Dr F. 0. Huese naar Afrika.
Veertig jaar getrouwd
Ewpie.
LAATSTE BERICHTEN.
fUiseft.
I canton liet me voor het vertrek der vandoor gegaan. De auto is
vertalen, dat hij de blanke weluren later een 40 km verder ge
XXIII.
Overal stonden grote plassen, j bers om mee te rijden met de
maar we konden er steeds om-minuut en toen ik er eindelijk
heen of erdoor. Met dat al, werd 1 een eind aan moest maken, be-
de zaak bedenkelijk met het oog vatte onze Truck behalve een
op de terugkeer. De inlanders aantal heren ook een aanzienlijk
voorspelden een zéér vroeg re
genseizoen. Als wij te Haraze
zouden aankomen en (op zijn cQ_
Zeeuws) „het hondje bijten wou", worden. Ieder had bovendien zijn \ict,T- cheI meedelen, dat hij
was terugkeer onmogelijk en za-bagage en een heer kwam nog jj4" 1
aantal dames om van de kinde
ren maar niet te spreken: het
was een complete autobus ge-
iets te goedig vond.
Te Karé liet ik mijn vrouw en
wat bagage achter, want ik wilde
eerst eens poolshoogte nemen hoe
het er in ons nieuwe jachtgebied
bijstond. Ik reed das voor dag en
dauw alleen met de dorpschef
naar de vlakte en ik verzocht
hem me een moeras te tonen,
waar de dieren komen drinken.
Nu verstaan onze jongens wel
wat Arabisch, maar perfect
scheen het niet te wezen, want
toen ik uren had rondgedwaald
en letterlijk geen dier had gezien,
O G-V— v-»-" "vei nvruiii "Ug
ten we zes maanden opgesloten op het laatste moment met 100 ae"\.
de kleine antilopen niet kon vin-
op een eilandje, te midden der
onmetelijke moerassen. De lucht
voorspelde weinig goeds, dus
het besluit maar genomen: na 6
km. terug. Het wild vindt na
zulke buien gedurende vele dagen
overal water en
wordt dus steeds
kg. zogenaamde Mil aanslepen,
dat moest ook nog mee.
Onze brave Dodge zuchtte er
wel wat onder, maar hield zich
als steeds taai. Zoo trokken we
af, maar in een langzaam tempo,
de spoeling want overal puilden de zwarte
dunner. Na lichamen uit onze laadbak, en
even alle flessen en vaatjes met aan lawaai geen gebrek, want
water gevuld te hebben in Man- elke voorbijganger werd uitbun-
gueigne stoven we weer naar het dig toegeschreeuwd.
Noorden. De weg is af en toe als Tegen de avond waren we te
een biljart, maar dan plotseling 1 Karé aan de Noordpunt der vlak-
komt men in de „gebarsten aar- te, waar we overnachtten en onze
de" of Bérébéré en het tempopassagiers zonder boe of bah
wordt zo om en de bij als van verdwenenhet begrip dankbaar
een voetganger. Toen wet r te beid is heel gering ontwikkeld
Teggi waren kwam de ij deze lieden, alleen de chef de
ring en bleven we er kan,,. Ter
onder de ogen van de hele bevoi-
^fe; ilf weer wat Te" 1 OllZe eGÜttGliUSGlitf
omringd (foor omge honderden mogelijkheden
nieuwsgier, gen. Toen ik me ging
scaeren werd de belangstelling
zó hinderlijk, vooral van de jeugd
dat ik er onverhoeds een puts
water overheen gooide. Dat gaf
een deining van je welste, maar
ze hebben gevoel voor humor, en
hun kleren bederven er niet door,
Blijkbaar dacht hij dat ik voor
groter wild bang was, maar toen
volgde een lange palaver, waarbij
hij ons aanried met de auto naar
zijn dorp te komen, dat daarginds
midden in de vlakte lag op onge
veer 10 K.M. van de weg. Er was
geen piste, maar als ik het voet
paadje maar volgde en de kuilen
vermeed zou ik er wel komen en
daar: Djamous katir: veel buf
fels. Ik liet hem achter en ben
vrouw en bagage op gaan halen,
waarna we een uurtje door de
vlakte zijn gaan hobbelen om bij
het dorpje te komen, dat in een
boomgriep lag.
De algemeen secretaris van
het Afrika-instituut, mr P. J.
Idenburg te Leiden, heeft in
overleg met de betrokken rege
ringsinstanties een reis naar
want die zijn meestal nogal be- Egypte gemaakt, teneinde te on-
perkt. Om een dergelijk grapje derzoeken in hoeverre de eco-
lachen ze nog uren en waar ik nomische betrekkingen tussen
me begaf week de cirkel eerbie-ons land en Egypte zouden kun
dig. We kwamen die ochtend
weer in het krokodillendorp
maar thans waren ze afwezig,
zodat we die middag een tochtje
te paard in de bergen zijn gaan
maken. Het kostte steeds moeite
de dieren tot draf te bewegen,
want ze zijn het stapwerk ge
woon, maar dan ook over grote
afstanden. Bij terugkeer nog geen
krokodillen dus weer inpakken
en terug naar Goz Beida. Hier
was de chef de division vervan
gen, wat aan de gastvrijheid niets
afdeed. Onze nieuwe gastheer
was een jonge man met veel ken
nis van land en taal en hij leende
ons een boekje over het Arabi
sche dialect dat hier gesproken
wordt en over nog twee Sara ta
len. Daar heb ik me eens in ver-
nen worden versterkt. Na zijn te
rugkomst in Nederland ver
klaarde mr Idenburg, dat een
grotere Ned. deelname in de in
dustriële ontplooiing van Egypte
dan tot dusverre zeker tot de
mogelijkheden behoort. Het land
aan de Nijl heeft dringend be
hoefte aan talrijke consumptie
goederen, op welk gebied Ne
derland een belangrijke plaats
zou kunnen innemen. Belang
rijker voor ons land is evenwel
ons aandeel bij de uitvoering
van grote werken, waarvan
Egypte er vele op stapel heeft
staan, b.v. havenverbeteringen,
irrigatiewerken en verbeterin
gen op agrarisch terrein.
Deze mogelijkheden kunnen
echter niet worden gebruikt zon-
diept en wel gezien, dat men me 1 der het overwinnen van diverse
voorlopig nog wel geen professo-1 moeilijkheden. De sterke natio-
raat in het Arabisch zal aanbie-nalistische inslag van Egypte
den, gezwegen nog van het Sara. 1 stimuleert een politiek, die zich
Een taal waarin „Rood": Ha- kant tegen de West-Europese
meur heet en „Zeer rood": Ha- landen, die naar de mening van
meur tiou zou nog gaan, maar Egypte, een imperialistische po-
als dan „Wit"abiett is, doch j litiek voeren. Bovendien bestaan
„Zeer wit": abiett karr, ligt me er voornemens tot inwerking
dat voorlopig nog wat zwaar op stellen van een nieuwe devie-
de maag. Om van het Sara niet zenregeling met ingang van half
te spreken, waarin weer meerde-1 Juli a.s., o.m. beogende het in
re dialecten zijn. evenwicht brengen van in- en
Wat zegt U ervan als: Man1 uitvoer. Dit zou voor ons land
vertaald wordt door: dinngam ernstige moeilijkheden mee-
maar het meervoud: dinngam- brengen aangezien onze uitvoer
gueu is (SaraMajinngaye), ter- naar Egypte, voornamelijk aard-
wijl een naburig volk ditzelfde appelen, vis en viseonserven,
uitdrukt met: déguédinnga en meelproducten, papierwaren,
Prins Bernhard zal
Marinevliegers decoreren.
Volgende week Maandag zal
Z. K. H. Prins Bernhard als in
specteur-generaal der Kon. Ma
rine op zijn stafkwartier „Zwa
luwenberg" te Hilversum een
groot aantal vliegerkruisen uit
reiken aan oorlogsvliegers, die
zich in de twee wereldoorlogen
hebben onderscheiden. Deze uit
reiking betreft ongeveer 40 man
van de marine luchtvaartdienst,
officieren van de R.A.F., twee
Franse vliegers en een Neder
lander, die thans in K.L.M.-
dienst is. Na afloop van de
plechtigheid zal de Prins de ge
decoreerden ontvangen op Pa
leis Soestdjjk.
meervouddéguédinngagueu.
Drie talen ineens is wat veel,
alhoewel het Tourkoul (Arab, di
alect I aardige uitdrukkingen
heeft. Zo spreken ze van een auto
als: boot op de aarde, terwijl het
vliegtuig een boot-vogel is. Maar
het is goed er wat van te weten,
vooral voor je personeel, dat het
nogal eens over hun baas heeft
en thans wat voorzichtiger wordt
met hun gepraat.
Volgens zeggen waren er ten
Noorden van Goz Beida veel
leeuwen; we zijn op een avond 40
K.M. gereden, doch we zagen
geen staart, laat staan een heel
dier, waafna we onze tocht naar
het Zuiden zijn gaan voortzetten,
waar de vlakte van Ganatyr ons
werktuigen en machines,
1946 f 7.680.000 bedroeg en onze
invoer uit het land aan de Nijl
slechts f 3.212.000, voornamelijk
aan veevoeder en zemelen. Van
veel belang achtte mr Idenburg
voorts de versterking der cul
turele betrekkingen waarover
reeds niet onvruchtbare bespre
kingen zijn gevoerd.
Nekkramp
te Bergen op Zoom,
De commandant van het 3e
R.I. uit Bergen op Zoom heeft
medegedeeld, dat in de Koert
lokte. We passeerden weer Am j Heiligerskazerne aldaar nek-
Timman waar we een bezoek
brachten aan de Inlandse chef de
canton, die direct een mooie op
lossing had. Bij hem vertoefde
juist de chef van een dorp uit de
vlakte, en deze Arabier met het
uiterlijk van een Marokkaanse
rover zou ons vergezellen.
Terwijl deze zijn bagage ging
halen groeide het aantal liefheb
kramp is geconstateerd. Militai
ren met verlof tot Dinsdag be
hoeven niet terug te keren. Zij
moeten zich bij de dichtstbij
zijnde controleerende militaire
arts melden. Degenen, die op
wacht moeten, moeten zich, vol
gens opdracht, melden in de
kazerne.
MINISTERS BEEL EN
JONKMAN IN ONS LAND
TERUG.
Verklaring omtrent de stand
van zaken.
De ministers Beel en Jonk
man zijn gisteren per vliegtuig
uit Indië in ons land terugge
keerd.
Bij hun aankomst is de vol
gende verklaring afgelegd:
„Wij betreuren het, dat wij t.
a. v. de houding van de repu
bliek met betrekking tot de uit
voering van Linggadjati een on
bevredigende stand van zaken
hebben aangetroffen.
Ter gelegenheid van ons be
zoek aan Makassar en in ant
woord op de critiek, door pre
sident Soekawati uitgebracht op
woorden en daden der repu
bliek, heb ik mij dan ook ge
noopt gevoeld ernstige twijfel
uit te spreken over de bereid
heid tot samenwerking van de
republiek met de andere gedeel
ten van Indonesië en Nederland.
Aan deze twijfel moet ten
spoedigste een einde komen. Te
dien einde is dezer dagen door
de Commissie-Generaal aan
de republikeinse delegatie een
nota overhandigd, welke niet
alleen economisch en financieel,
maar o.m. ook staatkundig van
karakter is.
Hierin is n.I. verdere vorm ge
geven aan de federatieve opzet,
in het accoord van Linggadjati
belichaamd. In deze nota wordt
de nakoming van de hierin in
overeenstemming met het ac
coord van Linggadjati gestelde
voorwaarden over de gehele
linie voorgesteld en verlangd.
Over de inhoud van deze riota
zullen zo spoedig mogelijk me
dedeling worden gedaan. Wie in
de huidige omstandigheden de
geschikste personen zijn om in
de hoogste functies aan de op
lossing van deze vraagstukken
mede te werken, heeft destijds
gelijk voor de aanvang van
deze reis bekend werd gemaakt
een punt van bespreking uit
gemaakt.
Hierover hebben wij in dit
stadium zonder voorafgaande
overleg met onze ambtgenoten
niets mede te delen.
FRANSE GAS- EN ELEC-
TRICITEITSSTAKING
GEËINDIGD.
De Franse federatie van arbei
ders in de gas- en electriciteits-
fabrieken heeft, een half uur na
dat de staking te middernacht in
werking was getreden, het bevel
tot staking ingetrokken.
De overeenkomst tot opheffing
der staking is het gevolg van be
sprekingen ter elfder ure tussen
de federatie en de minister van
arbeid, Mayer.
De regering en de betrokken
vakverenigingen zijn het eens ge
worden over een regeling door
arbitrage vóór 18 Juni a.s. De
beslissing zal worden genomen
door een rechter van het opper
ste Franse Gerechtshof en mag
niet strijdig zijn met de rege-
ringspolitiek. De regering stelt
inmiddels het vorderingsdecreet
van Ramadier buiten werking.
Zoals bekend hadden de arbei
ders vijftien percent loonsverho
ging geëist.
Wie wordt
Gouverneur-Generaal?
De rep. „Berita Indonesia"
schrijft in een hoofdartikel, dat
er maar heel weinig kans be
staat, dat de heer Meynen, van
de A.R. partij, een voor de In
donesiërs acceptabele figuur als
gouverneur-generaal zal zijn,
daar prof. Romme van de K. V.
P., die progressiever is, door de
Indonesiërs botweg wordt gewei
gerd.
Het blad herinnert er voorts
aan, dat de figuur van prof.
Schermerhorn voor de Indone
siërs aanvaardbaar is, omdat hij
als de personificatie van de pro
gressieve stronvng in Nederland
wordt gezien, die een vreedza
me oplossing van de Indonesi
sche kwestie wenst. Het blad
geeft dan de suggestie, om de
commissie-generaal maar te
ontbinden en prof. Schermer
horn tot gouverneur-generaal
te benoemen, bij wie de leiding
zal berusten bij de voortzetting
van de besprekingen.
vonden, terwijl men op het erf
van de eigenaar een geweer
vond, waarvan het kaliber over
eenstemde met dat van de ko
gels, waardoor de vier kinderen
gedood zijn.
Brug bij Katervcer
voorlopig niet klaar.
Aanvankelijk werd verwacht,
dat de grote verkeersbrug over
de IJssel bij Zwolle nog deze
maand gereed zou komen. Voor
namelijk door de abnormaal
langdurige vorstperiode is er
stagnatie in de werkzaamheden
gekomen. Het is nu te verwach
ten, dat de brug niet eerder dan
in October voor het verkeer zal
opengesteld worden.
Pinksterconferentie van
Protestants Christelijke
letterkundigen.
Georganiseerd door het „Con
tact" van Prot. Chr. auteurs
werd Zaterdagmiddag in het
bondshuis van de Ned. Protes
tantenbond te Soesterberg de
Pinksterconferentie geopend
door de heer C. Rijnsdorp. Spr.
memoreerde, dat dit een ont-
moetmgsconferentie is tussen
schrijver en lezer, tussen de le
den van „Contact" en de lezers
van „ontmoeting".
Des avonds hield Drs J. Das
een rede over „Cultuurschuld",
waarin hij betoogde, dat de cul
tuurstrijd zo oud is als de mens
heid zelve. Er is een heilige en
een niet-heilige levensstijl. Niet
altijd werd die strijd voldoende
gevoerd en soms was de eerste
in afhankelijkheid geraakt van
de andere. Ware cultuur is zelf
behoud, gehoorzaamheid aan
'het heilig hart, dat ons in 't
offensief dringt, niet tegen de
cultuur maar om de cultuur. Het
spelmoment, dat in de van God
geschapen mens niet is weg te
drukken, moet hierbij worden
tot stijlmoment. Het probleem
is na de oorlog meer dan ooit
aceuut geworden en de strijd
moet opnieuw worden geprocla
meerd.
Onze kinderen groeien op in
een bezeten wereld. Door de ge
weldige inspanning, die het le
ven vraagt, heeft de nieuwe
generatie andere psychische be
hoeften, die alleen door ware
ontspanning kunnen worden be
vredigd. Spreker behandelde dit
probleem vervolgens in betrek
king tot de kunst en in haar
uitingen als film, toneel en dans
en stelde hiervoor een plan van
actie op, waarbij men critisch
moet worden in christelijke zin
en eerst moet trachten te begrij
pen wat er verkeerd is in het
andere om er dan iets beters
voor in de plaats te geven. Maar
daarbij zelf aanpakken, want
cultuur is dat, wat men zelf
moet doen. Aan de mens wer
den verrukkelijke gaven gege
ven en hierin onderscheidt zich
de christelijke van de andere
cultuur, dat men met gehoor
zaamheid aan God aan 't werk
moet gaan, een plicht tegenover
onszelf en ons nageslacht. Hier
is een prachtige taak voor de
jeugdbeweging.
Het handelsverdrag met
Denemarken.
In 't handelsverdrag met Dene
marken, dat loopt van 1 April
1947 tot en met 31 Maart 1948,
zijn onderstaande posten aan
visserijproducten opgenomen:
Export:
Oesters, waarde 100.000 Kr.;
haring (maatjesharing) 100.000
Kr.
Import:
Zoetwatervis (forel, zalm, vnl.
paling) 900:000 Kr.
Tolunie niet nadelig voor
Belgische landbouw.
Tijdens de algemene vergade
ring van de Boerenbond te Leu
ven heeft de heer Orban, de
Belgische minister van land
bouw, een toespraak gehouden,
waarin hij o.a. verklaarde, dat
de Nederlands-Belgisch-Luxem
burgse tolunie de eerste verwe
zenlijking is van het nieuwe in
ternationale principe, krachtens
hetwelk, om een langdurige vre
de te verzekeren, iedere staat
een deel van zijn economische
souvereiniteit moet prijsgeven.
De heer Orban verzekerde op
de vergadering evenwel, dat
maatregelen zijn getroffen om
te verzekeren, dat deze tolunie
geen nadelige gevolgen zal heb
ben voor de Belgische landbouw
bevolking.
Nieuwe
Koninginnezegels.
Binnenkort zullen nieuwe Ko
ninginnezegels verschijnen naar
ontwerp van S. L. Hartz, met
een rand-ornament, tekst en
waarde-aanduiding van J. van
Krimpen.
Voorlopig zullen verkrijgbaar
zijn alleen de waarden van 6 ct.
(bruinzwart) en 10 ct. (rood-
violet), voorzoover tenminste de
voorraden van de vorige uitgave-
type Konijnenburg zijn uitge
put. Verzamelaars" kunnen ze
echter op verzoek wel krijgen.
De overige waarden zullen ge
leidelijk aan in omloop worden
gebracht. Deze omvatten: 5 ct.
(geelgroen), TA ct. (roodbruin),
12/4 ct. (rood), 15 ct. (paars),
20 ct. (donkerblauw). 22'A ct.
(sepia), 25 ct. (lichtblauw), 30
ct. (oranje), 35 ct. (blauwgroen)
en 40 ct. (bruinrood).
Moord op 4 kinderen
door jongen?
Een 14-jarige jongen en zijn
drie zusjes van resp. 2, 13 en
16 jaar oud, zijn bij een boer
derij te Imlay City in Michigan,
hun tehuis, doodgeschoten, ter
wijl zij aan het bloemen pluk
ken waren.
De politie zoekt naar een 16-
jarige jongen, die in gezelschap
van de kinderen is gezien en
van de daad verdacht wordt.
Deze jongen was kort voor
het ontdekken van de moorden
in haast thuis gekomen en er
daarna in de auto van zijn va-
PICASSO EN MANHATTAN.
De avond dat ik op reis ging
van New York naar Holland-Mi
chigan om daar de Tulpenfeesten
bij te wonen, trachtte ik mijn in
drukken, die in de grote metro
pool ais een lawine op mij los
stormden. te ordenen.
Eigenlijk had ik mijn dagen
slecht besteed, maar een mens
komt niet direct tot zichzelf in
de massa, het lawaai en de brui
sende lichtreclames. Het enige
oord, waar nog rust te vinden
was, was het museum.
Inderdaad in New York is de
serene stilte een museum-stuk en
de Amerikanen hebben dan ook
niets nagelaten er zoveel moge
lijk van binnen de poorten van
het Metropolitan Museum te ha
len. Daar hingen de Hollandse
en Vlaamse meesters: Rem
brandt, Hobbema, Jan Steen, van
Eijck en tal van anderen, die mij
terugbrachten naar de Lage Lan
den. De Italiaanse, Franse en
Duitse klassieken waren ook in
grote getale aanwezig. Wel,
Amerika kan ze betalen, even
goed als Amerika Europa's beste
musici en toneelspelers tot zich
kan trekken.
In het museum voor moderne
kunsten vond ik verschillende
producten van Amerikaanse ar-
tisten, die zich met celluloid, ko
perdraad en blik trachtten te
uiten, maar ook hier hadden de
Europeanen het grootste aandeel
in de verzameling. Daar' waren
van Gogh, Gauguin, Cézanne en
niet te vergeten Picasso, de man
die mij voor raadsels stelde, zo
vaak ik zijn werk zag.
Vele Nederlanders zagen zijn
werk op een expositie vorig jaar
in Amsterdam en meenden het
met een schouderophalen te kun
nen afdoen: de man was gek en
men liep weg. Kunstcritici gaven
i hun critiek in alle toonaarden,
doch slaagden er niet in Picasso's
werk in brede kring te doen be-
grijpen.
Zijn werk liet mij niet los. Bij
hem geen serene rust van natu
ralistische en idealistische land-
j schappen; bij hem geen even-
I wichtige gemoedstoestand, maar
wel een scherp ontleden en ver
beelden van de innerlijke mens,
een doortasten naar het buiten
natuurlijke, naar de zieleroerselen
van de mens en dan van die mens
die een kind is van de z.g. ver
scheurde tijd met zijn draaikol
ken van mensenzielen, die groot
stad heten, die Manhattan heten,
zo vond ik Picasso terug in New
York in het museum in een schil
derij van een vrouw met een ui
terste aan expressieloosheid van
het gelaat.
In de restaurants op Broadway
waren de mensen van Picasso,
tientallen mannen en vrouwen,
leeftijdloos en zonder uitdrukking
op het gezicht en allen goed ge
kleed en gesoigneerd. Mensen,
gebeukt door het lawaai van de
stad andere mensen dan die
uit onze dorpen en steden. Zij
leven in het drukke gewemel op
de straten, in jachtende auto's en
ondergrondse treinen, in op- en
neer razende liften. Voor hun bu
reaux, hun zaken en hun ramen
is slechts een klein afgebakend
stuk van de hemel te zien. Zij
hebben ieder contact met de na
tuur verloren en hun vertier zoe
ken zij 's avonds in bioscoop en
show of bij een best-seller.
Heeft God werkelijk mensen
geschapen voor zo'n leven in een
steenwoestijn Op deze wijze
moet de menselijke geest ver
wrongen worden tot een afgrij
selijke caricatuur van de geest,
die God de mens heeft toe
gedacht.
Picasso heeft het uitkomstloze
hiervan gezien in Europa, maar
ook in Amerika. Welke waarden
vullen de levens van de mensen,
die hier leven? Een vraag, die
voorlopig op antwoord zal moe
ten wachten.
Dit is natuurlijk nog slechts
een facet van het leven in New
York; een hernieuwde kennis
making zal wellicht meer kanten
naar voren halen. T> M.
BONDSDAG GEREF. MEISJES i
(OND. ART. 31 K.O.).
Drukbezochte vergaderingen
te 's-Gravenhage.
(Van onze correspondent.)
De dierentuinzaal te 's Gra-
venhage herbergde op de Twee
de Pinksterdag de „Bond van
Geref. meisjesverenigingen in
Nederland" (onder art. 31 K.O.).
Er was zoveel belangstelling,
dat verschillende aanwezigen
zich met een staanplaats moes
ten vergenoegen.
Mej. M. Par m entier
te Oegstgeest, presidente van de
bond, opende met een kort
woord, waarin zij een tekening
gaf van de geestelijke lauwheid,
die momenteel overal heerst.
Wie zich evenwel laat leiden
door de Pinkstergeest en ge
hoorzaamt aan Christus bevel
„Gij zult mijn getuigen zijn",
die verafschuwt deze geestelijke
lauwheid.
„Met mond en hart." Zo had
Ds G. Visée van Kampen zijn
referaat van de behandeling van
de geloofsbelijdenis op de meis
jesvereniging betiteld. Met mond
en hart, dat zijn de woorden
waarmede de Nederlandse ge
loofsbelijdenis begint. In een
rustig en helder betoog beant
woordde ds Visée de vraag
waartoe de geloofsbelijdenis be
handeld wordt en hoe dit dient
te geschieden. De belijdenis
geschriften zijn. mede een ge-
loofsoefening op de meisjesver
enigingen. De behandeling er
van kweekt geen theologen
maar wél vrome Christenen, die
Gods Woord zelf kunnen lezen
en die zich een gezond oordeel
kunnen vormen over de verkon
diging van dat Woord.
Een nabespreking van het re
feraat en samegzang voltooide
de morgenvergadering, 's Mid
dags luisterde men opnieuw naar
de bondspresidente, die een toe
spraak hield over „Enthousias
ten en teleurgestelden". Enthou
siast zijn degenen, die zich vol
energie werpen op de bouw van
een betere wereld. Teleurge
steld zijn degenen, die alle po
gingen voor het totstandkomen
van zulk een wereld zagen mis
lukken. Vreugde en dankbaar
heid is het deel van de Christen
jongeren, die zich in de wereld
begeven met de overtuiging van
hun zekere toekomst in Chris
tus.
Prof. B. Holwerda,
hoogleraar te Kampen, behan
delde vervolgens het onderwerp
„De reformatie van onze om
gang. Omgang duidde hier niet
op verloving maar op elk ver
keer met anderen. Hij zette uit
een, dat onze liefde voor de
naaste altijd voorop moet gaan
bij de omgang met anderen. Dit
gold niet alleen op politiek, so
ciaal en maatschappelijk gebied
maar evenzeer op kerkelijk ter
rein. Hier raakte spreker de
moeilijkheden in Gereformeerde
kringen, die geleid hebben tot
een scheuring. Dat de synode
eerst kerkleden had uitgeban
nen uit het Koninkrijk der he
melen, om vervolgens samen-
spreking met hen te vragen,
achtte hij een veronachtzaming
van de tucht. Een lichtvaardige
■Breuk is er, zeide spreker. Maar
lichtvaardig herstel is nog er
ger. Men moet de tucht ernstig
nemen en geen omgang zoeken
met goddelozen in de kerk.
Ds F. de Vries, predi
kant te 's-Gravenhage-Oost,
sprak het slotwoord op deze
vergadering, die mede door
het vele zingen een opge
wekt karakter droeg.
FEUILLETON
27)
door K. JONKHEID.
Dat geeft haar rust. Ais Dirk
maar behouden is, als hij maar
genade mag vinden in die dag!
Dan kan ze hem loslaten, ai
is het smartelijk, al is zijn le
ven hier op aarde veel te kort
geweest.
Vader is zo ver nog niet.
Hij ziet op de mensen. Op de
Duitsers, die Dirk ter dood
brachten. Op die anderen....
Hij ziet weer die ketting, hij
bekijkt iedere schalm. Ze heb
ben hem gedwongen, het ge
leende geld ontijdig terug te
betalen. Daardoor moest hij zijn
zaak verkopen. Hij moest tuin
man worden op het Huis. Dirk
moest werken op de fabriek.
Daar werd hij aangewezen voor
de arbeidsinzet. Zodoende kwam
hij in Duitsland. Daar is hij
doodgeschoten.
Als ze hem rustig in zijn bloe-
menzaak gelaten hadden, was
alles voorkomen. En nuhet
is hun schuld., die mensen.,
hun schuld. Zij hebben al dit
leed over zijn gezin gebracht.
Plotseling verschijnt er een
nieuwe maatregel, die heel het
land in beroering brengt. De
Duitsers organiseren razzia's.
Alle mannen van 17 tot 40 jaar
moeten naar Duitsland. Ze be
ginnen in de grote steden, de
kleinere volgen.
Wie vluchten kan, vlucht. Of
kruipt weg in eigen huis.
Gewoon reisverkeer is niet
meer mogelijk. Alle auto's en
andere voertuigen zijn door de
Duitsers gevorderd. Ook bij
Jonkheer De Bereelau is alles
weggehaald. Alleen de arreslee
bleef achter. Maar daar heeft
men 's zomers niets aan en
's winters alleen bij sneeuw en
ijs. De spoorwegen staken, alle
verkeer ligt stil.
Op een onrustige middag, als
angstaanjagende geruchten de
harten in beroering brengen, als
iedereen zich afvraagt, wat er
nu weer gebeuren zal, komt
Irene onverwacht bij haar
ouders. Haar oudste zoon heeft
ze bij zich. Ze zijn meegereden
met iemand, die in verband met
de voedselvoorziening een auto
tot zijn beschikking heeft.
„Kunnen wij hier een nacht
legeren?"
„Zeker. Zonder enig bezwaar."
„Ik ga morgenmiddag terug
met dezelfde auto. Maar mijn
jongen? Kan hij hier blijven tot
het gevaar geweken is?"
„Ook dat zal wel gaan."
De volgende dag tegen 12 uur
meldt zich nog een onderdui
ker. Het is de zoon van Egbert.
In de vroege morgen is hjj van
huis gegaan en hij heeft de
lange weg te voet afgelegd.
„Wat kom jij hier doen?"
vraagt Irene bits.
„Ik kom een paar weken bij
grootma logeren."
„Hm, een paar weken. Je zou
toch naar het Oostfront?"
„Ik heb geen zin te gaan wer
ken in Duitsland."
„Neen, neen, een grote mond
hebben, maar als het er zo op
aan komt voor iets, dat lang zo
erg niet is, dan wegkruipen en
zich onttrekken. Wat een moed!
Wat een vaderlandsliefde!"
De scherpe spot van zijn tan
te jaagt hem het bloed naar de
wangen.
De grootouders weten niet,
wat ze doen moeten. Irene's
zoon moet op de achtergrond
blijven. Zijn neef mag niet we
ten, dat hij hier is. Verraad is
mogelijk.
Wat te doen?
„Op het ogenblik kunnen wij
je hier niet hebben. Misschien
over enkele dagen. Weet je wat
je doen moet? Ga naar de tuin
man en vraag of hij je een
paar dagen wil herbergen. In
tussen weten wij allicht iets
meer en kunnen dan opnieuw
beslissen"
Het jongmens spekt en vindt
de tuinman.
„Ik ben een kleinzoon van je
heer."
„Ja mijnheer, ik ken u."
Vreemde wereld.
Het is een vreemde wereld
waarin wij leven. Sprak prof.
Huizmga niet van een „bezeten"
wereld?
We zijn straatarm en toch,
we doen alsof we leven in een
tijd van nooit gekende rijkdom.
Alles is mogelijk. Geld speelt
geen rol.
Niet zonder zorg vraagt me
nigeen zich af, hoe lang dit al
les zal duren en waar het ten
slotte op uit zal lopen.
Het antwoord is niet ver te
zoeken.
Jaren geleden leelde in een
provinciestad een oude familie,
die als zeer rijk bekend stond.
Ingewijden wisten echter beter.
Maar het merkwaardige feit
deed zich voor, dat naarmate de
toestand, meer precair werd, de
betrekkelijke soberheid van
vroeger verminderde.
Het leek alles even mooi, maar
in werkelijkheid was het niet
meer dan schijn.
Het feest duurde niet langer
dan het geduld van de schuld
eisers, die' misschien nog een
stille hoop hadden dat er nog
een keer in de zaken zou ko
men.
Maar dat gebeurde niet.
En toen kwam, wat komen
moest. Met één siag was alles
afgelopen.
Of 't ook met ons volk zo zal
gaan valt niet te voorspellen.
Maar wanneer we niet tot be
zinning komen en tot een radi
caal andere levenshouding, valt
het ergste te vrezen.
UREN, DIE MAAR DUREN
EN UW BED WORDT EEN
PIJNBANK
U kent dat door die zangerige
Rheumatische pijnen, nachten
van hanewaken, draaien en
wentelen, van links naar rechts,
voor en na. Maak daar toch
een einde aan! Neem"Kruschen
Salts. De kleine dagelijkse do
sis Kruschen heeft een wondere
weldadige werking. Dat komt,
omdat Kruschen Uw bloed snel
ler doet stromen en het zuivert
van schadelijke zuren, die nu
oorzaak zijn van Uw lijden en
Uw pijn.
Uw Apotheker en Drogist heb
ben Kruschen Salts in voorraad.
(Ingez. Med.)
Kampdag Leger des
Heils.
Maandag, tweede Pinksterdag,
organiseerde het Leger des Heils
een kampdag te Goes, waaraan
door de korpsen uit Breda, Goes,
zee, Vlissingen en Yerseke werd
„Mijn grootvader wil, dat ik
een paar dagen en nachten bij
u logeer."
„Bij mij?" vraagt Stuiveland
verwonderd. „Waarvoor is dat
nodig?"
„Ik heb geen lust naar Duits
land te gaan."
„O. Dus u wilt onderduiken?"
„Ja, zo iets."
„Is u niet die meneer, die op
het feest gekleed was in een
jeugdstormuniform?"
„Ja, die ben ik."
„Dan kan ik u niet hebben",
zegt de tuinman nors.
„Mijn grootvader wil
„Als uw grootvader dat wilde,
zou hij zelf het mij zeggen.
Maar hij wil het niet. Hij weet,
dat het niet kan. Denkt u, dat
ik onderdak kan verschaffen
aan een vriend van de moorde
naars, die mijn zoon vermoord
hebben? Dat nóóit!"
Zonder groet keert Stuiveland
zich af en loopt weg, de ver
blufte jongeling overlatend aan
zijn lot.
Het jongmens is woedend,
scheldt en vloekt op de onbe
schofte kerel, die hem zo durft
beledigen. In zijn woede neemt
hij een overijld besluit. Hij
stapt het hek uit en onderneemt
de terugreis. Niets wil hij meer
met „die lui" te doen hebben.
Vanmorgen is hij vroeg van
huis gegaan. De heenreis heeft
lang geduurd, want hii moest
deelgenomen. De kampdag werd
gehouden in de boomgaard vaa
de heer Karelse, terwijl op de
Grote Markt des middags nog
een samenkomst plaats vond.
De leiding berustte bij de of
ficieren van genoemde korpsen,
en de Verenigde Zangbrigades
en Muziekkorpsen verleenden
hun medewerking. Hoewel de
regen des morgens net goede
verloop dreigde te verstoren,
was het niettemin een druk be
zochte en uitstekend geslaagde
kampdag.
De mosselzaadvisserij in de
Waddenzee.
Dinsdagmorgen zijn een 60-tal
Zeeuwse schippers naar de Wad
denzee vertrokken om mossel
zaad te halen. Woensdagmorgen
mag er gevist worden en de ver
wachting is dat ruim een 200 000
tonnen zaad zullen kunnen wor
den gehaald. Deze verwachting
is evenwel niet hoog gespannen,
daar vermoed wordt dat alleen
groot gaast (halfwassen) te vis
sen zal zijn. Andere jaren wordt
veel fijn zaad (1 of IA cm.) ge
haald, maar het schijnt dat dit
soort dit seizoen niet voorradig
is. Van de kleinste soorten
wordt veel meer schot gevan
gen, daarom worden deze bij
voorkeur gehaald. Wel is er
zaad, maar dit is nog te klein
en daarmede zal gewacht moe
ten worden tot 't einde des jaars.
De prijs en de afzet is in tegen
stelling met de jaren na '40 ge
heel vrij. De prijs was in '4#
f 2.30 per 100 kg., waarschijnlijk
zal deze nu iets minder zijn.
Tot directeur van het gas-
en waterleidingbedrijf der ge-1
meente Rheden, is benoemd de
heer W. M. Snoep, vroeger te
Schore.
MIDDELBURG.
Tentoonstelling Nijverheid
en handel.
Op initiatief van de Burge
meester dezer gemeente vyerd
een voorlopige commissie inge
steld, bestaande uit een aantal
personen uit de kringen van
handel en nijverheid, die zal
trachten om in 1948 jaar van
de viering van het Regerings
jubileum van H. M. de Konin
gin te komen tot een Mid
delburgse tentoonstelling van
Nijverheid en handel.
De volkstelling.
Aan de volkstelling zuilen 239
personen medewerken, w.o. een
16-tal dames. De Dir. Belastin
gen levert 28 personen voor het
tellen, het Arb. Bureau 6, de
Rijkspolitie 3, de openbare scho
len 43, de bijzondere scholen
23, enkele semi-overheidsdiens-
ten 23, de gem. politie 10, de
gemeentelijke diensten 43, de
provincie 23 en het rijksperso
neel zal ten getalfo van 23 mee
doen. Er zijn nog 5 vrijwilligers.
Reeds vorige week vond een
instructie-bijeenkomst plaats,
waar de tellers en telsters op de
vele vragen duidelijke antwoor
den ontvingen.
langs achter wegjes en stille
paadjes gaan om de controlepos
ten aan de grote wegen te ont
lopen. Daardoor was hij telkens
onzeker. Maar nu weet hij waar
hij gaan moet en hij zal er ferm
de pas in zetten.
Dat is nodig, want zijn pro
viand raakt op. Gelukkig heeft
hij bonnen bij zich, die bestemd
waren voor grootmama. Daar
van zal hij wat besteden in een
of ander dorp.
Maar zijn hoofd is vol gedach
ten en zijn hart vol ergernis om
de gereserveerde houding van
grootpapa, de bijtende woorden
van tante Irene, de onbeschofte
tuinman, die hem vijandig af
wees en hem noopte tot deze
smadelijke aftocht.
Het stille paadje is uitgemond
op de grote weg, war hij peinst
over de vraag, wa; nee en op
welke wijze hij c maal de on
dergane behandeling zal betaald
zetten, als straks de overwinning
door de Duitse armee bevochten
is en de bevoorrechte N.S.B.ers
alle zetels bezetten en alle ter
reinen beheersen. Daardoor
vergeet hij uit te kijken en als
hij in een klein gehucht een
krom straatje inslaat, stuit hij
pardoes op een Duitse pa
trouille.
(Wordt vervolgd.)
