vail. Wat geschied is heeft het bewijs geleverd dat
de republikeiusche beginselen den toets hebben door
staan, dat de republiek heeft gezegevierd op al haar
vijanden, zelfs op ~de vereeniging of samenspanning
van die allen.
Wat zal er nu nog gebeuren? Hier roerde hij
allereerst liet gerucht aan, door de vijanden der
republiek verspreid, dat de President zou aftreden na
den afloop der Senaats-verkiezingen, welk gerucht
uitgestrooid is, om de kiezers vrees aan te jagen voor
mogelijke wanordelijkheden als dat mocht gebeuren.
//Zij die deze geruchten in omloop brachten, hebben
zich misrekend. Met de waakzame vertegenwoordigers,
die het land zich heeft gegeven, behoeft men niets
te vreezen, wat het onvervuld blijven of het overdragen
van de presidentiëele waardigheid betreft. Geen dag
zou verloopen tusschen het aftreden en het vervangen
van den President en van persoonlijke mededinging
zou geen sprake zijn. Bovendien is zulk een zwakheid
niet te duchten; zij zou in strijd zijn met den
plicht; hij die met een dergelijke functie is bekleed,
moet tot op het laatst op zijn post blijven en wanneer
de tijd gekomen is door de constitutie bepaald, zal
alles normaal en zonder schokken geschieden. Dan
zal het blijken, dat gij vooruitgegaan zijl. Neen, de
President zal niet aftreden; hij mag en kan niet, en
hij heeft er ook geen belang bij".
Men weet thans reeds dat de clericalen en bona-
partisten vooral om deze paragraaf zeer verstoord zijn,
men zegt zelfs dat Mac-Mahon er alles behalve over
in zijn schik is. In hem schuilt nóg wat van den
ouden zuurdeesem en dat hij veel meer een zedelijk
figuur is, dan een man die zijn hooge positie aan
zijn persoonlijk prestige dankt, en dus onmisbaar zou
zijn, schijnt hij nog niet ten volle te erkennen.
Belangrijk was hetgeen hij zeide omtrent de nood
zakelijkheid van de beteugeling der voor eeu goed
deel nog anti-republikeinsche ambtenaren. Die zijn,
evenals de magistratuur, nog erfstukken van het ge
vallen en veroordeeld régime. Een door allen toege
juichte regeering mocht niet langer alleen door de
ambtenaren worden gedwarsboomd. En ofschoon ook
hij de onschendbaarheid en onafzetbaarheid der magi
stratuur voorstond als waarborg voor het recht, zoo
moeslen de personen der magistraten dan ook dat
voorrecht waard zijn, en velen zijn als creaturen van
het verdorven keizerrijk dat niet waard.
De pas met zoo goeden uitslag gehouden groote
wapenschouwing over het leger te Yincennes, gaf
Gambetta o. a. aanleiding tot deze uitingen //reeds
nu heeft meD ingezien, dat het leger niet meer gevaar
zou loopen, te zijn wat het geweest is in handen van
schurken, een werktuig tot verdrukking, maar dat het
voortaan alleen zou dienen tot de eer en de onaf
hankelijkheid van het land. //Geen politiek in het
leger! maar de wet moet heerschen, geëerbiedigd en
toegepast worden van de mindere rangen tot aan de
hoogere".
Wat hij zeide aangaande het clericalisme verdient
zeer de aandacht en het werd ook stormachtig toe
gejuicht.
z/De clericale kwestie omvat al de andere kwesties.
Hier verschanst zich de geest van het verleden. Ik
wijs op het steeds toenemend gevaar voor de moderne
maatschappij van den ultramontaanscben geest, den
geest van het Yatikaan en den Syllabus, die slechts
de onkunde exploiteert met het oog op een algemeene
slavernij. Het ultramontanisme dat is het maatschap
pelijk gevaar! De clericalen zoeken zich overal te
nestelen, in het leger, in de magistratuur en het is
altijd wanneer het geluk het Vaderland den rug toekeert,
dat het Jesuïtistne zich verheft. Het is verre van
mij om de vrijheid aan banden te willen leggen, maar
de priesters hebben plichten jegens den Slaat en het
nakomen daarvan vorderen wij. Ik spreek niet van
de wereldlijke geestelijkheid, die veeleer zelf verdrukt
wordt, dan dat zij verdrukt, maar van die duizenden
priesters zonder Vaderland. Wij wenschen eenvoudig
toepassing der wetten zonder vervolging, geen privi
legiën, waarin voor de helft de macht der priesters
gelegen is. Zij leven alleen van de algemeene licht-
geloovigheid en deze zal ophouden, wanneer zij geen
crediet meer hebben".
Nog meer belangrijke onderwerpen besprak de ge
vierde staatsman, doch we kunnen er hier niet meer
van aanhalen. Zijn tocht is een ware triomf geweest,
terwijl hij zelf bewonderenswaardige blijken van ge
matigdheid heeft gegeven. Deze gematigdheid blijkt
o. a. al zeer duidelijk daaruit, dat hij zijn reis door
het opgewonden Zuiden heeft bekort. Hij zou Grenoble
nog hebben bezocht, doch heeft dit niet gedaan, maar
zich naar Zwitserland begeven, waartoe een plotselinge
heeschheid, ten gevolge van het sterk uitzetten zijner
stem te Romans, hem een niet ontijdige aanleiding
heeft gegeven. Hij wilde blijkbaar het onderste uit
de kan niet hebben.
Het spreekt van zelf dat de echo's van Garabetta's
redevoeringen, zoowel als van die der Ministers in
andere streken des lands, ook zijn doorgedrongen tot
het Vaticaan. Aan de Fransche bisschoppen is reeds
last gegeven de wegsleepende kracht van Gambetta's
woorden zooveel mogelijk te neutraliseèren. Ach, het
is alweer de oude historie: de goede en de kwade
engelen der natie bestrijden elkander om de heerschappij
over haar.
De clericale pers is woedend en spaart geen scheld
woorden en allerlei lage insinuatiesdat zijn de
wapenen waarmede zij strijdt.
Aan verdachtmaking ontbreekt het ook niet. Zoo
is al verteld dat Gambetta met den Spaanschen
ex-President Castelar zou onderhandeld hebben over
een federatieve Spaansch-Eransche republiek, ofschoon
het van algemeene bekendheid is dat Gambetta zoowel
als Castelar persoonlijk tegenslanders van het federatief
beginsel zijn.
Aangaande de beraadslagingen der Commissie van
21 voor het onderzoek der zoogenoemde Duitsche
roode wet, verneemt men het een en ander, waaruit
is af te leiden dat er wel overeenstemming zal komen
tusschen die commissie en de Rijks regeering. Ook
in die commissie blijven de ultramontanen het wets
ontwerp vinnig bestrijden maar de nationaal-liberalen
verdedigen het.
Zonder vooruit te willen loopen op hetgeen geschieden
zal, gelooven we toch wel dat er veel grond is voor
de veronderstelling dat vön Bismarck, al is 't ook
nolens volenser toe zal komen zijn steun auder-
raaal te zoeken bij degenen door wie hij groot ge
worden is en Duitschland groot gemaakt heeft, namel.
de liberalen.
Wat er in dat geval van de onderhandelingen met
het Vatikaan zal worden, is niet wel te gissen. Aan
de houding der ultramontanen zou men zeggen, dat
er van een compromis niets zal komen. Daarentegen
wordt er zelfs beweerd dat het Vatikaan ook met
Rusland al een eind gevorderd is. Daar zal het ultra
montanisme zijn kracht wel niet kunnen versterken
door de horden der nihilisten, gelijk het in Duitschland
en Frankrijk heul zoekt bij de socialisten en inter
nationalen.
Bismarck heet weder ziek; hij moet aan netelroos
lijden, 't Kan zijn; maar 't zou ook kunnen zijn
dat de komedie-vertooning weder begonnen wordt
van het dreigen met heengaan, zoo iets a la Mac-Mahon.
In de Vereenigde Staten is het weder onrustig
onder de werklieden ook in het vroeger zoo weelderige
en welvarende Amerika begint zich het raouster van
werkgebrek en broodnood te vertoonen. Men vreesde
voor ongeregeldheden en te Baltimore is zelfs versterking
van troepen aangekomen om eventueel dienst te doen
tot het bewaren der orde. De gele koorts schijnt aan
het afnemen te zijn, doch er sterven nog dagelijks
veel personen aan.
Thomas Alon Edison.
De laatste twee jaren kenmerkten zich in de ge
schiedenis der wetenschap door de uitvinding van
telephoon, microphoon en phonograaf, drie instru
menten die den mensch nieuwe heerschappij over het
geluid gegeven hebben. De uitvinder van den phono
graaf, Thomas Alon Edison, is een Noord-Amerikaan
en in 1847 in den Staat Ohio geborenhij is dus nog
pas 81 jaar oud. Hij begou zijn loopbaan als kran
tenjongen aan een der stations van deu Grand Trunk
spoorweg. Hij liet dat beroep spoedig varen werd
door eigen oefening de telegrafie machtig en voud op
17jarigeu leeftijd een aanstelling als telegrafist te
Stratford in Kanada.
Achtervolgens en telkens voor korten tijd was hij
nu als telegrafist werkzaam te Cincinnati, Indianapolis,
Louisville, New-Orleans, Boston en New-York. A1
zijn vrijen tijd en zijn spaarpenniugen besteedde hij aan
proefnemingen met electrische toestellen. Te Indiana
polis bracht hij zijn eerste vinding in toepassing, een
zelfwerkend signaleertoestel, en in 1865 volmaakte hij
te Cincinnati het duplex-stelsel om twee telegrammen
in tegenovergestelde richting te gelijk langs één draad
te seinen. Aanvankelijk werd hij uitgelachen en
op allerlei wijzen tegengewerkt, totdat hij eindelijk
gelegenheid vond zijn benijders te beschamen. Op
zekeren dag was de beurs te New-York iu groote
ontsteltenis gebracht door het breken van het indiceer
werktuig der telegraafmaatschappij. Dit ouheil kou
ontzaglijke gevolgen hebben. Niemand wist raad te
schaften, toen Edison, destijds nog eenvoudig telegra
fist-klerk, aanbood om het werktuig te herstellen.
Eerst werd om zijn aanbod gelachen, maar ten laatste
gaf men toestemming; hij toog aan het werk en in
een paar minuten werkte het instrument op nieuw.
Dienzelfden avond had Edison reeds zijn aanstelling
met een goed salaris in dienst der maatschappij.
Sinds dien tijd volgden zijn uitvindingen elkander
op. Hij werd eindelijk aangesteld als inspector in
chief of the Western Unionde grootste telegraaf
maatschappij van Amerika. Hij verdiende schatten met
zijn uitvindingenop dertigjarigen leeftijd reeds kon
hij zijn betrekking neerleggen en zich vestigen op
Menlo-Park, een buiten aan den Pensylvanie-spoorweg,
24 mijlen van New-York. Hier heeft hij zijn werk
plaats, waar eeu 12tal kundige werklieden onderzijn
leiding bezig zijn. Zijn wetenschappelijke kennis van
electriciteit is geringhij heeft een grooten afkeer
van mathesis, maar hij is een uitstekend practische
kop, en als het eene of andere feit zijn aandacht trekt,
vindt hij er onmiddellijk een machenische toepassing
van. Eens dat hij met een telephoon proeven nam, werd
zijn vinger gewond door het trillen van de metalen
plaat, waarvan een puntje uitstak. Eensklaps kreeg
hij het denkbeeld dat de stem de macht moest hebben
de plaat meer of minder te doen trillen, naarmate
van den klank, dien men voortbracht. Hij kreeg dit
denkbeeld des Woensdags--avondshij werkte nu
zonder ophouden Woensdag-nacht, Donderdag, Don
derdag-nacht, Vrijdag, Vrijdagnacht en Zaterdag
morgen. Toen hij eindigde, had hij een volkomen
geslaagde phonograaf gereed.
In de laatste 10 jaar heeft hij 175 patenten ge
nomen, die hem reeds een kapitaal van f 1,200.000
en een jaarlijksch inkomen van f 130,000 opbrachten
77 nieuwe aanvragen wachten nog op beschikking.
In de toekomst van den phonograaf heeft hij een
onbeperkt vertrouwen. Hij maakt er nu een meteen
safieren punt, en laat dezen toestel een geheelen
roman van Diekens (50000 woorden) reciteeren,
met behulp van een plaatje bladtin van 10 vierkante
Engelsche duimen.
Gemengd Buitenlandsch Nieuws.
Dat men het ook buiten Duitschland met de ver
volging der socialisten ernstig gaat meenen, blijkt o. a.
uit een vonnis van het hof van Assises te Brussel,
waarbij Ciaudel tot 5 jaar gevangenisstraf en 2000 fr.
boete is veroordeeld wegens het schrijven van een
brochure over Nobiling en waarin hij zich beleedigend
en dreigend tegen den Keizer van Duitschland had
uitgelaten, en de drukker Garnier tot 18 maanden
gevangenisstraf en 500 fr. boete.
Onlangs is de bekende krijgskundige schrijver kolonel
Karl Rüstow te Zurich door zelfmoord overleden.
Men zeide toen dat hij uit gebrek tot dit treurig uit
einde was gekomen. Het is nu gebleken dat dit
werkelijk het geval is geweest. Uitgeput door zijn
letterarbeid, in de noodzakelijkheid om eenigen tijd
rust te nemen, doch zonder middelen om zich die rust
te veroorloven, heeft hij zich voor het hoofd geschoten
en iti een brief aan zijn dochter daarvan kennis ge
geven. De ongelukkige heeft met opzet niet gewacht
tot hij volstrekt geldeloos was, maar aan zijn kind
nog iets nagelaten om voorloopig in haar onderhoud
te voorzien.
Wat er in zeer hooge kringen soms zoo al kan
omgaan, bleek verleden week weder bij de uitspraak
der Parijsche rechtbank in het proces dat Prinses
Ratazzi, een nicht van Napoleon III, een Spaansch
edelman had aangedaan wegens diefstal van diamanten.
Die Spaansche don had tijdens een avondpartij bij de
Prinses, de diamanten uit haar kamer gestolen. Hij
werd tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld. De
huishoudster der Priuses verklaarde in het getuigen
verhoor dat er na de diners bij de Prinses in haar
hotel altoos zilverwerk vermist werd. Er moet dus
onder den Bonapartistischen aanhang nog al wat
schuim wezen.
Te Marseille is plotseling overleden Clément Laurier,
die als advokaat onder het Keizerrijk o. a. de familie
Noir tegen Pierre Bonaparte verdedigde en in het
proces van de Internationale pleitte. Gambetta be
noemde hem in 1870 tot directeur-generaal van
Binnenl. Zaken. Als zoodanig sloot Laurier te Londen
de leening met Morgan. In 1871 nam hij bij de
uiterste linkerzijde plaats in de Assemblée, maar na
den 24 Mei werd hij van republikein monarchist. Bij
de algemeene verkiezingen van '76 stelde hij zich niet
meer kandidaat.
z/Mystère" wijdt in de Figaro een artikel aan het
huwelijk vau den zoon van Napoleon III. Het plan
om hem met een Deensche Prinses te laten trouwen,
was oud, zegt hij, en dateerde reeds van Eleury. Rouher
was er tegen, de Prinses van Wales er voor en haar
echtgenoot eveneens. Den Prins zelf scheen het aan
vankelijk weinig te kunnen schelen, maar hij werd
bij zijn bezoek te Kopenhagen verliefd op de voor
hem bestemde Prinses Thyra, die twee jaar ouder is
dan hij. Volgens ,/Mystère" is hel huwelijk voorloopig
afgesprongen op een geldkwestie. Het vorstelijke paar
zou volgens gematigde berekening, in Engeland levende,
jaarlijks 15,000 pd. st. noodig hebben en men heeft
die nog niet gevonden. ,/Mystère" gelooft echter niet,
dat dit bezwaar blijvend zal zijn en houdt het er voor,
dat het huwelijk tot stand zal komen.
Adelina Patti zond aan Albani, toen deze met een
zoon van den directeur van Covent-Garden, Gye in
den echt trad, een paar oorbellen ter waarde van
0,000 frs.
