De Duitsche oorlogsmisdadigers. Het jaar 1960 l/t/Ud Mest Ut SiamUs^e. J Weer strandleven in Zoutelande. Gastvrouwen in de lucht. keerpunt voor West-Europa De Jongeling en de Man van vijftig, Verruiming export mogelijkheden tuinbouw producten. Het ging op revolutie lijken. Optreden als een troep „wilde honden", De officier eischte 6 maanden. Zonsondergang. Nog niet normaal, doeh 't begin is er. Mennonieten helpen bij het herstel. Vernietigend oordeel over de Duitsche laidars. Sterker d»n ooit behccrschcn feiten van den dag thans ons bewustzijn. En boe kan het ook anders? Gevaarlijke atoom- proeven worden genomen, con ferenties der Groote Vier en debatten in, den Veiligheidsraad getuigen van onverzoenlijke te genstellingen, er is een wereld voedselprobleem, en een „ijze ren gordijn" dwars door Euro pa intrigeert ons. Maar er bestaan verschijnse len op-langen-termijn, die mis schien belangrijker zullen blij ken dan deze onplezierige ac tualiteit. Zoo is daar b.v. de be weging der volkeren in Europa en Rusland. Eenige geleerden van de Princeton-universiteit in de Ver. Staten brachten hier over in een Volkenbondsuitgave •en uitstekend gedocumenteerd rapport uit, waarin ze aan de hand van bevolkingsstatistieken uit 1940 o.a. interessante voor spellingen doen. Zij kenschetsen de tegen woordige situatie met de vol gende woorden: Rusland is, gsrekend naar de structuur van zijn bevolking, een „jongeling van vijf-en-twintig", West- Europa een „man van vijftig". Waarom? Wel, Rusland heeft een Jonge" bevolking, d.w.z. met een hoog geboorte en een hoog sterftecijfer (veel kinde ren en weinig ouderen) j zij n bevolking heeft nog weinig economische en technische er varing, maar boort haar rijke energiebronnen pas aan. Het heeft onuitputtelijke reserves in zij» bevolking voor vrede en oorlog. West-Europa daarente gen is „oud", het heeft een laag geboorte- èa een laag sterfte cijfer, maar telt daardoor ook meer „grijsaards" dan kinde ren. Zijn bevolking ie volrijp en volwassen, teert op haar verworvenheden en heeft de waardigheid d-'e bij zijn leeftijd past. Tusschen die twee gebie den in liggen, demografisch ge sproken (d.w.z. naar bevol kingsaantal en -structuur), Zuid- en Zuid-Oost Europa, die., „vijf-en-dertig" zijn, om dat daar relatief (wegens de vele volwassenen in actieven en vruchtbaren leeftijd) een vrij hoog geboortecijfer en weinig sterfte is. Twintig eeuwen lang had Europa in alle opzichten dus ook demografisch de leiding van da wereld. Zijn geheele be volking (ponder Rusland) was in 1940 vijf maal zoo groot als ia 1650 en drie maal zoo groot als in 1800, n.l. 400 millioen menschen. Maar het ziet er naar uit, dat het, in gezelschap van Amerika, demografisch in da komende decennia zal wor den overvleugeld door het Oos ten (Rusland, China, Japan). Immers, bedoelde geleerden be rekenen het volgende bevol- kingsvcrloop voor Europa: in 1950, 415 millioen zielen (4 vermeerdering), in 1960: 421 millioen (1.4 stijging) en in 1970 417 millioen 1 daling). En in deze periode 19401970 stijgt de Russische bevolking van 170 tot 250 millioen zielen I Wat deze ontwikkeling voor West-Europa beteekent wordt duidelijk, wanneer men weet, dat de aanwas in Europa te danken is aan Z. en Z.-O.- Europa, waar de bevolking nog tot 1970 zal stijgen, Een stra tegisch gevolg is b.v., dat het aantal mannen in West-Europa tusschen 15 en 35 jaar in 1970 met 5 millioen zal zijn vermin derd, terwijl Rusland er dan 13 millioen meer zal tellen (n.l. 43 millioen, tegen 30 millioen in 1940: dit is zooveel als Duitsch- land, Engeland, Italië, Frank rijk, Polen, Spanje en Roeme nië samen). Voor het economische leven staan er in 1970, wanneer Rus- lands mannelijke bevolking in totaal met 38 millioen zal zijn gestegen, in de U.S.S.R. drie candidaten gereed om één uit tredende te vervangen, in het Westen maar één (in Z. en Z.-O. Europa twee). In het sterk geïndustrialiseerde Wes ten zullen dus de „oudjes" lang mee moeten, hetgeen een voor deel is t.a.v, ervaring, maar een nadeel aangaande soepelheid en aanpassingsvermogen. Als men tenslotte in aanmer king neemt, dat het aantal vrouwen van 15—44 jaar in West-Europa in 1970 met 8 mil lioen gedaald zal zijn (bij al deze voorspellingen wordt uiteraard niet gerekend met oorlog en emigratie), terwijl het in Rusland met 17 millioen toeneemt (in Z. en Z.O.-Euro- pa met 5 millioen), dan ziet het er niet naar uit, dat Europa aan déze zijde van het scherm dezen wedstrijd zal winnen. Zal echter de macht van het getal beslissen over de vraag of West-Europa ten cmdor moet gaan? Het Ro- meinsche Rijk ging in de vijfde eeuw door geheel andere oorzaken te gronde. West- Europa kan met zijn geeste lijke élite de schatten der Christelijke cultuur overdragen aan de nieuwe wereld, die zich aan het vormen is. (Pen Gun.) De Stichting van den Land bouw heeft bij de Regeering met klem aangedrongen op ver ruiming van de exportmogelijk heden, in het bijzonder voor wat betreft de tuinbouwproduc ten. Het ten vorlgea jare opge stelde export-programma, is slechts gedeeltelijk uitgevoerd, o.m. omdat aan den tuinbouw niet die hoeveelheid brandstof kon worden toegewezen, welke voor bet tijdig ter beschikking komen van deze quanta nood zakelijk zou zijn geweest. Hierdoor is niet alleen van de verkrijging van een belangrijke hoeveelheid deviezen moeten worden afgezien en zijn ge maakte afspraken niet nageko men, doch kon tevens do zoo noodzakelijke spreiding van het product door middel van ver vroeging niet worden verkre gen, hetgeen op de binncnland- scho markt tot groote moeilijk heden aanleiding heeft, gegeven. De Stichting dringt er voorts op aan, dat de georganiseerde land- en tuinbouw steeds blijft ingeschakeld bij de afspraken, welke door de Regeering om trent deze exportaangelegenhe den mochten worden gemaakt. reden tot gTOOte zorg. Vele wel putten zijn beschadigd en een be hoorlijke voorziening is zoo niet meer tc regelen. Over dit onder werp worden nu met verschillende daarbij betrokken instanties ouder handelingen gevoerd. De hulp aan het dorp. Zoutelande was geadopteerd door de gemeente Stolwijk, die twee groote zolderschuiten met meubelen cn andere huishoudelijke artikelen aan het dorp ten ge schenke gaf. Op het oogenblik is er een groep Amerikaansche Men nonieten, die daadwerkelijk mee helpt aan het herstel. Zij wonen in eigen barakken en zorgen ook verder geheel voor zichzelf. Over hun werk bestaat niets dan lof. Een uitbreidingsplan. Evenals andere dorpen heeft ook Zoutelande een uitbreidings plan. Dat was al langen tijd ge leden gereed, doch moet nu ge heel worden herzien i.v.m. de plannen voor den aanleg v. hoofd wegen op Walcheren. Het is nog niet bekend, waar de weg zal komen te loopen,door of langs het dorp. Komt de weg er doorheen, dan is er voldoende gelegenheid tot uitbreiding. Overigens is men in Zoutelande niet zoo bijster in zijn schik over de nieuwe wegen- pluimen. Zo zijn te veel bureau werk cn niet genoeg aan de prac- tijk aangepast. Er komen te wei nig landbouwwegen in voor en watergangen liggen soms op een verkeerde plaats. Het leven in Zoutelande gaat desondanks weer zijn normalen, rustigen gang. De badgasten brengen wat vertier in het dorp en op de gloeiend-heete middagen is het, of het dorp uitgestorven i9 wanneer de groene blinden voor de ramen zijn dichtgeklapt. „Wat moet je nou weer?" schijnt deze kleine puk te willen zeggen, want die aardige stewardess was net zoo'n mooi verhaaltje aan het vertellen en nu komt die nare fotograaf weer storfen. In Stavenisse is het, zooals men weet, vorige week Maandag ru moerig toegegaan. Er waren meu belen aangekomen per schip van den ex-bocrenleider Droogendijk. Deze werden gebracht door sche pen van Westbroek en Verstraa ten, zwagers van D. In het haventje ontstond ruzie, toen de havenmeester opdracht gaf aan Westbroek om zijn schip te verhalen. Verstraaten bemoeide zich er mee en gaf den haven meester een stomp tegen zijn neus. Doordat Verstraaten zoo partij trok voor zijn zwager Droogen dijk, die pas was ontslagen uit 'n interneeringskamp, waren er toen onregelmatigheden voorgevallen. 400 500 personen waren bij het haventje samengetrokken om Ver- straate en Westbroek lastig te val len. De schepen werden bekogeld met steenen en toen de meubelen waren overgebracht naar een pak huis, was het daar te doen. Ook de woning van Wesdorp, 'n land bouwer aldaar, moest het ontgel den en ook zelf liep deze evenals zijn vrouw, verwondingen op. Zes personen nu uit deze tierende volksmenigte, die beschouwd wer den, de hoofdmannen te zijn, stonden Zaterdag reeds te Middel burg in spoedzitting terecht. Het waren de 20 j. C. J. Brouw, de 23 j. J. den Braber, de 22 j. A. Stoutjesdijk, de 24 j. J. Stoutjesdijk en zijn tweelingbroer J. Stoutjesdijk en de 21 j. A. C. Smits, allen te Stavenisse. C. J. Brouw wa9 ten laste gelegd het geweld plegen tegen A. Wesdorp en het vernielen van blinden en ruiten van diens wo ning. O.a. nam hij een blind en sloeg dit met kracht door de rui ten. J. den Braber had geweld gepleegd tegen mej. Verstraaten en A. Wesdorp. De woning van de eerste had hij met steenen be- I kogeld en haar zelf een klap met een vuist op het hoofd gegeven. Ook bij Wesdorp had hij met steenen gegooid en de vrouw van Wesdorp geslagen en geschopt. Stoutjesdijk had geweld gepleegd tegen mej. Droogendijk, De dag gaat dalen En eonmestralen Kleuren 'tastmr. zy doen de kruinen Der hoog* duimen Gloeien alt vuur. Zij doen de spieg'ling Der eee, vol wieg'lmg, Glimmen eoo zacht. 'tis of het water Met nacht geklater Vriendelijk lacht. Lieflijk, vredig schouwspel, Dat myjn acmdaoht boeit, Ik wil u bewond'ren Vóór gij straks vervloeit In een wasig duister, Als de avond daalt; En liet licht van Venus Dit den hooge straalt. B. DEN ENGELSMAN. Middelburg. Vriendelijke, frissche huisjes hebben zich tegen de duinhelling genesteld en roepen den bezoeker toe, dat hier een badplaats ligt. Wel niet zoo groot, doch met eigen bekoring. Vooroorlogsch is het strand- en duinleven ook hier nog niet. Vier groote pen sions aan den Duinweg zijn ver woest of onbruikbaar. Eén werd door de Duitschers verbrand, een ander ging door een bombarde ment en een derde door beschie ting verloren. Zoodoende is de pensionruimte uiterst beperkt en zijn de gasten moeiiijk te bergen, terwijl de aanvragen juist zoo overstelpend zijn. Het badstrand is geheel vrij, maar het betreden is op eigen risico. Hier staan weer de strand huisjes in bonte rij als voorheen. De duinen zijn voor een gedeelte vrijgegeven; doch ook hier geldt dezelfde restrictie. De duinmuur in het dorp is ook weer hersteld. Door de kolossale amphibitanks, die na de bevrijding van cn naar Westkapelle reden, was de muur vernield. Een hoe veelheid gevonden Duitsche beton, palen kwam keurig van pas voor de reparatie van den muur. Ook aan de straten richtten de tanks enorme schade aan. Het gebeurde vaak genoeg, dat de straatsteenen over de daken der huizen vlogen. Nu zijn ook de straten weer her steld, waartoe een stuk duinweg, dat toch geen dienst deed, moest worden opgenomen. Het Willebrordsputje en de kerk. Vlak tegenover de uit de 12e eeuw dateerende kerk staat de Wille- brordusput, die er gelukkig goed van af gekomen is. Alleen het dak is wat beschadigd en moet worden gerestaureerd. De put, eerst in den duinmuur ingebouwd, staat nu geheel vrij. De kerk bracht het er niet zoo goed vanaf. Door de beschieting werd ze zwaar beschadigd en kan tot heden nog niet worden ge bruikt. Er is nu een noodkerk in een Duitsche barak. Het restau ratieplan is er al, ontworpen door den arch. P. Messer te Amster dam. Gelijktijdig met de kerk wordt straks ook de put in be handeling genomen. Het dorp zelf. Het heeft ook hier in de bevrij dingsdagen nogal gespookt. Van de 293 woningen, die het dorp rijk is, moeten er 44 afgeschreven worden. De andere waren zonder uitzondering zwaar of licht be schadigd. Op het oogenblik moe ten er nog ong. 50 worden her steld, doch hieronder zijn ook de huizen begrepen, die van de inun datie hebben geleden. De evacué's zijn op een 20 i 30-tal na weergekeerd en de vluch telingen van Meliskerke en West kapelle zijn ook naar hun dorpen terug. De watervoorziening voor de boerderijen buiten de kom geeft In de deuropening van een glan zende DC-3 staat de K.L.M.- stewardess in haar keurig blauw uniform en met een glimlach noo- digt zij do passagiers uit haar domein te betreden. Een oude dame biedt zij haar helpende hand, een vierjarige peuter, die luid ruchtig protesteert tegen zijn te korte beentjes, wordt veilig in haar armen naar boven getrans porteerd. Do noodzakelijke formaliteiten worden afgehandeld, de deur wordt gesloten cn de reis neemt een aanvang. De stewardess loopt bedrijvig heen cn weer. Geduldig legt zij alles uit cn be antwoordt do vele vragen. Zij verstelt do stoelen cu geeft aller lei aanwijzingen. Haar functie is een combinatie van verpleegster, secretaresse, vriendin, moeder, dochter, zuster cn vertrouwelinge voor degenen die de reis in het vliegtuig meemaken. Als het toestel het luchtruim heeft gekozen, deelt ze de route kaarten uit en geeft een korte beschrijving van het traject, dat gevlogen zal worden. Het is hel der weer en de passagiers kunnen het landschap beneden zich mak kelijk op de kaart volgen. Haar volgende werkzaamheid bestaat uit het klaarmaken van den maaltijd, die in het vliegtuig geserveerd zal worden: een kop koffie, sandwiches, sinaasappels, tabletten chocolade en andere lek kernijen. Bij het ronddienen maakt ze hier en daar een praatje met de verschillende reizigers en doet haar best om zooveel mogelijk aan hun wenschen tegemoet te komen. „Hoe lang bent U al in dienst van de K.L.M.?" vraagt een der reizigers. „Onze opleiding is 1 April be gonnen, eerst hebben we 6 weken theoretische kennis opgedaan, die bestond uit het bijschaven van Fransch en Engelscli, Spaansche lessen, eenige kennis over vlieg tuigen en de K.L.M. in het alge meen. Daarna hebben we de prac- tijk geleerd op de binnenlandsche lijnen en vervolgens zijn we dienst gaan doen op het Europcesche luchtnet. Ook hebben we in de passagekantoren gewerkt, en nog steeds verrichten we administra tief werk, als we gronddienst heb ben. Thans wordt er van ons ver wacht, dat we allround geschoold zijn voor onze job. Een werk kring, die niet bestaat uit een louter luxe-lcventejc, zooals velen zich wel eens voorstellen, maar een vrij vermoeiend, hardwerkend bestaan. Maar het geeft me een gevoel van voldoening en het be valt me best". Dan, met een verschrikten blik naar buiten, breekt zij het gesprek af. „Het spijt mij, maar ik zie dat we het vliegveld van Kopen hagen, Kastrup, al naderen, ik moet do passen gaan inzamelen". Haastig gaat zij de rij langs en haalt da passen op, die bij de douane gecontroleerd moeten wor den. „Fasten your belts, please, we're going to land". Duidelijk kunnen de passagiers het witte stationsgebouw op het vliegveld Kastrup onderscheiden. De landing levert met het mooie weer geen moeilijkheden op en als het vliegtuig tot stilstand is gekomen, opent de stewardess de deur. Eén voor één verlaten do pas sagiers het vliegtuig voor de pas poort-controle. Do stewardess kijkt op haar horloge. Twintig minuten tijd, voordat het vliegtuig weer naar Malmö vertrekt. Zij kijkt om zich heen, voor eenige minuten aan zichzelf over gelaten. Ze is gelukkig, want zij houdt van haar werk. Het is niet alleen interessant en amusant, maar evenals de andere „gast vrouwen in de lucht", schept ze het grootste genoegen in het feit, dat haar aanwezigheid aan boord van het vliegtuig de reis voor de passagiers een klein beetje aan trekkelijker en gemakkelijker maakt. Good luck, vliegende gastvrouw 1 De heer Bouwe Vlas, die sinds 1929 commandant was van het Leger des Heils cn deze functie in het begin van dit jaar neer legde is in den ouderdom van ruim 67 jaar te Zeist overleden. Nederlandsche consul-gene raal te Kaapstad verongelukt Dr A. L. Wurfbain, de Neder landsche consul-generaal te Kaapstad, is bij het beklimmen van den Tafelberg verongelukt. Hij maakte een val van 4)4 meter en werd door neerstor tend gesteente gedood. VERLENGING DIENSTPLICHT. Het vorlongon van den tor- mijn voor eorsto oefening, waarvan in de Troonrode spra- ko was, die thans voor hot grootste dool dor miliciens 5% maand is, zou volgons „Hot Parool" botroldüng hebben op ean vorlonging van don oer- ston dionstplicht van 10 tot 12 maandon. mej. Verstraaten en de vrouw van Wesdorp. Beide eerstgenoem- den had hij afgeranseld, de laatste had hij met een blind op het hoofd I geslagen. De tweelingen Stoutjes- d ij k hadden zich ook niet onbe tuigd gelaten. De eene was bij Wesdorp en de andere bij mej. Verstraaten te keer gegaan. Ze hadden met steenen gegooid, ter wijl een van hen ook nog een tik had uitgedeeld. A. C. Smits tenslotte, bad zijn handelingen „beperkt" tot Buurtsche weg B 63. Hij gooide daar met steenen en sloeg mej. Droogendijk en mej. Verstraaten. Bovendien schopte hij een kelder venster in. De Politierechter meende, dat dit „Wild West-ideeën" zijn. Het gaat op een revolutie gelijken! De verdachten moeten zich bij de door de autoriteiten genomen beslis singen neerleggen en ze mogen niet optreden ais een troep „wilde honden". De Officier van Justitie achtte de feiten gevaarlijk en ernstig. Dergelijke dingen werken aanstekelijk. Een strenge straf is hier noodig. Het is hoogst minderwaardig om met een club mannen twee vrouwen aan te vallen. De Officier eischte daarop voor allen 6 maanden ge vangenisstraf, waarvan 3 maanden voorw., met 3 Jaar proeftijd en schadevergoeding binnen 9 maanden te ver goeden en opdracht aan de Reclasseering voor toezicht. De verdachten meenden, dat deze straf zeer zwaar is. De hoofddaders lachen en wij moeten het opknappen, zeiden zij. Bij Wesdorp waren misschien wel 300 menschen bezig den boel kort en klein te slaan.... De Politierechter deed hierop uitspraak. HIJ achtte een strenge straf op zijn plaats. Er zijn hier dingen ge daan, die, als we ze in ons land toelieten, tot geweldige buitensporigheden zouden leiden. De uitspraak luidde: 1 maand gev. straf met onmiddellijke gevangenneming. '"Uyl BRAZILIË PERU< Trlijldad"^ 1 »ka Faz. I BOLIVIA |<«rU.piir Ter oriënteering. Hierboven Malino, waar de Indische conferentie plaats had, La Paz, de hoofdstad van Bolivia, waar een revolutie- storm woede en de plaatsen waar thans in China weer gevochten wordt. De Commu nisten staan voor de poorten van Nanking en Sjanghai. Tsjang Kai Tsjek is een tegen offensief begonnen tusschen Laian en Nantoeng, In de zitting van het triuu- naai van Zaterdag heef Shaw- cross, de Britsche aanklager, zijn slotrede vervolgd. „Er is geen verschil tusschen het aandeel van Keitel en dat van Kaltenbrunner", aldus zeide hij. Eveneens achtte hij Doe- nitz en Raeder schuldig aan de beruchte orders tot moord op scheepsbemanningen bewezen. Vernietiging van volken noemde hij een onderdeel van de Nazi-idiologie cn hij zeide, dat zij 12 millioen menschen het leven had gekost. De methoden verschilden van volk tot volk, maar uiteindelijk was het doel overal hetzelfde. In dit verband wees hij naar Seyss Inquarts maatregelen in Holland om Ne derlandsche meisjes „weg te geven" aan Duitsche soldaten. Met schending van de Haag- sche conventie wijzigde Seyss hiertoe de Nederlandsche wet, zoodat hij zelf voogd kon spe len over meisjes als de ouders weigerden toestemming te ge ven tot het huwelijk met een Duitscher. „Dit was een plan om biologische krachten uit het Nederlandsche volk ter be schikking van Duitschland te stellen alsof het handelswaar betrof", zeide Shawcross. Uitvoerig sprak hij over de Jodenvervolging, die „al leen reeds voldoende zou zijn voor een oordeel over de beschuldigden". Dramatisch was de schildering, die Shawcross gaf door middel van een bloemlezing uit het bewijsmateriaal. „Welk recht op genade kan iemand doen gelden die zij het indirect een rol in zulke misdaden heeft gespeeld? zoo vroeg hij. Ook de slavenarbeid en de systematische afslachting van 275.000 Duitschers, die wegens ouderdom of gebreken geen .productieve waarde" hadden, werden uitvoerig besproken. „Zij hadden geen medelijden en hadden het Duitsche volk van medelijden beroofd". Bij elk der hoofdstukken van de aan klacht stelde de aanklager vast, dat iedere man in de beklaag denbank geweten moet hebben, van de misdaden, op reusachtige schaal, die over heel Europa gepleegd. Zijn bewijsmateriaal, dat hij hiervoor en voor alle punten in zijn slotwoord had was zoo overvloedig, dat hij schier bij eiken regel van zijn meer dan 100 pagina's omvat tend betoog verwees naar do cument of getuigenis. Aan het eind van zijn rede keerde Shawcross zich naar de beklaagdenbank om de schuld der 21 mannen één voor één vast te stellen. Goering teeken- de hij als de architect van het satanische drama. Het feit, dat Schacht en Funk hoofdzakelijk op het gebied der economie werkten mocht het tribunaal niet: blind doen zijn voor hun belangrijk aandeel in het algemeen plan. Schacht hielp mee Hitier aan de macht te brengen en hij bouwde de oorlogseconomie op. Wel zeide hij sedert 1938 tegenstander van het regime te zijn, doch hij het jeugdbederf. leende tot 1943 zijn naam als minister zonder portefeuille aan het regiem, welks misda den hij kende. „Wat betreft Seyss Inquart, zoo vervolgde Shawcross, zult u zich herinneren welke in structies Goering op 26 Maart 1938 gaf voor de Jodenvervol ging in Oostenrijk. Wat de Jo den in Nederland aangaat geeft hij toe, dat zij werden gede porteerd. Hij wist, dat ze naar Auschwitz gingen, maar zijn onderzoek stelde vast, dat zij in verhouding goed behandeld werden. Is het aannemelijk, dat Seyss Inquart, die toegeeft, dat vele ernstige excessen voor kwamen in Nederlandsche con centratiekampen en die dit „in oorlogstijd welhaast onvermij delijk" vindt, die zeide, dat ia vergelijking met de kampen in andere landen „het ia Neder land misschen nog niet zoo slecht was", is het mogelijk, dat deze man werkelijk over tuigd was toen hij zeide te mcenen, dat do menschen in Auschwitz naar verhouding „goed af waren"? Hess werd een van de bou wers van het monsterlijke par tij-apparaat genoemd en mede verantwoordelijk gesteld voor de gruwelen in het Oosten. Ribbentrop was niet alleen een gemeene huichelaar, doch evenals de rest ook een gewoon moordenaar door de brutale middelen, die hij voor de be zette landen gepredikt heeft. Keitel en Jodl hadden volgens den aanklager de verantwoor delijkheid voor de moorden van het Einzatscommando niet kun nen ontkennen en waren daar door eveneens in moorden be trokken. Voor Kaltenbrunners schuld was Gisevius' getuigenis, dat onder zijn leiding de Gesta po nog misdadiger optrad dan onder Heydrich, een afdoend bewijs. Rosenberg's schuld als grondlegger van de politiek ter vernietiging der bevolking van het Oosten kon niet worden be twijfeld. Franik was de bewer ker geweest van een der meest bloedige en brute hoofdstukken van de Nazi-historie. Frick was verantwoordelijk voor de Jo denvervolging en voor de moor den op ouden van dagen, die niet langer productief waren. Over Streicher behoeft men Tiiets te zeggen, zonder hem had dit alles niet kunnen ge beuren, hij heeft reeds lang het recht verbeurd te leven. Funk had het goud van de slachtof fers der vernietigingspolitiek ontvangen en bewaard en men kwam hem overal tegen op de duistere wegen van de Nazi's. Was Doenitz onbekend met misdaden, toen hij tot zijn vloot sprak over „verspreiding van het Joodsche gift", en toen hij arbeiders uit concentratiekam pen eischte voor zijn scheeps werven? Ook Raeder had opge roepen tot den strijd tegen het Jodendom en hij was aanwezig geweest toen Hitler in 1937 zijn oorlogsplannen ontvouwde. Von Schirach diende een molensteen om den hals te krijgen voor

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1946 | | pagina 2