Z1ERIKSEESCHE COURANT.
voor het arrondis-
seiuent Zieriksee.
1883. No. 39.
Zaterdag 5 Mei.
86ste jaargang.
NIEUWS- en ADVERTENTIE-BLAD
F e uiileto n.
Binnenland.
KEES BRANDER.
Deze Courant verschijnt DINSDAG- en VRIJDAG-AVOND
uitgezonderd op FEESTDAGEN.
Prijs per drie maanden f 1,Franco per post f 1,
Afzonderlijke nommers 5 cent, met Bijblad 10 cent.
PRIJS DER ADVERT ENTIEN:
Per gewone regel 10 cent. Ilu wel ij k s -Geboorte-
en Doodberichten van 16 regels 60 cent.
Dienstaanbiedingen van 1-5 regels, mits contant betaald, 25 ct.
Alle stukken, de redactie betreffende, gelieve men uiterlijk een dag voor de uitgave in te zenden aan den uitgever II. LAKENÏIAN.
ZIERIKSEE, 4 Mei 1 88 3.
Ons bestek gedoogd niet, dat we nu nog veel woorden
verspillen om een verslag te geven van de opening
der groote tentoonstelling te Amsterdam; dat alles is
reeds uitvoerig in de groote bladen vermeld. Wij ver
genoegen ons dus met te resumeeren: dat de lui van
de tentoonstelling hard gewerkt hebben en veel hebben
gewrocht, ofschoon de zaak als geheel nog in geen
maand gereed zal zijndat de stad Amsterdam veel
heeft gedaan om de openingsplechtigheid op te luisteren;
dat de zangers mooi hebben gezongende heer de
Cordes mooi heeft gesproken en »het volk" luide heeft
gejuicht om niet te zeggen geschreeuwd, terwijl Z. M.
de Koning zwijgend heeft genoten bij den aanblik der
vroolijkheid van de nijvere maatschappelijke werkbijen.
Chineezen van verschillend ras kunnen elkaar toch
maar niet verdragen. Een Chinees uit China is door
een Amsterdamschen kinkel van zijn nationalen haar-
staart beroofd. En dan klagen wij nog dat de Europeanen
in China niet overal en door iedereen ontzien en beleefd
behandeld wordenVan de Chineesche poktie is het
bekend dat zij met behulp van den rotting het canaille
in toom houdt en vreemdelingen beschermt, al ziet
zij dezen ook voor Westersche barbaren aan. Wenschelijk
zou het zijn, dat de Amsterdamsche politie ook maar
per rotting 't nationale fatsoen tegenover onze vreemde
gasten mocht handhaven.
Een echt eigenaardig feest maakte een onderdeel
uit van de feesten bij de opening der tentoonstelling
te Amsterdam, n,l. een vroolijke avond voor de werk
lieden der tentoonstelling. In het Paleis voor Volksvlijt
kwamen de 4000 genoodigdenarbeiders en arbeiders
vrouwen en gedetacheerde vreemde militairen bijeen.
Aan iederen persoon werd een pogram uitgereikt, waarbij
bons voor 2 glazen bier, 1 kop chocolade en 1 broodje
met vleesch. Het orchest speelde de voornaamste Euro-
peesche nationale wijzen, zooals de Marseillaise, de
Wacht am Rhein, de Brabangonne, het Wien Neer-
landsch bloed, enz. Er werd ook een voorstelling door
acrobaten gegeven en alles liep vroolijk en ordelijk af,
zonder dat de Hollandsche jenever der internationalen
goeden toon bedierf.
In den gemeenteraad van Goes heeft het Raadslid
Massee een lans gebroken tegen het meer en meer
gebruikelyke jachtmaken door listen en lagen van
politiebeambten, in casu een onbezoldigd rijks-veld
wachter, op processen-verbaal wegens een of andere
wetsovertreding. Het gold hier ;t geval van zoo iemand,
die een drogist of handelaar in verfwaren op listige
wijze er had laten inloopen met den verkoop van
zeker geneesmiddel in het klein. Natuurlijk kan de
bemoeiing van een lid van een gemeenteraad in zulk
een geval niets bepaalds uitwerken, daar de gemeente
raden zich niet met rechtszaken 'te bemoeien hebben.
Het kan evenwel zijn nut hebben dat er eens openlijk
geprotesteerd wordt tegen de bedoelde listige practice a
om lui er in te laten loopen. Bij herhaling kwamen
ook reeds gevallen voor, dat verkleede rijks-veldwachters
overtredingen der drankwet provoceerden. In geen geval
mag de justitie door middel harer beambten wets
overtredingen laten provoceeren; dat is d. o. onzedelijk
en moet zoowel de politie en de justitie als het be
trokken deel van het publiek demoraliseeren. Wat
minder listen en lagen ten aanzien van neringdoenden
en wat meer physiek prestige tegenover het rapaille
zou het publiek beter dienen.
De gemeenteraad van Goes heeft beslist dat de zoo
genoemde stads bank van leening zal blijven bestaan.
Zonderling genoeg werd daar o a. in de redeneering
het pandjeshuis gelijk gesteld met de beleenbanken
van effecten, waarvan de gegoeden zich bedienen, om
zich uit geldelijke verlegenheid te redden. Dit gaat
o. i. niet op. Het gegoede publiek maakt geen gebruik
van de beleenbanken om zich uit geldelijke verlegenheid
te reddenmaar veel meer om in de effecten te specu-
leeren. Voor wie in geldverlegenheid in den eigenlijken
zin zitten, zou dan de beleenbank ook niets dan een
pandjeshuis d. i. een ton zonder bodem zijn. Pandjes
huizen of men ze stads banken van leening noemt
doet aan het wezen dier instellingen niets af hebben
in onzen tijd geen raison meer. Als ze het daaraan
gediende publiek naar den zin zijn, deugen ze voor
dat publiek niet, en als ze soliede georganiseerd en
eerlijk beheer worden heeft het publiek er geen wezen
lijken dienst van, tenzij er een soort van bedeeling aan
verbonden worde.
De dijkwerkers van West-Kapelle hebben ten getale
van ruim 300 man den arbeid gestaakt, omdat zij
geen loonsverhooging konden krijgen. Volgens belofte
aan den Burgemeester gedaan, zal het eene nette,
fatsoenlijke werkstaking zijn, geheel op eigen kosten
en zonder rustverstoring.
Aangaande de werkstaking aan den Westkapelschen
zeedijk verneemt men, dat die een zeer te billijken aan
leiding heeft gehad. Daar bestond n.l. sinds lang het
glad verkeerde gebruik dat de opzichter, die het loonv
uitbetaalde, tevens winkelier was en niet enkel de
werklui dwong bij hem in den winkel hun inkoopen
te doen, maar deze ook veel duurder liet betalen dan
andere winkeliers. De aannemer heeft de billijkheid
van den eisch der werkstaking erkend, den opzichter
ontslagen en twee nieuwe opzichters aangesteldook
heeft hij een loonsverhooging gedurende zes weken
toegestaan. Het werkvolk heeft zich fatsoenlijk gedragen
en is in de beste orde weder aan den arbeid gegaan.
Naar men uit Londen verneemt is de Maatschappij
Zeeland voornemens eerlang ook een dagdienst te openen
tusschen Vlissingen en Queensboro, zoodat dan dagelijks
twee booten heen en twee terug zouden varen en de
reizigers naar verkiezing van den 'dag- of van den
nachtdienst konden gebruik maken.
In den Haag is een der melk-kiosken geplaatst op
een overkluisde sloot en op 2 meters afstands van een
urinoir. Men denkt die plek door de geuren van de
versche melk te ontsmetten en tevens den gaanden
en komenden melkdrinkers pleizier te doen.
De heer A. van Creveld Mz., onder-directeur der
«Veenendaalsche stoomspinnerij", zal tengevolge der
plaats gehad hebbende werkstaking die betrekking niet
meer waarnemen en Veenendaal verlaten, om zich
metterwoon in Amsterdam te vestigen.
(Een Volksvertelling.).
VI.
Nu heb ik nog vergeten te zeggen dat we, terwijl
we in den Helder waren, nog naar huis geschreven
hebben ook. We waren nog maar pas in den Helder,
toen zeiden ze ons dat we zooveel brieven naar huis
konden schrijven als we maar wilden en dan moesten
we er maar in schrijven dat de Engelschen heel goed
voor ons waren en dat de Prins gauw in den Haag
zou komen met 100000 man. Die brieven heeft een
schipper naar Harderwijk gebracht en van daar zijn
ze op den post gedaan en terecht gekomen ook, zooals
we later vernomen hebben.
Intusschen had Kees zoo gaandeweg een vischje
geschrapt. Nu haalde hij een heel mooien visch uit
het tonnetje. Zie je, zei hij, dat's een mooie, dat:s
een ruisvoorn, dat's haast een goudvisch, zoo mooi
zilverkleurig en zulke mooie roode vinnen. Zoo zie je
ze in West-Indië ook.
Ja, daar ben ik ook geweest. Toen we met de
vloot in Engeland kwamen, werden wij aan den wal
in een kazerne gebracht op een groot fort. Daar
bleven we een paar maanden en werden onderwijl
op zijn Engelsch gekleed. We kregen een rooden rok
aan en een Oranje-kokarde, doch anders bleef het
hetzelfde; we kregen ook nieuwe geweren en moesten
de Engelsche excercitie leeren. Daarbij kwamen telkens
standjes, omdat de Engelsche onderofficieren, drill
Serjeants heetten die, ons ihet den stok wilden leeren
hen te verstaan. Dat ging niet en we zouden terug
geslagen hebben. Toen lieten ze ons op 't laatst onze
eigene onderofficieren houden en kregen we er enkel
een paar Engelsche officieren bij. Doch eens op een
dag was 't inschepen en we zouden nu, zoo het heette,
er op uitgaan voor den Prins. Maar ze brachten ons
in plaats van naar Holland naar de West en wel
naar Berbice. Daar was het een ellendige boel't was
er heet en in de kazernes erg ongezond, doch ze
brachten er ons maar naar toe omdat al de Engelsche
soldaten er stierven als de muizen. Wij bleven gelukkig
alweer met ons drieën bij elkaar en werden ook niet
ziek, maar wel mager en geel. Wij vonden daar veel
Hollanders, eigenlijk niets dan Hollanders en negers;
alleen de koinriiandant en een paar hoogen waren
Engelschen en er bleven ook een paar Engelsche
schepen liggen. Nu moesten wij de Barrebiesies be
waren voor den Prins, heette het.
Dat was n.l. een kolonie van de Hollanders, daarom
woonden er ook enkel Hollandsche planters en veel
afstammelingen van Hollanders; maar de Engelschen
hadden het een paar jaar te voren veroverd. Zoo
hebben de Engelschen altoos gedaanals zij oorlog
Naar de «Barrebiesies", zei Kees eigenlijk.
maakten tegen een andere mogendheid die kolonies
had, dan was het hun voornamelijk te doen om die
kolonies af te nemen en zelf daar de voordeelen uit
te trekken. Nu gaven zij wel voor dat zij Berbice
slechts hadden bezet voor den Pi ins en 't voor dezen
bewaarden, doch later kwam het uit wat zij daarvan
gemeend hadden. Het was ook maar een smoesje.
Terwijl wij er lagen, zagen wij onderscheidene Hol
landsche planters met hun families vertrekken omdat
zij het onder de plagerij der Engelsche ambtenaren
niet konden uithouden. En die menschen waren nog
haast niet weg of er kwamen Engelsche avonturiers
voor hen in de plaats.
Het was daar anders een allerprachtigst land. Zulke
groote en mooie boomen en planten en zulke prachtige
vogels als daar waren, heb je nog nooit gezien, en
als je daar in de bosschen kuierde een eindje van de
rivier af, dan zou je gedacht hebben dat je in het
Paradijs was, als het er niet zoo heet was geweest,
want dat kon een mensch doen denken aan de hel.
Maar dat heb je soms in de huishoudens ook: de
hemel en de hel soms boven elkaar.
Ja, jongen, ging Kees voort, als je nog eens wat
moois wil zien van de natuur, dan moet je daar in
de West eens gaan kijken, 't Is een wonder hoe Onze
Lieve Heer dat alles zoo mooi, zoo weelderig heeft
kunnen bij elka&r krijgen. Daar heb je b.v. bloemen
zoo groot, ja nog grooter dan mijn visch tonnetje en
op de bladen, die op 't water drijven, kon jij gemak-
