen oorlog voe ren voor de Nederlanders, zij verwachten dit ook niet van ons. Om de ganse wereld te bewij zen, hoe waarachtig onze mo tieven zijn, verzoek ik thans.de republikeinse regering aan de Chinese gemeenschap en op re publikeins gebied toe te staan ook „pao an tui's" te vormen en hun wapens te verschaffen. Amerikaans vliegtuig verongelukt. Honderdtwintig K.M. verwijderd van de Sandwich-eilanden is een Amerikaans vliegtuig, met Ge orge Atcheson, de politieke raads man van Generaal MacArthur, aan boord, ln zee gestort. Ook enige Amerikaanse generaals be vonden zich aan boord van deze machine. Atcheson is omgeko men. Gemeenschappelijke actie der twee dominions. De nieuwe dominions, Pakistan en de Unie van Voor-Indië, zijn met de eerste gemeenschappelijke militaire actie begonnen. De sa mengevoegde raad van verdedi ging, onder voorzitterschap van Lord Mountbatten, heeft besloten om versterkingen naar de Pends- jaab te zenden, om onmiddellijk een einde te maken aan de daar reeds enkele weken heersende on lusten. De republiek naar economische en sociale raad der V.N. Een laatste poging van Neder land om een wijziging te brengen in het onlangs genomen besluit van de economische en sociale raad der V.N. om Indonesië uit te nodigen tot de komende we reldhandelsconferentie is in een vergadering van deze raad ver ijdeld. Tevoren had Voor-Indië de Nederlandse actie „niets minder dan Immoreel" genoemd. De raad besloot met 15 tegen 5 stemmen (Engeland, Canada, Frankrijk, Nederland en de V.S.) en 1 ont houding (Turkije) de kwestie niet opnieuw te bespreken ondanks de mededeling van de Nederlandse delegatie, dat sommige leden van de raad twee weken geleden, toen deze besloot Indonesië uit te no digen, nog niet over de kennis van alle feiten beschikten. De Voor-Indische afgevaardigde ver dedigde met kracht het recht van Indonesië om de conferentie bij te wonen en verklaarde, dat het prestige van de raad er onder zou lijden, indien hij op zijn besluit te rug kwam. Hitier als Vader. Een Duitse predikant die te Frankfort, verdacht van nazi activiteiten, berecht wordt, ver klaart, dat Hitier vader was van meer dan één onwettig kind, al dus meldt de „Frankfurter Rund schau". Toen Ds Josef Probst het over een kind van Hitler had, ver klaarde de president van het ge rechtshof, dat dit een nieuw en Wellevendheid. Was de wellevendheid vroe ger bij velen al in discrediet, door de oorlog is deze toestand nog veel verergerd. Allerwegen zien we, vooral ook bij de op. poejende jeugd, dat hun be leefdheid niet ver strekt. Toch is het van zo'n grote waarde, dat we ons tegenover een ieder wellevend gedragen, ook en vooral t.o.v. onze minderen. Het is voor een werkster, dienstmeisje of wie dan ook niet prettig om aldoor bevelen te krijgen. Als we haar vrien delijk iets vragen, bereiken we immers hetzelfde resultaat, al leen met dit verschil, dat een verzoek met meer blijmoedig heid wordt uitgevoerd dan een bevel. Ik herinner me nog, hoe ik vroeger min of meer moppe rend een bevel uitvoerde, maar als ze vroegen: Wil je dit of dat eens doen, dan ging het als van zelf en was ik blij iets te mo gen doen. Mij dunkt, dat deze gesteldheid ook. nu nog bij ve len voorkomt. Gezinnen met kinderen moeten het tegenwoor dig vaak zonder hulp doen. Ligt dat misschien ook hieraan, dat juist de kinderen zich allesbe halve wellevend tegenover het meisje gedroegen? Laat nooit toe, dat kinderen haar iets bevelen. Het meisje is er ook niet voor om alle nare karweitjes van de kinderen op te knappen. Als de kinderen gro ter worden, kunnen ze b.v. best zelf de schoenen poetsen. De woordjes „dank U" schij nen voor velen ook zeer moei lijk uit te spreken te zijn. Toch hoort de dankbaarheid tot een der voornaamste punten der wellevendheid. Ieder, die ons een dienst bewijst, zijn we dank verschuldigd en op ons rust de plicht die dank ook te uiten. Laten we dat dan ook op de meest correcte manier doen. Het moet de kinderen van jongsaf geleerd worden, dat zij hun dank kunnen tonen. Voortdu rend moet daar op gelet worden. In deze vacantieperioden heb ik verschillende kinderen meege maakt maar slechts zeer weinigen konden behoorlijk bedanken. Ver der dan: „dank TJ", bracht vrijwel niemand het. Ik vraag me af: zeggen deze kinderen thuis ook nooit: „dank U wei, vader", „dank U wel, moe der" Zo niet, dan moet er ook iets aan de wellevendheid van va der en moeder haperen. Zij mogen niet tevreden zijn met een „ja" en „nee" van hun kinderen. Zo gauw de kleintjes kunnen praten worden ze er aan gewend behoor lijk antwoord te geven; dan heb ben ze er bij het -uider worden geen moeite mee. We moeten het dan misschien wel maandenlang aldoor voorzeggen, maar daarte genover staat, dat het kind er zijn leven lang voordeel van onder vindt. De maatschappij immers, heeft dringend behoefte aan zulke mensen. Met wellevend te zijn, bereikt men nog altijd het meeste» Immers, mensen die .wellevend heid kennen weten hun plaats t o.v. superieuren en minderen. 'Zij zijn het. die rustig, kalm en bescheiden de opgegeven taak uitvoeren. Daardoor worden zg het meest gewaardeerd en zullen indien mogelijk het eerst voor promotie in aanmerking komen. Wij vrouwen, ondervinden da gelijks hoe onaangenaam het is, als we b.v. brj het boodschappen- doen niet met wellevendheid be handeld worden. Vooral in de gro te steden is dat meer dan erger- lijk Voor directies en vakopleiding ligt hier een niet te verwaarlozen taak. Als deze krachtig ingrijpen, zai dit oorlogskwaad zeker over wonnen worden. Het moet ons aller streven zijn, om door het op peil brengen van onze eigen wel levendheid, mee te helpen aan de geestelijke opbouw van ons volk,; opdat er meer waardering kome voor elkanders werk. N. B. D. De Internationale Bank en de V.N. De delegaties van de Sowjet- Unie en de V.S. in de sociale en economische raad der V.N. ver schilden van mening toen Zater dagavond de betrekkingen van de Internationale Bank voor herstel en ontwikkeling en het interna tionale monetaire fonds met de organisatie van de V.N. ter spra ke kwamen. Beide instellingen hebben verzocht als „gespeciali seerde bureaux" in de V.N. te worden ingeschakeld. Amerika pleitte voor inschake ling, aanvoerende, dat anders het werk van de sociale en economi sche raad zou worden ondermijnd. De Sowjet-Unie, die geen deel uitmaakt van de Intemation. e Bank, noch van het fonds, staat op het standpunt dat inschake ling een inbreuk op het handvest betekent, omdat de bank en l.et fonds niet bereid zijn zich te on derwerpen aan het oordeel van da V.N. wat betreft het verstrekken van leningen. De Noorse delega tie steunde de Sowjet-Unie en verklaarde dat de clausules be treffende „bijzondere privileges" het gezag van de V.N. zouden on dermijnen. Met 13 tegen 3 stemmen werd een \merikaans voorstel aange nomen waarbij de Assemblee der V.N. wordt aanbevolen de ont werpovereenkomsten met de bank en het fonds goed te keuren. De Sowjet-Unie, Wit-Rusland en Noorwegen stemden tegen. Nieuw-Zeeland en Tsjeeho-Siowa- kye onthielden zich. nog niet bekend feit was. Probst antwoordde laconiek: „Hitier had er meer dan één". Ds Probst wei gerde de naam van het kind of de moeder bekend te maken, om dat de vader van de moeder een zeer goede schoolkameraad van hem was geweest. De moeder van het kind heeft zich tegen Hitier gekeerd, aldus Ds Probst, omdat Hitler zijn beloften niet is na gekomen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1947 | | pagina 2