ZTËBIKZIËSCHE
Pr-ZT i
ag
BESTUREN EN ADMINIS TRA TIEN.
BEKENDMAKING.
NIEUWSTIJDINGEN.
Parijs Jen 6 Maart. De Tribune behelst weder eene beschouwing
over de Ncderlandsche zaak. Ofschoon de bedoelingen van dit revoluti
onaire blad wanneer het thans ten voordeele der JNederlandsche zaak
spreekt niet onder de zuiverste kunnen gerekend worden, zal des?,e!fs be
schouwing echter niet zonder belangstelling gelezen worden. Het
faat ?Jch aldus uit:
A'. 1832.
C O I R A KT.
den 1© Maart.
WV 22.
BEKENDMAKING»
BtTfcGEMEESTER en WETHOUDERS eter Stad ZÏERIKZÊE
rovincie Zeeland.
Brengen bij deze ter kenmsse der Ingezetenen dat door Hyft Edel
Groot Achtb. de H'eeren Gedeputeerde Staten dezer Provincie tij
besluit van den 2 Maart 183qi No 19 is vastgesteld en medege
deeld de Lijst dér bevoegd erkende beoefenaren van de onderschei
dene takken der geneeskunde in deze Provincie voor het loopende
jaar i832 henevens die der Geneesmiddelen en Werktuigen Wel-
ke de Geneeskunst-oefenaren ten Platten Lande ieder voor zoo veel
het door liem beoefende vak betreft, steeds schouwbaar voorhan
den moeten hebbeft en dat de genoemde Lijsten van heden af
ter inzage van de belanghebbenden liggen ter Stedelijke Secretarij.
En opdat een ieder hiervan kennis drage, zal deze afgekondigd,
en in de Stads Courant worden geplaatst.
ZierikzeCj deu 14 Maart 1832.
Burgemeester en Wethouders voornd.
d e G R A N E., ,vt.
Ter ordonnantie van dezelve,
De Stads-Secretaris
W. J. P. KR OEF.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der Stad ZÏERIKZEE
Provincie Zeeland: brengen door deze ter kennis der Ingezetenen,
dat even als tot beden gebruikelijk was, dé jaar-I ijk-sche Paard'en-
of Halfvastenmarkt binnen dezelve Stad op Donderdag den 29 de
zer maand zal gehouden worden.
Ziei'ikzeeden 14. Maart 1802.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
de CRANE. x
Ter ordonnantie van dezilven,
De Stads-Secretaris
W. J. P KROEF.
FRANRR IJK.
«Wij komen dagelijks op de huitenlandsche vraagpunten terug,
want metiederen dag stellen zij de toekomst moeijelijker voor.
Wij meldden gisteren dat de wijzingen der 24 artikelen liet werk
stuk der conferentie geheel in duigen zouden werpen.
De bijzonderheden die wij thans uit 's Gravenhage vernemen leeren
ons dat Graaf Orloff zich niet heeft kunnen onthouden van levendig
getroffen te zijn over de eenstemmigheid welke onder het Neder-
iandschevolk heer.scht.
«De afgevaardigden leggen de sterkste, verontwaardiging tegen de
conferentie aan den dag.
«De handelsbladen van Holland vereischen en andere grenzen en
volstrekt andere voorwaarden voorde inwendige scheepvaart.
«Holland schijnt weinig gezind de door Engeland verlangde in
willigingen te doen. Inzonderheid laat het zich tegen deze Mogend
heid hooren.
«Koning Willem klimt van het begin der zaken op; hij herinnert
dat hij in i8i5 vier volkplantingen aan Engeland heelt afgestaan voor
Belgiehij roept de eerste protocollen der conferentie in in wel
ke de regten van den Koning der Nederlanden zijn gehandhaafd.
«Hij gaat het gedrag na van al de Europcsche staten sedert Julij
i83q en hij toond aan, dat men allerwege heeft toegelaten dat
de groote Mogendheden het regt van tusschenkomst bezigden ten
aanzien van bezittingen welke de verdragen van 1815 aan dezelve
hadden gewaarborgd ja dat regt waren te huilen gegaan.
«Rusland is in Polen Oostenrijk in Italië tusschen heide getreden.
«Weldra zal Spanje in Portugal tusschen beide komen. Allerwege
is het hooge Europesche regt gelijk. Hij, de Koning der Neder
landen Was er alleen van verstoken geworden.
«Het geschil had tusschen Belgie en Nederlanden moeten beslist
worden. He eerste telt eene bevolking Van vier millioenen zielen.
Nederland slechts twee millioenen. De strijd moest ongelijk wor
den geacht. Evenwel had Nederland dien ondernomen en het was
zeker van te slagen. Frankrijk is tusschen getreden.
Hierdoer is Willem alzoo buiten hctgemcene regt van Europa gesteld.
«Gaat hij thans wel te. ver wanneer hij de toetreding tot de 24
artikelen ganschelijk weigert ten zij die aan de regtsvaardigste be-
.ngen van
Nederland voldoen Moet dit land ten slagtoffer
den God des vredes worden geboden Moet Engeland dal in 181 5
alles gewonnen heeft, niet in i33o iels afstaan? Zal het de be-
heerscher zijn van de zee, van den handel vrij van alle regten?
Zal het zonder bezwaar in Antwerpen kunnen komen geheel het
Noorden met zijne voortbrengselen overstroomenzal het eindelijk
de beheerscher zijn van Belgiewaarin het een zijner prefecten
geslingerd heeft?
«Inderdaad men weet waarlijk niet, wat graaf Orloff op zulke
afdoende redenen zou hebben kunnen antwoorden! Hij heeft dan
ook openlijk gezegd, dat de vier en twintig artikelen moesten ver
werkt worden en dat een ruimer deel aan Holland moest worden
toegekend.
«Dit nu randt regtstreeks bet werk van Engeland aan. Men
dus dat immer hervatte en immer verscheurde protocollen weefsel
weder op nieuw moeten beginnen. Des avonds gesponnen, is'het
den anderen ochtend weder versleten
De Tribune eindigt met eenige afgetrokkene bespiegelingen fen
betoogedat het bovengezegde het gevolg daarvan is, dat de ban
delende partijen met ter goede trouwste werk gaan en dat dit wederom
is toe te schrijven aan de strijdige beginselen, door welke zij gedre
ven worden.
Den 8. De beraadslagingen over de uitgaven voor het departe
ment der huitenlandsche zaken zijn thans bij de Kamer van de af
gevaardigden aan de orde van den dag geweest. Even als men ver
wachtte is bij deze gelegenheid het ministerie hevig door de ledeu
der oppositie aangevallen die de beschouwing der gebeurtenissen
welke alom de rust van Europa verstoren daartoe te ruime stof
opleverde. De generaal Lamarque heeft het bestuur ten laste ge
legd dat het Frankrijk als een roerloos schip door Engeland op
het sleeptouw liet nemen en daarbij Engeland van de vuigste eigen
baat beschuldigd. Voorts heeft hij uitgeweid over het niet naar-
komen der belofte van Polens nationaliteit te zullen hatidhaven en
zich beklaagd over de wi]ze waarop de gevlugte Polen op Fran*
scben bodem worden behandeld. Ook heeft bij zijne ontevreden
heid betuigd dat de slechting der belgische veslingeu die bijna,
een jaar geleden aangekondigd was, nog niet was begonnen. Ein
delijk hee ft hij over de espeditie van Ancona gesproken en verklaard
die te beschouwen als een onvoorzigtigen en onverschoonbaren mis
slag. Niet dat hij het der regering kwalijk duiden zou indien het
Centraal Italië, dat bij traktaat van Junij 1817 onder Frankrijhs
bescherming geplaatst was, ïiulp en ondersteuning verleende, maar
om dat het een handvol soldaten tegen over tachtig duizend Oos
tenrijkers stelde, en de Italianen, die zoo ligt te ontvlammen zijn
daardoor in gevaar bragt van tot buitensporigheden over te slaan,
en hun eene ij cl e I e hoop te doen opvatten waarvan zij de slagtof-
fers zouden worden. Hij zeidedat, zoo de landing op de kust
der Adriatiscbe Zee met overleg van Oostenrijk geschied was de
ministers eene nog onvergeeflijker fout hadden begaan want dat
Oostenrijk nooit daarin zou toegestemd hebben dat op voorwaar
de dat Frankrijk het behulpzaam was iri het onderdrukken "'der
volkeren van Italië waardoor Frankrijk tot het Heilig Verbond zou.
behooren en de driekleurige vlag een teeken van slavernij worden zou.
De heer Thiers als een der voornaamste tolken van het ministe
rie bekend heeft de politiek der regering verdedigd. Het stelsel
van vrede kwam hem met het beste voor en door de gematigheid,
die Frankrijk aan den dag had gelegd, was de vrede mogelijk en
zelfs zeker geworden. Frankrijk bad zich door zijne houding niet
alleen bondgenoolen verworven maar de coaiitie verbroken, die
men vreesde, dat zich daar tegen zou vormen. Toen in i83o de
vrijheid weder iri Frankrijk verscheen kon het niet missen of de
akten van het weener-coftgres vooral die met den waren aard der
dingen streden moesten daardoor aangedaau worden en zoo werd
dan ook de vereeniging van Hollanden Belgie; twee natiën die iri
belangen, gevoelens en smaak verschilden, verbroken, de oudere
vereertiging van Polen en Rusland aan het wankelen gebragf en Ita
lië geschokt. Van belang was. het den vooi muur tegen Frankrijk
opgerigt in bet koningrijk der Nederlanden te vernietigen. Dit
beeft Frankrijk gedaan door te vcrklaaren dat bet niet duiden zou
dat Koning Willem die zijne regten vnn Souverein kon doen gelden
troepen in Belgie zond. Door eene krachtige verklaring heeft het
tot Beginsel vastgesteld dat er gcene restatauratie in Belgie zou plaats
hebben en Belgie en Holland niet vereenigd zou worden. Dit heeft
Frankrijk bestaan toen hetgeen veertigduizend man op dat punt bij
een had en dus heeft het niet geaarseld een algemeenen oorlog te
trotseren, want een oorlog op dat oogenblik moest een oorlog met
alle mogendheden zijn. Het is niet door zucht naar uitbreiding vau
grondgebied geleid geweesthet Leeft Belgie niet willen bemeestcren,
maar aan dat land een politiek aanzijn willen geven en daarvan een
handelstaat maken dewijl bet onmogelijk was bet tot een militai
ren staat te verheffen zonder zijne grctlzen tot aan den Rijn uil te
breiden en bet Breda 's Hertogenbosch en Grave te geven en dus
Holland van zijne belangrijke provinciën te berooven. Voorts heeft
men tot ondersteuning aan Belgie de neutraliteit geschonken waar
mede men niet bedoeld heeft het onschenbaar te maken maar het
de bondgenootschap van Frankrijk te verzekeren met dien verstan
de dat zoo vreemde mogendheden Belgie mogten binnen trekken
Frankrijk daar dadelijk ook binnen rukken zou om het te verdc-
