SINT NICOLAAS.
BUITENLAND.
T
Z1ER1KZEESCHE COURANT.
Verschijnt op WOENSDAG en ZATERDAG
PRIJS der A D V E R T E N TIN.
10 Cents per Regel. De Inzending kan geschieden uiterlijk tot
Dinsdag en Vrijdag morgen 11 ure.
A B O N N E M E N T S-P R IJ S.
Per drie maanden f 1,Franco per Post f 1,25.
Het Telegraafkantoor is geopend van 1 October tot 31 Maart: Op Werkdagen
Van 8 u. 's voonnidd. tot 9 u. 'snamidd. Op Zon- en Feestdagen: Van
89 's voorm., van 13 en van 7—9 u. 'snamidd.
Het Postkantoor is geopend met inbegrip van Zon- en Feestdagen
Van des voormiddags van tP/sB'/i mir.
namiddags 2;3
i> avonds 77'/s
9J/s10
8%
z/Sint Niklaas goedheilig manzoo zingen de
kinderen en wie heeft niet mee hart voor dien Heilige,
die bijna alleen van al zijn confraters ongedeerd is te
voorschijn gekomen uit den storjn der Hervorming
en jaar in jaar uit door Roomsch en Protestant
beide wordt in eere gehouden Hij is het waard, de
goede bisschop van Myradie zijn heiligheid niet aan
allerlei bovennatuurlijkheden dankt maar aan die
reine natuurlijke liefdadendie altijd de schoonste
wonderen blijven zullen waardoor menschen en engelen
in verrukking worden gebracht.
'k Heb echter wel eens gedachtwat die goede Sint
wel zeggen zouals hij nog eens rond kon wandelen
op aarde en zien hoe men nog na 15 eeuwen hem in
gedachtenis houdt. Ik vrees dat hij nu en dan althans
moeite hebben zouom in dien dag zijn geesteskind
te herkennen. Of hij ook een grappig man was, meldt,
zoover ik weetde overlevering niet. Maar toch, dat
zijn naamdag, wordt gebruikt voor allerlei grappen en
onschuldige plagerijendaar zou zich denk ik
zijn edel voorhoofd niet om rimpelen. Wie van kinderen
houdthoudt ook van den gullenliartelijken lach
van groote menschen. Dat er echter onder die zooge
naamde grappen soms leelijke hatelijkheden verachte
lijke geniepigheden doorloopen, die de ziel kunnen doen
kermen en krimpen van pijn ook al moet de mond
zich plooien tot een gedwongen laclidat er soms
geestigheden worden aan den man gebrachtdie nie
mand behalve een Mephisto genoegen kunnen doen dat
zou hoop ik niemand den goeden ouden Heilige ver
tellen durven.
Maar wat zou hij wel zeggen als hij al de weelde,
zag en de overdaad, waarmee de menschen der 19e
eeuw elkaar en hun kinderen overladenwatzoo hij
eens al de surprises zng die tegen zijn Heiligendag
worden gereed gemaakt om ze in zijn naam toe te
zenden aan vriend en maag.? Ik vrees hij zou mede
lijden hebben met die menschen die zoo weinig vin
dingrijk zijndat zij zeiven geen surprises bedenken
kunnenmaar ze door anderen moeten laten maken.
Maar als hij zag 'wat er uit kwam al die voorwerpen
van weeldevan smaak en van wansmaak, al die jolis
petit-riens al die dure prullen waarmee velen gewoon
zijn op dien avond te toonenhoe lief ze hebben die
hen liefhebbenik vreeshij zou zich boos maken
de goede man. Maar als hij eens al het onspeelbare
en onkinderlijke speelgoed zag, dat al weer plaats vinden
moet in de speelkastdie zoo niet alles half gebroken
was zelf wel een speelgoedwinkel vullen kon en
daarbij kinderen met een voornaam en onverschillig
air reeds verzadigd van de kinderwereld op hun zevende
jaar ik vrees dat de Heilige zoo hij daar niet boven
verheven waseen beroerte zou krijgen van veront
waardiging.
Maar neen, bedroefd zou hij worden bitter bedroefd.
Hij zou ze opmerken de arme kinderen glurend door
de beslagen misschien halt bevroren vensterruiten
waarachter al de heerlijkheden van den speelgoedwinkel
zijn uitgestalddie hun handjes nooit tasten zullen,
of naar de nog heerlijker heerlijkhedenwaarvan het
gezicht hen doet watertanden en de geur hen bedwelmt.
En als hij dan straks een woning binnentradwaar
gejuich en gelach weerklonk zonder eindwaar de
bewoners bijna moe konden worden van al het comfort
dat hen omgeeft en geen raad wisten waar ze al hun
overbodige cadeaux zouden bergenwat denkt ge
zon hij zich daar kunnen necrvleien met de gedachte
//och ja, zoo is nu eenmaal 's werelds loop Zou hij
daar zijn gemak kunnen nemen in een voltaire aan
den haard en zich kneuterig hullen in zijn bisschopsmantel
zijn herderstaf rust gunnende in het hoekje van den
schoorsteen Zou hij de gedachte aan zoo menige
woning waar geen vuur is in den kachel en geen
brood in de kastwaar de wangen hol en misschien
de voor de winkels moêgetuurde kinderoogen betraand
zijnkunnen op zijde zetten met de gedachte„ex
wordt toch tegenwoordig voor //die menschen" heel
wat meer gedaan dan in mijn tijd Neen zeg ik
uhij zou het daar niet kunnen uithouden aan den
warmen haard hij zou heengaan naar buiten en het
niet koud vinden in de winterkouhij zou heengaan
en tasten als van ouds in zijne diepe zakken en werpen
nog eens zoo als vroeger wat goudstukken midden
in het bekommerd gezinhij zou zijn vrede niet
weerom hebbeneer hij althans op sommige bleeke
wangen weer een blos van verrukking had getooverd
en sommige betraande oogjes weer eens had zien
stralen van ongekend geluk. En ik denkhij zon
eenige rijke kinderen half ziek door een overladen
maag onder zijn wijden mantel meenemen en brengen
in zulk een armoedigen kring om ze dan plotseling
weer terug te too veren bij eigen overvloed. En als hij ze
dan uit eigen beweging zag terugkeeren naar de arme
buurtjes met zakken en handen voldan zou hij God
danken, dat hij nu die rijke kinderen toch ook nog eens
gelukkig had mogen maken.
Ik wou weldat de goede heilige nog eens
weerom kwam.
Nog altijd-„zijn de onweerswolken niet overgedreven,
die vorst Gortschakoffs nota eensklaps aan den politie-
ken hemel heeft doen verschijnen. Het antwoord van
den Russisclien kanselier op lord Granville's schrijven
is nu bekend. Zooals te verwachten was ontduikt de
staatsman eenvoudig de kwestie en komt telkens weer
met zijne vredelievende verklaring voor den dag, dat
hij de Oostersche kwestie niet op het tapijt wil brengen.
De vraag, waar alles op aankomt, wie Rusland recht
geeft om eenvoudig een in optima forma gesloten
traktaat te verbreken, wordt niet beantwoord. Geen
der groote mogendheden schijnt echter de verantwoor
delijkheid eener oorlogsverklaring op zich te willen nemen.
En toch heeft in Engeland bovenal de publieke opinie
kracht genoeg om de regering te dwingen de zaak
niet maar blauw blauw te laten. Het volk begrijpt
dat er ook voor staatslieden toch een gebod van
eerlijkheid en goede trouw moet bestaan, al zijn we
gewoon alles wat daarop gelijkt, met voeten te zien
treden. Uit Londen wordt dan ook gemeld, dat
Granville, na met de koningin gesproken te hebben,
op nieuw eene nota heeft gezonden naar Petersburg,
die in zeer verzoenenden geest is gesteld, maar waarin
tevens op nieuw ernstig geprotesteerd wordt tegen de
willekeurige handeling van Rusland. Engeland zal
bereid worden bevonden de bezwaren van Rusland te
onderzoeken maar de Russische nota moet worden
ingetrokken. Engeland stemt er in toe de zaak op
een congres te behandelen, maar eerst moet Rusland
voldoende verklaring hebben gegeven van zijne eerste
missive. Zulke taal doet ons goed in dezen tijd, waarin
de hoogste staatsmanswijsheid dikwijls niets meer
schijnt dan mentir a, proposwaarin niet alleen in
Erankrijk, zooals de France zegt, maar in gansch
Europa, wantrouwen en vrees voor verraad heerscht,
omdat we langzamerhand er aan gewend zijn geworden
dat alles gebeurde fieri quae posse negabam (wat we
meenden dat onmogelijk was). De toestand van Europa,
ze is deze: Als de politici 't hardst spreken van vrede
dan zijn de volkeren 'tmeest bang, dat de oorlog
morgen zal uitbreken. Al wat laag is, vindt geloof,
zelfs dat Frederik Wilhelm vrede zou hebben gesloten
met Napoleon, den man, die, nadat hij Frankrijk in
een zee van jammeren had gestort, rustig op de prachtig
schoone Wilhelmshöhe zich laat bedienen door Pruis-
sische en Fransche gedienstigen. Al wat laag is vindt
geloof, zelfs dat deze man, van wien de Duitsche
bladen kort geleden verklaarden, dat hij de verper
soonlijking was van die heerscli- en roemzucht, die aan
Frankrijk eeuwen achtereen het zwaard in de hand
heeft gewrongen om het te voeren tegen Duitschland,
nu misschien onder bescherming van Pruissen zou
terugkeeren naar zijne landgenooten, die hem als een
rot lid hebbeu afgesneden. Maar dat alles zijn slechts
geruchten, zegt men. Zeker, maar geruchten, die iets
waars in zich bevatten, die morgen volle waarheid
kunnen zijn. Of heeft niet nu reeds de heer Lowe
(Calbe) in eene vergadering van den Noordduitschen
rijksdag deze merkwaardige woorden gesproken. //Wan
neer het somtijds noodzakelijk zijn mocht vrede te
sluiten met Louis Napoleon, dan zou dat voor menigeen
eene smartelijke teleurstelling zijn, ons volk, dat met
de grootste bereidwilligheid zich de grootste offers heeft
getroost, zou pijnlijk worden getroffen, als deze Bona
parte (is 't niet alsof de redenaar van een misdadiger
spreekt?) den vrede teekende, maar in geval van nood
gaat ons belang boven allesDit zal gebeuren, als
het volk pijnlijk wordt aangedaanals een kreet van
verontwaardiging wordt gehoord in gansch Europa
dan zullen niet maar de staatkundigen van professie
maar ook de volksvertegenwoordigers dit beginsel uit
spreken - ons belang gaat boven alles. En juist omdat
deze schandelijke leer feitelijk gehuldigd is jaren achter
een juist daarom heeft Europa 't geloof in de woorden
ook der meest hooggeplaatste personen verloren. En
daarom doet een mannelijk antwoord als van lord
Granville goed ook wanneer het den oorlog ten ge
volge had. Moge Engeland getrouw blijven aan dit
woord dat in de laatste dagen door den redacteur
van de Daily-News geschreven werd//Brittanje's
houding is vrij van alle dubbelzinnigheid. Het zal
den weg die het door zijn plicht wordt voorgeschreven
bewandelen zonder aarzelingzouder vrees. Het ver
drag kan herzien maar mag niet verbroken worden
Wat het ons moge kosten wij zullen trouw blij vei
aan ons gegeven ivoord ook wanneer Rusland het zijn
verbreekt". Of Oostenrijk ook zoo zal denken Waai
schijnlijk neen. Volgens de laatste berichten komei
de gemoederen hoe langer zoo meer //tot bedaren" e
begint men in hoogere kringen steeds //juister iuzïch
in de zaken te krijgen" en nn de redevoering vaj
den heer Lcnve weten we dat het meest juiste inzich
is ons belang gaat boven alles
Bij zonder lieden.
Uit LiOtharingen. Het schijnt, dat Gi
ribaldiniettegenstaande de berichten der Duitsch
bladen, als zou hij zelf bijna te zwak zijn om te staa
en zijne soldaten niet meer dan eene bende laudloc
pers wezen, die op het gezicht alleen der Duitsch
troepen zouden verstuiven als kaf voor den wind e
de wijk zouden nemen op neutraal Zvitsersch gronc
gebied, voornemens is zijnen ouden roem te handhave
en daarin voorloopig niet ongelukkig slaagt. Va
Fransche zijde is reeds gemelddat hij in Chatillo
een paar Pruisische bataillons heeft overvallen e
grootendeels in de pan gehakt. Van Duitsche zijd
wordt dit bericht bevestigd en tevens verklaard da
deze nederlaag, waarbij de Duitsckers 120 dooden e
gewonden en de huzaren 70 paardeii verlorenalgr
meen een' pijnlijken indruk heeft gemaakt. Men meendf
zoo schrijft een berichtgever, dat deze streek gehel
van franc-tireurs gezuiverd en dus volkomen veilifl
was en nu blijkt het eensklaps dat het korps va
Garibaldi onze geheele linie dreigt te doorbreken. D
Westfaalsche Zeitung deelt aangaande het voorgevallen
het volgende mede:
Den 18 werden de posten op de gewone wijze uil^
gezet. Alles was en. bleef rustig. Geen spoor van defl
vijand. Den 19 des morgens te 6 uur werd de veld
wacht ingetrokken. Hiervan schijnen de Garibaldiane
en franc-tireurs gebruik gemaakt te hebben om i
stilte de stad binnen te dringen. Te half zeven vul
er een schot en eensklaps knetterde aan alle hoekei
der stad een wel onderhouden geweervuur. Een oogenjfi
blik slechts klonk het geroffel der trommels en he
geschal der trompetten om de Duitsche troepen bijeen
te verzamelen. De trommelslagers en trompetters vieleil
als de eerste offers van dezen bloedigen strijd. Ui
alle huizen stormen de Duitschcrs, zij vereenigen ziel
op de stratenlinks en regts fluiten nit de venster®
de kogels hun om de ooren. Majoor van Alvenslebe®
plaatst zich aan het hoofd zijner getrouwen en kom®
mandeert den aftocht. Moedig trekken ze voorwaarts®
van alle kanten bestookt door den vijand. Onze kom 8
mandant valt. door een schot in het hoofd getroffen
luitenant Bardeleben neemt het bevel op zich en wij?
ons met den degen eene hoogte als de verzamelplaats
Eensklaps ontvalt het wapen zijne hand. Een scho
in den schouder heeft hem verlamd. De adjudant v
Drabbe neemt zijne taak over. Nog maar weinig»
schreden heeft hij gedaan of hij zinkt neder. Een|
kogel had zijne knie verbrijzeld. Eindelijk bereikeiil
wij de plaats onzer bestemming. Spoedig daarna
FEUILLETON.
VOLKSLETTERKUNDE.
Van kwaad tot erger.
Vervolg van ons vorig nummer.
V.
Slot.
Dat is mijn lezerde eenvoudige vertelling die ik
u had meetedeelen. Is ze u al te eenvoudig het zal
zijn doordienf'ik geen slag van vertellen hebaan den
inbond er van kan het niet leggen omdat ze zooals
ik aan den aanvang zeide uit liet volle men'schenleven
genomen is. Want.'twas een geschiedeniszooals er
in steden en dórpenhelaas maar al te vele werker
lijkheid, treurige werkelijkheid zijn. Niet alleen jongens
ook meisjes, van'Wie veel góeds had kunnen komen
worden door- hun;omgevingdoor hun ouders dikwijl^
in de eerste'plaats', stelselmatig bedorven. Onze ge
vangenissen en ziekenhuizen ze weten ons zooveel
ellende, zooveel jammer te verhalendat niet had
behoeven te gebeuren k dat vermeden had kunnen wor
den dis de oüdèrs maar wat oneer hadden nagedacht
over de verplichtingen die ze immers vrijwillig op
zich liaddèn genomen. Vraag het maar eens aan diegenen
wier werkkring ze in aanraking met gevangenen brengt
en ge zult het hooren hoe ze u Weten te vertellen van
jongens, neen niet in den grond bedorvén niet door
en dóór slecht'maar dié óp 'den verkeerden weg zijn
geraakt omdat ze goede leiding hebben gemistomdat
ze geen vader geen moeder hebben gehaddie zich
bewust waren van wat ze aan hun kinderen waren
verschuldigd. Vraag het maar eens aan diegenen die
door den aard hunner betrekking in ziekenhuizen wor
den geroepen en ge zult hooren van meisjes neen
niet zoo slecht als de naam barer vreeselijke ziekte
het zou willen doen gelooven niet door en door
zedeloos maar die gevallen diep gevallen zijn omdat
het beeld der maagdelijke reinheid haar niet duidelijk
genoeg was voorgehouden omdat ze geen vader en
bovenal geen moeder hebben gehad die zelve rein
haar wisten rein te houden en rein te maken. De
groote fout is dat aan zoovelen onbekend iswat
het zegteen goed een vrolijk een gelukkig te huis
te hebben de groote fout is dat zoo veel ouders de
toch waarlijk niet zoo moeilijke kunst niet verstaan
onv liet hun kinderen thuis pleizierig te maken de
groote fout is, dat zoovelen in plaats van in de ouder
lijke woning opgevoed worden op de straat. Zal het
veranderen kan dat veranderen 't Kan zeker als
"er van het werk der opvoeding nnar wat meer- ernst
wordt gemaakt't zal zeker gis. wij het maar willen
zóó krachtig willen dat liet niet enkel bij woorden
blijftmaar dat er daden opvolgen.
't Kan en 't zal. Als ieder huisgezin heeft zijn hui
selijke feestdagen die niet worden gevierd in ruwe
brooddronkenheidwaarbij de woning te eng wordt
ei^ de straten van geschreeuw worden vervuldAls
elk" vader en moeder niet meerom eens rustig met
buurman of buurvrouw te kunnen keuvelendoor een
boos gezicht en bitse woorden hun kinderen de deu
v
uitjagen, de deur uit misschien in de armen der zonde
de zekere prooi van lichtzinnigheid en van zedeloos
heid dan zal de ondervinding het eindelijk allen leeren,
dat er geen grooter geluk is voor den raensch dan
in zijn jonge dagen den zegen van een goed te huis
te hebben leeren kennen. Dat heeft op hem zelf een
goeden invloed uitgeoefend dat zal hem leeren in een
later tijd aan zijn kinderen denzelfden zegen te schen
ken. Dan zullen geschiedenissen als die ik u verhaald
heb niet langer tot de alledaagsche behoorendan zal
het een zeldzaamheideeu uitzondering wezen
als er een kind door zijn ouders wordt bedorven..
Wie uwer dan lezers met mij dat genot gekend
heeft of nog kentlaat ons uitgaan en het aan
anderen prediken aan anderen van wie we zien dat
er tot nog toe zich bevinden op den weg der ouders
van den ongelukkigen Jakob. "V.
Politiek Grelsnoei.
In den Gaulois een blad dat in Brussel verschijnt
vindt men heden eene mededeelingnaar men ver
moedt van den hertog de Grammontvroeger minister
van buit. zaken van Frankrijkdie wanneer ze waar
heid behelsteene uitnemende bijdrage is tot waardering
van diplomaten-oprechtheid.
Volgens dit stuk zou Rusland bij 't begin van den
oorlog zich verbonden hebben omzoo Oostenrijk de
wapenen opvatte tegen Pruissenoogenblikkelijk aan
Oostenrijk den oorlog te verklaren. Het grootste ge
deelte van het Russische volk echter is zeer anti-
Pruisisch en om nu te gelijker tijd ook deze partij
te voldoen liet de keizer te Parijs verklaren dat hij
Pruissen in 't bovengenoemd geval zou bijstaan ma a
dat hij Frankrijk raadde zich de hulp te verzekeré
van Italië en Denemarken en dat hij tegen zulk ee
verbond niets intebrengen had. De Russische parti
was echter met deze regeling der zaak niet tevr de
en eisohten dat Rusland nu reeds zich het bezit va'
de zwarte zee verzekeren zou. Er bleef dus maar eei
uitweg open. Men moést de vriendschap met Frankrij'
en Pruissen aanhouden tot deze twee rijken elkande
te gronde hadden gericht en dan op 't geschiktste
oogenblik Europa de verscheurde traktaten in 't gezich
werpen. Wat gebeurd is,
win de meeste lauden noemt men als eerste levens
behoefte brood. Andere artikelen worden daar alleen
dun gebruikt wanneer ze goedkoop zijn. Maar in
Amerika zijn suiker en boter eveenzeer eerste levens
behoeften en de klachten die aldaar over de toene
mende duurte van het leven dag aan dag sterker gehoord
wordenspruiten voortuit de lioogc prijzen van
datgene wat men elders weelde noemen zou. De
Amerikaansche handwerksmanin de stad of op liet
land zal u als zijn onmisbare levensbehoeften noemen
brood vleesch groenten boter koffie thee en suiker.
Dagelijks moet hij alle die artikelen gebruiken twee
maal stellig en zoo mogelijk driemaal zelfs."
En in Nederland Zou de handwerksman daar niet
als onmisbare levens behoefte een geheel ander arti
kel noemen hetwelk de Amerikaan daarentegen als
weelde beschouwt Onze kermissenonze Zaterdag
avonden geven daarop luidkeels het. antwoord.