AANBESTEDING.
Een WOON HUIS met
JU ERVE en TUIN,
De heer Magis, oud-schepen van onderwijs te Luik,
betoogde, dat de adressante in 1879 geheel vrijwillig
hare dienstbetrekking heeft opgezegd, wel wetende,
dat zij daardoor haar recht op pensioen verloor, zoodat
haar verzoek niet voor inwilliging vatbaar is. In
gelijken geest sprak de heer Hassens, een ander
afgevaardigde voor Luik, die voorstelde het adres ter
zijde te leggen. De heer Woeste daarentegen ver
klaarde, dat men eerbied moest hebben voor gemoeds
bezwaren, vooral waar die, gelijk in het onderhavige
geval, zoo ernstig zijn, dat men er eene goede be
trekking en de aanspraken op pensioen voor ten offer
brengt en op grond hiervan besloot de rechterzijde
haar het pensioen toe te staan.
Gemengd li uiten landsch Nieuws.
Het ontwrichten van een teen en nog wel van dien
van een hond heeft in de afgeloopen week de geheele
sportwereld van Engeland in beweging gebracht en
haar niet minder dan l3/4 millioen gekost. De
wereldberoemde teef «Miss Glendyne", de winnares
van den Waterloo Cub in 1884 en '85, had ook dit
jaar weer veel kans de overwinning te behalen. Er
werden zooals immer groote sommen gewed en op de
gunsteling »Miss Glendyne" l3/4 millioen gesteld.
Het ongeluk wil, dat zij den tweeden loop wel wint,
maar hinkend terugkomt zij had zich zichtbaar
een of ander gedeelte van den voet ontwricht. Oogen-
blikkelijk wordt getelegrapheerd naar den beroemdsten
veearts van Engeland, Hibbert, die met extra trein
van Londen komt maar vijf minuten te laat. De derde
loop was reeds begonnen en vijf minuten later had
de heer Hibbert de ontwrichte teen met een enkele
handgreep hersteld, zoodat het dier weer vroolijk en
wel rondliep en de prijs haar zonder dit ongeval,
zeker niet zou ontgaan zijn.
De Comédie frangaise te Parijs was dezer dagen de
schouwplaats van een vroolijke scène. »Le malade
imaginaire" van Molière werd opgevoerdalles ging
goed tot het oogenblik, dat Argan de kamenier Toinette
met bedkussens werpt, wat langzamerhand een soort
vangspel is geworden. Toinette liep ongelukkig te veel
naar voren en een kussen vloog haar voorbij en op
het hoofd van een heev in het parquet. Onder groote
vroolijkheid van de aanwezigen wierp hij, na een
oogenblik aarzelens, het kussen naar de persoon voor
wie het bestemd was, op het tooneel terug.
Een raadgeving. Te Newcastle werd ingebroken,
terwijl de familie naar de kerk was. Toen zij terug
keerde vond zij in groote letters met krijt op de tafel
geschreven: «Bidt niet alleen, maar waakt!"
Den koning van Denemarken is op het laatste hofbal
het volgende ongeval overkomen. Aan het eind van
den cotillon, waren op een zeer gladde plaats in de
danszaal twee dansende paren gevallen. De slepen der
dames wikkelden zich om de beenen der dansers,
zoodat geen der vier personen zich kon opheffen. Op
hetzelfde oogenblik kwam de koning, die met een
dame van het hof danste, op dezelfde plaats en ook
zij vielen. De koning kwam, achterovervallende, met
het achterhoofd tegen den hoek van een bloemstandaard.
Een kreet weerklonk door de zaal en de muziek hield
op. Hij kon niet opstaan, was doodsbleek en een
oogenblik buiten kennis. Hij herstelde zich echter
spoedig en gaf het teeken tot wederaanvang aan de
muziek. Om de gasten gerust te stellen, danste hij
nog eens de zaal rond, maar plotseling werd het
teeken tot eindigen gegeven en de koninklijke familie
vertrok. De koningin en een hofdame, gravin Reventlow,
vielen in omacht. Het souper, dat steeds na afloop
van het bal plaats vindt, werd afbesteld en de gasten
verlieten in gedrukte stemming het paleis. Gelukkig
heeft de val geene gevolgen gehad en bevindt de
koning zich zeer wel.
In Amerika zijn electrische brievenbussen in gebruik
gekomen. Bij 't oplichten van de klep van zulke
bussen wordt eene batterij gesloten en hierdoor eene
electrische schel in beweging gebracht. De brieven
bestellers behoeven dus, wanneer zij een brief in de
bus gestoken hebben, niet meer op de gewone wijze
aan te schellen.
De volgende vroolijke geschiedenis wordt door het
Berliner Tageblatt medegedeeld: Graaf Wilhelm von
Bismarck had in den laatsten tijd herhaaldelijk slape-
looze nachten, daar het oude slot, dat hij bewoonde,
een tallooze menigte muizen herbergde. Een «kamer
jager" uit Frankfort a/U. verbond zich de kleine
plaaggeesten uit te roeien en hem werd dan ook het
verdelgingsproces opgedragen.
Nadat zijn werk gedaan was, maakte onze muizen
vanger aanspraak op de 100 Mark, die hem waren
toegezegd. Ze werden hem echter geweigerd op grond,
dat een bediende van mijnheer den graaf nog zoo
juist een muis had ontdekt. Ondanks de belofte van
den muizenvanger, ook deze muis le zullen verdelgen,
bleef de graaf de som weigeren. De zaak komt nu
voor het gerecht, dat nu zal te beslissen hebben of
de muizenjager zich van zijn plicht gekweten heeft,
of niet.
Tijdens den Amerikaanschen burgeroorlog werden
uit een der staatskantoren van Tennessee bewijzen
van schenking van landerijen gestolen. Onlangs werden
deze in de hut van een neger te Jackson teruggevonden.
De man had er zijn woning mee behangen, niet
wetende dat dit behangsel een waarde van twee
millioen dollars vertegenwoordigde. Men heeft de
stukken voorzichtig afgenomen en aan de bevoegde
macht teruggegeven.
Als een gevolg van de aardbeving wordt het vol
gende medegedeeld: In het provinciestadje Grasse, in
het zuiden van Frankrijk, had de Parijsche operette
zangeres Céline Chaumont een voorstelling aangekondigd.
Op den avond dat deze voorstelling zou gegeven worden,
was de schouwburg helder verlicht, de tooneelspelers
wachtten op het tooneel achter het neergelaten scherm,
de souffleur zat in zijn hokje en de kassier aan den
ingang; alles was gereed, alleen de toeschouwers
ontbraken. De vrees voor eene aardbeving was grooter
dan de aantrekkingskracht der zangeres.
Een geschiedvorscher merkt op, dat de tegenwoordige
agrarische beweging in Ierland geheel overeenkomt
met de boerenopstand in Picardië, die in het midden
der zeventiende eeuw uitbrak.
Daar vecht men voor het «droit du marché", zooals
de tegenwoordige Ieren voor «the tenants right." Op
enkele plaatsen werden evenals nu de wettige rechten
der eigenaars, met geweld, met een bloedig terrorisme,
met geheime vergaderingen en genootschappen en
met het weigeren van het afleggen van getuigenissen,
bestreden. Tevergeefs wendde Lodewijk XIV alle ge
strengheid van zijn despotiek gezag aan tegen het
geheime Picardische verbond. Wie het pachtgoed van
een verdreven pachter overnam, werd met den naam
van «depointeur" aan de volkswoede overgeleverd,
hem trof dezelfde behandeling, die in Ierland door het
woord «boycotten" wordt aangeduid. Mannen met
zwart gemaakte gezichten of vermomden, vernielden
zijn akkergereedschap, verwoestten zijn oogst, ver
brandden zijn voorraad, losten geweerschoten op zijn
huis enz.
Niemand ging om met den gebrandmerkte, hij kon
niets koopen en evenmin verkoopen. Het gerecht kon
tegen verdachten geene getuigen bijeenbrengen, want
alle bewoners waren in het geheime verbond opgenomen.
Kortom, de pachters waren in Picardië hun leven
niet zeker en ze konden evenmin recht verkrijgen
als thans in Ierland. De volkswraak uitte zich nog
op taL van andere manieren; zoo werd een priester,
die den pachter van enkele goederen die aan de kerk
behoorden, op straat gezet had, terwijl hij den dienst
voor de verzamelde menigte leidde, neergeschoten,
evenals de boer die in plaats van den verdreven
pachter gekomen was. Geheele gemeenten, vrouwen
en kinderen niet uitgezonderd, werden gevangen ge
nomen en ondervraagd tevergeefs; de daders bleven
onbekend.
Uit Berlijn wordt de volgende raadselachtige ge
schiedenis medegedeeld. Een professor kreeg voor eenigen
tijd een brandbrief, waarin hij aangemaand werd om
binnen zeer korten tijd een som van 2000 mark,
gesloten in een couvert met het opschrift: «Den heer
H." aan den portier van zeker hotel af te geven.
Indien de professor aan dit «verzoek" niet voldeed,
werd hij bedreigd dat aan al zijne bekenden en aan
de bladen die de cronique scandaleuse bekend maken,
een niet nader omschreven feit zou worden mede
gedeeld. Bovendien werd hij met den dood bedreigd,
indien hij de politie met de zaak .in kennis stelde.
Niettegenstaande deze laatste bedreiging gaf de professor
de zaak toch aan en de politie gaf hem den raad,
om een met papiersnippers gevuld couvert met het
opgegeven adres aan het hotel af te geven. Reeds den
volgenden dag verscheen daar een dienstman en vroeg
naar een brief, die aan den heer H. geadresseerd was.
Men gaf hem den brief, doch hij werd tevens on
middellijk door een politie-agent aangehouden. Het
kwam nu uit, dat de dienstman van eene vrouw,
die, naar het scheen, tot den arbeidersstand behoorde,
de opdracht had gekregen, om den brief af te halen,
en tevens had zij hem een schrijven medegegeven,
dat verdere instructies bevatte. Deze tweede brief
vertoonde hetzelfde schrift, als waarin de dreigbrief
geschreven was, en deelde den dienstman mede, dat
hij den brief, dien uit het hotel was afgehaald, naar
een zekeren boekwinkel moest brengen. Een onderzoek
dat daar werd ingesteld, bracht aan het licht, dat
twee dagen tevoren een elegant gekleede dame, van
ongeveer vijftig jaren, die gebroken Duitsch sprak,
daar een vuurscherm had afgegeven, met last om
achter eene aquarel, die in het scherm gezet moest
worden, een brief te stoppen, dien een dienstman
zou brengen. Het vuurscherm zou dan vervolgens naa
de woning van zekere A. gebracht moeten worden.
In de bedoelde woning houdt een jongmensch zijn
verblijf, die van het vuurscherm niets weet, die de
beschreven dame niet kent en die niets met de heele
zaak te maken heeft. De vreemde geschiedenis is tot
nu toe nog niet opgehelderd.
Een Amerikaan, Alexander M'Arthur geheeten, is,
vergezeld van een jong apotheker-bediende, zekeren
Young, den 13 Februari van Winnipeg in Manitoba
naar de Noordpool vertrokken. Van York-factory denkt
hij met hondensleden zijn doel te bereiken.
In een restaurant, waar de prijzen hoog en de
wijnen slecht zijn, drinkt een vreemdeling een flesch
moezelwijn. De waard komt een praatje maken
en vraagt: «Hoe smaakt het u, mijnheer?" «O",
zegt de ander, «het is een uitstekend, onvervalscht
merk ik ben een vakman!" «Wijnhandelaar?"
vraagt de waard verheugd. «Pardon", zegt de
gast, «azijnfabrikant."
Niet lang geleden verschenen in een dorpje aan
het meer van Zürich drie heeren van een beschaafd,
maar «verdacht" uiterlijk. Nadat zij de streek eens
gord hadden opgenomen, gingen zij eene herberg
binnen, haalden heel ongegeneerd landkaarten voor
den dag, en spraken zeer druk met elkaar in 't Fransch.
Er bestond geen twijfel, of het waren Fransche
spionnen. Eenige vaderlandslievende burgers haastten
zich hiervan aan den burgemeester kennis te geven.
Deze begaf zich terstond naar de herberg, maar hoe
groot was zijne verwondering, toen hij in de Fransche
officieren drie leden van den Duitschen bond herkende,
die er eens op uitgegaan waren om de Noord-ooster
spoorbaan op te nemen, welke baan door den bond
voor den staat zal worden aangekocht.
zeeïïjdIngjëiv.
UITGEZEILD ZIERIKZEE.
5 Maart. «Adsey", kapt. Pitfield, naar Londen.
ADVERTENTIEN^
De DIRECTIE der DORCAS-LOTERIJ betuigt
haren da nis: voor de medewerking, die ze weder
beeft mogen ondervinden en deelt mede, dat de door
haar gehouden Loterij zuiver heeft opgebracht de som
van f 333,-.
Het DAGELIJKSCH BESTUUR van het Waterschap
SCHOUWEN zal, op Mondci'dng- 24 Maart
1882, 's namiddags te één uur, aan 's Lands-
kamer te Zierikzee
AAMESTEDEIÏ:
Het met 7 ZINKSTOKKEN, een KRAAG
STUK en 2 AANSLUITINGEN verdedi
gen van den onderzeeschen oever, tusschen
de raaien X en XIII van het district
Borrendamme, ten Noorden van het "VVest-
havenhoofd van Zierikzee, met de voor-
loopige BESTORTING dier werken volgens
het Bestek No. 121.
Het bestek en de teekening liggen ter inzage aan
's Landskamer en de Wacbterswoning aan het West
havenhoofd van Zierikzee en zijn verkrijgbaar bij den
Boekhandelaar VAN DISHOECK te Zierikzee; het
bestek voor 0,25 en de teekening voor 1,
Aanwijzing geschiedt gedurende 3 dagen vóór de
besteding van 's voormidd. 10 tot 's namidd. 2 uur.
Buitendien geen aanwijzing.
De besteding geschiedt bij enkele inschrijving volgens
artikel 9 van het bestek.
Het Bestuur voornoemd
J. L. DE JONGE, Voorzitter.
C. VAN DER VLIET Dz., Ontv.-Griffier.
De Notaris Mr. J. C. VAN DER LEK
DE CLERCQ zalten verzoeke van de erven
Mej. M.A HOEK, Wed. C. van Vessem, op Vrijdag-
li Maart ISS'S', des nam. 1 uurin de herberg
van J. PADMOS Mz. te Bruinissemet rechterlijke
machtiging publiek verkoopen:
staande aan de Padjesnabij den Hoofdweg te
Bruinisse, Sectie C Nos. 1999 en '1998, groot 11 Aren
35 Centiaren.
