scmeiit Zierifeee.
voor het arrondis-
1872. No. 57.
Zaterdag 20 Juli.
75ste jaargang.
NIEUWS- en ADVERTENTIE-BLAD
e n n i a g e v i ng.
B e k end making.
Vermindering van Vrees,
FEESTVIERING TE ZIERIKZEE,
Deze Courant verschijnt DINSDAG en VRIJDAG avond
uitgezonderd op REESl DAGEN.
Prijs per drie maanden ƒ1.— Franco per post 1.-
Afzop.derlijke nommers 5 cent, met Bijblad 10 cent.
ERIJS DEE ADV ERTENTIEN-.
Per gewonen regel 10 cent. Huwelijks- Geboorte-
en Doodberichten van 1 6 regels 60 cent.
Dienstaanbiedingen van 1-5 regels, mits contant betaald, 25 ct.
llle stukken, de redactie betreffende, gelieve men ui terlij li een dag voor de uitgave in te zenden aan den uitgever 11. LAKENMAN.
Advertentien worden ingewacht tot 's namiddags 3 ure.
UnvRTF* r. ,N en Abonnementen worden voor BuitacUandOostenrijk en Zwitserland, aangenomen door de HH. IIAASENSTEIN VOGLEE, te Hamburg,
Am lX>'. Frankfort ajM., enz. en voor Botterdam door de HH. NIJGH VAN D1TMAR, te Botterdam.
Dg BURGEMEESTER van Zierihzee brengt ter kennis
van de fngezfetenèn, dat er op Maandag den 22ste 11 vulij
e\ k., des namiddags te één «re, op het Raadhuis alhier?
eene openbare Vergadering van den Gemeente-Raad zal
gehouden worden.
Zïeiukzee, 17 July 1872,
De Burgemeester
B. C. CAU.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zierihzee
maken bekend dat 1® ROELOF ORNEE, en 2° MACIIIEL
KOOLE, beide wonende in deze gemeente, vergunning heb
ben gevraagd >m bei plaatsen in te rigten, de eerste van
STEENKOLEN Tn den kelder van het woonhuis,
staande op de Nieuwe Ba- ,i, wijk D, no. 4, en de tweede
van PET ROLE UM in het pakhuis, staande op de Bree-
straat, wijk O, no. 307 en dat de informatien de commodo
et incommodo betreffende deze verzoeken zullen worden
gehouden op Maandag den 22 Julij e. k., te één uur des
namiddags, in de gewone vergaderkamer van het Bestuur,
-ten Raadhuize; vallende aicew, die tegen die verzoeken be
zwaren mogten willen inbrengen, alsdan in de gelegenheid
zijn om in hun belang te worden gehoord.
ZlEïUKZSE, den 17 Julij 1872.
De Bilvgemeester en Wethouders.
B. C. CAU.
De Secretaris
J. P. N. ERMERINS.
Onlangs spraken wij van bet verslag der
Tweede Kamer omtrent bet wetsontwerp op
r.i-iwe Rechterlijke Organisatie, en wezen wij
op eene zinsnede iu dat verslag, waarbij men
onze Rechtbank dreigde ta supprimeren. Te
recht waren wij eenigszins bevreesd, ofschoon
ons vertrouwen op ons goed recht, om de recht
bank te behouden, vooral bij den geïsoleerden
toestand, waarin wij verkeeren, nog niet ge-
.schokt was.
Het Weekblad van hel Regl wijdt in een
zijner laatste nommers een hoofdartikel aan dat
wetsontwerp, of liever aan de wetsontwerpen
op de rechterlijke organisatie, die reeds bij de
volksvertegenwoordiging zijn ingediend, in het
algemeen. Ku zoo wij nog eenige bezorgdheid
mochten hebben, dan wordt zij ons door dat
betoog geheel ontnomen.
De kundige en op dit terrein guns'ig bekende
schrijver, wiens initialen (d. I'.) ons zijn naam
duidelijk spellen, neemt uit bet optreden van
een nieuw ministerie de justitie aanleiding,
om te vragen „wat er gebeuren zal met de
rechterlijke organisatie en antwoordt dan
dadelijk daarop„wij kunnen er u niets van
zeggen, wij weten bet nietterwijl hij er op
iaat volgen„ééne zaak is voor ons zeker, wij
kunnen ontwerpen en plannen maken, toelich
tingen en verslagen schrijven, redevoeringen
houden en amendementen voorstellen, zooveel
wij willen. Maar dit is zeker, dat er toch nooit
iets van komt." De schrijver put die zekerheid
daaruit, dat wij nu reeds, om niet van vroeger
ie spreken, bijna vijf-en-twiutig jaren bezig zijn
om het land betere rechterlijke instellingen te
geven, en al ons tobben en zwoegen ons alleen
geleerd beeft, dat wij niet in staat zijn dat werk
tot een einde te brengen. En bij durft den
nieuwen minister van justitie ook niet aanra
den, om na de zeven vruchtelooze pogingen,
door zijne voorgangers aangewend, eene achtste
proeve te wagen. Hij acht het beter zijne
onmacht te erkennen en van de zaak voor goed
af te zien, dan den kostelijken tijd te besteden
aan het nemen van nog meer wanhopige proe
ven. „Wil men zegt d. I*. het echter
nogmaals beproeven, dan zal men tot deze twee
zaken moeten besluitenbehoud van alle recht
banken en kantongerechten; behoud van het
volle traetement als pensioen voor het uitvallend
personeel der Hoven. Zonder dat is zeker iedere
orgauisatie feitelijk onmogelijk. Of zij echter
daarmede mogelijk zijn zal, achten wij ten
hoogste onzeker, on zelfs niet waarschijnlijk."
Onze vrees voor het verlies onzer rechtbank
is daardoor zeer veelzoo niet geheel ver
minderd, want wij weten, dat de heer d. P.
nog iets meer is, dan redacteur van het Week
blad van het Regt en dat meerdere is juist de
oorzaak, dat wij met ingenomenheid van zijn
gevoelen melding maken.
Maar, zegt misschien deze of gene, vordert
de Grondwet niet, dat de rechterlijke indeeling
op nieuw geregeld worde. Ook d. 1*. heeft
daaraan gedacht, maar hij leest in de Grondwet
alleen, dat de regeering een daartoe strekkend
ontwerp moet voorstellen, en hij is in dit opzicht
gerust, want aan den eisch dier Grondwet is
niet eens maar zevenmaal voldaan. En de
Grondwet kan toeh het onmogelijke niet willen.
Met de grondwet is dus afgerekend."
Laat ons dan gerust zijn, want terwijl de
voorschriften der Grondwet niet verscheurd wor
den, behouden wij onze tegenwoordige rechter
lijke indeeling en blijft dus ook do Zierikzeesche
rechtbank in wezen.
op 16, IT en IS Tnli
TER HERDENKING VAN HET DRIEHONDERD
BESTAAN VAN NEDERLAND'S ONAF-
HANKEIjIJHEID.
AI sloot ons feest der feestenrij,
Wij vierden liet niet minder blij
Ous feest, van 1 April bespaard,
Heeft meerder gloed vergaard.
Getuigden dit reeds de vele toebereidselen, de feestdag
deed het niet minder, en geen wonderals rijk eii
arm zich vereenigen om een grootsch feitde eerste
steenlegging onzer vrijheid te herdenkenwanneer
allen als om strijd het hunne er aan toebrengen
als ijverige en kundige mannen zicli leenen om°den
volkswil te vertolken, dan schept men iets schoons,
schooner dan men vooraf had durven hopen. Zoo
was het te Zierikzee. Onder leiding van talentvolle
voorzitters werkten de verschillende commissien eenpa
rig samen, onder haar opzicht groeide het feest als
't ware merkbaar aan, verkreeg het gloed en leven,
werd het een harmonisch geheel. Ieder verbeidde
het met gespannen verwachting en aller bede bepaalde
zich tot mooi weer.
Aan den vooravond van het feest was de geheele
stad, en niet het minst de achterafstraten, reeds in
groen gehuld. Hier waren de straten aan weerszij
den beplant met sparreboompjes d'oor looffesfcoenen
aaneen verbonden, ginds prijkten fraaie -poorten,
aan de vrijheid gewijd, elders waren de huizen smaak
vol met guirlandes, kransen of trophaën getooid. Bij
velen prijkte het beeld des Zwijgers in eene lauwer
krans of in eene keurige groene nis. Hier zag men
de inneming van den Briel, daar een kloeke Water
geus en boven alles golfde, toen Dinsdagmorgen te
7 nre kanonschoten de opening van het feest aankon
digden, onze driekleur, meestal met een oranje wim
pel. In de straten begon drukte en gewoel te heer-
schen, dat door de Militaire Wandeling, die tus-
sehen 7 en 8 ure plaats had, met het muziekkorps
onzer schutterij aan het hoofd, onder leiding van
den -lieer Griiters, niet weinig verlevendigd werd.
Middelerwijl spoedden velen zich naar de Nieuwe
Kerk, welke reeds vóór 8 ure geopend was, ten
einde te 9 ure de feestcantate en de feestrede te kun
nen hooren.
Een glanspunt van ons zoo luisterrijk afgeloopetl
vrijheidsgeest achten wij wat daar heeft plaats gehad.
Wijden wij een kort woord aan die indrukwekkende,
plechtige samenkomst.
Wie zag ooit die ruime tempelzaal zoo vervuld
van zulk een schare aandachtigeu Wie vernam ooit
van zulk een aantal, die geen plaats meer konden
vindenHet was een verheffend schoone aanblik
over die vergadering van arm en rijk, groot en
klein in de wereld, maar toch allen gelijk zich
gevoeleude in het vrije Vaderland en voor Gods
aangezicht. Jt Was niet minder treffend dat men
daar allerlei richting, allerlei gezindheid kon opmerken
en toch allen eendrachtelijk bij elkander en één in 't
geloof dat het nationale vrijheidsfeest gewijd diende (e
worden door den adem van dien godsdienstigen geest,
die de kinderen van 't zelfde voorgeslacht en 't zelfde
Vaderland heen trekt naar den troon van den God
der vaderen.
En nu de feestrede.
Het is ons niet gemakkelijk die in weinige woorden
te schetsen of te overzien met een enkelen blik. De
kernachtige toespraak was geheel samengeweven met
de indrukwekkende feestzangen, die zoo schoon werden
uitgevoerd. Nauw was de laatste galm der orgeltonen
vau Handels prachtig Halleluja weggestorven in de
ademlooze stilte der schare of de feestredenaar, de
heer IT. A. Gillot, maakte dit Halleluja tot het zijne,
tot het onze en deed het in welsprekende woorden
opstijgen als een dankgebed tot Hem, wiens machtige
arm ztdke groote dingen aan ons gedaan heeft en die
onzen vaderen heeft geschonken den wil, de kracht en
de overwinning.
In schoone taal schetste hij vervolgens den aard
van het feest en wat liet dus voor ons zijn moest
een nationaal feest van een volk, dat behoefte en
vurige begeerte gevoelt om het luide uit te spreken,
dat het zijn roemruchtige geschiedenis en zijn grootsch
verleden niet vergeten heeft, noch ontaard is van der
vaderen kracht en moed; een Uerinnerings- en dank
feest aan den Vader des Vaderlands, Willem van
Oranjeeen Rederlandsch feest dat ons te binnen
brengt wat onze vaderen vermochten door trouw aan
beginselen, liefde voor de waarheid en geestdrift
voor de vrijheid een Zeeuwsch feest dat in de har
ten der hedendaagsche Zeeuwen nog 't vuur doet
herleven, dat tintelde iu de borst der edele vaderen
