EimiiLZEEseirE
COURAIT,
No. 88.
Dingsdag
NIE UWS TIJDINGEN.
Ao. 1829.
den 3 November.
RUSLAND.
Over den vrede met de Ottomansche Porte, behelst de Noord
sche Bij den volgenden brief uit Petersburg van den 5 October
aan eenen vriend Ie Londen: Eindelijk- is. dan, na eenen d'ocivi
vollen kampstrijd, een luisterrijke vrede gesloten! Wij Puissen,
die met hoop en vertrouwen den uitslag van den kampstrijd te
gemoet zagendanken thans God en zegenen den hersteller van
den vrede in het Oosten wij verheugen ons over de verrigtingen
onzer dappere krijgsliedenverrigtingenwelke getuigen zijn van
de groote talenten onzer legerhoofden en van onze onuitputtelijke
hulpbronnen. Wat zullen echter die staatkundigen zeggen die
met leugenachtige berigteu en gewaande bedoelingen van Rusland
de wereld trachtten te verontrusten, en uu Europa met Rusland,
dan weder Rusland met Turkije te verschrikken Wat zullen
thans de zoogenaamde Turkenvrienden en de voor het evenwigt
Van Europa angstig bekommerde staatkundigen zegden P Zullen zij
nog steeds pogen de lezers der dagbladen met twisten meeningen
en voorspellingen op het dwaalspoor te brengenof te loochenen
ivat duidelijk in de oogen straalt? Thansnu de groote zaak he
slist ismag men wel geloovendat zij van den staat van zaken
zich een juist denkbeeld kunnen maken. Het voorhangsel is opge
rold en ieder kan met eigene oogen zienwat waar en wat
valsch is.
De thans geëindigde oorlog heeft, behalve deszelfs gewigtige ge
volgen voor het welzijn der menschheidhet groote geheim der
curopische staatkunde ten aanzien der ottoinausche Porte geopen
baard. Waar is hij dan de kolossus, met welken de nijd reeds
sinds lange jaren, sedert de tijden van Peter den Grootcn, Rusland
dreigde te onderdrukken of ten minste deszelfs wil en daden te
beperken? Waar is zij dan de magt van bet op de puinlioopen
van grieksche en romeinsche grootheid gevestigde rijk, het rijk,
dat eens de schrik der christenheid wasDeze kolossus bestond
slechts in de verbeelding; een ij dele waan slechts was de zoo ge
roemde magt. Het tegenwoordige jaarrijk aan cle gevolgen van
den met de verovering van Varna bekroonden veldtogt des vori-
gen jaars heelt voor de wereld de waarheid aan het licht gehragt
Vijilig duizend russische krijgslieden iu Europa, en 20,000 in
Azie, onder het opperbevel van twee groote veldheeren den graaf
jDiebiisch-Sabalkansky en den graaf Paskevitz-Erwanskyschokten
liet rijk in zijne diepste grondvesten, en overwonnen alle natuur
lijke en zedelijke hinderpalen. Bergen werden overgetrokken die
men voor onoverkomelijk hield; .estiiigen ingenorncn die men on
winbaar noemde, en bet reeds van ouds lier zoo boog geroemde
en wijd en zijd verkondigde godsdienstige fanatismus der Turken
boog zich rustig voor cle dapperheid der Russen op bet slagveld
en voor hunne zachtheid na cle overwinning. De vaan van Mcdio-
medde eenmaal zoo gevreesde Sandschack-Sherif, wapperde twee
jaren lang, om de Muzelmannen tot den strijd op te roepen, en
daalde eindelijk neder voor de vanen van Rusland! Onder de mu
ien van Konstaiitinopel moesten de Turken om denzelfden vrede
smeekendie bun reeds eenige malen aangeboden was geworden.
Alleen grootmoedigheid reikte bun cle palm toeom een rijk
niet te verbrijzelenwelks lot van de inneming der hoofdstad af
hing. Niets kon de Russen belettenhunne vaueu op de kerk van
St. Sophia te plantendan de overtreffende grootmoedigheid des
overwinnaars wederstond eiken wensch naar nieuwen roem en naar
nieuwe zegeteekenen.
Geheel anders was het met Rusland in den nationaleu oorlog
van 1812, toen het gewapende Europa in massa cle grenzen van ons
vaderland overschreed! Voor de poorten van Moskou hegeerden
de Russen den vrede nietenbesloten 0111 te overwinnen of te
stervenwaren hun geene opofferingen te grooten gaven zij in
eene vreemde hoofdstad Europa den vrede weder. Ik wil mij hier
in geene vergelijkingen inlaten, of onze middelen van verdediging
cn aanval natellen. Het zij aan hen die Turkije voor cenen ster
ken voormuur ten behoeve der vijanden van Rusland hielden over
gelaten de magt der heide staten te vergelijken. Rusland weder
stond niet alleen clen aanval van ganscli Europa maar trad uit
zijnen zwaren kampstrijd ook nog veel grooter en krachtiger te
voorschijn. Turkije daarentegen was er na aan toe, om reeds on
der het tiende gedeelte der strijdkrachten te bezwijken welke Rus
land ter zijner verdediging bezit. Waarin ligt de oorzaak van- dit
groote verschil? Staatkundigen zullen missqhien weder hunne toe-
vlugt tot vermoedensverdichtselen en profeteringen nemenwij
Russen echter, die ons vaderland kennen, kennen ook cle bron van
onze kracht. De liefde tot de regering is het en de onvoorwaar
delijke volbrenging van den wil van onzen Keizerwiens welzijn
onafscheidelijk is van het welzijn des rijks, welke, vereenigd won
deren gesticht hebben ea nog stichten. De wereld is verbaasd over
deze wonderenen velen kunnen ze niet begrijpen omdat zij de
bron van onze kracht zoeken waar zij niet is.
Zou het inderdaad nog noödig zijn, de waarheid van het gezegde
te bewijzen, en den weldadigen invloed der gesteldheid van Rus
land, gelijk zij werkelijk is, nader te ontwikkelen? Laat ons
eenen blik werpen op eenige Europische staten, wier uiterlijke glans
velen verblindt. Iedere oorlog brengt deze staten in hevige beroe
ring en drukt op alle standen. Buitengewone opbrengsten, be
lastingen gedwongene giften leeningen daling der staatspapieren
en kwijning des handels zijn aldaar de gewone gevolgen van eenen
o au tasten den of invallenden .oorlog /lie reeds buitendien cle ou<*
derdanen in onrust en de regering in eenen bedenkelijken toestand
brengt. In Rusland daarentegen waar alle wenschen 111 eenen
eenigen wil vereenigd zijn, en waar een eenige wil alles in, bewe
ging zet, heeft een oorlog iu Europa en een ander in Azie niet al
leen geene daling der staatspapieren veroorzaakt, maar de nijverheid
nog vermeerderden geene nieuwe lasten voor de onderdanen te
weeg gehragt. Rustveiligheidtevredenheid heerschten overal
ja zelfs in cle gewesten nabij het oorlogstooneelterwijl Rusland
zelf slechts dooi' cle feestvieringen der overwinning gewaar werd,
dat het werkelijk in oorlog gewikkeld was. Iieil en dank aan onze
brave troepen, die door hunne inspanning eu'dapperheid het va
derland voor alle gevaar hebben behoed!
VV'at zuilen eindelijk diegenen zeggen, die Europa wilden diets
maken dat Rusland naar veroveringen streeft en alleen op cle
vergrooting van zijne bezittingen doelt De aanwinst van eenige
vestingen in Azie is een maatregel ter verdediging der eigene gren
zen een onderpand voor het behoud van den vrede, en geene ver
overing. Eenige vestingen en provinciën maken Rusland niet ster
ker; zij zijn slechts druppels in de zee! Rusland streeds voor de
handhaving van zijne, door het verbreken vaii traktaten gesclion-
dene nationale eermaar meer nog voor het welzijn der mensch
heid. Treft men, vraag ik, vele voorbeelden in de geschiedenis
aan, dat zegevierende staten bij het voorschrijven van den vrede in
vijands lancl, meer op anderen dan op zich zélven acht sloegen?
Dat heeft thans Rusland gedaan Het zorgde voor het lot der Vors
tendommen Moldavië en Wallachijedie vaak van cle luimen van
eenen vizier of pacha afhingen, eu verzekerde aan zijne geloofsge-
nooten de Serviërs, een onafhankelijk bestaan; het vestigde het
staatkundig aanwezen van Griekeulaud deze bakermat der Europi
sche verlichting; het opende voor alle natiën de vrije scheepvaart
tusschen den Bosj.horns en de Dardanellen en stelde, door cjua-
rantaiue-iurigtingen op cle grenzen van Europisch Turkije een perk
aan eene der grootste plagen. Elk artikel van liet vrèdes-traktaat
levert een bewijs op van cle gematigdheid en grootmoedigheid van
Rusland, hetwelk alles nemen kon, indien het gewild had, en
van eigen voordeel afzag om een einde te maken aan het bloed
vergieten in het Oosten en voor het belang van vreemde natiën;
Hier spreken de daadzaken voor zich zelve
Vier jaren duurde de oorlog met Perzie en Turkije, en in deze
buitengewone jaren van zegepraal en roem verhief zich Rusland,
verzekerde zijne grenzen, gaf, terwijl het door zijne overwinnin
gen cle wereld in verbazing bragt, bewijzen van edelmoedigheid eu
gematigheiclen overtuigde iederen onpartijdigen beschouwer der
gebeurtenisseu dat elke nieuwe hinderpaal elk nieuw gevaar al
leen daartoe diende om zijne magt te bevestigen. Dit moot aan de
begrippen van hen die meenen Rusland door het berokkeuen
van oorlog te zullen verzwakken eene andere rigting gevenen
zijne naburen doen inzien, dat zij, om hun eigen best wil, met
Rusland iu vrede hehooren te blijven.
DUITSGIIL AND.
Berlijn, den 27 October. Reeds voor eenige dagen hebben bij
zondere brieven uit Memel en Tilsit gewag gemaakt van geruch
ten als of zich de sporen van de pest iu het russische' gouverne
ment van Minsk hadden opgedaan. Men heeft van regeringswege
begrepeu die geruchten niet te kunnen tegenspreken, en deze om
standigheid hecht ecnig gewigt aan het zeggen van eeu reiziger,
dezer dagen alhier aangekomenwelke verzekert dat deze kwaal
niet alleen in 'tleger van Adriauopel woedt maar ook in verschei
dene oorden van Rusland. Ofschoon dergelijke geruchten overdre
ven kunnen zijnverdienen zij echter eenige nadere toelichting
daar het zeker is dat de brieven welke van de pruissische olti-
cieren hij de russische armee komen, doorstoken zijn, en alhier
nog buitendien berookt worden, en men, ten aanzien van dc goe
deren van sommige dezer hecrenbijzondere maatregelen van voor
zorg heeft genomen. Aan de grenzen van Poleii zijn aan de
pruissische beambten zeer gestrenge hevelen gegeven om een waak
zaam oog te hóuden op de zwervende poolsche, zoogenaamde han-
dcls-Jodén als op lieden door welke eenige besmettelijke kwaal
spoedig zoude kunnen worden overgebragt.
Het russische leger heeft eenen dappereu veldheer verloren
in den luitenant-generaal vorst Madatoff, die op den 16 septem
ber 11.in het leger voor Schumla, overleden is. De lijkplegtig-
hedeu zijn in de kerk van Maria Hemelvaart te Schumla naar de
gebruiken der griéksche kerkgevierd gewordenhij welke gele
genheid de groot-vizier die in de laatste veldtogten de dapperheid
des overledenen proefondervindelijk had loeren kennen, met zijne
troepen aan het stoffelijk overblijfsel des afgestorvenen de laatste
eer heeft bewezen.
