PZC krullebak*
De ellende slaat meteen toe
Iets meer
zakgeld,
vaker een
extraatje
Van een monument
moet je afblijven
Wim Hofman drie keer blij
18e JAARGANG-NUMMER 4- DINSDAG 7 APRIL 1998
VLISSINGEN - De spaarvar
kens in Nederland hebben het
de afgelopen jaren een stuk
zwaarder gekregen. Zo'n vijf
jaar geleden ontvingen kinde
ren van twaalf jaar gemiddeld
4,- zakgeld per week. Nu
rijgen deze kinderen gemid
deld 5,- per week; een
stijging van 25 procent.
Van al dat zakgeld verdwijnt
een flink deel in de spaarpot.
Bram (12) zegt hierover: „De
helft leg ik opzij. Ik spaar na
melijk voor een spelcomputer."
Een groot deel van het
zakgeld wordt uitgegeven aan
snoep. Saskia (14): „Tussen
de middag koop ik nogal eens
wat lekkers. Elke dag boter
hammen vind ik saai
Bert (11): „Van mijn opa en
oma krijg ik nog meer dan
van mijn ouders."
Afwassen
De meeste kinderen krijgen
het zakgeld zonder dat ze er
iets voor moeten doen. Van
sommige kinderen wordt wel
wat verwacht.
Lianne (12): „De afspraak is
dat ik twee keer per week af
was. Gelukkig vergeten mijn
ouders het nog al eens."
Michael (9): „Ik help in de
tuin en bij het wassen van de
auto. Ik vind dat niet erg, an
ders verveel ik me toch maar."
Kinderen tot twaalf jaar zijn
over het algemeen tevreden
over de hoeveelheid zakgeld
die zé krijgen. Kleding en
cadeautjes voor vei jaardagen
worden meestal niet van het
zakgeld betaald.
Rosanna (7): „Als ik naar de
ijsbaan ga, hoef ik dat niet
van mijn zakgeld te betalen.
Ik krijg ook nog wat mee om
drinken te kopen."
Een kleine groep kinderen
krijgt geen zakgeld, al is daar
soms wel een reden voor.
Tjarda 10): „Ik heb pas een
paardrijzadel gekregen. Dat
zadel was erg duur. Ik vind
het dus ook logisch dat ik nu
een tijdje niets krijg."
Kleding
Vijftien- en zestienjarigen
ontvangen flink wat meer
zakgeld, maar zij moeten daar
ook hun kledingaankopen van
betalen.
Anouk (15): „Elke maand
storten mijn ouders geld op
m'n rekening. De eerste
maanden gaf ik veel te veel
geld uit aan uitgaan en het
kopen van allerlei frutsels. Nu
gaat het gelukkig wat beter."
Een onderzoek waar enkele
duizenden kinderen uit
verschillende landen aan
deelnamen wees uit dat
Nederlandse kinderen in
vergelijking met buitenlandse
leeftijdgenoten gemiddeld wat
minder zakgeld krijgen.
Alleen kinderen uit Polen en
Hongarije kwamen er slechter
af. Daar staat tegenover dat
Nederlandse kinderen nogal
eens wat extra's toegeschoven
krijgen.
VLISSINGEN - Wim Hofman
is blij, drie keer blij: blij omdat
er in 1997 zoveel mooie
kinderboeken zijn uitgekomen
en blij omdat een jury eenslui
dend zijn boek het mooiste van
al die boeken vond. Het jury
rapport was erg lang en Wim
heeft het niet zo snel bij de
hand, maar hij herinnert zich
het woord poëtisch en daar is
hij ook blij mee.
De Vlissingse schrijver won
onlangs de Woutertje Pieterse
prijs en verdiende daar 25.000
gulden mee. Hij kreeg de prijs
voor zijn boek Zwart als inkt
het verhaal van Sneeuwwitje
en de zeven dwergen.
Wim houdt van oost-indische
inkt: „Dat is superzwart, daar
kun je mooi mee tekenen.
Zwart heeft te maken met
nacht, duisternis en ernst..
Zwart als inkt is een ernstig
boek, het aceent ligt op de
dood, de ellende van het leven
slaat meteen toe."
Op bladzijde 14 en 15 zijn rode
bloeddruppels gevallen: „Rood
is alarmerend, angstaanjagend
en voorspelt dramatiek; rood is
inkt van dwergenbloed. En het
contrasteert prachtig met wit:
sneeuw en bloed, dat geeft een
sterk beeld."
Kleuren
Wit, rood en zwart, -Wim zegt
dat hij voor het verhaal van
Sneeuwwitje heeft gekozen1
vanwege die kleuren. „Maar
er zitten ook persoonlijke
dingetjes in, ik ben in februari
geboren met sneeuw en kou."
En hij hoefde ook geen moeite
te doen om het verhaal actueel
te maken: „Oorlog is van alle
tijden en vrouwen worden nog
steeds gepresenteerd als moe
ten ze mooi zijn. Kijk maar in
de tijdschriften en naar de
televisie."
Over de jager die Sneeuwwitje
moet doodsteken: „Toen ik het
verhaal in België op een school
voorlas brachten de kinderen
dat direct in verband met
Dutroux."
En over Sneeuwwitje, die
zeven jaar bij dp dwergen
moet blijven: „Moet je je voor
stellen hoe een kind zich voelt
als je het zeven jaar lang
opsluit, dat is hetzelfde als
onvrij opvoeden! Opvoeden is
bang maken, omdat ze eerder
dingen niet mogen dan wel
mogen. Ik denk dat kinderen
dar wel aanvoelen."
Wim heeft ondertussen al veel
prijzen gewonnen en denkt
misschien wel aan stoppen?
„Nee, nee, ik ben met een
soort science fiction ding bezig.
Een boek over de toekomst en
dat Nederland dan weer onder
water gelopen is. De zeespiegel
stijgt alsmaar, daar moet je
aan denken."
Martin en Andrien zijn leerlingen uit groep
zeven van de O.B.S. Prinses Beatrixschool in
Yerseke. In Yerseke staat ook een monument.
Dat monument is al in 1941 opgericht ter nage
dachtenis aan de Yersekse slachtoffers van de
Tweede Wereldoorlog.
Sinds 1988 heeft de school het monument
geadopteerd via de stichting Februari 1941.
Kransen
„Elk jaar doen groep zeven en acht mee bij de
dodenherdenking op vier mei," vertelt Martin.
„Er worden dan kransen gelegd van de nabe
staanden, het verzet, en nog meer." Andrien
gaat verder: „Als je daar dan staat deukje er
wel even over na. Dan ben je wel blij dat het nu
anders is, dat er vrede is."
Dit jaar doet de school niet mee met de krans-
legging omdat dat midden in de meivakantie
valt. Martin: „Daarom hebben we het op 28
oktober vorig jaar gedaan. Dat was de dag dat
Yerseke in 1944 werd bevrijd."
De kranslegging is niet de enige activiteit. Er
worden ook lessen gegeven over het hoe en
waarom van het monument. En over oorlog en
vrede, niet alleen van toen, maar ook van nu.
Andrien: „Daardoor weten we dat hét monu
ment er staat omdat er oorlog is geweest. En
dat er nog steeds oorlog is. Gelukkig niet hier."
Maar dat is niet het belangrijkste dat ze leren
van die lessen. Dat is toch dat vrijheid één van
de belangrijkste dingen is die je bezit.
YERSEKE - „Dat vinden we toch wel zo stom,"
zeggen Martin Rijk (11) en Andrien Tolhoek
(11) naar aanleiding van de vernieling van het
oorlogsmonument in Westkapelle. „Wie doet
dat toch," vragen zij zich af. Van een monument
blijf je af is hun méning. Mooi of lelijk, het
staat er niet voor niets.
VLISSINGEN - Het kan echt;
skaten zonder skateboard! Met de
zogenaamde soap shoes kan je over
stoepranden, banken en hekjes
grinden.
De uit Amerika afkomstige schoen
is via Internet te bestellen. X-Ray in
Vlissingen en Yep in Middelburg
hebben de zeepschoen in de winkel
staan: kosten 250,
Wie een beetje kan skaten, leert bin
nen een kwartier wat je allemaal
met de soapshoes kunt doen. Je
maakt absoluut de blits, als je bij
een wandelingetje door de stad, af
en toe, over een stoeprandje grind.
Houd je niet van skaten, maar wil je
toch op een modieuze schoen lopen,
dan kan je kiezen voor de Queensize.
Op deze schoenen ziet de wereld er
een stuk anders uit. De spekzolen
wan deze schoenen zijn namelijk ze
ven centimeter hoog.
Erg stoer zijn de Caterpillars.
Volgens de fabrikant zijn deze
schoenen zo sterk als een bulldozer.
Mhendi
De komende zomer kunnen we niet
alleen genieten van leuke piercings
en tattoo's. De absolute rage wordt
mhendi of mehandi. Bij deze vorm
van lichaamsverfraaiing wordt de
beschilderd met henna. De
worden aangebracht
of voeten.
Het kunstig beschilderen van
lichaamsdelen is afkomstig uit
India, het Midden-Oosten en Noord
Afrika. Mhendi werd vooral
gebruikt om de bruiden er extra
feestelijk uit te laten zien.
Koop je de Earth bodypainting kit
dan kan je zelf met het spul aan de
slag. Het doe-het-zelf pakket kost
ongeveer vijftig gulden. Er zit een
gebruiksaanwijzing bij en ook een
aantal voorbeelden.
Maak de blits: van links af Nikki op Queensize, Evy op soapshoes en Myra op Caterpillar.
foto Ruben Oreel
Wie de bodyart-set wil kopen, moet
wel even gaan shoppen in Amster
dam. Bij ZX Fashion in de Kerk
straat vliegen ze als zoete broodjes
over de toonbank.
In deze winkel kan je ook je han
den of voeten laten beschilderen.
De kosten hiervan zijn 50,per
hand of voet.
Mehandi wordt op de handen of
voeten aangebracht, omdat deze
delen van het lichaam minder snel
vervellen. De beschilderingen
blijven meestal zo'n twee weken
zitten. Wie kiest voor het verfraai
en van buik of hoofd is zijn beschil
dering wat eerder kwijt.
