ZIERIKZEESCHE COURANT. voor het arrondis- sement Zierikzee. 1888. No. 31. Zaterdag 21 April. 91ste jaargang. NIEUWS- en ADVERTENTIE-BLAD Binnenland. Deze Courant verschijnt DINSDAG- en VRIJ DAG-AVOND uitgezonderd op FEESTDAGEN. Prijs per drie maanden f 4,-. Franco per post f 1,-. Afzonderlijke nommers 5 Cent, met Bijblad 10 Cent. PRIJS DER ADVERTENTIE N: Per gewone regel 10 Cent. H u w e I ij k s -Geboorte- en Doodberichten van 16 regels 60 Cent. Dienstaanbiedingen van 1-5 regels, mits contant betaald, 25 Ct Alle stukken, de redactie betreffende, gelieve men uiterlijk een dag voor de uitgave in te zenden aan den uitgever II. I,AKE.\1IA\'. ZIERIKZEE, 20 April 1 8 8 8. Bij de op 19 April 1888 door het Dagelijksch Bestuur van 't Waterschap Schouwen gehoudene aan besteding van het herstellen en onderhouden der heulen, bruggen, duikers enz. van het Waterschap, gedurende de jaren 1888, 1889 en 1890, in drie perceelen, bij enkele inschrijving volgens bestek No. 126, zijn ais minste inschrijvers aannemers geworden van perceel 1, districten Zuidhoek, Borrendamme en Flaau- wers, L. J. Kappers te Renesse, voor f 1275 per jaar; 2, district Koudekerke, W. H. de Rijke Jz. te Noordwelle, voor f 570 per jaar; 3, districten Scharendijke, Langendijk en Brou wershaven, C. Kappers te Brouwershaven, voor f 1224 per jaar. Door het bestuur der Liberale Unie is tot voorzitter gekozen de heer Mr. E. Fokker te Middelburg, ter vervanging van den heer Mr. E. H. Karsten, die door gezondheidsredenen genoodzaakt was het voorzitterschap neder te leggen, doch deel blijft uitmaken van het bestuur. Uit Almeloo schrijft men aan de Zw. Ct. van 17 April: Omtrentx de aanleiding tot de nieuwe werk staking in de fabriek der firma H. B, Scholten verneemt men het volgende. Een der jeugdige werk lieden, die niet tot de werkstakers heeft behoord, was wegens ziekte eenige dagen afwezig geweest. De aan wijzing aan haar van een paar touwen wekte bij enkelen ontevredenheid. Zij zetten hunne touwen stil. De overigen volgden, daartoe door eenige heethoofden gedwongen. Op nieuw aan het werk getogen, werd andermaal het werk gestaakt. Velen liepen zingende door de fabriek. Dus eindigde de voormiddag. De patroons hadden inmiddels doen aanplakken, dat zij alleen de werkzaamheden in de fabriek wilden regelen, en wie dat recht niet erkende, van het werken kon afzien, 's Namiddags hervatten slechts een dertigtal den arbeid. Heden ochtend waren bijna allen weder bij de fabriek, doch van de werkstakers van gister werd niemand toegelaten, ook al verklaarden sommigen, dat zij inzagen verkeerd gehandeld te hebben. De patroons gaven te kennen, dat men heden namiddag kon terugkomen om werk te vragen; zij zouden dan verklaren wie op nieuw aangenomen kon worden." De Fabrieksbode bevat de volgende advertentie: »De gezamenlijke wevers van de firma's Gebr. Scholten en H. B. Scholten betuigen hierbij hun hartelijken en welgemeenden dank aan de milde gevers, die ons hebben gesteund in onzen moeilijken strijd. Maar bovenal aan den Weledelen heer J. C. van Marken te Delft, voor zijne vele opofferingen in ons belang, al kunnen wij niet anders dan langs dezen weg onzen innigen hartelijken dank uiten. De tijden komen en verdwijnen, maar niets zal in staat zijn, de dankbare berinnering te doen verdwijnen, die wij schuldig zijn aan genoemden heer. »De gezamenlijke arbeiders der H.H. Scholten. De Midd. Ct. spreekt de hoop uit, dat het tot nu toe eenige feit in ons landde werkstaking te Almeloo, de oogen moge geopend hebben voor de dringende noodzakelijkheid van eene wettelijke regeling der verhouding tusschen werkgever en arbeider. De stroom der beweging op dit punt mogen wij niet tegenhouden. Waar humane beginselen bij de patroons ontbreken, evenals bij de werklieden gezonde begrippen omtrent hunne verplichtingen, is het dringend noodig, dat beider rechten en plichten op tal van punten worden geregeld. Zoolang onze wetgeving niet gewijzigd is, heeft een scheidsgerecht in gevallen als te Almeloo zich voordeed zijne bezwaren. Ja is een eigenlijk scheids gerecht bijna onmogelijk, omdat het wetboek van burgelijke rechtsvordering ieder oogenblik verwijst naar den rechter, »die bevoegd zou zijn geweest om kennis te nemen van het geschil." Zulk een rechter bestaat in casu niet, en dus zou men allicht telkens stuiten op dit bezwaar. Wanneer toch een der partijen zich niet aan de uitspraak der arbiters hield, is er nl. geen wettelijk middel om aan die uitspraak rechts kracht bij te zetten. Er blijft dan alleen een moreele verplichting op beide partijen rusten; en al gelooven wij wel, dat die ook een machtigen invloed zal uit oefenen, wenscheüjker ware liet toch, dat onze wetgever voorzie in de rechtsgeldigheid van de uitspraken van dergelijke arbeidsgerechten, gelijk dat in Duitschland het geval is. Uit Kerkrade meldt men aan de N. R. Ct. Woensdag jl. waagde zekere vrouw N. uit het gehucht Bleierheide het, met twee brooden en eenige winkelwaar de Pruisische grenzen te overschrijden zij keerde echter onmiddellijk terug, toen zij een Duitschen tol-beambte op haar zag afkomen. Zij maakte dat zij wegkwam en ijlde hare woning binnen, waarmede zij de zaak als afgedaan beschouwde maar de beambte had de driestheid haar tot in hare woning te achtervolgen. Op ruwe wijze dwong hij haar, hem naar het naastbijgelegen Duitsche grenskantoor te volgen, alwaar zij 4 mark boete betalen moest. De Nederlandsche politie heeft zich de zaak aangetrokken en tegen den indringer proces verbaal opgemaakt. Als merkwaardige nieuwigheid op het gebied van het bedelen wordt melding gemaakt van een bedelaar in Noord-Brabant, die een abonnement 3e klasse op den staatsspoorweg bezat en daarmede geregeld de provincie bereisde Om paraplu's, die doorregenen, van deze kwaal te genezen, lost men in een glas één deel paraffine in tien deelen vlekkenwater op en begiet de uitgespannen paraplu hiermede. Het middel schaadt in het minst niet aan het overtrek van de paraplu, doch men zij voorzichtig met het vlekkenwater, daar dit zeer brand baar is. De langdurige winter heeft den groei der groenten zoo tegengehouden, dat de door de afdeeling Amster dam der Nederlandsche Maatschappij van tuinbouw en plantkunde voorgenomen tentoonstelling van versche groenten en vruchten niet kan doorgaan. Als een bewijs hoe langzaam de vorst uit lagen veengrond wegdooit, wordt uit Steenwijkerwold ge meld, dat in vele veenderijen onder die gemeente alle arbeid onmogelijk is, door de vele centimeters dikke ijskorst, die zich in dien grond, zelfs onder water, thans nog bevindt. Het Sociaal Weekblad gaat na, hoe het met den Zondagsarbeid der postambtenaren gesteld is en geeft als voorbeeld 's Gravenhage. De dienst is daar zoodanig geregeld, dat: 1. op Zondag het getal diensturen voor de be stellers. met het lichten der bussen belast, 8 bedraagt en van de andere 10; dat het overigens afwisselt voor de kantoorknechts tusschen 8% en 11, voor de adsistenten tusschen 9 en 10%, voor de commiezen tusschen 5 en 8%; 2. dat de commiezen, de adsistenten en de kantoor knechts om den anderen Zondag vrij hebben, en dat de bestellers slechts eiken derden Zondag in dit voorrecht deelen. Er zijn echter bezwarende uitzonderingen, hetzij door buitengewone drukte, door ziekte of door maand werk bij de commiezen. Voorts moet opgemerkt worden, dat het kantoor 's Gravenhage in gunstiger omstandig heden verkeert dan de meeste kantoren van ons land, en dat op het platteland door beperkter personeel de dienst ook over 't geheel bezwarender is. Toegevende, dat schreden in de goede richting zijn gedaan, meent het Sociaal Weekblad dat meer kon worden gedaan. Het zou bijv. niet schaden als pakketten in plaats van Zondagochtend Maandagochtend bezorgd werden, en als de dienst voor 't koopen van postzegels en het afhalen of verzenden van aangeteekende brieven 's Zondags rustte of althans tot korter tijd beperkt werd. Ook zou het waarschijnlijk voldoende zijn, als er één buslichting, één verzending en één bestelling geschiedde, daar voor spoedeischende gevallen toch steeds de telegraaf kan dienen. Het blad meent, verbetering bepleitende, een stem te doen hooren, die der postadministratie zelf niet ongevallig is en die licht gevolg zal hebben, als zij gesteund en zelfs gedrongen wordt door een goed deel der openbare meening. Vóór eenige maanden verluidde het bericht, dat een doortastende maatregel, met name betreffende de invoering van slechts één Zondagsbestelling, bij het bestuur der posterijen in overweging was, doch sedert hoorde men er niet meer van. Op dat stilzwijgen zou allicht volgen de verblijdende daad, zoo zij door invloedrijke organen bij voorbaat met beslistheid werd goedgekeurd en met warmte toegejuicht. Naar het Vaderland verneemt, ligt het in het voornemen van den heer Mackay, aan den Koning voor te stellen, de afdeeling Handel en Nijverheid van het Departement van Waterstaat af te nemen en bij dat van Buitenlandsche Zaken te voegen. De groote volksvriend Men leest in het Huisgezin De heer Gelderman, dezer dagen te Oldenzaal over leden, heeft 30,000 nagelaten aan het Pensioenfonds zijner werklieden. Dat was stellig een edele daad, waarin allen, die het wel meenen met den werkman, zich zullen verheugen. Niet zoo echter de man, die zich altijd voor den warmsten vriend des volks uitgeeft, die edele Domela Nieuwenhuis. Ziehier hoe dat heerschap, dat van nijd en afgunst wordt opgegeten, in zijn blad de schenking van den heer Gelderraan meedeelt: »Uit het gezegend Twente komt weer bericht, dat bij zal dragen om den lof te verkondigen van een onzer nooit volprezen fabrikanten. Te Oldenzaal staat de fabriek van de heeren Gelderman en Zonen. Een der vennooten onlangs overleden, gaf f 30,000 aan het reeds bestaande Pensioen- en Ondersteuningsfonds, dat op 't oogenblik meer dan f 80,000 bedraagt. De pers, het Sociaal Weekblad vooraan, zal den lof daarover steken. Reeds lazen wij: het geheele fonds is verkregen uit middelen der fabrikanten. Men vergeet er bij te voegen, dat fabrikanten hun middelen krijgen door het uitzuigen der arbeiders. Bij slot van rekening moet men den man nog prijzen, die eerst u f 100 ontsteelt en dan u f 5 geeft uit zijn middelen, want ook dat behoefde hij niet te doen, dus hij is edel moedig." Kan het onbeschaamder? Een fabrikant schenkt, bij zijn overlijden, 30,000 gulden aan zijn werkvolk, opdat zijn naam onder hen in gezegend aandenken blijve en ten einde na zijn

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Courant | 1888 | | pagina 1