Buitenland.
er eere van den aanstaanden verjaardag van hun
koninklijken beschermer «geïllustreerde handteekeningen"
te vervaardigen.
Hun zijn daartoe groote cartons met gouden randjes
uitgereikt.
Menig jong schilder zal wel wat in de war zitten
met de vervaardiging van een geïllustreerde hand-
teekening
Een welverdiende hulde!
Den dag vóór den 19den Februari hoopt nog een
ander "Vorst, een Koning op het gebied der kunst,
zijn zeventigsten verjaardag te herdenken.'
De wereldberoemde schilder J. Bosboom, de waardige
echtgenoot onzer overleden talentvolle romancière
Mevrouw A. L. G. BosboomToussaint, viert den 18den
Februari zijn 70sten verjaardag. Door vele schilders
zal hem hulde gebracht worden. O. a. is men voornemens
dien dag een borstbeeld in marmer, vervaardigd door
den heer Bart Van Hove, in het Rijksmuseum te
Amsterdam te plaatsen.
Te Keulen zal, door de zorg van mevr. Lina Schneider,
de dag waarop Vondel driehonderd jaren geleden
geboren is worden gevierd met eene vertooning van
de aJephta." Possart heeft aangeboden, de titelrol te
vervullen en is bereid ook in Nederland op te treden.
De groote oudheidkenner Dr. Schliemann bevindt
zich gedurende eenige weken op een reis langs den
Nijl. Hij reist geheel alleen en uitsluitend voor ont
spanning van zijn inspannenden arbeid, zoodat van
opgravingen, zooals men reeds meldde, geen sprake
zijn kan. Bij zijn oponthoud te Cairo heeft Dr. Schlie
mann zich met verontwaardiging uitgelaten over de
nalatige wijze waarop de mummiën van de grootste
koningen, die Egypte gehad heeft, behandeld worden.
Bij zijn terugkomst in Europa zal hij alle pogingen
aanwenden, dat daarin verandering wordt gebracht,
daar het anders te voorzien is, dat in korten tijd
van al die oudheidkundige schatten niets meer over
zal zijn.
Ongelukken, Kampen, Misdaden, enz.
Dezer dagen waren twee ambtenaren van de be
lastingen des nachts op surveillance in de heide
onder de gemeente Gilze en Ryen. Zij ontdekten aldaar
een troep van ongeveer 20 personen, die zij aanriepen
staande te blijven, waarop die lieden hunne vrachten
afwierpen en op de vlucht sloegen. Bij onderzoek
vonden de ambtenaren 19 zakken zout, ieder inhoudende
circa 40 K.G., hetwelk waarschijnlijk uit België was
ingevoerd. Het zout is den volgenden dag naar den
rijksontvanger te Tilburg overgebracht.
F. Wijffelaars, te Heeze, wiens huis eenigen tijd
geleden moedwillig werd in brand gestoken, werd
Vrijdag op klaarlichten dag in de zoogenaamde Rutten
onder Zes Gehuchten, door een kerel aangehouden, die
hem op de bekende wijze om tabak, lucifers en geld
vroeg. W. was op zijne hoede en maakte zijn aan
valler, zoodra hij bemerkte dat deze hem te lijf wilde,
onschadelijkdaarop kwam een tweede bandiet uit
het kreupelhout te hulp gesprongen, en ook dezen
deed W. weldra in het stof bijten. Toen echter daarna
een derde te voorschijn schoot, kreeg de aangevallene
het te kwaad en werd in eene sloot geworpen. Daar
werd W. geplunderd, en men ontstal hem een
muntbiljet van 10, 4 rijksdaalders en eenig klein
geld. De justitie doet onderzoek, doch heeft tot dusverre
de aanvallers nog niet in handen kunnen krijgen.
Uit Bordeaux wordt het volgende vreeselijke voorval
gemeld. Een houthakker vond in het bosch een mensche-
lijk hoofd, waaraan men de duidehjke sporen van
dierentanden vond. Er werd dadelijk een onderzoek
ingesteld en de dokter welke spoedig tegenwoordig
was, verklaarde, dat het het hoofd eener vrouw was.
Men kwam toen op de gedachte dat het misschien
het hoofd was, van een sedert eenigen tijd verdwenen
oude vrouw, welke alleen woonde. Men begaf zich
dadelijk naar hare hut en daar deed zich een vreeselijk
schouwspel voor. Overal op het bed en op den grond
lagen stukken half vergaan vleesch en beenderen. Het
bleek nu dat een bende honden in de hut der arme,
door ouderdom en honger krachtelooze oude vrouw,
waren gedrongen en haar letterlijk in stukken ge
scheurd hadden. Een der dieren had het hoofd in het
bosch gesleept en zonder dit toeval, zou men waar
schijnlijk niet tot deze vreeselijke ontdekking gekomen
zijn. De ongelukkige was negentig jaar oud.
In 'tjaar 1865 werd te Flaviana, in Italië, de
directeur van de bank vermoord. Een onderzoek bracht
aan het licht, dat hij het slachtoffer was geweest
van eene geheele bende van sluipmoordenaars. Eenige
der moordenaars werden toen in hechtenis genomen,
maar de hoofddader ontkwam. Hij werd bij verstek
veroordeeld tot levenslange galeistraf, doch ondanks
de ijverigste pogingen mocht het der politie niet
gelukken, den schuldige gevangen te nemen. Luca
Resta, dit is de naam van den moordenaar, was in
Turenza geboren en had zich in 1844 bij de bende
van sluipmoordenaars aangesloten, van welke troep
hij spoedig het bevelhebberschap aanvaardde; tevens
had hij een klein kroegje, waarmede hij goede zaken
deed. Na den moord op den directeur Monghini vluchtte
hij naar Spanje, ging van daar scheep naar Amerika
en vestigde zich in de nieuwe wereld als directeur
van een kunstrijderstroep. Dit bedrijf moede, werd
hij theater-directeur en verwierf zich met zijn operette
gezelschap een goeden naam Nadat hij lang genoeg
met dezen troep had rondgezworven, keerde hij terug
naar Spanje, waar hij in Madrid eene dansschool
opende en als balletmeester werkzaam was. Een jaar
later vertrok hij naar Parijs, vestigde zich daar in
een barbierswinkel en maakte muziek op besloten
danspartijtjes. De Italiaansche regeering maakte nu
zelf aan dit zwervend leven een einde; ze verlangde
de uitlevering van den moordenaar, en deze werd
onder sterk geleide naar zijn vaderland gebracht, om
daar zijne straf te ondergaan.
B e 1 g- i e.
Bij de algemeene beraadslagingen, gehouden in de
Kamer over de begrooting van buitenlandsche zaken,
drong de heer de Méiode aan op maatregelen ter
bescherming der landverhuizers. Er moest aan het
ministerie van buitenlandsche zaken een bureau zijn,
waar de lieden, die zich elders willen vestigen, inlich
tingen kunnen krijgen. Ook de landverhuizers uit
andere landen, die door België trekken om te Antwerpen
zich in te schepen, hebben recht op de bescherming
der regeering. Sommige agentschappen drijven wissel
operaties, welke met oplichting gelijk staan. Zooge
naamde vertrouwde mannen" geven den landverhuizers,
tegen klinkende munt, crediet-brieven voor banken in
Amerika, welke niet bestaan. De heer de Smet de
Neeyer achtte het hoog noodig, België's handelsbetrek
kingen met het buitenland te bevorderen. België heeft
van alle volken in Europa den grootsten uitvoerhandel,
maar buitenlandsche tusschenpersonen hebben er het
grootste voordeel van. De fabrikanten kunnen daartegen
weinig doen, maar de Belgische kooplieden moeten in den
vreemde kantoren oprichten, en de Nationale Bank
moet hen bijstaan ten minste als dit niet tegen
hare statuten strijdt. De heer d'Andrimout wenschte,
dat bij het examen der secretarissen van legatie kennis
van de industrie en den uitvoerhandel van het land
wordt gevorderd, gelijk de centrale sectie verlangt.
Men benoemt attachés van legatie, niet naar de be
hoeften, maar naar het aantal candidaten, en men
moest het aantal der toegelaten bepalen naar de open
vallende plaatsen. Spreker betreurde, dat de minister
weigerde, eene commissie te benoemen, om eene reor
ganisatie van het consulaire korps te bestudeeren. De
minister antwoordde, dat hij daarvan het nut niet
inzag, maat' een bureau voor inlichtingen ten dienste
van landverhuizers zal hij oprichten. Van de examens,
door den heer d'Andrimout verlangd, is hij geen
voorstander. Over de opmerkingen van den heer de
Smet de Nseyer zal hij nadenken.
In de Kamer is eene discussie gevoerd over den
arbeid in de gevangenissen. De verschillende sprekers,
de heeren Guillery, Jacobs, Woeste en de minister
van justitie, de heer de Volder, erkenden allen, dat
de gevangene, die door den Slaat gevoed en gehuisvest
wordt, met den vrijen werkman niet mag concurreeren.
De heer Guillery wilde de concurrentie zelfs niet onder
gelijke omstandigheden. Hij was het eens met den
heer Prins, inspecteur-generaal der gevangenissen, die
de gevangenen bij den landbouw wilde gebruiken.
Ook gaf hij den wensch te kennen om in de ge
vangenissen geen werk te laten verrichten, tot een
der binneniandsche takken van nijverheid behoorende.
Op die wijze zou de arbeid der gevangenen slechts in
concurrentie komen met het buitenland. De heer
Woeste voerde hiertegen aan, dat de arbeid van den
gevangene een zedelijk doel moet hebben. Indien men
nu den gevangene een beroep leert, waarmede hij,
eenmaal uit de gevangenis ontslagen, in zijn land
den kost niet kan verdienen, dan wordt het doel
niet bereikt. De minister van justitie beloofde dat hij
zorgen zou, indien er zich eene goede gelegenheid
voor openbaart, dat er in de gevangenissen werk
verricht wordt, niet behoorende tot de in België
uitgeoefende beroepen.
Engeland.
Het Engelsche legerbestuur is druk bezig met het
uitwerken der bijzonderheden van een mobilisatie-plan
voor het leger, hetwelk zoodanig zal zijn ingericht,
dat steeds een gedeelte gereed zij om onverwijld te
velde te trekken. Vóór April zal de eindregeling der
mobiliseering van twee legerkorpsen gereed zijn, en
binnen 24 uren, nadat het bevel hiertoe gegeven wordt,
zou alsdan eene strijdmacht van 63,000 man kunnen
ingescheept worden naar het buitenland. Van hare zijde
brengt de admiraliteit eveneens een mobilisatie-plan
voor de marine in gereedheid, waarbij ook voorzien
wordt in- de behoefte aan transportschepen voor het
leger.
JL>uitscliland.
De commissies voor handel en verkeer en die voor
justitie uit den Duitschen Bondsraad hebben hun
rapport gereed omtrent de Unfallversicherung voor
werklieden van het bouwvak. Aan de algemeene be
palingen kan het volgende ontleend wordenArbeiders
met het uitvoeren van bouwwerken belast, en niet
reeds ergens anders tegen ongevallen verzekerd, kunnen
naar de termen dezer wet verzekerd worden. Zij geldt
ook voor de beambten der exploitatie, voor zoover hun
tractement 2000 mark niet te boven gaat. De loopende
reparatiën aan administratie gebouwen en overige bouw
werken, daartoe behoorende, evenals het onderhoud
van daarheen leidende wegen, dijken, kanalen en water
leidingen, gelden als landhuishoudelijke bij-exploitatiën,
wanneer zij door de ondernemens voor eigen rekening
op hun grond worden uitgevoerd. 2. De ondernemers
hebben het recht, ook andere personen, onder 1 niet
vermeld, maar bij den bouw werkzaam, en mits hunne
bezoldiging 2000 mark niet te boven gaat, in de
verzekering te doen opnemen. Deze bevoegdheid kan
door regeerings-besluiten nog verder uitgestrekt worden."
Naar aanleiding van de opening van het Engelsche
Parlement, schrijft de Nordd. Allg. Ztg.: «Wanneer
men de argumentatie van de troonrede en van de
met haar samenhangende discussiën in beide parlenients-
huizen aandachtig nagaat, dan krijgt men den indruk,
dat Engeland niet blind is voor de gevaren, door welke
de wereldvrede tegenwoordig wordt bedreigd en dat
in de leidende kringen wel de hoop, maar volstrekt
niet de zekerkeid bestaat, dat Europa als overwinnaar
de nog steeds erger wordende crisis zal te boven komen.
Vooral wordt deze indruk versterkt door de wijze,
waarop lord Salisbury over Engelands houding bij de
verdere ontwikkeling der Buliraarsche aangelegenheden
sprak en door den gerezigneerden toon, waai op hij
zich over het vooruitzicht van een Duitsch-Franschen
oorlog uitliet. Zoo lord Salisbury desniettemin hoopt,
dat Europa zal bewaard blijven voor den verschrikke
lijke» ramp van een conflict der beschaalde natiën en
zich daarbij op het gevoelen der Engelsche ambassadeurs
te Parijs en te Berlijn beroept, zoo woidt daardoor
slechts bevestigd, dat in de leidende kringen te Berlijn
zeer zeker en te Parijs naar wij hopen, ook, eerlijk
wordt getracht, den vrede te bewaren. Maar de zorgen,
die de openbare meening drukkenontspruiten uit
geheel andere bronnen, dan uit die van het officieel
verkeer.
Zooals men weet, heeft Bismarck te verstaan gegeven,
dat paus Leo XIII hem bij de verkiezingen zou bijstaan.
In de te München verschijnende Neueste Nachrichten
wordt nu verzekerd, dat de rijkskanselier in het bezit
is van een schrijven van den paus, waarin deze laatste
zich uitlaat over de positie van het centrum in de
vraag van het septennaat, en wel op eene wijze, die
beslissend zal zijn voor de houding der katholieken
in den verkiezingsstrijd, en die de katholieke geestelijk
heid zal noodzaken, hare medewerking aan de. oppositie
te onthouden. Het centrum zou dus moeten beslissen,
of het den paus of den heer Windthorst wilde volgen.
De pauselijke brief moet zoo duidelijk zijn, dat eene
weigering, om daaraan gehoor te geven, gelijk zou
staan met eene rechtstreeksche weigering van gehoor
zaamheid aan het pauselijk gezag. Aan den rijks
kanselier zou het overgelaten zijn, dit schrijven openbaar
te maken op het oogenblik, dat hem daarvoor het
meest geschikt voorkomt. Van andere zijde wordt
verzekerd, dat de heer von Bismarck den paus de
volledige opheffing der Meiwetten zou hebben beloofd,
indien het hoofd van de kerk het centrum kon bewegen
om voor het septennaat te stemmen. De paus zou
hebben geantwoord, dat hij zich met de binneniandsche
aangelegenheden van Duitschland, voor zoover deze
niet van kerkelijken aard waren, niet kon bemoeien;
hij zou echter tevens aan twee invloedryke leden van
het centrum de mededeeling hebben doen toekomen,
dat het hem aangenaam zou zijn, indien het centrum
stemde voor het septennaat, voor zoover dit namelijk
met de belangen der partij vereenigbaar was. Na de
beslissende stemming zou de paus stappen hebben
gedain, om der Duitsche regeering te bewijzen, dat
hij aan dezen uitslag vreemd was gebleven. Veel
geloof vinden deze berichten nog niet.
Over de bestellingen van pikrinzuur, die door de
Fransche regeering tot eene hoogte van 20.000 kg.
's maands in Duitschland zouden zijn gedaan, merkt
de Pharm. Ztg. het volgende op: «Het bericht van
deze bestellingen moet voorzichtig worden aangenomen.
Pikrinzuur en pikrinzure zouten staan, sedert de groote
ontploffing op het plein der Sorbonne te Parijs, in
zulk een roep, dat het gebruik is geworden die pre
paraten, evenals nitroglycerine, slechts ter plaatse,
waar zij gebruikt worden, te bestellen. Eindelijk valt
