P
ca
Li
msmrn
Samenwerking Nederland en België.
Veertig jaar groowd
Dr J. F. O. Huese naar Afrika.
LAATSTE BERICHTEN,
De tollinie een eerste stap.
Een reis vol afwisseling
XXX.
Aan de overkant komt plotse- het op. Verslagen gaan we huis-
ling een grote aap (Cynocéphale) waarts, Dit is te erg, geschoten,
op het toneel. Gewoonlijk zijn ze
uiterst brutaal en lijken op het
eerste gezicht weinig op hun
soortgenoten, ze hebben namelijk
geen apengezicht, maar "een uit
gesproken hondensnuit en blaffen'
meer dan ze schreeuwen. Zien ze
iets dat hun niet aanstaat, dan
zit er zó een in een boom om
goed uit te kijken, maar dalen ten
-spoedigste af als het een mens is,
want hij weet terdege, dat omdat
hier de bomen verspreid staan,
hij niet van de ene boom naar de
andere kan vluchten en dus ge
vangen zit.
Hier zijn ze uiterst schuw en
eer er een komt drinken loopt hij
minuten lang op en neer alvorens
het water te naderen. Eindelijk
dalen er enkele in het moeras af,
maar in de naburige bomen zit
ten verscheiden schildwachten.
Met hun naakte derrières zijn het
geen aanlokkelijke dieren en voor
de plantages een grote plaag.
Maar plotseling staat er aan
de overkant temidden der apen
een reus van een paardantilope.
Ik moet mijn ogen eens uitwrijven
of bet geen spookbeeld is, want
ais uft steen gehouwen (dit is
toch de gebruikelijke uitdruk
king?) staat het werkelijk feno
menale beest naar het moeras te
kijken. Wat een spanning! Zal hij
naderen? Want ik wens een zé
ker scliot. Heeft mijn vrouw hem
gezien en zal ze geen beweging
maken?'Heeft mijn jager,.die 20
meter achter me ligt hem in de
gaten
Zullen de lieden, die de beesten
uitsiachten aan het andere moe
ras niet hierlangs komen op. hun
thvsg? Zal die vent met zijn
tk'ee bonden, die ik 's middags
in de brousse heb zien scharrelen,
me de zaak komen bederven. Zal
ik niet moeten hoesten omdat ik
een Albertje (bevat gegaran
deerd geen tabak, en je hoest er
zo heerlijk van) heb gerookt?
Enfin, duizend kansen, dat het
dier niet in het moeras zal willen
afdalen en ik krijg er toneel
koorts van. Het is zoo'® reus,
zonder twijfel een record, en
twijfel rijst in me op: dit is te
mooi, daar zal wel weer wat tus
sen komen. Ik-knijp de ogen af en
toe even dicht verwachtende dat
dit droombeeld zal vervliegen,
maar als ik ze de laagte keer
openmaak is bij plotseling afge
daald en staat op 40 meter dwars
voor ni. -Het heeft minuten lang'
gevallen, en toch nog weg. Ik
weet niets beters te doen, dan
een premie uit te loven voor wie
hem vindt, maar ik geloof er niet
aap. De volgende ochtend ver
trekken de spoorzoekers met
honden, maar ik geef er geen
c<3it voor. Wat hier in de wilder
nis verdwijnt, wordt opgeslokt en
verdwijnt meestal voor altijd. De
stemming is beneden nul en de
ochtend verstrijkt zonder enig
bericht. Ik heb mijn „record" af
geschreven en zit star mijn ver
baal op de machine te tikken al^
tegen twaalf uur mijn vrouw
overeind vliegt en naar buiten
rent, roepende: hier brengen ze
hem. Inderdaad het ongelooflijke
is gebeurd, de honden hebben het
dier gevonden, dat iets achter het
schouderblad door mijn elf milli
meter kogel was getroffen. De
jageTS konden* het afmaken en i kelijk verzekerd, dat we thans
brengen mij nu huiden en horens.rgeds dichtbij waren. Na nog een
Het is een reus, de -horens zijn j uur waren we er bijna, maar er
twintig centimeter langer dan verstreek nog een uur voor we
de grootste, die ik indertijd aaneen vlakte zagen waarin midden-
de Ba-Illi bemachtigde en dat'""f
vond men overal een grote. We
reldrecord 90 ■centimeter, maar
flat géïdl voor een soort, die in de
Engelse Soedan leeft en groter is.
Ik bfijf er 9 c.M. onder, maar zag
hier in deze streken nooit een ge
wei, dat de mijne, slechts op 20
c.M. zou «benaderen. Ik hoop, dat
ik dit stuk veilig in Amstefdam
zal krijgen, als we het eerst zo
goed mogelijk zullen hebben ge
prepareerd. x
Dit gaf moed en als react®
martheerde ik de volgende dag
1% uur naar een ander moeras
en 'zag niets. De volgende ochtend
zouden wij weer naar het eerste
moeras gaan. Goed werd met de
tirailleur afgesproken: we gaan
naar het moeras, waar ik de gro
te Abou Hourf (paardantilope)
heb geschoten.
Dit werd enige malen herhaald
zelfs alvorens te vertrekken,
want ik ken zo langzamerhand
hier mijn Pappenheimers. Om te
beginnen verlieten we het dorp in
een andere richting, maar mij
werd medegedeeld, —dat we zo
toch ook het „water' zouden ko
men. Na éen uur bleek me, dat
•we in Westelijke richting gingen,
terwijl ik eergisteren" de indruk
had, dat het moeras, ten Zuiden
lag, maar -wéér werd me uitdruk-
Het consumentencrediet.
De ministers van Financiën en
van SociEde Zaken hebben geslo
ten om de indiening en behande
ling van aanvragen voor een con
sumentencrediet na de sluitings
datum voor bijzondere gevallen
goed te keuren. Van 16 tot en
met 31 Mei zullen de districts
raden voor het consumentencre
diet nieuwe' aanvraagformulieren
verstrekken. Van 19 Mei tot en
met 7 Juni is er gelegenheid de
ingevulde formulieren, zo nodig
met een door de werkgever gete
kende werkgeversverklaring, bij
■deze districtsraden in te leveren.
Gevaarlijk spelletje.
In het Tuipdorp op Urk speel
den enkele kinderen een nieuw
sjpelletje: „Bestraffing van oor
logsmisdadigers". Een driejarig
kind van de heer J. van Veen
werd in een kartonnen doos ge
zet en verder geheel in papier
verpakt. Daarop werd de brand
stapel aangestoken. Gelukkig
werd door een der omwonenden
de brand ontdekt en ijlings werd
het kind uit de vlammen gegre
pen. Doktershulp moest worden
ingeroepen.
in wat water,
Eerst werd nog beweerd, dat
dit hetzelfde moeras was, dat we
thans van een andere kant waren
genaderd, maar tenslotte bleek,
dat de gids ons maar verder had
gebracht, naar dit plekje, waar
véél wild kwam.
Amerikaans notities.
pr
ËTH!'
pi' Al]
'BIB1
li
lui
i|«
iliniwi
Rutin!
De zon rees als een purperen
bal boven de horizon en zette
de schepen op de Hudson, de
bossages en de witte- huizen op
Long Island en Staten Island in
een rode gloed- Brede banen
licht schoten over het roerige
water van de brede rivier, waar
kleine bootjes- hls bedrijvige
torretjes over voortsehoWn. Van
af de „Eemdijk", het vracht
schip van de Holland-Amerika-
Lijn, dat ons die nacht in de
Nieuwe Wereld had gebracht,
was dit onze eerste kennisma
king met-het. land, waar iedere
vrouw .Nylons zou dragen en
met het land, waar ieder twee
maal in de week naar de bios
coop gaat en waar alles groter
en omvangrijker is dan elders.
Het was een Nederlander, die
voor enige honderden jaren, als
eerste Europeaan de boorden
van de Hudson verkende en de.
ontwikkeling inluidde van een
van de machtigste wereldsteden.
Daar ginds op het Staten-Eiland,
geduurd maar nu is het moment dat een Nederlander eens voor
gekomen. Zal nu,' wat me nog f 60 kocht en waab als eerste
nooit ft overkomen de patroon Europese vlag, die "van de Ze-
ketsen, ze zijn nog van vóór de ven Provinciën voor de ogen
oorlog en hebben de bezetting van de Indianen omhoog gehe-
overleefd tussen de spouwmuren sen werd, daar ligt nog een brok
van onze wachtkamer. I historie uit Nederlands groot
Misschieten is onmogelijk, I verleden, daar liggen ook de
want zonder nu eqn „crackschót" eerste aanknopingspunten tussen
te zijn, is een dier van dergelijke jde geschiedenis van de Verenig-
grootte, toch op'die afstand voor de Stjaten van Noord-Amerika
mij -een praetiseh zekere buit. en de Nederlanden.
Nog even diep ademhalen, -de- iyuel .tijd. voor overpeinzing
zware buks ligt al op een tak en 1 kregen wij .niet. Een Yankee
dan nog even alle spieren span- kwam papieren controleren en
nen en daar gaat dan het schot !nadat ook de dokter was ge-
op de lichte druk op de_tweede (weest, lireee „Eemdijk" toe
stemming door te varen naar
de pieren van de Holland-Ame-
rika-Lijn in Iftibokèn.
Zoveel was ons voorspeld over
de machtige aanblik van Ifew-
York, dat wjj verlangend waren
de reusachtige metropool te
zien. Een fijne regen onttrok de
zon aan t zicht en sijpelde ge
durig neeT. Be contouren van
het Vrijheidsbeeld doemden, een
ogenblik pp in de mist en ver
gleden daarna, evenals de in re
gen gesluierde wolkenkrabbers
van Brooklyn.
Amerika bereidde ons een
weinig vrolijk welkom. Maar
desniettegenstaande: Hallo, Ame
rika! Hier zijn wij. Hetzij, wij
kcanen voor een kort bezoek,
hetzij wij komen om een nieuw
leven te beginnen in je rijke
land, wij betreden je grond in
vertrouwen!
Edoch, Ketelbinkie, het glun
trekker. Het dier gooit zich om
in mijn richting, rent sehuinlinks
langs me, gooit zich wéér om en
verdwijnt in de richting vanwaar
hij gekomen is. Hij loopt, galope
rend erg scheef, dus is zwaar ge
troffen, maar dergelijke .reuzen
zijn van een ongelooflijke taai
heid. Teleurstelling welt op, wait
is er nu toch gebeurd; als ik ooit
zeker van een schot ben .geweest,
dan was ïk het nu en toch gaat
.dit kapitale «tuk er vandoor.
Maarwat zie ik pp het
moment, dat hjj juist .in het bos
wil verdwijnen? Als een razende
rent hij in een cirkel en slaat na
de tweede keer als een blok neer.
Gejuich klinkt achter me van
mijn jager: Tombé. We rennen er
op af, want deze manier van in
een kringetje te rennen en dan te
vallen is altijd het teken, dat hét
drama over is.
Maar het is een paardantilope
en dus gebeurt het ongelooflijk^.
Als ik op '50 meter ben genaderd,
staat hij toch nog op en is met
enige sprongen in bet hoge gras
verdwenen. Pisteufs worden ter
kijkers, zoveel mogelijk
New-York tracht te zien.
van
Met de „Eemdijk" van de
Holland-Amerikalijn is eind
April de schrijfster Mej. Tiny
Mulder,., mede voor. rekening
van ons blad, naar Noord-
Amerik'a" vertrokken.
Zij zal de Tulpenfeesten in
Holland-Michigan bijwonen
en ook verder verschillende
reportages en interviews ge
ven.
Mej. Mulder ontving voor
haar piloterihulp tijdens de
bezetting in 1946 de medal
of freedom met zilveren palm.
Wij plaatsen hedeir- haar
eerste reisbrief.
De eerste indruk.
Eenmaal aan wal, rijdend door
de straten van de stad met de
hoge gebouwen aan weerszijden,
krijg je eyen een gevoel van te
leurstelling. Je. kent het al pre
cies, want je. zag alles op foto's.
Het is geen echte verrassing. Je
wist van te voren, hoe het zou
zijn en toch verwachtte je eigen
lijk een schok. Mensen van de
twintigste eeuw kunnen nergens
voor verrassingen komen te
staan, wanneer het 3e uiterlijk
heden van deze wereld betreft.
Wij kermen haar door de pers,
de fihn, de radio; oök ral zijn
wij geboren en sterven wij in
hetzelfde huis aan dezelfde straat
in hetzelfde stadje, dat ons het
gehéje leven tot woonplaats is
geweest. Onze voorvaders, die
naar den vreemde togen om
welke reden dan ook, kwamen
in onbekende landen, werdén
overrompeld door vreemde
nieuwe dingen. Wij niet meer.
Wij kennen en weten alles van
te voren.
Pas toen wij stonden op het
dak van het Rockefeller Centre
Building, een wolkenkrabber
met zeventig verdiepingen, en
neerzagen op Manhattan, aan
beide zijden begrensd door de
rivier, en op andere delen van
New-York ginds zich verliezend
in de nevel, ondergingen wij het
gevoel opgenomen te zijn in de
grootste stad der wereld en voel
den wij ons tussen de tien mil-
Iioem mensen, die op dit betrek
kelijk kleine plekje grond leven
en werken. Hoog rijzen de sky
scrapers-aan alle kanten, slechts
onderbroken door de groene
vlakte van het Central Pare. En
hulp geroepen, men kan hem 500
meter volgen, maar dan geven zeEuropeanen, dat gewapend met
dere, blonde .Rotterdamse 'joch, |&eel in de diepte de straten met
vindt er allang niks meer an. het gekrioel van mensen en
,,'k Ben d'r al vier maal ange- voertuigen. Pijlsnel schieten de
komme", zegt hij wereldwijs te- gele taxi's voort, komen plótse-
gen het stellètje weinig bereisde ling tot stilstand wanneer het
stoplicht aangloeit.
New-York, stad van energie,
arbeid, geld, macht.
Stad ook van armoede, ziekte,
ellende, wanhoop, vrees, voor
tallozen, die hier ten onder
gaan.
New-York, genadig voor de
succesrijken, meedogenloos voor
de mislukten.
New-York, centrum van de
na-oorlogse wereld.
Aan de voet van Rockefeller
Centre Building, op Rockefeller
Piazza wapperen de vlaggen van
de Verenigde Naties, fonteinen
spuiten, duizenden rose en gele
azalea2s prijken in de perken.
In het middaguur zitten velen
te zonnen .op de tanken van de
Piazza. Iedereen praat met ieder
een. De vrouw uit het volk met
de dame in de zilvervos-cape.
Detaxi-chauffeur met de za
kenman. Onder blanken bestaat
hier inderdaad democratie.
„Juffrouw", zegt een oude
vrouw tegen me, „er is maar
één ding gratis in New-York en
dat is de zon op de Piazza, daar
om is het hier altijd druk,
zomers en 's winters. Want de
zon heeft niet veel kans in de
straten en huizen"
Avond in New-York.
Broadway, Fifth Avenue, Ma
dison* Avenue, Times Square
baden in licht: vrat, groen, rood,
blauw. Er is geen pand, dat
niet van de top tot de grond
zeeën van licht uitstraalt. In la
wines en watervallen stort het
licht op de voorbijgangers. Ieder
tracht mét licht de aandacht te
trekken. Sommige lichtreclames
knippen uit en aan, iedere se
conde. Anderen wentelen rond,
draaien -óver elkaar heen. Is het
mooi, is het lelijk? Stel deze
vraag niet aan een New Yorker,
die weet niet anders of het hoort
bij New York. Hier worden za
ken gedaap, welnu zo doet men
zaken. Wat is een firma zonder
reclame? Een onding, gedoemd
onder te gaan.
Die -flikkering, dag aan dag,
avond aan -avond, nacht na
nacht, uur na uur, doen de ogen
pijn, haken zich vast ergens
achter in je hoofd en -komen in
de droom nog -eens terug: Rial-
to, rood, groen, rood, groen.
Het went Een kermisreiziger
went immers ook aan hét ge
jengel Van twintig loudspeakers,
Hij hoort het tenslotte niet meer.
Hiér in New York wen je aan
massa's mensen, aan het snelle,
lawaaierige overruns uit
muntend geregelde verkeer, dat
dag en nacht zonder een ogen
blik onderbreking, voortjakkert,
aan steen-woeBtijnen en ook
neon-licht Zo moet het, wel .zijn.
Hoe zouden anders millioenen
mensen hier kunnen leven?
Kunst in 't koet.
Ter gelegenheid van de 300-
ste sterfdag van P. V. Hooft zal
in de leeszaal van de Haarlem
se stadsbibliotheek een exposi
tie van werken door en over
deze grote Nederlandse littera
tor worden .gehouden. De ten
toonstelling zal geopend zijn
van 26 tot en met 31 Mei.
Teneinde een grotere bekend
heid te geven aan de kostbare
verzameling die zich m het Mu
seum Bredius bevindt, zal voort
aan iedere Zaterdag des namid
dags om 15 uur een .deskun
dige rondleiding voor het pu
bliek worden gehouden.
In het mannendeel van het
St. Pieter- en Bloklands -Gast
huis wordt Zaterdag 24 Mei,
om drie uur door burgemeester
H. Molendijk, de voorjaarsten
toonstelling geopend van het
Amersfoorts kunstenaars ge
nootschap.
In de Bossche openbare lees
zaal is 'Zaterdagmiddag een ten
toonstelling geopend van wer
ken van de Poolse kunstschil
der Prof. Christo Stèfanoff.
In ons land is Stèfanoff niet
geheel onbekend. In 1928 zijn
werken van hem tentoongesteld
geweest in Amsterdam. Op deze
expositie, die tot- titel draagt
Met de spatel de wereld door"
en waarop een 70-tal stukken
de wanden sieren, zijn ook enige
herinneringen aan des schilders
verblijf in „Dora" (Norhausen)
alwaar - hij moest meewerken
aan de vervaardiging van V I's
en V 2's. De expositie is tot en
met 31 Mei geopend.
Voor het eerst sinds 1938
mocht Amsterdam de violist
Yehudi Menuhin weer samen
met zijn zuster Hephziban ho
ren in een programma van klas
sieke vioolsonates", dat voor eeh
tot de uiterste hoeken" bezette
zaal van het concertgebouw ten
gehore werd gebracht.
Hun programma opende met
de sonate in bes. gr. t. van Mo-
zart, die voor de pauze gevolgd
werd door de sonate in d kl. t.
van Brahms. Officieel werd be
sloten met de sonate in g gr. t.
van Beethoven, maar het en
thousiasme van het publiek be
woog de solisten een tweetal
toegiften te laten boren. Ge
deelten uit de sonate in a gr
t. van Schubert en de sonate
in e kl. t. van Mozart. Bloemeqj
en nieuwe ovaties waren hun
beloning.
Zaterdagmiddag werd hetzelf
de programma in het gebouw
voor K. en W. te 's-Gravenhage
ten gehore gebracht.
In Mei 1948 zal Nederland
hem terugzien in het Kurhaus
te Scheveningen waar hij als
lid van de jury zal fungeren
bij het dan te houden interna
tionale Muziekconcours.
Op de internationale boeken
tentoonstelling, welke van 115
Juni te Straatsburg gehouden
wordt, zullen meer dan 3000
boeken van 300 firma's worden
fpëxposeerd, afkomstig uit
'rankrijk, Engeland, België,
Amerika, Zweden, Italië, Tsje-
cfao-Slowakije, Zwitserland en
Oostenrijk.
COLORADO KEVER-INVASIE.
Op het strand tussen Zoute-
Iande en Vlissingen zijn de laat
ste dagen "honderden colorado
kevers aangespoeld. Aangenomen
mag worden, dat deze kevels
door uitputting niet meer in staat
Zijn veel schado te veroorzaken.
Schoolkinderen verzamelen de
kevers.
DE NAAMVALSUITGANG-N.
Nu de regering beslóten heeft,
dat de naamvalsuitgang-® zal
worden weggelaten in alle stuk-
leen,v uitgaande van rijksinstan
ties, heeft zij de gemeentebestu
ren in overweging gegeven, ter
wille van de gewenste -eenheid
dezelfde gedragslijn te volgen.
NEDERLANDSE MINISTERS
TE SOEEABAJA.
Maandag hebben de ministers
Beel en Jonkman een bezoek
aan Soerabaja gebracht. Zij heb
ben daar met kopstukken van
vertegenwoordigers van handel
en cultures openhartig gespro
ken.
Daarna hebben de ministers,
een autotocht gemaakt naar de
onlangs door inundatie getrof
fen gebieden, waar zij aanwezig
zijn geweest bij het verstrekken
van voedsel en kledmg door het
Roode Kruis aan de terugge
keerde bevolking, die destijds
door de T.RX uit de kampongs
is verdreven.
VROUWEN EN KINDEREN
NAAR INDIË.
De „Sibajak" heeft gisteren
de haven van Rotterdam -ver
laten met aan boord 809 vrou
wen en kinderen, die naar Indië,
gaan om het zoolang verbrbken
gezinsverband te herstellen.
TROEPEN VOOR INDIfi.
In verband met het a s. vertrek
der tweede' divisie naar Ipdië
j heeft Z. K. H. Prins Bernhard
gisteren -te' Assen de -troepen ge
ïnspecteerd.
Nadat Prins Bernhard door 'de
commandant van de 2e divisie,
generaal Baay was ontvangen in
specteerde de Prins, die verge
zeld was van enige officieren-van
zijn staf, dé manschappen, ter
wijl de drumband het Wilhelmus
speelde.
Generaal Baay betuigde in een
korte toespraak zijn dank aan
Prins Bomhard voor zijn aan
wezigheid en wees pp "het feit,
dat zijn komst het bewijs is, dat
het lot -der 22e divisie hem na
aan het hart ligt. De troepen, die
in het Verre Oosten een uiterst
gewichtige taak waoht, wenste
hij een goede reis, behouden aan
komst m Indië en een tot weer
ziens.
NITTI NIET GESLAAGD.
Francesco Nitti, de leider der
Italiaanse Liberalen, heeft mee
gedeeld, dat hij er niet in ge
slaagd is -een nieuwe Italiaanse
regering samen te stellen. Hjj
deed deze mededeling aan pre
sident Nicola.
DE BILT ZEGT:
Weinig verandering.
In de vroege ochtend plaat
selijk nevel, Jater overdag licht
tot half bewolkt, droog weer,
langzaam naar Oostelijke rich
ting ruimende wind. Enige vht-
dere stijging van temperatuur.
Weer groentevernietiging
In de afgelopen week zijn de
aanvoerep van spinazie aan de
veilingen in het Westland snel
toegenomen. De animo voor -het
publiek voor deze groente is ech
ter niet groot; de kooplieden
konden de aanvoer dan ook niet
verwerken, zodat duizenden
FEUILLETON
door K. JONKHEID.
23) o—
„Geen sprake van. Ik -heb ad
vertenties gelezen van kinde
ren van 16 jaar die daar gesneu
veld zijn. Dus jij kunt ook."
„Vooral nu het zo slecht gaat
aan de fronten", valt Irene's
zoon zjjn moeder bjj.
„De Duitsers verweTen" zich
toch maar geweldig!"
„Ja, een snoek die in 'tnet
zit, -spartelt zo lang moge-lijk te
gen. Vooral wanneer het net
voortdurend nauwer toegehaald
wordt."
„Een snoek in 't net! Er is
geen sprake van een snóek.
.„Neen van een wild gevaarlijk
ondier
„Stil, jongen'!"" waarschuwt-
Irene.
„Zeg, vrindje, ik wil jou waar
schuwen, dat jij
Er wordt aan de deur geklopt,
onverwachts en vrij heftig.
Het is Els.
„Mijnheer, mevrouw, de tuin
man is wezen zeggen, dat zijn
zoontje overleden is"
„Ach-.F
„Ik -dank je voor de bood
schap, Els", zegt de -bruidegom
bewogen. „Heeft hü nog iets an
ders gezegd?"
kilo's spinazie op een hoop ge
gooid moesten, worden.
W-el nemen de conservenfabrie-
ken zoveel mogelijk onverkoop
bare groenten af, doch deze be
drijven hebben met gebrek aan
verpakkingsmateriaal te kampen.
Het is een triest verschijnsel, dat
de groente-vernietiging van voor
de oorlog weer is teruggekeerd.
„Anders niet, mijnheer."
•Het gesprek verstomt. De
grijze "bruid drukt haar servet
tegen de bevende lippen. Welk
een dag!
De maaltijd kan eindigen. De
gastheer gaat voor in gebed. Hij
dankt voor de 40 jaren, voor de
aanwezige familie, hapert een
ogenblik als h'ij zoekt naar 'het
juiste woord, waarmee hij de af
wezige gevangene gedenken
kan, maar vindt het niet.
Mevrouw R'olanda, die zich
buiten de gesprekken 'hield,
fluistert haar man toe: „Hét
begte is, dat we vroeg vertrek
ken."
Egbert, kijkt naar zrjn zuster.
„Ga jij vanavond naar huis? Zal
ik je naar 1 station Tijden, voor
ik met de wagen weg ga?"
„Wij logeren vannacht hier",
antwoordt Irene.
Gelukkig! denken beide par
tijen.
Het burgemeestersgezin neemt
afscheid en vertrekt. De andere
kijken de auto na. "Niemand wil
het openlijk erkennen, maar al
len voelen zich verlicht.
De feestdag is ten einde.
Maar dé achtergeblevenen
rest nog de avond. Ze zitten
rustig onder de bomen naast
het huis. Het is -stil in de lucht,
de stilte van een zoelen zomer
avond. Een rijtuig passeert -op
■de weg, zij horen de hoefslag
van het paard en de ratelende
ZE KRUIPEN TEGEN UW
BENEN OP,
die sluipende gniepige rheu-
matische pijnen. Het zijn de
onzuiverheden in het bloed, die
U belagen. Wapen U daar
tegen*. Volg de weldadige Kru-
schenkuur. Met "Kruschen Salts
de heilzame Engelse samen
stelling van de zes mineralen
zouten die Uw gestel nodig
heeft. In dit klimaat des te
méér. Vraag Kruschen Salts
bjj Uw Apotheker of Drogist.
(Ingez. Med.)
Bestrijding
deviezensmokkel.
Instellen uitreisvisa.
Op vragen van het' lid der
Tweede Kamer Dassen betref
fende het instellen van uitreis
visa heeft de minister van Fi
nanciën. om. geantwoord:
De regering overweegt door
welke middelen paal en perk
lean worden gesteld aan de zeer
omvangrijke smokkelhandel in
deviezen. Over dit onderwerp
wordt overleg gepleegd met de
Belgische regering, die heeft
toegezegd de Nederlandse rege
ring bij de bestrijding van het
voornoemd euvel te willen steu
nen. In het kader van de boven
bedoelde overwegingen worden
onder meer de voor- en nadelen
van het instellen van een uit
reisvisum onder het oog gezien.
Indien tot het instellen van een
uitreisvisum zou worden over
gegaan, zal zulks iA geen geval
geschieden zonder dat jen aan
zien van het grensverkeer naar
België een bijzondere regeling
wordt getroffen.
Uit het bovenstaande moge
blijken, dat het niet- in de be
doeling der regering ligt het
grensverkeer practisch onmoge
lijk te maken.
Naar de correspondent van
het A.N.P. verneemt, zullen in
het kader der Duitse herstelbe
talingen de machine-installaties
van de Duitse „Continental"-
schrijfmachinefabriek naar Bel
gië worden overgebracht.
i
Tlitsen.
Onlangs is in dit blad de op
merking gemaakt, dat bij de
wederopbouw de -rtoek van het
perfectionnisme ons parten
dreigt te spelen.
Deze opmerking was niet zon
der grond.
Een der bladen bevatte het
volgende bericht:
„In het land van Altena is in
Genderen dè Geref. Kerk in de
lucht gevlogen. Maar de pas
torie is intact. De geringe scha
de is hersteld. Het is een be
trekkelijk nieuw huis, maar het
mist stijl.
De dienst van de wederop
bouw .wil die pastorie afbreken.
Want er is een plan gemaakt
voor de wederopbouw van het
dorp en daarbij is de nieuwe
keTk geprojecteerd op de plaats,
waar nu de' pastorie staat. Dus
moet de pastorie worden afge
broken. Zij zal, naar wij ver
moeden, komen op de ptsats,
waar de kerk heeft gestaan. Het
zal keurig in orde komen in
Genderen.
Maar aan iedere gemeente
wordt maar een beperkt bouw
volume toegestaan. De nieuwe
pastorie zal daar hu in verre
kend moeten worden."
't Zal perfect in orde komen
daar in Genderen.
Maar 't is -een perfectionnisme
waaraan we in deze "tijd van
gebrek aan -huizen, materialen,
werkkrachten en eenten, toch
allerminst behoefte hebben.
Verbod vervoer van
lammeren.
De voorzitter van het bedrijf
schap voor vee en vlees heeft met
ingang van Ï9 Mei .-ontheffing
verleend - van- de „verordening
verbod veevervoer 1946" voorzo
ver het lammeren betreft, welke
zijn geboren in het voorjaar van
1947.
Met ingang van die datum is
voor het vervoeren van lammeren
naar het Zuidelijk gebied geen
invoermaChtiging.Tneer vereist.
De verbodsbepalingen van de
„verordening verbod veevervoer
1946" blijven nog onveranderd
van -kracht met betrekking tot
het vervoeren over de grote ri
vieren van schapen geboren in
1946 en eerder, alsmede van alle
■soorten runderen en paarden, en
van varkens roet een levend ge
wicht van 25 kg. en zwaarder.
vraelen. Een onrustig koetje loeit
in de verte, een boerenhand
blaft -naar het passerende gerij.
De kop echte thee smaakt
heerlijk. Zeldzaam.
Het gesprek begint te vloeien.
De gevangene. Aller gedachten
gaan uit naar 'hem.
Over hem spréken ze en over
de toestand.
Mama spreekt van vertrouwen
in Gods leiding, van Zijn mach
tige hand, die alles orrivat. Die
in -de schuilplaats des Aller
hoogste® is gezetenGok -de
haren uws hocifds zijn allen ge
teld.
Het verminkte lijkje %-an Wil
lem Stuiveland ligt nog in het
ziekenhuis. Ouders en zusters
■treuren. Ze moeten het droeve
geval schrijven -aan Dirk. Maar
Dirk laat niets van zich horen.
Wat zal daar achter zitten?
-Irene kan mama's woorden
niet bevestigen. Haar man zit
-gevangen en het kind van -de
■tuinman, vanmorgen nog vrolijk
en gezond, ligt in tloodskilheid
te verstijven. De begrafenison
derneming is gewaarschuwd, de
-doodkist besteld.
Ze zou graag haar felle long
gebruiken en uiting geven aan
'de bitterheid van haar gemoed.
"Wrok tegen mensen vpert in
haar hart de boventoon. Ze bidt
wel. Ze smeekt om bewaring en
uitredding. Met belijdenis van
zonde? Nog niet. Theoretisch, o
Ter gelegenheid van het 25-
jarig bestaan van de Noord-Bra
bantse Kamer van Koophandel,
heeft- Frans van Cauwelaert
voorzitter van de Belgisch Ka
mer van Volksvertegenwoordi
gers te Breda -het woord gevoerd.
Na herinnerd Ae hebben aan
vroegere pogingen om te komen
tot een tolunie vervolgde hij:
„Het strekt de regeringen te
Londen tot eer, dat ze niet heb
ben geaarzeld,- alvorens naar het
bevrijde vaderland terug te ke
ren, hun goedkeuring te hechten
aan het ontwerp betreffende de
tolunie, dat thans aanhangig is
geworden bij onze wejgevende
kamers". Spreker ging hierna
uitvoerig in op de douaneover
eenkomst welke te Londen werd
gesloten op 5 September .1944.
Déze vermeldt uitdrukkelijk dat
het nagestreefde doel verder lag
en dat de beide regeringen be
zield waren -met de wens „de uit
eindelijke verwezenlijkingen van
een economische unie" aldus te
bevorderen.
Spreker meende, dat het uit
stel bij de onmiddellijke eenma
king van de toltarieven wegens
het feit dat Nederland later werd
bevrijd geen ongunstige gevolgen
heeft -gehad omdat het de betrok
ken regeringen de gelegenheid
heeft geboden de voorbereidende
werkzaamheden,- die gericht zijn
op verdere verwezenlijkingen van
de tolunie -en uiteindelijk van een
economische unie verder te ont
wikkelen.
Het ontwerp, dat thans aan
hangig is, zowel bij de Neder
landse- als bij de Belgische Ka
mer, heeft erkel tot doel de ge
lijkmaking van de toltarieven.
De accijnsrechten blijven voor
lopig-. aan de .eigenbeschikking
van elk der contractanten on
derworpen. Deze toionereen-
"komst zal op zichzelf aldus spre
ker, geen diepgaande wijzigingen
in ons economisch leven brengen
behoudens de vergemakkelijking
en bevordering van het'goederen-
verkeer tussen de deelnemende
landen. De ware bedoeling is de
weg te hanen, naar een volledige
tolunie, en een duurzame econo
mische unie.
De heer van Cauwelaert somde
dan de voordelen van de unie op.
Een ruimere markt die niets an
ders dan—een gunstige weerslag
kan hebben op onze productieon-
kosten, en daardoor tevens ons
cencurrentie-vermogen met het
buitenland zal verhogen.
Door de samenvoeging van om-
ze economische krachten en de
verbonden invloed, welke, onze
regeringen in de dienst vap onze
buitenlandse belangen kunnen
stellen, wordt onze positie in de
wereld een heel andere dan ze
in het nabije verleden is geweest
Tot een formeel militair ver
bond is het nog niet gekomen,
maar de noodzakelijkheid van
een gemeenschappelijke voorzie-,
nlng op dit gebied ligt zo duide
lijk voor de hand, dat de voort
zetting van de practisehe samen-
zeker. Daarvoor is ze dogmatisch
.voldoende onderlegd. Maar uit
de diepste grond haars harten?
Schuld erkennen? Toestemmen,
dat het zwaarste -lot rechtvaar
dig .zou zijn? -
Dat kan ze niet. Ze aansqhouwt
alleen de menselijke zijde van
dc .gebeurtenissen. Daar ziet ze
geweld en onrecht en onver
diende rampen, -die neerkomen
cp onschuldige hoofden.
Onrustig ligt ze die nacht in
haar bed en als eindelijk -de
morgen daagt, is haar strijd nog
onvolstreden.
HOOFDSTUK VHI
Hard en bitter.
Drie. dagen na het feest zal
het kind begraven worden.
Het gezin Stuiveland voelt
zich vreselijk getroffen. De on
zekerheid aangaande Dirk raakt
er door op de achtergrond, maar
komt telkens weer naai;' voren
en maakt de verslagenheid nog
gróter.
Hoe moet_het nu met de ver
siering? De bewoners vap het
Huis willen de tuinman met
rust laten en geen arbeid van
hem vergen in deze droeve
dagen.
„We gaan een weekje in de
grote zijkamer wonen", beslist
mevrouw.
Zo kan de versiering blijven
zitten tot na de begrafenis. Dat
duurt enige dagen. De planten
werking welke uit de oorlog is
ontstaan, bjj niemand enige ver
wondering en nog minder arg
waan heeft opgewekt.
In het laatste 'gedeelte van zijn
rede sprak de heer -Gauwelaert
over de innigste samenwerking
op economisch en internationaal
gebied. Deze vergt een wederzijds
vertrouwen, dat alleen door een
grote- zedelijke gelijkaardigheid
en culturele wisselwerking -kan
worden gevoed.
Tenslotte sprak' de heert van
Cauwelaert de hoop -uit, dat de
geslachten die op deze dubbele
verovering, zullen kunnen bou
wen, het werk van de Neder-
landsch-Belgiscfae 'levensgemeen
schap zullen voltrekken in de
geest vanwederzijdse welwillend
heid, wederzijdse loyaliteit, en
verziende openheid van geest
zonder welke deze unie niet haar
volle weldaden zal opleveren.
Terneuzen geschikt voor
industrievestiging.
Raad besluit tot bouw
Van 160 woningen.
De gemeenteraad van Terneu-
zen heeft in zijn avondvergade
ring van Vrijdag j.L een uitvoe
rige en soms vrij heftige discus
sie gevoerd over het voorstel van
B. en W. om te komen tot de
bouw van 160 woningen. Een
groot deel dezer woningen zal
prae-fabrikaat zijn terwijl de
voorkeur wórdt gegeven aan de
financieringsregeling. woning
bouw 1947. Verreweg de meeste
raadsleden waren min of meer
ontstemd over het feit dat zo
weinig gelegenheid was gegeven
deze materie te bestuderen.
De Voorzitter zeide dat de ge
gevens- pas 13 Mei in zijn bezit
kwamen en deed het voorstel dat
de raad in principe zou besluiten
-tot 'de bouw van deze woningen.
Er volgde thans een langdurige
discussie waarbij de heel- Filius
zijn voorstel tot uitstel hand
haafde.
De heer Colsen (Vrij R. K.)
zei B. en W. alleen steun te
kunnen toezeggen indien hem
binnen 14 dagen de toezegging
wordt gedaan dat in Sluiskil nog
in 1947 woningen zuilen worden
gebouwd.
De Voorzitter kon deze toezeg
ging niet geven, evenmin als de
heer Raaymakers., directeur van
het 'Centraal Bbuvy- en Woning-*
toezicht.
Met 8-7 stemmen werd het»
voorstel daarna aangenomen.
Vervolgens besprak dr. H. C.
Kuiler het industrialisatierapport
dat hij in opdracht van de-sge-
meente samenstelde. Hoofdzake
lijk handelde dit rapport over de
afstand langs het kanaal Ter-
neuzenSas van Gent. Na ,een
korte uiteenzetting van dr. Kui
ler over de industrie in hei alge
meen en de vereiste vestigings
factoren in het bizonder, volgde
een korte toelichting over het re-
worden -dof en kleurloos, ze -la
ten hun bloeiseis afvallen, w-nt
ze missen de ijuitenlucht. De
snijbloemen- verwelken en han
gen slap en dood. Dagenlang is
er aan gewerkt, luttele uren
heeft het dienst gedaan, nu
gaat alles, wat dood ep verha-
vend is, naar de mesthoop.
Op de vastgestelde dag wordt
de droeve tocht begonnen. Het
kleine hek bij de tuinmanswo
ning is te smal. De rouwkoets
rijdt door het grote park van
het Huis langs de brede paden,
de kleine familie loopt .er ach
ter., Ze kijken recht voor zich,
naai- de grond en naar het .kistje,
dat onder het zwarte kleed
slaat." Als ze naar buiten treden,
zien ze niet, dat de afgerukte
stukjes vel en -vlees nog aan de
boog kleven, zwar. en ver
schrompeld door de- droogte.
Nu gaan ze -op de weg. De
.bloemen bloeien, de vogels -zin
gen, de zon schijnt.
Op het kerkhof kringt rondom
de grafkuil het jonge leven van
jongens en meisjes van Willems
leeftijd. De onderwijzer is daar
met zijn klas. De kinderen pra
ten zachtjes met érnstige ge
zichten, ze -durven niet lachen
of -vrolijk kijken, want dat past
niet op -een kerkhof en -dat zou
niet aardig zijn jegens hun
vriendje, die dood Is en van
daag zoo akelig begraven -wordt.
(Wordt vervolgd.)
