/IFBIk/l I.S4 HK com UT
voor het arrondis- aj&a sement Zierikzee,
1877. No. 83. Zaterdag 20 October, 80ste jaargang.
NIEUWS- en ADVERTENTIE-BLAD
BRIEVEN UIT HOLLAND.
Deze Courant verschijnt DINSDAG en VRIJDAG avond,
uitgezonderd op FEESTDAGEN,
Prijs per drie maanden 1,Franco per post I,-
Afzonderlijke nommers 5 cent, met Bijblad 10 cent.
PRIJS DER AD VERTEN TIEN:
Per gewonen regel 10 cent. Huwelijks-, Geboorte-
en Doodberichten van 16 regels 60 cent.
Dienstaanbiedingen van 15 regels, mits contant betaald, 25 ct.
Alle stukken, de redactie betreffende, gelieve men uiterlijk een dag voor de uitgave in te zenden aan den uitgever II. LAKEMIAV.
IX.
M. de Red. Sedert eenigen tijd ben ik in
een onaangename stemming. Die overvalt me
nu tusschen ons gezegd wel meer onder
ministerieele crisissen en weersveranderingen,
want ik ben erg verzot op zonneschijn aan
iederen hemel. Thans echter komt er nog een
oorzaak bij, want ge moet dit s. v. p. maar
met een kleine letter laten drukken er hangt,
voor 't eerst sedert m'n huwelijk, een klein,
heel klein wolkje aan dien zaligsten aller aard-
sclie hemelen. Jaren lang heeft ons karretje
op een heerlijk gladde baan geloopenwe waren
zoo echt prettig te zamen, zij binnenshuis bij
de kleintjes, ik buiten in de maatschappelijke
renbaan, zij het hart, ik 't hoofd van ons
kluisje, enfin, precies als Ten Kate dat zegt
in zijn Scheppingsla het daar na, dan behoef
ik het niet af te schrijven. Br is op een
paar keeren na dat de baker in huis was,
maar toen was 't des bakers schuld nooit
een oogenhlikje geweest dat de harmonie ver
stoord was, nooit sedert dien noodlottigen avond
van de vorige maand. Laat me u dat geleidelijk
vertellen.
Ik kom op dien avond na een stevige wan
deling voorbij 't huis van een mijner vrienden
en loop bij hem binnen, na m'n paraplu, er
was geen wolkje aan de lucht op de voor
haar bestemde plaats geborgen te hebben, welke
handeling niet zóó ongemerkt geschiedde of
m'n vriends vrouw, die verduiveld bij de hand
is, roept uit, zonder te groeten „ei zoo, heb
je-n-nieuwe paraplu Ik kon dat niet loo
chenen, aangezien ik ze op mijn wandeling
meegenomen had alleen om ze als wandelstok
te probeeren. De tweede vraag was wat-i kostte.
Ik noemde de som. M'n vriend bekeek en
betastte 't instrument, terwijl z'u vrouw zich
even verwijderde om spoedig met een triom
fantelijk gezicht op me af te komen met een
dergelijk stuk, 't welk ze me onder den neus
duwde. Ik vond die ook goed en netjes. „Neen,"
zei ze, „i-is beter en mooier dan de-n-uwe en
i-kost bijna twee gulden minder." Daar der
gelijke toevoegingen altijd beteekenen: hals,
wat heb je je laten bedotten, voerde ik wan
hopige pogingen aan tot verheffing van mijn
eigendom boven dat. mijns vriends, wanhopig,
want ik verloor 't op alle punten, bovenal op
't punt van sierlijkheid de mijne toch was
een niet te miskennen afstammeling dier oude
groene familieschermen al was ze dan ook be
hoorlijk met den tijd meegegaan de zijne
daarentegen was slank, elegant. Deze kwam
regelrecht uit Parijs, de mijne uit een onzer
solide Hollandsche winkels.
Ik had al veel wonderen hooren vertellen
van de magazijnen der werelstad, die me koud
lieten maar dit tot m'n beurs sprekend voor
beeld trof me. Iemand, die nog ver is van
wat men noemt een gezeten burger, wordt nooit
spoediger getroffen dan wanneer hij in zilvergeld
uitgedrukt ziet hoeveel hij nutteloos besteed
heeft. In onzen duren tijd beteekent de som
van twee gulden op zichzelf niet zoo heel veel,
maar als verschil op eeu voorwerp dat 'n 7 of
8 galden kost is 't een verbazend getal. Bo
vendien f 2 beteekent in een klein-burgerhtris-
houding zóóveel boter of zóóveel aardappelen.
Ik liet me heel wat van Le Printemps, van
Le bon Marehé, van Le petit St. Thomas
vertellen, kreeg stalen te zien, doorbladerde
een stapel catalogi met lieve plaatjes en aller
duidelijkste aanwijzingen hoe men dames de
maat moet nemen, stak een dier geïllustreerde
werkjes in m'n zak en wandelde bedaard naar
huis, wel gissende wat me hier te wachten
stond. Mijn vrouw toch is een Hollandsche
pur sang, verzot op Hollandsche winkelramen
met „stofjes" en, zonder dat ze 't vermoedt,
een vurige aanhangster van 't beschermingstelsel.
Ik zette me rustig neer, stopte een versche
Gouwenaar en begon een roerend betoog over
de onverantwoordelijkheid van hier te koopen
voor veel geld, wat we in Parijs voor 'n dub
beltje per M., of 1 a 2 gulden per stuk minder
kunnen krijgen. Ik sprak over de enge grenzen
onzer betrekkingen en de enorme voordeelen,
voor de beschaving vooral, dat onze burger-
luitjes deu blik eens uaar buiten wenden en
ervaren dat Paris of Bruxelles niet in een
andere wereld liggen dan die waarin zij om
sukkelen, in 't kort, aan de hand dier roerende
krant-artikelen, die onder de namen„Kijkjes
in de modewereld" en „Brieven aan een vriendin"
de rondte doen door groote en kleine dagbladen,
bepleitte ik 't nut van bestellingen doen te
Parijs, wel zorgende dat ik met 'n sierlijk re-
dekuustigen zwaai weer terecht kwam op 't
dubbeltjes-argument, dat mij als huisvader,
ronduit gezegd, 't zwaarste woog en dat bij
haar, een lieve zuinige huismoeder, steeds
nummer één is.
't Hielp me alles bijster weinig. Ze naaide
ongestoord door aan 'n wit katoenen sloofje
voor onze jongste, die zooals ge weet in No
vember 4 maanden oud wordt en vond het
jammer dat ik me zoo inspande voor dergelijke
onvaderlalidsehe praktijken, 't Was toch al
te erg om onze winkels voorbij te loopen, die
steen en been klagen ze bedoelde de win
keliers over ontzettende lasten en schrale
ontvangsten, die panden betrokken hebben in
't vertrouwen dat ze door 'n groote elienteeie
dat woord had ze van mij uit de
Kijkjes zouden in staat gesteld blijven de
huur te betalen, het personeel de bedienden
n.l. de rijksbelasting en den voortdurend
klimmenden hoofdelijken omslag en wat al
meer door de bevoegde macht uit zoo'n pand
te voorschijn gehaald wordtten alge-
meenen nutte.
Dat zei ze, doch ze zweeg er van dat ze
een verre nicht had, die in zoo'n zaak „zat"
en die dag op dag aan de toonbank haar
„belast" hart in dergelijke jeremiaden vóórhaar
klanten, onder wie m'n vrouw behoort, uitstortte.
Dat vond ze niet mooi van me, dat ik nu
weder op die nicht zinspeelde, 't Was net of
ze daarom van Parijs niets weten wilde om
haar nicht te bevoordeelen, en van deze wist
ze nu juist hoe de vork in den steel zat. Het
Parijsch fabrikaat was ja een ziertje goedkooper
genoteerd, zonder de inkomende rechten, maar
telde men die (5 perc.) er bij, dan scheelde
't maar zeer weinig met den prijs hier. Juist
de concurrentie met die opdoemende magazijnen
had 't onzen winkeliers tot plicht gemaakt
zich met 'n minimum van winst tevreden te
stellen. Ze zien dan ook reeds zeer velen die
verleden jaar nog volbloed Parijzenaars waren
tot hun winkels terugkeeren. Bovendien, argu
menteerde m'n vrouw, terwijl de naald rustte,
't is op den duur te ongemakkelijk daar ginds
te bestellen. Wanneer ge hier iets laat komen
en 't bevalt niet, welnu dan gaat 't terug en
ge ruilt als '1 u aanstaat. Maar komt daar
eens mee te Parijs Ze kende iemand en
ik moet, belaas, haar bewering onderstrepen,
dewijl ik den man ook zeer goed ken die
bij gelegenheid van een bestelling door een
met hem bevriende familie een dozijn boorden
verlangde. Volgens den catalogus behoefde hij
slechts de lengte iu c.M. op te geven van
't eene knoopsgat tot 't andere. Dat deed hij
na eenig overleg, want die maatgeverij kan
op drie verschillende wijzen geschieden. Hij
nam de waarschijnlijk bedoelde lengte en be
stelde. Toen 't pak kwam, bleek bet- een dozijn
kinderboordjes te bevatten van e. 4 c.M. ver
schil met de opgaaf. Wat daaraan nu te doen
Terugzenden, zegt de catalogus, maar iedereen
begrijpt zeer goed dat men voor een rijksdaalder
aan waarde onmogelijk zooveel omslag kan
maken.
Die voorkomende gevallen het genoemde
staat niet op zichzelf maken de bestellingen
eenigszinsgewaagd, vulde ik aanon
verantwoordelijk beweert m'n vrouw, want ze
ijst er van als ik van 'n rijksdaalder, onnut
besteed, zoo op een alledaagschen toon spreek,
waarom 'k maar niet kan begrijpen dat ze
m'n argument van slechts twee kwartjes minder,
zoo bedaard liet passeeren. Ze houdt echter
vol dat 'u paraplu van f 2 duurder ook f 2
beter en sterker is. Het Parijsche regeuseherm,
zegt ze, is voor Pransche leegloopers, die te
wuft zijn om langer dan 'n paar maanden met
zoo'n ding langs straat te slenteren. Onze
vaderlandsche familietenten echter zijn solide
en tarten de dagen- en maandenlange regens,
waarop we in de laatste jaren van October
tot Mei getrakteerd worden. Let maar eens
op dat de-n-uwe op z'n minst een jaar langer
duurt.
Ik zag geen kans iets aan te voeren dat
steek hield en werd daarom zooals in zulke
gevallen gebruikelijk is eenigszins boos.
Ik voelde dat 't niet ging zooals 't behoorde.
Wat drommel, ik 't hoofd, en zou zij me dan
verbieden op de goedkoopste markt te gaan,
als ik dat voor mijn huishouden 't verkieslijkst
acht Is de vrouw niet verplicht den mau tc
jawel, dat hebben we op den burgerlijken
stand zoo treffend hooren voorlezen, maar iu
de praktijk blijkt 't soms dat de rollen glad
mis verdeeld zijn. Als ik zoo'n „bijzonder slecht
menscb" was zou 'k ze toen hebben afgeranseld
om ze haar plicht te leeren. Daar ben 'k echter
te goed toe; 't speet me maar dat al mijn
vrienden op de sociteit me voortdurend de oogen
