ZIEMKZEESCME COURANT
voor het arrondis- >4?* seiaient Zierikzee.
1873. No. 77. Zaterdag 27 September. 76ste jaargang.
NIEUWS- en ADVERTENTIE-BLAD
Feuilleton.
BEKENDMAKING.
NA~DE CR1SSS.
Een reisje naar Emancipatoria,
Deze Courant verschijnt DINSDAG en VRIJDAG avond,
uitgezonderd op FEESTDAGEN.
Prijs per drie maanden 1.Franco per post 1.-
Afzonderlijke nommers 5 cent, met Bijblad 10 cent.
PRIJS DER ADVERTENT IE N:
Per gewonen regel 10 cent. Huwelijks-, Geboorte-
en Doodberichten van I6 regels 60 cent.
Dienstaanbiedingen van 15 regels, mits contant betaald, 25 ct.
Alle stukken, de redactie betreffende, gelieve men uiterlijk een dag' voor de uitgave in te zenden aan den uitgever If. LAKENJIAN.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zierikzee
vestigen de aandacht van alle belanghebbenden op de voor
schriften van het laatste lid van artikel 1 der Wet van den
34 December 4872 (Staatsblad no, 460) en van artikel 9
van het Koninklijk Besluit van den 4 September 4873
(Staatsblad no. 427), waarhij is bepaald:
dat de ia gebruik zijnde WEEGWERKTUIGEN tot den
1 Januarij 1880 van den ijk zijn vr ij gesteld, doch
allen VAN EEN BIJZONDER MERK MOETEN WORDEN
VOORZIEN.
Zij maken verder bekenddat tothetstem-pelen van genoemde
Weegwerktiiigen door den heer IJker der maten, gewigten
en weegwerktuigen in deze gemeente zitting zal worden
gehouden in het ijklokaal op het Raadhuis, na den 45
October aanstaande tweemaal in de week, en wel des
DONDERDAGS en VRIJDAGS van des voor middags negen,
tot des namiddags een uur.
Zierikzee, den 24 September 4873.
De Burgemeester en Wethouders,
v. CITTERS.
De Secretaris,
J. P. N. ERMERINS.
Men zou meenen dat 11a de crisis de crisis
uit is, de moeielijkliedeu opgelost, de hinder
nissen die den loop der machine belemmerden,
uit den weg geruimd zijn.
Toch niet. Elke fatsoenlijke kabiuets-crisis
bestaat, evenals alle goede dingen, in drieën.
Zoo heeft ook deze crisis drie momentende
voorbereiding of aanloop, de crisis zelf en de
nabetrachting of nasleep.
Thans zijn wij aan de nabetrachting. Nabe
trachting in de kamers, nabetrachting vooral
in de pers. Dit heet nu constitutioneel leven.
Het kabinet is tengevolge van al den onder
vonden tegenspoed demissionair gewordenaan
de oppositie is 't opgedragen geweest een nieuw
kabinet te vormen. Alles scheen te doen ver
moeden dat er al een of zelfs meer combinatiën
lang voorafin gereedheid waren gebracht; de
campagne tegen 't kabinet had lang genoeg
geduurd en de uitslag der verkiezingen stelde
immers de oppositie in 't gelijk? En zie de
tijd was te kort voor de oppositie om den
buit, die haar overgelaten werd, te verdeelen;
zij was onmachtig om te regeeren. Nu zou
men zeggen dat zij zich, althans voorloopig,
maar moest Deêrleggen bij 't geen zij zelf niet
heeft knnnen veranderen, 't geen niet te ver
anderen was. Niets daarvan, 't Lieve spel
begint van voren af aan.
De geest des interpelleerens is vaardig ge
worden over de ongeduldigsten en meest telcur-
gestelden van de anti-liberale partijen. Dit is
wel te verklaren, ook wel te vergeven, waar
bleef anders 't derde moment der tot dusver
zoo fatsoenlijk verloopen crisis Maar was
niet de meeste stof voor een interpellatie de
vraag geweest: waarom is de oppositie niet
bij machte geweest om een nieuw kabinet te
vormen Op dit thema zou men leerzame
discussiën hebben kunnen bouwen. En 't zou
zoo heel dwaas niet geweest zijn, daar de
discussiën bij gelegenheid der interpellatie Nier-
strasz toch zoowat neêrkwamen op deze zelfde
vraag. Men heeft immers niet onduidelijk het
kabinet verweten dat men niet is kunnen slagen
de heer Nierstrasz sprak zelfs van komedie.
Dat alles heet nn constitutioneel leven.
Het kabinet is gebleven; dit was de beste
wijze van oplossing der crisis.
Alle dingen kan men evenwel willekeurige
buigingen en wendingen geven. Van daar
't denkbeeld door de heeren Heydenrijck en
Haffmans aangegeven dat liet kabinet thans
zou zijn een cabinet d'affaires of een voorloopig
kabinet. Dit was een behendig gespannen
strik, het ministerie is er niet ingeloopen
zelfs redde de minister, van justitie zich met
een zeer ter snede aangebrachte geestigheid.
Maar toe te geven dat die heeren gelijk konden
hebben, kou in den minister niet opkomen, en
natuurlijk, want dat zou algeheele miskenning
zijn van de feiten. Het ministerie heeft zijn
positie gehandhaafd, nadat de onmacht der
oppositie was geconstateerd, 't heeft dus een
overwinning behaald; van voorloopigheid kan
geen sprake zijn. De minister was echter
parlementair en tevens hoffelijk genoeg om
den lieer Haffmans den troost mede te geven
dat het ministerie te allen tijde bereid zou zijn
weg to gaan als een aaneengesloten meerderheid
zou ontstaan zijn, die tevens homogeen genoeg
zou zijn Oin uit haar boezem een kabinet te
formeeren dat eenige levensvatbaarheid kon
bezitten. Dit zou trouwens toch waar zijn al
had de minister het ook niet gezegddoch
't was niet onduidelijk gericht aan 't adres
van die enkele ongeduldigen, die 't feit nog
niet willen erkennen dat 't ministerie toch wer
kelijk de overwinning heeft behaald.
Wat is er echter aan van die uitzichten der
oppositie op aaneensluiting en homogeneïteit
Wij verwachten daar niet veel van. Er is
ontevredenheid en wrok genoeg over de mis
lukking hij de oppositie, doch 't feit dier mis
lukking was een rêchtstreekseb gevolg van dat
gebrek aau eenheid en samenhang, waarop de
minister zoo wel te pas heeft gewezen.
De pers der oppositie is vrij eenstemmig om
te adviseeren tot koppige volharding in den
tegenstand, tot verwerping van alle begrootingen,
tot afstemming van iedere wet, die 't ministerie
mocht voorbrengen. Maar dit alles zegt nog
niet veel; het getuigt alleen van 't slechte
geheugen en van de geringe beginselvastheid
dier organen. Is 't niet juist de heer Groen
geweest, die zoo nadrukkelijk de leer heeft
verkondigd, dat het niet geoorloofd, dat het
immoreel is een wet te verwerpen 0111 redenen
buiten die wet gelegen? Ongeoorloofd, immo-
Fantasie door W E R T H E R.
XXXIII.
De toekomst! Ach ja, ik herinner 't mij nog hoe
ik mij daarmede altoos bezighield van 't oogenblik
af dat ik zelfbewustheid verkregen heb, ja is niet
miju zelfbewustheid aangevangen met dat staren en
verlangen naar 't geen voor mij en boven mij was p
Ik herinner 't mij nog zoo goed hoe ik in vuur, in
overspanning geraakte toen miju tante, die een vrome
vrouw was op hare manier, mij 't eerst gesproken had
over de onzienlijke dingen, over God en de engelen
en den hemel en den duivel en de hel. De goede
vrouw vermoedde vast niet hoeveel venijn ze in mijn
ontvankelijk gemoed uitstortte met haar mystiek ge
babbel. Zij vertelde mij van God en van al de an
dere hemelsche personages en dan liet zij ze mij zien
in een boek een oud familiestuk en ik werd
bang. En den duivel en de hel en het vagevuur liet
ze mij ook zien in dat zelfde boek en dan werd ik
nog banger, en als zij mij naar bed gebracht had en
weggegaan was met het licht, dan kroop ik onder 't
dek en sidderde van vreeze voor God en de engelen
en alle heiligen en voor den duivel en voor alles wat
in dat oude boek te zien wasen ik dacht in mijn
naïveteit: o, laat ze toch allemaal maar in dat boek
blijven bij tante op de tafel, laat ik ze toch maar
niet zien! Maar dan wendde ik mij huiverend om
en verborg 't gelaat in 't kussen en dan zag ik ze,
in allerlei vormen, draaiende en dansende, verdwijnende
en weder opkomende.
Alleen de zoete slaap redde mij uit den angst dier
visioenen. Geheel anders gevoelde ik mij daarentegen
als ik dan 's morgens alleen in onzen grooten tuin
mocht gaan spelen. O, dat weet ik nog zoo goed,
dan zag ik andere dingen Dan zag ikdedauwdroppcltjes
aan de blaadjes en bloemen als kleine spiegeltjes 't
heerlijke aangezicht van onzen heerlijken Italiaanschen
hemel wederkaatsen, honderdvoud, duizendvoud, 't was
alles hemelEn de versch ontloken bloemen met
haar vriendelijke gezichtjes en haar zoete geuren en
de schoone bonte vlinders die vroolijk rondfladderden
als vliegende bloemen. Ik benijdde ze haast want zij
waren zoo gelukkig dat ze niet in tantes oude boek
gekeken hadden en al die akelige verhalen van bloed
en dood en hel en verdoemenis, niet hadden moeten
aanhooren. Doch- die donkere wolk dreef weer over
en ook ik gevoelde mij gelukkig want overal waar ik
zag daar zag ik licht en leven, geluk en heerlijkheid.
Eu dan twijfelde ik aau tantes vertellingen en dacht:
al die akelige dingen zijn maar alleen iu tantes boek,
maar hier zijn ze niet.
En hoe meer ik in mijn eenzaam rondzwerven door
onzen tuin met de natuur kennismaakte - want men
liet mij uren achtereen maar begaan omdat ik zoet
was in den tuin en hoe meer ik de bloemen en
de vlinders, de vogels en de wolkjes in de blauwe
lucht tot mijn speelgenooten maakte en met hen alleen
redeneerde, hoe meer ik een 011 verzoen lijken afkeer
kreeg van alle mystiekerij die de menschen uit oude
boeken halen om elkander schrik en vrees aan te jagen.
Zoo ben ik een ongeloovige geworden heeft men
later van mij gezegddoch ik weet wel beter, vooral nu.
De trein hield stil; wij waren aangekomen.
Corrilla richtte zich op; de gouden stralen der
ondergaande zonneschijf wierpen een wonderbaarlijken
glans over haar bleek gelaat, in haar oogen gloorde
als een afschijnsel van een rijk gemoedsleven. Zwijgend
vergezelde ik haar naar hare woning.
Om geen leemte te laten in 't verhaal van dezen
dag en tot geruststelling der prozamenschcn en tevens
om de recensenten niet nog meer vat op mij te geven
dan zij nu reeds hebbendoor andere fouten in den
