II
ll
I
SI! II
li
L„
I ill
111 i
4
»i. ,'fw
j!f
I I 1
■V:
I-If
'1 it
ii 1,1
ji i1
■I f
I H
<n
1!)
2 t
ii'
I
ill
1. Ii,]
it:
V
De lieer Schaepman kwam er toe, te betoogen dat
alleen de liefde den drank zal overwinnen, 't Zal
in 'i afgetrokkene wel zoo zijnals men maar lang
genoeg wacht. De liefde zal de misdadigers ook
wel overwinnen op den duur, doch en attendant le
miraclewat te doen?
Het spreekt van zelf dat de neutrale school bij
deze gelegenheid ook weer een veer heeft moeten
laten, dat behoort er bij.
Ondertusschen als men aandachtig overweegt, wat
door vóór- en tegenstanders van een wet als deze
zoo al is in 't raidden gebracht, dan moet men om
beurten den eenen en den anderen gelijk geven op
vele punten. Doch hieruit blijkt nog iets meer dan
dat een aantasting van den volks-kanker door middel
van de wapenen der wet moeielijk is, hoogst moeielijk;
niet dat men de poging er toe, thans door de
Regeering gedaan, maar moet afmaken, op grond van
de spreuk dat het beste de doodvijand van 't goede is.
Benoemingen, Besluiten, enz.
Bij Kon. besluit van 7 Mei is bepaald, dat de
stembriefjes ter verkiezing van leden van de Tweede
Kamer der Stateo-Generaal in de hoofdkiesdistricten
Middelburg, Goes, Zierikzee en Dockum, op 14 Juni
a.s. in te leveren, zullen geopend worden op 16 Juni
daaraanvolgende.
Kunst, Wetenschap en Letteren.
Sara Bernhardt is weder op de thuisreis van haar
zegetocht door de Vereenigde Staten. Als buit brengt
zij 4 tonnen gouds mede. Zij zal te Havre aankomen,
dan een paar dagen te Parijs vertoeven en vervolgens
naar Londen gaan om voorstellingen te geven.
Haar mannelijke evenknie in 't succes, Coquelin,
zal den 24 dezer een enkele maal optreden te Rotterdam.
Sara Bernhardt zal den 13 Juni le Londen als
Frou-Frou optreden.
Het nieuwe natuurkundig museum, dat te South
Kensington in Londen gebouwd werd, is dezer dagen
geheel voltooid. Voorloopig zullen in het gebouw,
dat drie verdiepingen hoog is, de voorwerpen geplaatst
worden waarvoor in het Britsch museum geen plaats
meer is. Het nieuwe museum is op kosten van den
Staat gebouwd en heeft niet minder dan vijf millioen
gulden gekost.
De Calderon-feesten te Madrid zullen van 22 tot
29 Mei duren.
De Brusselsche Academie heeft den vijfjaarlijkschen
prijs voor //sciences morales et politiques" aan Laveleye
toegewezen.
Buitenland.
Inlanders-politiek van Engeland.
Welk een innig belang Engeland als koloniale mo
gendheid stelt in de inlanders, is genoegzaam bekend.
In Australië heeft het hen uit liefde doodgedrukt, op
de Polynesische eilanden warmt het hen zoo sterk
door den gloed der beschaving, dat zij wegsmelten.
In Zuid-Afrika gebruikt men beu om de Hollandsche
Boeren te negeren, kortom, dat is bekend. Hoever
zich echter de belangstelling in de inlanders uitstrekt,
kan blijken uit het volgende uittreksel uit de Conrrier
Or an.
z/De baviaan is de eenige vertegenwoordiger van de
vierbandigen op ons continent. Men vindt hem op de
rots van Gibraltar. Het is een groote aap, die soms
de lengte van vijf voet bereikt, en forsch en sterk
genoeg is om met een man te worstelen. Onlangs
werd een groote, een mannetje, in liet fort gevangen
er waren drie kanonniers noodig om hem te pakken,
en zij slaagden daarin aileen, door hem in hun schilder-
lassen le wikkelen. Het was de chef van den stam.
Men liet hem weer loopen na hem gemeten te hebben,
want de kommandanten van het fort hebben de formeele
order die apen te beschermen en moeten alles op een
register aanteekenen wat met deze merkwaardige kolonie
opmerkelijks gebeurt.
Dit register, dat door den majoor van het fort
wordt bijgehouden, bewijst dat de stam der bavianen
op dit oogenblik uit vijf en twintig individu's bestaat.
Zij wonen altijd op dien kant van de rots, die van
den wind af ligtden wind vermijden zij met groote
zorg. Huil instinct is van dien aard, dat zij een weers
verandering vier en twintig uren vooruit gewaar worden.
Wanneer dan ook de officieren de apen zien trekken
van den eenen kant van de rots naar den anderen,
zeggen zij: //We zullen verandering van weer krijgen,
want de bavianen gaan verhuizen".
Deze apen voeden zich met gras, wilde olijven en
met de vrucht van een kleinen dadelboom, die op de
rots in het wild groeit.
De vruchten, die de soldaten soms achterlaten
als zij eens over de rots komen wandelen, roeren zij
niet aan, of 't moesten bijgeval rozijnen zijn, waarvan
ze veel houden. Zij komen vaak in de tuinen van de
stad Gibraltar om vijgen te zoeken. Een twintig jaar
geleden maakten zij het zoo erg, dat men vallen moest
zetten en hen opvangen, 't welk bijna de uitroeiing
der kolonie tengevolge bad.
De apen gaan drinken aan een bron, in een hol,
dat bijna gelijk ligt met de oppervlakte van de Middel-
landsche zee, in het steilste gedeelte der rots.
De moeielijkheden van het afdalen der rots van 400
meter hoogte zijn voor de bavianen een spel, al zijn
de wanden ook loodrecht. Hun liefste spel is allen te
verdwijnen achter de randen van den afgrond en zich
dan van scheur tot scheur te laten zakken tot ze op
eenige voeten van de lijn der branding zijn afgedaald,
en dan weder met dezelfde vlugheid tegen die duizeling
wekkende hoogten op te klimmen.
Gemengd Buitenlandscli Nieuws.
De Perzische gozaWt, die vóór eenige dagen den
Keizer van Rusland, te Gatchina namens zijn Vorst
geluk kwam wenfj dien met zijn troonbestijging,
bracht een aardig geschenk mede. Ten eerste een
eigenhandig schrijven van den Shah van Perzië en
tevens een degen, waarvan het gevest rijk met dia
manten en andere edelgesteenten is ingelegd, en een
diamanten ring; welke geschenkjes een waarde ver
tegenwoordigen van ruim vier honderdduizend roebels.
In Perzië steiven er elk jaar honderden menschen
van honger.
Fawcet, de Engelsche generaal-postmeester, wil
een proef nemen om aan het postkantoor te Londen
een aantal doofstommen in dienst te nemen, die
alleen zullen belast worden met het sorteeren van
dagbladen.
Frankrijk zal, naar de Figaro meldt, nieuwe
pasmunt krijgen. De tegenwoordige stukken van vijf,
tien en vijftien centiem zouden door stukken van
nikkel vervangen worden en veel kleiner en dus ge
makkelijker zijn. Daar men echler vreest dat de
nikkel- met de zilverstukken zullen verward worden,
zijn de eersten achthoekig gemaakt, zoodat zij steeds
onderscheiden kunnen worden.
Een Duilsch meisje te Wisconsin, in Amerika, dat
voor eenige jaren in Amerika is aangekomen om er
haar geluk te zoeken, heeft dat nu gevonden in een
G'hippewa-Indiaan, waarop zij verliefd werd en waar
mede zij nu vóór eenigen tijd gehuwd is. Het leven
der Indianen had zooveel aantrekkelijks voor haar,
dat zij haar echtgenoot naar zijne bezitting onder de
Indianen volgde en haar pak voor dat van een
Indiaansche schoone verwisselde. Zij is, haar kleur
uitgezonderd, van top tot teen een Indiaansche ge
worden en kan zich uitstekend aan dat leven gewennen.
In Rumenië worden druk toebereidselen gemaakt
om op waardige wijze de kroning van den eersten
Koning van Rumenië te vieren. De Koning heeft
zijn wensch te kennen gegeven hem geen kroon van
goud te schenken, maar wel een van brons, vervaardigd
uit de kanonnen, die bij den slag bij Plevvna ver
overd zijn. De kroon van de Koningin zal daaren
tegen wel uit goud bestaan en rijkelijk met edelgesteenten
versierd worden.
Een Parijsche waschvrouw heeft den prijs van
100,000 frs. getrokken van de Parijsche leening van
1875. De gelukkige, mme Guérand, had slechts één
obligatie.
In 1879 werd een Turksche geleerde, Achmed Effendi,
door de Ulemas ter dood veroordeeld, omdat bij aan
een Duitsch zendeling voor geld sommige deelen van
den Bijbel in het Turksch bad vertaald. Layard slaagde
er in het vonnis in gevangenschap te doen veranderen.
Achmed werd naar Chios gezondenbij de verwarring
tengevolge van de aardbevingen slaagde hij er in op
een Engelsch schip te ontvluchten; thans is hij te
Londen en men tracht voor hem ergens eeu proffessoraat
in de Oostersche talen te vinden.
42 Landen, 80 millioen vierk. kilometer groot en
met meer dan 784 millioen zielen, maken deel uit
van de internationale post-unie. Haïti en Columbia
zullen 1 April toetreden.
School nieu w s.
Op de voordracht ter benoeming van een leerares
in het handteekenen aan de Hoogere Burgerschool
voor meisjes te Leiden komt voor mej. L. C, van
der Keilen te Middelburg.
Gisteren is zeer onverwachts te Goes overleden de
heer H. Q. Janssen, Schoolopziener [in liet District
Goes. De waardige overledene was algemeen geacht
en bemind, zoo in zijn vroegere betrekking als predi
kant te St. Anna ter Muiden, als in zijn ambt bij
liet schoolbestuur. Ook had hij een zeer gunstigen
naam in de Nederlandsche Letteren.
Toen stonden de mannen op om hun pijpen te
krijgen. Een oogenblik bleven zij achter Mes-Bottes
staan en klopten dien op de schouders, terwijl ze hem
vroegen of 't nu al wat beter met hem ging. Bibi-
la-Grillade wilde hem met stoel en al optillen; maar
de kerel was zoo waarempel dubbel zoo zwaar geworden.
Coupeau wilde 't nog wat erger maken en zei dat de
kameraad nu pas aan den gang ging en dat hij nu
den heelen nacht door wel brood kon blijven eten.
De knechts slopen van schrik weg. Boche, die even
naar beneden gegaan was, vertelde toen hij weer boven
kwam, hoe 't gezicht van den waard stond: hij zat
bleek achter zijn toonbank en de waardin had in haar
verslagenheid in de buurt rond laten kijken of de
bakkers nog open waren. Zelfs de huiskat keek of ze
geruïneerd was. Neen, maar dat was nu ook al te
kluchtig, dat was alleen 't geld van 't diner waard,
er kon wezenlijk geen pique-nique bestaan zonder dien
slokop van een Mes-Bottes. En de mannen, die hun
pijp opgestoken hadden, keken met jaloersche blikken
naar hem; want, enfin, om zoo te kunnen eten moest
men toch een kerel wezen
Ik zou u niet graag de kost willen geven, zei
madam Gaudron. Neen, hoor!
Zeg eens, moedertje, je moet niet bluffen, ant
woordde Mes-Bottes, met een schuinschen blik op het
belangwekkend voorkomen van zijn buurvrouw. Je hebt
er vrij wat meer aan gedaan dan ik.
Die zet lokte luid applaus en bravo uit: dat was
goed gesnapt. Het was ondertusschen donker geworden
in de kamer wierpen drie gasbekken een flikkerend
licht te midden van den tabaksrook. Nadat de knechts
de koffiic en de cognac hadden voorgediend namen ze
ook de laatste stapels vuile borden mede. Beneden,
onder de drie acacias, begon de dans; men hoorde er
een cornet a pistons en twee violen, die hard speelden
en gelach van vrouwen, dat vrij scherp klonk in de
warme avondlucht.
Nu moeten we een ponsje maken! riep Mes-
Bottes; twee liters van die sterke, veel citroeu en niet
veel suiker 1
Maar Coupeau, tegenover zich 't onruslige gelaat
van Gervaise ziende, stond op en verklaarde, dat men
geen drank meer zou nemeu. Men had nu vijf en twintig
liters geledigd, ieder zijn anderhalf litertje, als men
de kinderen ook voor groote menschen meetelde; dat
was al meer dan redelijk. Men had nu samen een hapje
gegeten, als goede vrienden, zonder ruzie, uit respect
voor elkander en om onder elkaar een familiefeest te
vieren. Alles ging nu heel netjes, men was vroolijk,
en nu moest men uit respect voor de dames zich ook
niet als zwijnen dronken zuipen. In één woord en tot
finaal besluit, men was bij elkaar gekomen om op de
gezondheid van 'l huwelijkspaar te drinken en niet
om bezopen te worden. Deze kleine rede, met over
tuiging door den zinkwerker uitgesproken, die daarbij
gemoedelijk de hand op de borst legde bij eiken volzin,
verwierf de levendige goedkeuring van Lorilleux eu
meneer Madinier, Maar de anderen, Boche, Gaudron,
Bibi-la-Grillade, Mes-Bottes vooral, die alle vier reeds
tamelijk de hoogte hadden, mopperden met dikke
tongen, dat ze zoo'n ergen dorst hadden en die toch
verdrijven moesten.
Die dorst hebben, hebben dorst en die geen
dorst hebben, hebben geen dorst, merkte Mes-Bottes
op. En daarom zal men de pons kommandeeren. Dat
hindert geen mensch. De fijne lui kunnen dan suiker
water laten komen. En toen de zinkwerker alweer begon
te preeken, maakte de andere, die opgestaan was, een
zeker gebaar eu riep:
Zeg, cadet, je weet ik geef de brui van je
Jan, twee liters van die oude!
Toen zei Coupeau dat het dan goed was, maar dat
men dan eerst zou afrekenen wat het maal betrof.
Dan kwam daar geen ruzie over. De fatsoenlijke lux
behoefden niet te betalea voor de zatlappen. En nu
kwam 't juist zoo uit, dat Mes-Bottes, na lang in al
zijn zakken gevoeld te hebben, slechts drie francs en
zeven sous vond. Waarom had men hem ock op den
weg van St. Denis in den steek gelaten Hij kon
zich toch niet dood laten regenen en had dus zijn
vijffrancsstuk gewisseld. Dat was de schuld van de
anderen, zie—jeEnfin, hij gaf nu drie francs en zou
de zeven sous maar houden als een tabaksduitje voor
morgen. Coupeau, die woedend werd, zou hem aan
gepakt hebben, als Gervaise hem niet verschrikt en
sraeekend bij zijn jas had getrokken. Zoo liet hij zich
overhalen om twee francs van Lorilleux te leenen, die,
na eerst geweigerd te hebben, even terzijde ging om
ze hem toch maar te geven, want zijn vrouw zou
anders zeker niet gewild hebben.
Wordt vervolgd
I |J
