Een heel kort riedeltje
Zee ruist in bed
Zomermorgen
Vroege vogelaar
Je pept
elkaar
op voor
bessen
Raap alles
op voor je
museumpje
Het grapje: 'Ze zijn niet geboren, maar
aangespoeld' zou kunnen gelden voor
Sjoerd (11) en Joline (13) Gelok uit
Koudekerke. Hun ouders zijn in het
gelukkige bezit van een strandhuisje.
Niet zo'n verkleedkotje, nee, een echt
huisje aan het strand waarin je kunt
slapen.
Dat kan bijna nergens in Nederland.
Dat is geluk hebben en dat nog wel op
het enige zuidelijke strand van Neder
land: tussen Vlissingen en Koudeker
ke. „We hebben daar geen t.v., dat
hoort daar niet. Want we zijn toch de
hele dag op het strand aan het spelen",
vertelt Joline.
Sjoerd: „Het lekkerst slaap ik als het
stormt of regent. Je hoort de zee dan in
je bed. En het water stroomt soms on
der ons huisje door. 's Morgens om tien
uur de zwembroek aan en hup de zee
in.
Daarna lekker douchen en wat op het
strand spelen tot het ontbijt klaar
staat. Als je vroeg bent zie je massa's
konijnen in de duinen. Of fazanten die
gillen. En de hele dag krijsen de meeu
wen boven je hoofd".
Joline: „Het is erg leuk op ons strand
je. Ik ken alle mensen van paalhoofd
31. We hebben zelfs een Strand vereni
ging. Dat kost een tientje per jaar. Dan
kun je disco krijgen of een speurtocht
of rijden op zo'n motordriewieler, zo'n
motortrike. Ook kun je brood bakken.
Kampvuren zijn nu verboden op het
strand".
Sjoerd: „Vissen doen we ook vaak.
Garnalen, schol of zeebaars. Soms vin
den we wel eens zeekatten of noordzee
krabben. Iedereen die wormen helpt
spitten mag mee eten van de vangst.
Dat is de regel van ons strand".
Ik rook de ochtend
energie
toen ik nog in
de lakens lag.
Dit wordt een
perfecte dag.
PZC'krullebatè
14E JAARGANG - NUMMER 7 - ZOMER 1994
M-
Marcel Klootwijk: de ortolaan is de mooiste vogel.
foto Dirk-Jan Gjeltema
Elk vogeltje zingt zoals het
gebekt is. „De kunst is ech
ter om te ontdekken welk
vogeltje aan het zingen is",
vertelt Marcel Klootwijk (15) uit Grijpskerke. Hij
is vogelkenner bij uitstek. Sinds drie jaar verza
melt hij gegevens over allerlei verschillende vo
gels. Hun uiterlijk, waar ze voorkomen, het ge
luid dat zij voorbrengen en hun speciale kenmer
ken.
Via de vogelwerkgroep Walcheren wisselt Marcel
zijn gegevens uit met andere vogelaars. Wie vo
gels wil bekijken en horen moet er wel op uit. Met
verrekijker en bandrecorder.
Marcel: „Laatst hoorde ik via de vogellijn dat er
een cettizanger was waargenomen. Een heel zeld
zaam vogeltje. Om 9 uur 's avonds kwam ik het
op het spoor. Ik herkende het geluid, een heel
kort riedeltje. Dan is het een kwestie om het heel
voorzichtig te benaderen, zodat je het ook kunt
waarnemen".
Bij nacht en ontij stapt Marcel uit zijn bed. Vo
gels hebben allemaal hun speciale tijden om te
zingen of om te eten. Rond 12 uur 's middags zijn
vooral de roofvogels actief. Fraaie zangers zijn
dat overigens niet. Na drie
jaar kent Marcel de vogel-
stekken als zijn broekzak.
„Bij Breskens kun je de
graspiepers, de kwikstaarten en de ooievaars
goed bestuderen", vertelt hij. „Heb je meer inte
resse voor zeevogels, dan moetje bij Westkapelle
zijn".
De echte hoogtepunten zijn de ontmoetingen
met heel bijzondere vogels. Marcel: „Onlangs
kreeg ik een tip, dat er bij ons in de buurt een
Amerikaanse goudplevier zou zijn. En inder
daad, ik kwam hem op het spoor. Dit was pas de
vierde keer, dat deze vogel in ons land was gesig
naleerd".
Marcel is inmiddels expert in het herkennen van
vogelgeluiden. Thuis heeft hij op banden zo'n
beetje alle vogelriedels staan. In zijn 'toptien' ne
men de wielewaal en de nachtegaal een hoge
klassering in. „Die zingen echt heel prachtig",
verzucht hij.
Maar ook het uiterlijk schoon is belangrijk. De
keuze valt niet mee. Uiteindelijk wordt het de or
tolaan. „Voor mij is dat de mooiste vogel die er
is", aldus Marcel.
Lekker weer, dus vaak
naar buiten. Aan zo
maar plat op het strand
liggen hou je - behalve
een kleurtje - weinig
over. Maar een wande
ling levert toch al gauw
een handvol schelpen,
mooie steentjes of een
zak vol bijzondere rom
meltjes op. Hartstikke s
leuk, maar wat moet je
ermee. Om er thuis ook
nog een poosje van te
kunnen genieten, is het
leuk zelf een soort ten-
toonstellingsbak te ma
ken.
Je kunt natuurlijk een
letterbak nemen, maar
het is veel leuker er zelf
een te maken van aller
lei lege doosjes die je op
een blad karton of in
deksels van schoenen
dozen plakt.
Luciferdoosjes, een
opengeknipt tandpas
tadoosje (binnenkort
bestaan ze niet meer!),
allerlei verpakkingen.
Het is ook leuk er een
paar ronde vormen tus
sen te stoppen, b.v. een
leeg tomatenpureeblik-
je.
Leuke kleur
Als je ze naar je zin ge
schikt hebt, plak je ze
vast en schilder je de he
le boel in een leuke
kleur. Laten drogen: je
eigen leuke-herinnerin-
gen-opr aapmuseumpje
is klaar.
Nu op stap en vullen
maar!
Everdine (links) en
Guillaumine Bur
ger: trek maar oude
kleren aan.
foto Willem Mieras
„Je leert veel meer over de natuur en je krijgt er respect voor," vinden bessentrek-
sters Everdine (.13) en Guillaumine (14)
Burger uit Kapelle. Hun vader is kwe
ker van hard en zacht fruit. Eind juni,
begin juli begint de pluk van de rode
bessen. Om een uur of acht beginnen
ze.
Onhandig
„Je hebt er geen speciale kleding voor
nodig, maar wel oude!", weet Everdi
ne. „Je gaat wel eens op een bes zitten
en dan word je hartstikke vies," vult
Guillaumine aan. Ook handschoenen
zijn niet nodig. Die zijn eerder 'onhan
dig'. „Je pakt het steeltje net boven de
tros bessen beet, vlak bij de stam en
dan knikje 'm eraf," zegt Guillaumine.
Die steeltjes met de rode bessen gaan
op z'n kop in de bakjes. Everdine: „Dat
vindt mijn vader mooier staan."
Veiling
Dagelijks gaan de bessen naar de vei
ling in Kapelle. De pluk duurt wel zes
weken en de zussen Burger gaan dan
ook nooit 's zomers met vakantie.
Maar dat vinden ze niet erg, want ze
zijn de hele vakantie buiten. „Bessen-
trekken is leuk en gezellig en je ver
dient er een aardig zakcentje mee,"
vinden ze. Ze worden per bakje be
taald, dus hoe meer je plukt, hoe meer
je verdient.
Strijd
Guillaumine: „Er is ook wel onderlin
ge strijd. Gewoon, dat je mekaar op
pept om nog meer bessen te trekken."
Gelukkig is het niet zo streng. Wie
even wil pauzeren om uit te rusten en
wat te drinken, mag dat gewoon doen.
De meeste voldoening hebben ze aan
het eind. „Als we voor onszelf iets kun
nen kopen, waar we hard voor gewerkt
hebben!"
Everdine gaat spullen voor haar hob
by paardrijden kopen, en zus Guillau
mine 'iets leuks' voor zichzelf of nog
even sparen.
