Buitenlandsch Overzicht
dienst p#Ê$s achter den rug
zijn erfie menigte jongeling.
in den vorigen oorlog
uit Amerika terugge-
geïedereu intenemen.
res uit Lauenburg is
dat verschillende
brek aan werk, lage
misatie van den
van kleinere
i-aardoor mede
issen b. v. niet
:il zou kunnen
komo om hunne plaatsen
jjij bespreking van een i
men tot de conclusie gekom
oorzaken samenwerken, ais: i
loonen, euz. en bovenal de feodale org,
eigendom, waardoor de ontwik kelim:
hoeven geheel wordt tegengchoud. n,
de niet zeer vruchtbare grond var. Pr
zoo productief wordt gemaakt als datH-
zijn. Een correspondent van der Temps maakt de op
merking dat Duitschland toch eigen i'jk maar een
//armoedig land" is
Munch en, 10 Mei. Van hier zal binnen kort eene
petitie bij den rijksdag worden ingezonden tot af
schaffing van de belasting op het- zout.
O osten r ij h.
Voorloopig schijnen de politieke .kwesties weer een
ióig tc rusten, in afwachting natuurlijk, dat op de
versch£Ü5pde landdagen, die itn nog im werden be-
griii'cii zijn het vuur weder wordt geopend. Intusschen
houden sommige, bladen in
Wlenen zich bezig met de bespreking van zonder
linge zaken. Plet Tagbiatt heeft de vraag geopperd,
wat er gebeuren zou, als dc paus eens dood was en
redeneert zeer breedvoerig os-er de keuze vau een'
nieuwen heiligen vader. Deze redeneering is in zooverre
van belang, als er uit blijkt, dat ook in Oostenrijk
alle elementen aanwezig zijn om den strijd tegen de
Jezuïten tot een werkelijkheid te maken eri hun Kunne
macht te ontwringen. IPet Tagbiatt meent, dat bij de
pauskeuze Oostenrijk, Duitschland en Italië elkander
de hand zullen reiken, terwijl naar alle waarschijn
lijkheid Spanje en Beieren zich bij dit 'drieman
schap zullen aansluiten Beigie en Engeland
zouden evenmin reden hebben om zich te verzetten.
Alle deze landen, nu hebben een groot belang inet
elkander gemeen dat do Jez uilen niet blijven heerschen
in het vnticaan en dat aan deze orde de macht ont
nomen worde, om in alle landen de grondslagen waarop
de maatschappij is gebouwd, te vernielen om op de
puinlioopmi van liet oude staatsgebouw.hunne nieuwe
tempels te stichten. Er moet dus een man gekozen
worden, die bekend is om zijne geinuchtigdheid en zijne
verzoeningsgezindheid. Zulk eene keuze wordt mogelijk
'door het zoogenaamde, Veto. Vier katholieke staten
Oostenrijk, Frankrijk, Spanje en Italië hebben het recht
over een' kardinaal hun veto uitspreken, d. i. hem uitte-
sluiteii van de candidate!» voor dn vacanten pauselijken
zetel Zij mogen dit recht echter slechts eenmaal in elk
conclave uitoefenen. Frankrijk kan dus éénmaal tie
keuze verhinderen van ecu' gematigden paus. Maai
de andere staten hebben het in hunne macht, wanneer
Frankrijk een' Jezaïr. aan 't hoofd der regeeriug weiischte,
driemaal den bedoelden persoon te verhinderen de
keuze te aanvaarden. En mocht liet desniettegenstaande
blijken, dat de betrokken geestelijkheid van geeue
verzoening weten, wil, dan zou, (meent het Tagbiatt)
de tijd gekomen zijn, om eene nieuwe Katholieke kerk
te stichten op nationale grondslagen.
krijgs-
Is Bismarck ziek Zal de onmisbare naar Varzin
vertrekken om niet meer terug te keeren P Zal werkelijk
de Providentie bij deze gelegenheid hot bewijs willen
leveren (was het niet de Standaard, die zich in dezen
geest heeft uitgelaten?) dat niemand in den vollen zin
des woords onmisbaar is? Een verleidelijk onderwerp
voor een journalist, die onmisbaarheid van den rijks
kanselier] Maar... de kleine pers kan de behan
deling van de vraag, wat er gebeuren en niet gebeuren
zou, wanneer hij eenmaal stierf, uitstellen totdat de
vorst gestorven is Voorloopig deelen we onzen lezers
tot hunne geruststelling mede. dat dc Correspondent
van leTemps officieel schrijftdat Bismarck lang zoo
ziek niet is ais men beweertdat hij hem gezien
heeft ie paard galopmt iV un train dl en/'er.
Ei ziji b ivenaien ti idere, meer deugdelijke bewijzen
voor zijn welzijn. Ben 14 Mei verscheen hij zelf in
den rijksdagom tegenwoordig te zijn bij de tweede
adslaging liet budget van 187:2. In den loop
der discussies over de begrooting van buitenlandsche
zokev stelde dc heer Bennigsen voor, dat men te
Eorni: 'laat zou vestigen, als antwoord op de
weigering van de Romeinschë curie, om kardinaal
idohemoho te erkennen ambassadeur van Duitschland.
Bismarck achtte toen het oogenblik gekomen, om
klaar en duidelijk zijue meer.uig te zeggen. Hij ver
klaarde, dat de onaangenaamheden tussohen liet Duit-
sche gouvernement en het pauselijk gouvernement het
bewijs liebben geleverd, hoe onmogelijk het was door
een ambassadeur tot die vriendschappelijke verhouding
te komen met de curie, als wel wenschelijk scheen.
Hij voegde er bij, dat de de leerstukken in den laat-
sten tijd door den heiligen stoel geproclameerd van dien
aard waren, dad zijn gouvernement onmogelijk op zulk
een grondslag kon blijven onderhandden. Er schijnt
maar dén middel te zijn om den vrede in de kerkelijke
wereld te herstellen, den vrede die nu zoo zeer verstoord
is Dit middel is eene rijkswet, die oolkomene
en volstrekte gewetensvrijheid waarborgt aan allen.
liet incident Hohenzollern, 't gevolg van de houding
die het ultrainontanismc in den laatsten tijd heeft
aangenomen zal dus niet zonder gevolgen blijven. De
verschillende conflicten, waarvan wij in den laatsten
tijd melding hebben gemaakt, hebben de noodzakelijk
heid doen inzien eener wet, die allen gelijkelijk be-
beschermt, en, wat uieu ook van Bismarck moge zeggen,
hij is zeker de man niet, om ons jaren lang op zulk eene
noodzakelijke wet te laten wachten. Is dan de benoeming
van Iiohenlohe een politieke .zet geweest, waarmede Bis
marck, voor de discussie begon over de uitdrijving der
Jezuïten, de partij schaakmat heeft willen zetten
Men zou liet kunnen opmaken uit een officieus schrijven,
dezer dagen aan de dagbladen gericht. Naar aanlei
ding van 't geen sommige radicale bladen hunnen lezers
hadden medegedeeld, dat dc benoeming van Iiohenlohe
een blijk was van //zwakheid van den premier," die
eene verzoening met Rome weiischte, wordt er in dat
stuk gewezen op het feit, dat dezelfde beschuldigingen
den kanselier naar 't hoofd werden geslingerd voor liet
uitbreken van den Oostenrijkscheu oorlog en voor de
oorlogsverklaring aan Frankrijk. Op profetischen toon
wordt er dan bijgevoegd, dat ook nu weder hetzelfde
zal blijken, [.dat de gebeurtenissen binnen korten tijd
het onwraakbare bewijs zullen leverendat men bij de
benoeming van II. even polilie/c handelde als de paus
kleingeestig en dwaastoen hij dezen ambassadeur
afwees. Kleingeestig en dwaas I Want zulk eene af
wijzing is eene zeldzaamheid. „In de eenentwintigjarige
politieke loopbaan van Bismarck zag hij er geen voor
beeld van." Een ambassadeur moet er zijn - zou 't
waar zijn, dat B. er somtijds aan denkt om eeii
oud-katholiek naar Home te zenden - zou werkelijk
deze historie de laatste druppel zijn in den beker, die
die tot overloopens toe vol was P - maar //ik verklaar
ronduit, dat ik elke schikking met Rome zal afwijzen,
waarin ook maar met een enkel woord de meening
zou worden verdedigd, dat eene rijkswet niet verplich
tend zou zijn voor <le eene of andere factie."
Even ongelukkig als het ultramontanisme in Duitsch
land is liet royalisme, legitimisme, beter zouden we in
één woord kunnen zeggen, het antirepublikanisme in
Frankrijk. Ronduit wordt heden in een paar merk
waardige artikels uit Versailles verklaard (en na de
laatste verkiezingen, de uitspraken der departementale
raden euz. mag men gerust aannemen, dat dit hoe
langer zoo meer de overtuiging yan het gansche land
wordt) dat de meerderheid in de Nationale eene ge
dragslijn volgt, die deze vergadering verhindert haren
plicht te vervullen.
Wat tocli is het geval P Deze meerderheid heeft
gemeenddat de republiek slechcs van zeer korten
duur zou zijn. Zij hoopte zelfsdat Thiers zich tot
haar medeplichtige zou maken, om de monarchie tc
herstelLen. Zij bedroog zich. Van dien oogenblik af
vond ze Thiers onverdragelijk. Hare leiders deden alle
mogelijke moeite om eene. fusie tot stand te brengen
tussohen de verschillende partijen tusschen Orleans
en Ctiambord om den knoop door te hakken en
gebruikmakende van hare parlementaire overmacht
liet gehate obstacle uit den weg te ruimen. Deze
pressiepoging'en mislukten. De parlementaire coup
d'Elat werd opgegeven. De republiek was reeds te
sterk. Men hoopte nu op het toeval. Misschien zou
Thiers wat humeurig worden en in een opgewonden
oogenblik bedanken, om zich langer bloot te stellen
aan de speldeprikken, waarmede men zijne rust stoorde.
Intusschen zou men alles doen wat men kon om heb
gezag te ondermijnen. Men weet nog wel niet wat
men. in de plaats zal stellen, maar, hierover zijn alle
partijen liet eens, 'de republiek moet weg. Men oefent
invloed uit op benoemingen van vertrouwde personen
men verschuift de regeling van het openbaar onder
wijs - men sluit een verbond met dc geestelijkheid.
Zij (de meerderheid) brengt de republiek in discrediet. Zij
epeelt het toezicht op het onderwijs in handen van com
missies in welke hare creaturen zitting hebben. Zij her
nieuwt eene wet, die onder Napoleon niet zoo streng' was
als ze nu worden moet, de wet, waarbij aan ieder
dagblad de verplichting wordt, opgelegd om van de
beraadslagingen in de kamer zulk een overzicht te
geven, als haar uit de kamer wordt toegezonden.
Is dan het antircpublicanisme in Frankrijk ongelukkig
Zeker. Zulke projecten gelukken alleen dan maar,
wanneer zij geheim kunnen worden gehouden. Nu
heeft men de meerderheid in de kaart gekeken en zij
zal hare plannen niet kunnen volvoeren. Tiet volk zal
weten, dat, wanneer het hoog noodige niet wordt
verricht, wanneer de oprichting van scholen een vroome
wensch blijft, wanneer er zelfs niet aan gedacht wordt
om de klove te dempen, die er bestaat tusschen lager
en middelbaar onderwijs (iu sommige streken van
Frankrijk heeft men op eene bevolking van 100 a
200 duizend zielen dikwijls geene enkele school, waar
iets meer wordt geleerd wordt dan schrijven, lezen en reke
nen) - dit alles geweten moet worden niet aan de
republiek, maar aan de afgevaardigden der meerder
heid - en Frankrijk zal daarnaar weten te handelen.
Aan alles komt een einde - ook aan de dwaasheid -
ook aan de gehoorzaamheid der Fransche boeren.
Alleen het geduld van Amerikaansc-he en Li gelsche
staatslieden schijnt eindeloos, onuitputbaar te zijn.
Niets kan een verslaggever m eer gevaar doen loopen,
om zich bet verwijt van onnadenkendheid te hooren
toevoegen, dan wanneer hij den moed heeft eene voor
spelling te wagen over den afloop der Alabamakwestie.
Alles is iu orde - zegt de telegraaf heden. En morgen
is plotseling een nieuwe wolk aan de horizon verrezen.
Er is verschil ontstaan over den form en bij Yankee
en John Buil weet men nooit, wat zulk een verschil
baren kan. Reeds 14 dagen geleden was men liet
eens, dat de eisch voor vergoeding van indirecte schade
door Engeland niet kon ingewilligd worden en Amerika
verklaarde, dat het zijne advocaten voor de rechtbank
te Geneve last zou geven, om in dezen zin verkla
ringen af te leggen, dat Amerika niet insisteren zou
op de vergoediug van zulke schade, wanneer Engeland
maar wilde verklaren, dat liet in later en tijd, in voor-
k-1 men de gevallen, ook nooit dergelijke vergoeding zou
eischen. Tout pour le mieux. Daar komt Engeland eens
klaps voor den dag met'de vordering, dat nu ook de eisch
officieel zou worden ingetrokken. Onmogelijk antwoordt
Amerika. In onze notas blijft de eisch staan, al stemmen
wij toe, dat gij hem niet behoeft intevvilligen. Op dezen
grondslag, zegt Gladstone, onderhand ei ik niet. Dus- de
zaak blijft in statu quo. Neen toch - zij moet nu uitge
maakt. Ter elfder ure zendt der president der vereeuigde
Staten aan Gladstone eene depêche, waarin hij hem
voorstelt in onderling overleg te treden, om buiten
de scheidsrechters te Geneve omeen basis te
vinden, op welke men zou knnnen onderhandelen. Het
Britsche gouvernement keurt dezen voorslag goed - en
Vrijdag ll. zond het reeds eene nota, waarin de voor
waarden werden uiteengezet, op welke men verder in
overleg zou willen treden. Grant deelde deze voor
waarden mede aan den Amerikaanschen senaat, die
ze aannemelijk genoeg achtte om er ten minste over te
beraadslagen - eene uitdrukking, die naar Gladstone
in de parlementsvergadering van 13 Mei verklaarde
gerekend kon worden gelijk te staan met onvoor
waardelijke aanneming. Lord Granville legde tegelijkertijd
dezelfde verklaring afin het Heerenhuis. En zoo zouden
we dan eindelijk van ééne kwestie verlost 'raken!?
De hemel geve het.
In Spanje schijnt de opstand nu bepaaldelijk de
romantische periode te zijn'ingetreden. De berichten
van onderwerping der verschillende Garlistische benden
volgen elkander met verbazende snelheid op. Maar
tegelijkertijd neemt volgens de uHramontaansche en
legitim'istiselie bladen het aantal carlistische benden
onophoudelijk toe. De opstandelingen zijn nu, volgens
sommigen, reeds 48000 man sterk. En wélke mannen.
Echte chevaliers van den ouden stempel. Als zij een
rijtuig aanhouden, en de reizigers meenen,'dat zij eene
prooi word'en van de woeste bergbewoners, nadert
eensklaps een man, dieii ge zoo maar zoudt kunnen
verplaatsen in een van de salons van St. Germain.
Met zijn hoed in de hand vraagt hij eerst.inlichtingen,
maakt daarna zijne excuses.ovei* het gedwongen op
onthoud en is even plotseling verdwenen als verschenen.
De Spaansche dames beginnen met deze aanvoerders
reeds te d wee pen. Maar Serrano dweept niet. Nu
Navarre is schóón geveegd heeft, hij een leger van 15000
man saamgetrokken eu is Biscayé binnengetrokken.
Niet om don Carlos te zoeken. Deze vorst schijnt
zoo goed verbórgen te zijn, dat zelfs zijue eigene
partijgangers hem niet kunnen vinden. Alleen weet
men in Geneve vast en zeker, dat hij nog" op Spaanscli
grondgebied is. Steeds meer doet zich daar het gebrek
aan geld gevoelen. Het gouvernement leent reeds tegen
20 percent. En de geloovigen gaan voort op het
voetspoor van de heilige Isabella met de gouden roos.
Zij brengen enorme somman naar Rome, naar den paus,'
die daarvoor in ruil geeft zijn zegen, die voornamelijk
bestaat in dezen wensch, dat „Spanje steeds er zijn
hoogste eer in moge blijven stellen om zijn geloof te
bewaren en zijn gehechtheid voor den heiligen stoel."
Och! mocht het toch ook nog wat anders doen
Gremengde Berichten.
In de Spenersclie Zeitung kwam eene advertentie voor,
waarin de vinder van een wandelstok verzocht werd dezen
aan den rechtmatlgên eigenaar terug tegeveu. Thans blijkt
dat deze hoogsteenvondige stok den keizer van Duitsch
land toebehoorde. Z. M. is er zeer aan' gehecht,
omdat hij hem op liet slagveld bij Köuiggratz van
een boer ten geschenke heeft gekregen. De Vrécur-
suer meldt dat weldra een stoombootdienst tusschen
Antwerpen en Philadelphia geopend zal worden. l)e
stoomschepen zullen petroleum vervoeren in groote
ijzeren reservoirs. Bij aankomst wordt de vloeistof
opgepompt en door middel van buizen overgebracht
in groote ijzeren bakken. Dit is zoowel zuiniger als
veiliger. De gewone schepen kunnen slechts voor 2/3
der gemeten ruimte petroleum in vaatjes innemen,
terwijl de stoomschepen een volle lading kunnen ver
voeren. Tijdens de reis zal men evenmin last liebben
van. lekkage als van gasontsnapping. Twee 21
jarige vrouwen, Sarah Murray eu Mary Lynch, zijn
den 10 Mei 11. door het centrale crimineele gerechts
hof tc Londen tot levenslange dwangarbeid veroordeeld,
