We moeten nog veel regelen
Ik heb in Moskou alleen
maar lege winkels gezien
Verkeer
eist meer
levens
Europa '92:
zij weten
het niet...
....wij wel!
Asielzoekers in maart naar Burgh-Haamstede?
Daphne Koelma bezocht Moskouse penvriendin
BURGH-HAAMSTEDE „Het soort onderwijs
dat aan die kinderen gegeven wordt, is heel an
ders dan op de basisschool. Je zult heel veel met
handen en voeten moeten werken en daar heb je
geen tolk bij nodig", meent Willem Bitter, ambte
naar bij de gemeente Westerschouwen.
Eind vorig jaar kreeg de gemeente van WVC te
horen dat er ongeveer 280 asielzoekers zouden
komen. Willem is, namens de gemeente, belast
met alle regelingen die getroffen moeten worden
om de asielzoekers zo goed mogelijk te ontvan
gen.
Willem: „Bij die 280 mensen zitten zeker kinde
ren die vallen onder de wet op het basisonderwijs
en zijn dus leerplichtig",
aar ze kunnen niet zomaar in de basisschool
worden opgevangen. Daar is aparte ruimte voor
nodig.
„We zijn nog bezig dit te regelen", zegt Willem,
„zoals er nog zoveel geregeld moet worden".
Opvang
Om de asielzoekers te kunnen opvangen, heeft
WVC het oog laten vallen op conferentieoord De
Burght in Burgh-Haamstede. Daar zijn alle voor
zieningen voor de mensen al aanwezig. De ver
koop van het gebouw gaat door als WVC een
overeenkomst sluit met de gemeente.
„In die overeenkomst moeten we de voorwaar
den scheppen voor een zo goed mogelijke opvang
van de asielzoekers", stelt Willem. „Niet zozeer in
het gebouw zelf, want dat is een zaak van WVC,
maar vooral in relatie tot de bevolking".
Willem moet de overeenkomst opstellen. Hij
hoopt dat de overeenkomst in de raadsvergade
ring van februari aanvaard zal worden. Willem:
„En als het dan een beetje meezit, dan zouden de
eerste asielzoekers al in maart kunnen komen".
Vanaf 1 januari 1992 heeft WVC de opvang van
asielzoekers als volgt geregeld. Een vluchteling
die asiel aanvraagt gaat eerst naar een OC (Op
vangcentrum). Daar verblijft hij maximaal drie
maanden. In die tijd wordt zijn achtergrond on
derzocht.
Daarna gaat hij naar een AZC (Asielzoekerscen
trum). En daar verblijft hij maximaal negen
maanden. „En wij krijgen een AZC", verklaart
Willem.
MIDDELBURG - Wat verkeersvei
ligheid betreft heeft Zeeland een
zwart jaar achter de rug. Het aantal
dodelijke slachtoffers in 1991 steeg
tot 58 personen. Dat zijn 8 doden
meer dan de (gemiddeld) 50 van de
laatste 10 jaar.
Volgens het Regionaal Orgaan Ver
keersveiligheid Zeeland (ROVZ) is
de verkeerssituatie in Midden- en
Noord-Zeeland heus niet erger dan
voorheen.
Dit hoge dodental komt vooral door
de extra veel ernstige ongelukken in
West-Zeeuwsch-Vlaanderen. Hier
bij kwamen 22 volwassenen en kin
deren om.
Tekeningen
Ook veel Zeeuwse kinderen maken
zich zorgen om dat gevaarlijke ver
keer. Dat blijkt uit de ROVZ-teken-
wedstrijd over verkeersonveilig
heid. Zo'n 75 basisscholen uit de he
le provincie deden er aan mee.
Jurriaan de Vliegere (11) uit Sint-
Jansteen tekende een stelletje ware
snelheidsduivels. „Ik vind dat som
mige mensen achter het stuur net
beesten zijn", zegt hij verontwaar
digd. „Ze doen hun autogordels niet
aan of ze hebben te veel alcohol op.
En ze rijden veel en veel te hard. Ei
genlijk zou een kind dit gewoon te
gen zijn ouders moeten zeggen, ook
al durf je het niet zo goed. Als er wat
gebeurt ben je zelf immers ook de pi
neut."
Gas
Sander Maters (8) uit Terneuzen
denkt dat het al stukken scheelt als
je in het verkeer ook eens op een an
der let. „Je ziet vaak dat mensen
gauw een beetje gas bijzetten als ze
ingehaald worden. Zelfs bij mist.
Dan zit die ander extra lang op de
gevaarlijke helft van de tegenlig
gers. Gebruik toch alsjeblieft je ver
stand, je zit zo met de gebakken pe
ren".
Het ROVZ vindt het heel belangrijk
dat scholieren vroeg en goed ver-
keersles krijgen. Veel verkeersonge
lukken gebeuren door slordigheid of
onwetendheid. Wie jong leert hoe
het moet gebruikt later vast z'n ver
stand.
Inwoners van de voormalige Sovjetunie proberen een brood te bemachtigen. Inzet: Daphne Koelma met een foto
van haar penvriendin Natasha Hatawa uit Moskou. foto's EPA en Oscar van Beest
MIDDELBURG - Dertien jaar zijn en opgebeld worden
of je mee naar Rusland wilt... dat overkwam Daphne
Koelma uit Middelburg. Ze correspondeert al geruime
tijd met de twaalfjarige Natasha Hatawa uit Moskou en
mocht daarom met twintig andere Nederlandse kinde
ren vorig jaar tien dagen op kamp in Naborezjne-Chel-
ny.
Ze heeft zo ver van huis haar ogen goed de kost gegeven:
„Ik heb veel arme mensen gezien. In armoedige huizen
en heel ouderwets gekleed. Kinderen spelen er met blik
ken autootjes en goedkoop plastic spul. Beweegbaar of
mooi gemaakt speelgoed kennen ze niet. En snoep al
helemaal niet".
Ziekenhuis
Toch is Daphne niets tekort gekomen zegt ze: „Russi
sche mensen zijn heel aardig voor hun gasten. We wer
den overal als prinsjes en prinsesjes ontvangen. Zelf
aten ze een bordje pap met wat grijzig brood en een kop
je thee, maar voor ons zetten ze allerlei lekkernijen op
tafel. Waar ze die vandaan haalden weet ik niet, want ik
heb alleen maar lege winkels gezien".
Daphne heeft Rusland beter leren kennen dan de mees
te toeristen uit het westen. Na zes dagen werd ze zo ziek
dat ze naar het ziekenhuis moest. Ze had een blindedar-
monsteking en moest geopereerd worden:
„Het ziekenhuis zag er heel sober uit. Kleine kamertjes
met soms wel acht bedden op een stenen vloer en kak
kerlakken op de muur. W.c.-papier was er niet. Om hun
bips af te kunnen vegen moesten de patiënten bladzij
den uit soms heel mooie boeken scheuren. Alleen ik
kreeg er servetjes voor".
Met Natasha over al die problemen schrijven vindt
Daphne moeilijk. Ze heeft vaak gemerkt dat de mensen
in Rusland zich er schamen voor hun armoe. Ze denkt
zelfs dat ze zich een beetje beledigd voelen als je hun
zomaar iets geeft.
En Natasha zelf schrijft er ook niet over: „Een enkele
keer vertelt ze in haar brieven dat ze niet eerder kon
schrijven, omdat er zoveel aan de hand is in haar land.
Maar daar laat ze het bij".
Als je net als Daphne Koelma graag met Russische kin
deren wilt corresponderen kun je het beste de stichting
Robin Mankind in Bolsward bellen. Deze vredesbewe
ging zet zich in voor een betere wereld en helpt je aan
namen en adressen. Het telefoonnummer is 05157-3140.
1992 Wordt het jaar van de 'Eu
ropese eenheid'. Een jaar waar
in de grenzen binnen de 12
EG-landen moeten verdwijnen
en alleen een grote buiten
grens overblijft. Er wordt al ja
ren over gepraat en de 'top van
Maastricht' heeft het start
schot laten klinken.
Wat gaat er nu precies veran
deren? Het gaat over grenzen:
natuurlijk kan de douane deze
vraag beantwoorden.
Het grootste douanekantoor in
Zeeland bevindt zich bij Sas
van Gent. Het nummer staat
gewoon in het telefoonboek:
„Veranderingen in 1992? Daar
weten wij niets van. Dan kunt
u beter naai- Terneuzen bellen.
Daar zitten de grote bazen!"
Gelijk Terneuzen gebeld:
„Nou, nee, u kunt beter naar
Roosendaal bellen, daar is het
hoofd van de douane, daar
wordt het beleid gemaakt!"
Roosendaal: „Dan moet u in
Rotterdam wezen, daar zetelt
de Directie Douane, die kun
nen u alles vertellen!"
„Met de Directie Douane goe
demiddag. U wilt inlichtingen
over het opengaan van de gren
zen? Ik verbind u even door
met mijnheer Jansen, onze
persvoorlichter'
„Met Jansen. O, over de een
wording? Dan moet u mijn col
lega hebben, die heet ook Jan
sen, dat is onze persvoorlich
ter, ik verbind u even door....".
Koen Jansen: „Nou ja, dit lijkt
me voor kinderen niet zo inte
ressant. Misschien alleen datje
in Duitsland een mountainbi
ke kunt kopen en die dan zo
maar mee naar huis kunt ne
men. Trouwens die eenwor
ding gaat pas op 1 januari 1993
in. Dat duurt dus nog even.
Misschien kun je eens naar de
'Eurolijn' bellen, die weten
vast meer te vertellen!"
De Eurolijn: „Heeft u een ogen
blikje a.u.b.? Er zijn acht wach
tenden voor u..."
13 Minuten later, de Eurolijn:
„U wilt weten wat er nu al ver
anderd is in Europa? Je hoeft je
pas niet meer te laten zien aan
de grenzen. Maar je moet hem
natuurlijk wel bij je hebben om
je te kunnen legitimeren".
„Je kunt dus zomaar doorrij
den, je hoeft niet meer te stop
pen?"
„Eerst wel even kijken of er
geen file staat, ha, ha, ha. Weet
u wat ik doe, ik stuur u ons in
formatiepakket en doe er een
les
Wij spraken met (meestal) kin
deren uit de twaalf EG-lidsta-
ten die hier wonen. Zij vertel
len over hun eigen land en
stippen verschillen aan.
Neem op pagina 2 en 3 een
kijkje over grenzen.
