Je voelt daar
twee zeeën
Je moet altijd 'n uniform aan
Wij gingen om en om naar school
Het is elke
avond feest
Op de radio mis
ik salsamuziek
Ze eten hier net
zoveel friet
Colin Robinson Ian Collins, Groot-Brittannië
We zaten in Irvine in de-
zelfde klas van een kleine
protestantse basisschool,
maar 375 kinderen. Britse
scholen zijn heel erg streng en
je moet altijd een uniform aan:
grijze broek, grijs/wit over
hemd en een groene stropdas.
Hier gelukkig niet. Soms voch
ten we met de jongens van de
katholieke school. Toen Colin
ging verhuizen dacht ik dat ik
hem nooit meer zou zien. En nu
zitten we een klein jaar latei-
zelfs samen weer op voetbal.
Net als in Schotland bij de
Ranger Boys. Ik kan al een
beetje Nederlands. Maar thuis
wil mijn moeder dat ik Engels
praat. Anders is ze bang dat ik
iets over haar zeg, dat ze niet
begrijpt! Als ik 15 ben ga ik
weer terug. Dan moet mijn oog
geopereerd worden.
Colin: ..Ik weet nog niet of ik
wel terug wil. Irvine heeft veel
teveel heuvels. Ik haat lopen.
Mijn moeder zegt: jij bent net
happy new year
Nederlands. Maar ik ben
Schots en dat blijf ik altijd!
Maar hier is het ook leuk. In de
cember is het bij ons gezelliger.
In Glasgow zetten ze een kerst
boom van wel 17 meter. En
overal versieringen en ca
deautjes. Kerst is een belang
rijk feest. Schotland is echt
apart. Ze doen zout in de por
ridge (pap). Maar ik doe er veel
suiker in. We eten vaak stovies.
Dat is net een soort taaie soep
van aardappels, groente en
vlees door elkaar. En met oud
jaar: Mam zingt en we drinken
veel shandy en bier, en heel
veel vuurwerk.
Rosanna en Luisa Valos dos Anjos, Portugal
A Vijf maanden geleden zijn
wij met de bus uit Portugal
aangekomen: onze mama,
wij tweeën en onze twee zusjes
en twee broertjes. Onze na
men? Die zullen wij wel even
opschrijven, kijk maar: Luisa
en Rossanna. Wij zijn 9 en 10
jaar oud en onze achternaam is
Valas dos Anjos. Onze papa
was hier al, die heeft hier werk.
Daarom wonen wij nu ook in
Hoek. In Portugal hebben wij
nog een opa en oma, die wonen
in Queluz, waar wij ook woon
den. We hebben ze pas nog ge
schreven. Het is hier wel een
beetje koud in de winter, maar
we vinden het hier leuker. Hier
heb je schommels en we heb
ben veel vriendinnetjes: Floor,
Femke, Thea, Kelly... In Portu
gal hadden we één vriendin en
niet 20 zoals hier. Haar naam
zijn we vergeten. En onze ma
ma is nu elke dag thuis. Dat is
fijn want in Portugal moest ze
werken en dan moesten wij om
de beurt voor de kleintjes zor
gen en om de beurt naar school
om sommetjes te maken. We
willen niet meer terug. Het is
wel een beetje moeilijk om Ne
derlands te praten. Wij leren
dat van onze juffrouw Rian en
ook van juffrouw Riet. Die leert
ons ook over de kerk, Kerstmis
en kleine Jezus. We doen alles
graag op school. Vooral teke
nen en leren lezen.
meer talen te spreken.
Het hele land is zo groot (of zo
klein) als de provincie Dren
the. Er wonen 360.000 mensen.
In de stad Luxemburg wonen
en werken veel ambtenaren uit
heel Europa in de kantoren
van de Europese Gemeen
schap. Ze eten er graag friet,
net als bij ons.
Het schoolsysteem lijkt op dat
van ons. Ze krijgen wel veel
meer huiswerk dan onze kinde
ren. Luxemburg is een vrij
duur land. De benzine en siga
retten zijn wel goedkoper. Als
een oude Luxemburger je te
genkomt zegt hij: Mojen. Dat
betekent goeiendag.
Kirsten Vennix, Denemarken
og godt nytar
Voor we elkaar een geluk-
kig nieuwjaar wensen,
doen we eerste onze schoe
nen uit, klimmen dan met z'n
allen op de bank en springen
om precies twaalf uur op onze
sokken samen het nieuwe jaar
in. Mijn moeder werkt op de
Deense ambassade in Den
Haag, en dus wonen we het
grootste gedeelte van het jaar
in Nederland. Maar we gaan zo
vaak mogelijk naar Denemar
ken op vakantie. Ik vind het
fijn om mijn nichtje en neefjes
terug te zien, maar als ik dan
een poosje daar ben, wil ik toch
weer graag naar mijn vriendjes
in Wassenaar. De kinderen in
mijn klas weten niet echt veel
over Denemarken. Ik moet
vaak mijn meester verbeteren
omdat hij meestal vergeet te
zeggen dat het bij Scandinavië
hoort. Als ik een spreekbeurt
moet houden, doe ik dat het
liefst over Denemarken. Ik heb
al eens iets verteld over Lego-
land en kon toen ook mijn kin
derrijbewijs laten zien. Maar
het allermooiste plekje van het
land is het uiterste puntje aan
de bovenkant. Je kunt er met
de auto niet komen. Die moet
je op de parkeerplaats achter
laten. Vandaar ga je met een
treintje verder tot op het
strand. Het laatste stuk moet
je lopen en als je dan aan het
water staat, voel je twee zeeën.
Aan je linkerkant de Noordzee
die heel hard waait en aan je
rechterkant het Kattegat veel
zachter. Ik vind het fijn om hier
te wonen en daar vakantie te
houden. Dan blijft alles altijd
lekker spannend.
siësta, een middagrust.
Gelukkig eten we thuis ook
vaak Italiaanse gerechten.
Mijn moeder, die Nederlandse
is, maakt alles zelf. Mijn vader
steekt dan ook dikwijls een
handje toe. In Italië staat de
man ook vaak in de keuken.
Italianen zijn natuurlijk geen
Nederlanders en andersom
geldt dat ook. Maar ik vind, dat
er best verschillen tussen twee
volken mogen blijven bestaan.
We hoeven ook na 1992 in het
ene Europa niet allemaal op el
kaar gaan lijken.
Adelaide de Jong, Spanje
Gregory Braafhart, Nederland
Annelies Leegsma, België
feliz ano nuevo
ft Spanje is voor mij een
groot stuk van mijn leven.
Ik heb een Spaanse moe
der en een Nederlandse vader.
Mijn hele leven heb ik in Sint
Annaland gewoond. Toch is el
ke dag hier ook een beetje
Spanje. In het dorp en op
school praat ik natuurlijk. Ne
derlands. Maar thuis onder el
kaar spreken we altijd Spaans.
Ik vind dat heel mooi en zange
rig. Twee keer per jaar gaan we
naar mijn opa aan de Spaanse
kust of naar mijn oma in Padul.
Dat ligt in de provincie Grana
da. Hier zou ik niet weten waar
ik 's avonds nog heen moest.
Maar daar is het elke avond
feest. Na het ontbijt gaan we
met alle vrienden en vriendin
netjes zwemmen, zonnen, wat
kletsen. Om twee uur eten we
gezellig met de hele familie,
heel uitgebreid en overheer
lijk. Mensen denken altijd dat
we dan in de tuin zitten. Maar
dat zou veel te warm zijn. Na de
lunch houden we siësta en
gaan lekker naar bed om te sla-
pen. Dan zie je ook geen mens
meer op straat. Behalve dan
wat Nederlanders. Zonder iets
op hun hoofd, knettergek. Dat
is wel vragen om een zonne
steek! Na ons La Marienda
(avondeten) vertrekken we op
getut naar La Plaza, hèt plein
waar je iedereen weer ontmoet.
We gaan naar de ijssalon, dis
cotheek of hét hamburgerres
taurant. Tot midden in de
nacht. Als ik weer in Zeeland
ben, heb ik een beetje heim
wee. Maar wanneer ik steeds,
daar zou zijn, was het mis
schien wel andersom. Eigenlijk
is het fijn om twee vaderlanden
te hebben.
bon ana
ft Voor zwemmen in zee is
het nu te koud. En nogal
vies vind ik. Op de Antil
len is de zee warm en blauw.
Echt mooi blauw. Ik mis hier
maismeel en leguanen. We
aten daar koeken van mais
meel en vlees van leguanen.
Dat vond ik altijd heerlijk.
Op de radio hoor ik veel min
der salsamuziek. Hier is het
vooral disco, hiphop of house.
En op t.v. kan ik hier de Sam
sons niet krijgen. Op school
vind ik de kinderen hier veel
rustiger. De Antilliaanse kin
deren vond ik meestal drukker
en brutaler. Ik heb hier moeite
met Nederlands.
Op de Antillen sprak ik Papia
mento. Dat is een taal met
Spaanse, Portugese, Engelse
en Nederlandse woorden.
Meestal gingen we op de Antil
len voetballen na schooltijd.
Hier spelen we meestal oorlog
je. Met een stel jongens maken
we dan de buurt onveilig met
houten geweertjes. Ik ga hier
veel later naar bed omdat ik nu
niet zo vroeg op hoef te staan
voor de schoolbus.
Hier kan ik op de fiets naar
school. Dat was ik niet gewend.
Want op de Antillen is fietsen
levensgevaarlijk. Ze houden
geen rekening met je en fiets
paden zoals hier zijn daar niet.
Op de Antillen lopen ze nu in
korte broek en in T-shirt. Daar
mag ik nu niet aan denken.
proficiat met het nieuwe jaar!
ft Ik ben geboren in Eekloo,
J in België dus. Vijf of zes
jaar geleden zijn we ver
huisd naar Terneuzen. Mijn va
der werkte hier al en toen mijn
moeder ook werk kreeg in Ter-
neuzen zijn we er gaan wonen.
Ik was toen vier of vijfjaar. Nu
ben ik dus tien.
Heel veel kan ik me niet meer
herinneren. Alleen dat mijn
school wel streng was. Je
moest altijd met twee naast el
kaar lopen en als de directrice
binnenkwam, moesten we
recht gaan zitten.
Ik zit nu in groep 7 van de Willi-
brordschool. Hier is het niet zo
streng en dat is veel leuker. Ik
zou niet terug willen naar Bel
gië. Ik voel me ook echt een Ne
derlandse: ik zou eerder een
Belgenmop vertellen dan een
mop over Nederlanders. Wel
gaan we nog elke week bij mijn
oma op bezoek en in de vakan
tie logeer ik vaak bij een nicht
je.
Het verkeer in België is veel
slechter geregeld: je hebt er
niet zoveel fietspaden, de stoe
pen zijn veel kleiner en de we
gen groter dan in Nederland.
En meestal steken ze geen
hand uit om richting aan te ge
ven.
Verder denk ik dat er niet zo
veel verschillen zijn. Volgens
mij eten de Nederlanders net
zoveel frieten dan de Belgen.
Over de éénwording hebben
wij.het al op school gehad. Ik
denk dat dat wel goed is. Het is
makkelijker voor de vrachtwa
gens en je hoeft je paspoort
niet meer te laten zien.
Mijn moeder is Belgseze praat
nog steeds Belgs. Ik ben het
verleerd.
