Het Nederlandsche Roede Kruis
Noodkreet uit Ambon.
De wereldproductie van voedsel.
l/lfLtctdet^ae^ badplaats
Het kamp Amec&fotot.
verdient den steun van' het geheele volk.
Beroep op het Nederlandsche
Roode Kruis.
0p dezelfde plaats verrijzen
in de toekomst industrieën.
Goed nieuws voor de rookers.
Oe gevaren
van den weg.
De prijsstijging van
grutterswaren.
Hooger dan in het afgeloopen jaar.
Ingez. Stukken.
Ervaringen van een gevangene.
Het Roode Kruis zal de vol
gende week een grootsche propa-
ganda-actie voeren, teneinde een
nog brecdere plaats bij ons volk
te verwerven,
En tereebt; want wat hadden
wjj moeten beginnen zonder Roode
Kruis, toen, in den oorlog, en van
welke groote waarde is deze in
stelling nu nog voor duizenden J
Hot beroep, dat het Roode Kruis
op ons doet, mag dan ook niet
tevergeefs z(jn. Het is onze plicht
het Roode Kruis te steunen zoo
veel als in ons vermogen is.
Het is niet mogelijk in een kort
artikol een overzicht te geven van
wat hot Roode Kruis doet.
Daarom slechts enkele grepen.
De medische dienst.
Do medische dienst boschik-
te in 1939 over twintigduizend
bedden in de verschillende kring
magazijnen. Bovendien waren toen
5000 helpsters voor de verpleging
en een geljjk aantal transport-
colonisten in opleiding.
In den oorlog werden snel ver
plaatsbare chirurgische ploegen
ingesteld en noodziekenhuizen op-
Prinses Irene viert haar zevenden verjaardag. Een
Rotterdamsch meisje biedt het jarige Prinsesje een
boek aan.
gericht. Dit werk wordt nu nog
vorder uitgebreid en tal van
nood-sanatoria zjjn in het leven
geroepen.
De medische afdeeling
wordt verdeeld in een aantal sec
ties: de sectie voor rehabilisatie
van oorlogs- en andere invaliden,
die plannen bestudeert voor de
medewerking aan het belangrijke
werk der rohabilxsatie van oorlogs-
on andere invaliden. Door 'n gift
van het Amerikaansche Roode
Kruis, een volledig uitgerust hos
pitaal met 70 bedden, is men in
staat een orthopaedische kliniek
in te richten met twee rehabilisa-
tiecentra, één voor lichamelijke en
één voor geestelijke invaliden.
Onder de sectie ziekenhuis
wezen ressorteert alles wat
maar ietB te maken heeft met een ziekenhuis
of de verpleging van zieken, en dan in de
eerste plaats de noodsanatoria, nood-ziekenhui
zen en hospitaalschepen.
De sectie voor kinderuitzending
werkt nauw samen met de nationale commis
sie voor kinderuitzending. Verder is daar nog
de pharmaceutische sectie, die do medische
afdeeling adviezen over herkomst en samenstel
ling van de verschillende medicamenten geeft,
de sectie voor voedselaangelegenheden, de sec
tie sanitaire en sociale teams en de sectie vooi
geneeskundige controle en keuring van het per
soneel.
En tenslotte de bloedtransfusie
dienst, die op het internationale Roode
Kruiscongres te Oxford als voorbeeld is gi
steld voor alle landen van de geheele wereli
en waaraan reeds meer dan 24000 landgei -
ten van hun bloed hebben afgestaan.
Het Informatie-bureau.
De omvang der werkzaamheden van het in
formatiebureau is na den oorlog enorm i
worden. Vele gewonde en zieke Nederlander
konden via dezen dienst, naar het vaderlan-
worden teruggezonden. De resultaten, die v
den bereikt, zijn voor vele landgenooten e-
uitkomst. Ook al mogen de berichten niet altiji
even gunstig z\jn, voor velen beteekenen i
toch een einde van dikwijls ondragelijke spar
ning. Het informatiebureau heeft thans sti
punten in Berlijn, Weenen, Warschau, Karachi,
Siam, Ataka, de ünnra, Bern, Londen, Moskou
en Batavia.
Hiermee is lang niet alles gezegd.
Maar dat is ook niet noodig.
Het Roode Kruis, dat thans ruim een half
millioen leden telt, hoopt dit aantal op te
voeren tot één millioen. En dat kan. Mits
niemand zich afzijdig houdt.
Wie had ooit gedacht, dat: de in het Veersche Gat, waar nog
Zeeuwsche hoofdstad, aan alle
kanten omsloten door akkers
en weiden, eens de beschikking
zou hebben over een echt
strand? Een strand, waar de
Middelburgsche en Arnemuid-
sche hummels verwoed met hun
schop in de weer zijn, waar de
ouderen liggen te zonnen en
tvaar ondernemende jongens
zoowaar hun kampeertenten
hebben opgeslagen I En dan
daarbij een binnenzee, waar je
kunt zwemmen of het leeren.
Inderdaad; Middelburg heeft
ook strandleven en wie er met
dit zomerweer tegenop ziet,
naar een strand aan de kust
per bellenwagen te hobbelen op
de knie van een ander oi met
het risico, een stijve nek (van
wege de niet op normaal-lange
menschen berekende vehikels)
te krijgen, die gaat (al of niet
met zijn kroost) naar den Kle-
verskerkschenweg, Het is er
heusch ideaal.
Hoe het mogelijk is, dat hier
de geneugten van het strandle-
ven te genieten zijn? Wel, tus-
schen den kanaaldijk, de Arne
en den dijk, gedeeltelijk loo-
pend langs de spoorlijn, is het
nieuwe industrie-terrein van
Middelburg in de maak. Het
terrein, ideaal gelegen bij het
kanaal en met een spoorverbin
ding vlakbij, bestond vroeger
hoofdzakelijk uit niet al te
beste weide. Het ligt erg laag
en moet dus behoorlijk worden
opgehoogd.
Middelburg bofte, want er
was juist veel materiaal op
Walcheren, gebruikt voor de
dichting der dijken. En zoo is
de M.U.Z. druk bezig, het ter
rein op goede hoogte te bren
gen. Dat gebeurt door een
zandperser, die vlak bij de Ar-
nebrug in het kanaal ligt. Maar
voordat die kon gaan werken,
moest er eerst nog wat anders
gebeuren. Het terrein is n.l.
veel te groot, om het in zijn
geheel op te spuiten. Het ge
bied is eerst in vakken verdeeld
van verschillende grootte. Dit
werk werd uitgevoerd door een
dragline, die links en rechts
op het terrein kaden van klei
opwierp. En tusschen die kaden
wordt nu het zand gespoten.
Maar (wie de dichting der dij
ken heeft medegemaakt, her
innert het zich nog wel) dat
zand is met een groote hoeveel
heid water vermengd. Dit
mengsel komt als een grauwe
massa met groote kracht uit de
buis spuiten. Wanneer met het
persen wordt opgehouden,
■vloeit het water weg en het
zand blijft achter. Uiteraard zal
in een afgesloten vak, zooals
hier steeds water achterblijven
en zoo ontstaat een strandmeer.
En dat is tegenwoordig (het
werd hierboven reeds opge
merkt) heel wat waard voor de
recreatie.
Er komen dagelijksch onge
veer 11 a 12 bakken met zand
aan. Het zaad wordt gehaald
een zandzuiger ligt. Op het ge
heele terrein moet globaal
500.000 M3. zand gespoten wor
den, dus daar gaan heel wat
bakjes inl Toch gaat het vlug:
in een half uur heeft de perser
in het kanaal een bak leegge
haald en verwerkt'. Het over
tollige water wordt verwijderd
door een tweetal buizen, die
een eindje voorbij de Meelfa
briek in het kanaal uitmonden.
Waf het terrein zelf betreft
da kaden voor een haventje,
dat in verbinding met het ka
naal zal staan en den aanvoer
van grondstoffen evenals den
afvoer van producten zal ver
gemakkelijken, zijn reeds
klaar. En verder is het de be
doeling, dat er een spoorverbin
ding van het terrein met het
spoorwegnet komt.
Nog niet officieel is bekend,
door welke industrieën het ter
rein zal worden bezet.
Het is nog wel alles toe
komstmuziek, doch het is een
bewijs, dat Middelburg niet bij
de pakken blijft neerzittien,
maar bouwt aan de toekomst.
CHR. BOEREN- EN
TUINDERSBOND.
Bovengenoemde organisatie
zal van 35 Sept. a.s. In het
Zendingscentrum te Baarn een
conferentie houden ter behan
deling van de vraagstukken in
zake de loon- en prijspolitiek,
de afsluiting van coll. arbeids
overeenkomsten, de sociale
voorzieningen aan de hand van
in anderen kring opgekomen
ivoorstellen en de uitbouw van
het orgaan van den bond.
moed en trouw van de Ambon-
neezen niet vergeten zijn en dat
zij tot bij de hoogsten in den
lande de waardeering geniet,
waarop zij aanspraak mag maken,
Aan het Ambonsche volk zou dan
ook het tastbare bewijs geleverd
zijn van de oprechte bedoelingen
van het Nederlandsche volk ten
aanzien van het Moluksche, zoo
besluit het rekest.
BONNEN
VOOR VASTE
BRANDSTOFFEN.
De bonnen gemerkt met
„eerste periode" tot en met
„zesde periode", voorkomende
op de aan niet particuliere
huisbrandverbruikers uitge
reikte bonkaarten W. A. 606
en W. B. 606, blijven tot na
dere aankondiging geldig.
Met het m.s. „Joh. v. Oldenbar-
neveldt" zijn eenige dagen geleden
naar Nederland vertrokken Prof,
Dr de Langen en mevr. Sarton,
die namens het bestuur van de
„Pembangoenan Masjarakat Ma-
loekoe" een rekest zullen over
handigen aan H. K. H. Prinses
Juliana in haar kwaliteit van voor
zitster van het Nederlandsche
Roode Kruis.
In dit verzoekschrift wordt de
aandacht van de Prinses verzocht
voor den grooten nood en de
moeilijkheden, waarvoor Ambon
zich geplaatst ziet. In het bijzon
der wordt gewezen op het nij
pend tekort aan medicijnen en
kieeren.
In dit verband wordt herinnerd
aan het schrijven van H. M, de
Koningin aan de Ambonneezen,
waarin Zij -haar groote waar
deering uitspreekt voor „Uw
voorbeeldigen moed en van Uw
onbezweken trouw onder alle om
standigheden bewezen aan het Ko
ninkrijk en aan mijn Huis", waar
bij tevens de hoop wordt uitge
sproken, dat de hulp die Neder
land aan Ambon zal willen ver-
leenen, in overeenstemming zal
zijn met de door dezen brief bij
de Ambonneezen gewekte ver
wachtingen.
Gevraagd wordt o.a. de uitzen
ding van een Nederlandsch Roode
Kruis-team, dat de beschikking
zou hebben over een vaartuig, dat
zou kunnen worden ingericht als
een drijvend „veldlazaret" met een
eenvoudige operatiekamer en een
hospitaaltje ter opneming van een
klein aantal operatie-patiënten.
Aangezien langs deze kust een
groot aantal dorpen liggen, kan op
deze wijze een zeer groot gedeelte rust behoeven te maken eerstdaags
van de bevolking bereikt worden, j weer eenheidssigaretten te moeten
De verwezenlijking van dit plan, rooken.
zoo wordt verder in het rekest
uiteengezet, zou niet alleen betee
kenen 't uitdragen van de Roode-
Kruis-gedachte in de Molukken,
Nog driemaal een
extra-bon?
De laatste dagen, zoo meldt het
„Vrije Volk" deden geruchten de
ronde, dat de mogelijkheid be
stond, dat wij binnenkort weer
een eenheidssigaret, Superbe ge
naamd (nu een der vele merken)
zouden krijgen. De fabrikanten
zouden de Virginia-tabaksvoor-
raden snel verwerkt hebben, en
deviezen voor nieuwe zendingen
zouden niet aanwezig zijn.
Bij nadere informaties heeft
men ons echter medegedeeld, dat
deze geruchten tegengesproken
moeten worden. Er komen zelfs
nog een aantal nieuwe merken bij
zoodat de rookers zich niet onge-
Ongeveer 500 dooden
en zwaar gewonden
per maand.
Begin van dit jaar scheen het
wegverkeer in ons land relatief
minder onveilig te zijn gewor
den. Per maand werden gemid
deld 62 dooden en 364 ernstig
gewonden geteld, tegenover
103 dooden en 386 zwaargewon
den in 1945, afgezien van de
zeer vele lichtere gewonden en
de grootere materieele schade.
Het aantal en de hevigheid
van de ongelukken op den
weg zijn tijdens de laatste
maanden zeer teleurstellend.
Het peil van het vorige jaar,
n.l. ongeveer 500 dooden en
zwaar gewonden per maand,
(gemiddeld 17 per dag), is
weer bereikt, zij het, dat het
aantal fatale ongevallen iets
kleiner, het aantal ernstig
gewonden evenwel grooter
is dan vorig jaar.
Van alle verkeersdeelnemers
wordt gevraagd: meer zin voor
werkelijkheid, geduld en ver
draagzaamheid en een nauwge
zet en plichtsgetrouw opvolgen
van de verkeersbepalingen.
Voorts minder haast en licht
zinnigheid, minder slordigheid,
eigengereidheid en egoïsme.
Het is dikwijls mogelijk re
kening te houden met vergis
singen van anderen, waardoor
misverstanden en calamiteiten
beperkt kunnen worden.
Mede uit eigen belang kan
iedereen meehelpen aan het
hijschen van het stormsein,
waarvoor naar de K.N.A.C.
meent, het ten hoogste tijd is
geworden.
Verzoek om uitstel.
De Stichting van den Arbeid
heeff naar aanleiding van
de vaststelling van hoogerc
prijzen in den kleinhandel voor
grutterswaren, stroop en
groene erwten tot den minis
ter van Landbouw enz. gewend.
De voortdurende spanning
tusschen de loonen en prijzen
hebben een hernieuwd onder
zoek naar de grondslagen voor
de loon- en prijspolitiek naar
de meening van de Stichting
wenschelijk gemaakt.
Teneinde een rustig overleg
hierover mogelijk te maken,
acht het bestuur het wensche
lijk alles te voorkomen, dat de
huidige spanning tusschen loo
nen en prijzen zou doen toene
men.
Naar aanleiding hiervan heeft
het bestuur van de Stichting
den minister verzocht de invoe
ring van de prij sverhooging
van grutterswaren nog eenige
weken op te schorten, totdat
het standpunt, dat het georga
niseerde bedrijfsleven ten aan
zien van de loon- en prijspoli
tiek inneemt, bekend is ge
maakt.
De huidige schaarschte aan si
garetten zal zoo gauw als de oude
shag- en sigarettenvoorraden op
geruimd zijn, voorbij zijn. Zeer
maar het zou voor de bevolking waarschijnlijk zal er daarvoor
van dat gewest ook het zichtbare nog driemaal een extra bon wor-
bewijs zijn, dat de hooggeroemde den aangewezen.
De wereldproductie van voedsel in 19461947 zal iets hooger zijn
dan die van het afgeloopen jaar, doch de toeneming zal grooten-
deels te niet worden gedaan door het geringe overbruggingsover-
scliot, hoofdzakelijk van broodgranen, aldus wordt in een rapport
van het Amerikaansche departement van landbouw medegedeeld.
Er kan een belangrijk grootere tarwe-oogst worden verwacht dan
gedurende 19451946. In de Vereenigde Staten doen de toestanden
een recordoogst verwachten. De oogsten in Europa, Noord-Afrika
en Turkije zullen belangrijk hooger zijn dan vorig jaar. Op het
Zuidelijk halfrond is het areaal eveneens grooter.
De rijst, en rogge-oogsten zullen wel grooter zijn, doch nog be
langrijk beneden het gemiddelde van voor den oorlog liggen. China
en Indië staan voor ernstige hongersnooden en velen zullen van
honger omkomen voor da rijst-oogst van den herfst ter beschikking
staat.
In Europa zal de totale voedselproductie 8 a 10 procent hooger zijn
dan een jaar geleden, doch 10 12 procent heneden het gemiddelde
van voor den oorlog blijven.
Aan Nederlanders, die zich gedurende den oorlog hebben onder
scheiden, werd te Batavia het Amerikaansche bronzen Kruis uit
gereikt. Anefo P.
PERSONENVERVOER OP
WALCHEREN.
Mjjnheer de Eedacteur,
Het personenvervoer Middel
burgWestkapelle via Domburg
geschiedt hoofdzakelijk per belle
wagen. In zoo'n bus is hoegenaamd
geen luchtverversching en weinig
ruimte. Menigmaal is de chauffeur
genoodzaakt honderd of meer pet.
overbelasting te nemen. Wij heb
ben lieden uit het vehikel zien
strompelen met knikkende knieën,
drijfnat van het zweet, ternauwer
nood aan een verplettering ont
komen. Menschen met een gevoelige
maag worstelen vertwijfeld tegen
een afschuwelijke misselijkheid,
die meermalen uitloopt op een
verontreiniging van den wagen
en van eigen en andermans Idee-
ren. Zulke lieden namen voorheen
dan ook liever den bodewagen,
die uit hoofde van zijn open ach
terwand frissche lucht waarborgt.
Deze oplossing is hun echter af
gesneden door een recent verbod
van de Verkeersinspectie, waar
mee ook de bewoners der afge
legen dorpen getroffen zjjn. Zou
de Inspectie zoo op onzo veilig
heid letten? Wig kunnen het maar
moeilyk gelooven met het oog op
het bovenbeschrevene. En zoo èl,
dan had zij toch moeten wachten
tot onze lijn ook het genot had
gekregen van bussen zooals er uit
Holland aankomen met gezelschap
pen goed bezetelde, luchtige rui-
(Ingez. MecL)
loopen.
Wg wilden niet kankeren, doch
waar Uw blad oordeelt over regee-
ringsmaatregelen, distributieaan
gelegenheden, loonkwesties, scha
de-vergoeding en wat dies meer
zij, daar worde het ons toegestaan
onze stem te verheffen tegen een
vervoermiddel, dat vóór den oor
log voor het vee afgekeurd zou
z\jn.
Namens velen,
Uw dw. dnr,
M. A. EOMIJN.
Domburg, 5 Augustus 1946.
Engelsche kinderen in
Enschedé.
Een groep van 130 Engelsche
kinderen uit het graafschap Kent
me wagens, gelijk er ook gebruikt zijn in Enschede aangekomen om
worden voor het verkeer in de daar bij leerlingen van Middel-
groote steden; zoo er rgden van bare en Mulo-scholen een veer-
Middelburg naar Goes, voor wel- tiendaagsche vacantie door te
ken denst toch ook nog treinen brengen.
li.
Het bleef meestal bij een vra
gen naar hun domicilie en me
nigeen herkende nu en dan een
vriend of een kennis, want in
een jaar gingen door dit kamp
meer dan 20.000 gevangenen.
De toevoer was in de maanden
Mei, Juni, Juli 1944 geregeld 700
of 800 man per week, uit alle
deelen van het land getranspor
teerd naar Amersfoort.
De adspirant-concentratie-
Kartei"„Gestorben", meer
niet.
In de ceremonie op „Afdee
ling 3 waar de eerste snau
wen en klappen meestal werden
uitgedeeld, omdat een hoed
werd opgehouden of een ant
woord te lang uitbleef, werd er
aan de „blokhut" (d.i. de post
aan den ingang van het kamp)
afgemeld.
In de „Bekleidungskammer"
kampbewoners keken niet min- werden dan letterlijk, en vaak
der nieuwsgierig naar het men- ook nog figuurlijk, de nieuwe.
gelmoesje, dat daar even ver
derop stond. Ze trachtten te be
grijpen, waarom die vent met
een roode driehoek liep en een
andere met een witte U, waar
die z'n jasje vandaan had en
lingen uitgekleed. Levensmidde
len en rookartikelen mochten
worden behouden. De eerste
kennismaking met het z.g.
„bietsen" werd gemaakt, het
brutale bedelen om iets van
hoe een ander aan een broek genoemde waar, een methode
met roode biezen kwam; wat met de meeste aanhangers in
die magere daar om zijn voeten i het kamp.
had gebonden en waarom die Alle kieeren werden op een
lange zwarte daar met een knaapje in een motzak gehan-
knuppel liep en een bandje op
den arm. Of je hier hard wer
ken moest, of je veel te eten
kreeg (wat een vraag 1), en
waarom die groep maar steeds
in een kringetje marcheerde.
Wonderlijke vragen naar won
derlijke toestanden. Ze kregen
de antwoorden in de harde
practijkl
Na een poosje werden de Ro
zentuiniers 5 aan 5 opgesteld
en naar „Abt*ilung 3" gediri
geerd.
Op dit registratiekantoor wer
den hun geldswaardige bezittin
gen in beslag genomen, waarna
een soort levensloop van ieder
een werd ingevuld, met bijzon
derheden als„Bibelforscher"
(de tegenwoordige Jehova's ge
tuigen), militaire dienst, poli
tieke oriënteering, godsdienst,
reeds in D. geweest of niet, re
den van gevangenname enz.
Dit alles werd getypt onder
een nummer, het gevangen
nummer, dat men zijn heele le
ven niet weer vergeet. Van nu
af waren ze slechts nummers
met de waarde van een nul in
het cijfer van P.D.A.
Stierf er iemand, dan werd
slechts een nummer begraven,
werd een map verschoven van
de „lebende" naar de „tote
gen. Voor de eigen plunje kre
gen ze een oude jas en broek,
afdankertjes van het Nederland
sche leger, Kriegsmarine, en in
stellingen als P.T.T., tram
maatschappijen enz., weer te
rug. Verder een hemd, onder
broek, katoenen veldmuts,
klompen (soms schoenen), een
dunne deken, pannetje, lepel,
beker, handdoeken, een stuk
zeep (klei), een paar voetlap
pen. Dat was het geheele „be
zit" dezer bannelingen.
Naar maat of grootte vterd
niet gekeken, het bleef zooals
het uitkwam. Dit werk werd,
evenals overal en alles in dit
kamp, gedaan door gevangenen.
Dat de maatschappij vaak in
hygiënisch opzicht niet boven
het kamp stond, bleek uit ern
stige ziektegevallen door ver
vuiling ontstaan. Zoo zijn er
binnengekomen met schurft in
gevorderd stadium, zonder dat
geneeskundige hulp was inge
roepen. Zulke menschen waren
voor de andere gevangenen een
groot gevaar, daar a'les d or
elkaar heen sliep, d'ezefde on
verkwikkelijke toiletten ge
bruikte, zoodat besmetting heel
groot was.. En infectie was
I uiterst gevaarlijk in het kamp.
Wel werd er getracht zulke ge-
I vallen die ontdekt werden in
afzondering te houden, maar
I door een overcompleet in de
ziekenbarak was dit vaak niet
mogelijk. En schurft was nog
niet het ergste geval dat voor-
kwam.
j Een nieuwe gevangene, die
uit de „Bekleidungskammer"
Nederlanders keeren
terug naar lndië.
Heel rustig en met wei
nig bljjk van ontroering
zijn 600 Nederlandsche
mannen, vrouwen en kin
deren met de Kanimba uit
Brisbane vertrokken,^ten- Jwam in de samenleving van
J het kamp behoefde zich
einde naar hun woonplaats
in Nederlandsch Indië te
rug te keeren.
Het schip stak onder de
toonen van het Wilhelmus
van wal. Onder de passa
giers heerschte een vreemd
aandoende stilte. De reden
daarvan was wel, dat het
grootste deel van hen op
het punt stonden terug te
keeren naar hun woonplaat
sen, die ze gedurende jaren
niet meer gezien hadden.
Aan boord bevonden zich
ook 12 Japansehe oorlogs
misdadigers, onder wie
vice-admiraal Kusaka, eens
opperbevelhebber van de
Japansehe vloot in het
oosten, thans op weg naar
Makassar om daar berecht?
te worden. Zij werden van
de andere passagiers af
gezonderd.
„Australië is 'n wonder
baarlijk land en wij hebben
van ons verblijf hier ge
noten, maar nu gaan wij
naar huis en dat stemt ons
gelukkig", aldus een vrou
welijke passagier.
met
gevleid te gevoelen door de be
langstelling hem van de zijde
der oudere nummers bewezen.
Het was meer om de misschien
nog aanwezige shag te doen,
dan om hemzelf.
Na de uiterlijke metarmor-
phose, voltooid door de „Knall-
kopf", werd hij ingeschreven in
het kaartsysteem van de
„Schreibstjube", een kantoor
van de gevangenen, en daarna
gebaad.
In dit douehekanaal met 24
kranen en een kleedlokaal,
waarin zich op een ruimte van
3 bij 4 meter, soms 50 of meer
personen moesten ontkleeden,
kreeg hij de eerste waarschu
wing omtrent: het dievengilde
in het kamp, een der grootste
ongeorganiseerde „comman
do's", en werd hem aangera
den, om alles wat hij nog be
zat, met een angstvallig en
argwanend oog te bewaken.
Dat deze waarschuwing niet
ongegrond was, bleek reeds di
rect uit het feit, dat jongens
hun bezittingen hier kwijtraak
ten.
